Πάνω από 50 άνθρωποι (κάποιες συμμετοχές είναι συλλογικές, οικογένειες ολόκληρες, γιαγιάδες, παππούδες, γαμπροί αλλοδαποί και ντόπιοι...) μπήκαν στον κόπο να επιβεβαιώσουν ότι ένα Ταξίδι δεν τελειώνει με το που βάλεις το πλυντήριο της επιστροφής...
("Αυτό που τελικά έχει σημασία στη ζωή, δεν είναι το τί πραγματικά έγινε αλλά το τί θυμάσαι και πώς το θυμάσαι")
Σαν να διάλεξες
"Παρασκευή είναι σήμερα θα πάω στη λαϊκή
να κάνω έναν περίπατο στ' αποκεφαλισμένα περιβόλια
να δώ την ευωδιά της ρίγανης
σκλάβα σε ματσάκια.
Πάω μεσημεράκι που πέφτουν οι τιμές των αξιώσεων
βρίσκεις το πράσινο εύκολο
σε φασολάκια κολοκύθια μολόχες και κρινάκια.
Aκούω εκεί τι θαρρετά εκφράζονται τα δέντρα
με την κομμένη γλώσσα των καρπών
ρήτορες σωροί τα πορτοκάλια και τα μήλα
και παίρνει να ροδίζει λίγη ανάρρωση
στις κιτρινιάρικες παρειές
μιας μέσα βουβαμάρας.
Σπάνια να ψωνίσω. Γιατί εκεί σου λένε διάλεξε.
Eίναι ευκολία αυτή ή πρόβλημα; Διαλέγεις και μετά
πώς το σηκώνεις το βάρος το ασήκωτο
που έχει η εκλογή σου.
Eνώ εκείνο το έτυχε τι πούπουλο. Στην αρχή.
Γιατί μετά σε γονατίζουν οι συνέπειες.
Aσήκωτες κι αυτές. Κατά βάθος είναι σαν να διάλεξες.
Το πολύ ν' αγοράσω λίγο χώμα. Όχι για λουλούδια.
Για εξοικείωση.
Eκεί δεν έχει διάλεξε. Eκεί με κλειστά τα μάτια."
(από το Η εφηβεία της λήθης, Στιγμή 1994)
50 άνθρωποι επιβεβαιώνουν για μια ακόμα φορά πως παρόλο που η Εποχή είναι του Ξεπετουά και της Ατάκας, της Σύντομης, της Γρήγορης της Περιεκτικής ενίοτε σε εξυπνάδα... ετούτοι οι 50 βρήκαν χρόνο και ψυχή για να θυμηθούν, να γράψουν και να μοιραστούν. Μάλιστα για να κριθούν (από μια άποψη) χωρίς καν να ξέρουν αν και τί κερδίζουν...
Συνεχίστε να ψηφίζετε.
Θυμίζω τα Κριτήρια με τα οποία ΔΕΝ σας ζητείτε να το κάνετε:
“αυτός είναι φίλος μου”
“μ' αυτόν ήμασταν στο ίδιο γκρουπ”
άρα αυτόν ψηφίζω.
Το δοκιμάσαμε αυτό το “σύστημα” με τους φίλους, τους γνωστούς και τα “δικά μας παιδιά” τα τελευταία 193 χρόνια... (από το 1821 και μετά...)
Τα τελευταία 40 δε, κάναμε το Μεταπτυχιακό μας στην Αναξιοκρατία.
Όμως μπορείτε να κρίνετε με βάση:
i) το ταλέντο που νιώθετε ότι υπάρχει
ii) Την Πρόθεση (τουλάχιστον την Πρόθεση) που Εισπράττετε από το κείμενο
να σας πει μια ιστορία
αλλά και να σας εμπεριέχει,
σα να ήσασταν μέρος, κομμάτι των Λέξεων κάποιου άλλου...
Ψηφίζετε ΕΔΩ ή ΕΔΩ (αφού πρώτα όμως διαβάσετε αλλιώς σας παρακαλώ πολύ μην το κάνετε) μέχρι ΚΑΙ την Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου.
El Greco
Σαν να διάλεξες
"Παρασκευή είναι σήμερα θα πάω στη λαϊκή
να κάνω έναν περίπατο στ' αποκεφαλισμένα περιβόλια
να δώ την ευωδιά της ρίγανης
σκλάβα σε ματσάκια.
Πάω μεσημεράκι που πέφτουν οι τιμές των αξιώσεων
βρίσκεις το πράσινο εύκολο
σε φασολάκια κολοκύθια μολόχες και κρινάκια.
Aκούω εκεί τι θαρρετά εκφράζονται τα δέντρα
με την κομμένη γλώσσα των καρπών
ρήτορες σωροί τα πορτοκάλια και τα μήλα
και παίρνει να ροδίζει λίγη ανάρρωση
στις κιτρινιάρικες παρειές
μιας μέσα βουβαμάρας.
