ΤΑ ΠΕΤΡΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ iPhone 8.

Η ζωή και η δράση του αγωνιστή Μπάμπη Γκολέμα  ενέπνευσε τον Παντελή Βούλγαρη κι έφτιαξε «Τα Πέτρινα Χρόνια».

Δεν ξέρω αν υπάρχουν Πέτρινα Χρόνια πάντως σίγουρα όλα τα Χρόνια και οι Εποχές "πετρώνουν" τις ζωές κάποιων ανθρώπων.

Κι δεν είναι μόνο η
Δικτατορία η κλασική, αυτή με τη βούλα που σου τρώει τη ζωή. Πολλών φίλων μου τη ζωή, και στην Ελλάδα και στην Ισπανία, σε τούτα τα Πέτρινα Χρόνια που ήρθαν την τρώει η Ανεργία.

Σα να σε "περιποιήθηκαν" 10 ασφαλίτες μαζί σ' αφήνει η ανεργία. Αυτοεκτίμηση Μηδέν, κατάθλιψη άπειρη, σεξουαλική ανικανότητα...

Πέτρινα Χρόνια και πετρωμένες ζωές έχει και η Eποχή του iPhone 8.

Με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου, χαζεύοντας λίγο από δω, λίγο από κει στο ίντερνετ, απ' τον Θεοδωράκη πήρε τη σκυτάλη ο Σπανουδάκης, αντί να κάνω όσα έπρεπε να κάνω σήμερα έκατσα και ξανάδα τα "Πέτρινα Χρόνια". Και σκέφτηκα ότι μπορεί να έχει νόημα για κάποιους να τα θυμίσω. Ειδικά για τους πιο νέους φίλους, όσους μου φέραν φέτος οι γονείς τους και ταξιδέψαμε, και μιλήσαμε για Πέτρινα Χρόνια Ισπανών, Ιταλών, Ελλήνων... κι έμεινε αυτή εδώ η σχέση μας, η ιντερνετική.

ΕΔΩ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΤΑΙΝΙΑ του Π. Βούλγαρη.


Ακολουθεί το Βιογραφικό του Μπάμπη Γκολέμα παρμένο απ' την ανακοίνωση του ΚΚΕ με αφορμή τον θάνατό του.

                                     El Greco

"(...) Ο σ. Μπάμπης Γκολέμας, γεννήθηκε στο χωριό Άγιοι Ανάργυροι της Λάρισας το 1932, από φτωχή αγροτική οικογένεια. Ο παππούς του, κολίγος, ήταν από τους ηγέτες του ξεσηκωμού των κολίγων της Θεσσαλίας και ιδιαίτερα του Κιλελέρ. Ο πατέρας του υπεύθυνος του ΕΑΜ στο χωριό, η αδελφή του υπεύθυνη της ΕΠΟΝ και της Αλληλεγγύης. Ο ίδιος από πολύ μικρός εντάχθηκε στα Αετόπουλα και γρήγορα έγινε υπεύθυνος της οργάνωσης. Βοηθούσε στην Αλληλεγγύη και σαν σύνδεσμος τις έφιππες αντάρτικες ομάδες.

Έβγαλε το δημοτικό στους Αγ. Αναργύρους και πήγε Γυμνάσιο στη Λάρισα.

Οι εμπειρίες της κατοχής και γενικότερα οι επαναστατικές παραδόσεις της οικογένειάς του, προσδιόρισαν τον προσανατολισμό του στο κίνημα. Πήρε μέρος στις εκδηλώσεις συλλαλητήρια της Νεολαίας της Λάρισας για το Κυπριακό και οργανώθηκε στη Νεολαία της ΕΔΑ. Αρχές του 1954 οργανώθηκε στην παράνομη οργάνωση του ΚΚΕ στη Λάρισα και ρίχτηκε με αυταπάρνηση στην κομματική δουλειά. Τον Αύγουστο του 1954 συνελήφθη, βασανίστηκε άγρια από την ασφάλεια μένοντας όρθιος χωρίς να υποκύψει. Μετά από 3½ χρόνια που έμεινε υπόδικος, καταδικάστηκε με το νόμο 375 «περί κατασκοπείας» σε 15 χρόνια φυλακή.

Αποφυλακίσθηκε το 1966, πήγε στη Λάρισα και ανέλαβε διάφορες κομματικές χρεώσεις. Αρχές Απρίλη του 1967 μεταφέρθηκε στην Αθήνα, όπου συνέχισε εκεί την παράνομη δουλειά. Υπήρξε υπεύθυνος για τη συλλογή ειδήσεων που έρχονταν από τις οργανώσεις, υπεύθυνος σύνταξης και τεχνικός του «Οδηγητή», της εφημερίδας «Αδούλωτη Αθήνα» της ΚΟΑ και άλλων αντιστασιακών εντύπων. Το 1969 πιάστηκε από την Ασφάλεια της Κυψέλης όπου αφού βασανίστηκε έμεινε 1 μήνα στην απομόνωση. Καταδικάστηκε σε 16 χρόνια φυλακή. Μέσα από τη φυλακή βοήθησε στον αντιδικτατορικό αγώνα με γραπτά που έστελνε στο σταθμό «Η Φωνή της Αλήθειας». Ήταν υπεύθυνος του περιοδικού «Ν. Φρουρά» και μέλος του Γραφείου του Κόμματος στις φυλακές στην Αίγινα. Την ίδια περίοδο των διώξεων φυλακίστηκε και η γυναίκα του Ελένη, που ήταν έγκυος και γέννησε μέσα στη φυλακή το πρώτο τους παιδί. (...) "

Πέθανε τον Ιούλιο του 2014.