Ο Ήλιος, η ανατολή, η Σελήνη, η έκλειψη, η έλλειψη, η απουσία, η έλλειψη τροφής, η αφθονία χρωμάτων και ήχων, η ζούγκλα, τα ηφαίστεια, η θάλασσα, ο αγώνας της επιβίωσης, ο αγώνας με τη μπάλα, η αγωνία τη νύχτα στη ζούγκλα, η μεταφυσική αγωνία, οι αρχαιότητες στη θάλασσα, οι αρχαιότητες στις κορυφές των βουνών, τα βουνά χωρίς κορυφή, οι γυναίκες, οι θυσίες, οι προδοσίες, οι προσευχές, η σχέση με τη φύση, η συμφιλίωση με το θάνατο, οι χορευτές, οι κυνηγοί, οι παίχτες, οι ζωγράφοι των τοίχων, οι μουσικοί των δρόμων, οι πυραμίδες από πέτρα και η πυραμίδα της εξουσίας, το Μόντε Αλμπάν, το Τσιτσέν Ιτζά, η Οαχάκα, το Ανθρωπολογικό Μουσείο της Πόλης του Μεξικού, τα χρώματα της Πουέμπλα, τα χρώματα παντού, το Μεξικό…
Γνωρίσαμε πολιτισμούς που έθαβαν τους νεκρούς τους στην αυλή του σπιτιού για να συνεχίσουν να ζουν μαζί τους. Είδαμε αγαλματίδια να απεικονίζουν τα παραμορφωμένα και άρρωστα μέλη της κοινότητας. Κανένας δεν περίσσευε, τα άρρωστα και τα παραμορφωμένα μέλη της κοινότητας, ακόμα και οι Κουασιμόδοι ήταν αντικείμενο της τέχνης, η Τέχνη αφιερώνει χώρο και χρόνο ακόμα και σε όσους δεν είναι τέλειοι.
Είδαμε τεράστια αρχαία γήπεδα, είδαμε την αρχαία ανάγκη για παιχνίδι με τη μπάλα, μάθαμε πως ο νικητής θυσιάζεται για να πάει στους θεούς ο ικανότερος κι ο ηττημένος μένει πίσω να σηκώσει το βάρος της ήττας.
Είδαμε τόσους και τόσους κόσμους διαφορετικούς!
Υπάρχουν τόσοι και τόσοι κόσμοι πέρα κι έξω απ’ τον μικρόκοσμό μας.
Ευγνώμονες επιστρέψαμε.
Ευγνώμονες θα ξαναφύγουμε για νέους προορισμούς για νέες πραγματικότητες.
Ευγνώμονες και αναλογιζόμενοι τόσους και τόσους αγαπημένους μας ανθρώπους που δεν μπόρεσαν ποτέ να παν δυο βήματα πιο κει, έξω απ’ τη δική τους πραγματικότητα, ευγνώμονες και αναλογιζόμενοι τόσους και τόσους που θα ήθελαν αλλά δεν μπορούν γιατί η δική τους πραγματικότητα δεν το επιτρέπει.
Για τη Melodrakma γεννήθηκε ένα σπουδαίο ταξίδι. Το DNA του τόπου αποκωδικοποιήθηκε και το ταξίδι θα επαναληφθεί και θα γίνει ένας απ’ τους πολύ, ένας απ’ τους πλέον αγαπημένους προορισμούς!
Ελάτε το Νοέμβριο να σας δείξουμε το Μεξικό…
Τα μαλλιά της Μαλίντσε έγιναν ωκεανός, πόλεμος και εκδίκηση, τα φρύδια τής Φρίντα έγιναν η ζούγκλα που περπατήσαμε και τα μάτια της το καθρεφτάκι με το οποίο κάναμε σινιάλο σε εχθρούς και φίλους. Κοινωνήσαμε τα λουλούδια που στόλιζαν το κεφάλι της... Φάγαμε λουλούδια κι ήπιαμε κρασί στη βάρκα έξω απ’ το σπίτι του Τρότσκι παρέα με τον Εμιλιάνο Ζαπάτα, τον Πάντσο Βίλα και την Αντελίτα. Η Τσιαβέλα Βάργας πήρε τις νότες σα να ήταν τράπουλα, τις ανακάτεψε και είπε το μέλλον μου…
ΘΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙΣ ΣΤΟ ΜΕΞΙΚΟ!
