GRACIAS GRECIA—ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΕΛΛΑΔΑ (Vídeo.)

     Un vídeo que han hecho alumnos y profesores españoles para decir Gracias a Grecia.
Ellos explican el porque…

     Το βίντεο αυτό το έκαναν ισπανοί μαθητές και καθηγητές. Για να πουν αυτό που λέει κι ο Τίτλος που έδωσαν στο βίντεο: ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΕΛΛΑΔΑ.

     Και εξηγούν  το γιατί τού «Ευχαριστώ» τους.

     Ακόμα και να το βρείτε με υπότιτλους, δε θα χρησιμεύσουν και πολύ. Αυτό είναι και η ουσία αυτού τού βίντεο στο κάτω-κάτω: ν’ ακούς να μιλούν άλλη γλώσσα αλλά να την καταλαβαίνεις.

     Θα καταλάβετε τί λένε.

     Όχι από Επιφοίτηση ή κάποιο άλλο Θαύμα.

     Τα ισπανάκια, η γενιά που έρχεται, λέει ευχαριστώ για λόγους που καταλαβαίνει κανείς κι ας μη μιλάει ισπανικά. Αυτό τους μαθαίνουν οι Δάσκαλοί τους. Δυο πράματα τουλάχιστον βασικά:

από πού κληρονόμησαν

και να μην είναι αγνώμονες, να λένε ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

     Όταν ξεβρομίσει ο τόπος στην Ελλάδα και όσοι βαφτίζουν «καρακιτσαριό» το να ’χεις Ταυτότητα πάρουν τη θέση που τους αξίζει, τότε τα ελληνάκια δε θα ’χουν κανένα πρόβλημα να συνεννοηθούν με τα ισπανάκια. Φτάνει μόνο οι Δάσκαλοί μας να κάνουν καλά τη Δουλειά τους.

                                                                                                     EL GRECO

KEEP CALM AND COME TO GREECE

     Don’t believe everything you see, you read and hear about Greece. But even if it’s truth, then one more reason to come!

Some years of corruption are not enough to destroy a Spirit of Thousands Years.

    Greek people are not corrupted. Wherever you leave, USA, Germany, Australia… think of the Greek people you know. Did you ever hear anything about them related with corruption? ? 8.000.000 Greek people leave abroad, out of Greece. Did they ever give you “problems”?

Something else is happening in Greece.

Greek people are not corrupted. If you really want to know Who Is, it is very easy to know it. You already do.

Some years of corruption are not enough to destroy a Spirit. So keep calm and come. This is also Greece…

                                                           (Try to translate this.)

And this...

And much more to discover it your self...

                                                                                                        EL GRECO

ΓΚΟΓΙΑ: «Ο ύπνος της λογικής γεννάει τέρατα».

ή
Σε ελεύθερη δικιά μου μετάφραση: Όταν Κοιμάται η Λογική Ξυπνάει η Βία.

     Είδα καταπληκτικές φωτογραφίες αυτές τις μέρες στο διαδίκτυο. Ειδικά αυτές των Τρομερών Κλεπτών της Κοζάνης. Διάβασα κιόλας ότι όχι απλώς πήγαν να κλέψουν αλλά πήγαν να κλέψουν Τράπεζα.

     Και λες και δε φτάνουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Τομέας ο Τραπεζικός,

LETTER TO THE SKY

(You remember?)

My darling, my love,

     Since Dicember I want to write you. I wanted to tell you some news --- even with a bit of a delay. Forgive the delay; I’m struggling to BE so many things: Father, husband, son, friend, brother, tourist guide for little money, playwright, film writer, writer of a blog that shares the word as much as possible… But, always, when I go to sleep, among the many things that run through the BEING, I remember the last time we smoked together…in Chicago with 28 below zero.

     Many things have happened since then.

     Alba is already a lady with hormones. Today I was showing her a video clip with a young Spanish singer and she asked me: “Daddy, does he has a girlfriend?”

     Alaitz is standing by me and Alba in the way that gives me happiness. She too looks happy, I don’t know, I hope she is.

     Anton is not well. I am sure he has a way of telling you and surely he communicates with you. You, don’t worry, you know him, he is The Greatest when difficulties come.

     No, with Apostolis we didn’t find a way to understand each other. We go on the way you knew. Each one on his way.

     Irini, just after Your March, on May of 2010 had a second child, a girl, with the name  Thalia, a beautiful girl; and she looks so decided to survive. Aggeliki, her elder sister can not control her. Thalia always gets from her what ever she wants.

     Vivi and Nektaria neither are well but who is?

     I’m sure you know this, Dina died last July. Yes by cancer. I am happy I was there until the last moment. You know what I mean by this “last moment”.

                                                               (You remember?)

     I made also some knew good friends. The old ones, the good ones, thanks be to God, are always there. And they have helped me so much lately. Let me explain to you…

     I’m writing a new play and I submitted it to a contest. The title is “ROUND THE WORLD IN 80 WARS” The first phase was “Voting though the social nets” for a video proposal, let’s say, a pitching for the play. (I’m sending the video; you will hear the voice of Alba.)

     Frances fought for me as a real friend… As you would have done.

     Don’t worry. Badsy and Beatrice represented your family beautifully. (They are so beautiful, all your 5 children are…)

     Patricia, a dearest friend from Everywhere who now lives in Oslo, also gave me everything; she even “abandoned” her child those days.

     And Froso… NO. I’ll better tell you in another chance about her. For now, you just be glad my darling that she is in my life.

     So much love from so many friends for an “American Show Case,” Beth.

     Thanks to so many friends, I won the first place. Now, in the second phase, I have to present 8 minutes of the play onstage.

     Eight minute- segment written, next week we start rehearsals. I wanted so much for you to have read it and to tell me your “yes’s” and your “ no’s”.  To have the support and generosity of your clear mind so I could make my play a little better…

                                                             (You remember?)

     I can not pass to this famous state of Acceptance Beth. I cannot accept you Died. On the 6th of December of 2009, we were celebrating the Anniversary of 40 years marriage  of my parents. Anton had come from the States to Greece to celebrate it all together. You know him, he is a “party animal.” He doesn’t mind to cross the Atlantic if it’s to be with people he loves. It was a surprise for Lakis and Loula. They thought that Alba, Alaitz and I we were in Spain, that Irini was in Athens, Anton in Chicago… Peristera and Nikos took them secretly. supposedly to go out to a tavern… When they entered... The clarinets blared suddenly and before their eyes, clapping and greeting, the entire world… We had invited all their friends, all who were left alive after 40 years struggling…clarinets and violins and dance and food and emotions…

     Anton was dancing with Elli when suddenly his phone rang. He abandoned kindly his dama and he went out to talk… When he came back he took me by the side and he told me the news. “Beth just came out from the doctor. She has cancer. They give her 3 months to 2 years.”
Generous as always, you elected the first “choice”, the short cut: 3 months. You didn’t want anyone to suffer.

     14 of March of 2010 you died and I was not there as I could do with Dina. It couldn’t be my darling, believe, so many things were happening in my life at this time, believe, I will explain to you one day…

     Thank you for understanding me, my love. Thank you for all your friendship and support. Not only when you were Here, also from There, Wherever you do a lot. I hope Anton, Frances, Badsy, Beatrice, Patricia… will take this chance to say thank you from my part to all their friends who dedicated two minutes to see and support my video/proposal… You will see a “classic Filipino moment” there. Two children, could be two of yours… The eldest, saves the younger one while Imelda Marcos saves her new pair of shoes ...

     When I go to sleep, I remember the last time we smoked together in Chicago. Many things have happened since then. For me I really don’t know, but for you and for your five children is that you died just 49 years old.

     This is what Beatrice wrote for you my darling:

     “Mother - that was the bank where we deposited all our hurts and worries.

A mother understands what a child does not say.

Mothers hold their children's hands for a short while, but their hearts forever. “

     Things are not going well Beth. That’s why I’m writing this play, with this title… I am afraid we’ll not avoid a new War. If you can, be with me when I write, be with me and my intention to Share Hope with the World.

Really, exists that “Remember” There or it’s just a curse of Here?

