Εδώ και κάποια χρόνια,
-επιφυλακτικά στην αρχή με βεβαιότητα τώρα-
δε λέω για τίποτα:
“αυτό εγώ δε θα το κάνω ποτέ”
(Φτιάξαμε και Πρόσκληση για τη μέρα, ειδική, να μη μας λεν βλαχάρες. Οι παρατηρητικότεροι θα πρόσεξαν τι λένε τα μικρά ψιλά γράμματα πίσω απ' τη φριχτή (πρώην Σοφή) κουκουβάγια... “Η Οικογένεια Λυμτσιούλη Μοναστέριο σας καλεί...”)
Όλα μου τα “αυτό”
μαζί με όλα μου τα “ποτέ”
τσακίστηκαν και με καταπλάκωσαν.
Ούτε γω δε θέλω να θυμάμαι τί έλεγα πριν λίγα χρόνια και για την “περίφημη” γιορτή Halloween.
Πού να φανταστώ ότι
θα έφτανε η μέρα που θα έκανα Halloween Party στο ίδιο μου σπίτι.
(Ομολογώ τη συμμετοχή μου σ' αυτό το “τσίρκο” και τα δυο προηγούμενα χρόνια καθώς μας είχαν καλέσει στα σπίτια τους -με νεκροκεφαλές διακοσμημένα λόγω της ημέρας- οι γονείς των δύο κολλητών της Άλμπας. Τρεις οι κολλητές, 3η χρονιά φέτος ήρθε και η σειρά μας. Έστω και μόνο από Ευγένεια.. Μεγάλη παγίδα κι η Ευγένεια...)
Μπορεί να είναι μέρος της Πορείας που 'χει να κάνει η κάθε προηγούμενη γενιά όταν την παίρνει απ' το χέρι η επόμενη να την περάσει στο Απέναντι.
Μπορεί να είναι Απέναντι αυτό που πάμε μπορεί και όχι.
Μαζί με τα πολλά που 'χει να μάθει ένας γονιός (ή όχι γονιός) απ' τα παιδιά
φαίνεται πως ένα απ' αυτά τα πολλά
είναι και το να καταπίνει το εγωισμό του
και να υπογραμμίζει με κόκκινο άλλο ένα από κείνα που κάποτε είχε στη λίστα του:
“εγώ αυτό δε θα το κάνω ποτέ...”
Halloween Party απόψε σπίτι μου κι αλήθεια, δεν ξέρω αν είναι
από Ευγένεια ή από Αδυναμία να πω όχι σ' ό,τι συμβαίνει κατά κόρον γύρω μου,
δεν ξέρω πως να φέρω αντίσταση σ' αυτό το ποτάμι,
δεν ξέρω αν η Ευγένεια είναι Αδυναμία
δεν ξέρω αν η Αλμπα μ' έπιασε απ' το χέρι και με ξεναγεί στο Μέλλον
ή εγώ για το καλό της πρέπει να την πιάσω απ' το μαλλί και να την επαναφέρω...
Πού όμως;; Να την επαναφέρω πού;
Ιδέα δεν έχω αν είναι κάτι απ' όλα αυτά
ή απλώς ένας ακόμα θρίαμβος της αμερικανικής κουλτούρας.
Μια κουλτούρας που τα βρήκε αρκετά δύσκολα στην Ισπανία.
Δε φτάνει που δε μιλάνε αγγλικά οι ισπανοί
αντί να πάνε στα McDonald´s, ειδικά μετά τα 16 τους χρόνια τα ισπανάκια πάνε σε ταπάδικα,
μέχρι και τη Μαντόνα τη μεταγλωττίζουν,
χορεύουν σε ρυθμούς που χόρευαν και οι παππούδες τους χωρίς να νιώθουν φολκλορικά καρακιτσαριά,
βλέπουν Κόπολα αλλά βλέπουν και Αλμοδόβαρ,
σκούρα πολύ τα βρήκε στην Ισπανία η Επιχείρηση “Αμερικανοποίηση του Κόσμου”
αλλά τώρα με το Halloween παίρνει Φιλί Ζωής.
Είχε από τότε που έπεισε το Αθνάρ να βάλει την Ισπανία στον πόλεμο του Ιράκ να δει “δίχτυ”.
Από τότε είχε να βάλει τέτοιο “γκολ” η Αμερική στην Ισπανία.
Τότε στον Πόλεμο και τώρα στο Halloween γκολάρες!
Στη Γιορτή του Θανάτου καλά τα πάει, γκολάρες!
Γεμάτα σήμερα τα μαγαζιά των κινέζων, αυτά που πουλάνε τα πάντα. Ουρές για ν' αγοράσεις πλαστική νεκροκεφαλή για να διακοσμήσεις το σπίτι.
El Greco
-επιφυλακτικά στην αρχή με βεβαιότητα τώρα-
δε λέω για τίποτα:
“αυτό εγώ δε θα το κάνω ποτέ”
Όλα μου τα “αυτό”
μαζί με όλα μου τα “ποτέ”
τσακίστηκαν και με καταπλάκωσαν.
Ούτε γω δε θέλω να θυμάμαι τί έλεγα πριν λίγα χρόνια και για την “περίφημη” γιορτή Halloween.
Πού να φανταστώ ότι
θα έφτανε η μέρα που θα έκανα Halloween Party στο ίδιο μου σπίτι.
