GIANNI CLEMENTI, Ο ΠΙΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΜΟΥ ΙΤΑΛΟΣ ΚΑΙ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΠΟΥΤΑΝΕΣΚΑ
Ούτε η Ιταλία παράγει μόνο Χρέη και Ακυβερνησία. Τουλάχιστον παράλληλα μ’ αυτά τα τρομερά πράματα που κάνουν κι αυτοί οι «τεμπέληδες» του νότου, κάποιοι, και δεν είναι λίγοι ούτε εκεί,
προσπαθούν χωρίς πολλές πολλές φασαρίες και τυμπανοκρουσίες να Δημιουργήσουν.
Κάποιοι μια μικρή επιχείρηση με καταπληκτικό εσπρεσάκι και πανίνι σαν της Ειρήνης το
HARVEST,
άλλοι ένα μαγαζί με παιδικά παπούτσια σε μια γειτονιά, (τελευταία θα κλείσουν τα μαγαζιά που έχουν σχέση με παιδιά)
άλλοι, καθόλου τεμπέληδες επίσης, κάνουν βόλτες πάνω-κάτω όλη μέρα μήπως δουν κανένα «Ζητείται Υπάλληλος»,
και κάποιοι άλλοι κάνουν όλα ή κάτι απ' τα παραπάνω και παράλληλα προσπαθούν να πούνε με τον τρόπο τους ότι δεν τους αρέσει ο Δρόμος που πήραν τα πράματα. Και γράφουν. Άλλοι Ποίηση, άλλοι Μυθιστόρημα, άλλοι Θέατρο…
Και μπορεί να μην έχουν τις Λύσεις, αλλά σκέπτονται πως η ματιά και δημόσια έκφραση της γνώμης τους μπορεί να γίνουν αφορμή κάποιος άλλος ικανότερος και πρακτικότερςο να βρει καμία.
Τουλάχιστον αδιάφορο να μην μπορεί κανένας να τους πει.
Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι ο ιταλός θεατρικός συγγραφέας Gianni Clementi.
Ο Gianni γράφει αξιοζήλευτα και ακούραστα για τις συνθήκες που έχει.
Γράφει κυρίως στο μπάνιο, συγκεκριμένα στη λεκάνη της τουαλέτας.
Από τις 5:15 μέχρι τις 7:30.
Αυτός είναι ο Χώρος και ο Χρόνος του.
Όχι από βίτσιο.
Είναι και σύζυγος
είναι και πατέρας τριών παιδιών
δε ζει σε βίλα, ένα απλό διαμέρισμα στη Ρώμη είναι, τα τετραγωνικά είναι συγκεκριμένα και περιορισμένα, κάπου πρέπει να βρει καταφύγιο με τρία παιδιά στο σπίτι,
και το βρήκε στο μπάνιο.
Όσο προλάβει κάθε πρωί γιατί μετά θα ξυπνήσουν, κι άντε να πάρουν σειρά στο πλύθηκα, σκουπίστηκα, χτενίστηκα, έπλυνα δόντια κι άντε να ευχαριστηθούν μαλλί δυο έφηβες για να βγουν επιτέλους απ' το μπάνιο
Παράλληλα, πρέπει να πάει και στη δουλειά ο Gianni.
Εννοείται ούτε στην Ιταλία μπορεί να ζήσει ένας θεατρικός συγγραφέας μόνο απ’ όσα κερδίζει γράφοντας.
Από τις 5:15 μέχρι τις 7:30, το πολύ και 7:35 και φεύγει τρέχοντας για τη δουλειά. Είναι Δημόσιος υπάλληλος, απ’ αυτούς που όταν συναντάς καμιά φορά ένα τέτοιο στην Ελλάδα, (γιατί υπάρχουν και πολλοί τέτοιοι) το λες για μέρες όμως, για βδομάδες: «Δόξα το Θεό ήταν ένα πάρα πολύ καλό παιδί και δεν ταλαιπωρήθηκα καθόλου».
Εκτός από σπουδαίος συγγραφέας, είναι και σπουδαίος σύζυγος ο Gianni. Αλλά και η τύχη του απερίγραπτη να έχει δίπλα του έναν άνθρωπο σαν τη Laura. Είναι για μένα το πιο λαμπρό παράδειγμα ότι εκείνο που περιγράφει η Μαρία Πολυδούρη δεν υπάρχει μόνο στα ποιήματα και στα παραμύθια...
«…Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα,
γι’ αυτό η ζωή μου εδόθη.
Στην άχαρη ζωή την ανεκπλήρωτη
μένα η ζωή πληρώθη.
Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα.
Μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου
μου χάρισε η αυγή ρόδα στα χέρια.
Για να φωτίσω μια στιγμή το δρόμο σου
μου γέμισε τα μάτια η νύχτα αστέρια,
μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου.»
Τέτοια σχέση έχουν ο Gianni και η Laura!
Νά ένας λόγος –για μένα τουλάχιστον – μια απόδειξη μπορώ να πω του πόσο καλός συγγραφέας είναι: ακούει τη Στιγμή, αυτό που ζητάει η Αλήθεια της Στιγμής! Έτσι είναι ως συγγραφέας αλλά το δύσκολο είναι να είσαι στη ζωή έτσι.
