Περίφημο Σύμβολο εκείνης της Εποχής το Μεσολόγγι. Ξεφυλλίζω με το ποντίκι,
Μεσολόγγι 2016...
"... Ελεύθερος ο πρώην Δήμαρχος Μεσολογγίου με εγγύηση 200.000 ευρώ!
(Άρα αν έχεις λεφτά, πάνω-κάτω ό,τι και να κάνεις φυλακή δε μπαίνεις.
...Ο πρώην Δήμαρχος του Μεσολογγίου, του (ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ ΠΑΡΑΚΑΛΩ), που ήταν και Πρόεδρος της Αερολέσχης Μεσολογγίου,
μαζί με έναν ξάδελφό του πιλότο,
έναν ιρακινό, και κάτι Ιταλούς μετέφεραν στην Ιταλία με μικρά αεροσκάφη πρόσφυγες και μετανάστες παίρνοντάς τους τα λεφτά.
Διώκονται 9 άτομα για κακουργήματα, για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης λέει ο Εισαγγελέας, εγκληματική οργάνωση που διακινούσε μετανάστες στην Ιταλία με μικρά αεροπλάνα από το αεροδρόμιο της αερολέσχης Μεσολογγίου με σκοπό το οικονομικό όφελος κατ' εξακολούθηση και κατά συρροή.
Ο Δήμαρχος του περίφημου μαρτυρικού Δήμου. 69χρονος παρακαλώ κι ακόμα βουτηγμένος στον πόθο να βγάλει λεφτά παράνομα, να κλέψει απελπισμένους. Δήμαρχος. Εκλεγμένος. 69 χρονών κλέβει κι αν χρειαστεί σκοτώνει αλλά είμαι βέβαιος ότι επί δικής του Δημαρχείας, παρέλαση "μαντηλοφορούσας" στο Μεσολόγγι ποτέ δε θα επέτρεπε γιατί είναι Έλληνας με αρχές.
Είδα τόσα σχόλια χθες γι' αυτή την κοπέλα, τη μουσουλμάνα που παρήλασε με τη μαντίλα. Θα με ανησυχούσε πολύ περισσότερο αν αρνούνταν η ίδια ή αν της απαγόρευαν οι γονείς της να παρελάσει.
Σ' αρέσει λέει η μαντήλα λέει;
Σ' αρέσει λέει η μαντήλα λέει;
Εξαρτάται;
Στην κοπέλα αυτή χθες;
Στη Μπουμπουλίνα το 1821;
Δεν ξέρω ποιος μεγάλωσε όλους αυτούς τους "Ευρωπαίους" που βρίζουν την "μαντιλοφορούσα" επειδή μόλυνε την παρέλασή τους.
Ο Σίγκμουντ έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά.
Δικαίως... περάστε μέσα στο Ιατρείο, δείτε προφίλ ασθενούς:
"Ευρωπαίος¨ αλλά και "αλλά βαθιά πολύ, πάρα πολύ βαθιά Έλληνας"
επιθυμεί "καθαρή και μοντέρνα Ευρώπη" αλλά με παρελάσεις παραδοσιακών στολών,
ψηφίζει Χ.Α ή άλλα παραπλήσια (και είναι πολλά πια αυτά) για να "σώσει τις παραδόσεις τού τόπου του" αλλά σαρκάζεται όποιον άλλο θέλει να σεβαστεί και να σώσει τη δική του παράδοση,
επιχειρηματολογεί μάλιστα: "να πάει στην πατρίδα του/της να τηρήσει τις δικές του/της παραδόσεις" λέει ο ασθενής
αλλά στη 5th Avenue of N.Y θέλει να σέβεται τον Γούντυ Άλλεν να στέκεται προσοχή κάθε που παρελάζει ο τσολιάς κι η Αμαλία...
Ευχαριστώ πολύ, τέλειωσε η εξέταση, θα σας ειδοποιήσουμε για τ' αποτελέσματα...