I Hope and I believe in the Resurrection of the Good my darling

I love you

                                                                                                         Yiannis


P.S.1: Today arrives another friend. (I don’t really know the distance but he is 2 days now on the way.) Not Here, There, Wherever you are. No, no, by the same vehicle as you, no by Cancer. He decided to use the motorcycle. I just came from his funeral. There were so many people, I did not have the chance to tell him thank you for the trip we did last October to Valencia, Granada, Sevilla… Yes, he was working as a bus driver, nice boy, 35 years old, good soul… One moth ago, he decided to bay the moto. It’s not the best way for that Long Trip.

His name is Raúl Solera Cano. If you see him around, (I send you a picture so you will recognize him) please tell him “Yiannis thanks you so much for all you told him on the way from Madrid to Valencia, and also for trusting him the Dreams of your Soul for the future…” And tell him that I am so sad that there was no Future for him.

Yes, he is handsome. Well, the way things came, flirt a little with him, just to pass the Time. Beth, between us, Raul likes very much to flirt. I want to feel you Alive. Go on There, Flirt and Love... Here little by little we only think of Economy.

I miss you so much Beth...

P.S.2:

Lillibeth Nacion, July 31, 1961 – March 14, 2010

Raúl Solera Cano, May 24, 1978 – January 31, 2013

 Προξενήτρα στον Άλλο Κόσμο έγινα... Αφού Εδώ το σημαντικό είναι η Οικονομία, μού είναι απόλυτη Ανάγκη να εφεύρω έναν Κόσμο όπου ο Έρωτας έχει το ρόλο που του αξίζει, τον Πρωταγωνιστικό.

                                                                 
...Two children, could be two of yours my darling… The eldest, saves the younger one while Imelda Marcos saves her new pair of shoes ...

http://www.youtube.com/watch?v=xP3MwHujonM

http://www.youtube.com/watch?v=GVwJNg4Wgq4

https://www.youtube.com/watch?v=jB9Bb06G3xo

THE KISS--ΤΟ ΦΙΛΙ--EL BESO

     Καλό Μήνα με το Φιλί του Κλίμτ "αποτυπωμένο" σ' ένα απ' τα πολλά κατεστραμένα κτίρια της Συρίας. Ο Tammam Azzam το έφτιαξε. Κάνουμε και Ωραία πράματα ενίοτε οι Άνθρωποι. Το ίδιο κτίριο, άνθρωπος το Γκρέμισε κι άνθρωπος το Ανοικοδόμησε.

     Con El Beso de Klimt quiero desearos un buen mes. En la fachada de uno de los muchos edificios destrozados en Syria.

Tammam Azzam es el nombre del Artista. También Hacemos cosas Bellas algunas veces los Hombres. El mismo edificio, El ser humano lo Destrozó, El ser Humano lo Reconstruyó.

     Gustav Klimt’s “The Kiss” has been reproduced on a devastated building in Syria by artist Tammam Azzam. We also do Beautiful things sometimes the Human Beings. The same building, a Man Destroyed it, a Man Reconstructed it.

                                                                                                                    EL GRECO

ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΝΟΜΠΕΛ

     Σαράντα σχεδόν χρόνια τώρα, γιορτάζεται το Πολυτεχνείο σα να δέχεται η Δαμανάκη στο σπίτι της. Έχω την αίσθηση ότι αντιστοίχως επαναλαμβάνουμε το ίδιο λάθος με τα Ίμια. Φοβάμαι πώς σε λίγο- αν όχι ήδη- θα δέχεται ο Μιχαλολιάκος στο δικό του, ή έστω αυτή τη μέρα, θ’ ανοίγουν τα γραφεία της Χρυσής Αυγής για να δέχονται συλλυπητήρια.

     Ενδεχομένως να είναι η κιτς απορία ενός μετανάστη και δη ερωτικού αλλά ειλικρινά αναρωτιέμαι κι όποιος μπορείς ας με φωτίσει:

     40 χρόνια τώρα, ποιος έστησε όλον αυτόν τον διπλό Μηχανισμό Διαστρέβλωσης;

     Τη φωνή της Δαμανάκη αξίζει να θυμάται κανείς απ' το Πολυτεχνείο;

     Μόνο η Χ.Α. στην Ελλάδα θα Τιμά τρεις ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους για να υπερασπιστούν αυτό που έδωσαν Όρκο να υπερασπίζονται;

     Υπάρχει "κίνδυνος" όποιος το κάνει να θεωρηθεί πωρωμένος άρρωστος εθνικιστής;

     Ποιος έστησε όλον αυτόν τον Μηχανισμό Διαστρέβλωσης;

     Όποιος κι αν είναι πάντως, Νόμπελ δικαιούται. Αν καθιερωθεί Νόμπελ Διαστρέβλωσης, θα έρθει στην Ελλάδα και το τρίτο. Το τρίτο Νόμπελ γιατί το άλλο, το αποκαλούμενο «μακρύτερο», ήδη έχει έρθει.

     Ήρθαν τα Χρόνια του Κρέοντα και να δούμε ποιος θα παίξει το ρόλο της Αντιγόνης;

                                                                                                                 EL GRECO

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΓΚΟΝΤΟ: Ορισμένες εξηγήσεις περί της «Συνεντεύξεως Μπαμπινιώτη στον Τσίμα.»

     Αγαπητοί φίλοι χαίρομαι πάρα πολύ με την αντίδραση, τα αντανακλαστικά και τη δυσπιστία ως προς το αν η συνέντευξη του κυρίου Μπαμπινιώτη στον κύριο Τσίμα είναι αληθινή ή όχι. Μακάρι να κάναμε το ίδιο κάθε φορά που κάτι δε μας «κολλάει».  Και λίγα Απίθανα κι Απίστευτα δεν έχουμε ακούσει. Ειδικά τα τελευταία δύο χρόνια. Η πρώτη αντίδραση όταν έφτασε η συγκεκριμένη συνέντευξη  στο μέιλ μου, ήταν: «αυτή δεν είναι αληθινή».

     Αλλά την ίδια αντίδραση είχα όταν πρωτοδιάβασα ότι με όσα έχουν υπογράψει οι «εκλεγμένοι» παραχωρούμε την Εθνική μας Κυριαρχία. Ή με το «μικροτσίπ» που πρέπει να βάλουν οι αμερικανοί (σύντομα νομίζω όχι μόνο) αν θέλουν να έχουν περίθαλψη και να είναι νόμιμοι. Έχουν προθεσμία λέει μέχρι 31 Δεκεμβρίου του 2014. Όποιος δε βάλει το τσιπάκι (με μια μικροεπέμβαση) μέχρι τότε, θα είναι σα να μην υπάρχει. Κι άλλα, κι άλλα, μην αρχίσω ν’ αραδιάζω πόσα δεν πίστεψα τον τελευταίο ειδικά καιρό και τελικά ήταν αλήθεια.

     Τη συνέντευξη γιατί τη δημοσίευσα χωρίς αποδεικτικά στοιχεία ότι όντως υπήρξε;

     Όχι από καμιά φιλοδοξία «δημοσιογραφικής αποκλειστικότητας». Καμιά τέτοια δεν έχω, ούτε εγώ, ούτε το μπλογκ που έφτιαξα. Δε θα δείτε ούτε διαφημίσεις ούτε τίποτα εκεί. Ίσως είναι το μικρότερο και το πιο ασήμαντο μπλογκ σε όλο το διαδίκτυο. Το έφτιαξα μάλλον για τους ίδιους πάνω-κάτω λόγους που είχε φτιάξει κι ο Σαραμάγκου και τόσοι άλλοι το δικό τους (δε συγκρίνω τίποτα, μην παρεξηγηθώ): από ανάγκη για έκφραση και επικοινωνία. Να μπαινοβγαίνω, να λέω ό,τι θέλω να πω στους λίγους φίλους και μετά να ξαναβγαίνω για να γράψω άλλα πράματα, σαν έναν περίπατο στον μέσον της δουλειάς.

     Είναι πραγματική η συνέντευξη;

     Δεν ξέρω. (που ξέρω δηλαδή.)

     Όπως δεν ξέρω για πολλά πια τί είναι πραγματικότητα και τί αρρωστημένη φαντασία.

