ΦΩΤΟ-ΕΠΙΛΟΓΟΣ: ΓΙΑ ΤΟΝ HUGO CHÁVEZ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ 80 ΠΟΛΕΜΟΥΣ.

     Αντί ενός ακόμα Επικήδειου άρθρου για το θάνατο του Hugo Chávez συνειδητά επιλέγω αυτή τη δημοσίευση μιας και ο δικός του Πόλεμος, τουλάχιστον αυτός ενάντια στον Καρκίνο, δεν μπορεί να πει κανείς, ούτε οι εχθροί του ότι δε δόθηκε με αξιοπρέπεια. 

     Όσο για τον άλλο, τον Πόλεμο που κήρυξε για τις Ιδέες του και ενάντια στον Καπιταλισμό δεν τέλειωσε. 

     Οι πολίτες της Βενεζουέλας μάλλον ξέρουν καλύτερα απ’ όλους εμάς –«φίλους» και «εχθρούς» του - ποιος ήταν και πώς πραγματικά διοικούσε ο Hugo Chávez. Εκείνο που όμως όλοι οι άλλοι ξέρουμε τουλάχιστον εξίσου καλά με τους βενεζουελάνους, είναι ότι ακόμα και στις πιο άκομψες επιθέσεις του, είχε δίκιο επί της ουσίας σε όλα όσα έλεγε. Όποιος διαφωνεί, ας κάνει φίλο κολλητό του τον Τζιώρτζ Μπους τον Νεότερο.

     Υπάρχουν πράματα που σχετίζονται με τον Chávez και που μόνον οι πολίτες της Βενεζουέλας τα γνωρίζουν γιατί αυτοί τα έζησαν στο πετσί τους. (Έχω φίλους από κει και ακούω και την άλλη άποψη.)

     Άλλα πάλι, είναι σε όλους γνωστά, συμπατριώτες του και ξένους, όσα άπτονται της Κοινής Λογικής ότι δεν μπορεί δηλαδή να υποταχθεί ένας πλανήτης ολόκληρος στα πόδια νάνων ηγετών όπως ο Μπους, ο Αθνάρ ο Μπλερ και ο Χάουρντ. Για κείνον τον πόλεμο που αποφάσισαν οι εν λόγω «κύριοι» στο «σπίτι» του Μπαρόζο, στις Αζόρες, τον πόλεμο του Ιράκ, ο Chávez τους αποκάλεσε ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ.
Υπάρχει άνθρωπος σε όλο τον πλανήτη, με σώας τας φρένας και χωρίς ίδιων όφελος που να μην τους θεωρεί ακριβώς το ίδιο;
Στους φίλους μου που τον θεωρούν Δικτάτορα, απαντώ πως γνωρίζω ότι σ’ αυτή τη σύγκρουση ο  Chávez τους αντιπάλους του δεν τους πήγαινε για σπα, δεν έχω καμία αμφιβολία. Πόλεμο ανοιχτό είχε. Μήπως όμως ο Μπους, ο Αθνάρ ο Μπλερ και ο Χάουρντ τους δικούς τους αντιπάλους τους τους κλείνουν σε 5άστερα ξενοδοχεία;
Δεν έχω καμία αμφιβολία επίσης ότι ο Άδωνις και οι όμοιοί του αυτό θεωρούν πως είναι το Γκουαντάναμο.

     Τέλος υπάρχουν και πράματα που μάλλον το σύνολο του λαού της Βενεζουέλας θα συνειδητοποιήσει με τον καιρό, και ίσως εμείς οι ξένοι να τα γνωρίζουμε ήδη καλύτερα απ’ αυτούς. Ότι δηλαδή το πιο εύκολο για τον Chávez ήταν να κάνει την Κότα και να συνταχθεί με όποιον άνεμο και με όποια κατεύθυνση συμφέρει. Ξέχασαν προφανώς ή δεν ξέρουν γενικά τί είναι ο ηγέτης τής πατρίδας σου να είναι Κότα. Να συναινεί και με τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, και με του Αφγανιστάν και με του Ιράκ, να διαφωνεί γενικά με τους πολέμους αλλά και να συμφωνεί και λίγο, να μην λέει ποτέ όχι σε κανέναν, εύκολα να προπαγανδίζει Σχέδια Ανάν, χωρίς αιδώ να υιοθετεί Σωτήρια Οικονομικά Μέτρα Γενοκτονίας…

(Η πιο πάνω φωτογραφία είναι ένα Δώρο-Σχόλιο στη δημοσίευση, του φίλου μου Γιάννη Τσινόρεμα από την Καλαμάτα. Επειδή όμως η Καλαμάτα (όπως και η Βόρειος Ελλάδα) δε βγάζει μόνον ελιές και Γιάννηδες σαν τον φίλο μου, βγάζει κι άλλους Καρπούς και Φρούτα, η Ερμηνεία της φωτογραφίας στην Ελλάδα του "Μπάμπη" μπορεί άνετα να είναι: στο πάνω μισό: ο Λαικιστής, στο κάτω μισό: Οι Λαοπρόβλητοι)

