ΤΟ ΠΕΙΡΑΤΙΚΟ ΤΟΥ ΚΑΠΤΕΝ ΤΖΩΝ

Ήρθε το 1ο Χταπόδι, κόλλησε τις βεντούζες του στο σκαρί μου κι έφυγε.

Σαν Πειρατικό Καράβι ήταν αυτό το Λεωφορείο.
Ένα πειρατικό που οι όμηροι πετάξανε στη θάλασσα τους Πειρατές,

Η Χαραμάδα που ανοίξαμε για να κρυφοκοιτάξουμε την άλλη Ισπανία... Η φωτογραφία είναι της Νεκταρίας.

έναν-έναν στη θάλασσα τους πειρατές,
κι έκαναν δικό τους το καράβι,
και το 'ριξαν στο γλέντι...

(Η Ρούλα, διακριτικά προσπάθησε να μην τυφλώσει κανέναν με το χρώμα των μαλλιών της) 

Λες κι οι απελευθερωμένοι άνοιξαν μπαούλα και σεντούκια των θαλασσοπνιγμένων πειρατών
κι έβγαλαν από μέσα τα κοστούμια τους,
και ντύθηκαν όλοι αρμονικά,
σύμφωνα με το dress code που όριζε το Πρωτόκολλο της Ανάγκης για Παιχνίδι
και το πάρτυ άρχισε...

Ελένη και Λένα. Παλιές μαθήτριες, δοκιμασμένες.

 Η Νεκταρία, εξωσχολική συμμετοχή και σπουδαία έκπληξη.

Σοφία και Αργυρώ.

Μαρία Όχι με τα κίτρινα, Μαρία με τα άσπρα και τα βαμμένα Κόκκινα μαλλιά.

                                (Η Αργυρώ: η επτανήσια συμμετοχή στο Θίασο.)

Πόσο να κρατήσει ένα πάρτυ αλλά,
στην ανάμνηση της Εμπειρίας ποιος μπορεί να βάλει Χρονόμετρο;

Για μια ακόμη φορά μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω την ταβανοσκόπησή μου,
εκεί, στο ξενοδοχείο του Οπόρτο
εξαντλημένος και ανασκελωμένος στο κρεβάτι του τελευταίου σταθμού,
ξένο ταβάνι, Σκέπη που πρώτη φορά μ' έβλεπε
τα είδε όλα καθαρά και με ακρίβεια τα αποτύπωσε 5άστερος Ουρανός από μπλε σοβά,
όλα πεντακάθαρα,

και ακτινογραφία: “Μια σκιά Βουνού ” λέει φαίνονταν,
η Τύχη μου Βουνό μάλλον θα ήταν

και Χρησμό:  “τι γλυκό να σ' αγαπούν και να σου το λένε” είπε το ταβάνι.

Τύχη Βουνό!

(Η Ντόρα: εξωσχολική κι αυτή αλλά με την ευαισθησία έτοιμη, στο κόκκινο ακριβώς. Εδώ, πάνω στις λίμνες, στις Κορυφές της Ευρώπης.)

44 πλοκάμια είχε το Χταπόδι αυτό,
σε 44 ανθρώπους εγώ καθημερινά έλεγα ότι είναι το Πειραματόζωό μου
και κείνοι μου επέστρεφαν Αγάπη.

Τί είναι αγάπη αν δεν είναι να κουβαλάς στη βαλίτζα σου
σύκα απ' τη Σύρο,
φιστίκια απ' τη Μακρακώμη,
καρύδια,
γλυκό κρασί,
ρίγανη απ' τον Όλυμπο...
για να τα προσφέρεις σ' έναν Γιάννη.
Μόνο Θυσία δεν κάναμε,
τα απαραίτητα της Προσφοράς τα φέρατε όλα.

και κόκκινα για την Παμπλόνα με τη Φλώρα και τον Κυριάκο να τα καταγράφουν.

και μαύρα για τη Βιτόρια

και πράσινα για το Μπιλμπάο...