(Ομολογώ τη συμμετοχή μου σ' αυτό το “τσίρκο” και τα δυο προηγούμενα χρόνια καθώς μας είχαν καλέσει στα σπίτια τους -με νεκροκεφαλές διακοσμημένα λόγω της ημέρας- οι γονείς των δύο κολλητών της Άλμπας. Τρεις οι κολλητές, 3η χρονιά φέτος ήρθε και η σειρά μας. Έστω και μόνο από Ευγένεια.. Μεγάλη παγίδα κι η Ευγένεια...)
Μπορεί να είναι μέρος της Πορείας που 'χει να κάνει η κάθε προηγούμενη γενιά όταν την παίρνει απ' το χέρι η επόμενη να την περάσει στο Απέναντι.
Μπορεί να είναι Απέναντι αυτό που πάμε μπορεί και όχι.
Μαζί με τα πολλά που 'χει να μάθει ένας γονιός (ή όχι γονιός) απ' τα παιδιά
φαίνεται πως ένα απ' αυτά τα πολλά
είναι και το να καταπίνει το εγωισμό του
και να υπογραμμίζει με κόκκινο άλλο ένα από κείνα που κάποτε είχε στη λίστα του:
“εγώ αυτό δε θα το κάνω ποτέ...”
Halloween Party απόψε σπίτι μου κι αλήθεια, δεν ξέρω αν είναι
από Ευγένεια ή από Αδυναμία να πω όχι σ' ό,τι συμβαίνει κατά κόρον γύρω μου,
δεν ξέρω πως να φέρω αντίσταση σ' αυτό το ποτάμι,
δεν ξέρω αν η Ευγένεια είναι Αδυναμία
δεν ξέρω αν η Αλμπα μ' έπιασε απ' το χέρι και με ξεναγεί στο Μέλλον
ή εγώ για το καλό της πρέπει να την πιάσω απ' το μαλλί και να την επαναφέρω...
Πού όμως;; Να την επαναφέρω πού;
Ιδέα δεν έχω αν είναι κάτι απ' όλα αυτά
ή απλώς ένας ακόμα θρίαμβος της αμερικανικής κουλτούρας.
Μια κουλτούρας που τα βρήκε αρκετά δύσκολα στην Ισπανία.
Δε φτάνει που δε μιλάνε αγγλικά οι ισπανοί
αντί να πάνε στα McDonald´s, ειδικά μετά τα 16 τους χρόνια τα ισπανάκια πάνε σε ταπάδικα,
μέχρι και τη Μαντόνα τη μεταγλωττίζουν,
χορεύουν σε ρυθμούς που χόρευαν και οι παππούδες τους χωρίς να νιώθουν φολκλορικά καρακιτσαριά,
βλέπουν Κόπολα αλλά βλέπουν και Αλμοδόβαρ,
σκούρα πολύ τα βρήκε στην Ισπανία η Επιχείρηση “Αμερικανοποίηση του Κόσμου”
αλλά τώρα με το Halloween παίρνει Φιλί Ζωής.
Είχε από τότε που έπεισε το Αθνάρ να βάλει την Ισπανία στον πόλεμο του Ιράκ να δει “δίχτυ”.
Από τότε είχε να βάλει τέτοιο “γκολ” η Αμερική στην Ισπανία.
Τότε στον Πόλεμο και τώρα στο Halloween γκολάρες!
Στη Γιορτή του Θανάτου καλά τα πάει, γκολάρες!
Γεμάτα σήμερα τα μαγαζιά των κινέζων, αυτά που πουλάνε τα πάντα. Ουρές για ν' αγοράσεις πλαστική νεκροκεφαλή για να διακοσμήσεις το σπίτι.
El Greco
Καθυστερημένο σχόλιο. Ναι, είναι περίεργο να γιορτάζει κανείς το Χαλογουίν εκτός ΗΠΑ. Θα γιορτάζαμε την columbus day ή το 4 Ιουλίου, Ημέρα Ανεξαρτησίας, το Thanksgiving; Όχι αλλά με την παγκοσμιοποίηση της ποπ κουλτούρας μέσω του ιντερνετ πολλά στοιχεία περνάνε και σε άλλες εθνότητες. Χαίρομαι να ακούω ότι οι Ισπανοί μεταγλωτίζουν και επιβεβαιώνω από ιδία παρατήρηση ότι το παραδοσιακό στοιχείο είναι πιο πολύ αποενοχοποιημένο σε σύγκριση με εμάς αλλά είναι αναμενόμενο ότι σε ορισμένα πολυτισμικά στοιχεία, οι νέες γενιές θα συγκλίνουν. Το Χαλογουίν έρχεται σε συνέχεια όλων αυτών των σπλατερ ταινιών (δρόμος με τις λευκες κ.λπ) που έχουμε δει και νομίζω πως άμα το δει κανείς σαν μια Αποκριά μέσα στο Νοέμβρη έχει πλάκα.
ReplyDeleteΑπό κει και πέρα καθένας μας θα χρειαστεί να διαλέξει με ποιούς θα πάει και ποιούς θα αφήσει πίσω του (παραφραζοντας). Η κουλτούρα που καταναλώνουμε αλλάζει μορφή. Τουλάχιστον, ας γιορτάζουμε το Χαλογουιν κ όχι την Columbus day...