     Ούτε αυτά που γράφω εγώ ο ίδιος δεν ξέρω πόση αλήθεια έχουν και πόσο φόβο μου, πόση βοήθεια ειδικού χρειάζονται κι αυτά κι ο συγγραφέας τους.

     Εκείνο που ξέρω είναι ότι θα ήθελα πολύ να ήταν αυτή η συνέντευξη πραγματική. Θα ήθελα πολύ έστω και τώρα, η λεγόμενη Διανόηση να στέκονταν στο ύψος των περιστάσεων. Όπως και η Δημοσιογραφία. Τους Περιμένουμε… Θα ήθελα πολύ να μην νοιώθω ότι ο ελληνικός λαός είναι τόσο Μόνος του!

     Κι επίσης ξέρω, ότι στο βίντεο που προηγούνταν της «συνεντεύξεως» λέγονται πολύ σοβαρά πράματα και είναι όλα απολύτως αληθινά. Όποια Ιδιωτική Τράπεζα δεν έκανε καλή διαχείριση, να ΚΛΕΙΣΕΙ και να ΡΗΜΑΞΕΙ. Όπως τόσες και τόσες επιχειρήσεις ελλήνων και μάλιστα όχι λόγω κακής διαχείρισης. Αυτό έκαναν στην Ισλανδία και δε θα χρειαστεί να περιμένουν την Ανάπτυξη όσο ο Βλαντιμίρ κι ο Εστραγκόν τον Γκοντό.

     Σε κάθε περίπτωση, έστω κι από κάτι «μη γενόμενο»,  χαρά πήρα που μας δόθηκε αφορμή να επικοινωνήσουμε και κυρίως τα αντανακλαστικά σας και η δίψα για "Αλήθεια". Αυτό πρέπει να κάνουμε με Όλα.

Υ.Γ 1.: Η φωτογραφία είναι από Από την παράσταση "Περιμένοντας  τον Γκοντό" του Μπέκετ  σε σκηνοθεσία του Κωστή Καπελώνη. Τους 5 ανδρικούς ρόλους του έργου ερμηνεύουν  οι Κάτια Γέρου, Δήμητρα Χατούπη, Μυρτώ Αλικάκη, Λουκία Πιστιόλα, Εύα Βαμβακά.

Υ.Γ 2. : http://elgrecomadrid.blogspot.com.es/2013/01/sangre-fria-islandesa.html

Υ.Γ 3. : Η πρόθεση ήταν άλλη πάντως. Και επιβεβαιώθηκε ο φόβος μου ότι το Ψέμα είναι πιο Ελκυστικό απ' την Αλήθεια. Ούτε ένα σχόλιο (δημόσιο τουλάχιστον) για το βίντεο δεν υπήρξε.

                                                                                                           EL GRECO

ΚΑΥΤΟ ΙΣΛΑΝΔΙΚΟ ΤΑΜΠΕΡΑΜΕΝΤΟ--SANGRE FRÍA ISLANDESA.

                       (Το να μιλάς, είναι Ανάγκη, το ν' Ακούς είναι Τέχνη.)


     ΤΡΕΧΩ ΝΑ ΣΑΣ ΠΡΟΛΑΒΩ ΤΑ ΝΕΑ... ΜΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΚΙ ΕΝΑ ΒΙΝΤΕΟ ΠΟΥ ΘΑ ΜΟΝΟΠΩΛΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟ ΧΡΟΝΟ... ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΚΑΝΑΛΙΩΝ. Ένα, ας πούμε τρέιλερ των ειδήσεων που θα μονοπωλήσουν σίγουρα τα δελτία. Και σήμερα, και αύριο και τις εβδομάδες που έρχονται. Το μόνο ζήτημα που εκκρεμεί είναι αν ο ισλανδός Πρωθυπουργός την αποκλειστική του συνέντευξη θα τη δώσει στον Πρετεντέρη ή στην Έλλη. Γιατί ο Τσίμας είναι 100% απασχολημένος με το μονταζ της συνεντεύξεως που πήρε από τον Μπαμπινιώτη.

     Αυτό που ακολουθεί, δεν είναι από θεατρικό, δικό μου ή άλλου έργο. Μια συνέντευξη είναι την οποία μάλλον έφαγε το μαύρο το σκοτάδι. Όσο για το βίντεο, αξίζει απολύτως τον κόπο κι ας μην προσθέτει τίποτα σε όσα η Κοινή Λογική καλά γνωρίζει.

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=21cuQ8ye6Wc

                                                                                                                     EL GRECO 


Ηχηρή παρέμβαση του ακαδημαϊκού Γεωργίου Μπαμπινιώτη, ο οποίος σε συνέντευξη που έδωσε στον αμερόληπτο!!! δημοσιογράφο Παύλο Τσίμα είπε –μεταξύ άλλων:

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Η ελληνική γλώσσα κατακρεουργείται καθημερινά. Να σας δώσω ένα παράδειγμα: Διαρκώς ακούμε για την κατάληψη της βίλα Αμαλίας ή ότι έγινε ανακατάληψη της βίλα Αμαλία.Και σας ρωτώ. Η λέξη βίλα δεν κλίνεται; Αν δεν το γνωρίζετε η βίλα προέρχεται από το ιταλικό villa και είναι λέξη ελληνοποιημένη, όπως η κατσαρόλα, όπως οι ολυμπιονίκες της άρσης βαρών. Και πρέπει να κλίνεται σύμφωνα με τους κανόνες της γραμματικής. Δε λέμε: Το καπάκι της κατσαρόλα. Ούτε θα πούμε: Αυθαίρετες οι βίλα των υπουργών.

ΤΣΙΜΑΣ: Μπορεί αυτό να συμβαίνει επειδή γράφεται με λατινικούς χαρακτήρες. Villa Amalias.

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Κι αυτό είναι λάθος. Τι ήταν η Αμαλία; Βασίλισσα της Αγγλίας;

ΤΣΙΜΑΣ: Βίλα Αμαλίας, λοιπόν.

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Ακριβώς! Η βίλα, της βίλας, οι βίλες, των βιλών.

ΤΣΙΜΑΣ: Και τι έχετε να πείτε για το χαρακτηρισμό «μαλακισμένα» που ακούστηκε στον αέρα από γνωστό δημοσιογράφο;

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Καθόλου δε με ξάφνιασε… Ουδείς φαυλότερος των πολιτικών, αν δεν υπήρχαν οι δημοσιογράφοι… Η έκφραση του κυρίου δεν ήταν μόνο απρεπής, αλλά και σημειολογικά εσφαλμένη… Θα σας εξηγήσω…Το «μαλακισμένος» είναι μετοχή του ρήματος: Μαλακίζομαι. Αυτό προέρχεται από το αρχαίο: Μαλακία, παράγωγο της λέξεως «μαλακός».
Καθόλου νεολογισμός δεν είναι αυτές οι λέξεις. Σας θυμίζω το κατά Ματθαίον ευαγγέλιο: «Και περιήγεν ο Ιησούς τας πόλεις πάσας και τας κώμας, διδάσκων εν ταις συναγωγαίς αυτών και κηρύσσων το ευαγγέλιον της βασιλείας και θεραπεύων πάσαν νόσον και πάσαν μαλακία.»
Αλλά η ρίζα της λέξης είναι αρχαιοελληνική.Στην Αρχαία Ελλάδα συνηθιζόταν η έκφραση: «Μαλάκας πολίτης», η οποία ήταν συνώνυμη του «ιδιώτης». KAI Ιδιώτης ήταν ο πολίτης που δεν ασχολείτο με τα πολιτικά.
Η ιδιωτεία, για τους αρχαίους ημών προγόνους, ήταν κατάπτυστη. Εξ ου και το λατινογενές idiot, το οποίο προέρχεται από τον ιδιώτη και σημαίνει ηλίθιος. Ο ιδιώτης περιφρονητικά αποκαλείτο μαλάκας πολίτης.
Και ακόμα πιο πίσω αν κοιτάξουμε, στα ομηρικά έπη θα βρούμε την έκφραση: «Αιδώς, Αργείοι».
Αυτή προέρχεται από την Ιλιάδα:
«Αιδώς γαρ εν κακοίσιν ουδέν ωφελεί. Η γαρ σιωπή τω λαλούντι σύμμαχος.»
Αυτό μπορεί να ερμηνευτεί ως εξής: Το να δείχνεσαι ντροπαλός ανάμεσα σε κακούς δεν ωφελεί καθόλου, γιατί η σιωπή η δική σου γίνεται τότε σύμμαχος του κακού, που φλυαρεί. Αν, με λίγα λόγια, εσύ ακούς τους φαύλους και δε μιλάς γίνεσαι σύμμαχος τους.
Αρχικά η έκφραση ήταν: «Αιδώς, μαλάκες». Αλλά με τα χρόνια εκφυλίστηκε σε αυτό που όλοι γνωρίζουμε.
Ας μου πει, λοιπόν, ο κύριος Καμπουράκης. Ποιοι είναι οι ιδιώτες, ποιοι είναι οι μαλάκες που σιωπούν, ποια είναι τα μαλακισμένα της εποχής μας;
Οι καταληψίες των βιλών ή οι έχοντες το ακατοίκητο τηλεθεατές του Μέγκα και των υπόλοιπων καναλιών;

ΤΣΙΜΑΣ: Το Μέγκα είναι αμερόληπτο, κύριε Μπαμπινιώτη.

