Αδικία της Ιστορίας

Αδικία της Ιστορίας… O Μανώλης Γλέζος να κηδευτεί χωρίς κόσμο!!!

Αξίζει το χειροκρότημα απ’ τα μπαλκόνια όλων των Ελλήνων ανεξαιρέτως. Για τη ζωή και το παράδειγμα που έδωσε με τη ζωή του. Αν βρείτε άκρη και συνεννοηθείτε και συμφωνήσετε σε μια ώρα βγείτε για ένα χειροκρότημα ευχαριστήριο κι αποχαιρετιστήριο.

Δε είναι και πολλοί οι άνθρωποι που ζουν κιόλας σύμφωνα με όσα πιστεύουν ή λένε πως πιστεύουν.

Τόσο απλό αλλά τόσο σπάνιο: να εννοείς όσα λες και να ζεις σύμφωνα μ’ όσα πιστεύεις.

Απ' τη Μαδρίτη, Αιωνία η Μνήμη σ’ ένα Σπουδαίο Άνθρωπο.

El Greco

ΕΔΩ ΜΑΔΡΙΤΗ - 2

Όλο αυτό που συμβαίνει είναι μια ακόμα απόδειξη ότι δεν μπορεί κανείς να μάθει από την εμπειρία του άλλου. Δοκιμάστε να μιλήσετε σε κάποιον για το αίσθημα του πόνου, οποιουδήποτε πόνου, του πιο απλού, π.χ πόσο πονάει το δάχτυλο όταν στο πιάσει η πόρτα που την έκλεισε με ορμή ο αέρας… Αποκλείεται να έχει ερώτηση μόλις τελειώσετε την περιγραφή, θ’ αλλάξει θέμα γιατί δεν άκουγε, γιατί είναι ξένο δάχτυλο, είναι εμπειρία άλλου… Η Ιταλία δεν έμαθε απ’ την εμπειρία της Κίνας, η Ισπανία δεν έμαθε απ’ της Ιταλίας, ούτε η Ελλάδα απ’ της Ισπανίας…

                                                         Μαδρίτη 2020

                                                       Κάνσας 1918

Σήμερα στην Ισπανία έχουμε πάνω από 400 νεκρούς. Κι άρχισαν να μεταφέρουν ήδη κόσμο στα αυτοσχέδια νοσοκομεία που στήνονται στα συνεδριακά και εκθεσιακά κέντρα όπου μέχρι χθες έκανε πάρτι η ματαιοδοξία μας. Στο χώρο που τώρα έχουν απλωθεί 5.500 ήμουν τέλη Ιανουαρίου κλείνοντας συμφωνίες για ταξίδια του ’20, εκεί έγινε η FITUR, η Παγκόσμια Έκθεση Τουρισμού. Έχει η El País μια φωτό απ’ το 1918 και μία χθεσινή.

Φαίνεται ότι στο νέο διάγγελμα του Πρωθυπουργού, σήμερα στις 18:00 θα απαγορευτεί η κυκλοφορία. Αφήστε την «επανάσταση» για του χρόνου και καθήστε σπίτια σας.

Θα φτιάξουν τα πράματα και θα παραπονιόμαστε πάλι ότι τρέχουμε και δε μας βλέπει το σπίτι…

El Greco

ΕΔΩ ΜΑΔΡΙΤΗ!!!!

CASA DE PAPEL

Πολλοί φίλοι και πολύ τρυφερά ρωτάτε πώς είμαστε, πώς παν τα πράματα στη Μαδρίτη. Φαντάζομαι στις ειδήσεις, στα ελληνικά μέσα η Μαδρίτη και γενικά η Ισπανία έχει ιδιαίτερη θέση και δικαίως γιατί η Μαδρίτη έφτασε να είναι η 2η ή 3η πόλη στον κόσμο σε καινούρια κρούσματα.

Η κυκλοφορία απαγορεύεται αυστηρότατα. Αστυνομία και στρατός έχουν κινητοποιηθεί από το περασμένο Σάββατο που κηρύχθηκε η χώρα σε Κατάσταση Έκτακτης Ανάγκης.
Υπάρχει καθημερινή ενημέρωση, κάθε μέρα μας λένε πως τα δύσκολα δεν ήρθαν ακόμα, πως αυτό που ζούμε τώρα δεν είναι τίποτα  μπροστά σ’ αυτό που έρχεται, ζητούν υπομονή, υπακοή στα μέτρα και τις οδηγίες, κάθε μέρα μιλούν για τις επόμενες δυο εβδομάδες λες και δεν έχουν περάσει ήδη σχεδόν δύο από τότε που το πρωτοείπαν αυτό το «οι επόμενες 2 εβδομάδες θα είναι κρίσιμες», λογικό λες, μας τον λεν γλυκά-γλυκά σε δόσεις, να μην απελπιζόμαστε. Τα ξενοδοχεία έκλεισαν, ήδη 2 έχουν μετατραπεί σε νοσοκομεία, άλλα 40 έχουν επιταχθεί, ο στρατός κατασκευάζει υπαίθρια νοσοκομεία, σε αντίσκηνα,  σαν αυτά που βλέπαμε σε ταινίες για τον 1ο Π.Π…

Η απαγόρευση κυκλοφορίας στη Μαδρίτη είναι πραγματική. Χθες μετά από 9 μέρες εγκλεισμού, οργανώσαμε με την Άλμπα μεγάλη έξοδο, απόδραση κανονική. (Είναι λίγες μέρες τώρα που νιώθουμε πρωταγωνιστές στο  Casa de Papel.) Κοιταχτήκαμε στα μάτια, εγώ έκανα τον Profesor, η Άλμπα την Τόκιο… Πάμε σούπερ-Μάρκετ μαζί;
Έλαμψε το πρόσωπο της Άλμπας σα να ήταν 8 χρονών και να της πρότεινα Γιουροντίζνευ… Πήραμε το καροτσάκι, κατεβήκαμε, στρίψαμε, μπαμ ο αστυνομικός…
Sepárense por favor…
Να απομακρυνθούμε μας ζητούσε, να απομακρυνθούμε ο ένας απ’ τον άλλο.
«Είναι η κόρη μου’ του λέω.
Sepárense por favor…
Δε μπορούμε να περπατάμε μαζί στο δρόμο…
Απομακρυνθήκαμε, περπατήσαμε λίγο χώρια, μόλις έφυγε το περιπολικό ήρθαμε πάλι κοντά, γέλιο νευρικό, περπατήσαμε, πήγαμε στο πιο μακρινό σούπερ μάρκετ, επιστρέψαμε, άνοιξα την τηλεόραση…
Αυτό δεν είναι καλό το νέο λέω...
Προσλαμβάνονται τελειόφοιτοι της Ιατρικής και της Νοσηλευτικής, προσλαμβάνονται κι όσοι απλά χρωστούν την πρακτική τους ή κάποιο μάθημα, προσλαμβάνονται και συνταξιούχοι, όσοι γιατροί και νοσηλευτές πρόσφατα βγήκαν στη σύνταξη, προσλαμβάνονται συνολικά 50.000 άνθρωποι. Πενήντα χιλιάδες. ΠΕΝΗΝΤΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ. Πόσοι θα είναι οι νοσούντες αν οι επιπλέον προσλήψεις είναι 50.000;;;

Ευχαριστούμε πολύ για το ενδιαφέρον και την αγάπη. Και ΜΕΙΝΕΤΕ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΣΑΣ για να συναντηθούμε σύντομα ΟΛΟΙ...

El Greco

Ο ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΟΣ ΠΑΡΑΓΩΝ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Από Επιστημονικής Φαντασίας η ταινία της ζωής μας εξελίσσεται σε Θρίλερ. Ανθρώπινες ζωές που χάνονται, ανθρώπινες ζωές αλλάζουν άρδην -κάποιες θ’ αλλάξουν δια παντός εξ αιτίας των ημερών που ζούμε – καινούριες γενιές νεόπτωχων, χιλιάδες άνεργοι, χιλιάδες δεδομένα της ζωής δεν είναι πια αυτονόητα, η κραταιά Παγκοσμιοποίηση βγαίνει νοκ-άουτ απ’ τον πρώτο κιόλας γύρο της αναμέτρησής της μ’ ένα μικρόβιο.

(Το Las Meninas του Βελάθκεθ. Χωρίς Meninas, χωρίς Βελάθκεθ χωρίς καμιά ανθρώπινη παρουσία. Έτσι είναι η Μαδρίτη τις τελευταίες μέρες.)

Από κει που ένας πλανήτης ολόκληρος είχε μετατραπεί σ’ ένα χωριό και το πάνω-κάτω, πάνω-κάτω  σουλατσάρισμα ήταν ρουτίνα, ξαφνικά, το καταπέτασμα του Ναού Εσχίσθη, χωριά αποκλείονται, πόλεις δε δέχονται ανθρώπους από άλλες πόλεις, ήπειρος κόβει την επικοινωνία με ήπειρο… Η Αυτοκράτειρα Παγκοσμιοποίηση γυμνή! Ιός και Φόβος μόνο παγκοσμιοποιημένοι!

Λες και η Φύση η ίδια μας επαναφέρει στην τάξη θυμίζοντάς μας πόσο γυάλινα, πόσο εύθραυστα είναι όλα μαζί και μεις κι οι βεβαιότητές μας. Τρέχαμε όλοι κι όλα έτρεχαν πιο γρήγορα από μας ώσπου ο Απρόβλεπτος Παράγων της Ιστορίας φέρνει τα πάνω κάτω. Όπως στις καλές ταινίες που από σκηνή σε σκηνή οι βεβαιότητες ανατρέπονται.

Βρίσκω και θετικά στο θρίλερ που μόλις άρχισε.
Την εμπιστοσύνη προς το Δημόσιο Σύστημα Υγείας.
Την ολοκληρωτική απαξίωση όσων «ειδικών» χρόνια τώρα το απαξίωναν.
Το ξεσκαρτάρισμα. Η περίοδος αυτή θα λειτουργήσει κι ως αξονική τομογραφία σχέσεων, στα δύσκολα φαίνονται οι μικροί και οι μεγάλοι άνθρωποι. Ευκαιρία για ξεσκαρτάρισμα. Από δω φίλος, από δω πελάτης, από δω άνθρωπος, από δω γαϊδούρι...

Όπως πάντα στην Ιστορία του ανθρώπου, τα δύσκολα χρόνια γεννούν σπουδαία πράματα. Ο άρον-άρον Εγκλεισμός μας, η συνειδητοποίηση του Γυάλινου Κόσμου στον οποίο ζούσαμε,  τα κομμάτια του πάνω στα οποία τώρα σιγά-σιγά πατάμε, το Δώρο του Χρόνου που μας προσφέρεται για τη συνειδητοποίηση του εφήμερου, η κατάρρευση της κάθε σοβαροφανούς βεβαιότητας, η γελοιοποίηση κάθε μέτρου που την επομένη πρέπει να συμπληρωθεί με άλλο αυστηρότερο, η ανάγκη μας να επιστρέψουμε στη ζωή για την οποία γκρινιάζαμε πως δεν είναι ζωή αυτή, όλα αυτά μαζί κι άλλα τόσα θα γίνουν Πρώτη Ύλη Δημιουργίας. Μ’ αυτά τα υλικά, στα χρόνια που έρχονται, θα φτιαχτεί σπουδαία ποίηση, λογοτεχνία, θέατρο, σινεμά, ζωγραφική, μουσική... Χάρη και σ’ αυτά θα ταξιδεύουμε στο Μέλλον, θα βρουν το χώρο τους στα Μουσεία του Κόσμου και στην νέα μας μετά-Covid-19 καθημερινότητα.

Έχοντας βαθιά πίστη στον Άνθρωπο και στις δυνατότητές του (για το καλύτερο και το χειρότερο) εύχομαι σύντομα ν’ ανοίξουμε τον υπολογιστή, την τηλεόραση, το ραδιόφωνο και όλα να μεταδίδουν Φως. Ελπίδα καλής είδησης, τάση μείωσης των κρουσμάτων, κανένας νεκρός την προηγούμενη μέρα, επιστροφή στα σχολεία, στις δουλειές μας, στις ζωές μας. Κατάφερε πολλά ο Άνθρωπος ως τώρα, έχω εμπιστοσύνη στη θέληση για Ζωή και για Χαρά, στο τέλος είναι πάντα πιο δυνατά ακόμα κι απ’ την έμφυτη τάση μας για Εξουσία και Καταστροφή.

Ας εκμεταλλευτεί ο καθένας το Χρόνο αυτό που αναπάντεχα του προσφέρεται, χρόνος που ίσως τον ονειρεύονταν όταν δεν τον είχε.
Στο Σπίτι.
Αυτό θα κάνω και γω, τόσο προσωπικά όσο κι επαγγελματικά στις δύσκολες αυτές στιγμές. Θα εκμεταλλευτώ την πολυτέλεια του χρόνου αυτού ώστε να σχεδιάσω για τη Melodrakma αριστοτεχνικά, με κάθε λεπτομέρεια και ευαισθησία τα ταξίδια του μέλλοντος.

Κομψά και με αξιοπρέπεια τώρα στα δύσκολα,

καλή αντάμωση σίγουρα σύντομα.

Γιάννης Λ.

Υ.Γ:  Σεβόμενοι απόλυτα τους κανόνες και τις οδηγίες των Αρχών λόγω της έκτακτης κατάστασης που προέκυψε με την πανδημία του Covid-19, από το Σάββατο 14/3/2020 αναστέλλουμε προσωρινά τη λειτουργία των γραφείων μας στην οδό Παλαιών Πατρών Γερμανού 7, στον 7ο όρ. στην Πλ. Κλαυθμώνος.

Επίσης αναβάλλονται όλα τα προγραμματισμένα ταξίδια έως τον Ιούνιο του 2020. (Στην πορεία, θα επανεκτιμώνται τα πράματα και θα σας ενημερώνουμε.)

Για όσο διάστημα χρειαστεί, η εξυπηρέτησή σας θα γίνεται τηλεφωνικά και διαδικτυακά.
Τηλ; 
210-5241960, 6985-66-2014, 6980 99 23 23 
β) μέσω e-mail: es@melodrakma.com & gr@melodrakma.com

ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΣΤΟΝ ΙΟ: ΠΕΡΟΥ & ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ

Με τη ματιά στο Μέλλον που μάλλον είναι το μόνο που υπάρχει, τουλάχιστον αυτό είναι ευρύχωρο για τα όνειρα.

