Όποια Σχέση κλείνει 20 χρόνια ζωής είναι χωρίς αμφιβολία λόγος για γιορτή! Τόσο εύκολα που γεννιούνται και πεθαίνουν πια οι σχέσεις...
20 χρόνια έκλεισε χθες η σχέση του Μουσείου Guggenheim του Μπιλμπάο με τον Βάσκικο λαό.
Και η Κυβέρνηση των Βάσκων έστειλε ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΒΑΣΚΟΥΣ όπου τους ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΣΕ για τους φόρους που πλήρωσαν καθώς μ’ αυτούς τους φόρους φτιάχτηκε πριν 20 χρόνια το Guggenheim και ως ελάχιστο αντίδωρο στέλνει τώρα μια προσωπική ονομαστική πρόσκληση, να επισκεφτούν όλοι οι Βάσκοι το Μουσείο τους, και μαζί με την πρόσκληση στέλνει και τα εισιτήρια για τη μετακίνησή τους. Δεν είναι κατασκεύασμα καμιά φαντασίας ή σεναρίου μια Μελλοντικής Ιδανικής Πολιτείας.
Να η πρόσκληση στη Maribí τη μάνα της Alaitz.
20 χρόνια έκλεισε χθες η σχέση του Μουσείου Guggenheim του Μπιλμπάο και με εκατομμύρια επισκέπτες απ’ όλο τον κόσμο που αποφάσισαν να ταξιδέψουν τα τελευταία χρόνια στην Πόλη Ασχημόπαπο που έγινε Κύκνος! Κυριολεκτικά Ασχημόπαπο ήταν το Μπιλμπάο και κυριολεκτικά Κύκνος έγινε.
Μια βιομηχανική πόλη σε παρακμή, η πιο μολυσμένη πόλη της Ευρώπης, δεν της φτάνουν όλα τ’ άλλα τη βρίσκει κι η καταστροφή του 1983, πλημυρίζουν όλα, μαζεύει το Μπιλμπάο τα κομμάτια του και καλεί τότε τον Areta Isozaki, τον Norman Foster, τον Santiago Calatrava, τον Phillipe Stark, τον Renzo Piano, τον Frank Gehry... Αρχιτέκτονες του Κόσμου ενωθείτε δηλαδή... Ποτέ νικημένη μια πόλη που κατορθώνει να ενώσει τη δουλειά και την έμπνευση των καλύτερων Αρχιτεκτόνων μιας Εποχής! Ο κάθε αρχιτέκτονας μόνος του αλλά ενωμένοι οι βάσκοι αποφασίζουν να γυρίσουν σελίδα στην Ιστορία της μεγαλύτερης πόλης τους.
Το αποτέλεσμα;
Να γίνει παγκόσμιο σύνθημα η φράση: «Make it like Bilbao»... «Κάν’ το όπως το Μπιλμπάο»!
Το 2001 γνώρισα την Αλάιτζ και τη ρώτησα:
- Από πού είσαι;
- «Απ’ το Μπιλμπάο» μου λέει...
- «Where is Bilbao» ρωτάει ο Λαρισαίος για πλάκα... Κι έμελλε να γίνει δεύτερο σπίτι του.
Where is Bilbao????
Κι ακολούθησαν στιγμές που έγινε το Κέντρο του Κόσμου το Μπιλμπάο. Όπως είναι ο άνθρωπος που αγαπάμε κατά τη διάρκεια εκείνων των δραματικών 16 πρώτων ημερών του κάθε έρωτά μας, το Κέντρο του Κόσμου!
Come… είπα το 2014, ελάτε να σας δείξω το Μπιλμπάο κι όλο το Βορρά της Ισπανίας και ξεκίνησα ως ξεναγός τότε να οργανώνω τα περίφημα πια 10ήμερα στη Βόρειο Ισπανία και συνεχίζω ως με τη Melodrakma Universal ως τουριστικό γραφείο πια.
