LIBERTARIAS: (ταινία)Οι γυναίκες στον Ισπανικό Εμφύλιο και η δράση τους στις γραμμές των Αναρχικών. (La película de Vicente Aranda con Ana Belén, Victoria Abril, Ariadna Gil, Miguel Bosé...)
(Φωτογραφία από τον Ισπανικό Εμφύλιο.)
Μια μέρα μετά τη «γιορτή της», μια ταινία για τη Γυναίκα. Πιο σωστά για τις Γυναίκες και το ρόλο τους στον Ισπανικό Εμφύλιο. Μιας και δεν υπάρχει στα ελληνικά βίντεο-κλαμπ, σκέφτηκα, μια μέρα μετά τη γιορτή της γυναίκας και Ανήμερα Πάντα της Εποχής που ζούμε, να συστήσω ή να θυμίσω σε κάποιους αυτή την ταινία. Με ελληνικούς υπότιτλους βεβαίως.
Μια ταινία του Vicente Aranda με την Ana Belén, Victoria Abril, Ariadna Gil, Miguel Bosé κ.α.
Υ.Γ.1 : Λόγω της προσωπικής μου φιλίας με τον ισπανό Πρωθυπουργό Mariano Rajoy, μια φιλία που βασίζεται κυρίως στην ιδεολογική μας ταύτιση, αποδέχτηκα το επίμονο αίτημά του να προσφέρω τις LIBERTARIAS στους φίλους τού El Greco. Gracias Mariano εκ μέρους όλων των φίλων. Gracias για την επιμονή, τη φιλία και το ανοιχτό σου πνεύμα.
Υ.Γ.2 : Καλό Σαββατοκύριακο (ή όποτε τη δείτε). EL GRECO
8 Mar 2013
DÍA DE LA MUJER: Con mi deseo que no…
(Si os fijáis en su bolso, ya veréis que es una mujer-cebo alemán)
No sé cuántos días del año quedan libres, sin que sea el día de Algo… Muchos Días de Algo, Mucha Fiesta sí, pero Alegría, Mucha no veo. Día de la Mujer, Día de la Madre, del Padre (finalmente se ha incluido también en el largo calendario), De los Hijos, De de los Niños en general, De los Niños Maltratados, De los Animales y de los Animales Maltratados, Día de los Maleducados (niños y animales), Día de la Paz… estropeado... Déjalo, hasta Kissinger ha recibido el Premio Nobel de la Paz en 1973. Y Clinton fue candidato justo después de la guerra que hizo en Yugoslavia.
Y como yo no soy un introvertido, me muero para Fiestas y Celebraciones, pensé que en el remoto caso de que queden días libres, hay más Fiestas Temáticas que podríamos Celebrar: el Día del Hombre, De los Gays, (ya existe), De los Bisexuales, De los Liberales que han hecho un trapo de la Libertad, el Día de Ana Botella o bien, si no se quiere personalizar tanto lo podríamos llamar El Día de la Burbuja y el del Éxito Sin Razón, todos entenderíamos más o menos de quién es el Día. Luego podríamos también normar el Día de las Casas sin Ascensor, De las Casas sin Vender, Día de los sin Techo, De los que Buscan Comida en la Basura, De los Sin Trabajo, Del Humillado frente de los Ojos de sus Hijos…
Si hay Ganas y por supuesto si quedan días libres, Fiestas Temáticas no faltarán.
Pero hoy es el Día de la Mujer.Y en mi opinión, ayer también. Y mañana. Y pensé en compartir un buen video donde pasan las fotos y los nombres de mujeres escritoras. Aunque sea sólo fuera como una idea-propuesta, para ver nombres y buscar obras, los trabajos de estas mujeres para leer. En esta lista del vídeo, no aparece ni una escritora griega. Y no es porque no las hay. Tal vez sea porque el video no se refiere a poetisas, un ámbito, a lo mejor el único que Grecia todavía no ha quebrado. O tal vez la falta de nombres griegos, simplemente se debe a la Decadencia General que se ha condenado Grecia, la cada vez más Notable Ausencia de todo lo Bueno.
Pero no le hace falta ser escritora a una mujer para nombrarla. Con todo lo que tiene que hacer, normalmente no tiene tiempo para Escribir lo que le Quita y lo que le Da la Vida. ¡Cuantas mujeres en el Mundo, todavía comen de pie, rápido, después de haber servido marido, hijos y suegro!
(Melina Merkuri)
No es necesario que sea escritora una mujer para que se la preste atención. Tiene Algo por su Naturaleza, la Oscura y la Otra, que la convierte en Protagonista de la Vida, y convierte las vidas de los demás en algo emocionante, como una película Thriller Psicológico, algo que nunca sabes como va a acabar. Debido a que es Imprevisible (impredecible).
Creo que muy irónicamente, solamente los hombres, (si es que se consigue en alguna manera) han conseguido llegar con Amor al Núcleo de la Naturaleza Femenina, tiernamente, sin soeces o acercamientos empalagosos, Comprender y hacer algún Pronóstico sobre hasta dónde puede llegar una Mujer. Uno de ellos es Eurípides, otro Tennessee Williams y hay más.
Para mí, personalmente, la más Grande, la más Bella Palabra sobre la Mujer, ha salido de la mano de Homero. Y la puso en la boca del Príamo. Troya estaba ya agotada después de diez años de Guerra.
Helena, la Bella Helena, se arrastró delante del Consejo de Ancianos y Sabios de Troya. Con tanta sangre derramada por una mujer, la decisión estaba ya prácticamente tomada: o Muerte a Helena o que la devuelvan a los griegos. Sólo faltaba la aprobación de la condena por parte del Rey. Y el anciano Rey Príamo aparece, mira a Helena, y se queda boquiabierto. Ni una sola vez ha dudado de su veredicto: Por una mujer así, otros diez años vale la pena luchar!
Mi deseo para todas las mujeres, y especialmente para la mía (si es que se puede usar este “mía” para cualquier mujer) es a respetar su Naturaleza y dejar ya el esfuerzo de parecerse a nosotros.
EL GRECO
P.S: Muestra de Mujer Diacrónica:
ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ: ΕΥΧΗ ΜΟΥ ΝΑ ΜΗΝ…
(Από τη ρωσίδα φωτογράφο Τατιάνα Μικίνα)
Δεν ξέρω πόσες μέρες του χρόνου έμειναν ελεύθερες, χωρίς να είναι μέρα που γιορτάζεται κάτι. Πολύ Γιορτή έπεσε αλλά χαρά πολύ δε βλέπω. Ημέρα της Γυναίκας, Ημέρα της Μητέρας, του Πατέρα (επιτέλους το συμπεριέλαβαν κι αυτό), των Παιδιών, των Κακοποιημένων Παιδιών, των Ζώων και των Κακοποιημένων Ζώων, των Αδέσποτων, των Κακομαθημένων (Παιδιών και Ζώων), της Ειρήνης… Άσε αυτό, μέχρι ο Κίσινγκερ έχει πάρει Νόμπελ Ειρήνης το 1973. Και ο Κλίντον ήταν υποψήφιος ακριβώς μετά τον Πόλεμο που έκανε στη Γιουγκοσλαβία.
Κι επειδή δεν είμαι κανένας εσωστρεφής, ψοφάω για γιορτές και πανηγύρια σκέφτηκα πως αν και εφόσον μένουν μέρες ελεύθερες, υπάρχουν κι άλλες θεματικές ενότητες να γιορταστούν: Η Μέρα του Άντρα, του Γκέυ, του Συνταγματολόγου που το κάνει τσίχλα και κουρέλι το Σύνταγμα, Ημέρα της Διαμαντοπούλου, ή αν δε θέλουν να το προσωποποιήσουν τόσο ας την πουν Μέρα του Άνευ Λόγου και Αιτίας, θα καταλαβαίνουμε πάνω-κάτω ποιοι γιορτάζουν. Ύστερα μπορούμε να έχουμε τη Μέρα του Ανοίκιαστου σπιτιού, του Απούλητου σπιτιού, Ημέρα του Άστεγου, Άνεργου, του Ντροπιασμένου στα μάτια το παιδιού του… Όρεξη να ’χουμε και μέρες ελεύθερες να μένουν και γιορτές θα βρεθούν.
