Το ουσιαστικότερο συμπέρασμα που κατάφερα να βγάλω μέχρι τώρα είναι πως πήγε εκεί που ήθελε. Όπως ακριβώς η ζωή η ίδια δηλαδή. Που καταστρώνεις σχέδια, προετοιμάζεσαι, βάζεις στόχους συγκεκριμένους και τελικά συμβαίνει κάτι παραπλήσιο ή ούτε καν... Έτσι πήγε κι αυτή η βραδιά σε σχέση με όσα είχα στο μυαλό μου και είχε απ' όλα!
Αν το πάρω απ' την αρχή,
απ' το αρχικό σπέρμα του σχεδιασμού τής βραδιάς, πρέπει να πω ότι ερχόμουν με κεκτημένη ταχύτητα από το ταξίδι στη Σικελία όπου θέμα του ήταν η Γιορτή και το Γλέντι στη βάση του ποιήματος το Καβάφη “Ποσειδωνιάται”.
Έτσι έψαχνα ένα χώρο για γλέντι γαμήλιο. Και χωρίς να τον έχω δει ποτέ, διάλεξα το μαγαζί τού Πετρολούκα Χαλκιά. Αυτό το "Πέτρο-Λούκας...Πετρολούκας” μου φάνηκε “εξωτικό”, ιδιαίτερο κι ότι θα μπορούσε να "κουμπώσει” τέλεια με τις προθέσεις μου.
Κι ύστερα είπα με την ευκαιρία να παρουσιάσω και την εταιρεία, τη melodrakma μιας και θα μαζευόμασταν όλοι.
Κι αφού η melodrakma έχει και Ταξίδι και Τέχνη είπα μετά να μοιραστώ εκεί και τον μονόλογο που είχαμε πρόχειρα κάνει στην Ταορμίνα το καλοκαίρι με το γκρουπ που ταξιδεύει η κ. Βιβή Ζαφείρη, με τα Πειραματόζωα.
Και μετά, είπα να υποστηρίξω και το πρώτο ταξίδι, της περιόδου τής melodrakma, 100% όλο ευθύνη δικιά της, κι έτσι, αφού το ταξίδι πρεμιέρα είναι στην Καταλονία του Νταλί, σκέφτηκα μια βουτιά στον Σουρεαλισμό, κάλεσα και δυο Κούκλες, δυο τραβεστί να δέσουν με τα κλαρίνα και να γίνουν ζωντανός ορισμός μια Άλλης Πραγματικότητας. ("Θα χαίρονταν ο Εμπειρίκος να 'ταν εδώ απόψε" μου είπε ο κ. Γιώργος Βερβέρης και τον ευχαριστώ πολύ.)
Δεκαπέντε μέρες μετά νιώθω την ανάγκη να κάνω αυτοκριτική κι έχω την αίσθηση πως εκεί, στο χώρο του κ. Χαλκιά θα μπορούσε ίσως να γίνει ένα γλέντι ωραίο αλλά ήταν νομίζω λάθος η επιλογή του χώρου για να παρουσιάσω την εταιρεία.
Γι' αυτό και τελικά, στην ουσία δεν την παρουσίασα. Θα το κάνω όμως έτσι όπως αξίζει και σε σας και σε μένα. Μια σκέψη ήταν πριν το Πάσχα αλλά θα είναι όλα πολύ πιεσμένα, πολύ κοντινά σε χρόνους... Θα γίνει όταν κρίνω πως υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες.
Το φαγητό ήταν μέτριο και ακριβό ειδικά έτσι όπως προσφέρθηκε.
Το ποτό επίσης! Για τους ίδιους λόγους.
Ένα άλλο που πρέπει δημόσια να πω ότι με στεναχώρησε είναι ότι ενώ έξω απ' το μαγαζί, η ταμπέλα του λέει 600 άτομα κι ενώ διέκοψα τις κρατήσεις στις 400, -κάποιοι θα το θυμούνται- κι ενώ τελικά ήμασταν 330, τόσοι μείναμε (πολλοί έφυγαν καθώς ήταν άβολα πολύ) πάλι άβολα ήμασταν κι όσοι μείναμε.
