Πολλές φορές,
σε χιλιάδες ανθρώπους (κυριολεκτώ) που συνταξίδεψα και ξενάγησα στην Ισπανία
τα τελευταία χρόνια
μίλησα για το Σύστημα Παιδείας της Ισπανίας.
Ένα σύστημα που αν μη τι άλλο έχει ΟΡΑΜΑ!
Να ετοιμάσει πολίτες και όχι «παπαγάλους» ή συνδικαλιστές που θα αγωνίζονται για το δικαίωμά τους στη λούφα.
Ένα Σύστημα Παιδείας που επιτρέπει στα παιδιά να παίξουν, που όσο είναι παιδιά τουλάχιστον είναι και το σημαντικότερο.
Μπορούν να παίξουν γιατί η Δουλειά γίνεται στο Σχολείο.
Και το απόγευμα δεν έχουν φροντιστήριο.
Να το πω πιο σωστά,
όχι δεν έχουν,
και να ήθελαν,
πού να το βρουν;
Στην Ισπανία δεν υπάρχουν φροντιστήρια.
Δικιά μας κι αυτή η Παγκόσμια Πατέντα!
Το ότι η δουλειά γίνεται στο σχολείο,
εκτός από ελεύθερο χρόνο για παιχνίδι, ε
πιτρέπει σε όσα παιδιά το επιθυμούν
(ΟΧΙ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ,
ΣΕ ΟΣΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ )
επιτρέπει να ασχοληθούν και με ό,τι τραβάει η ψυχή τους.
Χωρίς το Άγχος του Υπερ-απασχολημένου παιδιού γιατί έχει να κάνει και τα μαθήματά του, σχολικά και εξωσχολικά.
Και μετά να ’ναι παχύσαρκο ή ανορεξικό,
μελαγχολικό ή υπερκινητικό.
Κι όλα αυά στο κάτω-κάτω για ποιο λόγο;
Για να γίνει (κατά πάσα πιθανότητα) σε λίγα χρόνια κατ’ ευθείαν
από Υπερ-απασχολημένο,
Υπο-απασχολήσιμο;
Ώρες-ώρες σκέφτομαι, πόσες λέξεις καινούριες δε μάθαμε με Πρωθυπουργούς και Παρατρεχάμενους τους που προσπάθησαν να μας "εκσυγχρονίσουν".
«Απασχολήσιμος»,
«Πχιότητα»
«Ευαλφάλεια», —
Ναί, αυτό επί λέξη,
κατά γράμμα,
το άκουσα με τα ίδια μου τ' αφτιά
να βγαίνει από το ίδιο της το στόμα,
της πρώην Υπουργού Παιδείας,
της κ. Α. Διαμαντοπούλου.
Βγαίνει λέει από το
flexibility και το
security
κα οφείλαμε όλοι να καταλάβουμε από πού ακριβώς βγαίνει
αλλιώς,
τουλάχιστον ως αγράμματες βλαχάρες θα μας κοίταζε.
Τα 'χει αυτά ο "Εκσυγχρονισμός"
ψοφάει να δανειστεί αντί να κοιτάξει πρώτα
στην τσέπη του να δει τι έχει.
Το Σύστημα Παιδεία στην Ισπανία,
δε θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση μέσα σ’ αυτή τη
Νέα Τάξη και Ασφάλεια,
και «ξεδοντιάζεται» σιγά-σιγά
μέσω του «Νοικοκυρέματος» που επιχειρεί αυτή η Νοικοκυρά που λέγεται Κυβέρνηση Rajoy.
Όμως εγώ,
νοιώθω σήμερα την Ανάγκη να πω ένα Μεγάλο Ευχαριστώ σ’ αυτό το μέχρι τώρα Σύστημα,
καθώς επέτρεψε στην Άλμπα σ’ αυτά τα πρώτα 7 χρόνια της ζωής της να έχει Ελεύθερο Χρόνο
και να κάνει ό,τι της αρέσει.
Σήμερα είδαμε,
η Αλάιτζ κι εγώ τους πρώτους καρπούς.
Η Άλμπα πέρασε με επιτυχία, 3η τις δύο Ακροάσεις/Οντισιόν της Κρατικής Ακαδημίας Κλασικού Χορού της Αυτονομίας της Μαδρίτης.
Θα σπουδάσει Χορό σχεδόν ανέξοδα. Με 200 ευρώ το χρόνο. (Μέχρι να το "νοικοκυρέψει" κι αυτό ο Rajoy.)
Πάνω κι απ’ την υπερηφάνεια ως πατέρας,
νοιώθω Ευγνωμοσύνη προς τις συνθήκες που το επέτρεψαν,
προς το μέχρι τώρα Σύστημα,
προς τους ισπανούς φορολογούμενους που δίνουν την ευκαιρία
και στη δικιά μου κόρη
να μεταποιεί σε Παιδεία της τους φόρους τους. (Γιατί εγώ, τους δικούς μου, τους πληρώνω στην Ελλάδα.)
Μένει τώρα, η Αλάιτζ κι εγώ, να προσαρμόσουμε τη ζωή μας και να πηγαινοφέρνουμε την Άλμπα, να την περιμένουμε, και να και να και να...
Πάνω απ’ όλα όμως, πρέπει να ξαναδούμε την ταινία «ΜΑΥΡΟΣ ΚΥΚΝΟΣ».
Και μια φορά την εβδομάδα καλού κακού να τη ξαναβλέπουμε.
Για να μη διανοηθούμε να τρίψουμε στα μούτρα της Άλμπας ΠΟΤΕ το περίφημο: «Τι κάναμε εμείς για σένα» κι άλλα τέτοια Ευνουχιστικά.
Υ.Γ.: Άλμπα μου, καλύτερα να το ’χεις και γραπτώς,
δημόσια,
για να μη στ’ αλλάζω μετά.
ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ. ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΧΑΡΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΙΝΕΙΣ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ.
Και να θυμάσαι, μπροστά στις σκληρές απαιτήσεις
του Χορού και της Ζωής,
Τελειότητα,
δεν είναι μόνο να ελέγχεις τις κινήσεις σου,
είναι και να χάνεις καμιά φορά τον έλεγχο,
να Ελευθερώνεσαι.
Τέλειο θα είναι αυτό που θα έχει τη σφραγίδα τη Δική σου,
την Προσωπική.
EL GRECO
No comments:
Post a Comment