(Jerónima, η 'γυναίκα" του El Greco)
Σήμερα όμως είναι η Μέρα της Γυναίκας. Και χθες κατά τη γνώμη μου. Και είπα να μοιραστώ ένα ωραίο βίντεο όπου περνούν μπροστά απ’ τα μάτια σου φωτογραφίες και ονόματα γυναικών συγγραφέων. Έστω και ως ιδέα, να ψάξει αν θέλει κανείς πράματα που ’χει γράψει η καθεμιά απ’ αυτές και να διαβάσει. Απ’ το βίντεο λείπει έστω κι ένα ελληνικό. Ίσως είναι γιατί το βίντεο δεν αναφέρεται σε Ποιήτριες, εκεί, ίσως μόνο εκεί ακόμα αντέχει η Ελλάδα. Ίσως πάλι η απουσία ελληνικού ονόματος απλώς να οφείλεται στη γενική παρακμή μας, την ολοένα εντονότερη Απουσία μας απ’ όλα τα Ωραία.
Σιγά μην είναι όμως μόνο συγγραφέας η γυναίκα. Κυρίως όλα τ’ άλλα κάνει και χρόνος για να καταγράψει όσα της Δίνουν και της παίρνουν Ζωή, σχεδόν ποτέ δε μένει.
Νά ένα Φρέσκο βίντεο, χθεσινό, από την Ιερισσό. Με τη φωνή μια Άλλης Γυναίκας, απ' αυτές που έτσι όπως τα 'φερε η Ζωή, μέχρι κι ένα πιάτο φαγητό, στο πόδι το τρώνε. Αφού π΄ρωτα σερβίρουν σύζυγο, παιδιά και πεθερό.
Δεν είναι απαραίτητο να είναι συγγραφέας μια γυναίκα για να πρωταγωνιστεί στη Ζωή. Έχει κάτι απ’ τη Φύση της, τη Σκοτεινή και την Άλλη που κάνει όλη τη Ζωή πιο συναρπαστική. Επειδή είναι Απρόβλεπτη. Κι έχω την αίσθηση ότι πολύ ειρωνικά, άντρες μόνον, έστω και ελάχιστες φορές μπόρεσαν να την προσεγγίσουν τρυφερά αλλά όχι γλυκανάλατα, να την καταλάβουν και να την Προβλέψουν. Ένας απ’ αυτούς νομίζω είναι ο Ευριπίδης. Άλλος ο Τέννεσσυ Ουίλιαμς.
Για μένα προσωπικά, η πιο Ωραία, η πιο Μεγάλη Κουβέντα που ειπώθηκε ποτέ για Γυναίκα βγήκε απ’ το στόμα του Ομήρου. Έστω κι αν την έβαλε στο στόμα του Πριάμου. Θυμάμαι μια διάλεξη αυτού του Σπουδαίου Καθηγητού, του Λιαντίνη που δεν άντεξε τόσο σκατό γύρω του και αποσύρθηκε νωρίς. Περιέγραφε μια Στιγμή και με το Πάθος του, έκανε τους να τα βλέπουν όλα ζωντανά μπροστά τους.
Η Ελένη, η Ωραία Ελένη, οδηγείται μπροστά στο Συμβούλιο Γερόντων και Σοφών της Τροίας. Με τόσο αίμα που χύθηκε για χατίρι της, ο κόμπος έχει φτάσει το χτένι, είναι σχεδόν καταδικασμένη. ή θα την δάει το μαύρο το σκοτάδι ή θα την επιστρέψουν στου έλληνες να την "περιποιηθούν" εκείνοι. Μένει μόνο να επικυρώσει την Καταδίκη της ο Γέρο-Πρίαμος. Εμφανίζεται λοιπόν ο Βασιλιάς, κοιτάζει την Ελένη, την Ωραία Ελένη και μένει ο Γέρος με το στόμα ανοιχτό! Ούτε μια στιγμή δε σκέφτηκε την Ετυμηγορία του: Για τέτοια Γυναίκα, χαλάλι δέκα χρόνια Πόλεμος. Άλλα τόσα να πολεμήσουμε.
Ευχή μου σε όλες τις γυναίκες, και ειδικά στη δική μου (αν αυτό το "δική μου" μπορεί να χρησιμοποιηθεί για γυναίκα) να σεβαστούν τη Φύση τους, να μην προσπαθήσουν άλλο να μας μοιάσουν.
EL GRECO
Υ.Γ.: Λόλα, νά μία γυναίκα:
6 Mar 2013
ΦΩΤΟ-ΕΠΙΛΟΓΟΣ: ΓΙΑ ΤΟΝ HUGO CHÁVEZ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ 80 ΠΟΛΕΜΟΥΣ.
Αντί ενός ακόμα Επικήδειου άρθρου για το θάνατο του Hugo Chávez συνειδητά επιλέγω αυτή τη δημοσίευση μιας και ο δικός του Πόλεμος, τουλάχιστον αυτός ενάντια στον Καρκίνο, δεν μπορεί να πει κανείς, ούτε οι εχθροί του ότι δε δόθηκε με αξιοπρέπεια.
Όσο για τον άλλο, τον Πόλεμο που κήρυξε για τις Ιδέες του και ενάντια στον Καπιταλισμό δεν τέλειωσε.
Οι πολίτες της Βενεζουέλας μάλλον ξέρουν καλύτερα απ’ όλους εμάς –«φίλους» και «εχθρούς» του - ποιος ήταν και πώς πραγματικά διοικούσε ο Hugo Chávez. Εκείνο που όμως όλοι οι άλλοι ξέρουμε τουλάχιστον εξίσου καλά με τους βενεζουελάνους, είναι ότι ακόμα και στις πιο άκομψες επιθέσεις του, είχε δίκιο επί της ουσίας σε όλα όσα έλεγε. Όποιος διαφωνεί, ας κάνει φίλο κολλητό του τον Τζιώρτζ Μπους τον Νεότερο.
Υπάρχουν πράματα που σχετίζονται με τον Chávez και που μόνον οι πολίτες της Βενεζουέλας τα γνωρίζουν γιατί αυτοί τα έζησαν στο πετσί τους. (Έχω φίλους από κει και ακούω και την άλλη άποψη.)
Άλλα πάλι, είναι σε όλους γνωστά, συμπατριώτες του και ξένους, όσα άπτονται της Κοινής Λογικής ότι δεν μπορεί δηλαδή να υποταχθεί ένας πλανήτης ολόκληρος στα πόδια νάνων ηγετών όπως ο Μπους, ο Αθνάρ ο Μπλερ και ο Χάουρντ. Για κείνον τον πόλεμο που αποφάσισαν οι εν λόγω «κύριοι» στο «σπίτι» του Μπαρόζο, στις Αζόρες, τον πόλεμο του Ιράκ, ο Chávez τους αποκάλεσε ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ.
Υπάρχει άνθρωπος σε όλο τον πλανήτη, με σώας τας φρένας και χωρίς ίδιων όφελος που να μην τους θεωρεί ακριβώς το ίδιο;
Στους φίλους μου που τον θεωρούν Δικτάτορα, απαντώ πως γνωρίζω ότι σ’ αυτή τη σύγκρουση ο Chávez τους αντιπάλους του δεν τους πήγαινε για σπα, δεν έχω καμία αμφιβολία. Πόλεμο ανοιχτό είχε. Μήπως όμως ο Μπους, ο Αθνάρ ο Μπλερ και ο Χάουρντ τους δικούς τους αντιπάλους τους τους κλείνουν σε 5άστερα ξενοδοχεία;
Δεν έχω καμία αμφιβολία επίσης ότι ο Άδωνις και οι όμοιοί του αυτό θεωρούν πως είναι το Γκουαντάναμο.
