ΧΤΑΠΟΔΙ Νο 2: ΤΟ ΘΗΛΥΚΟ ΧΤΑΠΟΔΙ !

24 απ' τους 34 Πειρατές αυτή τη φορά είχαν όνομα γυναικείο: Είχε δίκιο ο Ευριπίδης, Άξιο των Γυναικών το Γένος...

(Όλα Μαύρα με Λευκό Τουρμπάν είχε ντυθεί εκείνη που αργότερα θα έπαιρνε μετά από σκληρή Οντισιόν το ρόλο της Κορυφαίας του Χορού, η Ρούλα Καρακατσάνη)

Νέτα η Θάλασσα Μέσα μου, (Εν Αρχή είν' η Νέτα που έχασε την τελευταία μέρα, στην αναχώρηση βρήκε να χάσει τη φωτογραφική της και πρέπει τώρα μόνον με το μυαλό της να κοιτάζει τις στιγμές  και τις πόζες.)

Στεφανία  η Ονειροπόλος

Τασούλα, η Στέκεται με τη Γροθιά και τη Μεγάλη Ποντιακή Αγκαλιά.

Σελήνη η
Στωική 
(η αδερφή τής Τασούλας, όχι η παλιά της Λάμψης που μετά έγινε υπουργός με το ΠΑΣΟΚ, άλλη κανονική Σελήνη, λαμπερή αυτή, που έκανε και 5 χρόνια σε σκοτεινή φυλακή στη Δικτατορία και μάλλον γι' αυτό δεν έγινε ποτέ υπουργός)

Μυρτώ η Μυροβόλος

Άννα η Ρομαντική

Κατερίνα η Σταθερή Αξία

Μέλανυ η Αποκάλυψη 

Μαρία η Σώφρον

Μαρία η Ζωγράφος,

Μαίρη η Ισπανόφωνη

Μαίρη η Γλυκοφιλούσα

Δέσποινα η Πρεσβυτέρα και Μεγαλόθυμος

Δέσποινα η Μεσαία και η Πασιονάρια

Δέσποινα η Μικρή των Υγρών Οφθαλμών

Πέπυ η Ποιήτρια

Θένια η Στιχουργός

Αγγελική ετών 11

Έλενα ετών 10

Σοφία ετών 8

Χριστίνα η Συγγραφέας

Ελένη η Εισαγγελεύς (μάνα της Χριστίνας και γιαγιά της Έλενας και της Σοφίας)

Μάνθα η Ευαίσθητη (αδερφή της Χριστίνας, κόρη της Ελένης, μάνα της Έλενας και της Σοφίας...) Βασική αιτία η Μάνθα που τρεις γενιές γυναικών της ίδιας οικογένειας με τίμησαν

Ρούλα η Ηθοποιός (άφησε την Τέχνη της που είναι το γράψιμο και μας έδειξε στη Σκηνή του Λεωφορείου όσα μυστικά έμαθε για το σανίδι απ' τον άντρα της, 40 χρόνια δίπλα στον σπουδαίο και δυστυχώς Αείμνηστο Θύμιο Καρακατσάνη, που να φανταστεί η έρμη η Ρούλα ότι για σανίδι θα είχε διάδρομο λεωφορείου.)

και δέκα άντρες.

Άλλο γκρουπ αυτό, διαφορετικό,
επιφυλακτικό στην αρχή,
όπως ίσως  οφείλουν να είναι οι σοβαροί Άγνωστοι.
Σχεδόν οι μισοί, 15 απ' τους 34 μου ήσασταν άγνωστοι.

Γι' αυτό έκρινα πως  πρέπει να μου ρίξετε εσείς το σχοινί για ν' ανέβω στο καράβι σας.
Να μη μπουκάρω εγώ σαν κουρσάρος με βουλωμένο μάτι και σας τυφλώσω τεχνητά με άχρηστες τουριστικές πληροφορίες.
Και περίμενα.
Περίμενα.
Από χρώματα και ντρες κόουντ κατάλαβα νωρίς πως θα ήταν αδύνατον να σας συντονίσω.
Και περίμενα.
Δίνοντας.
Τί να περιμένει κανείς χωρίς να δώσει πρώτα;

Κι έγινε το Θαύμα!

Το βρήκα εγώ το Κλειδί;
Μου το παραδώσατε εσείς στα χέρια έτοιμο τροχισμένο;;;
Δεν ξέρω.

Πάντως έγινα πάλι  κλειδοκράτορας,
ξέχειλα μπαούλα αισθημάτων πάλι
πλούσιος Κουρσάρος εκ Λαρίσης ορμώμενος 
όργωσα θάλασσες Ματιών 
Καλεσμένος Ψυχών και Προθέσεων
κι αντί για Βόρειο Ισπανία πήγαμε
Κεντρική Καρδιά.