Σπάνια να ψωνίσω. Γιατί εκεί σου λένε διάλεξε.
Eίναι ευκολία αυτή ή πρόβλημα; Διαλέγεις και μετά
πώς το σηκώνεις το βάρος το ασήκωτο
που έχει η εκλογή σου.
Eνώ εκείνο το έτυχε τι πούπουλο. Στην αρχή.
Γιατί μετά σε γονατίζουν οι συνέπειες.
Aσήκωτες κι αυτές. Κατά βάθος είναι σαν να διάλεξες.
Το πολύ ν' αγοράσω λίγο χώμα. Όχι για λουλούδια.
Για εξοικείωση.
Eκεί δεν έχει διάλεξε. Eκεί με κλειστά τα μάτια."
(από το Η εφηβεία της λήθης, Στιγμή 1994)
50 άνθρωποι επιβεβαιώνουν για μια ακόμα φορά πως παρόλο που η Εποχή είναι του Ξεπετουά και της Ατάκας, της Σύντομης, της Γρήγορης της Περιεκτικής ενίοτε σε εξυπνάδα... ετούτοι οι 50 βρήκαν χρόνο και ψυχή για να θυμηθούν, να γράψουν και να μοιραστούν. Μάλιστα για να κριθούν (από μια άποψη) χωρίς καν να ξέρουν αν και τί κερδίζουν...
Συνεχίστε να ψηφίζετε.
Θυμίζω τα Κριτήρια με τα οποία ΔΕΝ σας ζητείτε να το κάνετε:
“αυτός είναι φίλος μου”
“μ' αυτόν ήμασταν στο ίδιο γκρουπ”
άρα αυτόν ψηφίζω.
Το δοκιμάσαμε αυτό το “σύστημα” με τους φίλους, τους γνωστούς και τα “δικά μας παιδιά” τα τελευταία 193 χρόνια... (από το 1821 και μετά...)
Τα τελευταία 40 δε, κάναμε το Μεταπτυχιακό μας στην Αναξιοκρατία.
Όμως μπορείτε να κρίνετε με βάση:
i) το ταλέντο που νιώθετε ότι υπάρχει
ii) Την Πρόθεση (τουλάχιστον την Πρόθεση) που Εισπράττετε από το κείμενο
να σας πει μια ιστορία
αλλά και να σας εμπεριέχει,
σα να ήσασταν μέρος, κομμάτι των Λέξεων κάποιου άλλου...
Ψηφίζετε ΕΔΩ ή ΕΔΩ (αφού πρώτα όμως διαβάσετε αλλιώς σας παρακαλώ πολύ μην το κάνετε) μέχρι ΚΑΙ την Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου.
El Greco
Κι όπως μας έλεγες... Κυρίως πώς θυμάσαι κάτι. Το συναίσθημα της ενθύμησης τρουπώνει στο υπο/ασυνείδητο και ακόμη και αν το μυαλό ξεχάσει, η καρδιά πάντα θυμάται...
ReplyDeleteΠροσθέτω σε αυτό που λέει ο Μαρκες ατάκα από την ταινία του Ντειβιντ Λιντς 'Χαμένη Λεοφώρος' " Δεν μου αρέσει το βιντεο γιατί θέλω να θυμάμαι τα πράγματα όπως εγώ το επιθυμώ και όχι όπως έγιναν ίσως στην πραγματικότητα"...
Η ανάρτηση με τις φωτό θα ακολουθήσει μετά το πέρας της ψηφοφορίας για το κείμενο, σωστά;
Πώς βλέπουν τα πράγματα οι Βάσκοι τώρα πια μετά τη Σκωτία και τη σχεδόν ανεξαρτησία της;
Αυτές οι ειδήσεις έφτασαν Αννούλα μου στην Ελλάδα;;; Οι βάσκοι εδώ έμαθαν ότι το Δημοψήφισμα το έχασαν όσοι επιθυμούσαν Ανεξαρτησία. Να δούμε τώρα στην Καταλονία που πριν 2 ώρες ακριβώς ανακοινώθηκε Δημοψήφισμα για τον ίδιο ακριβώς λόγο για τις 9 Νοεμβρίου...
Delete(Ναι της φωτογραφίας μετά τη λήξη...)
Tι λες... Από εσένα το έμαθα. Αν 'περάσει' και από το Συνταγματικό Δικαστήριο, θα έχουμε ενδιαφέρουσες εξελίξεις. Οψόμεθα.
ReplyDelete8 Αλεξία Νικολάου για το "Λύτρωση
ReplyDelete10 Βάσω Χριστάκου για το "Ένα λιμάνι, ένα τέλος, μια αρχη!"
12 Μαρίνα Τσοπούρογλου για το "Αγάπη τί αλλο;"
Στέλλα Δουκάκη