LA VIDA ES UN CARNAVAL

Στη δουλειά με βρίσκει η μέρα που γεννήθηκα, όπως πάντα δηλαδή, καλοκαιριάτικα που γεννήθηκα και ξεναγός που θέλησα να γίνω, δουλειά, φέτος ταΐζω γλάρους στη Γαλικία και ποτίζω ανθρώπους διψασμένους για ιστορίες του τόπου που ήρθαν να γνωρίσουν. Άγνωστοί μου όλοι πλην τεσσάρων, όλοι φίλοι, φίλων, κάποιων από σας που σήμερα μου εύχεστε με αγάπη.  Ωραίους φίlους στείλατε, έχουν τα δυο χαρακτηριστικά που πιο πολύ απ’ όλα εκτιμώ: είναι καλοί άνθρωποι και είναι και ευφυείς.

(Συνειδητά το πρωί στο Πόρτο φόρεσα τη μπλούζα του Ελ Γκρέκο για να φωτογραφηθώ με τους λευκούς γλάρους και να σας πω έτσι ευχαριστώ.)


Μετά από πολλά χρόνια μπορώ να πω: μ’ αρέσει η ζωή μου.

Α) Αγαπάω και νιώθω ν’ αγαπιέμαι ως σύντροφος.

Β) Η έφηβη Άλμπα μού μαθαίνει πολλά, σαν να κάνει γενικό reset και ν’ ανασταίνει μέσα μου όλα όσα πίστευα πως τέλειωσαν, με κάνει να ξαναθέλω ν’ αλλάξω τον κόσμο κι ας ξέρω ότι δε γίνεται, μου κολλάει όλες τις ατιγηραντικές αφέλειες εφήβου.

Γ) Αγαπάω και μ’ αγαπάνε ένα σωρό φίλοι.

Και, Δ) επαγγελματικά ξαναγεννιέμαι, ξανακάνω όνειρα, σχέδια, έχω και την απόφαση έχω και την ακύρωσή της στα χέρια μου!

Απίθανο πράμα η ζωή, στα 48, πάνω που έλεγα να σοβαρευτώ, με κάνει πάλι έφηβο στα όνειρα, λες κι είιναι απόκριες με ντύνει νέο, εγώ νέος δεν ήμουν ούτε τότε, καρναβάλι η ζωή, μ’ έντυσε πάλι ονειροπόλο, αισιόδοξο, καρφί δε μου καίγεται για την παράσταση τού Τραμπ και του Κιμ, παράσταση είναι θα τελειώσει, έχω δικό μου έργο επί σκηνής, στο Camino de Santiago με βρίσκει η μέρα που γεννήθηκα κι ήπια ένα albariño στην υγειά όλων όσων μοιραστήκαμε αυτή την εμπειρία, με κρασί και μύδια, χορεύοντας με τους γλάρους στη Γαλικία, κι άλλο ένα θα πιω το βράδυ παρέα με τις Μαρίες μου, με τις πολύχρωμες Μαρίες του Σαντιάγκο και της καρδιάς μου, στην υγειά όλων όσων μπήκατε στον κόπο να μου ευχηθείτε.

(Οι ευφυείς βγήκαν και γλετζέδες. Μου κάνανε χορογραφία ολόκληρη, κυριολεκτικά "Χορεύοντας με τους Γλάρους")

Στη δουλειά με βρίσκουν οι ευχές σας, είπα θα γράψω σ’ όλους μία και καλή το βράδυ αλλά, σε κάθε ευκαιρία έμπαινα απ’ το τηλέφωνο, έριχνα μια ματιά κι ήταν σα να βουτούσα στον ατλαντικό, εκεί στην παραλία των Καθεδρικών μπάνιο στην αγάπη έκανα.

Είναι ωραίο που μεγαλώνω και νιώθω πως δεν απομακρύνομαι απ’ τον εφηβικό μου στόχο: τη χαρά. Αυτός ήταν και παιδικός κι εφηβικός και παντοτινός. Τί άλλο αξίζει απ’ τη χαρά που δίνουμε και παίρνουμε;

Μ’ ενοχεί που μεγαλώνω και που φαίνεται αλλά αμέσως σκέφτομαι όσους δεν πρόλαβαν να μεγαλώσουν όσο θα θελαν, έρχεται η Beth κι η Ντίνα, μού δίνουν από ένα φιλί και μου ψιθυρίζουν πως η ζωή είναι ένα Καρναβάλι και γω φανατικός εθελοντής στο άρμα της.