Μόλις αποκατασταθεί ότι πρέπει κι ό,τι μπορεί ν' αποκατασταθεί, θ’ αρχίσει και πάλι ο κανονικός ρυθμός της ζωής μας. Για κείνες τις μέρες εκτός όλων των άλλων, έχω σχεδιάσει 2 καινούρια ταξίδια.
Διαλέγω αυτή τη στιγμή, τη δύσκολη για τα ταξίδια, που σχεδόν έχουν απαγορευτεί να ανακοινώσω δυο σπουδαία, απ’ αυτά που λέμε ζωής και πολύ αγαπημένα σε μένα.

ΠΕΡΟΥ: «Το Βασιλικό Κυνήγι του ήλιου»
20 Αυγούστου - 1η Σεπτ. (Έτσι όπως δεν έγινε ποτέ, το γράφω αυτές τις μέρες)

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ-ΒΟΣΤΩΝΗ-ΟΥΑΣΙΝΓΚΤΟΝ: «American Beauty»
23-31 Οκτωβρίου. (Ιδανική στιγμή, 2 Σαββατοκύριακα, η αργία της 28ης στη μέση και Master Class στη Μοντέρνα Ματιά στην Τέχνη και τη Ζωή)


Καλή Αντάμωση.

Υ.Γ: Το πρόγραμμα μοιράστηκε το τριήμερο της Αποκριάς κι άρχισαν αμέσως οι κρατήσεις. Στάση ζωής μου φαίνεται αυτό!


El Greco

ΓΥΑΛΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

Ζούμε και πάλι μια δύσκολη στιγμή. Ζούμε απ’ αυτά τα «ενδιαφέροντα χρόνια» που μια κινέζικη παροιμία λέει «να εύχεσαι να μη ζήσεις σε ενδιαφέροντα χρόνια».

Έκανα πολλά ταξίδια αυτές τι μέρες, τουρισμό με το μυαλό αυτή την περίοδο. Είναι χρυσή ευκαιρία αυτή που ζούμε, χρυσή ώστε να συνειδητοποιήσουμε πόσο εύθραυστα είναι όλα κι απ’ όλα το πιο εύθραυστο εμείς. Σα γυάλινες φιγούρες, μινιατούρες Swarovski ο καθένας από μας στη βιτρίνα του ίδιου του τού σαλονιού, λίγο να σκοντάψει στο χαλάκι η πρόθεση για ένα όνειρο λίγο τολμηρότερο, λίγο πέρα απ’ τα σύνορα της καθημερινότητας και πάει, γίναμε κομμάτια και θρύψαλα σε μια στιγμή.
Πρώτα ζωή κανονική, ρουτίνα αλλά και σχέδια για ταξίδια, όνειρα, προγραμματισμός, ενθουσιασμός, μετά μια είδηση στην τηλεόραση ή στον υπολογιστή για έναν καινούριο ιό στην Κίνα, μετά όχι μια είδηση, πρώτη είδηση, μετά διαχείριση του τρόμου που προκαλεί η πρώτη είδηση κι ένα μεγάλο παγκόσμιο πάρτι αρχίζει!

Όπως ένα μικρό-μικρό μαχαίρι μπορεί να τελειώσει μια ολόκληρη ζωή με μεγάλα όνειρα, έτσι κι ένας μικρός-μικρός αόρατος ιός, σταγονίδια ενός φτερνίσματος μπορούν να σαρώσουν πλανήτη, κομμάτια ο γυάλινος κόσμο μας.

Έκανα πολλά ταξίδια αυτές τι μέρες, όλα με το μυαλό μου και είδα κι ένα όνειρο…

Ήταν κάτι τύποι, λίγο παράξενοι ομολογώ, φαινόταν άνθρωποι μιας κάποιας τάξης, καλοντυμένοι, περιποιημένοι, πολύ περιποιημένοι… Άντρες οι 4 απ’ τους 5. Ήταν σε μια τεράστια αίθουσα κι είχανε κάτι στα χέρια και το πατούσανε… πλησίασα, κοίταξα καλύτερα κι είδα ότι έπαιζαν σε play station… Δεν είχαν αντιληφθεί ότι ήμουν εκεί, κρύφτηκα και παρακολουθούσα… Σκύβω, κοιτάζω στην οθόνη τους και τί να δω… Πρωταγωνιστής στο παιχνίδι που έπαιζαν ήμουν εγώ και η Άλμπα, σα μαριονέτες μας κινούσαν με τα κουμπιά τους… Πέντε ιλουμινάτι έπαιζαν και γελούσαν και στοιχημάτιζαν… Ο ένας έλεγε ότι μπορεί να μας κλείσει μες στο σπίτι μας, ο άλλος ότι μπορεί να κλείσει το σπίτι μας κι ένας τρίτος, μέσα σε χάχανα έλεγε ότι μπορούσε σε τρεις μέρες να γκρεμίσει τη ζωή μας και να την ξαναχτίσει…
Οι άλλοι δυο δεν συμμετείχαν, έμοιαζαν με, ας πούμε εκπαιδευόμενους ιλουμινάτι.

Ακόμα και στ’ όνειρο έκπληκτος ήμουν, εγώ, στην οθόνη με τη μορφή μαριονέτας, κρεμόμουν από δυο χρυσά σκοινιά, φαινόταν σα να πάσχιζα να πιαστώ απ’ αυτά, να σκαρφαλώσω, να πάω πάνω, όπου κι αν ήταν αυτό το πάνω αλλά οι ίδιοι οι νόμοι της φύσης με καθήλωναν, η βαρύτητα έκανε την προσπάθειά μου να μοιάζει γελοία, μαριονέτα σε play station με κουνούσε ένας άγνωστος κι έσκαζε στα γέλια και δίπλα μου μια έφηβη… Κοιτάζω καλύτερα ήταν η Άλμπα μου, η Άλμπα ήταν μια μινιατούρα Swarovski, της είχαν βάλει και τη φίρμα στο πόδι χαμηλά, την είχε πάρει ένας απ’ αυτούς στην παλάμη του, έλαμπε καθώς στέκονταν όρθια στο χέρι του αχρείου που γελούσε με τις αντιδράσεις της… Δεν υπήρχε ήχος, όλα βουβά κι ασπρόμαυρα αλλά απ’ τις κινήσεις των χεριών της, απ’ την ένταση και τις εκφράσεις του προσώπου της φαινόταν οργισμένη, κατακόκκινα μάγουλα μέσα στ’ ασπρόμαυρο του ονείρου, έφηβη έξαλλη, λογικό σκέφτηκα, έφηβη είναι ενώ εγώ, ώριμος και ήρεμος, λογικό κι αυτό, είχα χαλαρώσει κι είχα αφεθεί στα σκοινιά μου, κρεμόμουν ήσυχος, έμοιαζε να τα αποδέχομαι όλα εύκολα και αδιαμαρτύρητα. Ο τύπος με την Άλμπα στην παλάμη του προχώρησε, προχώρησε προς ένα τεράστιο έπιπλο με κρυστάλλινα πορτάκια γεμάτο ράφια, κρυστάλλινα κι αυτά, σα προθήκες μουσείου, σα μια τεράστια βιτρίνα έμοιαζε αυτό και γω, σαν έτοιμος από καιρό, εξακολουθούσα να κρέμομαι και πια έμοιαζα ν’  απολαμβάνω την τελετουργική μεταφορά μου σ’ ένα απ’ τα ράφια.

Μας τοποθέτησαν και τους δυο στο γυάλινο έπιπλο αλλά σε διαφορετικά επίπεδα.
Την Άλμπα στο πάνω-πάνω ράφι, ώστε, εξαγριωμένη καθώς ήταν, αν τύχει και μπορέσει να κουνηθεί, να πέσει και να γίνει χίλια κομμάτια γυάλινη καθώς ήταν. Γύρω της, χιλιάδες, εκατομμύρια, δισεκατομμύρια άλλες μινιατούρες αιώνων, πρώην έφηβοι, τώρα Swarovski σε προθήκες όλοι.

Από κει ψηλά όμως που την είχαν βάλει έμοιαζε θεά, αρχαία κρυστάλλινη μινιατούρα θεά που τα έβλεπε όλα, έβλεπε μέχρι το μέσα δωμάτιο όπου οι τρεις απ’ τους πέντε συνέχιζαν να παίζουν με τα remote control στα χέρια…

Ξαφνικά ακούστηκαν βήματα, ένα μπουλούκι από ασπρόμαυρους σερβιτόρους μπήκε στην οθόνη στην «πίστα» όπου ήμασταν εμείς, πλησίασαν στο έπιπλο όπου μας είχαν τοποθετήσει και μας προσέφεραν από ένα ποτήρι κόκα-κόλα. Τώρα το μόνο χρώμα που ‘βλεπα στ’ όνειρό μου ήταν το logo του αναψυκτικού στα ποτήρια…

Η Άλμπα από πάνω κοίταζε πάντα τους μέσα που νευρωτικά δε σταματούσαν να πατάνε τα κουμπιά και ν’ αλλάζουν «πίστες» και βαθμούς δυσκολίας… Μου έκανε κανονική αναμετάδοση…

«Μπαμπούλη, τώρα μπήκαν σε μία «πίστα» που είναι κάτι αεροπλάνα που μοιάζουν με προϊστορικά πτηνά και με δεινόσαυρους, όπως στο Τζιουράσικ Πάρκ είναι μπαμπούλη,  και βομβαρδίζουν, απ’ το στόμα τους, βγαίνει φωτιά απ’ όλο τους το σώμα, καίνε σπίτια με τους ανθρώπους μέσα… Τώρα άλλαξαν πάλι πίστα… μπήκαν σ’ έναν θάλαμο όπου είναι όλοι με άσπρες ποδιές… πρέπει να είναι γιατροί αυτοί… ναι, είναι γιατροί σε εργαστήριο… φοράνε μάσκες, στολές ολόκληρες σαν αστροναύτες, είναι σαν ταινία επιστημονικής φαντασίας μπαμπούλη… κοιτάζουν κάτι στο μικροσκόπιο… έλα να δεις μπαμπούλη… τώρα με μια λαβίδα παίρνουν κάτι και το βάζουν σ’ ένα μήλο… ανοίγουν ένα παράθυρο και πετάνε το μήλο έξω…»

Έντρομος, καταϊδρωμένος μες στ’  όνειρο, πίνω λίγη κόκα-κόλα και ξυπνάω… Κοιτάζω γύρω μου, όλα κανονικά, έξω απ’ το παράθυρο πλατάνια και Μαδρίτη, στο διπλανό δωμάτιο η Άλμπα, σε μέγεθος κανονικό, την αγγίζω, είναι από σάρκα και οστά, τίποτα κρυστάλλινο, όλα ανθρώπινα… Ακουμπάω το μάγουλό μου στο μέτωπό της, δεν έχει πυρετό… ούτε δαγκωμένο μήλο με ιό υπάρχει πουθενά στο δωμάτιο, όνειρο ήταν…

Ζούμε και πάλι μια δύσκολη στιγμή. Σα σε software ζούμε επαναλαμβανόμενα «ενδιαφέροντα χρόνια»… Ζούμε σ’ έναν γυάλινο κόσμο, εύθραυστο, γυάλινες φιγούρες, μινιατούρες Swarovski, στο θηριοτροφείο του φόβου μας, το σαλόνι του σπιτιού μας, εκεί φαίνεται πως είναι η θέση μας, εκεί είμαστε στα σίγουρα ασφαλείς, εκεί να μείνουμε μέχρι νεωτέρας…

Ζωή κανονική, ρουτίνα αλλά και σχέδια για ταξίδια, όνειρα, προγραμματισμός, ενθουσιασμός, μετά μια είδηση για έναν καινούριο ιό στην Κίνα… μετά στην Ιταλία, μετά στο μυαλό, ένα φτέρνισμα σαρώνει τον πλανήτη, σταγονίδια ματαίωσης πάνω στο γυάλινο κόσμο μας, ένα μικρό-μικρό μικρόβιο παραλύει το μυαλό, το μυαλό είναι ο στόχος.

Η επιχείρηση «Κορονοϊός» μοιάζει σα τζενεράλε μιας σπουδαίας πρεμιέρας που έρχεται στο εγγύς ή απώτερο μέλλον.

Αν χρειαστεί να ακυρωθούν και οι Ολυμπιακοί του Τόκιο, θ’ ακυρωθούν, αν πρέπει να καταρρεύσουν πύργοι, δίδυμοι, τρίδυμοι, τετράδυμοι, θα καταρρεύσουν, live, εντυπωσιακά μπροστά στα μάτια μας, πάση θυσία πρέπει να γίνει σαφές ποιος κάνει κουμάντο σ’ αυτόν το τόπο-πλανήτη και φοβαμαι πως αυτός είναι ο Φόβος.

Κι όταν οι ρόλοι ξεκαθαριστούν, όταν όλα βεβαιώσουν πως είμαστε υπάκουες μαριονέτες, εύχρηστες μινιατούρες τότε,  ίσως αλλάξει η «πίστα» κι ο βαθμός δυσκολίας του «παιχνιδιού», τότε μπορεί να ξαναπαίξουμε και πάλι «κανονικότητα».

Λες και η Φύση η ίδια μας επαναφέρει στην τάξη θυμίζοντάς μας πόσο γυάλινοι, πόσο εύθραυστοι είμαστε.

ή σαν κάποιος προγραμματιστής απ’ αυτούς τους ιδιοφυείς κομπιουτεράδες να κατάλαβε ότι φοβόμαστε εύκολα κι έφτιαξε εφαρμογή και το ‘κανε παιχνίδι, σα gadget σε app store νιώθω.
Σαν περιττό αξεσουάρ καινούριας, αδοκίμαστης ακόμα εφαρμογής.

Δεν είναι μόνο ο Όργουελ με το «1984» ή ο Χάξλεϋ με τον «Θαυμαστό καινούριο κόσμο». Δεν είναι λιγότερο «προφήτης» ο Τένεσι Ουίλιαμς κάθε φορά που οικοδομεί γυάλινους κόσμους φτιαγμένους απ’ τους φόβους μας. (The Glass Menagerie,)

Ένα φτέρνισμα σαρώνει τον πλανήτη ολόκληρο, σταγονίδια ματαίωσης σε κάθε πρόθεση για χαρά.
Να τελειώνουμε.
Αν αυτό είναι το θέμα,
εύχομαι σύντομα, οι κυβερνήσεις να αγοράσουν τα εμβόλια που θα μας σώσουν κι απ’ αυτόν τον τρομερό ιό.

Αν το θέμα είναι η υπακοή,
εύχομαι σύντομα, να πείσουμε τους ιθύνοντες πως είμαστε ρυθμικά υπάκουοι και αρκετά φοβισμένοι.

