Από μικρό παιδί, στη φαντασία και στη συνείδησή μου, η Γερμανία ήταν κάτι πολύ κακό.
Απ’ την υπολοχαγό Νατάσα και τα βασανιστήρια της Αλίκης μες στην Κομαντατούρ και στη Γκεστάπο μπροστά στη μάνα της, την Ελένη Ζαφειρίου, ως τη βίλα της διαστροφής του φασισμού και του ναζισμού, εκείνη τη βίλα του Παζολίνι στο "120 Μέρες στα Σόδομα", το Σινεμά οικοδόμησε μέσα μου ένα σωρό Γερμανίες και Ιταλίες.
Περνώντας τα χρόνια, η Γερμανία, από μια χώρα ταυτισμένη με το απόλυτο κακό, αναβαθμίστηκε κάπως μέσα μου, συναισθηματικά αναβαθμίστηκε, ένιωσα μέχρι και να τη λυπάμαι, να λυπάμαι τους ανθρώπους της δηλαδή γιατί αυτό είναι οι χώρες, οι άνθρωποί της. Ένα τείχος να χωρίζει ένα σωρό και κάθε είδους αγάπες. Έτσι, σιγά-σιγά στο μυαλό μου έγινε μια χώρα σχεδόν κανονική, σπουδαία, με τον Γκαίτε της, με τον Μπαχ της, τον Σίλερ της, τον Αϊνστάιν της, τον Μπρεχτ της και τόσες άλλες οικουμενικές προσφορές που όμως, κάθε τόσο σκέφτηκα κάτι την πιάνει αυτή τη σπουδαία χώρα κι αποφασίζει να κάνει κακό στον εαυτό της και όχι μόνο… Μεγαλώνοντας γλύκανε η αίσθηση γι’ αυτή τη χώρα κι άρχισα ν’ ανακαλύπτω πως δίπλα σ’ όσους βασάνιζαν την Αλίκη και τη Τζένη Καρέζη στέκονταν ένα σωρό Γερμανίδες μάνες που έκαναν κουράγιο γιατί βίωναν την ίδια διαστροφή και την ίδια βία.
Έτσι, από σκέτο "όλοι οι Γερμανοί κακοί" που τους είχα από παιδί τους χώρισα σε "καλούς" και "κακούς" κι ο πρώτος καλός που μ’ επισκέφτηκε ως διαμεσολαβητής ήταν ο Μπέρτολ Μπρεχτ, ήμουν 19 χρονών όταν τον είδα έξω από τη Νομική στη Σόλωνος που μοίραζε φυλάδια φροντιστηρίων και μαζί σου 'χωνε στην τσέπη και στην καρδιά κάτι ραβασάκια που γράφαν… «υπάρχουν πολλές Γερμανίες και πολλοί Γερμανοί...»
Κι άρχισε να υποχωρεί μέσα μου το βλέμμα της Ελένης Ζαφειρίου, οι κραυγές της Αλίκης, το κατασκοπικό κραγιόν της Τζένης ξεθώριασε... Ακόμα κι ο παππούς μου ο Γιάννης που είχε σκοτωθεί άρον άρον απ’ τους πρώτους στον περίφημο Β' Π. στα 21 του χρόνια, ήταν σα να μου μοίραζε φυλλάδια κι αυτός και με ψυχραιμία να μου κλείνει το μάτι και να μου λέει, «...μη γίνεσαι φανατικός...»
Οκ. Φανατικός όχι αλλά να πάω στη Γερμανία με τίποτα!
Το 2006, ήρθε μια πρόσκληση για ένα θεατρικό συνέδριο στο Wiesbaden. Είπα ναι, ήταν για το θέατρο και είπα ναι αμέσως. Έχω αφήσει στη ζωή μου τόσο λίγο χώρο και χρόνο για το θέατρο που θα ’πρεπε να είναι στην Καγκελαρία πάλι ο Χίτλερ για να πω όχι.
