25-S  ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ

(Όλες οι φωτογραφίες είναι σημερινές, 25-S και κυκλοφορούν στο διαδίκτυο.)

     Σήμερα, από τις 18:00, ξεκίνησε η αποκαλούμενη επιχείρηση 
25- S, (25 Σεπτεμβρίου). Με σκοπο την Κατάληψη του Κοινοβουλίου. 

     Οι "Αρχές", εδώ στην Ισπανία μιλούν για Πραξικοπηματική Ενέργεια. (Δεν περνά απ' το μυαλό των "Αρχών" -ακόμα τουλάχιστον- ότι μπορεί Πραξικόπημα να είναι το να εκλέγεται μια Κυβέρνηση προτείνοντας ένα πρόγραμμα και μετά να κάνει ακριβώςτα αντίθετα γιατί ανακάλυψε ότι η Κατάσταση ήταν πολύ χειρότερη απ' ό,τι φανταζόταν. Δεν αλλάζουν και λίγο το "Σενάριο", λένε σε όλες τις χώρες το ίδιο.)

     Οι "Αρχές" συγκέντρωσαν απίστευτες Αστυνομικές Δυνάμεις έξω από το Κοινοβούλιο για να προστατεύσουν τη Δημοκρατία από τους "εχθρούς" της. 

     Η Ισπανία δεν είναι η μόνη χώρα που εχθρό τής Δημοκρατίας θεωρεί το Λαό. 

     Δεν είμαι αισιόδοξος γι' αυτή την ισπανική απόπειρα. Για 3 λόγους.

1) Γιατί οι "Διοργανωτές" ονόμασαν εκ των προτέρων την Κατάληψη "ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ". (Καλά κρασιά δηλαδή εκ των προτέρων επίσης.)

2) Οι "Αρχές" ρίχνουν πολύ ξύλο και δω. (Πιστεύουν ακόμα ότι προστατεύουν τη Δημοκρατία. Σύμπτωση, δεν έγιναν μειώσεις στους μισθούς των "Αρχών" ακόμα στην Ισπανία.)

3) Όσοι δεν έχασαν ακόμα τη δουλειά τους, δε στηρίζουν τέτοιες "ακραίες" κινήσεις. (Άσε που νομίζουν ότι η Κριση είναι Οικονομική.)

     Αύριο στην Ελλάδα έχουμε την Επιχείρηση 26-S. Μία ακόμα Γενική Απεργία. Στο μεταξύ, οι "Δημοκρατικές" και "Προοδευτικές" και "Δυνάμεις" της "Χώρας" (μέχρι τη ΧΩΡΑ βάζω πια σε εισαγωγικά) κόπτονται, ιδρώνουν και θλίβονται βαθιά με τον στραγγαλισμό" της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ λόγω της σύλληψης του νεαρού/"πατέρα" του "Πατέρα Παστίτσιου".

Εκεί σύμφωνα με τον κ. Κουβέλη π.χ, την καταλαβαίνεις τη Δημοκρατία. Όλα τ' άλλα πάνε ρολόι.

                                                                                                     Μαδρίτη, 25 Σεπτεμβρίου

                                                                     EL GRECO

ΤΟ ΛΑΘΟΣ--EL ERROR

    Μια ταινία μηκρού μήκους που θεωρώ ότι δεν είναι χάσιμο χρόνου. (Κι αν είναι, σιγά μη δεν το έχουμε χάσει για αναξιότερους λόγους.)

    Κάνει επιτυχία εδώ στην Ισπανία. Έχει κάτι απ' αυτή την ειρωνική αλμοδοβαρική υπερβολή.

    Εμένα μου άρεσε γιατί μ' έκανε να σκεφτώ σε πόσο δύσκολη θέση, βρίσκονται όσοι (όχι όλοι ακόμα γιατί η Μαλάκινση δεν είναι σαν τον πυρετό που βάζεις θερμόμετρο και τον μετράς) φίλοι μου ήδη θέλουν να κάνουν αυτό που κάνει στο τέλος της ταινίας η πρωταγωνίστρια. Μιλώ για εκείνους τους φίλους που ψήφισαν ένα από τα τρία κόμματα που μας κυβερνούν. Όσο για τους άλλους που δεν το κάνανε, φοβάμαι ότι το ίδιο πάνω κάτω θα νοιώσουν αν πρώτα δε γίνει Συνταγματική Συνέλευση, αλλαγή του Συντάγματος, σύλληψη των υπευθύνων της καταδίκης σε Ανεργία του 1/4ου τού ενεργού πληθυσμού και Καταδίκη της Κομματοκρατίας.

Μακάρι να ήταν Μηκρού Μήκους η Τραγωδία μας.

     Un cortometraje que no considero pérdida de tiempo. Seguramente hemos perdido tiempo en maneras mucho más estúpidas.

     Tiene algo de esta irónica exageración almodovariana.   

     A mi, simplemente me hizo pensar en lo mal que deben sentir mis amigos, los que en las últimas elecciones en Grecia, votaron los que ahora gobiernan mi país. Con todo el respeto temo que en España, todavía no vino la Consciencia de lo que Aristóteles llama ERROR TRÁGICO. Todavía no encontré muchos que quieren hacer lo que hace la protagonista cuando toma ¨Consciencia¨... Por eso, la "Reforma" y los "Ajustes" seguirán. (Aunque sin Esperanza A.) 

     A lo mejor, será muy tarde cuando los  españoles se den cuenta que han sido "unos griegos": ENGAÑADOS, GILIPOLLAS o "BORRACHOS" la noche antes de las elecciones, da igual. Porque el resultado será lo mismo: ... 

Ojala fuera un "Corto" nuestra Tragedia. 

Η ΣΙΩΠΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΧΡΥΣΟΣ

Εξαιρετικά επίκαιρο ερώτημα: ΠΟΤΕ ΘΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ;

Ανέκδοτο:

     Οι επιβάτες της πτήσης κάθονται στις θέσεις τους και περιμένουν τους
πιλότους. Σύντομα, δύο άνδρες μπαίνουν στον αεροπλάνο, με στολή πιλότου.
Φορούν μαύρα γυαλιά.
Ο ένας από τους δύο συνοδεύεται από έναν σκύλο για τυφλούς και ο
άλλος βρίσκει το δρόμο του με την βοήθεια ενός άσπρου μπαστουνιού.
Προχωρούν στον διάδρομο, μπαίνουν στο πιλοτήριο και ξανακλείνουν την πόρτα.

     Πολλοί από τους επιβάτες γελούν νευρικά και όλοι κοιτάζονται με μία
έκφραση που πηγαίνει από την έκπληξη στον φόβο ή τον σκεπτικισμό.

     Μερικοί ψάχνουν τις κάμερές τους.

     Μερικά λεπτά αργότερα οι μηχανές του αεροπλάνου ξεκινούν και το
αεροπλάνο επιταχύνει στην πίστα.

     Τρέχει όλο και πιο γρήγορα και μοιάζει σα να μην πρόκειται να απογειωθεί ποτέ.

     Οι επιβάτες κοιτάζουν από τα παράθυρα τους και διαπιστώνουν ότι το αεροπλάνο
κατευθύνεται ίσια σε μια λίμνη που βρίσκεται στο τέλος του διαδρόμου απογείωσης.

      Το αεροπλάνο τώρα τρέχει πολύ γρήγορα στην πίστα και πολλοί επιβάτες
διαπιστώνουν ότι δεν πρόκειται να απογειωθούν ποτέ και ότι όλοι θα πέσουν στην λίμνη.

     Οι φωνές των έντρομων επιβατών γεμίζουν το αεροπλάνο, αλλά αυτή ακριβώς τη στιγμή,
το αεροπλάνο απογειώνεται γλυκά, χωρίς το παραμικρό πρόβλημα.

      Οι επιβάτες ηρεμούν, χαμογελούν, νιώθοντας λίγο ανόητοι που πίστεψαν
σε αυτό το κακόγουστο αστείο. Λίγα λεπτά αργότερα το γεγονός ξεχάστηκε.

     Στο πιλοτήριο, ο πιλότος ψαχουλεύει το ταμπλό με τα όργανα, βρίσκει
το κουμπί του αυτόματου πιλότου και τον βάζει σε λειτουργία. Λέει μετά στον συγκυβερνήτη.

-Ξέρεις τι πραγματικά με φοβίζει;
-Όχι, απαντά ο άλλος.

-Ρε συ καμιά μέρα, θα βάλουν τις φωνές πολύ αργά και θα πνιγούμε όλοι μας.!



Ξαναρωτώ: ΠΟΤΕ ΘΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ;;

LA «MAJA» GRECIA, DESNUDA.

(Yiannis y Alaitz, han robado La Maja Desnuda. Con buenas Intenciones por supuesto.)
 
 En estos momentos duros para mi país, me gustaría acordarme y recordaros unas cosas. Igual ayudarán, a los que quieren entender, (claro, a los demás, a los que no quieren, NO), el Por Qué Grecia ha sido «LA ELEGIDA», el Laboratorio Europeo. 