Αν το θέμα είναι να κλείσουν και να εξαγοραστούν όλες οι μικρές επιχειρήσεις που κάθε φορά δεν αντέχουν στις κρίσεις, να γίνει κι αυτό να τελειώνουμε, να μπορέσουμε να γυρίσουμε πίσω στις μινιατούρες ζωές μας.

Κι αν είναι αληθινός ο κίνδυνος, θα τον νικήσουμε κι αυτόν, όπως τόσους και τόσους αληθινούς κινδύνους νίκησε στην ιστορία του ο άνθρωπος κι έφτασε από 35 να ζει 80, 90 κι 100 χρόνια. Αν είναι αληθινός  ο κίνδυνος, θα τον νικήσει ο άνθρωπος.

Στο «Γυάλινο Κόσμο» του, ο Τένεσι Ουίλιαμς βάζει την Αμάντα, τη μητέρα να ζει μόνιμα με το παρελθόν. Η κόρη, η Λώρα, ανάπηρη στο πόδι, δεν κάνει ταξίδια μακρινά, φοβάται τον έξω κόσμο, προτιμάει να ζει με τη συλλογή της από γυάλινα ζωάκια και παλιών δίσκων γραμμοφώνου. Κι ο Τομ, ο γιος, βρίσκει καταφύγιο στην ποίηση, τη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο και το αλκοόλ.

Μέχρι να μπορέσουμε να ξαναταξιδέψουμε μένουν κι αυτές οι τρεις επιλογές, της Αμάντας, της Λώρα και του Τομ. Ή η δική μας, όποια είναι η δική μας…

G.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΣΠΟΥΔΑΙΑΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ

Ήταν τρεις μέρες Άνοιξης μέσα έξω μας.

Ο Περικλής Μοσχολιδάκης, ένας βαθιά μορφωμένος Έλληνας, έφτιαξε ένα κέντημα κειμένων συλλεκτικό… Κείμενα δικά του έγιναν γέφυρες για να περάσει η Ποίηση αιώνων, να περάσουν σπουδαίοι Έλληνες και Ελληνίδες. Πανοραμική ξενάγηση στην Ελληνική Γλώσσα και Γραμματείαη δουλειά του που έκανε για τη Melodrakma!

Αυτές οι πέτρες δεν βολεύονται/Εις τον Ιερόν Λόχον/Κράτησα τη ζωή μου/ Θούριος/Ρωμιοσύνη/Αυτά τα δέντρα δε βολεύονται/Άλωση/Θρήνος/Γλώσσα/Πίστη/Θάνατος και Ανάσταση του Κωνσταντίνο Παλαιολόγου/Ρήγας Φεραίος/Φράγκοι/Δεσποτάτο του Μορέως/Ταύγετος/Οδηγήτρια/Γεώργιος Πλήθων Γεμιστός/ Διγενής Ακρίτας/Παντάνασσα/ Αγιασμένη Πέτρα. Άννα Κομνηνή/Ερωτόκριτος/Τη Υπερμάχω/Ξύπνησα με το μαρμάρινο τούτο κεφάλι/Σε τούτα δω τα μάρμαρα/Πέρσες/Νυν Υπερ Πάντων Αγών/Μεσσήνη/Επαμεινώνδας/Αρκαδική Πύλη/Γεώργιος Καραισκάκης/Ο Ιππόδαμος  της Μιλήτου/Η Κρήνη Αρσινόη/Μάρκος Μπότσαρης/Ασκληπιείο/Ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες/Ο Χριστός/Ο Κατσαντώνης/Ο Πέτρος Θέμελης/Ο Δίας Σωτήρ/Η Κική Δημουλα/Ο Χτζιδάκις/Ο Σεφέρης/Ο Σολωμός/Ο Μακρυγιάννης/Ο Κάλβος/Ο Ελύτης/Ο Θεοδωράκης/Ο Ρίτσος/Ο Ξαρχάκος/Το Μανιάκι/Δημοτικό Τραγούδι/Η Τραγωδία/Ο Αισχύλος/Η Σαλαμίνα/Το Χάνι της Γραβιάς/Ο Γοργοπόταμος/Η Κερύνεια/Το Δίστομο/Η Πίνδος/τη γλώσσα μου έδωσαν/ Νυν και αει/…

Τρεις μέρες και τρεις νύχτες Πανοραμική Ξενάγηση στην Ελληνική Γλώσσα και τον πλούτο της. Κι όλα αυτά μαζί να φωτίζουν την πιο διαχρονική, την πλέον πανανθρώπινη αξία: τον πόθο και την ανάγκη για Ελευθερία!
Η Εκπληκτική φωνή του Ζαχαρία Καρούνη ήταν ο καταλύτης και στις 4 στιγμές του 3ημέρου που το ταξίδι έγινε θέατρο… Χαρισματικός και γενναιόδωρος!

Απ΄ τα High Lights του ταξιδιού…

Το πρώτο που μου ’ρχεται είναι στη Δημητσάνα, όταν η Άλμπα έπαιζε φλάουτο και ξαφνικά απ’ το πουθενά, ο ήχος γητευτής έφερε κοπάδι από γίδια με τα κουδουνάκια τους, ένα κοπάδι ολόκληρο σταμάτησε για μια στιγμή λες και ήθελε να εξακριβώσει αν η Άλμπα έπαιζε φλογέρα για χατίρι τους κι ύστερα συνέχισαν…
Σπουδαία στιγμή και μετά το Μυστρά, στο θέατρο, στο Ξηροκάμπι Λακωνίας όταν γέμισε με ενέργεια ο Ταΰγετος κι ο Ζαχαρίας άρχισε τα μπιζ και 200 άνθρωποι έγιναν Σπαρτιάτες που άφησαν για λίγο τον αυστηρό βίο και τραγουδούσαν με τον επίσης Σπαρτιάτη Ζαχαρία…
Κορυφαία των κορυφαίων όμως στιγμή, αυτή στο Αρχαίο Θέατρο της Μεσσήνης. Μέρα Μαγιού, σαν Πρωτομαγιάτικη εκδρομή, η φύση, η θερμοκρασία, η χαρά του να μπαίνεις στον μεγαλύτερο αρχαιολογικό χώρο της Ελλάδας, η χαρά του να βλέπεις ένα ποίημα κομψότητας και ομορφιάς, - αυτό μας παραδώσατε κύριε Θέμελη και σας ευχαριστούμε, - η χαρά που ήμασταν εκεί…
Όλα έγιναν όπως τα είχαμε σχεδιάσει και ονειρευτεί, κατέληξαν σε κυκλικό χορό κι έγιναν όλοι κοινωνοί μιας σπουδαίας στιγμής, να χορεύουν στο αρχαίο θέατρο της Μεσσήνης σαν χορός αρχαίας τραγωδίας… Τότε, με πλησίασε ένας φύλακες του χώρου… Κόκκινα τα μάτια του, κατακόκκινα και η φωνή του έτρεμε… «25 χρόνια είμαι φύλακας εδώ, έχω δει παραστάσεις και παραστάσεις αλλά… σήμερα κάνατε Καθαρά Δευτέρα στη Ψυχή μας…»
Άλλος άνθρωπος του χώρου πήγε στον Περικλή με δάκρυα κι αυτός να τον ευχαριστήσει και να του πει με δικά του λόγια πως η Αλήθεια της Στιγμής είναι σαρωτική!

Κανένας δε μπορεί να μας το πάρει πίσω όλο αυτό. Για τρεις μέρες, ταξιδεύαμε, γνωρίζαμε, ξεναγούμασταν κι ύστερα, Καλλιτέχνες ήταν εκεί μαζί μας να μας θυμίσουν πως δεν είμαστε μια μάζα από τουρίστες, που το μόνο που θέλουν δεν είναι δυο κουβέντες  γι’ αυτό το εκκλησάκι, πότε χτίστηκε από ποιον, ύστερα δυο λόγια ακόμα και για κείνες τις κολώνες στο βάθος και ξεπαρεού, άντε τώρα στο μπουφέ και καληνύχτα. ΟΧΙ!

Άνθρωποι με σπουδαίο ταλέντο και διαδρομή στο χώρο της Τέχνης όπως ο Περικλής Μοσχολιδάκης, ο Ζαχαρίας Καρούνης, ο Κωνσταντίνος Χίνης, ήταν εκεί, 3 μέρες και 3 νύχτες, περίμεναν 5 λεωφορεία γεμάτα ανθρώπους να κάνουν την Τέχνη κομμάτι της καθημερινότητάς τους. Να μην είναι η Τέχνη υπόθεση μιας κάποιας εξόδου που έχει και ολίγη δόση «κοσμικών», Τέχνη στην καθημερινότητά τους, μέσα σε μια απλή περιήγηση σε αρχαιολογικό χώρο. Αυτό ήταν η αρχική μου πρόθεση αυτό και το όνειρό μου. Η ομορφιά και η κομψότητα στη ζωή μας να μην είναι ούτε θέμα τύχης ούτε μια κάποια σπάνια εξαίρεση κάποιας εξαιρετικής στιγμής. Έχει ανάγκη η καθημερινότητά μας από απλά πράματα, ένα ποίημα, λίγη μουσική, ειλικρίνεια της στιγμή κι έγινε παντοτινή ανάμνηση ανάμεσα στις αρχαίες κολώνες της Μεσσήνης.

Την ώρα που συμβαίνουν τα πράματα, τις περισσότερες φορές δεν συνειδητοποιείς το μέγεθός τους. Ούτε καν το μέγεθος του κινδύνου, τη διάσταση-ντόμινο μιας πιθανής αποτυχίας όταν το μέγεθος είναι τεράστιο. 5 λεωφορεία σου λέει ο άλλος, θα λειτουργήσει; Ένα μεγάλο ρίσκο σημαίνει μια πιθανή μεγάλη επιτυχία αλλά ενδεχομένως και μια σαρωτική αποτυχία που μπορεί να σε γονατίσει. Όταν τα πράματα τα κινεί το ένστικτο, δεν αναλύεις, δεν καταστρώνεις στρατηγικές, δεν βάζεις κόκκινες γραμμές και γραμμές άμυνας, τίποτα, ανεβαίνεις στο καράβι που αποφάσισες να πάρεις και λες εγώ, θέλω να πάω εκεί… Αυτό συνέβη το τριήμερο της Αποκριάς. Το Σεπτέμβριο, εκεί που περπατούσα στο πάρκο Madrid Rio, δίπλα στο ποτάμι της Μαδρίτης, το Manzanares, ακούστηκε ένα μπιπ στο στομάχι μου… είχα μήνυμα από το ένστικτό μου. Στέκομαι μια στιγμή, το αποκωδικοποιώ, τηλεφωνώ αμέσως στον Περικλή, σε 3 λεπτά είχαμε συνεννοηθεί! (Είναι μεγάλο δώρο στη ζωή να συναντιέσαι με ανθρώπους που ενώ μπορείς να μιλάς για ώρες, για μέρες, για χρόνια συνεννοείσαι σε δευτερόλεπτα.) 

Κι έγινε αυτό το θαύμα, 5 λεωφορεία, 2 ξενοδοχεία, 204 άνθρωποι, για 3 μέρες Κοινό Βίωμα, ίχνος καθυστέρησης, ίχνος ταλαιπωρίας, καμιά ουρά σε μουσεία, καμιά ώρα χαμένη λόγω πολυκοσμίας… Κι όλα αυτά κυρίως γιατί;
Το «γιατί» το συνειδητοποίησα κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού… Ο κομψός τρόπος που συνυπήρξαν πάνω από 200 άνθρωποι για τρεις μέρες οφείλεται ακριβώς στους ίδιους.  Στην ποιότητα των ανθρώπων που ταξιδεύουν πλέον με τη Melodrakma. Αυτό έκανε τη διαφορά! Άνθρωποι που ξέρουν τί θέλουν, άνθρωποι που κουράστηκαν απ’ την νεοελληνική ξεπέτα στο ταξίδι, αυτό το χυδαίο δόγμα «βάλε τους Έλληνες τουρίστες μπροστά σ’ έναν μπουφέ να τρώνε και θα είναι ευχαριστημένοι». Αυτές τις τρεις μέρες συνειδητοποίησα πως όσοι έρχονται πια να ταξιδέψουν μαζί μας, για άλλα πεινάνε και διψάνε, άλλα ποθεί η ψυχή τους, όχι μπουφέ μεγάλο.

Ευχαριστώ τις Εφορείες Αρχαιοτήτων και τους ανθρώπους της κάθε μιας, ευχαριστώ το Πολιτιστικό ίδρυμα της Τραπέζης Πειραιώς και την κα. Ήρα Παπαδοπούλου προσωπικά, το «Διάζωμα» και τον κύριο Σταύρο Μπένο προσωπικά, και πολύ προσωπικά ευχαριστώ τη σπουδαία εργάτρια του «Διαζώματος» Μαρία Κουρασάνη. Ευχαριστώ τους οδηγούς, και τους φίλους πια ξεναγούς, τη Σία, την Αναστασία, την Ιωάννα, την Ειρήνη και τον Τζέντελμαν Νίκο. Ευχαριστώ και στους εν οίκο, την Ελένη και το Θανάση που διαχειρήστηκαν κομψά τον όγκο αυτού του εγχειρήματος.

Τέλος απ’ την καρδιά μου ευχαριστώ τους 204 συνταξιδιώτες που σε μια εβδομάδα δύσκολη, σχεδόν τρομοκρατίας από τα ΜΜΕ, έβαλαν στη ζυγαριά απ’ την μία τον φόβο του Κορονοϊού
κι απ’ την άλλη τη δίψα για χαρά και Ελευθερία από κάθε φόβο κι ήταν εκεί παρόντες σε μια τριήμερη γιορτή  Είμαι ευτυχής γιατί το όνειρό μου γίνεται πραγματικότητα. Δουλεύω και Ταξιδεύω με ωραίους ανθρώπους, που κάθε φορά χτίζουν σχέση κυρίως μεταξύ τους, χαίρονται που ξαναβλέπονται και ξανασυναντιούνται, άνθρωποι κανονικοί δηλαδή με σχέσεις ανθρώπινες, όχι κάτι πελάτες και μισοί.

Ραντεβού τώρα στη χαρά των επόμενων ταξιδιών χωρίς φόβο!

Ευχαριστώ, Νίκη, Αγγελική, Άλμπα, Κωνσταντίνε, Ζαχαρία, Περικλή. *(Έχω ήδη έτοιμο, πεντακάθαρο στο μυαλό μου το πού και το τί θέλω να κάνουμε του χρόνου… μυστικό όμως… θα τα πούμε από κοντά)

Σας ευχαριστώ όλους!