Κι ύστερα στη ζωή μου ήρθαν «Οι ζωές των άλλων» εκείνη η θαυμάσια ταινία, κι ήταν η πρώτη-πρώτη φορά που ένιωσε πια η καρδιά μου πως θέλω να σκαρφαλώσω σ’ αυτό το Τείχος και να κοιτάξω κι από δω κι από κει, να σκύψω, να χώσω το μάτι μου σ’ αυτή την κλειδαρότρυπα της Ιστορίας και να δω ό,τι μπορέσω απ’ τις τόσες και τόσες άγνωστες και χαμένες ζωές, χαμένες και σε πόλεμο χαμένες και σε ειρήνη. Κι έμεινε μέσα μου ζωντανή η επιθυμία, για μια κάποια σχέση με μια κάποια Γερμανία, ζωντανή επιθυμία αλλά σα σε καταστολή.
Ώσπου το 2017 ήρθε η πρόσκληση του Osnabrück University του Πανεπιστημίου του Βερολίνου για μια ομιλία με θέμα το Θέατρο, τη Νέα γενιά Προσφύγων και Μεταναστών, έτσι τη λένε την καινούρια τη φουρνιά, «γενιά». Πρόσκληση για μια διάλεξη παράλληλα με μια street performance του έργου μου «Gernika» μπροστά στο Τείχος αυτής της θρυλικής πόλης. Ούτε ένα δευτερόλεπτο δεν το σκέφτηκα, είπα ΝΑΙ!
Από κει και πέρα είναι σα να γίναν όλα μόνα τους μέσα κι έξω μου.
Αποφάσισα να σχεδιάσω ολιγοήμερο ταξίδι στο Βερολίνο. Και μετά είπα όχι μόνο Βερολίνο, δυο βήματα πιο πέρα έχει σπουδαίες στιγμές της Ιστορίας. Η Λειψία της Μουσικής και των Μεταφράσεων, το «Σκηνικό» της Δρέσδης με διανυκτέρευση, για να νιώσουμε και μέρα και νύχτα την ομορφιά…
- Θα σου βγει ακριβό το ταξίδι έτσι... (είπαν κάποιοι φίλοι που γνώριζαν). Κι από πάνω το θες και Άνοιξη…
- Καταχείμωνο τί να κάνω εκεί; Ίσα να το βάλω στο βιογραφικό και να λέω ότι πήγα; Είναι τόπος για Άνοιξη αυτός.
- Κάντο να φαίνεται τουλάχιστον φθηνό…μια μέρα ελεύθερη…μια προαιρετική από δω μια από κει…θα πας 150 ευρουλάκια κάτω…
- Οι βλάκες δεν υπάρχουν πια, τους πάτησε το τρένο (είπα και λέω μέσα μου και θέλω να το πιστέψω) Σ' αυτό το ταξίδι θέλω να ‘ρθουν άνθρωποι με κριτήρια, άνθρωποι που λένε «αφού πήγα ως εκεί τα θέλω όλα».
Κι ύστερα 5 μέρες, αυτό το πρόγραμμα, άνοιξη, 645 ευρώ είναι ακριβό; (645 +150 οι φόροι)
Θέλω ένα ταξίδι συλλεκτικό, για όσους φίλους θέλουν όπως εγώ, να δώσουν μια πραγματική ευκαιρία στη σχέση τους με την Ιστορία, με αγάπη και πραγματικό ενδιαφέρον να γνωρίσουμε έναν τόπο που δικαίως ίσως μισήσαμε από παιδιά.
Σχεδιάζοντας αυτό το 5ήμερο, από σεβασμό προς όλους όσους θα με εμπιστευτούν να τους οδηγήσω σ’ έναν τόπο που δε ζω, αναζήτησα τον καλύτερο συνεργάτη, τον ιδανικότερο τοπικό ξεναγό και γνώστη της Γερμανικής πραγματικότητας για να μοιραστούμε όπως σε Σικελία και Πορτογαλία τη Σκηνή του Λεωφορείου. Και τον βρήκα! Μαζί στήσαμε μια «παράσταση» 5 ημερών που στόχο έχει να φτάσει στην καρδιά.
Ναι, η καρδιά είναι ο στόχος, σε 5 μέρες να χωρέσει αίσθηση ολόκληρη μιας μεγάλης χώρας κάνοντας ξεναγήσεις-ζουμ!!!