Στην αρχή τα ταξιδιών αυτών πότε ξεκινούσα απ’ το Μπιλμπάο και πότε κατέληγα εκεί όμως, 4 χρόνια μετά έχω ξεκαθαρίσει πώς πρέπει να γίνει αυτό το ταξίδι: πρέπει πάντα να τελειώνει στο Μπιλμπάο. Για χίλιους λόγους πρέπει να ξεκινάει απ’ το Σαντιάγκο και να καταλήγει στο Μπιλμπάο. Όπως κάθε προσωπική στιγμή δυο ανθρώπων ξεκινάει με τα προκαταρκτικά και καταλήγει σε κορύφωση και όχι το αντίθετο.
Και τί δε ζήσαμε τα τελευταία χρόνια στο Μπιλμπάο μ’ ένα σωρό φίλους.
Το 2014 είδαμε τον άνθρπο που έζησε 2 Παγκόσμιους Πολέμους και βρήκε στην Τέχνη την Κάθαρση και τη μοιράστηκε.. Το Georges Braque να Οικοδομούν μαζί με τον Picasso τον Κυβισμό για να μπορούμε εμείς να δούμε κάθε πλευρά της Ομορφιάς αλλά και της Διαστροφής του Πολέμου.
Είδαμε τον αγαπημένο μου Mark Chagall να πετάει πάνω από πόλεις και χωριά
και την Yoko Ono, - την αγαπημένη τού John Lennon – να μοιράζεται ένα σωρό δημιουργίες της και μεταξύ άλλων να πειραματίζεται έξοχα με τη διαφορετικότητα του «Κοινού», να βάζει «θερμόμετρο επιθετικότητας» στους θεατές από χώρα σε χώρα... Κάθε Κουλτούρα καλλιεργεί διαφορετικά επίπεδα και εντάσεις βίας. Η Yoko ανέβηκε στη Σκηνή, έστησε μια κάμερα απέναντί της να καταγράφει τα πάντα, ντύθηκε γκέισα, έκατσε όπως κάθονται αιώνες οι γιαγιάδες της κι άφησε δίπλα της ένα ψαλίδι καλώντας του θεατές ν’ ανέβουν και να κόψουν απ’ το κιμονό τη ό,τι και όσο τραβάει η ψυχή του… Κι η κάμερα έγραφε…Γιαπωνέζους…Νεογιουρκέζους, Λονδρέζους… Ο καθένας τη δική του βία…
Είδαμε τον Kandinsky μπροστά στο Αφηρημένο της Υπάρξεώς μας, είδαμε τον Jean-Michel Basquiat να λυγίζει για μια στιγμή και να κλείνει συμφωνία με το Διάβολο και Ραντεβού με τον Andy Warhol και ις «Σικές» του, είδαμε τον Francis Bacon να γίνεται Fernando Alonso και να οδηγεί τη Ferrari της Τέχνης απ’ τον Diego de Velazquez στον Pablo Picasso, είδαμε τον Jeff Koons να αποκαλύπτει όλα τα μυστικά της συζύγου του Τσιτσιολίνας, και τί δεν είδαμε 4 χρόνια τώρα στο Γουγκενχάιμ...
Πέρυσι δακρύσαμε κάποιοι όταν για μια στιγμή νοερά μπήκαμε στα Κελιά τής Louise Bourgeois κι αγγίξαμε τον ιστό της Αράχνης της κι ύστερα μας ξενάγησε ο Toulouse-Lautrec σ’ όλα τα καμπαρέ και τα μπουρδέλα του Παρισιού, Μπιλμπαο – Παρίσι σ’ ένα λεπτό, μια Στιγμή, Τέσσερα Χρόνια Πόρτο-Μπιλμπάο, 20 χρόνια Γκουγκενχάιμ …
Εκεί τελευταία κορυφώθηκε δυο φορές η συνάντησή μου με δυο γκρουπ, στη Βόρειο Ισπανία με φινάλε στο Μπιλμπάο έκλεισε η 1η σεζόν τής Melodrakma.