Γιάννης Λυμτσιούλης

Χαίρε Ποτέ Κική μου.

Σ’ αυτό το «Ποτέ» έδωσες άλλη αίγλη εσύ, ακούγεται σαν «Πάντα». Σε χιλιάδες λέξεις έδωσες άλλη αίγλη. Και αίγλη και δεύτερη ζωή και κόντρα ρόλους έδωσες στις λέξεις, τις έκανες ηθοποιούς σπουδαίους, το Λίγο του Κόσμου να πρέπει να ενσαρκώσει το Παν, η Λήθη να παριστάνει την έφηβη, το Σπασμένο να παίζει το Ολόκληρο…

«αξιολύπητη λέξη το ολόκληρο,
αλλοπαρμένη, σωματώδης περιφέρεται…»

Είπες:

«…βροχή ή δάκρυα;
Έρωτας ή τρόπος να μεγαλώνουμε;
Στεγνή στέκομαι ανάμεσα στα δυο ενδεχόμενα...»

Είπες: «δεν τα αντέχω τα τινάγματα του μέσα βίου έξω» 

 «λέξεις θεάρεστες θάψαν κρυφά νύκτωρ τον αδερφό τους, έκθετον στα όρνια της ατίμωσης, λες και θαμμένος παύει να είναι ατίμωση ο θάνατος…»

Σα κραυγή βγήκε απ’ το στήθος της ψυχής σου αυτό το… «…λες και θαμμένος παύει να είναι ατίμωση ο θάνατος…»

Χιλιάδες οι λέξεις που θα σ’ ευγνωμονούν Κική μου και βάλε ανάμεσα κι έναν άνθρωπο. Πολλοί θα 'ναι, αλλά έναν τουλάχιστον βάλτον από τώρα, εμένα, σου είμαι βαθιά αιώνια ευγνώμων! Εσύ στερέωσες τον τρόπο μου, τη ματιά μου στο κόσμο, εσύ μου έμαθες την κρυφή εικόνα και τη μυστική ζωή των πραγμάτων και των λέξεων, εσύ μ’ ενθάρρυνες να μη ντρέπομαι που είμαι απαισιόδοξος, είχες δίκιο, κάνουν όντως υπερκατανάλωση Ελπίδας οι απαισιόδοξοι, γι’ αυτό μένουν στεγνοί, με άδειες τσέπες…

Είπες,

«πρωτύτερα ο θάνατος τί ήταν, μια στάθμευση πολύωρη μαυρίλας πάνω στις ράγες του φωτός…
…μαλάκιο αηδές η ματαιότης, μιλώντας μεγαλοπιάστηκε κι έλαβε σάρκα  και οστά που τ’ αφαιρεί βεβαίως από μας κάθε φορά για να ορθοποδήσει…»

Ήταν Νοέμβριος του 1997, είχα διαβάσει όλους τους γρίφους που που είχες φτιάξει ως τότε με τις λέξεις. Με την ορμή της νεότητας έπεισα άνθρωπο που είχε το τηλέφωνό σου να μου το δώσει…

«Γεια σας κυρία Δημουλά… μπλα μπλα μπλα… μπλα μπλα μπλα»

Ήταν Νοέμβριος του ’97 και στο πρώτο τηλεφώνημα εκείνο μου πες το  μυθικό…

«Αν δε σας κάνει κόπο, ξανατηλεφωνήστε μου κατά τον Ιούνιο που θα χει ανοίξει ο καιρός» 

Κι ήρθε Ιούνιος και ξανατηλεφώνησα… Αυτή είναι απ’ τις σημαντικότερες μάχες που κέρδισα στη ζωή μου Κική. Έμαθα να έχω υπομονή κι επιμονή για ό,τι πραγματικά επιθυμώ. Κι έγινε αυτό σπουδαία αρχή φιλίας… Σε κείνη την αρχή, θυμάσαι τη βραδιά που είχαμε πάει σινεμά, στο American beauty;

Μπορώ για ώρες και για μέρες και για χρόνια να μιλάω για σένα αλλά απ’ τη μία σήμερα είμαι βαθιά θλιμμένος κι απ’ την άλλη, ούτε εγώ τ’ αντέχω τα τινάγματα του μέσα βίου έξω.

Είμαι στην Αθήνα Κική μου, μου κανες αυτό το τελευταίο δώρο, να μπορώ να σε αποχαιρετήσω. Την ώρα που έμπαινες στο τούνελ κ22 Φεβρουαρίου στις 17:56 το απόγευμα του Σαββάτου, την ώρα που ξεκινούσες αυτή την πολύωρη στάθμευση μαυρίλας πάνω στις ράγες του φωτός,  εγώ έμπαινα στο θέατρο να δω την «Απολογία της Μαρί Κιουρί». Γυναίκα κι αυτή, σπουδαία, τον μίσησε το θάνατο όσο και συ, του κήρυξε κι αυτή τον πόλεμο, ό,τι έβρισκε στη γη, κλείνονταν στο εργαστήριο  και προσπαθούσε να το κάνει ουράνιο θείο δώρο, Ράδιο versus Θάνατος αυτή εσύ απ’ το Καταφύγιο της Κυψέλης, τον πόλεμο τον έκανες με Λέξεις, ουράνιο δώρο, ραδιογραφίες υπαρξιακής αγωνίας

«τί έγινε σε τόσο ίσιο δρόμο»
 κι ανατράπηκε το εύλογο, κι από εκεί που τα ‘χε ορίσει όλα μια χαρά 
«ο νομοθέτης όγκος, το μεγάλο ψάρι να τρώει το μικρό» 
φτάσαμε στην ανατροπή του εύλογου 
«το μικρό σκουλήκι να τρώει το μεγάλο άνθρωπο...»

Γνήσιο παιδί δικό σου Κική, απαισιόδοξος όσο αντέχω, θα πω όμως Καλή Αντάμωση, γιατί δεν αντέχεται το Χαίρε Ποτέ Ξανά Μαζί.

Θα πω καλή αντάμωση καταναλώνοντας λίγη ελπίδα ακόμα πως θα υπάρχει ένα Κάτι Άλλο, ένα Κάπου Αλλού και θα ξανασυναντυθούμε, και θα ξαναπάμε σινεμά, και θα ξαναδούμε εκείνη τη σακούλα να χορεύει με Ameican Beauty… και θα κλάψουμε πάλι όταν θ’ ακούσουμε τη φράση… «There is so much beauty in this world».

Σ’ ευχαριστώ για όλα Κική. Σ’ αφήνω τώρα ελεύθερη να χορεύεις στο μυαλό μου με τη σακούλα…


Γιάννης.

Υ.Γ: Δεν ξέρω αν υπάρχει τρόπος να το λάβεις το μήνυμα ετούτο πάντως, στο είχα πει και τότε,  έτσι είναι τα ποιήματά σου, από τέτοια υλικά τα έφτιαξες όλα, ξερά πεσμένα φύλλα, μια πλαστική σακούλα, αέρας, μουσική, η φρίκη κι η οργή σου που η υπάρχει θάνατος, η αγάπη σου για τη ζωή... Εκεί που τελειώνουμε μεις, αρχίζει η θάλασσα Κική μου...

ΠΡΟΒΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

Ήρθα γι’ αυτή τη σπουδαία γιορτή, για την εκδρομή στην Πελοπόννησο, απ’ το αεροδρόμιο κατ’ ευθείαν στο γραφείο γιατί είχε προγραμματιστεί πρόβα…

Έφτασα στο τέλος της πρόβας κάνανε ένα πέρασμα ακόμα. Είναι απίθανη η δύναμη που έχει η αλήθεια και το ταλέντο. Ρεσιτάλ επιλογών από τον Περικλή!!!!!!! Κείμενα, ποίηση, τραγούδια, ύμνοι, σιωπές, Βυζάντιο, Αρχαία και Σύγχρονη Ελλάδα σ’ ένα κέντημα σπάνιο! Έτρεξαν τα μάτια μου… Γυρίζω στο Ζαχαρία… «Σπουδαίο χάρισμα σου δόθηκε και σ’ ευχαριστώ που είσαι εδώ!» Δεν γίνονταν να μην του το πω, ίχνος τσιγγουνιάς στην πρόβα, καμία «οικονομία δυνάμεων»! Κι όλα αυτά με τη μάνα όλων μας, τη Μουσική, μ’ ένα νέο παιδί μπροστά στη Γκερνίκα μου, να προσφέρει γενναιόδωρα το ταλέντο και τα χρόνια των σπουδών του, το τσέλο του, όργανο τού Μπαχ μ’ έναν τρόπο μαγικό να γίνεται ήχος λαϊκός και πλούτος και ανάμνηση, σα να έρχεται η Δύση ολόκληρη ν’ ακούσει ευλαβικά το Μακρυγιάννη. …. Περικλή, Ζαχαρία, Κώστα, σας ευχαριστώ!

Υ.Γ: Στη Τζεναράλε τής Παρασκευής θα έχει φτάσει και η Άλμπα μου που φαίνεται στο βάθος, έρχεται...

El Greco

ΙΑΠΩΝΙΑ Χ 2 ΓΙΑ ΤΟ 2020

Είναι καταπληκτικό το πώς, η πολλή αγάπη που βάλαμε σ’ αυτό το ταξίδι, οι λεπτομέρειες στην κάθε μέρα του φτιαγμένες στο χέρι, τα αυτονόητα ρίσκα που πήραμε για να γνωρίσουμε την πραγματική Ιαπωνία και όχι να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες του βιογραφικού, ίσα να λέμε δηλαδή στη γειτόνισσα ότι πήγαμε και Ιαπωνία και να σκάει, όλα αυτά μαζί συν όσα άλλα δεν έχω αποκωδικοποιήσει ακόμα έφτιαξαν μια απίθανη δυναμική σε σχέση μ’ αυτό το ταξίδι και τον προγραμματισμό του για το 2020.
Είναι τόσο το ενδιαφέρον και η ζήτηση που για να μην πηγαινοέρχομαι, προγραμμάτισα αμέσως και κολλητά άλλη μια αναχώρηση. Η πρώτη 6-17 Νοεμβρίου και η δεύτερη 16-27 Νοεμβρίου επίσης. Κατηγορηματικά Νοέμβριος, αυτή είναι η ομορφότερη περίοδος για να βιώσει κανείς μέσα-έξω την ομορφιά της Ιαπωνίας, το πάρτι που κάνει η φύση στα φύλλα των δέντρων.

Αυτό το ταξίδι, ακόμα και για όποιον δεν έχει άνεση οικονομική, αξίζει χίλιες στερήσεις αλλά να το κάνει, κερδισμένος θα βγει γιατί βρήκαμε τον τρόπο το ιδανικό πια μετά και την περσινή εμπειρία!

Ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη και πείτε στους φίλους σας χωρίς καμία επιφύλαξη: «ξέρω εγώ ποιοι είναι ειδικοί για να σου δείξουν την Ιαπωνία. Όσοι ενδιαφέρεστε, κάντε κράτηση τώρα γιατί αυτό πήρε πολύ φόρα. Κι όταν φτάσει ο καιρός της όποιας δέσμευσης, παίρνετε και την οριστική απόφαση.

ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ: Τηλεφωνικά στα: 210-524 1960, 6980 99 23 23 και 6985 66 2014. - Μέσω email: es@melodrakma.com και gr@melodrakma.com, Ώρες επικοινωνίας Δευτέρα - Παρασκευή: 9:30 – 18:00, Σάββατο 9:30 - 13:30

ΤΟ ΗΜΕΡΗΣΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΕΔΩ.

El Greco

3ΗΜΕΡΟ ΑΠΟΚΡΙΑΣ: ΤΕΛΙΚΗ ΕΥΘΕΙΑ!

Και με την παρουσίαση του επίσημου σήματος, του λογότυπου των εορτασμών για την επέτειο των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821, αρχίζει το μεγάλο πάρτι. Βομβαρδισμός από δω και πέρα μέχρι το τέλος του 2021. Σαν τη Μέρυλιν του Άντυ, ξανά και ξανά και ξανά… Διά της επανάληψης-βομβαρδισμού μέχρι να μισήσουμε και την επανάσταση του ’21 και κάθε επανάσταση ή προσπάθεια ανθρώπων να ανατρέψουν ένα status quo και να έχουν λόγο για το Πώς και Πού θα πάει η ζωή τους.

Αυτός είναι και ο βασικότερος λόγος που πρότεινα φέτος, ΦΕΤΟΣ να γιορτάσουμε τα 199 χρόνια από την Επανάσταση αντί για τα 200. Να μην είμαστε όλοι ως το λαιμό από "επανάσταση". Κι αν θέλουμε και τα 200 γιορτάζουμε, πάμε πίσω στο 1820, ένα χρόνο πριν την Επανάσταση, ο Αγώνας ήδη είχε αρχίσει. Ποτέ δεν ξεκινάει ένας αγώνας τη στιγμή που νομίζουμε, πάντα προηγείται ακόμα και της συνειδητοποίησης.

Σήμερα, στα γραφεία τής Melodrakma στην Αθήνα συνεχίζεται η προετοιμασία προς την Καλαμάτα, για τα 199 χρόνια από την Επανάσταση που θα γιορτάσουμε 29 Φεβρουαρίου με 3 Μαρτίου, το 3ήμερο της Αποκριάς. Σήμερα οι πρωταγωνιστές έχουν πρόβα, ο Periklis Moscholidakis , ο Ζαχαρίας Καρούνης και ο Κωνσταντίνος Χίνης, ο τσελίστας που θα συνοδεύει κάθε στιγμή αυτών των 3 ημερών θα γεμίσουν με την ενέργεια τους την Παλαιών Πατρών Γερμανού! Ο Περικλής έχει ετοιμάσει ένα καταπληκτικό σενάριο τριών ημερών και του είμαι ευγνώμων. Μακάρι να μπορούσα να είμαι και στη σημερινή πρόβα αλλά το «στρατηγείο» βρίσκεται στη Μαδρίτη και με θέλει εδώ. Καλή πρόβα παιδιά…

Για όσους αυτές τις μέρες ρωτούσαν, ενημερώνω πως λόγω κάποιων χθεσινών ακυρώσεων, υπάρχουν μερικές θέσεις ακόμα. ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ: Τηλεφωνικά στα: 210-524 1960, 6980 99 23 23 και 6985 66 2014. - Μέσω email: es@melodrakma.com και gr@melodrakma.com, Ώρες επικοινωνίας Δευτέρα - Παρασκευή: 9:30 – 18:00, Σάββατο 9:30 - 13:30

El Greco

ΜΙΚΡΗ ΑΛΛΑΓΗ ΠΛΕΥΣΗΣ: ΡΩΣΙΑ ΤΟ 2021

Αγαπητοί και αγαπημένοι φίλοι, για λόγους προσωπικής επαγγελματικής αντίληψης των πραγμάτων, το πώς δηλαδή εγώ θα ήθελα να είναι όλα και κυρίως εγώ ο ίδιος μέσα σ’ ένα ταξίδι, αποφάσισα να μην πάμε τελικά φέτος στη Ρωσία. 