Τέλος υπάρχουν και πράματα που μάλλον το σύνολο του λαού της Βενεζουέλας θα συνειδητοποιήσει με τον καιρό, και ίσως εμείς οι ξένοι να τα γνωρίζουμε ήδη καλύτερα απ’ αυτούς. Ότι δηλαδή το πιο εύκολο για τον Chávez ήταν να κάνει την Κότα και να συνταχθεί με όποιον άνεμο και με όποια κατεύθυνση συμφέρει. Ξέχασαν προφανώς ή δεν ξέρουν γενικά τί είναι ο ηγέτης τής πατρίδας σου να είναι Κότα. Να συναινεί και με τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, και με του Αφγανιστάν και με του Ιράκ, να διαφωνεί γενικά με τους πολέμους αλλά και να συμφωνεί και λίγο, να μην λέει ποτέ όχι σε κανέναν, εύκολα να προπαγανδίζει Σχέδια Ανάν, χωρίς αιδώ να υιοθετεί Σωτήρια Οικονομικά Μέτρα Γενοκτονίας…
(Η πιο πάνω φωτογραφία είναι ένα Δώρο-Σχόλιο στη δημοσίευση, του φίλου μου Γιάννη Τσινόρεμα από την Καλαμάτα. Επειδή όμως η Καλαμάτα (όπως και η Βόρειος Ελλάδα) δε βγάζει μόνον ελιές και Γιάννηδες σαν τον φίλο μου, βγάζει κι άλλους Καρπούς και Φρούτα, η Ερμηνεία της φωτογραφίας στην Ελλάδα του "Μπάμπη" μπορεί άνετα να είναι: στο πάνω μισό: ο Λαικιστής, στο κάτω μισό: Οι Λαοπρόβλητοι)
ΕΠΕΙΔΗ ΟΜΩΣ Η ΚΑΛΑΜΑΤΑ (ΟΠΩΣ ΚΑΙ Η ΒΟΡΕΙΟΣ ΕΛΛΑΔΑ ΕΠΙΣΗΣ) ΔΕ ΒΓΑΖΕΙ ΜΟΝΟ ΕΛΙΕΣ ΚΑΙ ΓΙΑΝΝΗΔΕΣ ΣΑΝ ΤΟ ΦΙΛΟ ΜΟΥ, ΒΓΑΖΕΙ ΚΙ ΑΛΛΟΥΣ ΚΑΡΠΟΥΣ ΚΑΙ ΦΡΟΥΤΑ, Η ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ "ΜΠΑΜΠΗ" ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ:
ΠΑΝΩ: Ο ΛΑ Ι ΚΙΣΤΗΣ
ΚΑΤΩ: ΟΙ ΛΑΟΠΡΟΒΛΗΤΟΙ
Και μόνο η προσωπική μου βεβαιότητα ότι ο Τσάβες δε θα γινόταν ποτέ φίλους του Άδωνι, μου φτάνει για να τον εκτιμώ. Είναι κάτι εκείνο το "πες μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι".
Όλα να του τα καταλογίσουν, Κότα τον Τσάβες δε θα βρεθεί κανένας να τον πει. Γι’ αυτό κι εγώ, λόγω προσωπικής αλλεργίας στις Κότες τον αποχαιρετώ με κάτι προσωπικό, μ’ αυτή τη φωτογραφία απ’ την παράσταση μου. Ενός παιδιού στο Ιράκ. Μ’ ένα πόδι. Που έβαλα την κόρη μου να κάνει το ρόλο. Γιατί είναι άλλο η Εμπειρία έστω και μέσω Θεάτρου κι άλλο η στρογγυλεμένη και ειδικά για παιδιά Ιστορία.
(Απ' τη "στάση" στο Ιρακ: Στο ρόλο του ανάπηρου παιδιού, η Άλμπα.)
Υ.Γ.: Κλείνω αυτό το κεφάλαιο με μερικές φωτογραφίες από το απόσπασμα 8 λεπτών του έργου μου Ο Γύρος του Κόσμου σε 80 Πολέμους, που παρουσιάστηκε στο Θέατρο Canal της Μαδρίτης στα πλαίσια του Διαγωνισμού TALENT MADRID.
(Ο Όσκαρ και η Άλμπα πριν αρχίσει η Τρικυμία)
(Ο Όσκαρ και η Άλμπα στην αρχή-αρχή του έργου.)
(Ο Οδυσσέας και η Άλμπα συμφωνώντας το πρώτο Ταξίδι.)
(Αυτή η γκρι ατμόσφαιρα είναι από τη "στάση" στη Γερμανία.)
(Η στιγμή της Απόφασης να πάνε και στην Ελλάδα να δουν τί Πόλεμος γίνεται εκεί.)
(Απ' τη "στάση" στην Ελλάδα όπου δεν αποσαφηνίστηκε αν τελικά έγινε Γλέντι ή Πόλεμος.)
(Ο Χαιρετισμός.)
(Η Στιγμή της Ανακοίνωσης του αποτελέσματος.)
Υ.Γ.: Χωρίς καμία διάθεση δικαιολογίας θα ήθελα να ενημερώσω τους φίλους που όλο αυτό το διάστημα πίστεψαν και στήριξαν την πρότασή μου, πως τελικά χάσαμε αλλά όχι σε Fair Play. Η Προκήρυξη του διαγωνισμού μεταξύ άλλων μιλούσε για νέες προτάσεις που:
α) Ποτέ δεν ανέβηκαν στη σκηνή και δεν παρουσιάστηκαν σε κοινό και ανακαλύπτω σήμερα ότι το καθένα από τα βραβευμένα έκανε τουλάχιστον περιοδεία 6 μηνών σε διάφορα θέατρα. Εν γνώσει των διοργανωτών. Διότι υποθέτω τους συνέφερε κάτι έτοιμο και δοκιμασμένο για να πουληθεί πιο εύκολα.
β) οι προτάσεις δε θα έχουν καμιά υποστήριξη σκηνικού. Φαίνεται ακόμα και στις φωτογραφίες που δημοσιεύουν (φανταστείτε τί είδα εγώ που είδα όλες τις παραστάσεις) ότι ειδικά κάποια έργα, είχαν φέρει το σπίτι των ηθοποιών αλλά και των γειτόνων τους επί σκηνής. Μόνο εγώ έλειπα.
Για μια ακόμη φορά επιβεβαιώνω πως δεν είναι Καιροί για να παίζει κανείς καθαρά, με τους όρους του Παιχνιδιού. Όχι τίποτα άλλο αλλά ταλαιπώρησα φίλους και στο Διαδίκτυο και στην Πραγματική Ζωή.
Υπήρξε όμως ένα (μεταξύ άλλων πολλών) Μεγάλο Κέρδος. Η Στιγμή που μου περιέγραψαν οι ηθοποιοί. Στα παρασκήνια. Λίγο πριν βγουν στη Σκηνή, η Άλμπα ζήτησε να τους μιλήσει. Τους μάζεψε κουβάρι λέει, όπως οι ποδοσφαιριστές από την Δ΄ Ερασιτεχνική μέχρι το Τσάμπιονς Λιγκ και τους είπε: «σας παρακαλώ να το κάνουμε όλοι καλά γιατί αλλιώς ο μπαμπούλης μου θα στεναχωρηθεί πάρα πολύ.»
ΤΕΣΣΕΡΑ ΛΕΠΤΑ από το ΓΥΡΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΕ 80 ΠΟΛΕΜΟΥΣ
Την Παρασκευή 1η Μαρτίου, είναι η μέρα που θα παρουσιαστεί επί Σκηνής Ο ΓΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΕ 80 ΠΟΛΕΜΟΥΣ.