Πρώτη φορά τη Laura την είδε να περνάει από μπροστά του μια μέρα στο σταθμό Atocha της Μαδρίτης,
περνούσε η απλώς, δεν έκανε τίποτα, είχε έρθει με τ’ αδέρφια της απ’ την Αργεντινή να κάνουν τουρισμό στη Μαμά Ισπανία,
περνούσε,
την είδε ο Gianni,
του άρεσε,
την ακολούθησε,
την έφτασε,
της είπε ότι είναι ερωτευμένος μαζί της (ψοφάνε οι ιταλοί για τέτοια)
η Laura έκανε το Σταυρό της, (άθεη είναι και κατάφερε ο άλλος να την κάνει να σταυροκοπιέται)
ο Gianni, εκεί να επιμένει ότι κάτι έγινε μέσα τυ πριν ένα ακριβώς λεπτό που τη πρωτόδε,
στη σκάλα πριν λίγο να σέρνει μια βαλίτζα,
60 δευτερόλεπτα πριν την είχε πρωτοδεί,
προχώρησε η Λάουρα, σε τρελό έπεσα σκέφτηκε,
προχώρησε μη χάσει και το τρένο,
από πίσω ο Τζιάννι
μπουρ μπουρ μπουρ κι ας είναι λιγομίλητοι γενικά οι Ιταλοί,
μπροστά η Λάουρα, πίσω της ο Ιταλός,
μπουρ μπουρ μπουρ,
άλλαξε και προορισμό στο τρένο του και στη ζωή του ολόκληρη από κείνη την ημέρα.
Το ’πε και το ’κανε.
Όπως ακριβώς της το είχε πει στο σταθμό Atocha: «Δως μου μια διεύθυνση, όταν θα τελειώσετε τις διακοπές σας στην Ευρώπη θα έρθω να σε βρω».
Και έτσι έγινε. Μ’ ένα κοστούμι στα χέρια, πάρτον τον Gianni στην Αργεντινή, στην Κόρντοβα της Αργεντινής
μπουρ μπουρ μπουρ...
Παντρεύτηκαν τελικά. .
20 χρόνια μετά, δε χρειάζεσαι πάνω από μια ματιά για να νοιώσεις ότι είναι φτιαγμένος ένας για τον άλλον.
Ήταν Ειλικρινής στη Στιγμή και στα Αισθήματά του ο Gianni.
Έτσι είναι και ως συγγραφέας. Οι Ήρωές του, δεν είναι Μαριονέτες στα χέρια και στο Μυαλό του. Αν πρέπει να κάνουν μια στροφή 180 Μοίρες θα την κάνουν προκειμένου να πάνε εκεί που πραγματικά Θέλουν και όχι εκεί που είχε αποφασίσει αρχικά ο Συγγραφέας τους.
(Από την παράσταση στο «Altera Pars» )
Ως πατέρα θα τον κρίνουν τα παιδιά του. Αλλά μην ακούσω ούτε τη Lucía ούτε την Elisabetta ούτε τον Lucas να πούνε ποτέ ότι ο Gianni δεν τους έδωσε το 100% της Ψυχής του. Έχω το θάρρος και θα κάνω φασαρία μεγάλη.
Και άνθρωπος σπουδαίος. Δε συμβαδίζει πάντα το Ταλέντο με την Ποιότητα τού Ανθρώπου.
Ο Gianni, το να γράψει για τα θύματα, τους εξαφανισμένους της Δικτατορίας Βιντέλα στην πατρίδα της γυναίκας του, ή για τους Αφρικανούς που βούλιαζε ο Μπερλουσκόνι στα ανοιχτά της Σικελίας, το θεώρησε Αυτονόητη Υποχρέωση,
όχι ζήτημα διαπραγμάτευσης αμοιβής όπως ο Πικάσο για να φτιάξει τη σπουδαία του κατά τ’ άλλα Guernika.(με «k» στα βασκικά, όχι με «C»)
Είναι και φίλος αγαπημένος εδώ και πολλά χρόνια Gianni.
Μαζί και στη Βαλντίγκνα, στο Αλικάντε, στη Βαλένθια, καλεσμένοι σε διάφορα Συνέδρια,
και στο Σικάγο μαζί, καλεσμένοι σε άλλο με θέμα «Ο Δαρβίνος και το Θέατρο»,
μιλήσαμε και για το Δαρβίνο
και για το Θέατρο
και για την Εξέλιξη
και για τη Στασιμότητα,
τη δικιά μας και των άλλων
και για κείνο που εμένα με καίει απ’ όλα πιο πολύ μιλήσαμε,
εκείνο που η Κική Δημουλά ονόμασε «Ανατροπή του Εύλογου»,
που ενώ τα είχε ορίσει όλα ωραία και καλά
ο Νομοθέτης όγκος
να τρώει δηλαδή
«…το μεγάλο ψάρι το μικρό
την πεταλούδα το εφήμερο
ο έρωτας τον έρωτα
η εξάπλωση το μοναδικό
την ψυχή η έγνοια της που θα μας αφήσει
και τα επτά κατσικάκια ο λύκος…»
…..