Νιώθω πως δεν έχω τον απαιτούμενο χρόνο να ετοιμάσω έτσι όπως θα ήθελα και όπως πρέπει και αξίζει ένα αφιέρωμα σε μια τόσο σπουδαία χώρα. Είναι εύκολο το copy paste, μικρές παραλλαγές, αεροπορικά, ξενοδοχεία κι έτοιμο υποτίθεται το ταξίδι. Αλλά ποια η ψυχή του; Η αποκωδικοποίηση του DNA της χώρας; Η χώρα του «Πολέμου και της Ειρήνης» δικαιούται χρόνο και ψυχή και ως τις 30 Απριλίου που είχα αρχικά προγραμματίσει, επαναλαμβάνω προσωπικά, δε μπορώ να είμαι στο επίπεδο που θέλω, να κρατώ στα χέρια μου το «μπουκέτο» με τις ιστορίες για να ‘χω να προσφέρω. Θα το κάνουμε αυτό το ταξίδι, επιφυλάσσομαι για το άμεσο, αμεσότατο Μέλλον.

Για την ώρα, εκτός από τον να υπηρετήσω από πολλές πλευρές τους παλιότερους αγαπημένους προορισμούς, (Βόρειο Ισπανία, Μαδρίτη-Ανδαλουσία, Καταλονία Σικελία κοκ) θέλω να βάλω όλη μου την ψυχή και την ενέργεια στις «Δίκες της Νυρεμβέργης» το 5ήμερο αφιέρωμα στην Ιστορία τις μέρες που ακολούθησαν το τέλος του Β΄Π.Π, (πρεμιέρα 11-15 Απριλίου) ψυχή και ενέργεια στο «Dolce vita» το αφιέρωμα στο ιταλικό σινεμά με έδρα τη Νάπολη (Ιούνιο, Ιούλιο και Σεπτέμβριο) ψυχή και ενέργεια τέλος στους 2 νέους υπερατλαντικούς προορισμούς πού σύντομα θα ανακοινωθούν.

Συγνώμη απ’ όσους με την ανακοίνωση του ταξιδιού στη Ρωσία, ονειρεύτηκαν και προγραμμάτισαν αλλά προτιμώ να μην κάνω ένα ταξίδι παρά να το κάνω μέτρια. Ευχαριστώ για την κατανόηση και ραντεβού στη Νυρεμβέργη, το 1^ο απ’ τα νέα ταξίδια της χρονιάς!

El Greco

Travel with Art in Greece by Melodrakma's way

Μεγαλώνοντας, ωριμάζοντας ή γερνώντας, ένα βήμα ακόμα: Με όση αγάπη προσπαθώ όλα αυτά τα χρόνια να δημιουργήσω ταξίδια για Έλληνες, ταξίδια θεματικά για να γνωρίσουν ξένους τόπους, με την ίδια αγάπη κι ακόμα περισσότερη ξεκινάει άλλη μια προσπάθεια: Να φτιάξουμε ειδικά ταξίδια, για ξένους που θέλουν να γνωρίσουν την Ελλάδα. Ειδικά Ταξίδια σε σχέση με το ΠΩΣ θα γίνονται γιατί οι τόποι είναι ίδιοι, από ποια γωνία θα τους κοιτάξεις και με πόση αγάπη, αυτά τα δυο κάνουν πάντα τη διαφορά. Θέλω οι ξένοι επισκέπτες δίπλα στους Αρχαίους, να γνωρίσουν και τους νέους σπουδαίους Έλληνες, τους ζωγράφους μας, τους μουσικούς μας, τους επιστήμονες... Και υπάρχουν πολλοί!

Είναι έτοιμα λοιπόν τα πρώτα 5 ταξίδια μας. όποιος έχει στο εξωτερικό φίλους ή γνωστούς που εργάζονται στον τουρισμό και θα ήθελαν συνεργάτες στην Ελλάδα για να προσφέρουν στους πελάτες τους την ευκαιρία να γνωρίσουν τη χώρα μας πραγματικά και κομψά, να τους πείτε ότι είναι εδώ η Melodrakma & η Grecoland

Ευχαριστώ.

El Greco

ΤΟ ΗΜΕΡΗΣΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ: "Οι Δίκες της Νυρεμβέργης":

11-15 Απριλίου και 9-13 Ιουλίου.

Έτοιμο και το ημερήσιο πρόγραμμα. Ένα ταξίδι φτιαγμένο από κλασικά υλικά. Πολιτική, Ιστορία και Τέχνη. Προσπάθησα να φτιάξω ένα πρόγραμμα με ανάσες πολλές, χωρίς κούραση, ελαφρύ σε σωματική κόπωση και με ειδικό βαρος στην Ψυχή.

Οι "Δίκες της Νυρεμβέργης" είναι σκωτσέζικα ντουζ στο Καλό και το Κακό της ανθρώπινης φύσης, "νούμερο γερμανικό", όλη νύχτα σκοπιά να μη νικήσει το Κακό μέσα μας.

El Greco

ΑΠΟΚΡΙΕΣ 2020: ΤΟ ΗΜΕΡΗΣΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ- «ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ»

«ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ»


Κείμενα - Σκηνοθεσία: Περικλής Μοσχολιδάκης .

Απόδοση κειμένων : Περικλής Μοσχολιδάκης Ζαχαρίας Καρούνης

Τραγούδι : Ζαχαρίας Καρούνης .

Στα Δρώμενα ο Κωνσταντίνος Χίνης παίζει βιολοντσέλο 

και η Άλμπα Λυμτσιούλη, Φλάουτο.

Συμμετοχή στην Απόδοση Κειμένων :

Νίκη Καρκατσέλη

Αγγελική Καλυβίτη


Παραγωγή: Melodrakma Universal

Εκτέλεση: Grecoland Travel

Με την υποστήριξη του ΔΑΖΩΜΑΤΟΣ



Μια ιδέα του Γιάννη Λυμτσιούλη

Η Melodrakma Universal κάθε χρόνο, μια φορά το χρόνο, τις μέρες τις Αποκριάς καλεί τους φίλους της να την ακολουθήσουν σε κάποιο σημείο της Ελλάδα. Ταξίδι στην άγνωστη πλευρά γνωστών αγαπημένων τόπων.
2018: ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
2019: ΗΠΕΙΡΟΣ
2020: ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ!!! 

Φέτος η επιλογή του θέματος του ταξιδιού καθόρισε και τον τόπο. Με τίτλο ταξιδιού «Ένα Χρόνο πριν την Επανάσταση», με θέμα τον ξεσηκωμό των Ελλήνων το 1821 και με αφορμή την επερχόμενη επέτειο των 200 χρόνων, δε μπορούσε να είναι άλλος ο τόπος από την Πελοπόννησο. 
Ποιος την έκανε εκείνη την Επανάσταση; Γιατί, πού, από πού ξεκίνησε και ποιοι είναι αυτοί κάθε φορά οι επαναστάτες, ποιοι είναι αυτοί που δεν τους νοιάζει να τα χάσουν όλα, ποιοι δε βολεύονται και δεν κάθονται στην ησυχία τους, ποιοι είναι αυτοί που δε μπορούν να πουν «ας βγάλουν άλλοι τα κάστανα απ’ τη φωτιά»; Κι ύστερα, ποιοι είναι αυτοί, όχι πάντα αλλά συχνά, που απ’ το παρασκήνιο υποκινούν επαναστάσεις χωρίς ποτέ να δει κανείς στο φως το πρόσωπό τους;
Ποιο ήταν το Οβάλ γραφείο της Εποχής; 
Πόσο κρατάει μια Επανάσταση;
Πόσο κρατάει ο επαναστατικός μας εαυτός;
Από ποια ηλικία και μετά αρχίζουμε να βλέπουμε την επανάσταση ως πρόβλημα;
Τί ώρα περίπου πεθαίνει ο επαναστάτης μέσα μας;

Πότε ήταν η τελευταία φορά, όχι που θελήσαμε ν’ αλλάξουμε τον κόσμο γύρω μας, το status quo αλλά πότε ήταν η τελευταία φορά που ήμασταν διατεθειμένοι να διακινδυνεύσουμε να τα χάσουμε όλα, όλα όσα έχουμε, τα λίγα ή τα πολλά, όλα τα χειροπιαστά για ένα όραμα...
Ποθήσαμε ποτέ κάτι πραγματικά;
Είχαμε ποτέ κι εμείς ένα όραμα; Τί απέμεινε απ’ αυτό;
Έγινε ποτέ κάποιος αγώνας μας παράδειγμα ν’ αγωνιστούνε κι άλλοι;
Υπάρχει περίπτωση να γελάνε οι επόμενες γενιές, να γελάνε και να ντρέπονται με την ευκολία μας να βολευτούμε και να πετάξουμε τα όνειρα τα εφηβικά για λίγη ησυχία.
Και ποιος είναι αυτός που υποτιμάει την ησυχία; Που τη σαρκάζεται…
Οι επόμενη γενιά, οι νέοι σήμερα, όταν μεγαλώσουν δε θα το κάνουν;

Όλα αυτά σ’ ένα τριήμερο πρέπει ν’ απαντηθούν. Μέσα και Έξω μας. 

-Γιατί «ένα χρόνο πριν την επανάσταση»; 
-Για να προσπαθήσουμε ν’ ανακαλύψουμε τί οδήγησε σ’ αυτή.

-Γιατί ένα χρόνο πριν την επέτειο; Γιατί το 2020 κι όχι το 2021;
-Για να ‘χει η επαφή και η σχέση μας με όλη αυτή την υπόθεση της επανάστασης φρεσκάδα, πριν τα πολλά αφιερώματα  και «αφιερώματα» που επέρχονται κάνουν τους πάντες να μη θέλουν ν’  ακούσουν λέξη για όλη αυτή τη σπουδαία υπόθεση του ξεσηκωμού.

Και φέτος απολαμβάνουμε το δώρο της υποστήριξης και των πολύτιμων συμβουλών των ανθρώπων του ΔΙΑΖΩΜΑΤΟΣ και του κυρίου Σταύρου Μπένου προσωπικά. Πέρυσι, μας εξασφάλισαν τις άδειες από τις αρμόδιες Εφορείες Αρχαιοτήτων ώστε να χρησιμοποιήσουμε το Θέατρο της Νικόπολης, της Δωδώνης και της Κασσώπης για τα Δρώμενα που είχαμε ετοιμάσει.  Την ίδια γενναιόδωρη αρωγή είχαμε και φέτος ώστε να εξασφαλιστούν οι άδειες για τα φετινά Δρώμενα σε συγκεκριμένους χώρους  και γι’ αυτό τους ευχαριστούμε από καρδιάς. 

Με δεδομένα όλα αυτά, ξαναζήτησα και φέτος τη συνδρομή αγαπημένων καλλιτεχνών για να στήσουμε και να σκηνοθετήσουμε τρεις μέρες Εμπειρίας. Περιηγήσεις και θέαμα, ξεναγήσεις και Δρώμενα. 
Καλλιτέχνες και ταξιδιώτες για τρεις μέρες και πάλι μαζί. Ηθοποιοί, μουσικοί και τραγουδιστές για τρεις μέρες θα προσφέρουν το ταλέντο τους, θα είναι εκεί κι αυτοί μαζί μας, και με το που θα τελειώνει η κάθε ξενάγηση θα παίρνουμε τη θέση μας Μέσα κι Έξω μας … κι η Τέχνη θα μετατρέπει τους ταξιδιώτες σε θεατές. 

Το casting και τη γενική Σκηνοθεσία όλων των Στιγμών και των Δρώμενων ανέλαβε και φέτος ο Περικλής Μοσχολιδάκης.

Για τρεις μέρες θα επιχειρήσουμε να προσεγγίσουμε τον Ελληνικό Κόσμο, τον Αρχαίο, τον Βυζαντινό και το Σύγχρονο, μ’ ό,τι και να σημαίνει αυτό το «σύγχρονο».

Βασικό εργαλείο στην απόπειρα κατανόησης τής κάθε μιας απ’ αυτές τις εποχές θα είναι η σπουδαία έννοια που λέγεται Ελευθερία. Λίγες έννοιες αξίζουν όσο αυτή μια Επανάσταση.

Οι ξεναγοί, σπουδαίοι επαγγελματίες όλοι, ο καθένας στο λεωφορείο του, ο καθένας με τον τρόπο του, με τις Ιστορίες του, όσες έφερε ο καθένας κι η καθεμιά μαζί τους αλλά και όσες η Melodrakma ζήτησε να ετοιμαστούν ώστε να υπάρχει κοινός άξονας, χρυσή κλωστή που θα ενώνει όλα τα λεωφορεία. 

Κοινά συρτάρια της Ιστορίας θα ανοιχθούν σ’ όλα τα λεωφορεία. 


Η παράσταση ξαναρχίζει… παιδιά… 
Περικλή…
Ζαχαρία,
Ειρήνη,
Κωνσταντίνε,
Σία,
Νίκο,
Νίκη,
Αγγελική,
Άλμπα,


Παιδιά βγαίνετε…

1η ΜΕΡΑ: ΑΘΗΝΑ-ΝΑΥΠΛΙΟ- ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ - ΚΑΛΑΜΑΤΑ


Συγκέντρωση στις 7:30 στο πάρκινγκ της οδού Φιλελλήνων και αναχώρηση για Πελοπόννησο. Τελικός προορισμός και βάσης μας αυτές τις τρεις μέρες θα είναι η Καλαμάτα αλλά, να εύχεστε να ‘ναι μακρύς ο δρόμος… 

Μετρηθήκαμε, λείπουν δύο, (πάντα λείπουν δύο που τους έτυχε κάτι τρομερό και γι’ αυτό καθυστέρησαν λίγο, πάντα υπάρχουν δυο που ισχυρίζονται κάτι τρομερό, ευτυχώς 5 λεπτά μόνο, γι’ αυτό τους συγχωρέσαμε ρίχνοντάς τους απλώς ένα μόνο βλέμμα βλοσυρό.)
Μετράμε άλλη μια φορά… 
Μουσική… (μπαίνει το ίδιο cd σε όλα τα λεωφορεία…) 1, 2, 3…τώρα… Ξεκινάμε!