(Στη φωτογραφία ο Anton Juan, ο δάσκαλος μου, μεταξύ άλλων πολλών και στο Θέατρο. Πριν 22 χρόνια μού είπε ότι είναι σίγουρος πως πρέπει να γράψω, και να γράφω κάθε μέρα, όλο και περισσότερο. Μάλλον εννοούσε να μιλάω λιγότερο, να το βουλώσω με άλλα λόγια και μου το έλεγε κομψά. Ή ότι δεν υπάρχει Γράφω αλλά μόνο Ξαναγράφω. Ακόμα δεν μου το διευκρίνισε. Πάντως σ’ αυτόν οφείλεται το λίγο που γνωρίζω από Θέατρο.)
Αυτό το «θα παρουσιαστεί», σχετικό διότι ένας απ’ τους όρους του Διαγωνισμού είναι να παρουσιαστούν αυστηρά 8 μόνον λεπτά του έργου. Και να μην ήταν ο όρος δηλαδή, ολόκληρο έτσι κι αλλιώς δεν το ’χω, στο δρόμο είναι ακόμα κι αυτό και ’γω.
Γράφω αυτό το έργο για την Άλμπα και τους συμμαθητές της. Για τη γενιά αυτή που έρχεται και που τώρα είναι εφτά-οχτώ χρονών. Λίγο για να μάθουν Ιστορία και λίγο για να προειδοποιηθούν απ’ αυτή.
Ασφαλώς δεν είναι και το πιο παιδικό θέμα ο Πόλεμος αλλά είδα τι καταφέραμε και με τα «παιδικά». Και με δεδομένο ότι οι γονείς συνήθως θέλουμε τα παιδιά μας να βλέπουν «πράματα ευχάριστα και παιδικά», με «φωνές» πουλιών, γάτων και σκύλων, μάλλον στους γονείς των συμμαθητών τής Άλμπας απευθύνομαι γιατί απ’ ό,τι κατάλαβα από κάποιες πρώτες αντιδράσεις, ψυχή παιδιού δε θα υπάρχει στο θέατρο.
Αυτό που κυρίως προσπαθώ πω είναι αυτό που έλεγα και στην ΚΥΡΑ ΦΡΟΣΥΝΗ, ότι ο Πόλεμος δεν πρέπει να είναι ένα θέμα «ταμπού», ότι ο Πόλεμος δεν είναι είναι Ταμπύ είναι Θέμα και δεν είναι ένα Αόριστο κακό που το κάνουν κάτι Αόριστοι Κακοί. Προσπαθώ να πω στην Άλμπα και τους συμμαθητές της ότι ο Πόλεμος είναι μέσα μας κι ότι δεν αποκλείεται ένα απ’ τα παιδιά που παίζει σήμερα στην αυλή με την Άλμπα, δεν αποκλείεται η ίδια η Άλμπα να αιματοκυλήσει μια μέρα την ανθρωπότητα. Γιατί τους πολέμους αποδεδειγμένα τους κάνουν άνθρωποι που κάποτε ήταν παιδιά και έπαιζαν σε κάποια αυλή, ενός σχολείου κάποιας συνοικίας.
Οδηγός μου από ένα σημείο και μετά έγινε αυτή η φωτογραφία που μου χάρισε η Φρόσω Φλέγγα.
Αυτή τη φωτογραφία έβαλα δίπλα στον τίτλο και σε μια μικρή περίληψη του έργου μου στο πρόγραμμα της παράστασης που τύπωσαν οι διοργανωτές. Και ζητώ κι απ’ τους ισπανούς φίλους να προσέξουν (εκτός απ’ την Άδεια Στολή, την Απουσία, αν είναι βέβαια δυνατόν να φύγει το μάτι από κει.) τρία ακόμα πράματα.
Να προσέξουν:
το βλέμμα της χήρας,
τον τρόπο που κρατάει τον Απόντα αγκαζέ λες και βγήκαν βόλτα στο πάρκο Ρετίρο,
και το πατρικό καπέλο που φοράει το παιδί.
Για μια Εποχή που Όλα πουλιούνται, ίσως είναι επιπολαιότητα από μέρους μου να νοιώθω τέτοια σιγουριά πως όσο ζει η χήρα αυτό το καπέλο δεν θα πουληθεί. Είναι σχεδόν Μεταφυσική μου Ανάγκη να πιστεύω ότι υπάρχουν και πράματα που δεν πουλιούνται κι ας μου λέει επίμονα η ζωή ότι κάνω λάθος.
Ζήτησα απ τους ισπανούς να βάλουν στην άδεια στολή όποιον θέλουν, έχουν κόσμο να βάλουν κι αυτοί.
Ας βάλουν,
όσους αφρικανούς ξεκίνησαν μια μέρα με μια αυτοσχέδια βάρκα για το ευρωπαϊκό όνειρο κάποιας ισπανικής ακτής αλλά έγιναν τροφή ψαριών. Όχι σε γυάλα, λίγο έξω απ’ το Γιβραλτάρ. Εκεί που "κατα τύχην" συγκρούεται η βάρκα τους με κάποιο πλοίο τής ακτοφυλακής και πιάνουν πάτο. Ούτε εδώ χωράνε όλοι και οι «Υπεύθυνες» Κυβερνήσεις «προστατεύουν» τις Ακτές από τέτοιου είδους επιθέσεις.
Ας βάλουν,
τα παιδιά,
εκείνα που πρόλαβαν να γεννηθούν και κείνα που δεν πρόλαβαν γιατί στον υποψήφιο πατέρα τους έλαχε μια αποστολή του ΝΑΤΟ στο Ιράκ ή στο Αφγανιστάν. Και στις δυο αυτές «Ειρηνευτικές Αποστολές» έστειλε στρατιώτες ισπανούς ο Χοσέ Μαρία Αθνάρ και από τις δυο δεν γύρισαν όλοι.
Εκτός απ’ τη φωτογραφία, οδηγός στην πορεία γραψίματος αυτού του έργου είναι ο Καβάφης και η Ιθάκη του.
Πώς θα κάνω το Γύρω του Κόσμου Χωρίς Προορισμό-Αφορμή για να βγω στο δρόμο; Έχω Ιθάκη αλλά δεν τους τη λέω. Δε θα τα πω και όλα σε 8 λεπτά.
Και πώς να μιλήσω για πόλεμο αν δεν πάρω τα πράματα απ’ την Αρχή, απ’ τον πιο διάσημο, τουλάχιστον τον Πιο Ωραία Τραγουδισμένο Πόλεμο απ' τον πιο σπουδαίο απ' όλους τους σπουδαίους, το Όμηρο;
Λίγο η Ιθάκη, λίγο ο πόλεμος ο Τρωικός τόλμησα κι έφτιαξα έναν Οδυσσέα.
Αυτός είναι ο Πρωταγωνιστής του Έργου μου, ένας Οδυσσέας. Καπετάνιος, Ξεναγός, Μάγος, Θεός, Ημίθεος, Άνθρωπος και πατέρας που προσπαθεί να μάθει Ιστορία στο παιδί του ή σ’ ένα παιδί που 'ναι σα 'ναι όλα.
Το παιδί επί σκηνής θα το ενσαρκώσει η Άλμπα κι ελπίζω μια μέρα να βρει διαφορές ανάμεσα στον πατέρα του Μότσαρντ και στον δικό της.
Ο Οδυσσέα μου, με τα «μαγικά του φίλτρα», αυτά που αιώνες τώρα προσφέρει απλόχερα το Θέατρο, μεταφέρει το παιδί όπου του κάνει κέφι κι όπου κρίνει πως θα βοηθήσει το παιδί του να αντιληφθεί ότι υπάρχουν πολλοί πόλεμοι και πολλές πραγματικότητες εκτός απ’ τη δικιά τους. Και συνήθως οι περισσότερες σκληρότερες. Άλλες φορές την αφήνει θεατή στην κλειδαρότρυπα της Ιστορίας, να δει τουλάχιστον τι συμβαίνει λίγο πιο πέρα απ’ τη μύτη της, με άλλα φίλτρα, πιο μαγικά, τη βάζει μέσα, και την κάνει πότε παιδί ανάπηρο και υποσιτισμένο στο Ιράκ και πότε ανήμπορο να σηκωθεί απ’ τον καναπέ, αλλιώς αλλά "ανάπηρο" πάλι, μ’ ένα χάμπουργκερ στο χέρι κοιτάζοντας «παιδικό» πρόγραμμα σε κανάλι του Λος Άτζελες.