τί έγινε τελευταία στιγμή
και ανατράπηκε το Εύλογο κι ο Νόμος
και βρεθήκαμε
τον Μεγάλο Άνθρωπο να τον τρώει το Μικρό Σκουλήκι;
Όταν ήμασταν στο Σικάγο μαζί, το Μάρτιο του 2009 ήταν εκεί και η Μπεθ, καλεσμένη κι αυτή, γίναν φίλοι με τον Τζιάννι πολύ,
τον Μάρτιο του 2010 η Μπεθ αναμετριόταν ήδη με το μικρό σκουλήκι.
Και για την Επιβίωση μιλήσαμε πολύ με τον Gianni .
Τη δικιά μας και των άλλων.
Αυτός πιο γενναίος, έκανε τρία παιδιά.
Άντε εξηγήσεις απ' το μηδέν σε τρία παιδιά ότι δεν είναι το Κέντρο του Κόσμου και να τους μάθεις τί εστί Επιβιώνω με Αξιοπρέπεια και δεν ξεπουλιέμαι στην κάθε καλύτερη "προσφορά".
Και επειδή ο Τζιάννι είναι άνθρωπος κανονικός όχι κανένας ψευτοδιανοούμενος
απ’ αυτούς που πρέπει πάντα να μιλούν ή να γράφουν φράσεις «Ωραίες», καλά «Ζυγισμένες», πολιτικά ορθές...
με επίπεδο…
Γραμμένο το 'χει ο Gianni το «επίπεδο» όταν η μεγάλη του αγάπη μετά τη Λάουρα, η ROMA
παίζει με τη Λάτσιο,
επειδή το 'χει ουσιαστικά,
δε φοβάται να το γκρεμοτσακίσει αν χρειαστεί και να περιλούσει ανεξαιρέτως όλους τους αντίπαλους φιλάθλους, γενεές δεκατέσσερις... άλλος άνθρωπος στο γήπεδο!
Στην «Κουζίνα» του ο Gianni είναι άρχοντας και μέγας Σεφ.
Το πολύ ν' αφήσει τη Λάουρα να πλύνει τα πιάτα. Όλα τ' άλλα αυτός.
(μου έμαθε να φτιάχνω καταπληκτική πουτανέσκα).
Όλοι μαζί μετά από σοκολάτα και τσιούρος έξω από τη σοκολατερία Σαν Χινές στη Μαδρίτη το 2007)
Αλλά και το 2005 παρόντες κι οι 5 Clementi σ’ έναν Γάμο Αλά Ελληνικά.
(Εγώ ανεβαίνω την ανηφόρα του Λυκαβηττού να πάω να παντρευτώ πάνω στον Άγιο Γεώργιο λες και πάω για γύρισμα διαφημιστικού, ο Τζιάννι ασχολείται με τα παιδιά και στο βάθος ή δόλια μάνα μου και η δόλια μάνα Laura φορτωμένες.)
Σπουδαίος φίλος ο Gianni, απ’ αυτούς που σε κάνουν να νοιώθεις ότι αυτό που είσαι, είναι αυτό ακριβώς που αγαπάει και σκασίλα του τα ελαττώματα που έχεις, τα ξέρει, αλλά γι’ αυτόν υπερέχουν τα άλλα, αυτά που τον έκαναν να σε διαλέξει για φίλο.
Σπουδαίος και ως θεατρικός συγγραφέας. Έσπασε τα παραδοσιακά «ήθη και έθιμα», αυτά που συνήθως περιμένουν να πεθάνεις πρώτα για ν’ ασχοληθεί κανείς με όσα προσπάθησες μια ζωή να φτιάξεις.
15 έργα του πέρυσι σε διάφορες Σκηνές της Ιταλίας. 15 ΠΑΡΑΓΩΓΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΧΡΟΝΟ
Κι όμως, ο Gianni είναι ο Ζωντανό Παράδειγμα ΑΝΤΙ-δημοσιοσχετίστα.
Γράφει,
ασφαλώς και δεν κρατάει στο συρτάρι όσα γράφει περιμένοντας να τον ανακαλύψουν,
τα παρουσιάζει σε ανθρώπους που κρίνει ότι μπορεί και να τα βρουν ενδιαφέροντα,
κι όλα τ’ άλλα έρχονται.
Έτσι ήρθε και η ώρα να δει και κείνος και μεις έργο του στην Αθήνα.
«Ο Εβραίος» είναι ο τίτλος τού έργου του που παίζεται αυτή την περίοδο στη Σκηνή του Άλτερα Παρς.
Κι αυτός είναι ο λόγος που αποφάσισα να τον συστήσω.
Δεν έχω δει τη συγκεκριμένη παράσταση ώστε ανεπιφύλακτα να πω ό,τι νομίζω.
Το έχω διαβάσει όμως
και έχω δει την πρεμιέρα του ίδιου έργου πριν 3 χρόνια στη Ρώμη.
Τ 2010, Φεβρουάριος, σιγά μην έχανα αυτή την πρεμιέρα του Gianni.
Με πρωταγωνίστρια την Ορνέλα Μούτι.