Με την κουβέντα φτάσαμε κιόλας στο Ναύπλιο. Την πρώτη Πρωτεύουσα εκείνης της πρώτης σύγχρονης Ελλάδας. Περιήγηση στην πόλη, σα να παίρνουμε τα πράματα απ’ το τέλος και σιγά-σιγά θα ξετυλίξουμε το Μίτο του Κόμη Καποδίστρια… Πάμε ως τον Άγιο Σπυρίδωνα όπου δολοφονήθηκε… Θα μιλήσουμε για όλα αυτές τις μέρες. Όχι απλά κάναμε επανάσταση, ήμασταν πολύ γενναίοι, νικήσαμε και ζήσαμε καλά… 

27 Σεπτεμβρίου του 1831… 

Οι Μαυρομιχαλαίοι πλησιάζουν τον Κυβερνήτη… Με μαχαίρι ο Γεώργιος με πιστόλι ο Κωνσταντίνος…

Ξενάγηση…

Μετά το τέλος της ξενάγησης, σ’ αυτή τη σελίδα αλλά και σε άλλες γωνιές του Ναυπλίου και της Ιστορίας, χρόνος ελεύθερος για καφέ, κι αμέσως μετά αναχωρούμε… 

Μπουρλότο όλα απ’ την πρώτη μέρα του ταξιδιού!

Κουβέντα στο λεωφορείο, ποιο ήταν το Οβάλ γραφείο της Εποχής;
Από ποια ηλικία και μετά αρχίζουμε να βλέπουμε την επανάσταση ως πρόβλημα;
Τί ώρα περίπου σκοτώνουμε τον επαναστάτη μέσα μας;

 Με την κουβέντα φθάσαμε στη Δημητσάνα!

Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821, οι Δημητσανίτες τροφοδοτούσαν τον αγώνα μ’ ένα σπουδαίο κι απαραίτητο πολεμικό υλικό. 
Γράφει κάπου ο Κολοκοτρώνης: «Μπαρούτι είχαμε, έκαμνε η Δημιτζάνα».


Άφιξη, περιήγηση στο χωριό κι ύστερα χρόνος ελεύθερος για να τσιμπήσουμε πρώτα κάτι. 

Ύστερα απ’ αυτό το διάλειμμα συγκέντρωση και φύγαμε για μια ακόμα ιστορική επίσκεψη, πάμε στο Μουσείο Υδροκίνησης, στο ΠΙΟΠ… 
Θα δούμε με τα μάτια μας το Νερό να είναι στην υπηρεσία των πάντων. Η πηγή της ζωής ζωή να δίνει σε όλα τα ανθρώπινα, σα νερό θα κυλήσει κι η Ιστορία μέσα απ’ τα χέρια μας, χρόνος νερό νεράκι, νερό για την παραγωγή αμέτρητων προϊόντων… αλεύρι, τσίπουρο, βυρσοδεψείο πιο κει και λίγο πιο πέρα… μπαρούτι! Απ’ τα πιο δυνατά στοιχεία της Πολιτιστικής ταυτότητας όλης αυτής εδώ της περιοχής, μπαρούτι που μας φέρνει στο θέμα μας, μπαρούτι στο ταξίδι μας η Τέχνη μετά την ξενάγηση…

Το Δρώμενο της ημέρας μέσα στις Πυριτιδαποθήκες της Δημητσάνας!

Παιδιά, βγαίνετε… 
Μουσική… 
φώτα…
μπαρούτι… 
Action!

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης
Ιωάννης Παπάφης
Στρατηγός Μακρυγιάννης
Ιωάννης Καποδίστριας…

…Αυτοί οι αγενείς νεκροί, χάνονται έτσι, χωρίς ένα αντίο, ξεχνώντας στοιχειώδεις ευγένειες της ζωής. (Αηδονόπιτα, Ισ. Ζουργός)


Ύστερα αναχώρηση για την Καλαμάτα. 
Στο πούλμαν…
Γεμάτη η ψυχή απ’ όσα είδαμε κι ακούσαμε, απ’ όσα δεν είδαμε και δεν ακούσαμε κι απλά τα φανταστήκαμε, μπήκαμε σε μηχανή του μυαλού μας, κάναμε προσομοίωση… 
Τί θα κάνα εγώ αν τότε…
Κι αν ήμουν γέρος… τί θα λεγα στα παιδιά και στα εγγόνια μου;
Να μπουν στον Αγώνα ή να κάτσουν στ’ αυγά τους και να λουφάξουν;

Μουσική

Φτάσαμε στην πόλη απ’ όπου ξεκίνησε η Επανάσταση!
Ναι, πολλοί το αγνοούν πως απ’ την Καλαμάτα ξεκίνησαν όλα. 
Αγία Λαύρα, Τριπολιτσά, Δημητσάνα… όλο άλλοι τόποι έρχονται συνειρμικά στο νου κάθε φορά που ακούμε για τούτη την Επανάσταση κι όμως, στην Καλαμάτα ξεκίνησαν όλα.

Είναι η σεμνότητα της πόλης; Είναι που δεν καυχιέται; Πρέπει να είσαι «επιθετικός», να περιαυτολογείς αν θες να σε τιμούν;

Ένας πρώτος αναγνωριστικός περίπατος στο ιστορικό κέντρο της πόλης, ένας καφές κι ύστερα μεταφορά και τακτοποίηση στο ξενοδοχείο.

Δείπνο στο ξενοδοχείο μας.

Διανυκτέρευση. Ταβανοσκόπηση.


«Πρέπει λοιπόν και μείς Γλαύκων, να σταθούμε σαν τους κυνηγούς, γύρω γύρω στο θάμνο με τεντωμένη την προσοχή μήπως και μας ξεφύγει από πουθενά η δικαιοσύνη, και γίνει άφαντη, γιατί είναι φανερό ότι κάπου εδώ κρύβεται. Άνοιξε λοιπόν τα μάτια σου και βάλε τα δυνατά σου να κοιτάς, μήπως εσύ τη δεις καλύτερα και μου τη δείξεις κι εμένα.»
Απόσπασμα του Πλάτωνα απ’ την Πολιτεία του. Μιλάει ο Σωκράτη: 

Καληνύχτα.

2η ΜΕΡΑ: ΚΑΛΑΜΑΤΑ – ΜΥΣΤΡΑΣ 


…Όμως αν είναι να γίνουμε ευτυχισμένοι, πρέπει να πορευθούμε προς τα εκεί που μας πάνε τα αχνάρια των συλλογισμών μας.

Πλάτωνος Πολιτεία


Είναι Κυριακή Αποκριάς. Πρωινό και θα προσφέρουμε άλλη μια μέρα της ζωής μας στο βωμό του ταξιδιού με θέμα την Επανάσταση.

Πάμε να γνωρίσουμε την πόλη που μας φιλοξενεί πρώτα…

Απ’ την εποχή του Ομήρου ακόμα ξεκινάει η Ιστορία της Καλαμάτας, της έλαχε όμως μια Σπάρτη πανίσχυρη δίπλα ακριβώς κι έτσι πάντα στη σκιά της και υπό λακωνική κυριαρχία.

Αιώνες, αιώνες, τρέχουν οι αιώνες νεράκι κι ας φερόμαστε εμείς σαν αιώνιοι… σταυροφόροι φράγκοι, Τούρκοι, Ενετοί κι ήρθε η στιγμή που έλαμψε ετούτη η πόλη. Πρωτοστάτησε στον Αγώνα τής Ελευθερίας. Αυτή είναι η σημαντικότερη στιγμή στην Ιστορία της Καλαμάτας. 
23 Μαρτίου του 1821, ο Κολοκοτρώνης, ο Νικηταράς, ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, ο Παπαφλέσσας και άλλοι μπαίνουν στην πόλη ως απελευθερωτές. Κατευθύνονται προς την Εκκλησία, συμμετέχουν στην πανηγυρική δοξολογία που τελέστηκε στον Ιερό Ναό των Αγίων Αποστόλων, αμέσως μετά τη δοξολογία εκεί μέσα ευλογείται η επαναστατική σημαία και από εδώ πια ξεκινούν όλα…
Να, φτάσαμε στο εκκλησάκι των Αγίων Αποστόλων, η πλατεία 23ης Μαρτίου, ναι 23ης Μαρτίου, όχι 25ης… Όλα γύρω μιλούν για το ξεκίνημα της απελευθέρωσης. 

Παραμονές καταιγίδας

Περιήγηση στην πόλη, χρόνος για καφέ κι ύστερα συγκέντρωση για να συνεχίσουμε, πάμε να κοιτάξουμε τώρα μέσα απ’ τη βυζαντινή χαραμάδα της Ιστορίας. 

Αναχώρηση για την Καστροπολιτεία του Μυστρά. 
Ο Καιάδας μέσα μας, έτοιμος να του πετάξουμε τον επαναστάτη που κρύβαμε κάπου κάποτε στην καρδιά.
Άφιξη. 
Αυτή είναι η Βυζαντινή όψημια Εποχής ολόκληρης!
Πριν καν χαθεί η Ελευθερία, πριν καν οι Τούρκοι μπούνε στο προσκήνιο της Ιστορίας, ο Μυστράς ήταν ήδη πρωταγωνιστής. Ήταν η πρωτεύουσα του Ημιαυτόνομου Δεσποτάτου του Μορέως κάποτε. Κατακουζηνοί και Παλαιολόγοι πατούσαν τις πέτρες ετούτες που πατάμε εμείς τώρα.

Ξενάγηση στο Βυζαντινό παρελθόν του Αγώνα. Ναι, έχουν κι οι Αγώνες παρελθόν, είναι η τροφός που τους ανέθρεψε.

Ξενάγηση και παράλληλα περισυλλογή. 

Απ’ λάμψη του σπουδαίου Δεσποτάτου… ένας αρχαιολογικός χώρος απόμεινε…

Ποιοι τόποι απ’ όσους σήμερα σφύζουν από ζωή, απ’ τη ζωή μας, ποιες απ’ τις πόλεις και ποια απ’ τα χωριά μας θα είναι κάποτε περιφραγμένο οικόπεδο με εισιτήριο.

Όχι, δεν πρέπει ετούτον τον τόπο να τον αφήσουμε στο συρτάρι της μνήμης μας που γράφει «αρχαιολογικές επισκέψεις».


Να βάλει πλάτη η Τέχνη ν’ αλλάξει η Μνήμη δίσκο σκληρό κι άλλα να θυμόμαστε απ’ το Μυστρά…

Παιδιά, βγαίνετε…

Ζαχαρία,
Κωνσταντίνε,
Νίκη,
Αγγελική,
Άλμπα,
Περικλή…

Δρώμενο που αφορά τον Τόπο και το Ταξίδι μας.

Η Στιγμή πλέον μας ανήκει. 

Επιστροφή στην Καλαμάτα, στο ξενοδοχείο μας. Χρόνος για ξεκούραση και ραντεβού για το Αποκριάτικο ρεβεγιόν.

Με τόση επανάσταση να κυλάει στις φλέβες του ταξιδιού μας, τί άλλο θα μπορούσε να είναι το θέμα της αμφίεσης για όποιον το επιθυμεί.

Επαναστάτες.
Ας το περιορίσουμε σε χρόνο, μην πάμε πολύ πίσω, Επαναστάτες στα 3.000 τελευταία χρόνια. 
Αυτό είναι το θέμα. 
Επαναστάτες που τους αναγνώρισε η Ιστορία ή που σκοπίμως τους αγνόησε γιατί ήταν πραγματικοί επαναστάτες κι άρα κακό παράδειγμα και προηγούμενο… Η σκυτάλη τώρα περνάει στα Δημιουργικά Μυαλά των ταξιδιωτών…

Απ’ την Αντιγόνη, ως τον Τρότσκυ, 
απ’ το Γαλιλαίο ως τη Μαρί Κιουρί, 
απ’ τον Κολοκοτρώνη ως τον Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι, 
απ’ τον άγνωστο προϊστορικό καλλιτέχνη που χαράσσει πάνω σε βράχους το σχήμα της τροφής του ως τον Ζαν Μισέλ Μπασκιά που ανοίγει νέους δρόμους στους τοίχους του μετρό της Νέας Υόρκης και την Τέχνη στην Εποχή των σπηλαίων, στην Αλήθεια του πρωτόγονου!

Είμαστε ελεύθεροι να θυμηθούμε και να θυμίσουμε προσωπικότητες που τα κατορθώματά τους τάραξαν τα νερά της εποχής τους κι αποπειράθηκαν να ανατρέψουν το όποιο status quo. 

Δείπνο και αποκριάτικο γλέντι.

Μια στιγμή…
Ζαχαρία,
πριν αρχίσει το γλέντι,
Ευλόγησον με τραγούδια της τάβλας σε παρακαλώ…

Διανυκτέρευση.
Ταβανοσκόπηση Νο2.

3η ΜΕΡΑ: ΚΑΛΑΜΑΤΑ – ΑΡΧ. ΠΑΡΚΟ ΜΕΣΣΗΝΗΣ – ΜΕΘΩΝΗ – (ΠΥΛΟΣ) - ΑΘΗΝΑ

Αφύπνιση, χρειάστηκε αφύπνιση σήμερα, να ξυπνήσει εαυτός και υποσυνείδητο απ’ την πανοραμική επαναστατών που είχε επιδοθεί…
Ήταν ωραία χθες βράδυ. Μπορέσαμε να συζητήσουμε με τη 
Ρόζα, πάντα ανοιχτή στο διάλογο η κυρία Λούξεμπουργκ,
ν’ ακούσουμε το ξέσπασμα του θυμού του Μπασκιά,
ν’ αφουγκραστούμε τη σιωπή της κυρίας Μαρί Κιουρί, 
αυτή κι αν ήταν επανάσταση, μια γυναίκα σ’ ένα κόσμο φτιαγμένο από άντρες για άντρες, μόνο με λίγα λόγια και πολλή δουλειά κατορθώνονται ν’ ανοίξουν τέτοιες Πύλες,
ο Κολοκοτρώνης προήδρευε
ο Ρήγας τραγουδούσε
η Μπουμπουλίνα κοίταζε απ’ το παράθυρο και περίμενε τους δολοφόνους της.
ο Καποδίστριας ετοιμάζονταν να πάει στη λειτουργία,
ο Ζαχαρίας τραγουδούσε για όλους

Ήταν ωραία χθες βράδυ, για μια ακόμα φορά αποδείχτηκε ότι διψάμε για ψέματα και ρόλους.
Πρωινό, σαρακοστιανό για όποιον θέλει, ύστερα φορτώνουμε αποσκευές κι αναχωρούμε. Τελευταία μέρα, τελευταία παράσταση σήμερα. Φύγαμε για το Αρχαιολογικό Πάρκο της Μεσσήνης.
Άφιξη στο χώρο που ο κος Θέμελης επέστρεψε στους Έλληνες αγνώριστο.
Βρισκόμαστε σ’ ένα από τα σπουδαιότερα μνημειακά σύνολα της Μεσσηνίας, άλλαξε τη φυσιογνωμία της περιοχής ολόκληρης ετούτη εδώ η ανασκαφή… Αρχαιολογικό και οικολογικό πάρκο μαζί,  μεγαλειώδη αρχαιολογικά κατάλοιπα μιας ολόκληρης αρχαίας πολιτείας, μακροχρόνια επένδυση σε χρόνο και κόπο όλων όσοι συμμετείχαν στην έρευνα και στην προβολή αυτού του χώρου από το 1986 ως σήμερα με κύριο πρωταγωνιστή τον κ. Πέτρο Θέμελη.