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Φυσικά! Και ο κώλος της μαϊμούς είναι πράσινος.

ΤΣΙΜΑΣ: Σας βρίσκω λίγο επιθετικό.

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Κι εγώ σας βρίσκω αρκετά ηλίθιο, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα.

ΤΣΙΜΑΣ: Ας πούμε κάτι άλλο… Τι γνώμη έχετε για τη δήλωση βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ευθαρσώς είπε ότι είναι αναρχικός, ενώ ο πρόεδρος του κόμματος, την ίδια μέρα, δήλωσε ότι είναι νοικοκυραίοι κι αυτοί.
Αυτό δεν είναι οξύμωρο;

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Καταρχάς κάνατε λάθος χρήση του επιρρήματος ευθαρσώς, το οποίο δηλώνει θάρρος, ενώ εσείς, έτσι πιστεύω, θέλατε να δείξετε το θράσος του… Όσον αφορά το οξύμωρο της δήλωσης… Όχι! Καθόλου! Που το βλέπετε το οξύμωρο;
ΤΣΙΜΑΣ: Μα… Αναρχικός νοικοκυραίος;
ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Και λοιπόν; Δε γνωρίζετε το βιβλίο του Πεσόα «Ο αναρχικός τραπεζίτης»; Αυτό δεν είναι οξύμωρο;
ΤΣΙΜΑΣ: Δεν το έχω διαβάσει, οπότε δεν μπορώ να πω.
ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Κακώς! Θα έπρεπε να διαβάζετε και μερικά βιβλία, εσείς οι δημοσιογράφοι, αντί μόνο να γράφετε… Θα σας εξηγήσω: Ο αναρχικός νοικοκυραίος είναι ένας άμεσα νοικοκυραίος, ο οποίος αντιμάχεται τη διαφθορά του πολιτικού συστήματος από τον πυρήνα του, την ίδια την οικογένεια.

ΤΣΙΜΑΣ: Σας βρίσκω πολύ αριστεριστή, κύριε Μπαμπινιώτη.

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Σταματήστε να λέτε "σας βρίσκω", γιατί αρχίζω να πιστεύω ότι μου παίρνει συνέντευξη η Μενεγάκη… Και ναι! Είμαι αριστεριστής. Γιατί, καταρχάς, δεν είμαι διορισμένος σε κανένα υπουργείο. Αν με ξανακάνουν υπουργό παιδείας θα ανασκευάσω τις δηλώσεις μου.
Και ναι, είμαι αριστεριστής, γιατί… Είμαι ακαδημαϊκός.
Οι ακαδημαϊκοί κύκλοι, όπως και οι εκκλησιαστικοί, είναι κύκλοι ομόκεντροι της εξουσίας.
Έτσι, αφού αντιλαμβάνομαι μια αλλαγή προς την αριστερά, προετοιμάζομαι να ακολουθήσω το ρεύμα της εποχής μου.
Κανένας ακαδημαϊκός ή καταξιωμένος διανοούμενος δεν είναι, ποτέ, ριζοσπαστικός.
Δείτε την κυρία Κική Δημουλά. Δέκα μέρες πριν τις εκλογές του Ιουνίου υπέγραψε δήλωση νομιμοφροσύνης, μαζί με άλλους τριάντα, εκείνο το περιβόητο: «Τολμήστε!»
Τώρα, που βλέπει ότι η παλίρροια αλλάζει, μιλάει στα ξένα περιοδικά για χάος.
Προετοιμάζεται κι εκείνη για την αλλαγή εξουσίας και νοοτροπίας.
Αν ήταν η Χρυσή Αυγή που διεκδικούσε την εξουσία η κυρία Δημουλά θα γινόταν ένας άλλος Έζρα Πάουντ. Και διαβάστε κάνα βιβλίο για να καταλάβετε τι εννοώ.

ΤΣΙΜΑΣ: Δηλαδή πιστεύετε ότι η διανόηση συμπορεύεται με την εξουσία, ανεξαρτήτως του… χρώματος της;

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Πάντα! Η αποδεχτή διανόηση. Οι λογοτέχνες, οι λόγιοι, οι καλλιτέχνες και πανεπιστημιακοί που προβάλλονται και προοδεύουν, γιατί αλλιώς θα βρισκόντουσαν στα ρείθρα της επικαιρότητας.

ΤΣΙΜΑΣ: Υπάρχει κάποιος λογοτέχνης που πιστεύετε ότι βρίσκεται εκτός… νομιμότητας;

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Τώρα πια, μόνο οι μπλογοτέχνες.

ΤΣΙΜΑΣ: Ορίστε;

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Οι μπλόγκερ… Γιατί αυτοί δρουν ανεξέλεγκτα.

ΤΣΙΜΑΣ: Οι μπλόγκερ… Υπάρχει κάποιος που ξεχωρίζετε από αυτούς;

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Πολλοί… Ο μόνος που μου έρχεται τώρα στον νου είναι ο Γελωτοποιός, ο οποίος πρέπει να βελτιώσει το συντακτικό του και να μην παρασύρεται από την κυκλοθυμικότητα του, αλλά κατά τα άλλα είναι αξιόλογος.

ΤΣΙΜΑΣ: Γελωτοποιός, λοιπόν…

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Το σημειώσατε; Για να το ψάξει η δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος;

ΤΣΙΜΑΣ: Με προσβάλετε, κύριε Μπαμπινιώτη.

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Ελάτε, κύριε Τσίμα, ας είμαστε ειλικρινείς. Όλοι το ξέρουν ότι είστε ρουφιάνοι.

ΤΣΙΜΑΣ: Διακόπτουμε για διαφημίσεις και θα συνεχίσουμε με τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν στο εκπαιδευτικό μας σύστημα.

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Ναι! Πως θα μάθουν τα παιδιά να ανάβουν φωτιές για να ζεσταίνονται.

ΤΣΙΜΑΣ: Διακόπτουμε…

Πηγή ο φίλος μου: dhmlaz Associates Consulting


Υ.Γ.: http://elgrecomadrid.blogspot.com.es/2013/01/blog-post_30.html

Το απαγορευμένο Νέμεσις

Απαγορεύεται να μην το διαβάσετε.

"Συνομωσιολόγους"

1 DE MARZO EN LOS TEATROS DE CANAL: LA VUELTA AL MUNDO EN 80 GUERRAS...

Queridos amigos,

Como ya sabéis muchos de vosotros, mi propuesta teatral LA VUELTA AL MUNDO EN 80 GUERRAS está participando en el Festival-Concurso Talent Madrid que se organiza en los Teatros del Canal.

En la primera fase que era por votación popular a través de las redes sociales, mi propuesta alcanzó el primer puesto.

Ahora empieza la segunda fase que consiste en presentar en escena 8 minutos de la obra.

60 de los finalistas presentarán sus 8 minutos entre los días 21 de febrero al 1 de marzo.

El día que se ha asignado a mi obra es el día 1 de marzo a las 20:30 horas (junto a otras 7 obras de diferentes categorías: Teatro, Danza, Cabaret y Musical).