26 Σεπτεμβρίου με 5 Οκτωβρίου με αγαπημένους φίλους απ’ τα παλιά.
Και 5 με 14 Οκτωβρίου το τελευταίο, με τη συγκινητική εμπιστοσύνη του Συλλόγου Συμβολαιογράφων Πειραιώς προς τη Melodrakma Universal, 40 σπουδαίοι φίλοι πια με Κριτήρια για να εκτιμήσουν το Ταξίιδι έτσι όπως εγώ το αντιλμβάνομαι, Ταξίδι Μέσα και Έξω, παράλληλα ταξίδια που όμως Τέμνονται κάθε φορά που παύεις να είσαι ένας τουρίστας και μισός γιατί το Συναίσθημα κυριάρχησε και δεν διψάς πια για άσκοπες τής Βικιπαίδειας! Τώρα βλέπεις, ακούς, σκέπτεσαι, νιώθεις…
Ευχαριστώ Μαρίνα και Πίτσα!!!! Να μεταφέρετε τα ευχαριστώ της καρδιάς μου σε όλους.
Ήταν μ’ αυτά τα δυο τελευταία γκρουπ και με αφορμή τον εορτασμό των 20 χρόνων που ανακαλύψαμε ότι στους Βάσκους οι πολιτικοί τους στέλνουν ονομαστικές προσκλήσεις αντί σα νταβατζήδες λιμανίσιοι να τους λένε «μαζί τα φάγαμε».
Ήταν με το τελευταίο γκρουπ, με τους Συμβολαιογράφους που σε μια έξοδο έγραψα μια στιγμή από το απίθανο θέαμα «Ήχος και Φως για τα 20 χρόνια του Guggenheim» με προβολές πάνω σε τιτάνιο, πάνω στο Τιτάνιο έργο τού Frank Gehry, πάνω στο ωραιότερο Αρχιτεκτόνημα του 20ου προβάλλονταν ο Καρπός τού ανθρώπινου μυαλού, η ομορφιά και οι άπειρες δυνατότητές του όταν αποφασίζει να τις μετατρέψει σε Τέχνη αντί σε ατομική βόμβα.
Ήμουν και γω εκεί κι έβλεπα όσα προβάλλονταν πάνω στο Guggenheim κι άκουγα μες στο μυαλό μου τη Mercedes Sosa να τραγουδάει Gracias a la vida que me ha dado tanto…
Κι αποφάσισα να συνεχίσω αυτή τη σχέση με τη Βόρειο Ισπανία και το 2018. Δύο αναχωρήσεις:
Α) 27 Απριλίου με 6 Μαΐου (Ιδανική αναχώρηση καθώς περιλαμβάνει 2 Σανββατοκύριακα και στο μέσον έχει την αργία της Πρωτομαγιάς.)
Και
Β) 19 – 28 Ιουλίου 2018
Σας περιμένω για 2 μοναδικές «παραστάσεις».
Μετά από 4 χρόνια μπορώ να πω με βεβαιότητα: τελικά πάει πού στην ψυχή των Ελλήνων η Βόρειος Ισπανία! Το μόνο που χρειάζεται, είναι οι «σωστές γωνίες λήψης»
Κρατήσεις στον κο. Θανάση Μπανούση
τηλ: 6985 – 66 2014
Και gr@melodrakma.com
El Greco
Ήταν ταξίδι, οδοιπορικό ψυχής! Η Βόρεια Ισπανία, όπως την είδαμε με τα μάτια της ψυχής του Γιάννη και μίλησε στα μάτια, αλλά κυρίως στην καρδιά μας. Είχαμε μια μοναδική περιηγητική και πολιτιστική εμπειρία, σε χώρα πανέμορφη, ένα ταξίδι που μας απογείωσε χάρη στην εμπειρία, την αγάπη και την θέρμη της μεσογειακής ψυχής του φίλου μας (πια) Γιάννη. Θα βρεθούμε πάλι Γιάννη! Καλήν αντάμωση
ReplyDelete