Σκέφτομαι τον πρώην Δήμαρχο Μεσολογγίου και τον φαντάζομαι μαζί με άλλους πολλούς Δημάρχους και μη, στη διαχείριση των Δανείων της Επαναστάσεως.
(Διαβάστε προσεκτικά τα Δάνεια... Τί πάρτι γίνεται από τότε...)
Τί να ευχηθώ μέσα σε τόση παρακμή;
Καλά Δάνεια;
Παρηγοριά ΜΕΓΑΛΗ που υπάρχουν ακόμα Έλληνες σαν τον κύριο Ισίδωρο Ζουργό που είναι και Δάσκαλος και γράφει όπως γράφει...
Αξίζει αυτός ο Άνθρωπος να ζήσει τη Στιγμή που ένα Σοβαρό Ελληνικό Υουργείο Παιδείας θ' αποφασίσει το Ωραιότερο Έργο του «Η Αηδονόπιτα» (προσωπική γνώμη) να διδάσκεται στα σχολεία.
«Η Αηδονόπιτα», ακόμα και σ' αυτή την παρακμή που ζούμε, έστω και για μια στιγμή σε κάνει να νιώθεις περήφανος που τουλάχιστον μιλάς ελληνικά και δε χρειάζεται να διαβάσεις σε μετάφραση αυτό που προσπαθεί να επικοινωνήσει ο Ζουργός επιλέγοντας νομίζω τις λέξεις μία-μία σα μικρό παιδί στη θάλασσα που μαζεύει βοτσαλάκια.
Διαβάστε για το Μεσολόγγι που γράφει ο Ζουργός, είναι το ίδιο του Δημάρχου με τα αεροπλανάκια, δεν είναι απλή συνωνυμία, για το ίδιο Μεσολόγγι μιλάμε, είναι πιστή φωτογραφία της πορείας μας.
Μ' έκανε κι έκλαψα πολλές φορές ο τρόπος που την αγαπάει την Ελλάδα ο Ζουργός, κυρίως που δε θέλει να ξεμαντυλώσει κανέναν. Γιατί αγάπη για την Ελλάδα δεν είναι τα φαιδρά του Φαήλου περί "μουσάτης χήρας", ούτε η κακοποίηση μεταναστών από τσούφιους φουσκωτούς τσιχλόμαγκες.
Η Αηδονόπιτα είναι γραμμένη για κείνους τους αθώους ρομαντικούς, αφελείς ενδεχομένως Έλληνες που πίστεψαν ότι τα δάνεια είχαν παρθεί για να γίνει η Ελλάδα μια χώρα Ελεύθερη και Ανεξάρτητη.
Όποιος δεν το διάβασε να το αρχίσει αύριο. Κι όποιος ήδη το κανε να το χαρίσει.
(«Η Αηδονόπιτα», του Ισίδωρου Ζουργού. Εκδόσεις Πατάκη.)
Μ' αρέσει εμένα η μαντίλα;;
Εξαρτάται.
Πάντως το παιδί αυτό που παρήλασε χθες με τη μαντήλα του, αν ήταν δικό μου, θα του έλεγα:
"να πας να παρελάσεις και να το ευχαριστηθείς. Και δεν τη χρειάζεσαι τη μαντίλα, αυτή είναι δικιά μας υπόθεση παιδάκι μου... η παρέλαση αυτή είναι κάτι άλλο, φοράν όλα τα παιδιά τα ίδια, ωραία που δε σ' άφησαν εσένα στο περιθώριο... να πας όπως όλα τ' άλλα παιδιά. Για μια μέρα δε χρειάζεσαι σώνει και καλά να υπογραμμίζεις ότι είσαι μουσουλμάνα... μη γίνουμε και γραφικοί... σαν κάθε φορά που κάνουν εμφάνιση οι χριστιανοί να μας έρχονται με υψωμένο ξύλινο Σταυρό... "
Αυτό θα έλεγα εγώ στην Άλμπα αν ήμασταν μουσουλμάνοι και καλούνταν να παρελάσει σε χώρα χριστιανική.