Mi propuesta es una Panorámica del Mundo, una Panorámica Bélica. Vamos a visitar lo que normalmente no se visita de un país: SU GENTE.
También vamos a visitar ruinas, pero en este caso, ruinas humanas. El Guía y el Capitán de este viaje, será como no, ¡un Ulises!

En estos 8 minutos, “sacaremos fotos” de 2-3 países. No da para más. Pero aspiro, a que con la generosidad de los amigos actores y director que me ofrecen su tiempo y su alma por amor al arte, aunque sean sólo 8 minutos, sea suficiente para despertar la curiosidad de qué se perdería si la globalización consiguiera convertir a todos los países en algo idéntico…

Según la organización del Festival, 12 obras de las 60 finalistas, pasarán a una Gala-Final, con la participación y el voto del público (aún no se ha explicado el procedimiento exacto de esta votación).

Quienes quieran estar allí el día 1 de marzo, pueden escribirme un mensaje privado para que les pase un código que nos han ofrecido a los finalistas, con el fin de que nuestros amigos puedan beneficiarse de un 50% de descuento en la compra de las entradas. Con este código la entrada para ver los 8 minutos de las 8 obras previstas para ese día, quedaría en 5 €.

Muchas gracias de antemano,

Un abrazo,

Yiannis

P.S.: Mi propuesta en la primer fase...

 http://elgrecomadrid.blogspot.com.es/2012/12/80-guerras-en-una-la-vuelta-al-mundo-en.html

Πετώντας πάνω από, ΟΧΙ Πατώντας πάνω στην Ελλάδα. Ένα ωραίο βίντεο…

VOLAR, NO PISAR SOBRE GRECIA

     Para los amigos que todos estos años han vivido «por encima de sus posibilidades» y no ahorraban por si algún día los Bancos necesitaran ayuda.

     Ahora, lo tienen que pagar, y si eso supone dejar de viajar, les ofrezco esta varita mágica de la tecnología que permite volar sobre Grecia. Volar, no pisar como otros. Vosotros a volar. Con un vídeo que presenta este país habitado de «corruptos» que también ha vivido «por encima de sus posibilidades».

P.S 1: Ayer 26-1-2013 anunciaron que aquel descubrimiento, un poco antes de pedir el «Rescate» que supuestamente había 100.000 pensiones falsas, no eran 100.000 sino 5.000. Una pequeña equivocación que coincidía con la «necesidad»  del rescate.

P.S 2: Desde hace 4 días hay Orden de dos Jueces a investigar «un caso»  ¿Qué caso? Sencillo: LOS JUECES DESPUÉS DE DENUNCIAS DE MIEMBROS DEL INSTITURO NACIONAL DE ESTATÍSTICAS, ENCONTRARON DATOS QUE MUESTRAN QUE EL GOBIERNO GRIEGO CON PRIMER MINISTRO A G. PAPANDREOU, FALSIFICÓ LA DEUDA. LA FALSIFICÓ HACIA ARRIBA DICEN LOS JUECES, Y EN VEZ DE SER 9% LA PRESENTÓ 15,5% . También « porcentaje necesario» para que se justifique una intervención de rescate.

 A ver qué puede hacer la JUSTICIA contra acoso mundial.

                                                                                                                  EL GRECO

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΑΠΛΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ

     Κάποιος θα πρέπει όλους αυτούς (δημοσιογράφους, πολιτικάντηδες κτλ) να τους μιλήσει για το REXONA. Αυτούς που νομίζουν ότι μιλούν εξ ονόματος τής θείας τους της Αντικειμενικότητας και της πρώτης τους ξαδέρφης, τής Κοινής Λογικής. (Με καμία απ' τις δυο δεν συναντήθηκαν ποτέ.)

Κοινοποιήστε το. Μοιραστείτε το με φίλους γιατί είναι μια καλή βάση γενικής Στάσης απέναντι στις εξυπνάδες του Νεοφιλελευθερισμού. Πριν μας πείσουν ότι είμαστε ελέφαντες.

Μου το έστειλε μια αγαπημένη φίλη η Στέλλα... :

Δημήτρης Οικονόμου και Βασίλης Λυριτζής στο πρωινό του ΣΚΑΪ ... εκτέθηκαν από έναν αγρότη.

Οι δημοσιογράφοι ρώτησαν:

"Μα γιατί λέτε ότι σας φταίει το κράτος;

 Γιατί δεν κάνατε την παραγωγή σας ανταγωνιστική;

 Και η Ινδία και η Αφρική έχουν αντίστοιχα προϊόντα.

 Γιατί να πάρουν τα δικά σας;"

 Η ...επική απάντηση του γίγαντα ήταν:

"Μα και στην Ινδία και την Αφρική έχουν πολύ καλούς δημοσιογράφους που αμοίβονται με 10 ευρώ!!!

 Να τους φέρουμε λοιπόν και να φύγετε εσείς,

 είστε ακριβοί!!!"

ΜΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ...

     Πρόταση στους φίλους Εκπαιδευτικούς και στους φίλους φίλων Εκπαιδευτικών (να μεταφέρουν την πρόταση): να αφιερώσουν χρόνο με τους μαθητές τους και να μελετήσουν το

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΕΡΙΝΥΕΣ...

Κλαίω γιατί καμιά Κάθαρση πια δε μοιάζει στης Ορέστειας. Και γυναίκα τον σύζυγο, και γιος τη μάνα και, και και... Μέχρι να ξεβρομίσει και Τόπος και Ψυχή. Και λες και δεν ήταν αρκετό αυτό φτάσαν και κάτι Βάρβαροι και είπαν πως Ερινύες πια δεν υπάρχουν...
                                                                                                                EL GRECO

ΜΑΥΡΗ ΓΡΑΒΑΤΑ

Πότιζε συ τη γλάστρα
κι άσε να κλαίω.
Μόνο γράφε του λόγους,
μήπως κι οφείλω κι άλλη λύπη.
Θέλω να έχω τη συνείδησή μου ήσυχη
πως βασανίστηκα για όλα.

Γράψε πως κλαίω για έναν καθρέφτη.
Άλλοτε διακοσμητικό στοιχείο,
μαντείο τώρα.
Για την ξερή καληνύχτα
που λεν οι μικρές πιθανότητες
και ξοφλάνε.
Γράψε πως κλαίω για το παράθυρό σου,
κλειστό κι ακαλημέριστο
και μελαγχολικό εκ γενετής του.
Για τα πουλιά της τελευταίας δεκαετίας.
Τον τρόμο τους με τις κεραίες τηλεοψίας.
Για την προσαρμογή τους ύστερα,
και τα πετάγματά τους
σ’ αυτά τα σιδερένια δέντρα.
Που μάθανε να τραγουδούν σε σιδερένιους κλώνους.

Γράφε.

Γι’ αυτό το Σαββατόβραδο που θάφτηκε
ανάμεσα σε δύο κυπαρίσσια
Στη Φραγκόκλησα.
Για το φεγγάρι που πενθεί – φοράει
μαύρη γραβάτα σύννεφο,
γράψε πως κλαίει.
Κλαίω γιατί με ρώτησες
αν είδα την πανσέληνο.
Όχι, τίποτα ολόκληρο δεν είδα και δεν έζησα.
Κλαίω που τα παιδιά κρατούν τη σάκα τους
σαν τελειωμένη κιόλας γνώση,
και στων αγίνωτων ωρών
την τρυφερή καθησύχαση δεν πάνε
και δεν παίζουν.



Γράψε πως κλαίω για τις μητέρες.
Τις πιο παλιές μητέρες μου.
Τις λεπτές κι όμορφες,
των παραθύρων ερωμένες,
αρπίστριες του αγναντέματος,
που τις επήρε απρόφταστες ο θάνατος
κι αυτές μακροημερεύουν μητρικές
σε σαλονιού φωτογραφίες
και σε κεντήματα.

Κλαίω γιατί ανάψανε τα φώτα
κι η Κυριακή κουλουριασμένη γάτα
στο παράθυρό μου.
Ο φόβος βάζει τα καλά του
και περιμένει.

Γράφε.
Πως κλαίω για τους τυφώνες,
το λίγο φαΐ
το κάθε Λίγο,
για τους σεισμούς
χωρίς προειδοποίηση.
Κλαίω επειδή χαμένη πάει
η είδη που μου ’φερες
πως είδες χθες την πρώτη πεταλούδα.
Κλαίω γιατί δεν είδηση το εφήμερο.