Ζουμ στη βομβαρδισμένη από ιστορικό καπρίτσιο Δρέσδη,
Ζουμ στη Λειψία του Μπαχ και της Αρχαιοελληνικής Γραμματείας
Ζουμ στη Γερμανική πρωτεύουσα έτσι όπως δεν έκανε» ποτέ κανείς, με 5 ξεναγήσεις και 3 by night!.
Ζοομ στο Βερολίνο της Αρχιτεκτονικής και του Ντιζάιν.
Ζουμ στο Βερολίνο ως ευρωπαϊκή πρωτεύουσα,
Ζουμ στο κλασικό Βερολίνο με μια 3η ξενάγηση
Ζουμ στο Βερολίνο του Πολέμου και των Ναζί
Ζουμ στο Βερολίνο του Ψυχρού Πολέμου και της Στάζι,
Μεγεθυντικό φακό πάνω στον πίνακα…πάνω στις «λεπτομέρειες» που λέγονται «εβραίοι», «κομμουνιστές», «καλλιτέχνες», «παρανομία» για να μην υποταχθείς στην ανομία… Ζουμ στις βίλες που έγιναν μπουρδέλα απ’ τις χήρες μετά τον πόλεμο...
Ζύγισα τα συν και τα πλην κι είπα καμία μέρα ελεύθερη. Τίποτα προαιρετικό. Όλοι όσοι ήρθαμε ως εδώ πρέπει να τα δούμε όλα, είναι η Ιστορία μας.
Τέλος, ετούτες εδώ οι πόλεις δεν είναι Μαδρίτη ή Βαρκελώνη, δεν είναι Συρακούσες ή Ρώμη, έχουν τους δικούς τους νόμους και δεν ήθελα ούτε για μια στιγμή να νιώσει μόνος κανείς. Γι’ αυτό προγραμμάτισα το κάθε βράδυ απ’ τα 4, πριν αποφασίσει κανείς που θα πάει για δείπνο, να του δείχνουμε ένα κομμάτι της πόλης και μαζί κάποια εστιατόρια ώστε να ‘χει επιλογές.
Ειλικρινά πιστεύω πως το Ταξίδι Ελευθερώνει όταν γίνεται με αγάπη για τη Στιγμή που περνάει και χάνεται! Αυτό προσπάθησα να φτιάξω.
Καλή αντάμωση.
ΕΔΩ ΤΟ ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΩΝ 5 ΗΜΕΡΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΣΤΗ
Δύο μόνο αναχωρήσεις για όσους το θέλουν πραγματικά πολύ:
11-15 Απριλίου (Τετάρτη του Πάσχα με Κυριακή του Θωμά)
25 - 29 Μαΐου (Αγίου Πνεύματος)
Για κρατήσεις όποιος ενδιαφέρεται ας τηλεφωνήσει άμεσα στο 6985 66 2014
ή στο gr@melodrakma.com *(Υπευθυνος κρατήσεων κος. Μπανούσης)
El Greco
Υ.Γ: Λόγω της άμεσης και μεγάλης ανταπόκρισης στο κάλεσμα για Βερολίνο, σ' αυτό το ειδικό 5ήμερο Taylor Made πρόγραμμα, απόφάσισα πειραματικά, γι' αυτά τα δύο γκρουπ αρχικά μια μικρή μια παροχή: το transfer τής επιστορφής από το Ελ Βενιζέλος στο κέντρο της Αθήνας. Ένα λεωφορείο κι ένας άνθρωπος να σας περιμένει. Τίποτα σπουδαίο αλλά ανθρώπινο κι έκρινα χρήσιμο πολύ, να μην παιδεύεστε και να μην ξοδεύεστε να φτάσετε ώς το Σύνταγμα... Κι ύστερα, ν' αναβαθμίζονται σιγά-σιγά τα πράματα, να επιστρέψει ένα "ελάχιστον" ποιότητας στον τουρισμό, να λειτουργεί ανταποδοτικά ό,τι προσφέρουμε: τα χρήματα και η εμπιστοσύνη μας. (αυτό που θα πρεπε δηλαδή να συμβαίνει στη σχέση μας με το Κράτος.)
Τέλος, να υπάρχει ένας επίλογος στη μελαγχολία του τέλους του ταξιδιού.
Τέλος, να υπάρχει ένας επίλογος στη μελαγχολία του τέλους του ταξιδιού.
No comments:
Post a Comment