Πολύ θα ήθελα να είστε όλοι, ΟΛΟΙ μπροστά μπροστά αλλά δε βρήκα τρόπο να το κάνω αυτό, νομίζω δεν υπάρχει τέτοιος τρόπος κι έτσι διαμορφώθηκαν όλα με βάση τη στιγμή που έγινε η κράτηση του καθενός.
Μεταξύ άλλων αγαπημένων φίλων, μια πολύ αγαπημένη μου ομάδα, οι “Χειμερινοί Προσκυνητές”, τα παιδιά του “Πλατύφορου Ζακύνθου”, για παράδειγμα ταλαιπωρήθηκαν και κακοεξυπηρετήθηκαν απ' ό,τι έμαθα, αλλά ήταν αργά πια.
Κική, πες συγνώμη εκ μέρους μου σε όλα τα παιδιά.
Ελπίζω να κρατήσετε άλλα απ' όσα έχουμε μέχρι τώρα μοιραστεί. Το ίδιο ελπίζω για όλους όσους δε βολεύτηκαν όπως θα ήθελαν και θα ήθελα και γω εκείνο το βράδυ.
Ήταν πολύ στριμωχτά όντως τα καθίσματα στα κάτω τραπέζια αλλά πάλι αν δεν ήταν στριμωχτά θα έπρεπε άλλοι τόσοι ν΄ ανέβουν πάνω, στο πατάρι. Κι όσοι είχαν τοποθετηθεί με βάση τις κρατήσεις επαναλαμβάνω, πάνω, κατέβαιναν κάτω κι αυτοί, κάποιοι τουλάχιστον, λογικό σε πολλές περιπτώσεις, έβλεπαν φίλους και γνωστούς αλλά όλο αυτό δυσκόλευε το σερβίρισμα.., Και γω ήταν αδύνατον να τα ελέγξω όλα αυτά. Ειλικρινά μου ήταν αδύνατον να ελέγξω και να εξασφαλίσω ότι ήρθε το ποτό ή το φαγητό σε όλους γρήγορα, και λυπήθηκα πολύ που σε κάποιες περιπτώσεις δεν ήρθε καν, κι έκανα ό,τι μπορούσα να μπουν τα πράματα σε μια τάξη κι αυτό είχε ως αποτέλεσμα να καθυστερήσει να ξεκινήσει το πρόγραμμα...
Έκανα και ενδοσκόπηση και “ψυχανάλυση” της βραδιάς κι έχω συνείδηση για το τί δεν πήγε καλά. Όπως έχω συνείδηση και για όσα λειτούργησαν, για όσα πήγαν έξοχα.
Και χαίρομαι πολύ που οι άγνωστοί μου μέχρι εκείνη την ημέρα άνθρωποι, τα παιδιά τής Lifo, εισέπραξαν ακριβώς το βασικό σπέρμα της πρόθεσής μου: να συνυπάρξουν διαφορετικοί από κάθε άποψη κόσμοι, άνθρωποι που ίσως το μόνο κοινό που έχουν είναι η εκτίμησή τους για έναν άλλο άνθρωπο, τον Γιάννη, και η αγάπη τους για τα ταξίδια. Αυτός ήταν ο κοινός παρονομαστής της βραδιάς νομίζω παρ' όλα όσα είπα πιο πάνω πως δε λειτούργησαν όπως θα ήθελα.
Έξοχα νομίζω και εύστοχα σίγουρα τα παιδιά απ' τη Lifo περιέγραψαν όχι μόνο τη βραδιά αλλά και την αρχική μου πρόθεση. Ευχαριστώ Τάσο. (M. HULOT)
Δε θέλω όμως να μείνω στα στριμώγματα, με στριμώχνουν ως άνθρωπο, απλά θα προσπαθήσω να μην ξανασυμβούν! Άλλα θέλω να κρατήσουμε απ' τη βραδιά, άλλα κρατάω εγώ τουλάχιστον...
