Είναι γλυκό μετά από 25 χρόνια που κάνεις κάτι να διαπιστώνεις πως Κάτι έκανες.
Πόσοι άνθρωποι, απ' το 2010, απ' το 2000, απ' το 1994... Πόσοι δεν επικοινώνησαν μαζί μου τρυφερά με αφορμή την Εκπομπή της κ. Αντωνοπούλου, το “ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΠΛΑΝΟ” και την παρουσία μου εκεί.
Ένα πρώτο συμπέρασμα είναι πως παρά την προκλητικά ακατάλληλη ώρα για μια εκπομπή που έως οικογενειακή τη λες,
πάρα πολύς κόσμος την είδε,
άρα η τηλεόραση ακόμα έχει δύναμη.
Για να με θυμηθούν εμένα (και να μ' αναγνωρίσουν) άνθρωποι που τους ταξίδεψα το '94...
Σας ευχαριστώ όλους για το ξενύχτι,
και σας τους πιο πρακτικούς που το γράψατε κι αφιερώσατε χρόνο μετά, επίσης ευχαριστώ,
ο χρόνος είναι σημαντικό πράμα κι ας είναι εφεύρημα δικό μας,
και που μπήκατε στον κόπο για πάρα πολλά, ό,τι έκρινε ο καθένας, μήνυμα, τηλεφώνημα, σχόλιο, φωτογραφία, βίντεο, σύνδεσμοι να με βοηθήσουν να δω την εκπομπή ζωντανά, να δούμε παρέα αυτά τα “15 λεπτά δημοσιότητας” που μου αντιστοιχούσαν, μόνο ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο (και δικαίως) είχε περισσότερη προσοχή αυτές τις μέρες.
Ένα δεύτερο συμπέρασμα που βγάζω είναι η κατεπείγουσα ανάγκη μας να δούμε κάτι λίγο έξω,
να ρίξουμε το βλέμμα μας κάπως στο πάνω πάνω μέρος του πίνακα της ζοφερής μας πραγματικότητας,
να γλυτώσει η χαρά κι απ' τον πνιγμό κι απ' την εξάρτησή του απ' το Θαύμα,
να 'ναι μια στιγμή κανονική, ανθρώπινη.
Καταχάρηκα βλέποντας την εκπομπή όταν διαπίστωσα πως στις άπειρες ώρες του Μοντάζ, η Κατερίνα δεν έκοψε τη Γκερνίκα μου για να 'ναι πολιτικώς ορθή, για να μην αγγίξει θέμα της επικαιρότητας και “χαλάσουν” την ποιητική ατμόσφαιρα του Τολέδο κάτι πνιγμένοι στη Μεσόγειο πολύ πάνω από 12 Απόστολοι πνιγμένοι μέσα σε μια Υδρόβια Γκερνίκα...
Σ' ευχαριστώ Κατερίνα που δεν υπήρξες “πολιτικώς ορθή” μαζί μου.
Ώρες-ώρες νιώθω τύψεις που τρέχω πίσω απ' την επιβίωσή, που δεν έχω χρόνο να γράψω όλα τα έργα που θέλω κι ας μείνουν στο συρτάρι, μένουν στο μυαλό μου όλα, χαμός μετά στο μυαλό,
έστω στο συρτάρι αντί για το μυαλό, να υπάρχουν τουλάχιστον κι αν τα βρει κανείς ποτέ μετά από χρόνια να μην μπορεί να πει ότι εκείνη τη επόχή αρχές του 21ου, χαλούσε ο κόσμος, πόλεμοι, μετακινήσεις πληθυσμών, παγκόσμια δυστυχία αλλά...
το ελληνικό θέατρο πλην εξαιρέσεων στο κόσμο του.
Τί μαρτυρία του ΤΩΡΑ παραδίδει άραγε στο μετά, στον 23ο αιώνα;
Ήταν δυο μέρες πολύ ιδιαίτερες οι δυο τελευταίες του Φεβρουαρίου. (Ευτυχώς ήταν δίσεκτο και είχε αυτό το 29 δε θα μου φτανε φέτος ο Φεβρουάριος.)
Στις 28 έκατσα απ' το πρωί, Κυριακάτικα ξύπνησα στις 7 κι έκατσα να γράψω το πρόγραμμα της εκδρομής στη Σικελία.
Ένα διάλειμμα να φάω, τα μούτρα κάτω, μετά πάλι μέσα, να συνεχίσω, γιατί είχα υποσχεθεί στις 8 το βράδυ να το δημοσιεύσω.
