Επέστρεφε, αγαπημένη αίσθηση επέστρεφε και παίρνε με…
Πώς να ταξιδέψει κάνεις στην Ιαπωνία χωρίς ν’ αναρωτιέται σε κάθε βήμα του πόση ομορφιά υπάρχει στον Κόσμο… Πώς να μην είναι ευγνώμων σε κάθε στιγμή με κάθε μία απ’ τις πέντε αισθήσεις, ευγνώμων για όσα βλέπει, μυρίζει, ακούει γεύεται κι αγγίζει, ευγνώμων για τη ζωή… Ετούτο εδώ το ταξίδι οικοδομεί μέσα μας την Αυτοκρατορία των Αισθήσεων!
There is so much Beauty in World… ψιθυρίζω στο αυτί της Sakurahime.
Θα μείνουμε και σήμερα στο Κυότο, δεν είναι πόλη για επιπόλαιο πέρασμα. Μένουν δυο ολόκληρες Νύχτες και τρεις μέρες ολόκληρες κι αυτές…
Είναι η προτελευταία βραδιά απόψε… Η Melodrakma όμως αποφάσισε να την αντιμετωπίσουμε σα να ‘ναι η τελευταία κι αυτή η συστολή του χρόνου θα διαστείλει τα πάντα μέσα μας.
Τί θα γίνει απόψε; Αφήνω όλο το ταξίδι στα χέρια ετούτης της βραδιάς.
Ο Φούτζιο επέστρεψε.
Είναι προσκεκλημένος στο δείπνο απόψε.
Ένα δείπνο που δε θα ξεχάσουμε ποτέ όσο ζούμε.
Οι μέρες τελειώνουν και φαίνεται πως πέτυχαν το σκοπό τους, θα φύγουμε γεμάτοι με ερωτήσεις κι ερωτηματικά, όχι σαν τουρίστες με έτοιμες στρογγυλοποιημένες απαντήσεις.
Κατ’ αρχάς ποιος είναι ο Φουτζιο που σ’ όλο το ταξίδι μας ακολουθεί η σκιά του;
Ποιος ο σύγχρονος ξεπεσμένος Σαμουράι;
Ποιος ο ρόλος του στη σύγχρονη ιαπωνική κοινωνία;
Πόση διαστροφή μπορεί να έχει ο ξεπεσμός σε μια χώρα που το καθετί είναι μια τελετουργία; Το τσάι τελετουργικά. Το φαγητό επίσης.
Κι έρωτας;
Υπάρχει κάποιο τελετουργικό για να συναντηθούν τα κορμιά πίσω απ’ το byobu, πίσω απ’ τα γιαπωνέζικα παραβάν;
Sakurahime, ποιος είναι αυτός ο αρρενωπός, αυστηρός Φούτζιο;
Είναι μια μεμονωμένη περίπτωση ή είναι τύπος Γιαπωνέζου;
Και τί άλλοι τύποι γιαπωνέζων υπάρχουν αν έπρεπε να κατηγοριοποιήσεις τους συμπατριώτες σου;
Ποιος κάνει κουμάντο στο σπίτι; Ο Φούτζιο; Ο πατέρας του; Η μάνα του ή η γυναίκα του;
Είναι βίαιος ο Γιαπωνέζος;
Είναι κεφάλι αγύριστο ή κλαράκι από μπαμπού που γέρνει όπου φυσάει η επιθυμία της γυναίκας του;
Κάνει ακόμα χαρακίρι και τί θα ήταν σήμερα λόγος άξιος για τέτοια πράξη;
Το βλέμμα σου, το χαμηλωμένο βλέμμα των γυναικών είναι ένα Προσωπείο Παράδοσης αιώνων;
Είναι υποκρισία;
Είναι σεμνότητα;
Είναι φόβος και αποδοχή υποταγής στο αρσενικό;
Sakurahime, έχω άλλες χίλιες ερωτήσεις να σου κάνω;
Όχι πόσα παίρνετε το μήνα, τί να τα κάνω εγώ τα γιεν σας, τί να τους κάνω τους αριθμούς αν δεν ανακαλύψω πρώτα τις λέξεις που σας ορίζουν; Το παραμύθι τής ζωή σου χάρισέ μουa Sakura, προτελευταία νύχτα αυτή που θα ‘ρθει, χάρισέ μου ένα απ’ τα παραμύθια που σου ‘πε η γιαγιά σου, αυτά θέλω να πάρω μαζί μου… αυτά και όσα ακόμα δε λέγονται στα λεωφορεία του κόσμου…
Πρωινό και ξεκινάμε τη δεύτερη ξενάγηση στο Κυότο.