Το ότι ήρθαν άνθρωποι από παντού με αγάπη, απ' την Κύπρο, απ' την Κρήτη, απ' τη Θεσσαλονίκη, την Αλεξανδρούπολη, την Κεφαλλονιά, τη Ζάκυνθο, την Τρίπολη, απ' την Πάτρα, απ' το Βόλο και τη Λάρισα κι απ' όπου μου διαφεύγει αυτή τη στιγμή...
Απ' τη βραδιά εκείνη κρατάω που ήρθατε.
Κρατάω που σε δύσκολους καιρούς ήρθατε και ξοδέψατε.
κρατάω τη στιγμή που οι Κούκλες, δυο τραβεστί, οι Εύα και η Ρία χειροκροτήθηκαν με φυσικότητα, μέχρι με αγάπη είδα ότι χειροκροτήθηκαν από ανθρώπους που δεν έχουν καμιά σχέση με τον κόσμο των Ντραγκ Κουίν.
κρατάω που ένας μόνο άνθρωπος πάλεψε και τα 'φερε βόλτα και με τις κρατήσεις και με όλη τη διοργάνωση και διαχείριση της βραδιάς. Ευχαριστώ Νίκη (Λυμπέρη)
κρατάω τα ροδοπέταλα που δύσκολα θα μαραθούν στη μνήμη μου,
κρατάω τη στιγμή του μουσικού αφιερώματος που είχα ετοιμάσει ειδικά για σας που θα ήσασταν εκεί, ειδικά για εκείνη τη βραδιά... Το ποτ-πουρί των στιγμών που μοιραστήκαμε στα ταξίδια όλα αυτά τα χρόνια... Θα σας το χαρίσω φέτος αυτό, στους τεταρτοετείς που θα δω στην Πορτογαλία...
κρατάω τη Στιγμή του Χορού της Εκδίκησης της Γκέισας, που έκανε μια λαϊκή ταβέρνα να σιωπήσει και να πάλεται απ' την αλήθεια της δύναμης που έχει το σώμα όταν μιλάει για λογαριασμό μας, Ευχαριστώ Νίκη! (Αποστολίδη)
"δεν ξέρω",
"δεν μπορώ",
"θα γίνουμε ρεζίλι"
κι ύστερα, γενναιόδωρη όπως είναι, όταν σβήσουν τα φώτα της αίθουσας κι ανάψουν τ' άλλα, της Σκηνής, παρασύρεται απ' τη μαγεία του Θεάτρου, αυτήν τη μοναδική μαγεία που μόνο το θέατρο έχει, τη μαγεία του εφήμερου και θνησιγενούς που το κρατάει αθάνατο αιώνες! Η Βιβή μοιράστηκε τη σπάνια λαϊκή γνησιότητα τους ταλέντου της μ' ένα χωριό ολόκληρο πια, με όλους όσους ήρθαν, να μη μείνει ανάμνηση ενός ταξιδιού... κάποτε στην Ταορμίνα το παίξαμε μεταξύ μας... Τα ωραία πράματα όπως το ταλέντο μιας χορεύτριας, το χάρισμα μιας ηθοποιού και τόσα άλλα που είναι προικισμένοι οι άνθρωποι που μαζεύτηκαν γύρω απ' τη grecoland θέλω να δημιουργούνται προϋποθέσεις να τα μοιραζόμαστε. Ερασιτεχνικά για την ώρα κι ας πάρουν με το χρόνο τη μορφή που τους αξίζει.
Υπάρχουν άλλα να μοιραστεί η κάθε ομάδα χώρια, την όποια σχέση και φιλία μεταξύ όποιων τη νιώθουν αλλά, στις στιγμές που μαζευόμαστε όλοι μαζί, ας κρατήσουμε καλά κρυμμένα, καταχωνιασμένα τα ελαττώματά μας, όχι τα ταλέντα μας. Ευχαριστώ Βιβή Ζαφείρη!
