By Night στην Αθήνα μου

Ένα Αστέρι δε γεννιέται, γεννήθηκε από καιρό και είναι πια στη φάση που γίνεται Κεφάλαιο για την Ψυχαγωγία κάποιων Ανθρώπων στην Ελλάδα. Μετά από πολλά χρόνια ένιωσα και πάλι στην Αθήνα τη μαγική δύναμη που έχει η Αλήθεια, η Αλήθεια και το Ταλέντο ενός ανθρώπου πάνω στη Σκηνή.

Σκηνοθετημένη μόνο απ’ την Αλήθεια της η  Χριστίνα Μαξούρη. Και φώτα τής έκανε το Ένστικτό της.

Η μάνα μου και γω χθες βράδυ έξω, τα δυο μας, μοιράσαμε την απόσταση, Μαδρίτη-Λάρισα, στην Αθήνα το ραντεβού, στο Σταυρό του Νότου, κι η Χριστίνα εκεί να κάνει δώρο σε πολλούς ανθρώπους βραδιά ολόκληρη συλλεκτική για το κουτάκι κατ’ ευθείαν το περίφημο, το μπορντό με τα κοσμήματα.

Ήταν δυστυχώς η τελευταία Δευτέρα που τραγουδούσε όμως είχε κι αυτό το «τελευταία» τα δώρα του: πρώτα, πρόγραμμα κανονικό, ολόκληρο έξοχο με τη συνοδεία έξοχων μουσικών, χειροκρότημα με καρδιά, 3 ανκόρ, και μετά... Μετά άλλο τόσο πρόγραμμα α καπέλα… Η Χριστίνα κι όσοι ομότεχνοί της την αγαπάνε κι ήταν εκεί, ανέβηκαν στη σκηνή κι ανάμεσά τους… α καπέλα κι η Μελίνα Κανά κι έκανε το χρόνο κομματάκια, 2018.... 1986, η μάνα μου 32 χρόνια πιο νέα, 3 εγχειρήσεις πίσω  να φωνάζει πίσω μου «…είσαι μικρός πού θα πας μόνος σου…», 1986, 32 χρόνια πριν, εγώ στη μπουάτ  "Πλατώ" στη Χαριλάου, στη Θεσσαλονίκη, στα 16 μου μάλλον όχι καλά στα μυαλά μου γιατί μ’ αρέσει παράξενη μουσική, Λάρισα-Θεσσαλονίκη, ένα νέο κορίτσι που το λέγανε Μελίνα τότε, Μελίνα και χθες στο Σταυρό του Νότου είχε τώρα στη φωνή της όλα τα δώρα που της έκανε η ζωή, είχε και τη γενναιοδωρία να πει ευχαριστώ στη Χριστίνα που σεμνά στέκονταν δίπλα της με τη σκυτάλη στο χέρι αντί για μικρόφωνο, σκυτάλη Αλήθειας σε κάποια βράδια...

Η Μουσική με σώζει πάντα.
Από μια βραδιά, σώζεται ολόκληρη ζωή καμιά φορά, γιατί τη θυμάσαι και τη σέβεσαι και λες ζωή μου είναι και προσπαθείς να μην την εξευτελίσεις
 μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου, 
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες

Πάω 32 χρόνια μπρος, στο Μέλλον, 2050 κι ακούω την Άλμπα μου να παίζει τσέλο και φλάουτο σε κάποια σκηνή της Αθήνας και συνοδεύει τη φωνή που  θα χει πάρει τη σκυτάλη απ’τη Χριστίνα…

Χώρα ολόκληρη σώζει η Μουσική μερικές βραδιές.

Πού φώναζες πίσω μου «πού θα πας… είσαι μικρός» νοσταλγώ μαμά, αυτό το «μικρός»!

Ευχαριστώ Χριστίνα, καλή επιτυχία σε όλα όσα κάνεις γιατί τα κάνεις με καρδιά. Τη Σκυτάλη Ψηλά.

Υ.Γ: «Το άσπρο μαμά νοσταλγώ», είναι ο τίτλος του πρώτου προσωπικού άλμπουμ τής Χριστίνας Μαξούρη με τους στίχους της Ελένης Φωτάκη και τη μουσική του Άγγελου Τριανταφύλλου. Κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο από την Μικρή Άρκτο.

El Greco