Καλεσμένος τού Γιώργου Παπαστεφάνου.
Ούτε ένα δευτερόλεπτο για πέταμα.
Λόγω του fast, του πολύ Fast Forward που έκανε η Ζωή, συγκινητική είναι η στιγμή στο 15, 20κάτι δευτερόλεπτο, όταν εύχεται στη Μαρία Δημητριάδη «Καλή Αντάμωση»,
στο 27΄ και κάτι όταν τραγουδάει τον Αμάραντο
λίγο πριν το 31ο λεπτό ο Φέρτης κάνει μια μικρή εισαγωγή στον Ερωτόκριτο
και μετά μπαίνει το Αγρίμι
και μετά το άλλο το θεριό το ανήμερο, η Τάνια…
και μετά πάλι η πιο Ανεπιτήδευτη ελληνική φωνή.
Αποκλείεται να σε ξεγελάσει, το Ανεπιτήδευτο δεν το μπερδεύεις με τίποτα.
Ακούγοντας τον Ξυλούρη σ’ αυτό το βίντεο και παρατηρώντας το βλέμμα του, θυμήθηκα πολλά κρητικάτσια που είχα την τύχη να ξεναγήσω και να μου δώσουν κάτι που κανένας άλλος δεν έχει και που εγώ ακόμα, όνομα δε βρήκα να του δώσω.
Με δυο κουβέντες μόνον, χωρίς πολλά-πολλά, με μία μαντινάδα, μού εξήγησαν τι έγινε στην Κρήτη τα τελευταία 40 χρόνια…
Γεια και χαρά σας Κρητικάτσια που δεν ξεπουληθήκατε Ποτέ και σε Κανένα κόμμα.
Ο Νίκος Ξυλούρης ή Ψαρονίκος, (7 Ιουλίου 1936 – 8 Φεβρουαρίου 1980) γεννήθηκε στο ορεινό χωριό Ανώγεια Μυλοποτάμου Ρεθύμνου της Κρήτης από οικογένεια με μουσική παράδοση και πολλούς λυράρηδες. Στα πέντε του χρόνια, όταν οι Γερμανοί έκαψαν το χωριό του, ξεριζώθηκε από τον τόπο του μαζί με τους υπόλοιπους κατοίκους, οι οποίοι μεταφέρθηκαν σε χωριό της επαρχίας Μυλοποτάμου όπου παρέμειναν μέχρι και την απελευθέρωση της Κρήτης.
Από τη Βικιπαίδεια αυτό.
Και ξαναλέω εγώ: Στα πέντε του χρόνια, όταν οι Γερμανοί έκαψαν το χωριό του…
http://www.youtube.com/watch?v=HHydMZWvCM4&feature=share
EL GRECO
Υ.Γ.: Η φίλη μου Πολυτίμη Βόσνου, μοιράζεται με τους φίλους του Ελ Γκρέκο αυτές τις δυο φωτογραφίες. Με τη Μάνα και την αδερφή του Νίκου Ξυλούρη. Μόνον και μόνον για να δηλώσει την προσωπική της εμπειρία και να πει ότι σαν παιδί της τής φέρθηκε η Μάνα και σαν αδερφή η αδερφή του. Αυτό δηλαδή που ήταν κάποτε η συντριπτική πλειοψηφία των ελληνικών οικογενειών όταν φιλοξενούσαν.
No comments:
Post a Comment