Οι Μαριάτσι επιβεβαίωσαν το χρησμό.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΣΤΕΨΕΤΕ ΣΤΟ ΜΕΞΙΚΟ!
Η χλωρίδα, η πανίδα, τα χρώματα αλλά πάνω απ’ όλα οι άνθρωποι, αυτό ήταν το Μεξικό μας... κι όλοι και όλα είπαν ΕΠΙΣΤΡΕΨΤΕ!
Η μεγάλη λεωφόρος μπροστά από τις μεγάλες πυραμίδες του Ήλιου και της Σελήνης ξαναγέμισε κόσμο που με θαυμασμό ακούει τον ξεναγό του… Το Μουσείο τής Φρίντα, η Casa Azul ξαναγέμισε και θαυμάζει το «ΖΗΤΩ Η ΖΩΗ!» ενός ανθρώπου που απ’ τη ζωή χτυπήθηκε αλύπητα!
Χαίρε Φρίντα!
Χαίρε η γενναιότητα και η δίψα για ζωή.
«Περιμένουν από μένα να παραπονεθώ για το χαρακτήρα του Ντιέγκο λες και θα παραπονιόταν ποτέ οι όχθες επειδή αφήνουν να περάσει ο ποταμός»
Χαίρε Φρίντα για όσα μαθήματα παρέδωσες, σε ταξιδιώτες, όχι σε τουρίστες. Είμαστε ακόμα ζωντανοί… Όσοι αγαπάμε τα ταξίδια είμαστε ακόμα ζωντανοί και περιμένουμε τους επόμενους ταξιδιώτες… Ελάτε το Νοέμβριο να σας δείξουμε το Μεξικό. Το Μεξικό δεν είναι μια ακόμα χώρα. Είναι η Ρωσία της Λατινικής Αμερικής. Έχει κάτι απ’ όλους εμάς κι ο καθένας ας ψάξει να το βρει. Η αναζήτηση από μόνη της είναι ένα ταξίδι μέσα στο ταξίδι...
Ευχαριστώ από καρδιάς όσους συνέβαλαν στην επιτυχία αυτής της πρεμιέρας και κυρίως τους ταξιδιώτες, που επαναλαμβάνω για μια ακόμα φορά: όσοι επιλέγουν να ταξιδέψουν με την Melodrakma, είναι το σημαντικότερο κεφάλαιό της! Οι άνθρωποι που μας επιλέγουν τιμούν και αναβαθμίζουν τη δουλειά μας! Χάρη σε αγαπημένους φίλους ταξιδευτές αποκωδικοποιήσαμε το DNA κι αυτού του τόπου.
Ευχαριστώ πολύ Μπάμπη, Κάτια, Γιάννη, Χριστίνα, Μιχάλη, Λίτσα, Γιώτα, Μαρία, Χριστίνα, Σοφία, Μαρία, Χριστίνα, Γωγώ, Σοφία, Κατερίνα, Ζένια, Παναγιώτα, Ελίζα, Αννούλα, Σοφία…
Όσοι διστάζουν να ταξιδέψουν, έχω πια την αίσθηση πως διστάζουν να χαρούν. Μπορούμε πια, το διαπιστώσαμε στην πράξη... Ελάτε το Νοέμβριο, αρχίζει η ιδανική περίοδος. Ελάτε να σας δείξουμε το Μεξικό που αγαπήσαμε…
18-26 Νοεμβρίου
Και
27 Νοεμβρίου. – 5 Δεκεμβρίου
Υ.Γ: Θα ακολουθήσει άλλη δημοσίευση με άλλες, με πιο αντιπροσωπευτικές φωτό απ' όλο το ταξίδι αλλά, ήθελα να γράψω ετούτα τα λόγια άμεσα, για να πω ένα μεγάλο προσωπικό ευχαριστώ.
No comments:
Post a Comment