ΒΑΡΒΙΤΟΥΡΙΚΑ "ΝΑΙ" ΚΑΙ "ΟΧΙ" 

(Σκηνές από από παλαιότερα βασανιστήρια.)

     Μετά το βαρβιτουρικό ΟΧΙ της Κύπρου, καλό είναι να μην χάσουμε καμιά δεκαετία α λα '80 πανηγυρίζοντας άνευ λόγου και αιτίας. Όση ήταν η Ψυχολογική Ανάγκη το ''80 για πίστη σε Αλλαγή, τόση νομίζω ήταν και τώρα για ένα ΟΧΙ. Το είπαν όμως, πάει, βγήκε η υποχρέωση, ικανοποιήθηκε το λαϊκό αίσθημα, τέλειωσε.
Τώρα, ελεύθερα μπορεί το ίδιο ακριβώς ΟΧΙ να γίνει άμεσα ΝΑΙ.

     Νομίζω μια πιστή φωτογραφία του Τσίρκου μέσα στο οποίο ζούμε, είναι η όλη συμπεριφορά του Προέδρουτης Αναστασιάδη και ειδικά αν εστιάσει η κάμερα σε όσα έχουν σχέση με το διάγγελμά του. Τη μία την ημέρα δικαιολογεί την απόφασή του να πει ΝΑΙ στην Τρόικα και διαβεβαιώνει τον λαό που τον ψήφισε ότι είναι το "καλύτερο δυνατό, και δύο μέρες μετά δεν το ψηφίζει ούτε ο ίδιος. Τώρα, πέντε μέρες πάλι μετά, το ψηφίζει. Δεν είναι μόνον η Εποχή του Τσίρκου, το Δίχτυ Προστασίας, η ποιότητα των σχοινιών. Είναι και ο Παράγον Άνθρωπος. Η Ποιότητα των Ακροβατών. Δεν ήταν άλλη η Εποχή του Τάσου Παπαδόπουλου, πριν λίγα χρόνια ήταν. Θα μπορούσε σε διάγγελμά του ένα Σάββατο να καλεί τον κυπριακό λαό να στηρίξει το Σχέδιο Ανάν ως την "Καλύτερη Δυνατή Λύση", την επόμενη Δευτέρα να μην το ψηφίζει, και την Κυριακή, στις 9 ημέρες πάνω, όπως στα μνημόσυνα, να κάνει μια Περίτεχνη Φιγούρα στον Αέρα και τελικά να το ψηφίσει.

     Ούτε το πρώτο ΝΑΙ, ούτε το Δήθεν ΟΧΙ ούτε και το διαφαινόμενο νέο ΝΑΙ λένε κάτι παραπάνω απ' όσα ήδη όλοι γνωρίζουμε. Νομίζω, κανένα ΟΧΙ δε θα περάσει μέχρι η Άφρων Γερμανία να "επιτεθεί" και στη Γαλλία. Μόνο τότε μπορούμε να ελπίζουμε στην Αρχή της Αντίστροφης Μέτρησης. Και θα γίνει. Γιατί αυτό έχει ο Άφρων τραβάει πάντα το σχοινί εκ φύσεως ΠΑΡΑΠΑΝΩ. Μέχρι τότε όμως θα ισχύει ο ίδιος Νόμος, ο παλιός: Για κάθε ένα ΟΧΙ εκατό ΝΑΙ. Όπως στην τελευταία τους "Απόπειρα": για κάθε ΕΝΑΝ νεκρό γερμανό στρατιώτη, είχαμε γι' αντίποινα ΕΚΑΤΟ των αντιπάλων. Για παραδειγματισμό.

     Είναι θλιβερό που ακόμα κι από μας, τους Μετριότατους έως Κακούς Πολίτες, είναι Μετριότεροι, Κάκιστοι οι Πολιτικοί που δημοκρατικά υποτίθεται επιλέγουμε. Οι κύπριοι ως ωραίοι έλληνες κι αυτοί, ξεχνούν πολύ γρήγορα, ξέχασαν κι επέλεξαν για Πρόεδρο ένα φανατικό προπαγανδιστή του Σχεδίου Ανάν.

     Όπως και με το κλασικό, το αυγό και την κότα, παραμένει το μεγάλο ερώτημα: ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΜΕΤΡΙΟΣ, Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ή Ο ΠΟΛΙΤΗΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΠΕΛΕΞΕ; (Έχοντας δείγματα γραφής και γνωρίζοντας πάνω-κάτω τι καπνό φουμάρει.)

Ποια η Λύση;

Ίσως Η Κοινή Λογική. Όταν δηλαδή κάποιος δε μας γεμίζει το μάτι, (κι έχει από πάνω δώσει και δείγματα γραφής γι' αυτό) ΜΑΥΡΟ! Αφού Στόχο έβαλαν το Μυαλό μας, και η Πλύση έχει επιτυχία, μας μένει το Μάτι. Ξέρει το Μάτι! 

                                                                                                               EL GRECO