Γράφε. Κλαίω
επειδή η τύχη κλείστηκε στο σπίτι της,
η αναβολή έφτασε στον δήμιο,
το παγούρι έχει φτάσει στην έρημο,
η νεότης έχει φτάσει στη φωτογραφία.
Κλαίω γιατί ποιος ξέρει ποιος θα κλείσει
των ημερών μου τα μάτια.

Πότιζε συ τη γλάστρα
κι άσε να κλαίω επειδή…

Κική Δημουλά,

Από τη συλλογή: Το Λίγο του Κόσμου






                                                                                                     

ΕΚΤΑΚΤΟ!!!! (από πολλές απόψεις.)

Αεροφωτογραφία-Πρόβλεψη του αποτελέσματος της ψηφοφορίας (περί λίστας Λαγκάρντ) στην ελληνική Βουλή από ισπανικό ελικόπτερο.

Υ.Γ.: Είδαμε τι καλά μας πήγε 40 χρόνια που δεν την είχαμε «ποινικοποιημένη» την πολιτική «ζωή». Από τη φωτογραφία του αποτελέσματος, κρίνω, ή φοβάμαι ότι όσοι κάνουν κουμάντο στην Ελλάδα, δε θέλουν ούτε καν αυτή την «αποφόρτιση», την ικανοποίηση του Κοινού Αισθήματος, έτσι κι αλλιώς σαν παιδιά είμαστε, εύκολα θα πούμε «ας πάει στο διάολο, τουλάχιστον μπήκαν 4 στη φυλακή». ΟΧΙ, ούτε αυτό δε θέλουν. Για να πάνε (νομίζω) τα πράματα στα Άκρα, (δεν είναι δύσκολο με τόσο Μέσο Όρο Θυμού ανά έλληνα) κι έτσι η «κυβέρνηση» θα «αναγκαστεί» να πάρει «δικαιολογημένα» δραστικότερα Μέτρα περί Τάξης και Ασφάλειας. Ελπίζω τουλάχιστον να αποδειχτούμε πιο «ψεκασμένοι» απ’ όσο υπολογίζουν και να παραμείνουμε «ατάραχοι», να μη μας βγει όλο το «ταπεραμέντο» στον αλληλοσπαραγμό.

Υ.Γ.: Είναι δυνατόν η «σωτηρία» μιας κυβέρνησης, της οποιασδήποτε, να είναι σημαντικότερη απ’ την αποκατάσταση της αίσθησης του Δικαίου σ’ έναν ολόκληρο Λαό; Μάλλον ΝΑΙ! Αλλιώς, 5.000.000 άνθρωποι θα ήταν τώρα έξω απ’ τη Βουλή!

                                                                                                         EL GRECO

Αντί Παντοπωλείου, Δωρεάν Βιβλιοπωλείο στη Μαδρίτη.

     Δε γίνονται όλα μόνον με λεφτά. Έχει από κατασκευής ο Άνθρωπος αυτή την «επιπολαιότητα» να στα δύσκολα, να βγάζει το προτελευταίο βέλος απ’ τη φαρέτρα του: τη Φαντασία.

     Έστω και ως απέλπιδα προσπάθεια να αποφύγει να χρησιμοποιήσει το Τελευταίο που είναι η Βία.

     Χρήσιμες πολύ και οι πατάτες στα «κοινωνικά παντοπωλεία» αλλά μόνον με «πατάτες», Σπάει, Ακρωτηριάζεται η Αιχμή του Προτελευταίου όπλου μας. Όπως Ακρωτηριάζεται σιγά-σιγά η Ελπίδα και η Αγωνιστικότητα των Ελλήνων και συμβιβάζεται με την «πατάτα».


Υ.Γ.: Για όσους φίλους ενδεχομένως αναρωτιούνται, «Μα καλά δημόσιες βιβλιοθήκες δεν υπάρχουν στην Ισπανία;» απαντώ πως ασφαλώς και μάλιστα πολλές. Και:
1) Αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορούν να συνυπάρξουν με τέτοιες ας πούμε ιδιωτικές πρωτοβουλίες.
2) Ωραία που ανακυκλώνεται κάτι πολύ σημαντικό όπως είναι τα βιβλία αντί να πιάνουν σκόνη κάπου
3) Είναι μια πρωτοβουλία νέων ανθρώπων μέσα σε μια πολύ δύσκολη περίοδο να χρησιμοποιήσουν το «ακατοίκητό» τους και να δημιουργήσουν 4 θέσεις εργασίας καθαρά και τίμια.

                                                                                                              EL GRECO

Ακολουθεί η αναδημοσίευση της πληροφορίας.

Άνοιξε στη Μαδρίτη το πρώτο δωρεάν βιβλιοπωλείο της Ισπανίας, 

ίσως και ολόκληρης της Ευρώπης.

Το παρακάτω άρθρο το διάβασα

στη lifo.gr και σκέφτηκα ότι θα ενδιαφέρει

τους Έλληνες βιβλιόφιλους ακόμη

και αν αυτό το βιβλιοπωλείο είναι στην Ισπανία.

Το concept είναι απλό. 

Τα βιβλία δεν πουλιούνται, χαρίζονται. 

Υπεύθυνη για το πρωτοφανές αυτό project 

είναι μια μικρή μαδριλένια ΜΚΟ επονομαζόμενη GRUPO 2013. 

Στόχος του πρωτότυπου αυτού βιβλιοπωλείου είναι να προωθήσει 

την ανάγνωση σε καιρούς κρίσης. 

Το βιβλιοπωλείο άνοιξε τις πόρτες του στο κοινό

τον Σεπτέμβρη του 2012 και έγινε αμέσως γνωστό 

σε ολόκληρη την πόλη.

Οι πελάτες μπορούν να πάρουν

''όσα βιβλία χωράν στις τσέπες τους'',

όπως αναφέρεται χιουμοριστικά στην ιστοσελίδα του βιβλιοπωλείου, 

καθώς φυσικά και να δωρίσουν

 εάν το επιθυμούν.  

Εκτός από τα βιβλία, το βιβλιοπωλείο διαθέτει 

και μια τεράστια γκάμα από DVD, που λειτουργούν δανειστικά.  

Αυτά στη Μαδρίτη.

Πηγή άρθρου: http://www.lifo.gr/team/bookroom/32836

PEDRO OLALLA: Φυλάσσοντας Θερμοπύλες.

     Σήμερα ήθελα να συστήσω στους φίλους μου, (σε όσους δεν τον γνωρίζουν) έναν σπουδαίο ΕΛΛΗΝΑ. Τον PEDRO OLALLA και τη δουλειά του. Ας είναι ισπανός, δείτε με πόση αγάπη μιλάει για την Ελλάδα. Δείτε τη δουλειά αυτού του ανθρώπου, (έχει ελληνικούς υπότιτλους το βίντεο) και μετά ανατρέξτε στη μνήμη σας ή στο youtube και δείτε την οποιαδήποτε συνέντευξη τού έλληνα Πρωθυπουργού στα διεθνή μέσα την περίοδο 2009-2011.

     Μοιραία ένας ξένος αναρωτιέται: ποιος λέει αλήθεια; Ο έλληνας ή ο ισπανός. Ο έλληνας λέει ότι ότι οι έλληνες είναι διαφθαρμένοι και ο ισπανός τους υπερασπίζεται σαν έλληνας. Μήπως ο έλληνας πρωθυπουργός είχε πάθει κρίση ειλικρίνειας και ο ισπανός ελληνιστής οξύ χρυσαυγίτικο εθνικισμό; Συμβαίνει κάτι άλλο ανεξήγητο; Οι ισπανοί φίλοι μου στους οποίυς έκανα το «πείραμα» που σας μιλώ… «den katalavenun».