     Grecia es el único país al que Alemania NO pagó NADA de la Indemnización de la Segunda Guerra Mundial. (Lo aclaro la SEGUNDA, porque han hecho también una Primera.) 

     Grecia resistió a los Nazi, murió un millón de griegos (mi abuelo Yiannis Lymtsioulis también cuando mi padre era bebé de 5 meses), murieron tanto durante la Ocupación alemana, como también durante «Los Días Felices» de Posguerra. 

     Después del Plan Marshall (denominado oficialmente European Recovery Program o ERP), Grecia, se vio obligada por los EE.UU a aceptar, por el «Bienestar» de Europa y la Recuperación de una de las Alemanias, aceptar y NO EXIGIR la Indemnización que le correspondía. Además, como a los EE.UU no les gustan las injusticias pusieron una condición: Que si las DOS (2—hasta el 3 de Octubre de 1990) Alemanias se unieran en algún momento, la una, unida y única, Alemania, TENDRÍA que pagar la deuda a Grecia. La deuda aquella, supera muchísimo (hasta hoy 21 de Septiembre de 2012) la deuda que aparece que tiene Grecia hoy en día.

     Con el dedo de la señora Merkel levantado permanentemente (el dedo no la deuda) supongo, que ya TODOS nos enteramos que las Alemanias son UNA! Pero sin cumplir la condición y obligación hacia Grecia. Condición escrita, en el Plan Marshall y Ética según el Juicio de Nuremberg. 

(Una de las que faltan está en el Mueso Británico también.)

     También quiero recordaros, que Grecia tiene otro alfabeto, y a lo mejor otra manera de «Pensar». (Eso, aunque no oficialmente todavía, la «otra», la «distinta» manera en general, está considerada si no crimen, pecado.) Por eso, los empleados del Nuevo Orden para hacer el papel de «Gobierno griego», han decidido modificar la gramática griega, y quitar letras del alfabeto. Hasta la Y griega quitamos. Por modernizarnos y estar más cerca al los europeos. http://elgrecomadrid.blogspot.com.es/2012/09/normal-0-21-false-false-false_14.html

     Sí, claro, el gobierno se ha elegido vía «elecciones democráticas». Ésta es l información que oficialmente tengo yo también. Pero si uno no vive en Grecia, no puede saber «La Operación Triunfo» que se montó allí durante el mes antes de las elecciones. Hasta mi madre casi, (Digo CASI y HASTA porque no me lo perdonaría a mi mismo) les votó (por supuesto que NO al final) por Miedo, por todo el Ataque Terrorista Mediático que se había sometido. Hasta que les van a quitar las casas los «Comunistas que vienen» ha tenido que oír. ¿Cuánta Resistencia al Terrorismo puede tener un pensionista? De los pensionistas no se espera Resistencia. Lo que han podido resistir, ya lo han hecho los que pudieron en sus días de juventud. Ahora sólo quieren vivir sus últimos años de vida sin «sorpresas». No aguanta el corazón del pensionista grandes emociones de Cambios. 

     Por último, querría comunicaros el trabajo de un griego que vive en Alemania. (De una de las generaciones que han tenido que emigrar. Del señor Alexis Mantheakis y de sus amigos.) Es sobre el ROBO de los Mármoles del conde Elgin. 

(Imagen del momento del ROBO. Se fotografiaba encima el sinvergüenza.)

     Los Mármoles de Elgin es el nombre popular con el que se conoce a una extensa colección de mármoles procedentes del Partenón griego.
La colección llegó a Gran Bretaña entre 1801y 1805 de manos de Thomas Bruce conde de Elgin, un oficial británico residente en la Atenas otomana, quien ordenó que se retiraran estas piezas del Partenón. Desde 1939, los mármoles se exponen en una sala habilitada especialmente dentro del Museo Británico de Londres.
Contenido de la colección
En total, la colección representa más de la mitad de las esculturas decorativas del Partenón: 75 metros de los casi 160 que tenía el friso original; 15 de las 92 metopas; 17 figuras parciales de los pedimentos así como otras piezas de arquitectura. 

…Los mármoles no son piezas independientes sino fueron arrancadas, desmembradas de un único monumento.

     Todo eso lo puede ver y averiguar cualquiera hasta en la Wikipedia.

     El ROBO, supuestamente se hizo para salvar los Mármoles de la contaminación. Así por lo menos dijo el Conde y lo mismo deenden hasta hoy los ingleses. ¿Quién no puede imaginar la contaminación que tenía Atenas entre 1801 y 1805?

     Y si todo eso parece Antiguo para un mundo Moderno de Mercados, podría contar todo lo que los últimos 30 años ha hecho SIEMENS en Grecia. Y si alguien piensa "menuda victima, que lo permitieran", le digo que no sólo no conoce Historia sino tampoco Geografía. Si alguien entre vosotros que realmente piensa "menuda víctima..."le propongo a mirar un poco en el mapa (de hoy porque mañana no sabemos) y verá quienes son los vecinos de Grecia. 

!NO! Nuestros vecinos no son malos. Simplemente digamos son distintos. Por lo menos que los portugueses y los franceses. La Península Balcánica es distinta. 

     !En definitiva, Grecia NO ha sido Victima! 

     !Ha sido Chantajeada! 

     Si no se endeudara comprando Armas por Alemania, Francia y EE.UU, tendría Guerra. Podrían usar a Turquía, o algún país de la Ex Yugoslavia, los millones de inmigrantes de países musulmanes que ya han invadido Grecia por ser l primer Territorio de Unión Europea que pisan... Tendríamos Guerra. Y tampoco hoy puedo decir que no la amos a tener. Solamente espero que no sea civil. No sé si todos los hispanohablantes pero, los españoles seguro que entienden esta tontería de tener preferencias entre Guerras.

     No voy a contaros más. Como buen griego, voy a confiar en el Deus Ex Máquina porque en la Era de los Mercados no puedes esperar mucho de Vecinos y Aliados. 

 CONCLUSIÓN: En el Mundo de Hoy, si tienes Frentes abiertos con ingleses y alemanes, muy buen futuro no te espera. 

P.S.: Gracias a Alaitz que me ayudó a «ROBAR» la maja desnuda, porque yo sólo, soy muy malo en photoshop.  Y por supuesto la Desnuda íbamos a robar. Porque da menos trabajo. No hay que desvestirla. Y además, todo ya «Desnudo» tiene que quedar.

OS PRESENTO EL TRABAJO DE ALEXIS MANTHEAKIS: Cómo quedarían unos cuantos monumentos del mundo, si el conde Elgin hubiera decidido a «protegerlos de la contaminación.»

                                                                            ELGRECO

«Αυτά που ήτανε να γίνουν, δε γίνανε ποτέ. Κι αυτά που γίνανε, δεν ήταν για να γίνουν»

Μήδεια, Ευριπίδης.

Το τέρας μέσα μας: Το πείραμα Μίλγκραμ --Το "Πείραμα" επαναλαμβάνεται σε Ελλάδα Ισπανία και Πορτογαλία.

Το πείραμα του Μίλγκραμ είναι ένα από τα πιο γνωστά αντιδεοντολογικά πειράματα της ψυχολογίας, ουσιαστικά μια «φάρσα» που ξεγύμνωσε την ανθρώπινη ψυχή.

Το 1961, ο είκοσιεφτάχρονος Στάνλει Μίλγκραμ, επίκουρος καθηγητής ψυχολογίας στο Γέιλ, αποφάσισε να μελετήσει την υπακοή στην εξουσία.
Είχαν περάσει λίγα μόνο χρόνια από τα φρικτά εγκλήματα των Ναζί και γινόταν μια προσπάθεια κατανόησης της συμπεριφοράς των απλών στρατιωτών και αξιωματικών των SS, οι οποίοι είχαν εξολοθρεύσει εκατομμύρια αμάχων.

Η ευρέως αποδεκτή εξήγηση -πριν το πείραμα του Μίλγκραμ- ήταν η αυταρχική τευτονική διαπαιδαγώγηση και η καταπιεσμένη -κυρίως σεξουαλικά- παιδική ηλικία των Γερμανών.

Όμως ο Μίλγκραμ ήταν κοινωνικός ψυχολόγος και πίστευε ότι αυτού του είδους η υπακοή -που οδηγεί στο έγκλημα- δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα μόνο της προσωπικότητας, αλλά περισσότερο των πιεστικών συνθηκών.

Και το απέδειξε κάνοντας τη «φάρσα» του.

Τα υποκείμενα του πειράματος ήταν εθελοντές, κυρίως φοιτητές, οι οποίοι καλούνταν έναντι αμοιβής να συμμετέχουν σε ένα ψυχολογικό πείραμα σχετικό με τη μνήμη.