Είναι απ' τις ωραίες στιγμές που βλέπεις πως οι ωραίες της Ιστορίας δεν ήταν απαραίτητα ατάλαντες. Έπρεπε απλώς να μην πάνε πέρα απ' την Ομορφιά μη χαθεί η πελατεία.
Μετά την πρεμιέρα,
στην Τρατορία που πήγαμε για φαγητό,
πώς τα φέρε από από δω τα φερε από κει ο Gianni και τα κατάφερε,
να μου «τύχει» δίπλα,
κολλητά στην Ορνέλα.
Έξοχη και στη Σκηνή (δεν το πίστευα),
και στην Τρατορία η Ορνέλα (εκεί ήμουν σίγουρος)
αλλά κυρίως έξοχο το έργο του Gianni.
Πιο επίκαιρο από ποτέ.
Αλληγορία και Κυριολεξία συγχρόνως της επιδημίας της Εποχής μας: της Μαλάκινσης Εγκεφάλου που θερίζει.
Τη Ζωή μας να την ορίζει ένα και μόνο όνειρο: να έχουμε πιο πολλά λεφτά. Είτε πολλά είτε λίγα, πάντα πιο πολλά απ’ όσα ήδη έχουμε.
Μας κατάλαβαν και Τρόικες και Συγκυβερνήσεις γι’ αυτό μας βάλαν στο τσεπάκι.
Εμμονή έως θανάτου!
Ο πρωταγωνιστής του Έργου του Gianni,
στο Τέλος,
όταν πάει ν’ ανοίξει την πόρτα καθώς επίμονα για μέρες του χτυπούν το κουδούνι, εμμονικός και φοβισμένος καθώς είναι μη χάσει κάτι απ' όσα υλικά έχει, ανοίγει την πόρτα και βλέπει αυτό που Φοβάται κι όχι αυτό που πραγματικά Στέκεται μπροστά του και…
(Από την παράσταση στο «Altera Pars» )
Δε θα προδώσω το τέλος του έργου του φίλου μου.
Ανεπιφύλακτα λέω όμως να το δείτε.
Δεν γνωρίζω απολύτως κανέναν ούτε από τον Χώρο τού Άλτέρα Παρς ούτε από τους συντελεστές της συγκεκριμένης παράστασης. Γνωρίζω ότι δεν κάνανε μια απλή κλασική μετάφραση (έξοχη, την διάβασα.). Διασκευή κάνανε.
Ο ιταλός Εβραίος τού Gianni, στην διασκευή του Πέτρου Νάκου είναι ένας εβραίος της Θεσσαλονίκης στα χρόνια μετά τον Πόλεμο.
Όχι τον 1ο που κάνανε,
Ούτε τον 3ο, τον τωρινό
τον άλλο, τον 2ο. (Πρέπει να έχει τη "μαγεία" του για έναν Γερμανό, το γεγονός ότι έχεις κάνει πολλούς πολέμους. Λες "κατά τη διάρκεια του πολέμου" και τους αφήνεις ν' αναρωτιούνται...)
Λίγα μπορεί να κάνει το Θέατρο για να αποφευχθεί αυτό που διαφαίνεται.
Πάντως αυτό που μπορεί, σε πάρα πολλές περιπτώσεις το κάνει.
Και το Έργο του Gianni με τον πιο Ηχηρό τρόπο λέει ότι
όταν τα Λεφτά και η Άνεση που προσφέρουν, γίνουν Όνειρο Ζωής,
με μαθηματική βεβαιότητα ακολουθεί εφιάλτης στο ξύπνιο.
Μακάρι, όταν κάποτε θα αναφερόμαστε στο έτος 2013, να μην το προσδιορίζουμε και με το συνοδευτικό
ΛΙΓΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ, ΤΟ 2013...
Και μακάρι να είστε πολλοί οι φίλοι που θα δείτε την παράσταση. Μάλιστα την Παρασκευή 5/4/2013 και το Σάββατο 6/4/2013 θα είναι και ο Gianni εκεί.
Να του ζητήσετε "αυτόγραφο" εκ μέρους τού El Greco και να του πείτε να συνεχίσει έτσι, ξεπεζεμένος,
κάτω απ’ τ’ άλογο,
στις πλατείες και στους δρόμους με άλλους διαδηλωτές,
στα καφέ γράφοντας σε χαρτοπετσέτες,
στη λεκάνη της τουαλέτας του,
στη βεραντούλα του σπιτιού του,
στη γωνία της κουζίνας του…
Να συνεχίσει έτσι, γιατί αυτός είναι ο λόγος που τα έργα του μοσχοβολάν πραγματική Ζωή.
Και να του πείτε ότι είμαι πολύ υπερήφανος κι άλλο τόσο χαρούμενος που ανεβαίνει έργο του στην Ελλάδα.
Τόσο, που θα είμαι εκεί μαζί του στο Θέατρο. Και την Παρασκευή και το Σάββατο.
EL GRECO
"Ο ΕΒΡΑΙΟΣ" του Τζιάννι Κλεμέντι. Σε διασκευή και σκηνοθεσία Πέτρου Νάκου. Πρωταγωνιστούν οι: Μίνα Χειμώνα, Χάρης Σώζος και Μπάμπης Κλαλιώτης.