     Η αλήθεια είναι ότι δε βγαίνει εύκολα νόημα απ’ όσα συμβαίνουν ειδικά τα τελευταία χρόνια. Προσπάθησα να εξηγήσω αλλά πώς να εξηγήσεις σε ξένους ανθρώπους το τί γίνεται στην Ελλάδα σχεδόν 200 χρόνια τώρα. Απ’ την αθώα ίσως ξενομανία του Κοραή μέχρι την αχαρακτήριστη της Μαρίας… Πώς να εξηγήσω ότι η μεγαλύτερη αγωνία πολλών εκ των «ελλήνων» που σχεδιάζουν την εκπαιδευτική πολιτική της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια είναι να μιλάμε καλά αγγλικά. Πώς να εξηγήσω ότι η Καταστροφή μας στη Σμύρνη δεν έγινε λόγω του βαλκανικού μας κωλοχαρακτήρα να σπρωχνόμαστε για να μπούμε πρώτοι σε λεωφορεία και πλοία όταν αυτό λέει και γράφει άνθρωπος που επέλεξε η ελληνική Πολιτεία να έχει την Ευθύνη του τί θα λέγεται και θα γράφεται; Γιατί αυτό είναι το θέμα, όχι η Μαρία, το ποιος έβαλε τη Μαρία σ’ αυτή τη θέση.  Πώς να εξηγήσω ότι ούτε το ’22 οι τούρκοι προσπαθούσαν να βάλουν τρυφερά τάξη στη βαλκανική μας φλέβα, ούτε το 2010-12 (κοκ) οι «ευρωπαίοι» στην διεφθαρμένη φύση μας.

     Το πιο σημαντικό είναι ίσως αυτό που δεν λέω στους φίλους ισπανούς. Αυτό που μ’ έπιασα επ’ αυτοφώρω να σκέπτομαι. «Πάλι καλά η Άλμπα μου, την ελληνική Ιστορία θα τη μάθει από ισπανούς.»

     Κι έτσι, δε θα διαβάσει ποτέ (ελπίζω) πως κάποτε στις Θερμοπύλες δεν ήταν απλά οι 300 πολυδιαφημισμένοι σπαρτιάτες. Ούτε καν άντε κι άλλοι 700 θεσπιείς.
ΌΧΙ!!!!!
Εκεί,
στην «Πραγματικότητα»,
περίπου στο ύψος των Καμένων Βούρλων,
ήταν άλλα 3.000.000 έλληνες πολεμιστές αλλά
συνωστίστηκαν και δεν πολέμησαν γιατί
ποδοπατήθηκαν για το ποιος θα πιάσει
την καλύτερη ξαπλώστρα στην παραλία του Αγίου Κωνσταντίνου.

Αυτή την «αλήθεια»
την αφήνω να τη γράψει η Μαρία.
Και δεν είναι μόνη της η έρμη η Ρεπούση η Μαρία
στην προσπάθειά της να μας πει την «πραγματική» μας Ιστορία.
Είναι κι άλλοι, ένα σωρό στην ίδια συμμορία.  

(Μαζί με τη βαλκανική μου, η Μαρία ξυπνάει και την Ευτελή Ποιητική μου φλέβα.)

     Βρείτε μια στιγμή και δείτε το βίντεο. Ο PEDRO OLALLA είναι πραγματικός φίλος της Ελλάδας. Πάνω κι απ’ αυτό όμως νομίζω είναι φίλος του Δικαίου. Συμπεριφέρεται καιρό τώρα σαν πραγματικός φίλος. Διαλαλεί δηλαδή παντού με Βροντερή Φωνή τα Χαρίσματα των φίλων του, και τα Ελαττώματά τους (τα σίγουρα υπαρκτά) τα Ψιθυρίζει στο αυτί. Αυτό νομίζω κάνει πάντα ένας πραγματικός φίλος. Όχι το αντίθετο. Καθαρά εμπειρική η θεωρία. Είχα και έχω φίλους κι απ’ τις δυο κατηγορίες.

                                                                                                               EL GRECO

Μολών Λαβέ Μωρό μου…

     Μια μικρή ιστορία αφιερωμένη στους φίλους μου για καλό ΠΣΚ (ας μοιάζει αυτό με ΠΑΣΟΚ ξεδοντιασμένο, χωρίς φωνήεντα, Παρασκευοσαββατοκύριακο λέει είναι.)

     Ειδικά για κάποιους που περνάνε δύσκολες στιγμές και που μέσα σ’ αυτή την κρίση βάλλεται ακόμα κι η πιο βαθιά τους πίστη, στο Καλό που έχουν μέσα τους. Να τους θυμίσω, -γιατί το ξέρουν σίγουρα- πως δυο τετράγωνα πιο κει απ’ την Απόρριψη, περιμένουν πολλοί, μην πω ουρά κάνουν άνθρωποι που τους αρέσει αυτό που είμαστε. Όχι γιατί είναι τυφλοί και δε βλέπουν τα ελαττώματά μας τα πολλά. Απλώς, γιατί το ένα καλό που μας βρήκαν, είναι αρκετό αντίβαρο.  Αυτή στο κάτω-κάτω είναι κι η διαφορά ανάμεσα σε φίλο και «αντικειμενικό κριτή».

     Σ' όποιον θέλει σώνη και καλά να μας πείσει ότι είμαστε κακοί, τεμπέληδες, διεφθαρμένοι, συνδαιτυμόνες κλεπτών, σ’ όποιον θέλει να πάρει την «Πόλη» μέσα μας, Μολών Λαβέ απαντάμε, «Μολών λαβέ μωρό» που λέει κι η Κ. Δημουλά.

(Ένας "τρομερός", "φριχτός" σύριος ζωσμένος τ' άρματα κι έτοιμος να σκοτώσει, σταμάτησε να ταΐσει μια γάτα.)

                               Να μη χαθεί η Ελπίδα. Καλό ΠΣΚ.

                                                                                                               EL GRECO

Aπό το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι “Να σου πω μια ιστορία”... κι απ’ τη φίλη Χριστίνα Νασιμπιάν που το  ξετρύπωσε.

Υπάρχει μια παλιά ιστορία για ένα παιδί που πήγε να ζητήσει τη βοήθεια ενός σοφού: Ήρθα, δάσκαλε, γιατί νοιώθω τόσο ασήμαντος που δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα. Μου λένε ότι δεν αξίζω τίποτα, ότι δεν κάνω τίποτα σωστά, ότι είμαι αδέξιος και χαζός. Πως μπορώ να βελτιωθώ; Τι μπορώ να κάνω για να με εκτιμήσουν περισσότερο;” Ο δάσκαλος, χωρίς να τον κοιτάξει, του είπε: “Πόσο λυπάμαι, αγόρι μου. Δεν μπορώ να σε βοηθήσω γιατί πρώτα πρέπει να λύσω ένα δικό μου πρόβλημα. Μετά, ίσως..” και ύστερα από μια παύση συνέχισε : “Αν θέλεις να με βοηθήσεις εσύ, μπορεί να λύσω γρήγορα το πρόβλημά μου και μετά να μπορέσω να σε βοηθήσω.” “Ε…μετά χαράς, δάσκαλε” είπε διστακτικά ο νεαρός, νοιώθοντας ότι τον υποτιμούσαν για άλλη μια φορά και μετέθεταν τις ανάγκες του. “Ωραία” συνέχισε ο δάσκαλος. Έβγαλε το δαχτυλίδι που φορούσε στο αριστερό του χέρι και το έδωσε στο αγόρι, λέγοντας :”Πάρε το άλογο που είναι εκεί έξω και τρέξε στην αγορά. Πρέπει να πουλήσω αυτό το δαχτυλίδι για να πληρώσω ένα χρέος. Είναι ανάγκη να πάρεις όσο περισσότερα χρήματα μπορείς για αυτό. Και με κανέναν τρόπο μη δεχτείς λιγότερα από ένα χρυσό φλουρί. Πήγαινε και έλα με το χρυσό φλουρί όσο πιο γρήγορα μπορείς.”

Ο νεαρός πήρε το δαχτυλίδι κι έφυγε. Μόλις έφτασε στην αγορά άρχισε να προσφέρει το δαχτυλίδι στους εμπόρους που το κοίταζαν με κάποιο ενδιαφέρον, ώσπου ο νεαρός έλεγε τι ζητούσε γι’ αυτό. Όταν το παιδί έλεγε “ένα χρυσό φλουρί” άλλοι γελούσαν, άλλοι του γύριζαν τις πλάτες και μόνο ένας γέροντας φάνηκε αρκετά ευγενικός για να μπει στον κόπο να του εξηγήσει ότι ένα χρυσό φλουρί ήταν πάρα πολύ για ένα δαχτυλίδι. Θέλοντας να βοηθήσει, ένας του πρόσφερε ένα ασημένιο νόμισμα κι ένα μπακιρένιο τάσι, όμως, ο νεαρός είχε οδηγίες να μη δεχτεί λιγότερα από ένα χρυσό φλουρί κι έτσι απέρριψε την προσφορά.