Χώριζε τους φοιτητές σε ζεύγη και -μετά από μια εικονική κλήρωση- ο ένας έπαιρνε το ρόλο του «μαθητευομένου» και ο άλλος του «δασκάλου». Ο έκπληκτος «μαθητευόμενος» δενόταν χειροπόδαρα σε μια ηλεκτρική καρέκλα και του περνούσαν ηλεκτρόδια σε όλο το σώμα. Έπειτα του έδιναν να μάθει δέκα ζεύγη λέξεων.
Ο «δάσκαλος», από την άλλη, καθόταν μπροστά σε μια κονσόλα ηλεκτρικής γεννήτριας. Μπροστά του δέκα κουμπιά με ενδείξεις: «15 βολτ, 30 βολτ, 50 βολτ κλπ.» Το τελευταίο κουμπί έγραφε: «450 βολτ. Προσοχή! Κίνδυνος!»  Πίσω από το «δάσκαλο» στεκόταν ο πειραματιστής, ο υπεύθυνος του πειράματος.

(Και περνάμε σε ενεστώτα για να γίνουμε μέτοχοι της στιγμής.)
«Θα λέτε την πρώτη λέξη από τα ζεύγη στο μαθητευόμενο. Αν κάνει λάθος θα σηκώσετε το πρώτο μοχλό και θα υποστεί ένα ηλεκτροσόκ 15 βολτ. Σε κάθε λάθος θα σηκώνετε τον αμέσως επόμενο μοχλό», λέει ο πειραματιστής και ο «δάσκαλος» αισθάνεται ήδη καλά που δεν του έτυχε στην κλήρωση ο άλλος ρόλος.

Το πείραμα ξεκινάει. Ο «δάσκαλος» λέει τις λέξεις από το μικρόφωνο. Ο «μαθητευόμενος», ήδη τρομαγμένος, απαντάει σωστά, αλλά όχι για πολύ.
Μόλις κάνει το πρώτο λάθος ο «δάσκαλος» γυρνάει να κοιτάξει τον πειραματιστή. Εκείνος του λέει να προχωρήσει στο πρώτο ηλεκτροσόκ. Ο «δάσκαλος» υπακούει.
15 βολτ δεν είναι πολλά, αλλά ο «μαθητευόμενος» έχει αλλάξει ήδη γνώμη. Παρ' όλα αυτά απαντάει σωστά σε άλλη μια ερώτηση, αλλά στο επόμενο λάθος δέχεται 30 βολτ.
«Αφήστε να φύγω», λέει ο «μαθητευόμενος» που δεν μπορεί να λυθεί. «Δε θέλω να συμμετάσχω σε αυτό το πείραμα.»
Ο «δάσκαλος» κοιτάει τον πειραματιστή. Εκείνος του κάνει νόημα να συνεχίσει.

Τα βολτ αυξάνονται και τώρα πια ο πόνος είναι εμφανής στο πρόσωπο του «μαθητευόμενου», που εκλιπαρεί να τον αφήσουν ελεύθερο.
Στα 200 βολτ ταρακουνιέται ολόκληρος. Ο «δάσκαλος» πριν κάθε ηλεκτροσόκ γυρνάει να κοιτάξει τον πειραματιστή. Εκείνος, με σταθερή φωνή, του λέει ότι το πείραμα πρέπει να συνεχιστεί.
Ο «δάσκαλος» συνεχίζει να βασανίζει έναν άγνωστο, έναν απλό φοιτητή που κλαίει, ζητάει τη βοήθεια του Θεού και παρακαλεί να τον λυπηθούν. Δεν μπορεί πια να απαντήσει στις ερωτήσεις, αλλά ο πειραματιστής λέει στο «δάσκαλο»:
«Τη σιωπή την εκλαμβάνουμε ως αποτυχημένη απάντηση και συνεχίζουμε με την τιμωρία.»
Στα 345 βολτ ο «μαθητευόμενος» τραντάζεται ολόκληρος, ουρλιάζει και χάνει τις αισθήσεις του.
Ο «δάσκαλος», ιδρωμένος και με τα χέρια του να τρέμουν, κοιτάει τον πειραματιστή.
«Μην ανησυχείτε», λέει εκείνος, «το πείραμα είναι απολύτως ελεγχόμενο... Συνεχίστε με τον τελευταίο μοχλό.»
«Μα είναι λιπόθυμος», λέει ο «δάσκαλος».
«Δεν έχει καμιά σημασία. Το πείραμα πρέπει να ολοκληρωθεί. Συνεχίστε με τον τελευταίο μοχλό.»

Πόσοι από τους εθελοντές έφτασαν ως τον τελευταίο μοχλό;

Πριν ξεκινήσει το πείραμα του ο Μίλγκραμ είχε κάνει μια «δημοσκόπηση» ανάμεσα στους ψυχιάτρους και στους ψυχολόγους, ρωτώντας 'τους τι ποσοστό των εθελοντών θα έφτανε ως τον τελευταίο μοχλό.

Σχεδόν όλοι απάντησαν ότι κανείς δε θα έφτανε ως τον τελευταίο μοχλό, πέρα ίσως από κάποια άτομα με κρυπτοσαδιστικές τάσεις, καθαρά παθολογικές.

Δυστυχώς έκαναν λάθος.

Μόλις το 5% των «δασκάλων» αρνήθηκαν εξ' αρχής να συμμετάσχουν σε ένα τέτοιο πείραμα και αποχώρησαν -συνήθως βρίζοντας τον πειραματιστή.
Το υπόλοιπο 95% προχώρησε πολύ το πείραμα, πάνω από τα 150 βολτ.
Και το 65%... Έφτασε μέχρι τον τελευταίο μοχλό, τα πιθανότατα θανατηφόρα 450 βολτ!

Που έγκειται η φάρσα;

Ο «μαθητευόμενος» δεν ήταν φοιτητής, αλλά ηθοποιός, που είχε προσληφθεί από το Μίλγκραμ για αυτόν ακριβώς το «ρόλο».
Δεν υπήρχε ηλεκτρισμός ούτε ηλεκτροσόκ. Ο ηθοποιός υποκρινόταν.
Το μοναδικό πειραματόζωο ήταν ο «δάσκαλος».

Όμως τα αποτελέσματα ήταν αληθινά: Το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων θα υπακούσει και θα βασανίσει -ίσως και θα σκοτώσει- έναν άγνωστο του, αρκεί να δέχεται εντολές από κάποιον με κύρος (στην προκειμένη περίπτωση επιστημονικό) και ταυτόχρονα να αισθάνεται ότι δεν τον βαρύνει η ευθύνη για ό,τι συμβεί -αφού εκείνος «απλά ακολουθούσε τις διαταγές».

Και φυσικά οι περισσότεροι από εμάς θα σκεφτούν όταν μάθουν για αυτό το πείραμα: «Εγώ αποκλείεται να έφτανα ως τον τελευταίο μοχλό.»

Όμως δείτε τι συμβαίνει στην κοινωνία μας, κάθε μέρα.
Ο υπάλληλος της ΔΕΗ που δέχεται να κόψει το ρεύμα από έναν άνεργο ή άπορο, ξέροντας ότι έτσι τον ταπεινώνει, τον υποβάλει σε ένα διαρκές βασανιστήριο και πιθανότατα θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του, ανήκει στο 65% του τελευταίου μοχλού. Και δεν είναι καθόλου κρυπτοσαδιστής. Απλά ακολουθει τις εντολές που του έδωσαν.

Ο υπάλληλος του σούπερ-μάρκετ που σου δίνει το χαλασμένο ψάρι και σε διαβεβαιώνει ότι είναι φρέσκο (μιλώ εξ' ιδίας πείρας, ως αγοραστής) δε σε μισεί, παρότι γνωρίζει ότι μπορεί να πάθεις και δηλητηρίαση. Απλώς ακολουθάει εντολές.

Ο αστυνομικός ο οποίος ραντίζει με χημικά τους διαδηλωτές δεν είναι κρυπτοσαδιστής -αν και πολλοί θα διαφωνήσουν στο συγκεκριμένο παράδειγμα. Απλώς κάνει τη δουλειά του.

Ο υπάλληλος της εφορίας ή της τράπεζας που υπογράφει την κατάσχεση κάποιου σπιτιού για 1.000 ευρώ χρέος, θα έφτανε ως τον τελευταίο μοχλό στο πείραμα. Γιατί υπακούει.

Ο πολιτικός που υπογράφει το μνημόνιο το οποίο οδηγεί ένα ολόκληρο έθνος στην εξαθλίωση του νεοφιλελευθερισμού θα έφτανε μέχρι τον τελευταίο μοχλό. Και αυτός υπακούει, σε εντολές πολύ πιο ισχυρές από εκείνες του πειραματιστή με την άσπρη φόρμα.