ΕΠΕΙΔΗ ΟΜΩΣ Η ΚΑΛΑΜΑΤΑ (ΟΠΩΣ ΚΑΙ Η ΒΟΡΕΙΟΣ ΕΛΛΑΔΑ ΕΠΙΣΗΣ) ΔΕ ΒΓΑΖΕΙ ΜΟΝΟ ΕΛΙΕΣ ΚΑΙ ΓΙΑΝΝΗΔΕΣ ΣΑΝ ΤΟ ΦΙΛΟ ΜΟΥ, ΒΓΑΖΕΙ ΚΙ ΑΛΛΟΥΣ ΚΑΡΠΟΥΣ ΚΑΙ ΦΡΟΥΤΑ, Η ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ "ΜΠΑΜΠΗ" ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ:

ΠΑΝΩ: Ο ΛΑ Ι ΚΙΣΤΗΣ
ΚΑΤΩ: ΟΙ ΛΑΟΠΡΟΒΛΗΤΟΙ

     Και μόνο η προσωπική μου βεβαιότητα ότι ο Τσάβες δε θα γινόταν ποτέ φίλους του Άδωνι, μου φτάνει για να τον εκτιμώ. Είναι κάτι εκείνο το "πες μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι".

     Όλα να του τα καταλογίσουν, Κότα τον Τσάβες δε θα βρεθεί κανένας να τον πει. Γι’ αυτό κι εγώ, λόγω προσωπικής αλλεργίας στις Κότες τον αποχαιρετώ με κάτι προσωπικό, μ’ αυτή τη φωτογραφία απ’ την παράσταση μου. Ενός παιδιού στο Ιράκ. Μ’ ένα πόδι. Που έβαλα την κόρη μου να κάνει το ρόλο. Γιατί είναι άλλο η Εμπειρία έστω και μέσω Θεάτρου κι άλλο η στρογγυλεμένη και ειδικά για παιδιά Ιστορία.

                               (Απ' τη "στάση" στο Ιρακ: Στο ρόλο του ανάπηρου παιδιού, η Άλμπα.)

Υ.Γ.: Κλείνω αυτό το κεφάλαιο με μερικές φωτογραφίες από το απόσπασμα 8 λεπτών του έργου μου Ο Γύρος του Κόσμου σε 80 Πολέμους, που παρουσιάστηκε στο Θέατρο Canal της Μαδρίτης στα πλαίσια του Διαγωνισμού TALENT MADRID.

 (Ο Όσκαρ και η Άλμπα πριν αρχίσει η Τρικυμία)

 (Ο Όσκαρ και η Άλμπα στην αρχή-αρχή του έργου.)

  (Ο Οδυσσέας και η Άλμπα συμφωνώντας το πρώτο Ταξίδι.)

(Αυτή η γκρι ατμόσφαιρα είναι από τη "στάση" στη Γερμανία.)

 (Η στιγμή της Απόφασης να πάνε και στην Ελλάδα να δουν τί Πόλεμος γίνεται εκεί.)

(Απ' τη "στάση" στην Ελλάδα όπου δεν αποσαφηνίστηκε αν τελικά έγινε Γλέντι ή Πόλεμος.)

 (Ο Χαιρετισμός.)

(Η Στιγμή της Ανακοίνωσης του αποτελέσματος.)


Υ.Γ.: Χωρίς καμία διάθεση δικαιολογίας θα ήθελα να ενημερώσω τους φίλους που όλο αυτό το διάστημα πίστεψαν και στήριξαν την πρότασή μου, πως τελικά χάσαμε αλλά όχι σε Fair Play. Η Προκήρυξη του διαγωνισμού μεταξύ άλλων μιλούσε για νέες προτάσεις που:

α) Ποτέ δεν ανέβηκαν στη σκηνή και δεν παρουσιάστηκαν σε κοινό και ανακαλύπτω σήμερα ότι το καθένα από τα βραβευμένα έκανε τουλάχιστον περιοδεία 6 μηνών σε διάφορα θέατρα. Εν γνώσει των διοργανωτών. Διότι υποθέτω τους συνέφερε κάτι έτοιμο και δοκιμασμένο για να πουληθεί πιο εύκολα.

β) οι προτάσεις δε θα έχουν καμιά υποστήριξη σκηνικού. Φαίνεται ακόμα και στις φωτογραφίες που δημοσιεύουν (φανταστείτε τί είδα εγώ που είδα όλες τις παραστάσεις) ότι ειδικά κάποια έργα, είχαν φέρει το σπίτι των ηθοποιών αλλά  και των γειτόνων τους επί σκηνής. Μόνο εγώ έλειπα.

Για μια ακόμη φορά επιβεβαιώνω πως δεν είναι Καιροί για να παίζει κανείς καθαρά, με τους όρους του Παιχνιδιού. Όχι τίποτα άλλο αλλά ταλαιπώρησα φίλους και στο Διαδίκτυο και στην Πραγματική Ζωή.

Υπήρξε όμως ένα (μεταξύ άλλων πολλών) Μεγάλο Κέρδος. Η Στιγμή που μου περιέγραψαν οι ηθοποιοί. Στα παρασκήνια. Λίγο πριν βγουν στη Σκηνή, η Άλμπα ζήτησε να τους μιλήσει. Τους μάζεψε κουβάρι λέει, όπως οι ποδοσφαιριστές από την Δ΄  Ερασιτεχνική μέχρι το Τσάμπιονς Λιγκ και τους είπε: «σας παρακαλώ να το κάνουμε όλοι καλά γιατί αλλιώς ο μπαμπούλης μου θα στεναχωρηθεί πάρα πολύ.»

                                                                                                                   EL GRECO