Η Ανατροπή του Εύλογου (Καμπάνα Πένθιμη σήμερα στη Γκρεκολάνδη)

Στη φωτογραφία οι ανιψιές μου.
Οι κόρες τής Ειρήνης, της αδερφής μου και του Παναγιώτη.
Η Αγγελική και η Θάλεια.

Κοιτάζουν προς τη θάλασσα και
αποχαιρετούν τη γιαγιά την Αγγελική,
τη μάνα τού πατέρα τους.

Και γενναιόδωρη,
και ευγενική
και διακριτική.

Η Πλήρης δηλαδή Ανατροπή της ας πούμε Εύλογης Έννοιας της Πεθεράς.

Τύχη Βουνό η Ειρήνη!

Κρίμα μεγάλο για τη Θάλεια, τη μικρή,
γεννήθηκε ακριβώς πάνω που τη χτύπησε ο καρκίνος,
δεν πρόλαβε να πάρει απ’ τη γιαγιά της
την Αγάπη που πότισε την Αγγελική.

Είναι Μεγάλη Προίκα η Αγάπη...

Και τώρα,
πέφτει βάρος διπλό στη μάνα μου,
ν’ αγαπάει από δω και πέρα για δυο γιαγιάδες
και για δυο να ασφαλίζει...

Κι έχει έναν τρόπο ν' ασφαλίζει η αγάπη της γιαγιάς!

Εγώ, ακόμα,
απ' την αγάπη που βύζαξα απ' τη γιαγιά μου την Κατίνα
τρέφομαι
και σηκώνομαι κάθε που καταρρέω.

Από μένα, την Αλάιτζ και την Άλμπα,
καλό Ταξίδι κυρία Αγγελική.

Ένα Μεγάλο ευχαριστώ για όσα δώσατε στην αδερφή μου,
που είχε την Τύχη να της λέει η πεθερά της,

“ξεκουράσου εσύ παιδί μου, θα είμαι εγώ με τα παιδιά...”

Ευχαριστώ και για όσα δώσατε και στη δική μου οικογένεια κυρία Αγγελική.

Εδώ, μπροστά μου την έχω την Άλμπα και της λέω τα δυσάρεστα...

Ούτε μια στιγμή λέει δεν την κάνατε να νιώσει πως δεν είναι εγγόνι σας
όταν έτυχε να τις έχετε και τις τρεις!

Σ' αυτά,
στις λεπτομέρειες,
στα καθημερινά και στα μικρά
φαίνονται οι μεγάλοι Άνθρωποι.

Υ.Γ.1: Επειδή είμαι σίγουρος ότι έχουν δίκιο κι απ' όλα, η Ακοή μάς αφήνει τελευταία, σας στέλνω ένα Μοιρολόι ισπανικό. Τώρα πια ειδικά, σίγουρα μέχρι και λόγια θα καταλάβετε.

Ισπανικό Μοιρολόι

Υ.Γ.2:

Στο Καλό

                                                         

                                                                                                                 El Greco

Η Ανατροπή του Εύλογου. 

“Προσπάθησε Θεέ μου να θυμηθείς που έκρυψες

το πόρισμα εκείνου του μεγάλου ατυχήματος.

Εμβάθυνα όπου εντόπισα θαμμένα

συντρίμμια λογικής

κι εκτός απ’ του παράλογου τους έλικες

που ακόμα περιστρέφονται ταχείς

άλλην εξήγηση δε βρήκα.


Θέλω να καταλάβω πως ανετράπη τότε ο κανόνας

κι επήλθε για τον άνθρωπο εκείνο το μοιραίο

κατ’ αξαίρεσιν.


Τι έγινε; Ο δρόμος ήταν ίσιος.

Τις άγριες μεταξύ τους άναρχες διαφορές

όταν σου ξεπετάχτηκαν κρυμμένες

πίσω από την μακάρια την παραδείσια ισότητα

των ανθέων των ανθέων και των λουλουδιών

τις πάταξες μαντρώνοντάς τες έξυπνα

σε μιαν ευρύχωρη διαβάθμιση

μεγάλο

μικρό

μικρότερο

ελάχιστο.

Έτσι το μείζον θέμα ποιός θα τρώει ποιόν

ρυθμίστηκε από τον νομοθέτη όγκο.

Η πείνα του μεγάλου να τρέφεται

με του μικρού και ούτω καθεξής

- αργότερα εφάνη οτι δεν είναι και τόσο εύφορο

το εύλογο.


Κι ενώ το μεγάλο ψάρι έτρωγε το μικρό

την πεταλούδα το εφήμερο

ο έρωτας τον έρωτα

η εξάπλωση το μοναδικό

την ψυχή η έγνοια της πού θα μας αφήσει

και τα επτά κατσικάκια ο λύκος

εκτός απ’ το μικρότερο που κρύφτηκε

πίσω απ’ το παραμύθι

τι έγινε τελευταία στιγμή

σε τόσο ίσιο δρόμο που χάζευες Θεέ μου

και ανετράπη ο κανόνας και πέσαμε

σε εκείνο το μοιραίο

κατ’ εξαίρεσιν

το μικρό σκουλήκι να τρώει

τον μεγάλο άνθρωπο


εκτός απ’ τον μικρότερο που κρύβεται πίσω απ’ το παραμύθι.”


                                                                Κική Δημουλά, Ενός Λεπτού Μαζί