Αν όμως δούμε το πείραμα του Μίλγκραμ από την ανθρωπιστική-ηθική του πλευρά (από την πλευρά του 5% που αρνήθηκε να υπακούσει) θα καταλάβουμε ότι κανένας δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Αν σε διατάζουν να κάνεις κάτι που προκαλεί κακό στον άλλον, στο συμπολίτη σου, σε έναν μετανάστη, σε έναν άνθρωπο (ή σε ένα ζώο, αλλά αυτό περιπλέκει πολύ τα πράγματα, εφόσον συνεχίζουμε να τρώμε κρέας), πρέπει να αρνηθείς να υπακούσεις. Ακόμα κι αν χάσεις το μπόνους παραγωγικότητας, την προαγωγή, την επανεκλογή, τη δουλειά σου.
Μόνο όταν θα είμαστε έτοιμοι να αρνηθούμε να υπακούσουμε στις «μικρές» και καθημερινές εντολές βίας -με τις οποίες οι περισσότεροι ασυνείδητα συμμορφωνόμαστε, μόνο όταν θα είμαστε έτοιμοι να προβούμε σε μια γενικευμένη και μέχρι τέλους πολιτική, κοινωνική, καταναλωτική ανυπακοή, μόνο όταν μάθουμε να συμπεριφερόμαστε ως αυτεξούσιοι άνθρωποι και όχι ως ανεύθυνοι υπάλληλοι, μόνο τότε θα μπορέσουμε να γκρεμίσουμε τη λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού που μας θέλει υπάνθρωπους, υπάκουους και υπόδουλους.

Και μια τελευταία παρατήρηση:

Τα υποκείμενα του πειράματος του Μίλγκραμ, οι εθελοντές φοιτητές, μάθαιναν από εκείνον ποιος ήταν ο στόχος του πειράματος. Μάθαιναν ότι ο «μαθητευόμενος» ήταν ηθοποιός και ότι δεν είχε ποτέ υποστεί ηλεκτροσόκ.
Ο Μίλγκραμ το έκανε αυτό για να τους ανακουφίσει, αλλά πέτυχε το ακριβώς αντίθετο.
Αυτοί οι άνθρωποι, ειδικά το 65% που είχε φτάσει ως τον τελευταίο μοχλό, πέρασαν την υπόλοιπη ζωή τους κυνηγημένοι από τις Ερινύες της πράξης τους. Γιατί συνειδητοποίησαν ότι δεν ήταν τόσο αθώοι και τόσο «καλοί» όσο ήθελαν να πιστεύουν για τον εαυτό τους.

(Περισσότερα για το πείραμα του Μίλγκραμ μπορείτε να διαβάσετε στο υπέροχο βιβλίο της Lauren Slater: «Το κουτί της ψυχής», από τις εκδόσεις Οξύ, μετάφραση Δέσποινα Αλεξανδρή, 2009)

Πηγή: sanejoker.blogspot.gr

Υ.Γ. 1: Ανυπακοή! Και στο μέσα και στο έξω τέρας.

Υ.Γ. 2: Στους Ανηπάκουους φίλους μου Δημήτρη και Τάνια που με γενναιότητα έφεραν στον κόσμο, τον συγκεκριμένο μάλιστα, και τρίτο παιδί, τον Άγγελο.

                                                                                                       EL GRECO

PROPUESTA PARA MIGRAÑAS Y POLÍTICOS …—ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΗΜΙΚΡΑΝΙΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ… 

                                      (Η "Πασιονάρια" με τον Santiago Carrillo)


     Πέθανε χθες ο Santiago Carrillo. Απ τα ιστορικότερα στελέχη του Κ.Κ της Ισπανίας. Μπορεί κανείς να διαφωνεί με το 97% των ιδεών του. Ένα όμως δεν μπορεί να του χρεώσει. Ότι δεν αγωνίστηκε για όσα πίστευε. 97 χρόνια, στον καναπέ δε τον είδε κανένας. Και μόνο γι’ αυτό, είναι Φωτεινό, Επείγον και απολύτως Επίκαιρο παράδειγμα.. Και πάνω που διάβαζα την είδηση του θανάτου του, μου ’ρθε σε μαίιλ και το παρακάτω βίντεο. Γι αυτό τα μπλέκω κι εγώ.

Παρακαλώ δείτε το.

     Αν και στη Μοζαμβίκη εφαρμόζεται ως θεραπεία για πονοκεφάλους και ημικρανίες, χωρίς ίχνος διάθεσης για αστεία ή αστειάκια νομίζω μπορεί και πρέπει να εφαρμοστεί, έστω και Πειραματικά για Θεραπεία συγκεκριμένων Πολιτικών.

     Ειδικά τώρα, που Ελλάδα και Ισπανία αποκτούν κοινά «εξωτικά» χαρακτηριστικά Μοζαμβίκης. Πειραματικά. (Κι αυτοί κάνουν τα δικά τους Πειράματα.) Βλέπουμε ότι δε λειτουργεί; Προχωρούμε σε πιο δραστικές, ας πούμε βαρύτερες Θεραπείες. Και θα φτάσουμε –δυστυχώς- εκεί κι ακόμα παραπέρα απ’ τις «δραστικότερες» και «βαρύτερες» θεραπείες γιατί δεν κάναμε ως τώρα το αυτονόητο, αυτό που επιτάσσει η Κοινή Λογική: ΑΝΥΠΑΚΟΗ σε ό,τι προσβάλει την Κοινή Λογική.

Υ.Γ.: Αν υπάρχουν προτάσεις για άλλες «θεραπείες», παρακαλώ, νοιώστε ελεύθερα να εκφραστείτε…

    Estaba pensando que puede uno estar en desacuerdo con el 97% de las Ideas de Santiago Carrillo. Pero nadie le puede culpar que no Luchó por ellas. Durante 97 años, nadie le ha visto en un sofá. Aunque solamente por eso, es un Brillante, y actualmente Urgente Ejemplo. Justo leyendo la noticia de su muerte, me llegó por mail el video que viene más abajo. Digamos por eso mezclo yo también la dos cosas.

Por favor mirad al video.

     Aunque en Mozambique se aplica como método de terapia de migrañas, sin ninguna intención de hacer chistes o de ser «gracioso», considero que se puede y se debe aplicar – aunque en un principio en una manera Experimental – por Terapia de políticos concretos por lo menos (en principio siempre).

     Especialmente ahora que tanto Grecia como España toman formas y rasgos comunes y «exóticos» de Mozambique. Como un Experimento. (También ellos hacen los suyos.) Vemos que no funciona, aplicamos otras, más drásticas, digamos más fuertes «terapias». Y llegaremos – desafortunadamente - hasta allí y más allá de lo «fuerte», porque todo este tiempo no hemos hecho lo que la lógica común dice: DESOBEDIENCIA a todo lo que insulta la Lógica Común.

P.S.: Si hay otras propuestas para «terapias, por favor, siéntese libre…

                                                                                                           EL GRECO

EL CISNE BLANCO

                            (Alba Lymtsiouli Monasterio en el CISNE BLANCO)

     Muchas veces, a miles (literalmente) de turistas que han viajado por aquí y les he dado visitas guiadas por España, les he hablado del Sistema de Educación español. De mi manera particular de verlo y entenderlo. Un Sistema contra el cual muchos españoles pondrán poner muchos peros y tendrán cosas de qué quejarse, pero ahora que se "desplomará", lo acabarán echando de menos. Normal, lo mismo ocurre con todas la cosas. Casi nunca realmente apreciamos lo que tenemos hasta que lo perdemos. (Si supierais lo que han hecho en Grecia! Sobre todo en materia de Educación y en Sanidad).

     Una de las cosas del Sistema de Educación en España que yo aprecio mucho (hasta ahora por lo menos) es que el Trabajo se hace en el colegio. Así, permite a los niños hacer en su tiempo libre, lo que tienen que hacer mientras sean niños: jugar. En España no hay ¨FRODISTIRIA¨. Y a ver, cómo puedo yo ahora explicaros qué es esta UNIVERSAL PATENTE GRIEGA que se llama ¨FRODISTIRIO¨. No es fácil explicarlo porque al intentar traducirlo no hay palabra. Debo explicar muchas palabras, decir que es un “colegio”, pero no es colegio, es COMO el colegio, como una academia privada, que vas después del colegio, para hacer lo mismo que deberías haber hecho por la mañana en el colegio. Especialmente a partir de los 12 años, todos van al “frodistirio” para dar todas las asignaturas. Total, es una perversión que anula a lo colegios públicos y así mandas a los niños a privados, porque es allí donde se hace un "buen trabajo".

     El hecho de que en España el trabajo se realice en el colegio, permite a los niños no solo tiempo para jugar sino también a los que lo deseen (A LOS NIÑOS NO, LO DESEAN SUS PADRES, MÁS BIEN), hacer cualquier actividad que atraiga a sus almas.  Sin el estrés del niño Super-apuntado, que tiene que ir cada tarde en su segundo, el "verdadero" colegio llamado FRODISTIRIO. (La palabra sale del verbo ΦΡΟΝΤΙΖΩ, que significa CUIDAR). Un niño griego tiene que ir por la mañana al colegio, volver a casa a comer rápido, corriendo luego al FRODISTIRIO 3-4 hora para que lo “CUIDEN” un poco, volver sobre las 7 u 8 a casa, hacer las tareas para el día siguiente (para el colegio que debería ser el único y verdadero), encender un poco la tele o el ordenador…  Este niño, ¿Cuándo va a jugar y cuándo va a hacer digamos una actividad que realmente desee? Está el pobre “activado” como la nevera, todo el día. Cómo no va acabar obeso o anoréxico, deprimido o hiperactivo? (Según las estadísticas europeas los niños griegos son los más obesos de toda la Famosa "Unión" Europea). Y hacer todo este maratón para después ¿QUÉ? ¿Para pasar directamente del estado de niño Super-Activado al de adulto Parado?  Trabajar ¿dónde? Siendo además griego y teniendo ya gracias a nuestro ex – primer ministro (con minúsculas) G. PAPANDREOU la fama de vago, corrupto, no productivo… (plus de obeso).

