Τα γυαλιά ηλίου βοηθούν τ’ αμήχανα βλέμματα. Όλοι κατέβηκαν για πρωινό με αμήχανο βλέμμα.
Ειπώθηκαν πολλά χθες βράδυ, η Julieta διάβασε το χέρι όλων. Θα γίνουν πράματα και θάματα στην προσωπική ζωή του καθενός. Μην τρομάζετε, το να μη γίνουν είναι τρομερότερο.
Στον κοινό μας βίο απ’ την άλλη, στον ταξιδιωτικό κοινό μας βίο, θα συνεχίσουμε λέει να ταξιδεύουμε μαζί, εκτός από δύο, δυο από μας θ’ αποκτήσουν παιδί και θα χαθούν για κάποια χρόνια ίσως και για πάντα. Θ’ αποκτήσουν το παιδί που δεν απέκτησε ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα, ο Τάσος και η Γκόλφω, ο Τζιωρτζ κι η Μάρθα που δε φοβήθηκαν ούτε μια στιγμή τη Βιρτζίνια Γουλφ και το τράβηξαν στα άκρα, το παιδί που δεν απέκτησε ο Άγνωστος Στρατιώτης που δε γύρισε απ' τον πόλεμο και η αρραβωνιαστικιά του έκανε πια με άλλον οικογένεια αλλά έχει ακόμα τη φωτογραφία εκείνου του φαντάρου στο πορτοφόλι της και φαντάζεται τη ζωή που δεν πρόλαβαν να ζήσουν, δυο από μας θ’ αποκτήσουν το παιδί που δεν πρόλαβε ν’ αποκτήσει ο Άγνωστος πολιτικός κρατούμενος που δολοφονήθηκε σε μια φυλακή του κόσμου για τις Ιδέες του, χωρίς να τον αφήσουν ούτε ν' αποχαιρετήσει την αγάπη του που περίμενε έξω στη βροχή, εκεί, στο προαύλιο τής πέταξαν στα πόδια ένα κουφάρι τυλιγμένο σε κιτρινισμένο σεντόνι κι έσκυψε και το πήρε αγκαλιά, κουφάρι σε αγκαλιά σαν το παιδί τους που δεν πρόλαβε να γεννηθεί, Πιετά παντού γύρω μας φτάνει να σηκώσουμε το κεφάλι απ' την οθόνη του κινητού...
Ύστερα πιάσαμε κουβέντα για το πόσο ενώνει και πόσο χωρίζει ένα ζευγάρι η γέννηση ενός παιδιού. Έτσι τέλειωσε η χθεσινή βραδιά. Γι’ αυτό θέλω να τρώμε μαζί σε επιλεγμένα, καλά επιλεγμένα εστιατόρια, για να υπάρξει κλίμα να πάει η βραδιά πιο πέρα, δε θέλω χέρια βιαστικά, ό,τι μ’ αγγίζει να είναι αιώνιο…
4η ΜΕΡΑ:
Αφύπνιση…
- Τί μέρα μας περιμένει πάλι;
Πού θα μας πάει αυτός;
- Δε διάβασες το πρόγραμμα;
Πρωινό και φύγαμε.
Για πού;
Είναι δυνατόν να έρχεται κανείς στη Φλωρεντία και να μη μπει στη Galería Uffizi;
Όσες φορές και να ρθει, είναι δυνατόν να μην μπει και ξαναμπεί;
Γιατί;
Για να σώσει 20 ευρώ;
Είναι ακριβό λέει το εισιτήριο…
- Κι η μπλούζα της Μπαρτσελόνα δεν είναι; Τρεις (3) πήρες πέρυσι.
Είναι όλη η Ιταλική Αναγέννηση εδώ μέσα.
Μποτιτσέλι, Τιτζιάνο, Λεονάρντο, Καραβάτζιο…
Είχαμε ξανάρθει λέει αλλά δε μας βάλαν μέσα … μας αμολήσανε…
Ένα απ’ τα όνειρά μου είναι να παίξω έναν ρόλο ελάχιστο στην Οικοδόμηση Κρίσης και Ουσιαστικής Συνείδησης όσων Ταξιδεύουν. Να ξέρουν για ποιο πράμα αξίζει τον κόπο να στερηθούν ακόμα και το σάντουιτς, και πότε είναι σοφό να μην σκεφτούν τα λεφτά προκειμένου να «γευθούν» μια χώρα, γιατί μια χώρα είναι και η κουζίνα της.
Φύγαμε.
Θέλω να κάνουμε ξενάγηση στην πόλη πρώτα, αφήστε τώρα τους καφέδες, το απόγευμα, θα έχουμε και δεύτερη νύχτα στη Φλωρεντία.
«Πορεία προς Galería Uffizi» λέγεται το πρώτο μέρος της ξενάγησης!
Να κι η Santa Margarita…
Κι αυτό εκεί είναι το Μουσείο - Palazzo Vecchio όπου εκτός των άλλων βρίσκεται και η νεκρική μάσκα του Δάντη..
