Κάνω ό,τι μπορώ, όσο και όποτε μπορώ, ακόμα και τις ευχές της Νέας Χρονιάς παραμονές τής γιορτής μου αξιώθηκα. Όλα τρέχουν πια πιο γρήγορα από ο Νέος Χρόνος ήδη έχει διανύσει την πρώτη του εβδομάδα.
Παραμονές της Γιορτής μου, των Φώτων στην Ανατολή μου, των Μάγων στη Δύση μου, είναι των 3 Μάγων σήμερα στην Ισπανία, σήμερα τα Ισπανάκια αξημέρωτα σηκώθηκαν γιατί σήμερα ήρθαν οι Μάγοι και τους έφεραν τα δώρα.
Τα πιο μεγάλα δώρα τα φέρνουν αυτοί οι σπουδαίοι άγνωστοι που βγαίνουν καμιά φορά απ’ το Χρόνο τους βγαίνουν κι απ’ το Χώρο του μυαλού μας, από κει, απ' το απυρόβλητο που τους είχαμε ενθρονίσει, βγαίνουν και σαν κανονικοί άνθρωποι που ήταν κάποτε πριν γίνουν ανάμνηση, έρχονται κοντά μας με τρόπο ζωντανό λες και δεν πέθαναν, τρων μαζί μας, κάνουν πλάκα, μας λεν κι αυτοί όπως όλοι οι άλλοι ότι πήραμε κιλά, βάζουν μισή παλιομοδίτικη μπλούζα και μισό παπιγιόν με κέρατα τάρανδου, γιορτάζουν μαζί μας κι ανανεώνουν την ελπίδα πως και μεις θα συνεχίσουμε να ζούμε όσο θα μας θυμούνται κάποιοι και θα μας επιτρέπουν να κάνουμε πλάκα στα όνειρά τους.
Δεν έχουν χρώμα λέει τα όνειρα… Έβαλε λίγο ο Jose Luisς, ο γραφίστας της Melodrakma σε μια φωτογραφία του Φεδερίκο που κλείνει χρόνια 100. Ναι, 100 χρονών η φωτογραφία 38 μόνο πρόλαβε ο φωτογραφιζόμενος. Πότε ευχόμαστε με το Γκρέκο, πότε με το Νταλί, πότε με τον Γκόγια... Φέτος διαλέξαμε το Φεδερίκο να φέρει τα δώρα. Θα κάνουμε ταξίδι-αφιέρωμα φέτος στο Λόρκα! 12-17 Ιουνίου κι έτσι είναι το τιμώμενο πρόσωπο
Το 2020 από μόνο του έχει κάτι ολοστρόγγυλο, κάτι επετειακό. Ειδικά για μένα, μπήκα πια στο 50ο Έτος, θα το κάνω και επαγγελματικά επετειακό…
Εκτός απ’ το αφιέρωμα στο Φεδερίκο, θα γίνουν κι άλλα καινούρια ταξίδια, με νέα αισθήματα, με όνειρο και στόχο πάντα ν’ ανοίξουν χαραμάδα να κρυφοκοιτάξουμε καινούριους κόσμους.
Αφιέρωμα στην Ιστορία με ταξίδι στη Νυρεμβέργη και αφιέρωμα στις Δίκες που έγιναν αλλά κι αυτές που δεν έγιναν, αφιέρωμα στο Ιταλικό Σινεμά και τη Τζετ-Σετ ζωή που ώρα είναι να την κάνουμε με έδρα τη Νάπολη, και στη Ρωσία του Τσέχωφ θα πάμε, και ξανά στην Ιαπωνία, μάλλον και στην Αργεντινή, και στην Κούβα, και στη Νέα Υόρκη κι όπου αλλού επιβάλλει το Απρόβλεπτο, όποιο ταξίδι προγραμματίσει αναπάντεχα η ζωή γιατί έχει de facto το δικαίωμα να κάνει τα δικά της με εκπλήξεις. Κι όλα αυτά θα ισορροπούν δίπλα σ’ όλα τα παλιά καλά ταξίδια, το κρασί των προηγούμενων χρόνων, την Πορτογαλία, τη Γερμανία, την Πολωνία, τη Σικελία, την Ανδαλουσία, την Τοσκάνη με το αφιέρωμα στο Δάντη, την Καστίλη με το αφιέρωμα στον Θερβάντες, την Καταλονία με το αφιέρωμα στον Νταλί, ταξίδια φτιαγμένα στο χέρι με υπογραφή, αυτό θα προσπαθήσω και φέτος κι όλα μαζί θ’ ακολουθούν το Ταξίδι-Φρεγάτα που λέγεται Βόρειος Ισπανία!
Στο 2019, Ταξίδι-Νικητής (δίπλα στον μόνιμο νικητή τη Βόρειο Ισπανία)… η ΙΑΠΩΝΙΑ!!!!! Κατάφερε να ξεπεράσει την προσδοκία και των 40 ταξιδιωτών και γι’ αυτό, ετοιμάζω ένα ιαπωνικό remake-υπερπαραγωγή και για το 2020. Πάλι Φθινόπωρο γιατί αυτή είναι η ιδανική στιγμή γι’ αυτόν τον τόπο!