Τα σκηνικά και τα κοστούμια φιλοτέχνησε η Δέσποινα Χειμώνα και η μουσική επιμέλεια είναι του Ιάκωβου Δρόσου.
Παραστάσεις θα δίνονται κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21:15 και Κυριακή στις 20:00 στο θέατρο «Altera Pars» (Μεγάλου Αλεξάνδρου 123, Κεραμεικός- τηλ.: 210 3410011).
Ούτε η Ιταλία παράγει μόνο Χρέη και Ακυβερνησία. Τουλάχιστον παράλληλα μ’ αυτά τα τρομερά πράματα που κάνουν κι αυτοί οι «τεμπέληδες» του νότου, κάποιοι, και δεν είναι λίγοι ούτε εκεί,
προσπαθούν χωρίς πολλές πολλές φασαρίες και τυμπανοκρουσίες να Δημιουργήσουν.
Κάποιοι μια μικρή επιχείρηση με καταπληκτικό εσπρεσάκι και πανίνι σαν της Ειρήνης το
HARVEST,
άλλοι ένα μαγαζί με παιδικά παπούτσια σε μια γειτονιά, (τελευταία θα κλείσουν τα μαγαζιά που έχουν σχέση με παιδιά)
άλλοι, καθόλου τεμπέληδες επίσης, κάνουν βόλτες πάνω-κάτω όλη μέρα μήπως δουν κανένα «Ζητείται Υπάλληλος»,
και κάποιοι άλλοι κάνουν όλα ή κάτι απ' τα παραπάνω και παράλληλα προσπαθούν να πούνε με τον τρόπο τους ότι δεν τους αρέσει ο Δρόμος που πήραν τα πράματα. Και γράφουν. Άλλοι Ποίηση, άλλοι Μυθιστόρημα, άλλοι Θέατρο…
Και μπορεί να μην έχουν τις Λύσεις, αλλά σκέπτονται πως η ματιά και δημόσια έκφραση της γνώμης τους μπορεί να γίνουν αφορμή κάποιος άλλος ικανότερος και πρακτικότερςο να βρει καμία.
Τουλάχιστον αδιάφορο να μην μπορεί κανένας να τους πει.
Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι ο ιταλός θεατρικός συγγραφέας Gianni Clementi.
Ο Gianni γράφει αξιοζήλευτα και ακούραστα για τις συνθήκες που έχει.
Γράφει κυρίως στο μπάνιο, συγκεκριμένα στη λεκάνη της τουαλέτας.
Από τις 5:15 μέχρι τις 7:30.
Αυτός είναι ο Χώρος και ο Χρόνος του.
Όχι από βίτσιο.
Είναι και σύζυγος
είναι και πατέρας τριών παιδιών
δε ζει σε βίλα, ένα απλό διαμέρισμα στη Ρώμη είναι, τα τετραγωνικά είναι συγκεκριμένα και περιορισμένα, κάπου πρέπει να βρει καταφύγιο με τρία παιδιά στο σπίτι,
και το βρήκε στο μπάνιο.
Όσο προλάβει κάθε πρωί γιατί μετά θα ξυπνήσουν, κι άντε να πάρουν σειρά στο πλύθηκα, σκουπίστηκα, χτενίστηκα, έπλυνα δόντια κι άντε να ευχαριστηθούν μαλλί δυο έφηβες για να βγουν επιτέλους απ' το μπάνιο
Παράλληλα, πρέπει να πάει και στη δουλειά ο Gianni.
Εννοείται ούτε στην Ιταλία μπορεί να ζήσει ένας θεατρικός συγγραφέας μόνο απ’ όσα κερδίζει γράφοντας.
Από τις 5:15 μέχρι τις 7:30, το πολύ και 7:35 και φεύγει τρέχοντας για τη δουλειά. Είναι Δημόσιος υπάλληλος, απ’ αυτούς που όταν συναντάς καμιά φορά ένα τέτοιο στην Ελλάδα, (γιατί υπάρχουν και πολλοί τέτοιοι) το λες για μέρες όμως, για βδομάδες: «Δόξα το Θεό ήταν ένα πάρα πολύ καλό παιδί και δεν ταλαιπωρήθηκα καθόλου».
Εκτός από σπουδαίος συγγραφέας, είναι και σπουδαίος σύζυγος ο Gianni. Αλλά και η τύχη του απερίγραπτη να έχει δίπλα του έναν άνθρωπο σαν τη Laura. Είναι για μένα το πιο λαμπρό παράδειγμα ότι εκείνο που περιγράφει η Μαρία Πολυδούρη δεν υπάρχει μόνο στα ποιήματα και στα παραμύθια...
«…Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα,
γι’ αυτό η ζωή μου εδόθη.
Στην άχαρη ζωή την ανεκπλήρωτη
μένα η ζωή πληρώθη.
Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα.
Μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου
μου χάρισε η αυγή ρόδα στα χέρια.
Για να φωτίσω μια στιγμή το δρόμο σου
μου γέμισε τα μάτια η νύχτα αστέρια,
μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου.»
Τέτοια σχέση έχουν ο Gianni και η Laura!