     Ojala me equivoque pero el sistema educativo en España, no puede ser una excepción dentro de este  Nuevo Orden de Asco y estará "desplomado" lentamente a través de la "limpieza general" a través del "Orden" que trata poner en "Casa" esta Gran Ama de Casa que se llama "Gobierno Rajoy". Quitará el polvo (en el papel del polvo podrían perfectamente ser los profesores), barrerá (la subvenciones), y pasará la fregona "uniendo" en UNO varios colegios. TODOS JUNTOS EN UNIÓN. (Digamos que yo, aunque griego y no troyano estoy en el papel de Kassandra previendo sólo males. Aquí está el "Ama de Casa" para dejar mi Delirio de Visiones en evidencia y quedarme en ridículo, un simple, un "obeso" en todos los sentidos.

     Pero hoy, siento la necesidad de dar con todo mi alma las Gracias a este Sistema, al que hubo al menos hasta ahora. Porque permitió a Alba en estos primeros 7 años de su vida tener tiempo libre para jugar y también para hacer lo que le gusta. Hoy, Alaitz y yo vimos los primeros frutos de lo que ha permitido el Sistema: Alba pasó, las dos audiciones del Conservatorio Profesional de Danza de Madrid. Porque lo años anteriores tenía mucho tiempo libre y hacía ballet en una Academia subvencionada. Ahora, va a estudiar Danza, casi bajo coste. Con 286 euros al año. (Espero que se le escape algo al señor Rajoy y que quede así.)

     Por encima de mi orgullo como padre, (quedó 3ª entre cien niñas) estoy muy agradecido a las condiciones que lo hicieron posible, al sistema hasta ahora, a los contribuyentes españoles incluyendo a mi mujer, que proporcionan la oportunidad de educación para mi hija con sus impuestos. Porque yo, los pago en Grecia para "salvar" a mi país. Sólo queda saber de qué y de quién está en peligro. Irónicamente estoy subvencionando la propaganda sobre vagos, corruptos y no productivos… Con dinero público viajaba Mr. Papandrou "promocionándonos" y pidiendo disculpas a los europeos por el corrupto pueblo que le tocó gobernar.

     Queda ahora, que Alaitz y yo, adaptemos nuestras vidas a la de Alba. Llevarla, esperarla, traerla, volverla a llevar… Desde luego antes de todo, tenemos que volver a ver la película "CISNE NEGRO". Y una vez a la semana repetir por si acaso. Para que ni se nos ocurra NUNCA JAMÁS, ni a mi ni a Alaitz, a restregarla en su cara el famoso: "Lo que hemos hecho nosotros por ti…" y otras frustraciones por Amor.

P.S: Alba mi amor, mejor te lo dejo por escrito y en público, para que no haya "malentendidos" y no te lo cambie después con demagogia y chantajes sentimentales: NO ESPERAMOS NADA MÁS DE TI QUE DISFRUTAR LO QUE QUIERAS HACER. HACERLO MIENTRAS LO DISFRUTAS Y NI UNA HORA MÁS. Y NO HACEMOS NADA POR TI COMPARADO CON LA ALEGRÍA QUE CADA DÍA NOS DAS POR SER COMO ERES. Y acuérdate, ante las duras exigencias de la Danza y de la Vida, la Perfección, no sólo es controlar tus "movimientos", sino, perder también algunas veces su control,  Liberarte. Perfecto será lo que tú haces con amor y tu propia manera particular. 

                                                                                                          EL GRECO

Ο ΑΣΠΡΟΣ ΚΥΚΝΟΣ ή Η ΑΛΜΠΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ

                        (Η Άλμπα Λυμτσιούλη Monasterio στον "Άσπρο Κύκνο".)

     Πολλές φορές,

σε χιλιάδες ανθρώπους (κυριολεκτώ) που συνταξίδεψα και ξενάγησα στην Ισπανία

τα τελευταία χρόνια

μίλησα για το Σύστημα Παιδείας της Ισπανίας.

Ένα σύστημα που αν μη τι άλλο έχει ΟΡΑΜΑ!

Να ετοιμάσει πολίτες και όχι «παπαγάλους» ή συνδικαλιστές που θα αγωνίζονται για το δικαίωμά τους στη λούφα.

Ένα Σύστημα Παιδείας που επιτρέπει στα παιδιά να παίξουν, που όσο είναι παιδιά τουλάχιστον είναι και το σημαντικότερο.

Μπορούν να παίξουν γιατί η Δουλειά γίνεται στο Σχολείο.

Και το απόγευμα δεν έχουν φροντιστήριο.

Να το πω πιο σωστά,

όχι δεν έχουν,

και να ήθελαν,

πού να το βρουν;

Στην Ισπανία δεν υπάρχουν φροντιστήρια. 

Δικιά μας κι αυτή η Παγκόσμια Πατέντα!

     Το ότι η δουλειά γίνεται στο σχολείο,

εκτός από ελεύθερο χρόνο για παιχνίδι, ε

πιτρέπει σε όσα παιδιά το επιθυμούν

(ΟΧΙ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ,

ΣΕ ΟΣΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ )

επιτρέπει να ασχοληθούν και με ό,τι τραβάει η ψυχή τους.

Χωρίς το Άγχος του Υπερ-απασχολημένου  παιδιού γιατί έχει να κάνει και τα μαθήματά του, σχολικά και εξωσχολικά.

Και μετά να ’ναι παχύσαρκο ή ανορεξικό,

μελαγχολικό ή υπερκινητικό.

Κι όλα αυά στο κάτω-κάτω για ποιο λόγο;

Για να γίνει (κατά πάσα πιθανότητα) σε λίγα χρόνια κατ’ ευθείαν

από Υπερ-απασχολημένο,

Υπο-απασχολήσιμο;

Ώρες-ώρες σκέφτομαι, πόσες λέξεις καινούριες δε μάθαμε με Πρωθυπουργούς και Παρατρεχάμενους τους που προσπάθησαν να μας "εκσυγχρονίσουν".

«Απασχολήσιμος»,

«Πχιότητα»

«Ευαλφάλεια», —

Ναί, αυτό επί λέξη,

κατά γράμμα,

το άκουσα με τα ίδια μου τ' αφτιά

να βγαίνει από το ίδιο της το στόμα,

της πρώην Υπουργού Παιδείας,

της κ. Α. Διαμαντοπούλου.

Βγαίνει λέει από το

flexibility και το

security

κα οφείλαμε όλοι να καταλάβουμε από πού ακριβώς βγαίνει

αλλιώς,

τουλάχιστον ως αγράμματες βλαχάρες θα μας κοίταζε.

Τα 'χει αυτά ο "Εκσυγχρονισμός"

ψοφάει να δανειστεί αντί να κοιτάξει πρώτα

στην τσέπη του να δει τι έχει.

     Το Σύστημα Παιδεία στην Ισπανία,

δε θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση μέσα σ’ αυτή τη

Νέα Τάξη και Ασφάλεια,

και «ξεδοντιάζεται» σιγά-σιγά

μέσω του «Νοικοκυρέματος» που επιχειρεί αυτή η Νοικοκυρά που λέγεται Κυβέρνηση Rajoy.

     Όμως εγώ,

νοιώθω σήμερα την Ανάγκη να πω ένα Μεγάλο Ευχαριστώ σ’ αυτό το μέχρι τώρα Σύστημα,

καθώς επέτρεψε στην Άλμπα σ’ αυτά τα πρώτα 7 χρόνια της ζωής της να έχει Ελεύθερο Χρόνο

και να κάνει ό,τι της αρέσει.

Σήμερα είδαμε,

 η Αλάιτζ κι εγώ τους πρώτους καρπούς.

Η Άλμπα πέρασε με επιτυχία, 3η τις δύο Ακροάσεις/Οντισιόν της Κρατικής Ακαδημίας Κλασικού Χορού της Αυτονομίας της Μαδρίτης. 

Θα σπουδάσει Χορό σχεδόν ανέξοδα. Με 200 ευρώ το χρόνο. (Μέχρι να το "νοικοκυρέψει" κι αυτό ο Rajoy.)