Πρώτο ραντεβού πάντως για το 2020, στην Ελλάδα, το 3ήμερο της Αποκριάς στην Πελοπόννησο,
29/2--2/3-2020
με αφιέρωμα στην Ελληνική Επανάσταση.
Χρόνος έκλεισε χρόνος άνοιξε στο Μαρόκο φέτος.
20 μέρες στο Μαρόκο, Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά στο Μαρόκο, 20 μέρες με δυο ομάδες υπέροχων ανθρώπων έγιναν αφορμή ν’ ανακαλύψω πόση Δύση και πόση Ανατολή έχω μέσα μου. Δε θα διστάσω να πω τί έβγαλε το ζύγι. Όσο περνάει ο καιρός, κι τρόπος κι ο χρόνος μου προς τη Δύση γέρνουν. Από Ανατολή κρατάω του Ήλιου, κάποιων μικρών ονείρων που ανατέλλουν δειλά με επιφύλαξη που και που, ανατολή ονείρων για κάτι ταξίδια στο μέσα και στο έξω μου… Από Ανατολή , αυτό απέμεινε σε μένα, όλα τ’ άλλα στα χαρίζω Μαρόκο μου, δε θέλω άλλη διαπραγμάτευση, όχι άλλο παζάρι, όχι άλλα μαγαζιά, μεγάλωσα πολύ για να ‘μαι πάντα σε εγρήγορση, στο φουλ οι μέσα μηχανές για παζάρι, διαπραγμάτευση, παζάρι, διαπραγμάτευση, κάθε 3 δευτερόλεπτα, ή θα χάσω ή δε θα κερδίσεις και τόσο, ή θα μειώσω την επιτυχία σου ή θα νιώθω όλη νύχτα βλαξ, αγαπημένη ανατολή, κρατώ τα καλά σου και φεύγοντας σου φωνάζω… Δεν είμαι ένα κινούμενο ευρώ… κοίταξέ με καλά… μου έδωσε κι άλλα ωραία πράματα η Δύση, δεν είναι μόνο τα ευρώ που μου ‘δωσε… Μαρόκο, το παθαίνουμε και οι άνθρωποι αυτό που έπαθες, γινόμαστε αυτό που οι άλλοι περιμένουν από μας να είμαστε, καμιά σχέση με την αλήθεια μέσα μας, μόνο ικανοποιούμε προσδοκίες, να αυτό έπαθες, τρέχεις πίσω απ’ την ικανοποίηση της προσδοκίας του τουρίστα. Μαρόκο δεν είσαι ό,τι πουλήσεις, δεν είσαι τα μαγαζιά σου, δεν είσαι ένας χουρμάς και μισός… Μη γίνεσαι αυτό που περιμένουν οι τουρίστες σου να είσαι. Αντιστάσου! Ανεβήκαμε στα ψηλά βουνά σου, πέσαμε στο επίπεδο των θαλασσών σου, κι Ατλαντικός και Μεσόγειος μέσα μας, χάθηκε το βλέμμα μας στις στέπες σου, των πάμφτωχων οι καλύβες μέσα μας πια κι αυτές, κι ύστερα πήραμε το δρόμο για το πουθενά, σαν εκείνον, τον πατέρα της οικογένειας στο «Θεώρημα» του Παζολίνι, έρημοι και μόνοι κι ας ήταν χίλιοι γύρω μας προχωρήσαμε στη Σαχάρα σου, μπροστά στα υπνωτισμένα μάτια μας Έδυσε ο ήλιος της Ανατολής, σας σκορπιός δάγκωσε τη μνήμη κι άντε να ξεχάσεις εκείνο το απόγευμά σου Μαρόκο. Ένα υπαίθριο λαογραφικό μουσείο είσαι, ένα σεμινάριο γεωφυσικής Ιστορίας και Κοινωνιολογικής βουτιάς στα άδυτα του αδίκου, στις ρίζες του κακού και του καλού, του Ανθρώπινου δηλαδή, όλα αυτά είσαι Μαρόκο, όχι το πόσα λεφτά θα πάρεις απ’ τους «εραστές σου», όσο αργκάν κι αν βάλεις, οι ρυτίδες σου είναι η ομορφιά σου.
Καλή Χρονιά, ευτυχισμένο το 2020, να πάρουμε όλοι 20 παντού φέτος, και στη χαρά και στη λύπη, και τα δυο δάσκαλοι είναι, 20 εύχομαι και στο δύσκολο μάθημα που λέγεται Ανθρώπινες Σχέσεις, και στο πιο δύσκολο, τη σχέση με τον εαυτό μας.
Σας ευχαριστώ πολύ όλους. Όσους μπορέσαμε και ταξιδέψαμε και φέτος μαζί και όσους δεν τα καταφέραμε.
Ραντεβού στα αεροδρόμια που προσγειώνονται και τα όνειρα.