Πρώτη στάση στην περίφημη αγορά Nishiki, «Η Κουζίνα του Κυότο», έτσι τη λένε, γεμάτη χρώματα και αρώματα από πράματα και θάματα που πρώτη φορά βλέπουν τα μάτια μας…
Συνεχίζουμε προς το βόρειο Κυότο μετά, τώρα θα επισκεφτούμε το Ναό Kinkakuji, το «Χρυσό Περίπτερο» του οποίου οι δύο όροφοι είναι πλήρως καλυμμένοι από φύλλα χρυσού. Πριν γίνει Ναός και χώρος Ιερός ήταν σπίτι με όλα τα ανθρώπινα, ήταν το σπίτι του shogun Ashikaga Yoshimitsu και λίγο πριν κλείσει τα μάτια του για πάντα το δώρισε στην αίρεση Rinzai. Ευκαιρία να μιλήσουμε για Δόγμα και για Αίρεση. Στην Ιαπωνία αλλά και στη ζωή γενικά.
Κι ύστερα θα βγούμε στα περίχωρα του Κυότο, θέλω να νιώσουμε τί σημαίνει μπαίνω σε δάσος από μπαμπού , πάμε στο υπέροχο Arashiyama.
Αυτό είναι φυσικό κάλλος!
There is so much Beauty in World… Sakurahime!
Θα περπατήσουμε στη γέφυρα Togetsukyo, σε όλη την περιοχή της Arashiyama αυτή η γέφυρα είναι το ιδανικό σημείο για ν’ απολαύσει κανείς τις χίλιες αποχρώσεις του πράσινου και του κόκκινου στα φύλλα των δέντρων. Οι πλαγιές των βουνών γύρω μας γράφουν ιστορία μέσα μας…
Τελευταίο αξιοθέατο για σήμερα το Κάστρο Nijo. Απ’ το 1603 που στάθηκε στα πόδια του και τί δεν είδαν τα παράθυρά του, και τί δεν άκουσαν οι τοίχοι του… Από τον 1ο shogun του Κυότο μέχρι να το πάρει η Ουνέσκο στις λίστες, δάσος οι ανείπωτες ιστορίες, κάθε κλαδάκι μπαμπού κι ένα ανεκπλήρωτο όνειρο, κάθε ρίζα, η χαρά του εκπληρωμένου…
Επιστροφή στο ξενοδοχείο.
Είπαμε ετούτη η προτελευταία βραδιά είναι σαν τελευταία, κι η Melodrakma αποφάσισε να βάλει την υπογραφή της. Είναι ευκαιρία να βάλουμε το καλό μας κιμονό… Ναι, απόψε όλοι με παραδοσιακά ρούχα ντυμένοι… Η Melodrakma, παραμονή της επίσκεψης στη Χιροσίμα, σας καλεί σ’ ένα θέαμα μυσταγωγικής τελετουργίας. Όλα σαν Προσευχή από δω και πέρα.
Άφιξη στο θέατρο όπου θα παρακολουθήσουμε μια παράσταση που θα μπορούσε να έχει τίτλο: «Το σώμα διηγείται την Ανάμνηση».
Τέλος του θεάματος και θα μπορούσε να τελειώσει εδώ η βραδιά, άντε κι ένα δείπνο κάπου και ξεκούραση αλλά είπαμε όλα σαν προσευχή από δω και πέρα.
Η Melodrakma έκλεισε χώρο ιδιωτικό για τους μύστες της και με τη βοήθεια του, υπότροφου Τεχνών από το Ίδρυμα Hitachi, (Hitachi Foundation, Kyoto) με τη βοήθεια, την αγάπη και τη μεσολάβηση του καθηγητή Anton Juan η Melodrakma ήρθε σ’ επαφή με «Κοινότητα» γκεϊσών και, μια γκέισα θα είναι μαζί μας απόψε για όσα σχεδιάστηκαν.
Το «έργο» που απόψε θα παιχτεί έχει τίτλο: «Tuko! Tuko! The Princess of the Lizard Moon». Πρόσωπο με πρόσωπο Ποίηση και Πραγματικότητα! Απόψε… στην ιστορία μας, φεγγάρι δεν υπάρχει!
Όταν τα πράματα γίνονται με αγάπη, there is so much Beauty in World…
Άκου τις καμπάνες...
Στα βράχια πέφτοντας,
τη νύχτα χώρισα στα δυο.
Έπεσα στο σκοτάδι, στο κενό
σε βράχο, αέρα και νερό
και μόλις άγγιξα τη γη
μαζεύτηκαν οι σαύρες όλες για το φιλί
του εσπερινού.
Άκουσα τις καμπάνες του ναού,
είδα το φεγγάρι να θερίζει τα σύννεφα,
είδα ένα δρεπάνι να θερίζει τα σύννεφα.
Ουρανό ή νερό αντίκρυσα;
Σε ουρανό ή σε νερό χάθηκα;
Τα βουνά με χειροκρότησαν
Τα βουνά με χειροκρότησαν...
Τuko! Tukoooo
Ο Φούτζιο μπαίνει στο χώρο, ήταν καλεσμένος. Η Νέτα με το πιο εντυπωσιακό κιμονό που είδαν ποτέ ανθρώπου μάτια λάμπει και τον περιμένει μισοκρύβοντας το βλέμμα της πίσω απ’ τη βεντάλια.
Διανυκτέρευση
Με ανάμνηση παντοτινή τη νύχτα πριν τη Χιροσίμα.
El Greco