Ο Οδυσσέας μου είναι ένας Δίας, που μεταμορφώνεται και μεταμορφώνει τα πάντα γύρω του σε ό,τι κρίνει πως υπηρετεί το σκοπό του: κι ο σκοπός του είναι να μη ζει το παιδί του στο μικρόκοσμό του, να μη βγει μια μέρα στο δρόμο σε πορείες διαμαρτυρίας μόνον όταν του μειώσουν το μισθό.
Για τα 8 λεπτά λειτούργησα ως χειρούργος και διάλεξα δυο «στάσεις». Για ευνόητους λόγους: Γερμανία και Ελλάδα. Κι αφήνω μια Τρίτη στο ορίζοντα, έτσι τελειώνω, με την ανακοίνωση της επόμενης στάσης, ΙΡΑΚ… Οι ηθοποιοί παίρνουν τη θέση τους για να διηγηθούν μια ιστορία, που τυγχάνει να είναι και η Ιστορία της χώρας ολόκληρης… ελπίζω οι θεατές με όσα κάνω σκηνοθετικά να «γλυκαθούν» και να θέλουν να δουν τί θα γίνει εκεί… στο Ιράκ… και...
BLACK OUT
8 λεπτά δε θέλανε; Μου τυχαν πάνω στο BLACK OUT.
Το σκέφτηκα πολύ πριν μοιραστώ όσα μοιράζομαι. Από κάθε άποψη. Όχι μη μου πάρουν την ιδέα. Εξάλλου οι Αμερικανοί έχουν σε κάποια απ’ όσα λένε πολύ δίκιο, έχουν δίκιο όταν λένε για παράδειγμα ότι «μια ιδέα αξίζει ένα δολάριο». Σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να διηγηθούν την ίδια ιστορία και καλύτερα και χειρότερα από μένα. Εγώ το μόνο που κάνω είναι να την διηγηθώ στην Άλμπα με τον δικό μου τρόπο. Αυτό δεν αντιγράφεται.
Ομολογώ ότι επίσης σκέφτηκα «και ποιον ενδιαφέρει να πω εγώ τώρα τι κάνω;»
Κι ανκάλυψα με πολύ χαρά ότι κάποιους: πολύ. Κι απ' την άλλη το οφείλω στους 1122 φίλους που μπήκαν στον κόπο το Δεκέμβριο να ψηφίσουν διαδικτυακά την πρότασή μου και να τη φέρουν στην πρώτη θέση σε κείνη τη φάση του Διαγωνισμού.
Κι ύστερα σκέφτηκα, «γιατί να δώσεις έμφαση; Αν χάσεις; Διαγωνισμός είναι.»
Αν χάσω, έχασα. Έχω χάσει άλλα σημαντικότερα, μέχρι την την παρθενία μου έχω χάσει πριν χρόνια πολλά, την ενδεχόμενη ήττα σ' έναν διαγωνισμό θα σκεφτώ.
Από την περασμένη Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου που ξεκίνησε το Φεστιβάλ-Διαγωνισμός, βλέπω κάθε μέρα 8 παραστάσεις-προτάσεις των 8 λεπτών και πρέπει να ομολογήσω ότι η Κρίση αρχίζει και μας φέρνει στα συγκαλά μας, αρχίζουμε και επικοινωνούμε με τον Εγκέφαλο, βλέπω υπέροχες προτάσεις, κάποιες τις ζηλεύω κιόλας.
Υπάρχουν πάρα πολύ ωραίες προτάσεις σε όλες τις κατηγορίες. ΘΕΑΤΡΟ, ΧΟΡΟΣ, ΚΑΜΠΑΡΕ, ΜΙΟΥΖΙΚΑΛ. Υπάρχουν βέβαια και κάτι αυνανισμοί που δεν καταλαβαίνω το νόημά τους αλλά, θα το ’χουν και δεν το βλέπω εγώ, κι ο αυνανισμός έχει το δικό του. Η πλειοψηφία όμως των προτάσεων είναι έξοχες. Η Κρίση φαίνεται να φέρνει Δημιουργία.
Έστω κι αυτά τα 8 λεπτά κειμένου, για να γίνουν παράσταση, για να περάσουμε απ’ το χαρτί στη Σκηνή, λεφτά δεν υπήρχαν. Έλα όμως που υπάρχουν και στην Ισπανία έξοχοι Άνθρωποι! Και τύχη βουνό η δικιά μου να είναι και έξοχοι ηθοποιοί! Και ακόμα ψηλότερο βουνό, Ιμαλάια η τύχη που είναι φίλοι.
Κι όπως συμβαίνει συνήθως με τους φίλους, πληρώνουν τη «νύφη». Χωρίς καμιά απολαβή, Λόγω Φιλίας, δίνουν το χρόνο τους και την Τέχνη τους και την Ψυχή τους...
Δεν είναι τυχαίο που το Θέατρο μαζεύει τον κόσμο σαν Αγκαλιά Μάνας κάθε φορά που οι Κοινωνίες βυθίζονται σε Κρίση. Είναι γιατί το υπηρετούν κυρίως άνθρωποι με την Ψυχή τους (κι ας γέμισαν οι σκηνές τα τελευταία χρόνια με τηλεορασοπαιδάκια.)
Ευχαριστώ
τον Oscar González
(Εδώ όταν κέρδισε το Παγκόσμιο Κύπελο κατά τη διάρκεια μιας Καλοκαιρινής Σιέστας)
Την Rosalía Ángel
(Απ' τη στόφα που είναι φτιαγμένοι όλoι οι μεγάλοι ηθοποιοί: να μπορούν να γίνονται ΜΗΔΕΝ επί Σκηνής και πριν να μιλήσουν ν' Ακούνε.)
Την Pilar Crespo
(Φωτιά κατ' ευθείαν απ' τη Σεβίλλη.)
Την Άλμπα Λυμτσιούλη
Και τον Luís Monasterio, το πεθερό μου που ελλείψη ηθοποιού μιας κάποιας ηλικίας προσεφέρθη κι έρχεται απ’ το Μπιλμπάο για να κάνει σε 8 λεπτά 3 ρόλους μουγγού: ενός αρρώστου γερμανού, ενός έλληνα Αρχηγού Οικογένειας αλλά κάτω απ’ τα φουστάνια της γυναίκας του, κι ενός νεκρού ιρακινού.
Πιστός και ακριβής σε όσα υποσχόμουν στη βίντεο-πρόταση
«5 ΗΘΟΠΟΙΟΙ, «105» ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ
Την Παρασκευή 1η Μαρτίου, με τόσο ωραία πράματα που βλέπω, θα είναι σα να πετάω το νόμισμα, όπως στην ταινία του Γούντυ Άλεν, το MUCH POINT.
Η διαδικασία είναι η εξής: Κάθε βράδυ, διαγωνίζονται 8 προτάσεις. 8 λεπτά επί Σκηνής. Κάθε βράδυ, η Κριτική Επιτροπή επιλέγει έναν, που προκρίνεται στον τελικό της 2ας Μαρτίου. 8 νύχτες παραστάσεων του Φεστιβάλ, 8 νικητές. Τρεις θα μπουν στον Τελικό κατόπιν ψηφοφορίας του κοινού. Οι 3 που στις 8 βραδιές θα έχουν τις περισσότερες ψήφους. (Εκεί δεν έχω ελπίδα γιατί δεν είστε εδώ.) Σύνολο 11. Και ένας ακόμα, ο 12ος θα συμπληρώσει τους φιναλίστες της 2ας Μαρτίου κατόπιν αποφάσεως της Επιτροπής. (Κράτησαν κι αυτό για την περίπτωση λένε που στην ίδια βραδιά έτυχαν 2 εξ ίσου καλές προτάσεις.)