Κι έτσι αποφάσισα να κάνω βαρύγδουπη “καρναβαλίστικη” ανακοίνωση δώρο στον εαυτό μου. Ρώτησα το στομάχι μου, μου είπε
«ναι, να το κάνεις, θα δώσει πολλή χαρά σε πολλούς...»,
κι ανακοινώνω την πρώτη στην Ιστορία της Melodrakma εκδρομή στην Ελλάδα!!!!
                 
ΑΠΟΚΡΙΕΣ-ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ 2018 ΜΑΖΙ...

Σαν «Ετήσιο Αντάμωμα» ΟΛΩΝ!

Με πούλμαν...

Ναι... Κλείνω τα μάτια και βλέπω πούλμαν, πούλμαν παντού, παντού λεωφορεία, όπως ξεκινούσαν κάποτε στα πέτρινα κιτς χρόνια του βιογραφικού μας, εκείνα με τους μπλε και πράσινους κόκκους πλαστικής σημαίας...

Χωρίς τίποτα πλαστικό,  με την καρδιά γεμάτη αγάπη για όσους θα ξαναδούμε κι όσους καινούριους θα γνωρίσουμε ξεκινούν τα λεωφορεία στις 17 Φεβρουαρίου 2018.

1η ΜΕΡΑ:

Συγκέντρωση στο Πεδίον του Άρεως, στο γνωστό άγαλμα... Σε κάθε λεωφορείο αντί για ένα κομματόσκυλο θ’ ανέβει ένας φίλος μου ξεναγός με τον οποίο θα έχω συνεννοηθεί ποια είναι τα θέματα που θέλω ν’ ανοίξουμε και ν’ αγγίξουμε.
Θα ξεκινήσουμε πρωί-πρωί και κατά τις .... (;;;;;;;;???????)

θα φτάσουμε στ... (;;;;;;;;???????)

για την πρώτη μας ξενάγηση στ... (;;;;;;;;???????)

Καταπληκτική στιγμή, αυτό μου λέει το ένστικτο!

Αμέσως μετά χρόνος για καφέ, σουβενίρ κι όλα αυτά τα τουριστικά που κάνουμε και στο εξωτερικό κι αναχώρηση για... (;;;;;;;;???????) Θα μάθετε τα πάντα έγκαιρα και σύντομα αλλά όποιος θέλει μπορεί να τηλεφωνήσει κι από τώρα στου Θανάση 6985 66 2014.)

Άφιξη... (;;;;;;;;???????)

Αμέσως κάνουμε την περίφημη «τακτοποίηση» και κατεβαίνουμε...

Και κει ακριβώς είναι η κρίσιμη στιγμή... Εκεί θα βγω εγώ... Ενώ θα ‘μαι όλη την ημέρα εκεί, για το βράδυ ετοιμάζω μια στιγμή δική μου και δική σας.

Κι αφού κάνω αυτό που έχω στο μυαλό μου θ’ ακολουθήσει το δείπνο.

 2η ΜΕΡΑ (Κυριακή Αποκριάς--/18/02/2018)

Πρωινό και αναχώρηση για... (;;;;;;;;???????)

Ξενάγηση σ’ ένα απ’ τα σημαντικότερα σημεία τής Παγκόσμιας Ιστορίας και πολιτισμού (;;;;;;;;???????)

Χρόνος για καφέ, σουβενίρ κι εν συνεχεία αναχώρηση για... (;;;;;;;;???????)

Ξενάγηση στο... (;;;;;;;;???????)

Επιστροφή στο ξενοδοχείο ώστε να ετοιμαστούμε για το Γκαλά δείπνο μας.

ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΟ ΜΑΣΚΕ ΠΑΡΤΥ- ΕΛΛΗΝΟ-ΙΣΠΑΝΙΚΟ ΓΛΕΝΤΙ

3η ΜΕΡΑ (Καθαρά Δευτέρα--/19/02/2018)

Σε όποια κατάσταση κι να είμαστε πρωινή αναχώρηση για ... (;;;;;;;;???????)

Ναι, κι όμως θα πάμε και εκει!!!!!!

Και ασφαλώς με DRESS CODE!
             