Με μια μέρα καθυστέρηση σε σχέση με την παράδοση που θέλει
την 3η Μέρα όλο και κ΄'αποιο θαύμα να γίνεται
εδώ το θαύμα έγινε την 4η,
περνώντας μέσα απ' το δάσος της Μάρις προς το Σαν Χουάν Ντε Γκαστελουγκάτσε
άκουσα τις πρώτες βαθιές ανάσες...

Κι όλα από κει και πέρα είχαν Βάθος.

Άλλο πόσες ανάσες παίρνουμε κάθε λεπτό
και άλλο πόσα πράματα μας κόβουν την ανάσα σε μια ζωή
είπε η Άννα η Ρομαντική μπροστά στη θάλασσα

Η Πέπυ η Ποιήτρια έγραψε ευχές στην Άλμπα και για να δικαιολογήσει τον πατέρα της που για μια ακόμα φορά έλειπε στα γενέθλιά της... “(...) θα συνεχίσεις να πετάς γιατί θα καταλάβεις ότι είσαι ευλογημένη που έχεις έναν πατέρα που όταν σου λείπει διδάσκει τους ανθρώπους ότι " η ευτυχία δεν είναι μια κατάσταση που πρέπει να φτάσεις μα ένας τρόπος να ταξιδεύεις"

Απ' την 4η Μέρα όλα κύλησαν σε ρυθμούς Σχέσης.

Την 7η Μέρα, στην καθιερωμένη πια Υγρή Εξομολόγηση μάθαμε και την ιστορία του Γιώργου... Του Γιώργου τής Μαρίας τής Ζωγράφου, απ' την Κύπρο ήρθαν ως εδώ ειδικά λέει γι΄ αυτό το Ταξίδι, τους έκανε εντύπωση ο τίτλος, μόλις διάβασαν  “ΧΤΑΠΟΔΙ ΚΑΙ ΣΠΕΡΜΑ” είπαν “Πάμε αν μη τι άλλο θα είναι διαφορετικό...”

Χθες, 20 Ιουλίου είχε Επέτειο η Ιστορία του Γιώργου.
40 χρόνια, απ' την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο, 40 ακριβώς χρόνια απ' τη μέρα που πιάστηκε αιχμάλωτος, 
και πέρασε καταπληκτικές στιγμές,
σε 5άστερες τουρκικές φυλακές
κι απέδειξε ότι απ' όλες τις γριές αλεπούδες η πιο πονηρή και έξυπνη 
είναι η Πείνα. 
Κατεβάζει κάτι ιδέες επιβίωσης η Πείνα!!!!!
Ενάμιση μήνα στην απομόνωση τρέφονταν από σπορους καρπουζιού που βρήκε κάτω απ' το ράντζο του,
σπόρους που είχε φτύσει άλλο μαρτυρικό στόμα.

Προσεύχομαι Υπέρ Υγείας και των 10 τιμημένων ανδρών που δεν έπεσαν ούτε σε μέτωπο βασκικής διεκδίκησης αλλά ούτε και υστέρησαν σε γαλικιανοπορτογαλική ευαισθησία και μελαγχολία.

Νά οι 10 ηρωικοί άντρες:

Υπέρ Υγείας

Ιωάννου
Ιωάννου
Ιωάννου
Δημητρίου
Δημητρίου
Θεοδώρου
Αθανασίου
Γεωργίου
Αλεξάνδρου και
Εμμανουήλ

Σφυρίζω τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου σ' αυτό παιχνίδι
με μπάλα την καρδιά να τρώει κάτι κλωτσιές και να χώνεται στα δίχτυα του άλλου ταξιδιού,
του Μέσα.
Θα ακολουθήσουν δύο ομάδες ακόμα σ' ένα δεύτερο Αυγουστιάτικο ημίχρονο.
Η Ομάδα της 18ης με 27η Αυγούστου είναι αποδεκατισμένη και χρειάζεται Μεταγραφές. Να ειδοποιήσετε όσα Κρακ-φίλους έχετε ώστε το παιχνίδι να παιχτεί επί ίσοις όροις.

Και μετά, όποιος προκριθεί, θα μάθει και τί τον περιμένει...

Τέλη Αυγούστου με Αρχές Σεπτεμβρίου θα ανακοινωθούν τα αποτελέσματα 
και το γήπεδο που θα παιχτεί το επόμενο ερωτικό Ταξίδι. 

Πόσο δίκιο είχε ο Νιόνιος!
30 χρόνια από τότε που έβγαλε τα Τραπεζάκια του Έξω και δεν υπάρχει ούτε σκαμπό,
έκανα τις “πράξεις” στο Λεωφορείο μου και μου βγήκε η εξίσωση
όπως ακριβώς την είχε υπολογίσει εκείνοςπριν 30 χρόνια:

Φτιάχνουν όντως οι έλληνες κυκλώματα και Ιστορία οι παρέες.