Θα ενημερώσω. Και για την περίπτωση που ο Γύρος του Κόσμου σε 80 Πολέμους «ξαναπαίξει» το Σάββατο και για την περίπτωση που δεν…
Δεν είμαι ούτε αισιόδοξος ούτε απαισιόδοξος. Κατ’ αρχήν παρακαλώ να μην πάθει κανένα BLACK OUT η Άλμπα πριν το τελικό, το προγραμματισμένο. Κάνω και μια εκτίμηση (απ’ όσα έχω δει μέχρι τώρα) ότι το 1ο Βραβείο γέρνει προς το ΧΟΡΟ (μακάρι να ήταν ξεχωριστές οι κατηγορίες αλλά…)
Και τέλος για την ώρα, λέω και πάλι ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους μπήκαν στο κόπο το Δεκέμβριο να ψηφίσουν και να μου δώσουν αυτή τη σχεδόν ανοιξιάτικη ευκαιρία, όχι μόνον να δω αυτά τα 8 λεπτά επί Σκηνής αλλά να δω και την αδερφή μου, την κόρη της, την Αγγελική μου, και δυο πολύ-πολύ αγαπημένες φίλες, τη Βιβή και τη Νεκταρία που έρχονται με αφορμή αυτή την ευκαιρία
Στο βίντεο που θα προβληθεί πριν τα 8 λεπτά της παράστασης, εύχομαι στο έμμεσο μέλλον, να μη γράφονται πια έργα με θέμα τον Πόλεμο γιατί θα είναι θέμα εκτός επικαιρότητος, Ντε Μοντέ. Αν και πιστεύω ακριβώς το αντίθετο.
Και για όποιον θέλει να έχει μια ιδέα, νά 4 λεπτά από τα 8 της παράστασης:
Ο ΓΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΕ 80 ΠΟΛΕΜΟΥΣ
Για την Άλμπα
Γιάννης Λυμτσιούλης.
ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ
ΟΔΥΣΣΕΑΣ: Καπετάνιος, Πιλότος, Ξεναγός, Οδηγός τρικύκλου, Λιμουζίνας, Κάρου, Παρουσιαστής τηλεπαιχνιδιού, Καμπαρέ, Κονφερασιέ, Ταχυδακτυλουργός κι όλα όσα ακόμα χρειαστεί να γίνει αλλά πάντα Εκείνος που θα οδηγήσει στην «Ιθάκη»
ΓΥΝΑΙΚΑ: Ηλικιωμένη.
ΑΝΤΡΑΣ: Ηλικιωμένος κι αυτός.
ΚΟΡΙΤΣΙ: Μεταξύ 20 και 30.
ΑΛΜΠΑ: Παιδί.
Όλοι, άνθρωποι απλοί, συνηθισμένοι, απ’ αυτούς που συναντάς οπουδήποτε στον Κόσμο.
Σηκώνεται η Αυλαία εν μέσω μιας Τρομερής Καταιγίδας Η Μουσική, τα Φώτα, η Ένταση γενικά σε όλη την ατμόσφαιρα μετατρέπουν το χώρο σε Καμπίνα Τρόμου Εικονικής πραγματικότητας, απ’ αυτές, της Γιουροντίσνευ.
ΟΔΥΣΣΕΑΣ: (Μέσα στο χαμό της καταιγίδας προσπαθεί να σώσει καράβι και συντρόφους.) ΠΡΟΣΩ ΟΛΟΤΑΧΩΣ! Εσύ ισπανέ, το παιδί, κράτα γερά το παιδί… είσαι νέος εσύ, σου ’χω εμπιστοσύνη… το παιδί… Ο έλληνας που ξέρει από θάλασσα και μπόρες ν’ ανέβει στο κατάρτι να δει τί έρχεται… έτσι μπράβο… Έτσι μπράβο… όλοι στις θέσεις…. Αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά σ’ όσα μας περιμένουν… αλλά σας υπόσχομαι να φτάσουμε στην Ιθάκη σώοι και αβλαβείς! (Στην Άλμπα.) Όταν μεγαλώσεις θα το θυμάσαι αυτό σα να το ’ζησες σε παραμύθι… (Εντολή.) ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΟ ΤΙΜΟΝΙ! (Ένταση. Κίνδυνος…. Μετά από λίγο Νηνεμία. Ένα Ουράνιο Τόξο εμφανίζεται πάνω απ’ τη Σκηνή. Ψίθυροι…) Σςςςςςςς! Μην κάνετε σαν κότες! Σας υποσχέθηκα να φτάσουμε στα σπίτια μας αλλά έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε πρώτα το γύρο του κόσμου… Να ’χετε να λέτε σε παιδιά και εγγόνια για όσα είδαν τα μάτια σας. Θα σταματάμε σε κάθε στεριά που θα εμφανίζεται μπροστά μας για να γνωρίσουμε αυτό που πραγματικά είναι ο κάθε τόπος: οι άνθρωποί του. Έλα ’δω Άλμπα… θα το κάνουμε σαν παιχνίδι… Εδώ έχω 12 κάρτες… (Τις βγάζει απ’ την τσέπη του.) Η καθεμιά απ’ αυτές, αντιστοιχεί σε μια χώρα με τον πόλεμό της… όλες είχαν κι από έναν… τουλάχιστον έναν… Εγώ, ας πούμε θα είμαι ο ξεναγός σας και σεις τουρίστες που θα επισκέπτονται ερείπια, ερείπια, που δεν επισκέφτηκε ποτέ κανείς τουρίστας… Ανθρώπινα ερείπια! Θα φτάσουμε στην Ιθάκη αλλά πρώτα θα κάνουμε μια Πανοραμική Πολέμων… (Καθίζει το παιδί στο γόνατό του.) Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα άλλος Καπετάνιος που το λέγαν όπως μένα, Οδυσσέα, και με το που τέλειωσε ένα μεγάλος πόλεμος για τα μάτια μιας όμορφης γυναίκας, πήρε τους συντρόφους του και ξεκίνησαν το ταξίδι της επιστροφής… (Η Μουσική πάλι φρενήρης. Με το ίδιο ρυθμό Δέσμες Φωτός φωτίζουν για μια ελάχιστη στιγμή Σύμβολα του Κόσμου. Το Ολόγραμμα από μια Αρχαία Τριήρη «ίπταται» και «προσγειώνεται» σ’ όλο το χώρο... Ήχοι Σφοδρών Βομβαρδισμών, Μεγάλη Ένταση, λες κι ήρθε στο θέατρο η Αποκάλυψη αυτοπροσώπως… Όταν η Γαλήνη επιστρέφει και πάλι...) Θα επιστρέψουμε στην πατρίδα αλλά πρώτα, καλύτερα να δουν τα μάτια μας όσο πιο πολλά μπορούν, έλα, διάλεξε μια κάρτα να δούμε ποια θα είναι η πρώτη στάση…
ΑΛΜΠΑ: Θέλω να διαλέξει ο πατέρας μου πρώτος… (Με τις κάρτες στο χέρι κατευθύνεται προς τους θεατές.) Διάλεξε μπαμπά… (Δείχνει την Επιλογή προς τους θεατές και τον Οδυσσέα.) ΓΕΡΜΑΝΙΑ! Ο πατέρας μου θέλει να δει γερμανικά ερείπια!