Ξενάγηση παντού κι αμέσως λάβατε θέσεις. 

Ηθοποιοί, μουσικοί λάβατε θέσεις.

Περικλή
Ζαχαρία,
Κωνσταντίνε,
Νίκη,
Αγγελική,
Άλμπα,
… βγαίνετε για τελευταία φορά…

Ταξιδιώτες, λάβατε θέσεις και σεις, είστε θεατές τώρα, δεν είστε τουρίστες. Πρωταγωνιστές-θεατές στο χώρο και το χρόνο μας, αυτή είναι η στιγμή μας

Λέει ο κος Θέμελης… « (…) Το δίλημμα: προστασία ή χρήση των μνημείων είναι ψευδές, γιατί δεν υφίσταται κατ’ ουσίαν σύγκρουση αξιών. Η απάντηση πρέπει να είναι: προστασία και χρήση. Η ελιτίστικη εκδοχή έχει την εξής στρατηγική: σώστε τα μνημεία, κρατήστε μακριά τους ανθρώπους.
Οι επισκέπτες ωστόσο δεν μπορεί να μένουν έξω από το φράκτη των αρχαιολογικών χώρων, να βλέπουν από μακριά τα αρχαία θέατρα, να σταματούν στην κλειδωμένη πόρτα των ναών και των μοναστηριών. Είναι αναγκαίο να τους προσφέρεται αναψυχή σε συνδυασμό με γνώση για τα μνημεία και την αξία τους, αναψυχή που να συνάδει βέβαια με το χαρακτήρα τους.» 

Αντιγόνη,
Πλήθων Γεμιστέ,
Στρατηγέ Μακρυγιάννη…

Πόσα απ’ τα «πάθη» της δικής μας ζωής θα γίνονταν «ωραία»  τραγωδία; 
Ή είναι αδιάφορη κι ανούσια η ζωή που ζούμε; 
Κανένας, ούτε τώρα ούτε στο μέλλον δε θα βρει τίποτα καλό στη μικρή ζωή μας, καλό και άξιο να το διηγηθεί; 


Με το τέλος της παράστασης αναχωρούμε για τη Μεθώνη. 
Νά και η Μεσαιωνική πλευρά του ταξιδιού μας...
Δείτε το Κάστρο της Μεθώνης, είναι ένα από τα σημαντικότερα οχυρωματικά σύνολα της Ελλάδος ολόκληρης. Το απόλυτο παράδειγμα Καστροπολιτείας,  έχει κι ένα εκπληκτικό φυσικό λιμανάκι, κάποτε, στα χρόνια του μεσαίωνα, σταματούσαν εδώ οι προσκυνητές που χαν ξεκινήσει για τους Αγίους Τόπους αλλά και τα πλοία τα εμπορικά που πήγαιναν σ’ Ανατολή και Δύση εδώ διασταυρώνονταν…

Πάμε τώρα στο παρόν μας, εδώ, στο σταυροδρόμι της υπάρξεως μας, εδώ όπου αιώνες προσπαθούμε ν’ αποφασίσουμε, τί είμαστε οι Έλληνες, Ανατολή ή Δύση;

Απ’ τη Δημητσάνα του 1800, στο Μυστρά του 1300, απ’ το Μυστρά στην Αρχαία Μεσσήνη του 3ου αιώνα π.Χ κι από κει πάμε τώρα στο δικό μας, στον 21ο, στην Καθαρά Δευτέρα, είναι 2 Μαρτίου του 2020…
Στη Μεθώνη, την Καθαρά Δευτέρα αναβιώνει το έθιμο του «Κουτρούλη ο γάμος»! Ο γάμος εκείνου του ιππότη που διέπραξε το μέγα αμάρτημα, σκάνδαλο μέσα, να συζεί με γυναίκα που εγκατέλειψε το συζυγικό κρεβάτι της… Την αφόρισε η Εκκλησία, κατάρες πανταχόθεν στο παράνομο ζευγάρι, 17 χρόνια αγώνας σε μια κοινωνία που προτιμούσε το ψέμα και την υποκρισία, 17 χρόνια αγώνας ώσπου κατάφεραν να πείσουν για τη αγάπη τους, να εκδοθεί το διαζύγιο της αγαπημένης του και επιτέλους να παντρευτούν… 17 χρόνια αγώνας για τον έρωτα, να συζούν ανύπαντροι, επανάσταση, άξιζε γλέντι γαμήλιο τρικούβερτο ετούτος ο γάμος… 
Μάιος 1394… 
Σ’ αυτό το γαμήλιο γλέντι πάμε και μεις τώρα καλεσμένοι… χρόνια, αιώνες μετά, το γλέντι συνεχίζεται, γιατί η αλήθεια του κάθε αγώνα διακτινίζεται στο χρόνο, αντέχει, φθάνει στα μάτια και τ’ αυτιάτων ανθρώπων όποτε και να γεννηθούν…
Πάμε για γλέντι…

Λέει ο Καβάφης,
Το μόνο που τους έμενε προγονικό
ήταν μια ελληνική γιορτή

Χρόνος ελεύθερος για φαγητό, για γλέντι, για γιορτή και για παρέα… Στη Μεθώνη ή στην Πύλο. 

Και μετά το φαγητό θα συγκεντρωθούμε, θα μετρηθούμε, δε λείπει κανείς αυτή τη φορά, κανείς δε θέλει να χάσει ούτε στιγμή απ’ την αλήθεια των ημερών μας…

Ζαχαρία,
σε παρακαλώ, εδώ που ναι τώρα όλοι μαζεμένοι και πριν ο καθένας ανεβεί στο λεωφορείο του… πες μας ένα αποχαιρετιστήριο…, το πόδι με αγάπη...

Επιστροφή στην Αθήνα.

Για μια ακόμα φορά σας ευχαριστώ που γελάσαμε, που κλάψαμε, γλεντήσαμε κι αυτοσαρκαστήκαμε μαζί.

Καλή αντάμωση 

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Σημ: Απ' το φετινό τριήμερο, αφαίρεσα κούραση, προσέθεσα συναίσθημα και κράτησα ίδια με πέρυσι την τιμή παρά τα εντελώς διαφορετικά δεδομένα. Για να είμαστε όλοι εκεί.

Τιμή κατ’ άτομο σε δίκλινο με ημιδιατροφή: 295

Ξενοδοχείο:  ELITE CITY RESORT 

Κρατήσεις
Τηλ: 210 524 1960, 6980 99 2323,  6985 66 2014

Mail: gr@melodrakma.com ,  es@melodrakma.com


Υ.Γ: Παρακαλούμε, όσοι έχετε κάνει ήδη κράτηση να επιβεβαιώσετε ή όχι, ώστε να οργανωθεί σωστά για όλους το τριήμερο. 

El Greco

ΑΠΟΚΡΙΕΣ: Ο ΦΕΤΙΝΟΣ ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ

Καλός ο Γύρος του Κόσμου σε 80 ταξίδια αλλά το Κέντρο Βάρους μου είναι η Ελλάδα. Γι’ αυτό καθιερώθηκε πια και κάθε χρόνο συναντιόμαστε όλοι όσοι μπορούμε σε κάποιο σημείο της Ελλάδας και για 3 μέρες κάνουμε τουρισμό και Τέχνη. Φέτος στην Πελοπόννησο!

Πριν ανακοινώσω το οριστικό φετινό πρόγραμμα, έχω τη μεγάλη χαρά και τιμή να ανακοινώσω τον βασικό Καλεσμένο Καλλιτέχνη τής Melodrakma, καλεσμένο να μοιραστεί για τρεις μέρες το ταλέντο του μαζί μας.
Ο Περικλής Μοσχολιδάκης έχει το γενικό συντονισμό όσων θα συμβούν. Θέλησε λοιπόν σ’ αυτό το ταξίδι να δώσει μεταξύ άλλων τόνο έντονα Βυζαντινό. Πώς να μην είναι έτσι με όσα ετοιμάζει στο Μυστρά… Έτσι, μ’ αυτό το Κριτήριο έκανε τη φετινή επιλογή… (ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ Περικλή.)

Τον φετινό καλεσμένο κάποιοι από σας θα τον έχετε δει να παίζει και να τραγουδά στη θρυλική πια παράσταση «Φιλιώ Χαϊδεμένου» δίπλα στην Κα. Δέσποινα Μπεμπεδέλη!
Άλλοι θα τον γνωρίζετε απ’ τη χρόνια παρουσία του δίπλα στην αείμνηστη Δόμνα Σαμίου.
Άλλοι θα τον είδαν στο Εθνικό Θέατρο, στην παράσταση «Η γειτονία των αγγέλλων»  σε σκηνοθεσία του Κ. Τσιάνου , ερμηνεύοντας τα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη.
Άλλοι από Συναυλίες στο Ηρώδειο ή στο Μέγαρο με το Σταύρο Ξαρχάκο, ή αργότερα στην παράσταση «Το Μεγάλο μας Τσίρκο» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, στο ρόλο του τραγουδιστή, ρόλο που πρώτος ενσάρκωσε ο Νίκος Ξυλούρης.

Κάποιοι πρόσφατα, το Χειμώνα του ‘19 θα τον είδαν να πρωταγωνιστεί στο ρόλο του Μακρυγιάννη στην Λυρική Σκηνή, στη σύγχρονη όπερα του Δημήτρη Μαραγκόπουλου «Απο τα Οράματα και θάματα του Στρατηγού Μακρυγιάννη» ερμηνεύοντας τον ομώνυμο ρόλο.
Άλλοι θα τον είδαν στην τηλεόραση κι άλλοι ίσως είχαν την τύχη να τον ακούσουν να διακονεί στον Ιερό Ναό της Παναγίας Ν. Ηρακλείου ως πρωτοψάλτης…
Αγαπημένοι φίλοι,
ο Περικλής γράφει και σκηνοθετεί όσα θα μοιραστεί μαζί μας ο Ζαχαρίας Καρούνης. 

Για τρεις μέρες μαζί με το Καραβάνι τής Melodrakma σε τόπους ιεαρούς της Πελοποννήσου.
Όλα αυτά τα φροντίζει ο Περικλής.

Εγώ ένα μόνο ζήτησα απ’ το Ζαχαρία, την Κυριακή το βράδυ, όταν κάτσουμε στο τραπέζι, εκεί που θα είμαστε όλοι μαζί, να μας πει τραγούδια, απ’ αυτά που λέμε της Τάβλας…
Ζαχαρία, σε παρακαλώ μια χάρη ακόμα, να πεις το τραγούδι που θα σου ζητήσει η μάνα μου… Σύμπτωση, το αγαπημένο της το λες έξοχα!

Καλώς ήρθες Ζαχαρία και σ’ ευχαριστούμε προκαταβολικά που θα προσθέσεις και συ τον Πύργο σου στην Κοινή Μνήμη των φίλων τής Melodrakma. Θα με θυμηθείς, θα δεις πόσοι καινούριοι φίλοι θα σ’ αγαπούν μετά απ’ αυτή την εμπειρία.
Τώρα εσύ μόνο ετοιμάσου ν’ ακούσεις το… «Ζαχαρία βγαίνεις…»

Το δικό μου αγαπημένο είναι αυτό πάντως... 


Υ.Γ: Πολύ σύντομα θα δημοσιευθεί και το οριστικό ημερήσιο πρόγραμμα. Κι ας μην είναι πια σημαντικό γιατί προτεραιότητα έχουν οι άνθρωποι το Πώς και το με Πόση Αγάπη κάνουν ό,τι κάνουν.

Κρατήσεις

Τηλ:

210 524 1960

6980 99 2323

6985 66 2014


Mail: gr@melodrakma.com

es@melodrakma.com

Καλή Αντάμωση.

El Greco

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗ ΝΑΠΟΛΗ-ΚΟΣΤΑ ΑΜΑΛΦΙΤΑΝΑ: "LA DOLCE VITA":

Μόλις βγήκε απ' το "φούρνο" άλλο ένα καινούριο ταξίδι για το 2020... "La Dolce Vita "

Ένα αφιέρωμα στο Ιταλικό Σινεμά με φόντο και σκηνικό ένα απ' τα ομορφότερα κομμάτια της Ιταλίας, Νάπολη- Κόστα Αμαλφιτάνα- Κάπρι... 6 μέρες θα κάνουμε Ντόλτσε Βίτα και Τζετ Σετ ζωή! Τον Ιούνιο, τον Ιούλιο και το Σεπτέμβριο...

Σύντομα το πρόγραμμα και οι ακριβείς ημερομηνίες

Κρατήσεις

Τηλ:
210 524 1960
6980 99 2323
6985 66 2014

Mail: gr@melodrakma.com
es@melodrakma.com

El Greco

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ: «ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΤΗΣ ΝΥΡΕΜΒΕΡΓΗΣ»

Ένα νέο, σπουδαίο ταξίδι κάνει την πρεμιέρα του το 2020.

11-15 Απριλίου 2020

και

9 -13 Ιουλίου 2020

                                                 (Ντύρερ)


Η Melodrakma Universal στα πλαίσια του μεγάλου στόχου να δημιουργεί θεματικά ταξίδια που για όποιον τα πραγματοποιήσει θα είναι από κει και πέρα μέρος της προσωπικής του Ιστορίας, αποφάσισε ένα ακόμα αφιέρωμα σε μια σκοτεινή σελίδα του 20ου αιώνα: στις Δίκες της Νυρεμβέργης.