Το ότι δεν της το είπαν αυτό οι γονείς της, και το ότι κανείς δεν την εμπόδισε να διατυμπανίσει τη θρησκεία της σε άσχετη στιγμή, ελπίζω να είναι μάθημα ζωής Μεγάλο. Και μια μέρα, στην Αίγυπτο ή αλλού να υπερασπιστεί τη διαφορετικότητα κάποιας παλιάς της συμμαθήτριας που θα τα φέρει η ζωή να είναι κάπου εκεί, σε στιγμή που ενώ είναι ραμαζάνι, η παλιά συμμαθήτρια απ' την Αθήνα φοράει κοντό καυτό παντελόνι, το πίρσινγκ οργιάζει στον αφαλό της και τρώει χοτ-ντογκ που είχε στην τσάντας της...
Εκεί ελπίζω, αν κάποιος πάει να πειράξει την παλιά συμμαθήτρια να πεταχτεί ύαινα η χθεσινή κοπέλα με τη μαντήλα και να την υπερασπιστεί.
Αυτό ελπίζω γενικά. Να καταλάβει ο μουσουλμανικός κόσμος ότι μονά-ζυγά δεν είναι δικά του κι ότι αν θέλει σεβασμό, σεβασμό πρέπει να δείξει, κάποιος πάντως πρέπει να τους μιλήσει κι αυτούς για το "ρεξόνα"πριν καταφέρουν (μαζί με άλλους) μέχρι τον Τράμπ να κάνουν Πρόεδρο των ΗΠΑ.
- Σ' αρέσει εσένα η μαντίλα ρε κι άστα αυτά;
- Εξαρτάται τη μαντήλα.
Ως σύμβολο υπάρχει αιώνες τώρα. Αιώνες και αιώνες πριν να γεννηθεί ο Μωάμεθ. Κι αν πρέπει να πεθάνει ως σύμβολο και να 'ναι μόνο αξεσουάρ, θα βρει τη στιγμή του. Κάθε τι παίρνει το χρόνο του και για να ζήσει και για να πεθάνει.
Γυναίκες με μαντήλες με μεγάλωσαν εμένα, τσεμπέρια μου είπαν όλα τα παραμύθια που ξέρω.
Ίσως να φταιν αυτά τα παραμύθια που δεν αφήνουν μέσα μου τον ευρωπαϊκό μηχανισμό μου να με κάνει να πετάξω, και ν' αποτινάξω από πάνω μου το ζυγό της ταυτότητάς μου, να πω δηλαδή “στο διάολο δηλαδή οι γιαγιάδες μου.”
Χρόνια Πολλά και Καλά Δάνεια.
El Greco
Σεβασμός. Στόχος δύσκολος και στην διαδρομή αυτή, ίσως, καταλαβαίνει κανείς πώς να τον κερδίζει και πώς να τον αποδίδει. Αλλο, όμως να καταλάβεις και άλλο να εφαρμόσεις ο,τι κατάλαβες. Κάπου, είχα διαβάσει για την λυγαριά. Η λυγαριά, δένδρο ψηλό, περήφανο, τραγουδισμένο, αλλα... ξέρει να γέρνει στον δυνατό άνεμο, δεν του πάει κόντρα, υποτάσσεται γιατί γνωρίζει τα όριά της και έτσι συνεχίζει να υπάρχει, γιατί δεν "φοβάται να τσαλακωθεί" στον άνεμο, αν έμενε ασαλευτη, απλώς θα έσπαζε. Ενας πρώτος δάσκαλος, η φύση. Χρόνια πολλά.
ReplyDeleteΧρόνια Πολλά Νίκη μου. Τα μπαμπού που αντέχουν και σε τυφώνες μου το 'μαθαν εμένα αυτό στα χρόνια των Φιλιππίνων.
Delete