(Ενθουσιασμένες με τη συμπεριφορά μου η Αλάιτζ και η Άλμπα, μου μιλούσαν και σα να μιλούσαν στον Ντάστιν Χόφμαν στο Ρέινμαν, ευτυχώς γνωριζόμαστε πια...)
20:20 το δημοσίευσα στο μπλογκ, μετά και στο φέισμπουκ και κει το συνόδευσα (μεταξύ σοβαρού και αστείου) με την εξής “χαριτωμενιά”:
"ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΤΑΞΙΔΙ ΠΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ Ο EL GRECO ΓΙΑ ΤΟ 2016 EINAI... ΣΙΚΕΛΙΑ!
Τίτλος του Ταξιδιού: ΠΟΥΤΑΝΕΣΚΑ ΣΙΤΣΙΛΙΑΝΑ
Αυτό που ζητώ εγώ από σας είναι να έχω την Εμπειρία,
τη μια μέρα να ανακοινώσω ένα Ταξίδι και την επομένη να έχει “καταβροχθιστεί”!
Τηλεφωνήστε στην Κική και πείτε της... Πουτανέσκα Σιτσιλιάνα Κική... ΠΟΥΤΑΝΕΣΚΑ ΣΙΤΣΙΛΙΑΝΑ!"
Κι έτσι ακριβώς έγινε!
Μου προσφέρατε τη χαρά της εμπειρίας στα δύσκολα,
στα πολύ δύσκολα,
σε λιγότερο από 24 ώρες να εξαντληθούν οι θέσεις και στα δύο προγραμματισμένα ταξίδια.
Σολντ άουτ σε 24 ώρες μου 'γραψε η Κική.
Ζήτησε κι άλλες θέσεις απ' τη Αλιτάλια, άρα θα υπάρχουν λίγες ακόμα.
Να πω ψέματα ότι δεν ένιωσα ωραία;
Να πω ότι δεν ένιωσα αγάπη και εμπιστοσύνη,
που σε τόσο σε δύσκολους καιρούς μου δώσατε προτεραιότητα;
Ξέρω πολύ καλά ότι στους περισσότερους δεν περισσεύουν.
Πολλοί από σας στερείστε άλλα πράματα
αλλά,
βοηθάτε ανθρώπους δίπλα σας, γείτονες μιας ζωής που κατέρρευσαν μες στην κρίση,
βοηθάτε πρόσφυγες πουτους βρήκε κακό ακόμα μεγαλύτερο
και κάνετε κι ένα μικρό όνειρο για ένα ταξίδι.
Σιγά την πολυτέλεια, ένα ταξίδι! Θα νιώθουμε και τύψεις;
Ευχαριστώ πάρα πολύ που στην ανακονωση του ταξιδιού δε σκεφτήκατε "
"Καλάααα... μέχρι τότε..."
Φαίνεται ότι δεν υπάρχει "μέχρι τότε" για ό,τι πραγματικά θέλουμε.
Λίγα είναι πια αυτά που μπορούμε και τα διαλέγουμε προσεκτικά αλλά, γρήγορα.
Μπορείτε να τηλεφωνείτε ακόμα, στην Κική (210-32 25 175) γιατί θα φτιάξει μια λίστα με όσους θα αντικαταστήσουν πιθανές ακυρώσεις στην πορεία.
Ευχαριστώ πάρα πολύ πάντως που μου πετάξατε τη μπάλα πίσω σ' αυτό το αλαζονικό σερβίς που έκανα,
να θέλω σόλντ άουτ σε 24 ώρες,
“νά, πάρτο” μου είπατε,
“κάνε όμως ωραίο το ταξίδι όπως το υποσχέθηκες.”
Ξαναδεσμεύομαι!
Και για την Πασετζιάτα μας στη Σικελία
και για την Ανάληψή μας στην Ομορφιά της Βορείου Ισπανίας.
Για την ώρα, ένα ελάχιστο αντίδωρο,
η Μουσική Της Ιδιοφυΐας,
αυτή που έχω επιλέξει ν' ανεβαίνω το Λόφο του Ελ Γκρέκο μαζί σας...
Να σταματώ τον οδηγό...
πιο αργά...
πιο αργά...
τώρα λίγο πιο γρήγορα...
σχεδόν σταμάτα τώρα στη στροφή...
περίμενε θα σου πει η μουσική πότε...
περίμενε...
περίμενε...
Τώρα!
Τώρα που φαίνεται η θέα και μπαίνει κι Ορχήστρα και Χορωδία...
Απ' το 5:01... είμαστε στο 7:29... και φαίνεται η θέα του Τολέδο...
Καλό Μήνα.
El Greco
No comments:
Post a Comment