Έχουμε ντυθεί κατακαλόκαιρο φραγκισκανοί μοναχοί του αυτοσαρκασμού μας, ξαναπαίξαμε τους γιατρούς, ντυθήκαμε πρίγκιπες και πριγκίπισσες και καταλάβαμε τα κάστρα της Καρκασόν, του Όμπιδος, της Άβιλα, ταυρομαχήσαμε σφιχταγκαλιασμένοι με το κέρατο της οικονομικής κρίσης, αφήσαμε πίσω μας εύθυμες χήρες στο κοιμητήριο του Μοντ Ζουίκ, φορέσαμε κατάμαυρη τήβεννο πτυχίου χαράς κατακαλόκαιρο στη Σαλαμάνκα, τις Απόκριες δε θα ντυθούμε;  Απόκριες κάθε μέρα γιατί La vida es un Carnaval και μεις είμαστε πολλοί και πολλά.

Και μετά θα πάρουμε το δρόμο της επιστροφής έντρομοι απ’ τον βακχικό μας εαυτό....

Σας ευχαριστώ όλους! Καμιά ευχή δεν περισσεύει σ’ έναν άνθρωπο «εξαρτημένο» απ’ την ουσία που λέγεται «ανθρώπινη αγάπη.»

                                      El Greco

ΧΙΡΟΣΙΜΕΣ ΑΓΑΠΕΣ ΜΟΥ

6 Αυγούστου, με πανσέληνο που ρχεται ολοταχώς (αύριο) να ομορφύνει, τουλάχιστον τις οθονες των υπολογιστών μας, Κυριακή, μετά το φαγητό, όλα βαραίνουν, κάνω "βολτα" στο διαδίκτυο, γαλάζια νερά απο δω, γαλάζια απο κει, γαλαζοπράσινα πιο πέρα, κοιτάζω απ το παράθυρο, καμπος απέραντος, 45 βαθμοί, Νταχάου η Λάρισα, δυναμώνω το air condition, συνεχίζω τη βόλτα, σέλφι σε νύχια ποδιού, σέλφι με φρέντο, κατακαλόκαιρο βροχή οι σέλφι τής ανάγκης μας να πούμε το ανθρωπινο : "και γω χαλαρώνω λίγο" ...

Είναι ένας τρόπος κι αυτός να μην "τα παίξουμε" ήδη απ τον Οκτώβριο, κουτσά-στραβά να τη βγάλουμε κι αυτόν το χειμώνα, όλα χρειάζονται, είναι απίθανη η πίεση που ζούμε, είναι θαυματουργοί ορισμένοι φρέντο, εξάμηνη ορισμένων δράση, ειδικά αυτοί με καλαμάκι κάτι φίλους...

Συνεχίζω τη βολτα, κι άλλα γαλαζοπράσινα, κι άλλη ελληνική παραλία μέσα "στις ομορφότερες 10 του κόσμου", νά μια φωτό από Κρήτη, άλλη απο Ζάκυνθοι από Νάξο... νά και μια άσχετη μέσα σ αυτό το ειδυλλιακό τοπίο... Ένα παιδί μ' ένα άλλο παιδί στην πλάτη...

6 Αυγούστου 1945. Ακριβώς 72 χρόνια απ τη ρίψη της βόμβας στη Χιροσίμα. Διεστραμμένος επίλογος εκείνου τού διεστραμμένου προλόγου στη Γκερνίκα. 80 χρόνια απ τα "εγκαίνια" βομβαρδισμού αμάχων στη Gernika. 72 απ' τη μέρα που το "Μικρό αγόρι" κουβαλάει σαν Αινείας το νεκρό αδερφάκι του στην πλάτη.

6 Αυγούστου, Κυριακή μεσημέρι στη Λάρισα. Χωρίς θάλασσα χωρίς ακρογιαλιές, τίποτα όμορφο δεν αποσπά την προσοχή μου και βρίσκει χαραμάδα και τρυπώνει η Ιστορία. Είναι κάτι μεσημέρια αυγουστιάτικα στη Λάρισα που κάνει σάουνα η ψυχή και τρέχει ο ιδρώτας της...

Τιμή στο φωτογράφο κ. Ο' Ντόνελ.

                                                               El Greco

LAST CALL ΒΟΡΕΙΟΥ ΙΣΠΑΝΙΑΣ: Απ’ τις γαλέρες του Ερρίκου του Θαλασσοπόρου, στη Γκερνίκα της καρδιά μου και της Ιστορίας...

Απολαμβάνοντας αυτές τις μέρες του καλοκαιριού στην ιδανικότερη για διακοπές χώρα, η επαγγελματική διαστροφή ξαναχτυπάει...

Μου ‘ρχονται ιδέες για το ταξίδι που χωρίς να το ξέρω και να το ξέρει, σηματοδότησε μια νέα πορεία... Βόρειος Ισπανία!!!