Φάγαμε και αστακό...

(Στα γενέθλια της Σοφίας, η εορτάζουσα με Νεκταρία και Αθηνά. Εξωσχολική κι η Αθηνά αλλά ως κόρη της Λένας και του Γιώργη ήταν "εντός θέματος" απ' το Ελ Βενιζέλος κιόλας.) 

αλλά...

(Ο Δημήτρης και η Φανή:  Καλός κι ο αστακός αλλά νά που και με πατάτες και ρύζι πάλι party time είχαμε.)

Νά και το χταπόδι που έριξε το σπόρο της επιθυμίας να ξαναταξιδέψουμε μαζί.

Σα βοηθοί μου από καιρό 44 άνθρωποι ανοίγατε μαζί μου δρόμο για τους επόμενους...

Βαγγέλη, Γεωργία, Γιώργη, Λένα, Δημήτρη, Φανή, Κωστή, Ρούλα Σοφία, Διονύση, Κατερίνα, Γιάννη, Μαρία Bora-Bora, Γιούλη, Κατερίνα και Σοφία, Κυριάκο, Φλώρα, Παναγιώτη και Τασία, Θωμά, Άννα, Μανώλη και Νίνα, Στέλλα, Εύα, Τάκη και Έρση, Χόρχε και Βιβή Στριπ, (απ' τη Μέριλ δανείστηκα μόνο το επίθετο, ταλέντο έχετε ίσο) Βασίλη και Φωτούλα, Μαρία, Νεκταρία, Σοφία, Αργυρώ, Μπαμπί μου και Κατιά μου, Αθηνά, Ντόρα, Ελένη, Κέλυ μου...

Σας ευχαριστώ πολύ.

Μεταξύ άλλων πολλών και για την Ωραία ιδέα σας να γράψετε σ' ένα χαρτί όλοι κάτι,
να μείνουν και γραπτά τ' αποτυπώματα του Δεινόσαυρου και του Κύκλωπα
που δε συναντήσαμε σε τούτο το ταξίδι.
Σαν εκείνα τα βιβλία συλλυπητηρίων που ανοίγονται σε άλλου είδους αποχαιρετισμούς αλλά εδώ, το δικό σας,
δεν ήταν καν βιβλίο, πολύ λιγότερο λύπης,
ριζόχαρτο ειλικρίνειας ήταν.

Ωραία πράματα μου γράψατε! Μέχρι ευχαριστώ μου είπατε πολλοί
για τον ίδιο λόγο συμπτωματικώς,
για την 5ήμερη 10 ημερών λέει που σας χάρισα,
εκείνη που κάποτε δεν κατορθώσατε να κάνετε ορισμένοι...

Κομψά με εμπιστευθήκατε σε ό,τι κι αν επιχείρησα σ' αυτό το 1ο Πειραματικό Χταπόδι.
Και να προσγειωθούμε σε χωριά που δεν ήτανε στο χάρτη των προθέσεων μας,
και να πετάξουμε δεχτήκατε μέσα από σύννεφα να φτάσουμε σε λίμνες που έμοιαζαν
πιο κοντά σε Ουρανό παρά σε γη,
και βελανίδι ανοίξαμε μαζί και βρήκαμε Ιστορία χιλιάδων χρόνων στη Γκερνίκα,
και μύδια-πάρτυ κάναμε εν πλω...
και και και...

Και Γενναιόδωρα σταθήκατε μπροστά στη μία και μοναδική (νομίζω) αποτυχία μας,
την επιλογή του εστιατορίου της τελευταίας βραδιάς,
και σώσατε τους επόμενους,
και σε χαλεπούς καιρούς επιβεβαιώσατε τη βαθιά μου Πίστη πως οι έλληνες
δεν είναι κάτι παρτάκηδες κακομαθημένοι που στην 1η δυσκολία μεταμορφώνονται
από Άγγελοι
σε Πτερόσαυρους.