ΟΔΥΣΣΕΑΣ:(Διαβάζει, σαν παρουσιαστής τηλεπαιχνιδιού.) ΓΕΡΜΑΝΙΑ! Χώρα της Κεντρικής Ευρώπης, 82 εκατομμύρια κάτοικοι, 357.021 τετραγωνικά χιλιόμετρα έκταση αλλά κάθε τρεις και λίγο επιδιώκει.... Επέκταση. (Στην Άλμπα.) Κοίτα, αυτά δεν τα δείχνει η τηλεόραση…
(Ο Οδυσσέας βάζει σακάκι, γραβάτα και είναι πια ένας τέλειος γιάπι. Ολική Αλλαγή στα Φώτα. Στη σκηνή ο Ηλικιωμένος Άνδρας με μάσκα οξυγόνου και περικυκλωμένος κυριολεκτικά από διάφορα ιατρικά μηχανήματα. Η Ηλικιωμένη Γυναίκα και το Νεαρό Κορίτσι χέρι-χέρι προσπαθούν να εμποδίσουν τον Νεαρό Γιάπιι να πλησιάσει τον «καλωδιωμένο».)
ΝΕΑΡΟΣ ΓΙΑΠΙ: Γνωρίζατε από την πρώτη στιγμή που νοικιάσατε τα μηχανήματα ότι εμείς δεν είμαστε φιλανθρωπικό ίδρυμα, ιδιωτική εταιρεία είμαστε!
ΚΟΡΙΤΣΙ: Αν του πάρεις τη συσκευή θα πεθάνει…
ΝΕΑΡΟΣ ΓΙΑΠΙ: Δηλαδή να χάσω εγώ τη δουλειά μου; (Ο «καλωδιωμένος» άντρας προσπαθεί να πει κάτι, αλλά αυτό που βγαίνει είναι ένας βρυχηθμός.) Τί λέει αυτός;
ΓΥΝΑΙΚΑ: (Αλαζονικά.) Ότι δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό σε μας!
ΚΟΡΙΤΣΙ: Ότι είμαστε γερμανοί, δεν είμαστε ξένοι…
ΝΕΑΡΟΣ ΓΙΑΠΙ: Σε τρεις μέρες θα περάσω και για την αναπηρική καρέκλα.
(Ο Νέος παραμερίζει τις δύο γυναίκες και πάει να αφαιρέσει τη μάσκα οξυγόνου απ’ τον Ηλικιωμένο όταν ξαφνικά ο Ηλικιωμένος σα Ναζί άλλων εποχών τον αρπάζει βίαια απ’ το λαιμό.)
(Η Στιγμή «παγώνει». Όλοι ακίνητοι.)
ΑΛΜΠΑ:(Με αγωνία σαν της σταμάτησαν το βίντεο με το «παιδικό» στη μέση.) Και τί γίνεται τελικά, τον πνίγει;
(Ο Νεαρός Γιάπι ξαναγίνεται Οδυσσέας, «βγαίνει» απ’ τη Γερμανία και πάει στην Άλμπα.)
ΟΔΥΣΣΕΑΣ: Θα γυρίσουμε μετά στη Γερμανία και θα δεις πώς τελειώνει ο καβγάς δύο τέτοιων ανθρώπων αλλά πρώτα, θέλω να σου δείξω τι γίνεται κι αλλού… Είναι μεγάλος ο κόσμος, δεν τελειώνει στη Γερμανία. (Της δίνει τις κάρτες.) Διάλεξε την επόμενη στάση.
(Η Άλμπα παίρνει τις κάρτες στα χέρια της, και κινείται προς τους θεατές.)
ΑΛΜΠΑ: Να διαλέξει τώρα αυτή η όμορφη κυρία… (Προσφέρει τις κάρτες σε μια γυναίκα ανάμεσα στους θεατές.) Είστε πολύ όμορφη… έγινε ποτέ κανένας πόλεμος για χατίρι σας; (Διαβάζει την κάρτα που διάλεξε η ωραία.) Η Ωραία διάλεξε ΕΛΛΑΔΑ!
(Ολική Αλλαγή στα Φώτα και Μουσική ελληνική. Κλαρίνα και Χάλκινα.. Ο Οδυσσέας βγάζει απ’ την τσέπη του ένα ελληνικό σημαιάκι, το σηκώνει ψηλά και είναι πια Ξεναγός.)
ΞΕΝΑΓΟΣ:(Προς τους θεατές με το σημαιάκι ψηλά.) Εδώ, εδώ εδώ… Το γκρουπ το δικό μου να ’ρθει πιο κοντά… Λοιπόν… Οι Έλληνες δεν φτάνουν ούτε τα 11 εκατομμύρια αλλά κάνουν φασαρία σα να ήταν 22. Χώρα Βαλκανική η Ελλάδα γι’ αυτό και δεν μπορεί να μιλήσει κανείς με βεβαιότητα για τετραγωνικά χιλιόμετρα και τέτοιες λεπτομέρειες… Κάθε τρεις και λίγο, αλλάζουν τα σύνορα σ’ αυτή την περιοχή…
Τα φώτα αλλάζουν...
…………………………………………………………………………
Εδώ θα το αφήσω αλλά εννοείται ότι θα πάνε στην Ελλάδα. Στα επόμενα 4 απ’ τα 8 λεπτά, θα πάνε όλοι μαζί στην Ελλάδα μ’ έναν τρόπο που ελπίζω οι 450 θεατές εκείνης της ημέρας (μιας και έχουν πουληθεί όλα τα εισιτήρια) να πάρουν μία μυρωδιά, για το τί συμβαίνει αυτή τη στιγμή στο "μαύρο πρόβατο" της Ευρώπης.
Ελπίζω σύντομα να μπορέσω να μοιραστώ μαζί σας ολόκληρη τη βόλτα, επί Σκηνής. Να πάμε και στο Ιράκ, και στη Γιουγκοσλαβία, αυτή που δεν υπάρχει πια, και στην Κούβα και και και…
Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο.
Υ.Γ.1: Για τη συγκεκριμένη παράσταση, στο ρόλο της «Ωραίας» έβαλα την Αλάιτζ. Για να έχω σίγουρη την επιλογή: ΕΛΛΑΔΑ!
Υ.Γ.2: Ψοφάω όταν στις πρόβες η Άλμπα έρχεται σε μένα να διαλέξω απ' τη σημαδεμένη τράπουλα και διαβάζει την επιλογή μου: «Ο πατέρας μου θέλει να δει γερμανικά ερείπια.» Με την «καλή» έννοια πάντα.
EL GRECO
21 Feb 2013
RECLUTAMIENTO GENERAL: LA VUELTA AL MUNDO EN 80 GUERRAS
(Una Guía útil para Inteligentes y Ambiciosos Productores que buscan Muy Buenos Actores.)
(Rosalía Ángel, Óscar González y Pilar Crespo con Mis Ojos en un Remake (también mío) de la obra de Tennessee Williams, De Repente el último Verano. Es de esos Remakes que hace uno fácilmente cuando duerme.)
Después de un largo proceso, se acerca el día de la Función de mi propuesta teatral LA VUELTA AL MUNDO EN 80 GUERRAS en el concurso TALENT MADRID.
El día 1 de Marzo a las 20:30 en la Sala Verde de los Teatros de Canal en Madrid.
La razón de este texto no es para que se enteren mis amigos y que compren entradas. Ya todas, las 450 de este día están vendidas. Precisamente decidí escribir ahora sobre la obra y sus actores para que no se malentienda mi intención con “interpretaciones de Marketing y Promoción”.
La Razón, Mi razón, es para agradecer públicamente a los actores y a la vez, Celebrar que Gracias a esta clase de Personas y Actores, el Teatro sobrevivirá mínimo otros 2.500 años, porque se hace con el Alma. Ofrecí a los actores un texto de 8 minutos, (esta es la condición del concurso) a cambio de ¿QUÉ? Y ellos dan su Arte y su Tiempo, -el famoso Oro- a cambio de ¿QUÉ?