Μετά το 1ο,
το αγαπημένο μου Πειραματόζωο, το γκέυ γκρουπ, το χαρούμενο δηλαδή

και μετά και το 2ο αγαπημένο μου Θηλυκό με τις Ορμόνες Άνω-Κάτω Χταπόδι 

λέω

ας κρατήσουν οι χοροί γιατί είμαστε ακόμα Ζωντανοί, κι εύχομαι πάντα ν' ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε.


Υ.Γ: Νά μία μικρή απόδειξη της Μεγάλης Χαράς μου. Η Θένια η Στιχουργός, ξανάγραψε στίχους και μάλιστα όχι με Μούσα τη Γνωστή σ' αυτές τις περιπτώσεις Κυρία, τη Θλίψη.
Όχι, Μούσα της τώρα μετά από πολύ καιρό μου είπε, η ΧΑΡΑ.

Επί λέξη μου έγραψε χθες η Θένια: “Με πολύ αγάπη φίλε μου σου στέλνω τα στιχάκια μου και με μια υπόσχεση ότι θα σου στείλω και άλλα στη πορεία. Είναι τόσα πολλά τα συναισθήματα και αυτά που ζήσαμε όλοι σ΄ αυτό το ταξίδι που νιώθω ότι έχω πολλά ακόμα να μοιραστώ. Σ΄ ευχαριστώ από καρδιάς για τη μοναδική εμπειρία και για το γεγονός ότι μου ξύπνησες την ανάγκη να γράψω ξανά στίχους, ορμώμενη από ευχάριστες στιγμές, μετά από πάρα πολύ καιρό. Να είσαι πάντα καλά και να μας ταξιδεύεις… “

Αθήνα Οπόρτο 
είχα βαλίτσα ετοιμάσει για το νότο. 
Μα η καρδιά μου περιπέτεια ζητάει 
και στο βορρά να πάει τώρα ξεκινάει. 

Πάω Παμπλόνα 
και δε χρειάζομαι απόψε κηδεμόνα, 
έχω ένα ταύρο στη ψυχή που με ορίζει 
και μια αγάπη αληθινή να με γεμίζει. 

Φτάνω Μπιλμπάο 
δειλά στο τοίχο για λιγάκι ακουμπάω, 
είναι η ζαλάδα της χαράς που έχω βιώσει 
σε 10 μέρες πόσα πράγματα έχω νιώσει. 

Χιχόν Κορούνια 
αφήνω πίσω τα ψηλά μου τα τακούνια 
και στο πλακόστρωτο θα βγω και θα χορέψω 
ένα φλαμένγκο φλογερό να σε μαγέψω. 

Στο Σαντιάγκο 
θα προσκυνήσω ευλαβικά ξανά τον Άγιο 
και θα κρατήσω στη καρδιά μου την ουσία 
των νέων φίλων τη γεμάτη παρουσία. 

Οπόρτο Αθήνα 
γυρίζω πίσω στη γνωστή μου τη ρουτίνα 
μα στη βαλίτσα κουβαλάω αναμνήσεις,
χρόνε αλήτη και να θες δε θα τις σβήσεις. 

Μπράβο Θένια είμαστε ακόμα ζωντανοί! Αν θέλει η Πέπυ η Ποιήτρια που είναι και Συνθέτρια, ας το απλώσει να στεγνώσει πάνω σε νότες, να το κάνει τραγούδι για το χειμώνα μας.

Χαρούμενος αποσύρομαι τώρα στα ιδιαίτερα διαμερίσματα των Ανακτόρων μου στη Χίο.

Χαρούμενος, μέχρι τη φωτογραφική της Νέτας βρήκα κι έτσι δε θα την ξεμοναχιάζει το χειμώνα ο γνωστός γερμανός βιαστής, ο Αλτσχάιμερ.

Χαρούμενος,
Χαρά που ρέει απ' την αίσθηση πως ο στόχος που έβαλα
όταν σχεδίασα αυτό το ταξίδι
κατ' αρχάς υπήρχε,
δεν ήταν προϊόν της φαντασίας μου,
και κατά δεύτερον επετεύχθη:
έστω και μια φιλία να γεννήθηκε μέσα σ' αυτές τις 10 μέρες, 
έστω και μια μοναξιά ν' αγγίχτηκε από ξένο χέρι 
και να 'ναι εκεί στο δύσκολο χειμώνα που 'ρχεται... 
ο Στόχος μου Επετεύχθη. 

Τρεις φωτογραφίες απ' τη Ρούλα τη Χαρούμενη, του Πειραματόζωου, μέχρι ν' αστράψουν στο ιν μποξ μου και τα Θηλυκά Φλας.
                                                                                                           El Greco