Νά ένας λόγος –για μένα τουλάχιστον – μια απόδειξη μπορώ να πω του πόσο καλός συγγραφέας είναι: ακούει τη Στιγμή, αυτό που ζητάει η Αλήθεια της Στιγμής! Έτσι είναι ως συγγραφέας αλλά το δύσκολο είναι να είσαι στη ζωή έτσι.
Πρώτη φορά τη Laura την είδε να περνάει από μπροστά του μια μέρα στο σταθμό Atocha της Μαδρίτης,
περνούσε η απλώς, δεν έκανε τίποτα, είχε έρθει με τ’ αδέρφια της απ’ την Αργεντινή να κάνουν τουρισμό στη Μαμά Ισπανία,
περνούσε,
την είδε ο Gianni,
του άρεσε,
την ακολούθησε,
την έφτασε,
της είπε ότι είναι ερωτευμένος μαζί της (ψοφάνε οι ιταλοί για τέτοια)
η Laura έκανε το Σταυρό της, (άθεη είναι και κατάφερε ο άλλος να την κάνει να σταυροκοπιέται)
ο Gianni, εκεί να επιμένει ότι κάτι έγινε μέσα τυ πριν ένα ακριβώς λεπτό που τη πρωτόδε,
στη σκάλα πριν λίγο να σέρνει μια βαλίτζα,
60 δευτερόλεπτα πριν την είχε πρωτοδεί,
προχώρησε η Λάουρα, σε τρελό έπεσα σκέφτηκε,
προχώρησε μη χάσει και το τρένο,
από πίσω ο Τζιάννι
μπουρ μπουρ μπουρ κι ας είναι λιγομίλητοι γενικά οι Ιταλοί,
μπροστά η Λάουρα, πίσω της ο Ιταλός,
μπουρ μπουρ μπουρ,
άλλαξε και προορισμό στο τρένο του και στη ζωή του ολόκληρη από κείνη την ημέρα.
Το ’πε και το ’κανε.
Όπως ακριβώς της το είχε πει στο σταθμό Atocha: «Δως μου μια διεύθυνση, όταν θα τελειώσετε τις διακοπές σας στην Ευρώπη θα έρθω να σε βρω».
Και έτσι έγινε. Μ’ ένα κοστούμι στα χέρια, πάρτον τον Gianni στην Αργεντινή, στην Κόρντοβα της Αργεντινής
μπουρ μπουρ μπουρ...
Παντρεύτηκαν τελικά. .
20 χρόνια μετά, δε χρειάζεσαι πάνω από μια ματιά για να νοιώσεις ότι είναι φτιαγμένος ένας για τον άλλον.
Ήταν Ειλικρινής στη Στιγμή και στα Αισθήματά του ο Gianni.
Έτσι είναι και ως συγγραφέας. Οι Ήρωές του, δεν είναι Μαριονέτες στα χέρια και στο Μυαλό του. Αν πρέπει να κάνουν μια στροφή 180 Μοίρες θα την κάνουν προκειμένου να πάνε εκεί που πραγματικά Θέλουν και όχι εκεί που είχε αποφασίσει αρχικά ο Συγγραφέας τους.
Ως πατέρα θα τον κρίνουν τα παιδιά του. Αλλά μην ακούσω ούτε τη Lucía ούτε την Elisabetta ούτε τον Lucas να πούνε ποτέ ότι ο Gianni δεν τους έδωσε το 100% της Ψυχής του. Έχω το θάρρος και θα κάνω φασαρία μεγάλη.
Και άνθρωπος σπουδαίος. Δε συμβαδίζει πάντα το Ταλέντο με την Ποιότητα τού Ανθρώπου.
Ο Gianni, το να γράψει για τα θύματα, τους εξαφανισμένους της Δικτατορίας Βιντέλα στην πατρίδα της γυναίκας του, ή για τους Αφρικανούς που βούλιαζε ο Μπερλουσκόνι στα ανοιχτά της Σικελίας, το θεώρησε Αυτονόητη Υποχρέωση,
όχι ζήτημα διαπραγμάτευσης αμοιβής όπως ο Πικάσο για να φτιάξει τη σπουδαία του κατά τ’ άλλα Guernika.(με «k» στα βασκικά, όχι με «C»)
Είναι και φίλος αγαπημένος εδώ και πολλά χρόνια Gianni.
Μαζί και στη Βαλντίγκνα, στο Αλικάντε, στη Βαλένθια, καλεσμένοι σε διάφορα Συνέδρια,
και στο Σικάγο μαζί, καλεσμένοι σε άλλο με θέμα «Ο Δαρβίνος και το Θέατρο»,
μιλήσαμε και για το Δαρβίνο
και για το Θέατρο
και για την Εξέλιξη
και για τη Στασιμότητα,
τη δικιά μας και των άλλων
και για κείνο που εμένα με καίει απ’ όλα πιο πολύ μιλήσαμε,
εκείνο που η Κική Δημουλά ονόμασε «Ανατροπή του Εύλογου»,
που ενώ τα είχε ορίσει όλα ωραία και καλά
ο Νομοθέτης όγκος
να τρώει δηλαδή
«…το μεγάλο ψάρι το μικρό
την πεταλούδα το εφήμερο
ο έρωτας τον έρωτα
η εξάπλωση το μοναδικό
την ψυχή η έγνοια της που θα μας αφήσει
και τα επτά κατσικάκια ο λύκος…»
…..