Να κι αυτό, να και κείνο, και τ’ άλλο… Κάθε γωνιά τη Φλωρεντία είναι ένας πίνακας…
Φτάσαμε…
Είναι μέσα στις λίγες του κόσμου η Galería Uffizi γι’ αυτό, η Melodrakma Universal δε δίστασε ούτε μια στιγμή να ρισκάρει την προπληρωμή κράτησης ώστε να αποφευχθούν ουρές, κι έκλεισε όσους ξεναγούς χρειάζονται - μιας και υπάρχει περιορισμός στον αριθμό των ατόμων του κάθε γκρουπ - ώστε όλοι όσοι το επιθυμούν να ξεναγηθούν με τον αρτιότερο τρόπο μέσα σ’ αυτή τη σπουδαία Πινακοθήκη. Στη Φλωρεντία δεν έρχεται κανείς για να το βάλει απλώς στο βιογραφικό του, απλά για να ’χει λίγο ελεύθερο χρόνο εκεί ώστε να μπορεί μετά να καυχιέται ότι πήγε κι ας πρόλαβε μόνο καφέ να πιει.
- Ποιοι δε θα μπουν στη στα Galería Uffizi;
(Σιωπή)
Ξαναρωτώ… Ποιοι δε θα μπει στη στα Uffizi;;;;
Raus!
Schnell...
Να βγουν ένα βήμα μπροστά όσοι αποφάσισαν να μη μπουν. Δεν είναι κακό να πάρει κανείς την ευθύνη της αδιαφορίας του όταν φτάνει δυο βήματα από κορυφαίες στιγμές στην Ιστορία της Τέχνης.
Μπαίνουμε για ξενάγηση.
Buongiorno Venus.
Καλημέρα Αφροδίτη.
Buongiorno principessa.
Κι όταν λέμε ξενάγηση εννοούμε ξενάγηση.
(2,5 ώρες αργότερα…)
Τέλος ξεναγήσεως
Adiós Diosa.
Adiós principessa!
Ναι, τώρα θα δώσουμε λίγο χρόνο για καφέ αλλά λίγο γιατί έχουμε γύρισμα σήμερα.
Πού;
Στο Arezzo!
Ναι… Buengiorno principessa!!! Εκεί που γίναν τα γυρίσματα του La Vita e Bella. Θέλω κάθε μέρα να κάνουμε κάτι ωραίο, κάτι που πέρασε απ’ τη ζωή μας κι άφησε μικρά ή μεγάλα σημάδια, μια ταινία, ένας πίνακας, ένας έρωτας…
Η Μαλένα, η Ζωή είναι Ωραία, η Θάλασσα Μέσα μου…
Φύγαμε…
Μουσική…
Βγαίνω...
Σήμερα θέλω να μιλήσουμε περί Πίστεως και περί Κολάσεως.
Την Πίστη σε όλα τα επίπεδα, απ’ την Πίστη-Βαρίδιο του άρρωστου θρησκόληπτου ως εκείνη που σε κάνει να επιβιώσεις μέσα στην κόλαση ενός στρατοπέδου συγκέντρωσης.
Raus!
Schnell...
Φτάσαμε. Θέλω να κάνουμε ξενάγηση στα σημεία των σημαντικών γυρισμάτων. Εδώ έχουμε ένα Quick Change, θέλω ρούχα του ’40, έχετε 5 λεπτά να μεταμορφωθείτε σε πρωταγωνιστές. Άλλα τόσα έχω εγώ να μετατρέψω τη Στιγμή σε Ταινία Μικρού Μήκους.
Ακολουθήστε, πάμε στο Ιστορικό Κέντρο… Αυτή είναι Cartolibreria Orefice, το πραγματικό βιβλιοπωλείο του Μπενίνι στην ταινία.
Πάμε και προς την Piazza del Duomo…πάμε στο Palazzo della Provincia… πάμε για φωτογράφιση εκεί που ο Guido ξεδίπλωσε χιλιόμετρα κόκκινο χαλί για να κατέβει τη σκάλα της Παραμυθίας La Principessa…
Ναι, και χρόνο ελεύθερο θα έχουμε, tailor made είπαμε τα κάνουμε τα ταξίδια, δε θα τρέχουμε σα νευρωτικοί. Πάμε για ένα εσπρεσάκι στο Caffè dei Costanti; Ναι, της ταινίας κι αυτό…
Πήγε απόγευμα, πάμε, επιστρέφουμε στη Φλωρεντία. Ανεβείτε στο λεωφορείο να μετρήσω. Τί έχουμε την τελευταία ώρα;
Μουσική.
Μου ’ταξες ταξίδι να με πας,
Όσο μακριά ο κόσμος φτάνει
Πού αλλού καρδιά μου να με πας,
Πήγα στον Παράδεισο και φτάνει…
Μισό λεπτό, ακούστε κι αυτό της Milva…
Φτάσαμε
Νύχτα ελεύθερη στη Φλωρεντία για ό,τι ονειρεύτηκε ο καθένας.
Όποιος προλάβει ας κλείσει ραντεβού, δείπνο ρομαντικό τόσες γνωρίσαμε ως τώρα, ραντεβού με τη Malena, τη Lucia, την Arice, τη Rita, τη Julieta, τη Γκόλφω, τη Nicoleta, την Principessa, την Alaitz…
Στις 20 Αυγούστου του 1940, ο Τρότσκυ, βλέποντας τη γυναίκα του απ’ το μπαλκόνι λίγο πριν δολοφονηθεί αναφώνησε… «Παρά τα όσα… η ζωή είναι ωραία!»
Από κει εμπνεύστηκε ο Μπενίνι τον τίτλο της ταινίας που «γυρίσαμε» σήμερα.
Καληνύχτα κι ευχαριστώ και για το σημερινό γύρισμα.
El Greco