     Πάνω κι απ’ την υπερηφάνεια ως πατέρας,

νοιώθω Ευγνωμοσύνη προς τις συνθήκες που το επέτρεψαν,

προς το μέχρι τώρα Σύστημα,

προς τους ισπανούς φορολογούμενους που δίνουν την ευκαιρία

και στη δικιά μου κόρη

να μεταποιεί σε Παιδεία της τους φόρους τους. (Γιατί εγώ, τους δικούς μου, τους πληρώνω στην Ελλάδα.)

     Μένει τώρα, η Αλάιτζ κι εγώ, να προσαρμόσουμε τη ζωή μας και να πηγαινοφέρνουμε την Άλμπα,  να την περιμένουμε, και να και να και να...

Πάνω απ’ όλα όμως, πρέπει να ξαναδούμε την ταινία «ΜΑΥΡΟΣ ΚΥΚΝΟΣ».

Και μια φορά την εβδομάδα καλού κακού να τη ξαναβλέπουμε.

Για να μη διανοηθούμε να τρίψουμε στα μούτρα της Άλμπας ΠΟΤΕ το περίφημο: «Τι κάναμε εμείς για σένα» κι άλλα τέτοια Ευνουχιστικά. 

Υ.Γ.: Άλμπα μου, καλύτερα να το ’χεις και γραπτώς, 
δημόσια,
 για να μη στ’ αλλάζω μετά. 

ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ. ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΧΑΡΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΙΝΕΙΣ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ.  

Και να θυμάσαι, μπροστά στις σκληρές απαιτήσεις 
του Χορού και της Ζωής, 
Τελειότητα, 
δεν είναι μόνο να ελέγχεις τις κινήσεις σου, 
είναι και να χάνεις καμιά φορά τον έλεγχο, 
να Ελευθερώνεσαι. 
Τέλειο θα είναι αυτό που θα έχει τη σφραγίδα τη Δική σου, 
την Προσωπική.

                                                                                                                EL GRECO

                                                  (BLACK SWAN-ΜΑΥΡΟΣ ΚΥΚΝΟΣ)

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΝΤΙΝΑ

                     (Όταν πρωτοείδα τη φωτογραφία, νόμιζα πως ήταν η Γιαγιά μου. Ίδια. 
                    Ολόιδια! Και με την ίδια στάση. Πάντα δίνοντας. Μήλα, αυγά, χήνες...)

     Είναι τα γενέθλια της Ντίνας σήμερα. Θα ήταν δηλαδή αλλά από φέτος θα τα κλείνει στη Μνήμη. Σ' αυτά τα πρώτα γενέθλια στη Νέα της Τάξη Πραγμάτων, τής εύχομαι να είναι αλήθεια όλα αυτά περί Αναστάσεως.

     Της εύχομαι μ’ ένα τραγούδι ενός συμπατριώτης μας, Λαρισαίου, συνομηλίκου της , το 1959 σαν τη Ντίνα γεννήθηκε κι ο Θ. Παπακωνσταντίνου. (Απλή συνωνυμία απ’ όλες τις απόψεις με τον άλλο, τον «υπουργό», τον Τιτανικό. Άλλο Ευαισθησία κι άλλο Αναισθησία.) Της εύχομαι μ’ ένα τραγούδι που αν και δε γράφτηκε γι’ αυτή θα μπορούσε. «Αχ Ζωή Μάγισσα».

     Και με μια αναδημοσίευση κειμένου που γράφτηκε όμως γι’ αυτή. «Λάρισα – Ανδαλουσία σε 5 λεπτά».

http://elgrecomadrid.blogspot.com.es/2012/08/5-adios.html

     Δεν ξέρω, - αλήθεια δεν ξέρω γι’ αυτό και δεν το αποκλείω - αν γίνονται Πάρτι Εκεί, όπου τέλος πάντων είναι αυτό το Εκεί. Πάντως θυμάμαι τώρα, είχα χάσει κι άλλο πάρτι της. Το 1995 γιατί τέτοια μέρα είχε πεθάνει η Γιαγιά μου η Κατίνα, με Γ κεφαλαία Γιαγιά, ό,τι πιο κοντινό στη Λωξάνδρα και ό,τι πιο τρυφερό μ’ αγκάλιασε ποτέ.

     Όπως και το ’95 Ντίνα μου, ούτε και φέτος θα μπορέσω να είμαι στο πάρτι σου. Για του χρόνου που να ξέρω αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι δε με παρεξηγείς. Ξέρεις ότι είναι γλυκιά η ζωή, Μάγισσα.

     Χρόνια Πολλά και Καλή Ανάσταση Ντινάκι μου. (Κάνε τη χαζή όπως έκανες σε τόσα άλλα. Μας συμφέρει να την Πιστεύουμε.)

Υ.Γ.: Αν δεις τη γιαγιά μου, πες της να σου κάνει για το πάρτι χήνα με πατάτες στο φούρνο. Θα τρελαθείς.

                                                                                                      EL GRECO

MI ÚLTIMO TANGO EN ATENAS

Poco comparte El Greco con sus amigos hispanohablantes. Es por falta de tiempo, este período por lo menos. Y en general por respeto hacia un idioma que no es mío para sentir el «derecho» de maltratarlo. Los maltratos ocurren «dentro de cada casa», si no, se denuncian inmediatamente. Viendo como maltratan muchos periodistas griegos la lengua griega sin ser denunciados, en esta conclusión he llegado. Para mi, un idioma no es simplemente un modo de comunicar. Más que eso es una forma de Pensar, la Infraestructura para poder Pensar.

Hoy, sin ninguna intención de ser una «Nia Vardalos», (la guionista y directora de la película «Mi Gran Boda Griega» donde todo venía del griego) quiero compartir una nueva canción, un Tango, con el título «ESTE ES MI ÚLTIMO TANGO EN ATENAS» compuesto por el argentino Daniel Armando, cantado por la griega Eli Paspalá en castellano. Allí está el tema. Todas, pero TODAS las palabras que se usan en castellano, son griegas. Menos las del refrán que repite el título. Lo digo por animaros. Para que vayáis a Grecia ahora que termina la temporada turística y supuestamente los  precios bajan. Podéis ir los hispanohablantes porque sois griegohablantes también. No es la única cosa que somos sin saberlo. Ir a Grecia antes de la «Tormenta». Porque en mi país viene una «Tormenta» muy fuerte. Ir ahora que más o menos tenéis el idioma bien. Ahora que todavía os entenderemos hablando en griego aunque en español. Porque es muy probable, que nosotros, más adelante, no hablamos griego. Esta semana que han empezado los colegios, han salido los nuevos libros para la primaria. Y quitamos  todos los ies. Para ser europeos. Nos quedamos sólo con una. Ni «Η» ni «ΟΙ» ni «ΕΙ»ni siquiera la «Υ» la Υ llamada griega. Los griegos quitamos la Y griega. Sacamos nuestros dientes uno por uno con el alicate.

Tengo que reconocer que es el guión perfecto. Primero nos acostumbraron en mucho coche, mucha casa, muchas vacaciones… Luego nos culparon de que «vivimos por encima de nuestras posibilidades». Después nos anularon con una propaganda que envidiaría hasta Goebbels: «Todos los griegos somos corruptos.» Nadie allí paga impuestos. Y todo eso, lo descubrieron los últimos dos años. Ahora, si queremos seguir existiendo, hay que pagar. Hay que confesar. Hay que coger el látigo, y después de suficiente dosis de palizas hay que ser otros. Hasta con nuevo idioma. Por lo menos renovado y más europeo. Son demasiados ies e igual el tiempo que requiere para aprenderlos nos hace «No Productivos». Hay que ser productivos. Si no, Los Mercados se van a levantar con un dolor de cabeza terrible. Y de barriga también. No podemos perder el tiempo pensando qué «I» vamos a usar. No podemos perder el tiempo pensando. En general. Hay que producir. Pero somos unos corruptos que pierden el tiempo aprendiendo ies!

Claro eso no puede pasar de un día para el otro. Todos los grandes crímenes se hacen profundizando en el tiempo. En otras palabras tenéis tiempo para visitar a mi país y ser entendidos. Tenéis tiempo de una generación. Pero cuando los que este año van a primero de primaria sean adultos, será tarde.

Pobre de Alba que la machaco cada día con la ortografía griega haciéndola perder horas de juego. Igual tengo que invertir este tiempo para hablarla de la famosa Globalización. Parece que el mundo que viene será unicolor! Nada de tonterías de variedad. Todos grises.

                   EL GRECO

 Mi último tango.

Η 11η ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΜΟΥ— ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΑΠ’ ΤΗ ΓΡΑΝΑΔΑ

Η είδηση με βρίσκει στο δρόμο προς Γρανάδα. Κυριολεκτικά στο δρόμο, ακριβώς εκεί που δε μπόρεσα να βρω τρόπο, μια πτήση, συνδυασμό πτήσεων κάτι που να με φέρει στη Λάρισα στην ώρα μου, την ώρα της κηδείας.

Η θεία Ιφιγένεια πέθανε.

Κι αναγκαστικά την αποχαιρετώ απ’ τη Γρανάδα.