τί έγινε τελευταία στιγμή
και ανατράπηκε το Εύλογο κι ο Νόμος
και βρεθήκαμε
τον Μεγάλο Άνθρωπο να τον τρώει το Μικρό Σκουλήκι;
Όταν ήμασταν στο Σικάγο μαζί, το Μάρτιο του 2009 ήταν εκεί και η Μπεθ, καλεσμένη κι αυτή, γίναν φίλοι με τον Τζιάννι πολύ,
τον Μάρτιο του 2010 η Μπεθ αναμετριόταν ήδη με το μικρό σκουλήκι.
Και για την Επιβίωση μιλήσαμε πολύ με τον Gianni .
Τη δικιά μας και των άλλων.
Αυτός πιο γενναίος, έκανε τρία παιδιά.
Άντε εξηγήσεις απ' το μηδέν σε τρία παιδιά ότι δεν είναι το Κέντρο του Κόσμου και να τους μάθεις τί εστί Επιβιώνω με Αξιοπρέπεια και δεν ξεπουλιέμαι στην κάθε καλύτερη "προσφορά".
Και επειδή ο Τζιάννι είναι άνθρωπος κανονικός όχι κανένας ψευτοδιανοούμενος
απ’ αυτούς που πρέπει πάντα να μιλούν ή να γράφουν φράσεις «Ωραίες», καλά «Ζυγισμένες», πολιτικά ορθές...
με επίπεδο…
Γραμμένο το 'χει ο Gianni το «επίπεδο» όταν η μεγάλη του αγάπη μετά τη Λάουρα, η ROMA
παίζει με τη Λάτσιο,
επειδή το 'χει ουσιαστικά,
δε φοβάται να το γκρεμοτσακίσει αν χρειαστεί και να περιλούσει ανεξαιρέτως όλους τους αντίπαλους φιλάθλους, γενεές δεκατέσσερις... άλλος άνθρωπος στο γήπεδο!
Στην «Κουζίνα» του ο Gianni είναι άρχοντας και μέγας Σεφ.
Το πολύ ν' αφήσει τη Λάουρα να πλύνει τα πιάτα. Όλα τ' άλλα αυτός.
(μου έμαθε να φτιάχνω καταπληκτική πουτανέσκα).
Αλλά και το 2005 παρόντες κι οι 5 Clementi σ’ έναν Γάμο Αλά Ελληνικά.
Σπουδαίος φίλος ο Gianni, απ’ αυτούς που σε κάνουν να νοιώθεις ότι αυτό που είσαι, είναι αυτό ακριβώς που αγαπάει και σκασίλα του τα ελαττώματα που έχεις, τα ξέρει, αλλά γι’ αυτόν υπερέχουν τα άλλα, αυτά που τον έκαναν να σε διαλέξει για φίλο.
Σπουδαίος και ως θεατρικός συγγραφέας. Έσπασε τα παραδοσιακά «ήθη και έθιμα», αυτά που συνήθως περιμένουν να πεθάνεις πρώτα για ν’ ασχοληθεί κανείς με όσα προσπάθησες μια ζωή να φτιάξεις.
15 έργα του πέρυσι σε διάφορες Σκηνές της Ιταλίας. 15 ΠΑΡΑΓΩΓΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΧΡΟΝΟ
Κι όμως, ο Gianni είναι ο Ζωντανό Παράδειγμα ΑΝΤΙ-δημοσιοσχετίστα.
Γράφει,
ασφαλώς και δεν κρατάει στο συρτάρι όσα γράφει περιμένοντας να τον ανακαλύψουν,
τα παρουσιάζει σε ανθρώπους που κρίνει ότι μπορεί και να τα βρουν ενδιαφέροντα,
κι όλα τ’ άλλα έρχονται.
Έτσι ήρθε και η ώρα να δει και κείνος και μεις έργο του στην Αθήνα.
«Ο Εβραίος» είναι ο τίτλος τού έργου του που παίζεται αυτή την περίοδο στη Σκηνή του Άλτερα Παρς.
Κι αυτός είναι ο λόγος που αποφάσισα να τον συστήσω.
Δεν έχω δει τη συγκεκριμένη παράσταση ώστε ανεπιφύλακτα να πω ό,τι νομίζω.
Το έχω διαβάσει όμως
και έχω δει την πρεμιέρα του ίδιου έργου πριν 3 χρόνια στη Ρώμη.
Τ 2010, Φεβρουάριος, σιγά μην έχανα αυτή την πρεμιέρα του Gianni.
Με πρωταγωνίστρια την Ορνέλα Μούτι.
Είναι απ' τις ωραίες στιγμές που βλέπεις πως οι ωραίες της Ιστορίας δεν ήταν απαραίτητα ατάλαντες. Έπρεπε απλώς να μην πάνε πέρα απ' την Ομορφιά μη χαθεί η πελατεία.
Μετά την πρεμιέρα,
στην Τρατορία που πήγαμε για φαγητό,
πώς τα φέρε από από δω τα φερε από κει ο Gianni και τα κατάφερε,
να μου «τύχει» δίπλα,
κολλητά στην Ορνέλα.
