ΑΠ' ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΜΕ ΑΓΑΠΗ: Ποιήματα του Γιώργου Χαριτωνίδη

Έφτασε χθες ταχυδρομικώς η τελευταία ποιητική συλλογή του .... Με τον σκόπιμα ανορθόγραφο τίτλο "Θέλο πλίμμα" απ' τις Εκδόσεις Κέδρος.

Ο Γιώργος δούλεψε ευσυνείδητα μια ζωή στο νοσοκομείο και μόλις βγήκε στη σύνταξη βρήκε επιτέλους το χρόνο να γράψει όσα δεν του επέτρεπε χρόνια ο αγώνας της επιβίωσης.

(Ο Γιώργος τρέχει στον Ατλαντικό, σε μια εκδρομή μας στην Παραλία των Καθεδρικών, στη Γαλικία)

Είναι εκείνος ο φίλος που είχε πιαστεί αιχμάλωτος όταν έγινε η εισβολή στην Κύπρο και μεταφέρθηκε στην Τουρκία, κι έγραψε και το “Αναμνήσεις Με Κουκούτσια”, (απ' τον Κέδρο κι αυτό) όπου μιλούσε για το πώς επιβίωσε στις τουρκικές φυλακές.

“Μα αυτός είναι φίλος σου; Αυτός είναι εθνικιστής...”  μου λέει πριν καιρό ένας άλλος φίλος σε μια στιγμή που κάτι ανέφερα σχετικά με το Γιώργο.

Πότε τον είδες να γράφει πως ανήκει σε φυλή ανώτερη;
Πότε τον άκουσες να κομπάζει για προγόνους κι ότι αυτό και μόνο, είναι αποδεικτικό φυλετικής  ανωτερότητας δικιάς του κι ας είναι εκείνος τώρα τενεκές ξεγάνωτος, πότε;
Πότε τον άκουσες να ισχυρίζεται πως λόγω αυτής της ανωτερότητας πρέπει να επιβληθεί σε άλλους;;;
Με την εισβολή, του πήραν τη μισή ζωή του. Άσε, ξέχνα την περιουσία, τα σπίτια, τα κτήματα που του πήραν, άσε και την οδύσσεια της αιχμαλωσίας του αν θες, για τις παιδικές αναμνήσεις κυρίως μιλάω, αυτή είναι η μισή ζωή μας, εκεί που έπαιζε παιδί μπήκαν στρατιώτες και εκτέλεσαν όλα τα παιχνίδια του. Είναι κακό που γράφει ποιήματα για τη Λάπηθο, για τον τόπο που έπαιζε όταν ήταν 4 χρόνων, για την παραλία που όταν ήταν 13 πρώτη φορά ένιωσε πω δε μπορεί ούτε η θάλασσα να σβήσει αυτό που νιώθει μέσα του ένας μαθητής για τη συμμαθήτριά του;

Αυτό απάντησα.

Τελικά έχουμε χάσει τη μπάλα στην Ελλάδα παραπάνω απ' όσο νόμιζα...

“Νόμπελ Τσουβαλιάσματος κάθε Έννοιας και Ιδέας”

πρέπει να μας δώσουν, όχι Ειρήνης. Ευτυχώς πρόλαβαν οι μεγάλοι Ποιητές μας, ο Καβάφης, ο Σεφέρης, ο Ελύτης και τόσοι άλλοι κι έφυγαν... Γιατί έχουν γράψει κι αυτοί κάτι “εθνικιστικά” για Φως Ελληνικό, για Μάρμαρα για Κολόνες και άλλα τέτοια “άρρωστα” που δε θα τους ξέπλενε απ' την Ακρισία μας η Μεσόγειος ολόκληρη.

Κάτι φαίνεται πως βολεύει στην Παγκόσμια Οικονομία, βολεύει να είμαστε Ούφο χωρίς Κρίση, ανίκανοι να ξεχωρίσουμε την αγάπη για έναν Τόπο, απ' την αρρώστια να ονειρεύεσαι να κάνεις τόπο σου του άλλου τη γη, βολεύει, πέφτουν “τα σύνορα” κι έτσι μπορούμε ξένοιαστοι να βγούμε για ψώνια οπουδήποτε.

Νά ένα “εθνικιστικό” ποίημα του Γιώργου απ' την τελευταία του συλλογή.

Στη θάλασσα
τον καιρό μου
προσπερνώ
με μακροβούτια


Νά κι άλλο ένα ερωτικοεθνικιστικό αυτό... (Άνετα από άρρωστους στρεψόδικους που κάναν Ph.D στη στρέβλωση μπορεί να θεωρηθεί ότι εδώ ο ποιητής μιλάει για την ανωτερότητα της Ομορφιάς των γυναικών της Κύπρου... ότι χρησιμοποιεί το τυχαίο γεγονός πως η θεά Αφροδίτη γεννήθηκε στο νησί του για να για να για να για να...

Συχνά συναντώ αγγέλους
στην κόλαση της ασφάλτου
να οδηγούν αυτοκίνητο.
Τους δίνω προτεραιότητα,
με χαιρετούν.
Εξαφανίζονται όμως
χωρίς να δουν τη χαρά
που έχουν τα μάτια μου.
Το χαμόγελό μου κοιτούν
δεκάδες διάβολοι
που “κουνήσου, ρε”
κορνάρουν.


Ευχαριστώ πολύ Γιώργο που μπήκες στον κόπο να μου το στείλεις. Απ' όλα όσα ανέφερες στη γενναιόδωρη αφιέρωσή σου, πιο πολύ μ' αρέσει να σκηνοθετώ ερασιτέχνες τουρίστες και το ταξίδι τους να γίνεται επαγγελματική παράσταση στο λυόμενο σκηνικό ενός λεωφορείου που τρέχει.

        El Greco