Η ΕΚΛΟΓΗ ΤΟΥ ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗ

En un lugar de la Mancha cuyo nombre no quiero acordarme… (Σε κάποιο σημείο τής Mancha του οποίου τ’ όνομα δε θέλω να θυμηθώ…)

Έτσι ξεκινάει ο Δον Κιχώτης και αυτός ήταν ο Πρωταγωνιστής στο Πρωτοχρονιάτικο Ταξίδι… LAS 3 GRANDES: Μαδρίτη-Βαλένθια-Βαρκελώνη

Απ’ το ξερό Μυστικό Τοπίο, απ’ το οροπέδιο της  Καστίλλης Λα Μάντσια με το Τολέδο της φτάσαμε ως της θάλασσα της Βαρκελώνης…

En un lugar de la Mancha cuyo nombre no quiero acordarme… Αυτή η φράση σφράγισε το πρώτο ταξίδι της χρονιάς… Σκέφτηκα να μην είμαι με άδεια χέρια μπροστά σε όσους έρθουν, να χω ένα δώρο να προσφέρω κι έκατσα κι ετοίμασα ένα 3ωρο αφιέρωμα-διάλεξη στην πιο Παγκόσμια Ισπανική Φιγούρα, τον Δον Κιχώτη που όλοι στον Πλανήτη Γη γνωρίζουμε αλλά πολύ λίγοι έχουμε διαβάσει ολόκληρο το αυθεντικό κείμενο του Μιγκέλ Ντε Θερβάντες. Μπήκαμε στον καινούριο χρόνο με το ερώτημα:

τί είναι πιο σημαντικό: η Ελευθερία ή η Δικαιοσύνη;

Όταν το ταξίδι έχει γίνει αφορμή για τέτοια ερωτήματα σημαίνει πως έχεις απέναντί σου ωραίους ανθρώπους που το επέτρεψαν να συμβεί, αλλιώς, αν στεκόσουν μπροστά σε καταναλωτικούς τουρίστες που θέλουν 2,5 κιλά άχρηστες πληροφορίες μόνο να κάνουν επιφανειακή κριτική ή αυτοκριτική αλλού θα πήγαινε το πράμα. Όταν σ’ ένα τουριστικό λεωφορείο αντί για το μισθό του ξένου ανθρώπου, αντί να σε καίει να συγκρίνεις το μισθουλάκι του Ισπανού με το δικό σου, παίρνεις το γέροντα που μεγάλωσε τους Ισπανούς, 400 χρόνια τώρα μεγαλώνει στα πόδια του Ισπανάκια ο Δον Κιχώτης, παίρνεις τον Γέροντα Τροφό στην άκρη και τον ρωτάς: μ’ αυτή σου την πείρα τη μεγάλη Αλόνσο Κιχάνο, τί λες, είναι η Ελευθερία ή η Δικαιοσύνη σημαντικότερη;

Μας πήρε απ’ το χέρι απ’ το οροπέδιο της Λα Μάντσια και μας έβγαλε στη θάλασσα… Μας σύστησε και τη Δουλτσνέα του συμπατριώτη του, τη Δουλτσινέα του Σαλβαδόρ Νταλί, τη Γκαλαρίνα.

Αλόνσο Κιχάνο, Σάντσιο Πάνθα, Σαλβαδόρ Νταλί, Γκαλά κι ένα λεωφορείο ωραίοι άνθρωποι ξεκινήσαμε μια χρονιά μαζί.

Κι όταν φτάσαμε στη θάλασσα κι είδαμε τον Δον Κιχώτη σωριασμένο στην παραλία τον ρωτήσαμε με αγάπη: θες να πεθάνεις εδώ, ηρωικά, για τις Αρχές και τις Αξίες σου ή θες άλλο θάνατο γέροντα-ιππότη;
Και διάλεξε τον πιο ωραίο, καθόλου ηρωικό αλλά ωραίο κι ανθρώπινο…

«Στο σπίτι μου» φώναξε… «ας πεθάνω ήρεμα στο σπίτι μου δίπλα στους δικούς μου...»

Όταν το ταξίδι έχει γίνει αφορμή για ξεναγήσεις στα οροπέδια και τις παραλίες της ψυχής, σημαίνει πως έχεις απέναντί σου ωραίους ανθρώπους και μ’ αυτή την επιστολή τους ευχαριστώ όλους.

Σας ευχαριστώ όλους, συνοδοιπόροι σ' αυτό και στ' άλλα ταξίδια, αυτά που κάναμε κι αυτά που θα ρθουν.


Greco