Έξοχη και στη Σκηνή (δεν το πίστευα),
και στην Τρατορία η Ορνέλα (εκεί ήμουν σίγουρος)
αλλά κυρίως έξοχο το έργο του Gianni.
Αλληγορία και Κυριολεξία συγχρόνως της επιδημίας της Εποχής μας: της Μαλάκινσης Εγκεφάλου που θερίζει.
Τη Ζωή μας να την ορίζει ένα και μόνο όνειρο: να έχουμε πιο πολλά λεφτά. Είτε πολλά είτε λίγα, πάντα πιο πολλά απ’ όσα ήδη έχουμε.
Μας κατάλαβαν και Τρόικες και Συγκυβερνήσεις γι’ αυτό μας βάλαν στο τσεπάκι.
Εμμονή έως θανάτου!
Ο πρωταγωνιστής του Έργου του Gianni,
στο Τέλος,
όταν πάει ν’ ανοίξει την πόρτα καθώς επίμονα για μέρες του χτυπούν το κουδούνι, εμμονικός και φοβισμένος καθώς είναι μη χάσει κάτι απ' όσα υλικά έχει, ανοίγει την πόρτα και βλέπει αυτό που Φοβάται κι όχι αυτό που πραγματικά Στέκεται μπροστά του και…
Δε θα προδώσω το τέλος του έργου του φίλου μου.
Ανεπιφύλακτα λέω όμως να το δείτε.
Δεν γνωρίζω απολύτως κανέναν ούτε από τον Χώρο τού Άλτέρα Παρς ούτε από τους συντελεστές της συγκεκριμένης παράστασης. Γνωρίζω ότι δεν κάνανε μια απλή κλασική μετάφραση (έξοχη, την διάβασα.). Διασκευή κάνανε.
Ο ιταλός Εβραίος τού Gianni, στην διασκευή του Πέτρου Νάκου είναι ένας εβραίος της Θεσσαλονίκης στα χρόνια μετά τον Πόλεμο.
Όχι τον 1ο που κάνανε,
Ούτε τον 3ο, τον τωρινό
τον άλλο, τον 2ο. (Πρέπει να έχει τη "μαγεία" του για έναν Γερμανό, το γεγονός ότι έχεις κάνει πολλούς πολέμους. Λες "κατά τη διάρκεια του πολέμου" και τους αφήνεις ν' αναρωτιούνται...)
Λίγα μπορεί να κάνει το Θέατρο για να αποφευχθεί αυτό που διαφαίνεται.
Πάντως αυτό που μπορεί, σε πάρα πολλές περιπτώσεις το κάνει.
Και το Έργο του Gianni με τον πιο Ηχηρό τρόπο λέει ότι
όταν τα Λεφτά και η Άνεση που προσφέρουν, γίνουν Όνειρο Ζωής,
με μαθηματική βεβαιότητα ακολουθεί εφιάλτης στο ξύπνιο.
Μακάρι, όταν κάποτε θα αναφερόμαστε στο έτος 2013, να μην το προσδιορίζουμε και με το συνοδευτικό
ΛΙΓΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ, ΤΟ 2013...
Και μακάρι να είστε πολλοί οι φίλοι που θα δείτε την παράσταση. Μάλιστα την Παρασκευή 5/4/2013 και το Σάββατο 6/4/2013 θα είναι και ο Gianni εκεί.
Να του ζητήσετε "αυτόγραφο" εκ μέρους τού El Greco και να του πείτε να συνεχίσει έτσι, ξεπεζεμένος,
κάτω απ’ τ’ άλογο,
στις πλατείες και στους δρόμους με άλλους διαδηλωτές,
στα καφέ γράφοντας σε χαρτοπετσέτες,
στη λεκάνη της τουαλέτας του,
στη βεραντούλα του σπιτιού του,
στη γωνία της κουζίνας του…
Να συνεχίσει έτσι, γιατί αυτός είναι ο λόγος που τα έργα του μοσχοβολάν πραγματική Ζωή.
Και να του πείτε ότι είμαι πολύ υπερήφανος κι άλλο τόσο χαρούμενος που ανεβαίνει έργο του στην Ελλάδα.
Τόσο, που θα είμαι εκεί μαζί του στο Θέατρο. Και την Παρασκευή και το Σάββατο.
EL GRECO
"Ο ΕΒΡΑΙΟΣ" του Τζιάννι Κλεμέντι. Σε διασκευή και σκηνοθεσία Πέτρου Νάκου. Πρωταγωνιστούν οι: Μίνα Χειμώνα, Χάρης Σώζος και Μπάμπης Κλαλιώτης.
Τα σκηνικά και τα κοστούμια φιλοτέχνησε η Δέσποινα Χειμώνα και η μουσική επιμέλεια είναι του Ιάκωβου Δρόσου.
Παραστάσεις θα δίνονται κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21:15 και Κυριακή στις 20:00 στο θέατρο «Altera Pars» (Μεγάλου Αλεξάνδρου 123, Κεραμεικός- τηλ.: 210 3410011).
No comments:
Post a Comment