Que vengan otras tres crisis juntas como la que vivimos. No podrán con las personas del Teatro como:
OSCAR GONZÁLEZ
ROSALÍA ÁNGEL
PILAR CRESPO
También en la obra actúa
ALBA LYMTSIOULI. (Sí, mi hija también ha sido reclutada. Espero que un día ella encuentre diferencias entre el padre de Mozart y el suyo.)
Agradecer también a Luís Monasterio, al padre de Alaitz y aitite (abuelo) de Alba que a falta de un actor mayor, se ofreció a venir desde Bilbao para hacer un papel mudo. De un enfermo, de un calzonazos y de un muerto. (Pobre de mi suegro.)
Fiel y Exacto a lo prometido en la vídeo-propuesta donde decía:
Por último, agradecer de todo corazón a J.V, un Amigo-Fantasma maravilloso, un Gran Ausente que no faltó ni un minuto para lo que hizo falta y que hizo TODO para que mi propuesta pase del Papel al Escenario. Sin él, cuyo nombre no quiere él que me acuerde, todo sería Distinto y Menos. Gracias J.V.
Como Portada y Puerta a mi obra, he elegido esta foto, la foto que me regaló una amiga griega queridísima: FROSO FLEGA.
Mi obra habla de Guerras y ¡qué mejor imagen para hablar sobre ellas que una Ausencia!
Personalmente, nunca he visto semejante Ausente. Elegante, ofreciendo el brazo a su mujer para no renegar de su palabra y se pierda el paseo que le había prometido.
Esta fotografía, -probablemente de la Segunda Guerra Mundial y de fotógrafo desconocido- conlleva en ella el esperma de una Verdad Terrible: que si en una sociedad no están Todos bien, tarde o temprano, Nadie estará bien. Este es el Arte que tiene una Guerra: Destroza a todos.
Escribo esta obra para Alba. Y para su generación. Para decir a estos niños -mientras todavía espero que haya tiempo- que la Guerra, No es un Mal Abstracto que lo hacen unos Malos Invisibles. Decir a Alba que a lo mejor ella misma o alguno de sus compañeros de Segundo de Primaria, hundirá un día a la Humanidad en la Sangre, porque las guerras las hacen seres humanos que un día iban a un colegio de algún barrio.
Es un Virus la Guerra no es un Mal Abstracto
portadores de este Virus somos todos
se necesita «alimentación» sencilla,
mucho ejercicio
especialmente del cuello para arriba para que no se manifieste la Enfermedad,
mucha precaución, mascarillas de estas que llevan casi siempre los turistas japoneses
el Capitalismo está en nosotros
el Capitalismo está con Nosotros
dentro de todos
es muy contagioso
el Fascismo es muy Atractivo para los Débiles
somos todos Débiles
seres humanos hacen las Guerras
seres humanos dejan Vacíos los uniformes.
Viendo el Panorama, creo que mi querido y favorito compositor Manos Hatzidakis había acertado:
«Si nos acostumbramos al Monstruo acabaremos Pareciéndonos a él.»
Demasiado trabajo para los psicólogos la Mirada de la Viuda posando mano a mano con la Manga Vacía.
De lo que yo veo en esta mirada, escribo esta obra y estoy convencido de que mientras ella viva, el sombrero que lleva puesto su hijo no se venderá. Aunque vengan miles de crisis, hay cosas que no se venden.
Puede cada uno poner con su fantasía lo que le da la gana al lado del Uniforme Vacío.
La madre y el hijo de una chica de África que una noche cogió la patera y no llegó nunca a pisar ninguna tierra.
Poned
a los padres e hijos de los soldados que fueron a Irak y a Afganistán y volvieron envueltos en una bandera.
Poned
a los hijos de esos “envueltos” que no han llegado a nacer, porque a sus Candidatos padres les tocó una misión de la OTAN.
Poned
a los hijos de los 3000 griegos que se han suicidado los últimos 2 años por la “Crisis Financiera”.
Igual hay Guerras con menos víctimas.
Poned lo que queráis al lado de su Uniforme pero a él,
siempre Vacío.
Lo llenará el Teatro porque es una de sus Razones de Existencia: Dar Vida a las Ausencias.
Intentaré decir lo que quiero en 8 minutos. Pero si tuviera que decirlo en 30 segundos, lo diría tal cual como la historia del siguiente vídeo. Este vídeo es una buena oportunidad para Agradecer a Alaitz por todo lo que hizo a lo largo de este proceso. Tuvo exactamente el Papel que tiene el chico en el vídeo. En el papel de la chica: mi obra.
Por ahora Gracias a: OSCAR GONZÁLEZ
(Aquí, cuando ganó la Copa Mundial durante una siesta.)
FORMACION
Estudio Juan Carlos Corazza
Cuarta Pared
NIC
Central del Cine
spanglish studio N.Y
IDIOMAS
Ingles,Frances,catalan
EXPERIENCIA
PUBLIDAD:Bankinter,Mercedes,Terra,Marcilla,Jazztel,VW Etc
TEATRO:Made in Taiwan,Sexual Perversity in Chicago,Diarios de escepticos para pesimistas
CINE:Pas de deux,El extranho,Retroceso,Ayahuasca,Un Mundo mas seguro,El forjador de Historias etc
TV:Los hombres de Paco,Mujeres,Los simuladores,Hermanos y detectives,Aguila Roja etc
Su vídeobook:
Gracias a: ROSALÍA ÁNGEL que en mi obra hace de todo menos de pirata.
Curriculum:
FORMACIÓN ARTÍSTICA
Iniciación al teatro de la danzaLuis Olmos1980
InterpretaciónGuillermo Heras1980/85
InterpretaciónErnesto Caballero1985
Curso de InterpretaciónM.Angel Egea1987/89
DoblajeTaurus1993
La escritura del actor en el espacioGuillermo Heras1999
ImprovisaciónCarles Castillo2001
DramatizaciónJose L.Alonso de Santos2003
FORMACIÓN ACADÉMICA
C.O.U en el I.N.B.de Orcasitas 1980/81
Producción y comunicación enTV(86 h).2001.Universidad Carlos III.
EXPERIENCIA PROFESIONAL
TEATRO
-“Cara y Cruz” Marías Guerreras2011
-" De Comunión" Matildes 2007/09
-“No mas lágrimas”Marías Guerreras2007
-“ La mano de Dios”Alfonso Asenjo2007
-“Viva la diferencia”Matildes.Infantil2005
-" El ciego de los romances"Alfonso Asenjo2006/09
-" Pícaros Ambulantes"Paco Torres2004/11
-" Ciclo Tebano"Manuel Canseco2004
-" He dejado mi grito por aquí,¿lo habeis visto?"Marías Guerreras2004
-" Trogloditas"Matildes(Cia. propia)2004/09
-" Dorita Mayalde,cocinera"Jorge Casino2002/09
-" Forjadores de Imperio"Ramón Serrada/lLAGRADA2001
-" Misericordia"J.Luis Alonso/Manuel Canseco2001
-" Julio Cesar"Manuel Canseco1999
-" El Cerco de Numancia"Manuel Canseco1998
-" Comisaría de Guardia"Chec Cabaret1994
-" Canal Abierto"Cia. El Público1990
-" Un olor a ámbar"M.Angel Egea1989
-" El amor de D.Perlimplín y DªBelisa..."Guillermo Heras1983
-" La estanquera de Vallecas"Rosa P. Roa1983
-" El callejón del gato" “Los cuernos de D. Friolera”Guillermo Heras1982
-" Lisístrata"Guillermo Heras1981
TELEVISIÓN
-" El Conciertazo"TVE2004/08
-" In Fraganti"Hugo Stuven1999
-" Farmacia de guardia"Antonio Mercero1994
-" Esto se anima"Antena 3TV1993
CORTOMETRAJES
-"Video promoción interna para Cruz Roja"2005
-"Conchi,Cris,Rosario y los chicos del armario"José Vicario1987
(Φωτογραφία από τον Ισπανικό Εμφύλιο.)
