Για μια Αρχή ωραία, με μουσική αλλά κυρίως μια μικρή απόδειξη ότι το φλαμένκο δεν είναι είδος μουσειακοτουριστικό.

«Εκεί που τελειώνουμε εμείς αρχίζει η θάλασσα»

Σας καλωσορίζω στο blog «Greco-Land». 

Blog ή Τόπο και Τρόπο Συνάντησης όσων αγαπούν ή θέλουν να γνωρίσουν την Ισπανία. Διαδικτυακά ή από κοντά. Για όσους θέλουν να ταξιδέψουν στην Ισπανία χωρίς γκρουπ και πρόγραμμα αλλά  επιθυμούν και να ’χουν μια δυο ξεναγήσεις κάπου που τους ενδιαφέρει. Κι έχει πολλά η Ισπανία που μας ενδιαφέρουν εμάς τους έλληνες.
Καθεδρικούς Ναούς γεμάτους Δάκρυα. Του Αγίου Πέτρου ή άλλων θνητών καθόλου αγίων που κάποια Ιδέα απαρνήθηκαν και μετά μετάνιωσαν. 
Μουσουλμάνους που αναζήτησαν νερό στη Yerma την άνυδρη Ανδαλουσία. 
Πινακοθήκες σαν το Prado το Τhyssen και το Reina Sofía που και μόνο για τη Γκουέρνικα αξίζει τον κόπο να το επισκεφτεί κανείς. 
Έχει μύθους διαχρονικούς και παγκόσμιους σαν του Δον Κιχώτη, 
θρύλους σαν του Ελ Σιντ και του Θεοτοκόπουλου, 
θρήνους που ακόμα αντηχούν απ’ την τρομακτική εμπειρία του Ισπανικού Εμφυλίου, 
φωνές σαν των Αγανακτισμένων 
ή άλλες, σαν
του Placido Domingo και της Buika, 
έρωτες που άλλοτε καταλήγουν σε εκστατικό Φλαμένκο κι άλλοτε σε Ματωμένο Γάμο…

Φιλοδοξώ να «μεταγγίσω» στους επισκέπτες της   «Greco-Land»
πότε κάτι απ’ τα τραγούδια και τα μοιρολόγια τής Ισπνίας, 
πότε απ’ την Πολιτική της και πότε από άλλες παρόμοιες «παραστάσεις» 
που κι εδώ "ανεβαίνουν", σε Κεντρικές Σκηνές,
λίγο τις γεύσεις των tapas της (μεζέδες) 
λίγο,
κάτι απ' τα παθιασμένα φιλιά στη μέση του δρόμου 
μετά από γαρίδες σοταρισμένες με σκόρδο, 
να «μεταγγίσω» θέλω κάτι 
πότε απ’ τους Εργάτες και πότε απ’ τους βασιλιάδες της, 
τους ήρωες και τους προδότες της… 
Ό,τι μπορώ από μια χώρα που όπως έλεγε ο Καζαντζάκης «μυρίζει ανθρωπίλα». 
Πολλά χρόνια μετά το επιβεβαιώνω: ακόμα «μυρίζει ανθρωπίλα».

Θα ήθελα στο μέτρο που μπορώ, να μεταφέρω στους επισκέπτες της  «Greco-Land»
κάτι απ’ αυτή τη χώρα και το λαό της που παλεύει με αξιοπρέπεια να ισορροπήσει 
ανάμεσα 
στο «πώς ξύπνησαν οι αγορές» 
και στο πώς θα καταφέρει να ξυπνήσει ο ίδιος καθώς οι ισπανοί ξενυχτάνε, (κι αυτά τα περί Σιέστας είναι Μύθος!) 
κάνουν τη νύχτα μέρα,
ξενυχτάνε
και πίνουν κ
και χορεύουν 
και μιλάνε αλλά κυρίως 
ακούνε.  