Λέω στον εαυτό μου, «τουλάχιστον είμαι στη Γρανάδα.» Αν με είχε βρει σε κανένα Λουξεμβούργο; Ή να πρέπει να θρηνήσω βρυξελιώτικα, σε κάνα  μπιστρό. Να με κοιτάζουν όλοι απαξιωτικά επειδή βγαίνω έξω να καπνίσω… 
Πάλι καλά στη Γρανάδα. Δεν είναι  «ντε μοντέ» εδώ ακόμα τα αισθήματα. 

Και πάλι καλά με βρίσκει η είδηση με έλληνες τουρίστες, που αν και τουρίστες, ως έλληνες, ακόμα Αντιλαμβάνονται την έννοια τού Πένθος. 

Όταν με πήρε νωρίτερα η Ειρήνη και μου είπε «πέθανε η θεία Ιφιγένεια», πήρα το μικρόφωνο και στο γκρουπ, «Μου συμβαίνει κάτι προσωπικό, θα ήθελα την κατανόησή σας, για λίγη ώρα δε θέλω να μιλήσω».
Ευτυχώς ήταν έλληνες. Κατ' αρχήν αμέσως κατάλαβαν: «Θάνατος;» ειπαν. Κι σχεδόν όλοι μαζί: «Προς Θεού Γιάννη, αλίμονο!» 
Είναι θαυμαστός ο τρόπος που συνεννοούμαστε οι έλληνες μπροστά στο Θάνατο. Ακόμα τουλάχιστον. Και τουλάχιστον εκεί καμιά παραφωνία, κομψά, χωρίς πολλές πολλές κοβέντες. Το «ΠΑΡΑΓΩ Ο,ΤΙ ΜΑ Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ», δεν είναι το «Ευαγγέλιο» των ελλήνων. Ακόμα τουλάχιστον. Είμαστε κι αυτό οι έλληνες, δεν είμαστε μόνον «πού θα δώσω κι από πού θα πάρω φακελάκι». Καλή είναι η Αυτοκριτική αλλά το «μόνιμο μαστίγωμα» δεν φέρνει την Ανάσταση. Με υπερηφάνεια επιβεβαίωσα ότι για τους έλληνες ΑΚΟΜΑ και στο 2012, το «παράγω», δεν είναι πάνω απ’ το Θάνατο. Χωρίς εξηγήσεις, το μυρίζονται το Πένθος και το Σέβονται οι έλληνες. Και μόνο που σκέφτομαι ότι μπορεί να μου 'χε τύχει με κανένα γκρουπ με άγγλους ή με γερμανούς παρηγορούμε κατ’ ευθείαν.

Μόνος μου μπροστά στον υπολογιτή βάζω στο youtube «Λόρκα», κι όλο θρήνοι μου βγαίνουν. Λες κι είναι «της μόδας» εδώ οι θρήνοι. Ψάχνω έναν ν’ αποχαιρετήσω τη θεία Ιφιγένεια.

. Πριν λίγο γύρισα απ’ το Sacromonte. Εκεί που είχα πάει μαζί της το 2005. Το μοναδικό ταξίδι που έκανε στην Ισπανία. Το μοναδικό που έκανε εκτός Ελλάδος γενικά. Μια ολόκληρη ζωή στο χωριό, αλλά ακριβώς αυτό την έκανε κοσμοπολίτισσα. Είχε «ταυτότητα» και ήταν Ασφαλής. Τριάντα χρόνια δεν την είδα ποτέ να παριστάνει κάτι άλλο απ' αυτό που ήταν. 

Στο Ουρανό κι η θεία Ιφιγένεια. Στη Γη δηλαδή αλλά ας το λέμε Ουρανό για παρηγοριά. Αυτό δεν είναι Ουρανός! Ουρανός-Τέρας είναι! Δράκος Κακός αυτός ο Ουρανός! Μέσα σε ενάμιση μήνα και  Ιφιγένεια και Ντίνα.

Σήμερα, την 11^η Σεπτεμβρίου, για μένα έπεσε ο ένας απ’ τους δύο Πύργους μου. Τυχεροί όσοι μπορούν να πουν ότι είχαν και δεύτερη μάνα. Αυτό ήταν για πολλά χρόνια η Ιφιγένεια για μένα, κάτι σα δεύτερη μάνα. Η πρώτη, η βιολογική μου, δεν είναι Πύργος, είναι η γη όπου πατούν οι Πύργοι μου. Το World Trade Center μου αποτελείται από τη θεία Ιφιγένεια κι απ’ τον Αντόν. Αυτός είναι ο άλλος μου Πύργος, ο Αντόν. (Απολαμβάνω αυτό το «ΕΙΝΑΙ» γιατί το «ΗΤΑΝ» μ’ έχει βάλει στο μάτι τελευταία. Ο Αντόν στέκεται Όρθιος.) Οι δύο μου Πύργοι, Αντόν και Ιφιγένεια που μου έδωσαν τα πυρηνικά μου όπλα για τις δύσκολες στιγμές. Ο Αντόν μου είπε: «The more you struggle the more you loose» και η η θεία Ιφιγένεια το ίδιο με το δικό της τρόπο: «Δεν πειράζει Γιαννάκη, όσο σκας, τόσο χειρότερα, έχει ο Θεός, μη σκας.»

Ώρες-ώρες νοιώθω ότι αυτό το «έχει ο Θεός», θα μπορούσε και να παραλειφθεί όμως ο τρόπος που αντιμετώπισε την αρρώστια της, την ELA, μου κόβει και φόρα και θυμό και τάσεις αθεΐας. Πού να βρει ένας άνθρωπος χωρίς Θεό τόση δύναμη κι αξιοπρέπεια, τόση ηρεμία και τόση γλυκύτητα ν’ αντιμετωπίσει μια ασθένεια που αν και λέγεται ΕΛΑ, ήταν ένα ξερό ΦΥΓΕ; Και μάλιστα φύγε κατ’ ευθείαν για τον Ουρανό. Μέσα σ’ ένα χρόνο, από Πύργος, Σκελετός.

Το 1994 έγραψα το πρώτο μου έργο. «The Virus ή το Μεθύσι του Νώε». Ο Αντόν το διάβασε κι ενθουσιάστηκε. (Από αγάπη, είμαι σίγουρος, γιατί εκείνη η εκδοχή ήταν μέτρια, η επόμενη μάλλον έγινε συμπαθητική.) Αποφάσισε να το ανεβάσει στη σκηνή, στις Φιλιππίνες. Το έργο ήταν βιογραφικό, μιλούσα για το θάνατο του παππού μου. Στη Σκηνή της κηδείας ο Αντόν ήθελε Ψαλμούς του Δαυίδ στα ελληνικά, αυθεντικούς, φωνές με πόνο, όχι, c.d απ’ το Metropolis. Η θεία Ιφιγένεια είχε αμέσως τη λύση: «Γιαννάκη μη σκας» μου είπε, «θα ’ρθει κι η μαμά σου, θα πούμε και τη θεία τη Νίτσα, άα θέλει κι η θεία Αννούλα, θα ψάλουμε εμείς εδώ στο σπίτι και θα μας ηχογραφήσετε. Ουυυ, θα ρίξουμε κι ένα κλάμα… Θα δεις, ωραιότατη κηδεία θα σας κάνουμε»

Κι έτσι έγινε.

Θα ήθελα πολύ να είμαι εκεί σήμερα, να την αποχαιρετήσω από κοντά, μ’ ένα τραγούδι. Τραγουδήσαμε πολύ με τη θεια Ιφιγένεια απ’ το 1984 που χωρίς ίσως να το 'χει καταλάβει με μεγαλώνει σαν τρίτο της παιδί. Απ’ το 1984 μου δίνει να τρώω, να πίνω, μου μαθαίνει να συγχωρώ, να βλέπω τα πράματα σχετικά… Να στεναχωριέμαι όσο αντέχω. Ποτέ παραπάνω. Πάνω απ' όλα αυτό μου έδωσε, αυτή είναι η μόνη Πυρηνική Κεφαλή που έχω για ν' αντιμετωπίζω όσα πέφτουν στο κεφάλι μου. Να στεναχωριέμαι όσο αντέχω!

Δεν μπορώ όμως σήμερα να της τραγουδήσω. Η Ζωή τα ’φερε έτσι να μην είμαι στο Θάνατό της. Ζωή είναι αυτή, έχει προτεραιότητα, αφού αποφάσισε έτσι…Δεν αντέχω να τα βάλω μαζί της.

