ΤΟ ΜΕΝΟΥ ΤΟΥ Αϊ ΓΙΑΝΝΗ

Απ' όλα είχε η χθεσινή μέρα.

Τελευταία 15 ημερών δουλειάς,
τελευταία διακοπών για την Άλμπα,
αναγκαστικά δουλειά και για κείνη χθες,
μαζί στο αεροδρόμιο ν' αποχαιρετήσουμε το γκρουπ που είχε έρθει για Πρωτοχρονιά,

μετά...


μετά το αεροδρόμιο στην CaixaForum Madrid
είδαμε εκεί ωραία έκθεση,
όλα εκθέματα είχαν έρθει από το Μουσείο του Λούβρου,

“Η Γυναίκα στα χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας: Γοητεία- Μητρότητα-Υπερβολή.”

άκουγε η Άλμπα το μηχάνημα και μου εξηγούσε,
ωραία είναι να ξεναγείς σκέφτηκα αλλά και να σε ξεναγούν ωραία,
ακόμα καλύτερα,

και στα Φαγιούμ σταθήκαμε πολύ,
να εξηγήσει ο ένας τον άλλο πως είναι δυνατόν μια ζωγραφιά
να γίνεται
το πρόσωπο ανύπαρκτης ζωής πάνω σε μούμια,
πρόσωπο ανύπαρκτης αιωνιότητας,
άντε το πολύ-πολύ αιωνιότητας άλλων,

διακόπτω συνέχεια και παρόν και αιωνιότητα για ν' απαντήσω στο τηλέφωνο,
δεν έχω την πολυτέλεια να μην ακούω ευχές,

μετά...

μετά φαΐ,
καλή η Αιωνιότητα αλλά επειδή είναι κάποιων μονίμως αγνώστων
περισσότερο εκτιμώ το Εφήμερο
το νιώθω πιο δικό μου.

σπουδαία απόλαυση η Στιγμή του φαγητού ειδικά όσο μεγαλώνω,
παλιότερα το θεωρούσα χάσιμο χρόνου,
τώρα, θα 'θελα να κρατούσε αιώνια αυτό το γύρω-γύρω απ' το τραπέζι όλοι

απ' όλα τα παιχνίδια, αυτό που μ' άρεσε λιγότερο μ' αρέσει τώρα πιο πολύ,
τώρα κανένας δε μου λέει ¨φάε Γιαννάκη¨,
τώρα ακούω μόνο
“σταμάτα να τρως Γιάννη”

γύρω-γύρω απ' το τραπέζι όλοι
Αλάιτζ, Άλμπα,
ήρθε κι η Φαίδρα,
κι ο Αποστόλης,
χταποδάκι στα κάρβουνα
αυγά πατάτες και txistora, λουκάνικο ισπανικό, όλα μαζί αυτά,
pimientos de Padrón, πράσινες μικρές πιπεριές απ' τη Γαλικία, τηγανητές
chuletón de buey, φιλετάκια μοσχαρίσια ψιλοκομμένα και ψιλοψημένα, όχι κάρβουνο,
με χοντρό αλάτι και τίποτ' άλλο,
κι άλλα αυγά πατάτες και txistora θέλει η Άλμπα,
δεν υπάρχει παιδί στον κόσμο που δεν του αρέσει αυτός ο αχταρμάς,
υπάρχουν όμως παιδιά που ούτε αυγά σκέτα δεν έχουν Άλμπα,

κρασί Bierzo,
γλυκά,
patxiarán
frangelico

βόλτα στα μαγαζιά να μου βρούμε δώρο μετά,
αυτό δεν άλλαξε,
ακριβώς όπως κι όταν ήμουν τριών μ' αρέσουν τα δώρα
απλά τώρα πια περισσότερο κάνω παρά παίρνω,

πρώτο απόγευμα εκπτώσεων στην Ισπανία τίποτα δε βρήκα,
δεύτερο με τελειωμένα νούμερα δε βγαίνω καν,
πονάει το κεφάλι,
γυρνάμε σπίτι με άδεια χέρια,
ανοίγω τον υπολογιστή

φορτωμένος δώρα,
μέηλ,
μηνύματα,
ευχές δημόσιες και ιδιωτικές,
βάζω το θερμόμετρο,
39,
τόσες ευχές με αγάπη
κάποια θα πιάσει και το Show will go on.

Απ' όλα είχε η χθεσινή μέρα.

Ευχαριστώ πολύ πάλι και πάλι που με ξανασφαλίσατε και φέτος με Αγάπη.

Ραντεβού στις 16, στο Καμπαρέ Βολταίρ

                                                                                 El Greco