Πάνω από 20 χρόνια μετράει η σχέση μου με την Ισπανία κι απ’ αυτά, 
τα 11 ζώντας μόνιμα στη Μαδρίτη,
μετά από τόσα χρόνια δικαιούμαι νομίζω κατηγορηματικά να πω πως 
έλληνες και ισπανοί «συνεννοούμαστε», 
αυτό που λέμε «μιλάμε την ίδια γλώσσα». 

Κι ας έχουν τα αγγλικά γραμμένα στα παλιά τους τα παπούτσια. 
Κάτι γίνεται και τελικά συνεννοούμαστε,
ίσως γιατί γι’ αυτούς δεν είμαστε κάτι διεφθαρμένοι βαλκάνιοι κι μισοί!
Παρότι (ως ένα βαθμό βέβαια) 
και οι ισπανοί τα τελευταία 30 χρόνια προτεραιότητά τους έκαναν 
το κατά κεφαλήν εισόδημα αντί της κατά κεφαλήν καλλιέργειας, 
είναι ακόμα «ζωντανοί» και δεν τα «τρώνε» εύκολα αυτά τα περί διαφθαρμένων,
δεν τους αρκεί αυτή η όψιμη ανακάλυψη των ευρωπαίων
πως οι έλληνες είναι διεφθαρμένοι.

"Τότε και σεις ανίκανοι" σου λένε οι ισπανοί, "που δεν το καταλάβατε 30 και πλέον χρόνια".

Η επιλογή του ονόματος του Blog αυτού, ως «EL GRECO», 
δεν σχετίζεται με καμιά προσωπική ματαιοδοξία για δημιουργία συνειρμών 
ή ταύτισης με τον Δομίνικο Θεοτοκόπουλο (ελπίζω δηλαδή γιατί διαφορετικά δεν ξέρω ποια ειδικότητα θα μπορέσει να με συνεφέρει.)
Αποκλειστικό Κριτήριο για την επιλογή του ονόματος «EL GRECO» είναι η παγκόσμια αρνητική συγκυρία. 
Το ότι δεν είναι της μόδας πια να λες πως είσαι έλληνας, 
το ότι αυτή τη στιγμή το "ΕΛΛΗΝΑΣ" συνδέεται 
με διάφορους -εφήμερους ελπίζω- προσβλητικούς συνειρμούς 
όπως «Greek statics», "διεφθαρμένος", "κακομαθημένος", "φοροφυγάς"... 

Στην Ισπανία μπορώ με υπερηφάνεια να συστήνομαι έλληνας. Κανένας δε φοβάται ότι θα του ζητήσω δανεικά.

Τώρα, που η Κρίση έκανε ακόμα περισσότερο υπόθεση των Ονείρων τα ταξίδια, 
σκέφτηκα ότι έχει νόημα η δημιουργία αυτού του Blog. 
Για να κρατήσω ζωντανή τη σχέση με όσους ανθρώπους είχα την ευκαιρία να ταξιδέψω τα τελευταία 20 χρόνια. 
Τη σχέση όχι τόσο με μένα αλλά κυρίως μ’ αυτή τη χώρα, 
την Ισπανία που της οφείλω πολλά. 
Απ’ το ότι δε μ’ έκανε ποτέ να νοιώσω ξένος 
ως την ευλογία να είμαι πατέρας μιας ελληνοισπανίδας.

Στόχος της «Greco-Land» είναι να γίνει ένας χώρος όπου θα συναντιούνται 
εμπειρίες, 
γνώσεις, 
γνώμες 
και ειδήσεις που σχετίζονται με τη δεύτερη πατρίδα μου. 

Μήπως συνεχίσουμε να «ταξιδεύουμε» ακόμη και στα δύσκολα.

                                   Ευχαριστώ και σας περιμένω στην Ισπανία.

                                                          Μαδρίτη, 29/5/2012

                                                                     ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΥΜΤΣΙΟΥΛΗΣ.