Αφού προσπάθησε να πουλήσει το κόσμημα σε όποιον συνάντησε στο δρόμο του στην αγορά – και σίγουρα θα ήταν πάνω από εκατό άτομα – , παραδέχτηκε την αποτυχία του, καβάλησε το άλογο και γύρισε πίσω. Πόσο θα ήθελε ο νεαρός να είχε ένα χρυσό φλουρί για να το δώσει στο δάσκαλο και να τον γλυτώσει από το πρόβλημά του. Έτσι, θα έπαιρνε κι αυτός τη συμβουλή και τη βοήθεια του δασκάλου. Μπήκε μέσα στην κάμαρη. Δάσκαλε” είπε, “λυπάμαι. Είναι αδύνατο να τα καταφέρω. Ίσως να μπορούσα να πάρω δύο ή τρία ασημένια, όμως, νομίζω ότι δεν μπορώ να γελάσω κανέναν για την πραγματική αξία του δαχτυλιδιού.” “Αυτό που είπες είναι πολύ σημαντικό, νεαρέ μου φίλε” απάντησε χαμογελώντας ο δάσκαλος. “Πρέπει πρώτα να μάθουμε την αληθινή αξία του δαχτυλιδιού.

Καβάλησε πάλι το άλογο και πήγαινε στον κοσμηματοπώλη. Ποιος άλλος θα ξέρει καλύτερα; Πες του ότι θέλεις να το πουλήσεις και ρώτησέ τον πόσα μπορεί να πιάσει.Ομως, μην του το πουλήσεις όσα κι αν σου προσφέρει. Γύρισε πίσω με το δαχτυλίδι.”

Ο νεαρός καβάλησε το άλογο κι έφυγε πάλι. Ο κοσμηματοπώλης εξέτασε το δαχτυλίδι στο φως του κεριού, το κοίταξε με το φακό, το ζύγισε και μετά είπε στο παιδί: “Πες στο δάσκαλο, αγόρι μου, ότι αν θέλει να το πουλήσει αμέσως, δεν μπορώ να του δώσω παραπάνω από πενήντα οχτώ χρυσά φλουριά για το δαχτυλίδι του.” “Πενήντα οχτώ χρυσά;” φώναξε το παιδί. “Ναι” απάντησε ο κοσμηματοπώλης. “Βέβαια,, με λίγη υπομονή θα μπορούσαμε να βγάλουμε γύρω στα εβδομήντα χρυσά φλουριά, όμως, αν είναι επείγον…”

Ο νεαρός έτρεξε συγκινημένος στο σπίτι του δασκάλου να του πει τα καθέκαστα. “Κάθισε” του είπε ο δάσκαλος αφού τον άκουσε. “Είσαι κι εσύ σαν αυτό το δαχτυλίδι. ‘Ενα πολύτιμο και μοναδικό κόσμημα. Και σαν τέτοιο, πρέπει να σ΄εκτιμήσει ένας αληθινός ειδικός. Γιατί στη ζωή σου γυρίζεις εδώ κι εκεί ζητώντας να εκτιμήσει ο καθένας την πραγματική σου αξία;” Και μ’ αυτά τα λόγια, έβαλε πάλι το δαχτυλίδι στο μικρό του δάχτυλο του αριστερού του χεριού.

Είσαι φτιαγμένος από ταλέντα, σοφία και αγάπη. Είσαι όλα όσα αναζητάς, τα έχεις όλα μέσα σου… «…»

Ο Καβάφης με "καλεσμένη" την Amy Winehouse ως Αντίδοτο στην Έλλη Στάη και στους καλεσμένους της.

«Τό ξέρω που για να επιτύχει κανείς στην ζωή, και για να εμπνέει σεβασμό χρειάζεταισοβαρότης. Και όμως μέ είναι δύσκολο να είμαι σοβαρός, και δεν εκτιμώ τήν σοβαρότητα.

Ας εξηγηθώ καλλίτερα. Μέ αρέσει στα σοβαρά μόνον η σοβαρότης• δηλ. ½ ώρα, ή μια ώρα, ή δυο ή 3 ώρες σοβαρότητα τήν ημέρα. Συχνά βέβαια και σχεδόν ολόκληρη μέρα σοβαρότητα.
Άλλως μέ αρέσουν τά χωρατά, η αστειότης, η ειρωνεία η με ευφυή λόγια, τό χαμπαγκάρισμα (humbugging).
Αλλά δεν κάνει Δυσκολεύει τές δουλειές –
Διότι ως επί τό πλείστον έχεις να κάμνεις με ζευζέκηδες και αμαθείς. Αυτοί δε είναι πάντοτε σοβαροί. Μούτρα, σέρια ζωωδώς• πού να αστειευθούν• αφού δεν καταλαμβάνουν. Τά σέρ(ι)α τους μούτρα είναι αντικατοπτρισμός. Όλα τά πράγματα είναι προβλήματα και δυσκολίες για τήν αγραμματοσύνη τους και για τήν κουταμάρα τους, γιαυτό σαν βώδια και σαν πρόβατα (τά ζώα έχουν σοβαρότατες φυσιογνωμίες) είναι περιχεμένη επάνω στα χαρακτηριστικά τους η σοβαρότης.
Ο αστείος άνθρωπος γενικώς περιφρονείται, τουλάχιστον δεν λαμβάνεται υπ’ όψιν σημαντικά, δεν εμπνέει πολλήν  πεποίθησιν. Γι’ αυτό κ’ εγώ καταγίνομαι στους πολλούς να παρουσιάζω σοβαρήν όψι. Ηύρα πως μεγάλως μέ διευκολύνει τές υποθέσεις μου. Εσωτερικώς γελώ και αστειεύομαι πολύ.»

26. 10 ’08 – Kαβάφης  45 χρόνων

(κείμενο τού Kαβάφη από τά “εις εαυτόν”: αυτά που έγραφε για τoν ίδιο δηλαδή, και ανακαλύφτηκαν πολύ μετά τόν θάνατό του)

Κι ένα πολύ αγαπημένο ποίημα που χρησιμοποίησα στο θεατρικό μου "Πάρις και Αλέξανδρος". Για να ξεφύγουμε λίγο απ’ τη Στάη, τον καλεσμένο της, και άλλους νευρωτικούς χοντρούς, λεπτούς που λένε χοντρά ψέματα, κι αριστερίζουσες τρίχες κατσαρές για μουστάκι. Σε 2 λεπτά μπορούν να ειπωθούν όλα. Και συγχρόνως αποφεύγουμε τη μπόχα τους.

«Αιμιλιανός Μονάη, Αλεξανδρεύς, 628-655 μ.Χ.»

Με λόγια με φυσιογνωμία και με τρόπους

Μια εξαίρετη θα κάμω πανοπλία 

Και θ’ αντικρύζω έτσι τους κακούς ανθρώπους

Χωρίς να έχω φόβον ή αδυναμία.

Θα θέλουν να με βλάψουν. Αλλά δε θα ξέρει

Κανείς απ’ όσους θα με πλησιάζουν

πού κείνται οι πληγές μου, τα τρωτά μου μέρη,

κάτω απ’ τα ψεύδη που θα με σκεπάζουν.

Ρήματα της καυχήσεως του Αιμιλιανού Μονάη.

Άραγε να ’καμε ποτέ την πανοπλία αυτή;

Εν πάση περιπτώσει, δεν τη φόρεσε πολύ.

Είκοσι επτά χρονώ, στη Σικελία πέθανε.

                   Πάνω: Η Amy με την "πανοπλία" της. Κάτω: Απ' τα πιο ωραία live της. Ζωντανή η Απόλυτη Ευαισθησία που φαίνεται είναι μοιραίο να μη μένει για πολύ ζωντανή.