Κρατάω που με αφορμή εκείνη τη βραδιά ήρθε μια πρόταση ν' ανέβει έργο μου το επόμενο Φθινόπωρο στην Αθήνα, "The Virus ή Το Μεθύσι του Νώε"! Αν όλα παν καλά, το Νοέμβριο θα έχουμε πρεμιέρα,
κρατάω που προτάθηκε και στη Βιβή να παίξει σ' αυτό,
κρατάω τα καλτσούνια, τα 400 καλτσούνια που ετοίμασε φίλη αγαπημένη να κεράσει τους πάντες και που τελικά μόνον οι τελευταίοι τα γεύτηκαν, κρατάω το όνομά της στην καρδιά μου γιατί παραέξω από σεμνότητα δε θέλει να βγει,
κρατάω την πολλή αγάπη που έκανε 2 απ' τα προγραμματισμένα ταξίδια, ένα στην Πορτογαλία-Ισπανική Εξτρεμαδούρα, "Θαλασσοπόροι και Κονκισταδόρες" κι ένα στη Βόρειο Ισπανία το "Green Card to Happiness" να κλείσουν, να ξεπουλήσουν σε μια νύχτα,
κρατάω τις φωτογραφίες του Κώστα Ορδόλη με τον οποίο συμφωνήσαμε να το κάνουμε τελικά με την πρώτη ευκαιρία το σεμινάριο Ταξιδιωτικής Φωτογραφίας που είχα ξαναγράψει, ώστε οι φίλοι της melodrakma και της grecoland να λάβουν μέρος στη PhotoEspaña τον Ιούνιο του 2018. Ευχαριστώ Κώστα. (Όλες οι φωτογραφίες αυτής της δημοσίευσης είναι δικές του)
κρατάω τόσα και τόσα δώρα, όλα ξεχωριστά και με αγάπη,
δυο απ' αυτά ειδικά για την περίπτωση φτιαγμένα, για τη βραδιά της melodrakma
το ένα, της Ρούλας και της Ιωάννας, που παράγγειλαν το λογότυπό της σε γλυπτό
και το άλλο της Αφροδίτης το δώρο, που έκατσε κι έπλεξε κασκόλ με το λογότυπό μας
Και κρατάω και το όνειρο, κάποια στιγμή, κάποια επόμενη φορά να επιτευχθεί ο στόχος στην καρδιά του, να σας δω δηλαδή τόσο χαλαρούς και χαρούμενους που να γυρίζετε από τραπέζι σε τραπέζι, ανάμεσα σε αγνώστους σα να ήταν κάτι ξαδέρφια που βλέπεστε μια φορά το χρόνο και χαίρεστε πολύ γι' αυτό!
300 ή 600 ή 1013... Αυτό θα γίνει μια μέρα και να το θυμάστε!
Το δικό μου όραμά όπως πολλές φορές έχω πει είναι να κάνω ένα διαδικτυακό χωριό με σχέσεις ανθρώπων, όχι μια διαδικτυακή σέχτα. Είναι πολύ δύσκολο από μια ηλικία και μετά να κάνουμε καινούριους φίλους. Να μην τη χάσουμε αυτή την ευκαιρία.
Πολλά τα δώρα εκείνης της βραδιάς γι' αυτό και σας λέω ένα μεγάλο ευχαριστώ από καρδιάς κι άλλο ένα μεγαλύτερο συγνώμη σε όσους ταλαιπωρήθηκαν. Επόμενο ραντεβού στα ταξίδια μας τώρα.
Καμιά φορά, ανακαλύπτω μέσα μου ανθρώπους που δε γνώρισα ακόμα και μου λείπουν πολύ. Φαντασου οι άλλοι, εσείς.
El Greco
Νομίζω αξίζει τον κόπο να διαβάσει κανείς τη ματιά της Lifo στη βραδιά
Σε ένα μυστικό event στην πλατεία Καραϊσκάκη με drag show, κλαρίνα και 250 νύφες
Κι εκεί που νόμιζες ότι τα έχεις δει όλα στην Αθήνα, ένα κρυφό πάρτι με θεατρικούς μονολόγους, σκηνικά που θυμίζουν Ντέιβιντ Λιντς και ένα τρικούβερτο γαμήλιο γλέντι ξαναζωντάνεψε τις νύχτες του κέντρου....Η Κριτική τής Lifo
No comments:
Post a Comment