Ποτέ δεν είδα γκρουπ να γελάει τόσο πολύ για 9 ολόκληρες μέρες!
Αυτός ήταν ο καθρέφτης της τελευταίας,
της 10ης,
με φόντο τη χαρά, δεν ξέρουν τι να κάνουν τα μάτια,
τα χάνουν όταν αποχαιρετιούνται στα αεροδρόμια του κόσμου.

Ευχαριστώ πολύ για τις αναμνήσεις αυτής της “σχολικής 5ήμερης” του Πειραματικού της Νέας Γκρεκολάνδης.
Ελπίζω σύντομα να μου δοθεί η ευκαιρία να βάλω νυστέρι πάνω σας ξανά.
Θα είστε για πάντα το Πειραματόζωό μου.

Σας φιλώ από το Πειρατικό του Κάπτεν Τζων.

Hasta Siempre

                                                                                                                  El Greco

Υ.Γ.: Θα πεταχτεί στη θάλασσα μαζί με τους Πειρατές όποιος απ' το Χταπόδι 2 δε φέρει μαζί του τα παιχνίδια του στα σωστά χρώμτα. Συμβουλευτείτε ΕΔΩ τις οδηγίες. Κι εδώ αναλυτικότερα.

Υ.Γ: Όσοι θέλετε να μοιραστείτε φωτογραφίες και με του υπόλοιπους, να μου τις στείλετε, εδώ θα προστεθούν...

 Δικαίωμα στη Γαλλία δε δώσαμε, μακρινά όλα τα πλάνα...

 Φτάσαμε και στη Λα Κορούνια... Σχεδόν στην Ιρλανδία φτάσαμε.

 Λένα και Γιώργης εδώ: στιγμή Ερωτικής Εξομολόγησης κατά τη Διάρκεια των Βραβείων Ιρίντσι την 7η Μέρα.

 Οι εκπρόσωποι της Κρήτης στον συγκεκριμένο Θίασο, Μανώλης και Νίνα, Νικητές του άνωθεν Διαγωνισμού.

 Γράψε στην Πέτρα τ' όνομά σου... Στο Μπιλμπάο αυτό.

Παίρνοντας πρωινό...

 Καθεδρικός ειδικευμένος στην Απιστία. Ειδικά μιας Νομαρχέσσας.

 Καλύτερα να ρίξουμε τα βάρη της Απιστίας στις γυαλιστερές που απορυθμίζουν τη λίμπινο.

 Και γενέθλια γιορτάσαμε. Της Σοφία και της Ρούλας. Αυτό είναι το δώρο της 2ης στην 1η.

 Η Λένα μόνη της ανησυχεί πού να'ναι ο Γιώργης...

 Η Λένα και πίσω ο Γιώργης. Βρέθηκαν τελικά.

 Μάγισσες 1.

 Μάγισσες 2.

 Μάγισσες 3

 Μάγισσες 4.

 Μαρμάρωσε Θεέ μου το Σύμπαν εδώ...

Απ' το Μπιλμπάο βασκικοί φαλλοί. Ίσως τα δύο ατμοσφαιρικότερα πρωινά όλου του ταξιδιού.

 Το Θαύμα του Σαντιάγκο Ντε Κομποστέλα. Αλλού τα πόδια της Στέλλας κι αλλού η καρδιά της.

Στ' αμπάρια κι ακόμα πιο βαθιά έπαιζε γκάιντα ο έρωτας...

 Μάγισσες 5.

 Κάποιες τις έπιασα επ' αυτοφώρω να ανταλλάσσουν σκονάκια και ραβασάκια σε ώρα παράδοσης.

 Έβαλε ο Θεός το χέρι του και πατήσαμε και σ' αυτό το γεφύρι, το ιστορικότερο γεφύρι όλης της Ισπανίας.

 Εδώ χτενίσαμε τον Άνεμο

 Άρχισαν χθες οι γιορτές του Σαν Φερμίν,  και σε δυο μέρες έρχεται ο καινούριος θίασος.

Καλώς να ορίσει.