Διότι πρόκειται για δίκες κι όχι για δίκη. Για δίκες που έγιναν και μάλλον κυρίως για όλες εκείνες που δε έγιναν γιατί αλλιώς δεν εξηγείται πώς, ούτε μια δεκαετία μετά τον πόλεμο, πρωτοκλασάτα στελέχη του ναζισμού και του φασισμού, άνθρωποι δηλαδή που πριν λίγο είχαν αιματοκυλήσει την ανθρωπότητα, είχαν ξεπλυθεί άρον άρον από κάποιες «Δημοκρατίες» και κατείχαν πάλι θώκους κυβερνητικούς, έκαναν πάλι δηλαδή κουμάντο στις ζωές των ανθρώπων.

Αυτό είναι το θέμα σ’ αυτό το ταξίδι. Πώς φτάσαμε ως τις Δίκες της Νυρεμβέργης και τί ΔΕΝ επέτρεψε την πραγματική κάθαρση και απολύμανση της ανθρωπότητας.

Το ταξίδι αυτό είναι σα μία συνέχεια, σαν το 2ο Επεισόδιο εκείνου του ιστορικού πια ταξιδιού σε Βερολίνο, Δρέσδη, Λειψία Πότσνταμ, με τίτλο «Το Ταξίδι Ελευθερώνει». (θα επαναληφθεί 22-26 Απριλίου 2020)

Βασικό θέμα, οι Δίκες και η Ιστορία αλλά παράλληλα, η ομορφιά μια χώρας, το παράδοξο των αντιθέσεων, του μεγαλείου των σπουδαίων μουσουργών ποιητών και φιλοσόφων αλλά και σφαγέων, με μια κουβέντα της χώρας του Φρειδερίκου του Μέγα με όλα όσα αυτό σημαίνει.

5 μέρες, 4 νύχτες βάση μας θα είναι η Νυρεμβέργη, μετακινήσεις μόνο για εκδρομές και επισκέψεις στην περιοχή, ένα ξεκούραστο, «ελαφρύ» 5ήμερο πρόγραμμα με ειδικό βάρος!

Βάση μας η Νυρεμβέργη, διάσημη για τις δίκες αλλά έχει και χίλιους ακόμα λόγους να την επισκεφτεί κανείς. Είναι η γενέτειρα του Ντύρερ, ίσως του σπουδαιότερου καλλιτέχνη της βόρειας των Άλπεων Ευρώπης. Θ’ ανακαλύψουμε και τη δική του συνεισφορά στον κόσμο.

Για πέντε μέρες θα κινούμαστε ανάμεσα σε μοναδικά της Ιστορίας σημεία, το χώρο του Δικαστηρίου που έκανε την πόλη αυτή αρνητικά διάσημη παγκοσμίως, το σπίτι του Ντύρερ το Germanisches Nationalmuseum… Για 500 χρόνια η Νυρεμβέργη καθόρισε εν πολλοίς το Πολιτιστικό Γίγνεσθαι της Κεντρικής Ευρώπης, κι όμως, το Κακό την έκανε διάσημη.  Εκεί είναι και χαμένη αθωότητα, ένα απ’ τα σημαντικότερα Μουσεία Παιχνιδιών, θα μπούμε στον επονομαζόμενο «Ρομαντικό Δρόμο», θα επισκεφτούμε το Ρότενμπουργκ, το Ντύγκελσμπυλ, το θρυλικό Μπάμπεργκ, το φριχτό Νταχάου...

Ιστορία και Τέχνη και Ιστορία της Τέχνης μαζί! Και στις ανάπαυλες ανάσες και μπύρα!

(Στιγμιότυπο από τη δίκη της Νυρεμβέργης. Στην πρώτη σειρά διακρίνονται οι Χέρμαν Γκαίριγκ, Ρούντολφ Ες, Γιοάχιμ φον Ρίμπεντροπ, Βίλχελμ Κάιτελ. Στην δεύτερη σειρά, οι Καρλ Ντένιτς, Έριχ Ρέντερ, Μπάλντουρ φον Σίραχ και Φριτς Ζάουκελ.)

Ένα ταξίδι αφιέρωμα στο Καλό και το Κακό που συγκατοικούν μέσα μας, στον Κυνισμό και στο Ρομαντισμό, στη φρίκη της Πραγματικότητα και στην Ελπίδα που κατορθώνει καμιά φορά να μεταγγίσει η Τέχνη. Σα δυο χέρια του Ντύρερ το ταξίδι αυτό, σα δυο χέρια που προσεύχονται για την Ουτοπία: τη Δικαιοσύνη.


Η Melodrakma Universal σας καλεί σ’ ένα ακόμα ταξίδι με στόχο να λέτε για χρόνια… «Ήμουν και γω εκεί!»


Ευχαριστώ και καλή αντάμωση


Κρατήσεις

Τηλ:
210 524 1960
6980 99 2323
6985 66 2014

Mail: gr@melodrakma.com
es@melodrakma.com

El Greco

2019-2020: Η ΔΥΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ

 Κάνω ό,τι μπορώ, όσο και όποτε μπορώ, ακόμα και τις ευχές της Νέας Χρονιάς παραμονές τής γιορτής μου αξιώθηκα. Όλα τρέχουν πια πιο γρήγορα από ο Νέος Χρόνος ήδη έχει διανύσει την πρώτη του εβδομάδα.

Παραμονές της Γιορτής μου, των Φώτων στην Ανατολή μου, των Μάγων στη Δύση μου, είναι των 3 Μάγων  σήμερα στην Ισπανία, σήμερα τα Ισπανάκια αξημέρωτα σηκώθηκαν γιατί σήμερα ήρθαν οι Μάγοι και τους έφεραν τα δώρα.

Τα πιο μεγάλα δώρα τα φέρνουν αυτοί οι σπουδαίοι άγνωστοι που βγαίνουν καμιά φορά απ’ το Χρόνο τους βγαίνουν κι απ’ το Χώρο του μυαλού μας, από κει, απ' το απυρόβλητο που τους είχαμε ενθρονίσει, βγαίνουν και σαν κανονικοί άνθρωποι που ήταν κάποτε πριν γίνουν ανάμνηση, έρχονται κοντά μας με τρόπο ζωντανό λες και δεν πέθαναν, τρων μαζί μας, κάνουν πλάκα, μας λεν κι αυτοί όπως όλοι οι άλλοι ότι πήραμε κιλά, βάζουν μισή παλιομοδίτικη μπλούζα και μισό παπιγιόν με κέρατα τάρανδου, γιορτάζουν μαζί μας κι ανανεώνουν την ελπίδα πως και μεις θα συνεχίσουμε να ζούμε όσο θα μας θυμούνται κάποιοι και θα μας επιτρέπουν να κάνουμε πλάκα στα όνειρά τους.

Δεν έχουν χρώμα λέει τα όνειρα… Έβαλε λίγο ο Jose Luisς, ο γραφίστας της Melodrakma σε μια φωτογραφία του Φεδερίκο που κλείνει χρόνια 100. Ναι, 100 χρονών η φωτογραφία 38 μόνο πρόλαβε ο φωτογραφιζόμενος. Πότε ευχόμαστε με το Γκρέκο, πότε με το Νταλί, πότε με τον Γκόγια... Φέτος διαλέξαμε το Φεδερίκο να φέρει τα δώρα. Θα κάνουμε ταξίδι-αφιέρωμα φέτος στο Λόρκα! 12-17 Ιουνίου κι έτσι είναι το τιμώμενο πρόσωπο

Το 2020 από μόνο του έχει κάτι ολοστρόγγυλο, κάτι επετειακό. Ειδικά για μένα, μπήκα πια στο 50ο Έτος, θα το κάνω και επαγγελματικά επετειακό…

Εκτός απ’ το αφιέρωμα στο Φεδερίκο, θα γίνουν κι άλλα καινούρια ταξίδια, με νέα αισθήματα, με όνειρο και στόχο πάντα ν’ ανοίξουν χαραμάδα να κρυφοκοιτάξουμε καινούριους κόσμους.

Αφιέρωμα στην Ιστορία με ταξίδι στη Νυρεμβέργη και αφιέρωμα στις Δίκες που έγιναν αλλά κι αυτές που δεν έγιναν, αφιέρωμα στο Ιταλικό Σινεμά και τη Τζετ-Σετ ζωή που ώρα είναι να την κάνουμε με έδρα τη Νάπολη, και στη Ρωσία του Τσέχωφ θα πάμε, και ξανά στην Ιαπωνία, μάλλον και στην Αργεντινή, και στην Κούβα, και στη Νέα Υόρκη κι όπου αλλού επιβάλλει το Απρόβλεπτο, όποιο ταξίδι προγραμματίσει αναπάντεχα η ζωή γιατί έχει de facto το δικαίωμα να κάνει τα δικά της με εκπλήξεις. Κι όλα αυτά θα ισορροπούν δίπλα σ’ όλα τα παλιά καλά ταξίδια, το κρασί των προηγούμενων χρόνων, την Πορτογαλία, τη Γερμανία, την Πολωνία, τη Σικελία, την Ανδαλουσία, την Τοσκάνη με το αφιέρωμα στο Δάντη, την Καστίλη με το αφιέρωμα στον Θερβάντες,  την Καταλονία με το αφιέρωμα στον Νταλί, ταξίδια φτιαγμένα στο χέρι με υπογραφή, αυτό θα προσπαθήσω και φέτος κι όλα μαζί θ’ ακολουθούν το Ταξίδι-Φρεγάτα που λέγεται Βόρειος Ισπανία!

Στο 2019, Ταξίδι-Νικητής (δίπλα στον μόνιμο νικητή τη Βόρειο Ισπανία)… η ΙΑΠΩΝΙΑ!!!!!  Κατάφερε να ξεπεράσει την προσδοκία και των 40 ταξιδιωτών και γι’ αυτό, ετοιμάζω ένα ιαπωνικό remake-υπερπαραγωγή και για το 2020. Πάλι Φθινόπωρο γιατί αυτή είναι η ιδανική στιγμή γι’ αυτόν τον τόπο!

Πρώτο ραντεβού πάντως για το 2020, στην Ελλάδα, το 3ήμερο της Αποκριάς στην Πελοπόννησο,
29/2--2/3-2020
με αφιέρωμα στην Ελληνική Επανάσταση.

Χρόνος έκλεισε χρόνος άνοιξε στο Μαρόκο φέτος.

20 μέρες στο Μαρόκο, Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά στο Μαρόκο, 20 μέρες με δυο ομάδες υπέροχων ανθρώπων έγιναν αφορμή ν’ ανακαλύψω πόση Δύση και πόση Ανατολή έχω μέσα μου. Δε θα διστάσω να πω τί έβγαλε το ζύγι. Όσο περνάει ο καιρός, κι τρόπος κι ο χρόνος μου προς τη Δύση γέρνουν. Από Ανατολή κρατάω του Ήλιου, κάποιων μικρών ονείρων που ανατέλλουν δειλά με επιφύλαξη που και που, ανατολή ονείρων για κάτι ταξίδια στο μέσα και στο έξω μου… Από Ανατολή , αυτό απέμεινε σε μένα, όλα τ’ άλλα στα χαρίζω Μαρόκο μου, δε θέλω άλλη διαπραγμάτευση, όχι άλλο παζάρι, όχι άλλα μαγαζιά, μεγάλωσα πολύ για να ‘μαι πάντα σε εγρήγορση, στο φουλ οι μέσα μηχανές για παζάρι, διαπραγμάτευση, παζάρι, διαπραγμάτευση, κάθε 3 δευτερόλεπτα, ή θα χάσω ή δε θα κερδίσεις και τόσο, ή θα μειώσω την επιτυχία σου ή θα νιώθω όλη νύχτα βλαξ, αγαπημένη ανατολή, κρατώ τα καλά σου και φεύγοντας σου φωνάζω… Δεν είμαι ένα κινούμενο ευρώ… κοίταξέ με καλά… μου έδωσε κι άλλα ωραία πράματα η Δύση, δεν είναι μόνο τα ευρώ που μου ‘δωσε… Μαρόκο, το παθαίνουμε και οι άνθρωποι αυτό που έπαθες, γινόμαστε αυτό που οι άλλοι περιμένουν από μας να είμαστε, καμιά σχέση με την αλήθεια μέσα μας, μόνο ικανοποιούμε προσδοκίες, να αυτό έπαθες, τρέχεις πίσω απ’ την ικανοποίηση της προσδοκίας του τουρίστα. Μαρόκο δεν είσαι ό,τι πουλήσεις, δεν είσαι τα μαγαζιά σου, δεν είσαι ένας χουρμάς και μισός… Μη γίνεσαι αυτό που περιμένουν οι τουρίστες σου να είσαι. Αντιστάσου! Ανεβήκαμε στα ψηλά βουνά σου, πέσαμε στο επίπεδο των θαλασσών σου, κι Ατλαντικός και Μεσόγειος μέσα μας, χάθηκε το βλέμμα μας στις στέπες σου, των πάμφτωχων οι καλύβες μέσα μας πια κι αυτές, κι ύστερα πήραμε το δρόμο για το πουθενά, σαν εκείνον, τον πατέρα της οικογένειας στο «Θεώρημα» του Παζολίνι, έρημοι και μόνοι κι ας ήταν χίλιοι γύρω μας προχωρήσαμε στη Σαχάρα σου,  μπροστά στα υπνωτισμένα μάτια μας Έδυσε ο ήλιος της Ανατολής, σας σκορπιός δάγκωσε τη μνήμη κι άντε να ξεχάσεις εκείνο το απόγευμά σου Μαρόκο. Ένα υπαίθριο λαογραφικό μουσείο είσαι, ένα  σεμινάριο γεωφυσικής Ιστορίας και Κοινωνιολογικής βουτιάς στα άδυτα του αδίκου, στις ρίζες του κακού και του καλού, του Ανθρώπινου δηλαδή, όλα αυτά είσαι Μαρόκο, όχι το πόσα λεφτά θα πάρεις απ’ τους «εραστές σου», όσο αργκάν κι αν βάλεις, οι ρυτίδες σου είναι η ομορφιά σου.

Καλή Χρονιά, ευτυχισμένο το 2020, να πάρουμε όλοι 20 παντού φέτος, και στη χαρά και στη λύπη, και τα δυο δάσκαλοι είναι, 20 εύχομαι  και στο δύσκολο μάθημα που λέγεται Ανθρώπινες Σχέσεις, και στο πιο δύσκολο, τη σχέση με τον εαυτό μας.

Σας ευχαριστώ πολύ όλους. Όσους μπορέσαμε και ταξιδέψαμε και φέτος μαζί και όσους δεν τα καταφέραμε.

Ραντεβού στα αεροδρόμια που προσγειώνονται και τα όνειρα.

El Greco