Ας πούμε ότι δε σκάω. Ας πούμε ότι θα κάνω αυτό που με συμβουλεύει 30 χρόνια τώρα. Αλλά δεν μπορώ και να την αποχαιρετήσω βρυξελιώτικα. Αφού δεν μπορώ να της τραγουδήσω εγώ, βρήκα άλλον να το κάνει για μένα και σίγουρα καλύτερα. Στη Γρανάδα είμαι, δε θα έβρισκα άνθρωπο και θρήνο; Την Estrella Morente βρήκα, γραναδίνα βέρα, να τραγουδάει πάνω απ’ το φέρετρο τού πατέρα της, να θρηνεί, σα γνήσιο παιδί του Λόρκα, χωρίς κανένα βρυξελιώτικο κόμπλεξ να πενθεί, με εξωστρέφεια να ξερνάει τον πόνο της γιατί αλλιώς θα σκάσει, σκάει εύκολα ο άνθρωπος κι ας είναι τέρας, να θρηνεί όπως πρέπει να θρηνεί ο άνθρωπος όταν χάνεται μια ζωή. Γιατί είναι γλυκιά και λίγη όσο και να κρατήσει. Μόνο όσοι ζουν για να «παράγουν» δικαιολογούνται να  αντιμετωπίζουν το Θάνατο «ψύχραιμα».

 Εγώ απόψε, δεν έχω ίχνος ψυχραιμίας.

Θεία, στο λέω από ’δω, κι αν δεν τ’ ακούσεις, ζήτησα κι απ’ την Ειρήνη να στο πει στ’ αυτί όταν θα σε αποχαιρετάει: Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΟΛΑ.

                                                                        Γρανάδα 11-9-2012 
                                                  
                                                                                            Γιαννάκης

                                          

Ο ΟΡΚΟΣ

   

     Σας παρακαλώ να δείτε αυτό το βίντεο. Να δείτε με τα μάτια σας τη "μεταρύθμιση" του κ. Μ. ΡΑΧΟΙ. Να δείτε τη ζητάει η "μεταρύθμισή του" από τους εργαζόμενους. Να δείτε πόσο πρωτοπόρος ήταν ο κ. Λοβέρδος ακόμα και σ' αυτό. Οι εργαζόμενοι όμως στο Εθνικό Σύστημα Υείας της Ισπανίας, (το καλύτερο όλης της Ευρώπης μέχρι την εκλογή του Ραχόι τον περασμένο Νοέμβριο) ορκίζονται ΑΝΥΠΑΚΟΗ! 

     Εδώ που έφτασαν τα πράματα είναι κι αυτό μια στάση. Καθαρή και γενναία διότι ρισκάρουν τη δουλειά τους. Όμως μήπως δε δοκιμάσαμε και το μοντέλο της ΥΠΑΚΟΗΣ; Στο κάτω-κάτω υπακοή σε τί; Στο Τέρας μέσα μας. Γιατί όλοι οι απλοί άνθρωποι ένα τέρας το ’χουμε μέσα μας. Οι απλοί, όχι οι διάνοιες, οι υπέρτατη διανόηση σαν την κ. Ρεπούση τον κ. Μπίστη και τ’ άλλα παιδιά. Οι άλλοι όμως, εμείς, οι ποταποί με τα ζωώδη ένστικτα, κάποια στιμή έστω και με το φως σβηστό σκεφτήκαμε και νοιώσαμε "δεν αντέχει άλλους πακιστανούς η Ελλάδα" ή "θα πληρώνω εγώ χαράτσια για να έχουν οι ιρακινοί δωρεάν περίθαλψη;". 

    Αλλά είμαι βέβαιος ότι και οι Πακιστανοί από το να κρατούν μια σημαία του ΠΑΣΟΚ στο Σύνταγμα, σίγουρα στο Πακιστάν θα προτιμούσαν να είναι, με τους δικούς τους, στην πατρίδα τους. Το ίδιο και οι ιρακινοί. Αλλά αυτοί που κάνουν τώρα τη "μεταρύθμιση" είναι οι ίδιοι που βομβάρδισαν το Ιρακ και τους ανάγκασαν να πάρουν τους δρόμους. Να τη χέσουν τη δωρεάν περίθαλψή μας! Στα σπίτια τους θα ήθελαν να είναι. Όπως κι εγώ. Αλλά δε συμπέσαμε πουθενά με τον Πάγκαλο για να τα φάμε μαζί και να μην πρέπει τώρα και μένα να με περιθάλπει το ισπανικό σύστημα υγείας. 

 

                  Με ευχαριστίες στη Στέλλα που μου έστειλε το βίντεο. Γιατί τρέχουν όλα πιο γρήγορα από μένα και δεν τα προλαβαίνω.

                                               Βαρκελώνη

                                                                 EL GRECO

            QUE FACE… IL GRAN RIFIUTO

(Στο κέντρο η Ελλάδα όπως ήταν πριν 2 χρόνια, αριστερά όπως θα 'πρεπε να είναι και δεξιά η εικόνα της μετά από τόση "Σωτηρία".)

     Το ότι πληθυσμός της Ευρώπης γερνάει είναι αναμφισβήτητο γεγονός αλλά αναμφισβήτητο θα ’πρεπε να θεωρείται κι το ότι ο κόσμος δε γυρνάει γύρω απ’ αυτή.   Υπάρχουν κι άλλες ήπειροι. Λίγα τετράγωνα νότια της μύτης μας είναι η αφρικανική και άλλα τόσα ανατολικά η ασιατική οι οποίες αντί να γερνάνε παρακολουθούν σα γριές ανήμπορες εκατομμύρια απ’ τα παιδιά τους να πεινάνε (ή πεινούσαν γιατί ήδη πέθαναν απ’ την πείνα.)

     Παρ’ όλα αυτά, η Γηραιά ήπειρος επιμένει να ελπίζει και να εμπιστεύεται τον γηραιό εαυτό της αναθέτοντας μικρά ή μεγάλα έργα σε «έμπειρους». Λες και δεν είδαμε πως τα κάναν μέχρι τώρα οι «έμπειροι». Μοιραία η Άρνηση Της Γηραιάς Ηπείρου να εμπιστευθεί τους νέους. Το πολύ-πολύ κάνα Erasmus για αυτούς, κι όταν γεράσουν, μετά από πολλά ξεσκαρταρίσματα της ζωής και της ίδιας θα διαλέξει τους πιο υπάκουους πρώην νέους για να τους αναθέσει τις Μεγάλες Αποστολές να σώσουν τους λαούς από τις Κρίσεις.

     Γέρους δεν εννοώ οπωσδήποτε όσους είναι 80 χρόνων όπως και νέοι δεν είναι απαραίτητα οι 25άρηδες. Φτάνει να κοιτάξει κανείς τις νεολαίες των κομμάτων στις συγκεντρώσεις με τις πλαστικές σημαίες για να διαπιστώσει ότι υπάρχει και πρόωρη γήρανση.

     Αφορμή για την ανάγκη μου να γράψω όλα αυτά ήταν η δουλειά μιας 80χρονης,  της κυρίας Cecilia Jiménez από το χωριό Borja της Zaragoza. Βρέθηκε εκεί μια εικόνα του Ιησού από τις αρχές του 20ου αιώνα, έργο του Elías García Martínez. Βρέθηκε σε κακή κατάσταση και χρειάζονταν καθαρισμό και γενικώς αποκατάσταση. Ε λοιπόν μια κοινωνία σαν την ισπανική, με τόσους νέους άνεργους, αποφάσισε να αναθέσει τη δουλειά σε μια έμπειρη 80χρονη, τη Cecilia. Ιδού το αποτέλεσμα!

     Κατά τη γνώμη μου δεν είναι αλληγορία, είναι πιστή φωτογραφία της αντίστοιχης «αποκατάστασης» της «διαφθαρμένης» Ελλάδας από τα έμπειρα χέρια των μόνιμων σωτήρων. Και το χειρότερο, η ανάθεση της αποκατάστασης του πάλαι ποτέ έργου Τέχνης που λέγεται Ελλάδα (Έργο Τέχνης από πλευράς ποιότητας ανθρώπων  ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ) έγινε μετά από Δημοκρατικές (λένε ) Εκλογές κι όχι όπως στην περίπτωση της κυρίας Cecilia με απ’ ευθείας ανάθεση, επειδή ήταν φίλη του παπά του χωριού και εφημέριου της εκκλησίας όπου βρέθηκε η εικόνα. Ιδού και η συντηρήτρια έργων τέχνης Cecilia Giménez.

     Δεν έχω τίποτα εναντίων των  ηλικιωμένων. Το αντίθετο! Πιστεύω ότι αυτό που χρειάζονται είναι τρυφερότητα, αγκαλιά συντροφιά κι ένα σωρό άλλα πάντως όχι δουλειά και ευθύνες μέχρι τα 90.

Υ.Γ 1.: Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων ομολογώ δημόσια ότι μ’ έπιασα πολλές φορές επ’ αυτοφώρω να λέω : «Μακάρι να ζούσε ο Μ. Χατζιδάκις, να έπεφτε λίγο ο μέσος ηλικίας και να ανέβαινε ο μέσος της Νοημοσύνης μας.

Υ.Γ 2: Προς αποφυγήν παρανοήσεων διευκρινίζω ότι θεωρώ πιο νέο τον Μανώλη Γλέζο απ’ τον Αλέξη Τσίπρα.

                                                                                                      EL GRECO