Τέταρτη (4η) χρονιά Βόρειος Ισπανία με τη δική μου ματιά, την πολιτική, τη συναισθηματική, την προσωπική, την οικογενειακή...

Ετοιμάζοντας κάποια καινούρια πράματα γι’ αυτό σπουδαίο ταξίδι, ξεφυλλίζω στιγμές αξέχαστες και θυμάμαι ότι αγαπηθήκαμε πολύ και πολλοί στα μερη της Πασιονάριας και του Φρανκ Γκέρυ...  Και δημοσιεύω μια-δυο φωτό απ’ όλες τις ομάδες... Και οι 13 ήταν υπέροχες, αυτό λέει τελικά η μνήμη!

Αυτό θα είναι το πρώτο μετά τις διακοπές μου ταξίδι. Σας περιμένω στις 12 με 21 Αυγούστου (μένουν κάποιες τελευταίες θέσεις) για ένα ακόμα προσκύνημα, απ’ τις γαλέρες του Ερρίκου του Θαλασσοπόρου, στις Μαρίες του Σαντιάγκο,  στη φωτογράφιση της Κορούνια, στη Θάλασσα και τον Ουρανό των Καθεδρικών Μέσα μας, στη Χιχόν της σίδρας, στο Οβιέδο των γλυπτών, στα Picos de Europa των Λιμνών, στο Σπήλαιο της Covadonga, κι από κει στο Ιερό Σπήλαιο της Ανθρώπινης Γραφικής Έκφρασης, την Αλταμίρα, κι ύστερα στο σαν Σινεμά Σαν Σεμπαστιάν, κι από κει στο Μπιλμπάο με το Ωραιότερο Αρχιτεκτόνημα του 20ου αιώνα και φινάλε στη Γκερνίκα της καρδιά μου και της Ιστορίας... 12 με 21 Αυγούστου!

Και το Σεπτέμββριο ξανά, 26 Σεπτεμβρίου με 5 Οκτωβρίου ξανά απ' την αρχή μέχρι το τέλος για τους φετινούς «Χειμερινούς Προσκυνητές», για όσους δηλαδή το καλοκαίρι φυλάνε «Θερμοπύλες» στην Ελλάδα.

Εύχομαι σε όλους καλές διακοπές.

Απ’ τη Σπιναλόγκα με αγάπη.

El Greco

Σημαντικό Υ.Γ:

12-21 Αυγούστου & 26 Σεπτ - 5 Οκτ.- Βόρειος Ισπανία

22-31 Αυγούστου- Πορτογαλία-Δυτική Ισπανία

4-11 Σεπτεμβρίου: Σικελία

Πληροφορίες κ. Θανάσης Μπανούσης. Τηλ.: 6985 66 2014 και gr@melodrakma.com

                      (Κλασικά ισπανοαγγλικά)

Στιγμές: Τρία χρόνια Βόρειος Ισπανία. Μακάρι να φωτογραφίζονταν και η χαρά που ένιωσαν τόσοι άνθρωποι εκεί.

ΟΙ ΕΤΕΡΩΝΥΜΟΙ. Άλμπα μου...

Άλμπα μου,

8:05 το βράδυ, γίνεσαι 12 ακριβώς!

20:05 βγήκες από κει που φύτρωσες και μεγάλωσες ώσπου να προσφερθείς στη ζωή.
Έτσι περιγράφει η Μαρία Μολινέρ το λήμμα «γεννιέμαι»  Βγαίνω…προσφέρομαι στη ζωή και στο Φως…

Πάει το Δημοτικό Αλμπάκι,  Γυμνάσιο το Σεπτέμβριο, καινούριοι φίλοι δίπλα στους παλιούς, αμφισβήτηση της amaς και του μπαμπούλη, αμφισβήτηση των πάντων, όνειρα και σχέδια πως θα τα κάνεις όλα αλλιώς απ’ ό,τι οι μεγάλοι γύρω σου, αρχίζει μεγάλο πάρτι Άλμπα μου, χαμός για 5-6 χρόνια…

Θα θυμώσεις σίγουρα πολύ και με πολλά στα χρόνια που ‘ρχονται αλλά ένα μόνο σου ζητάω: να είσαι κομψή ακόμα και στη χειρότερη στιγμή της εφηβείας.

Άλμπα μου,
ούτε και φέτος γιορτάζουμε μαζί τα γενέθλιά σου. Και μην πεις ότι φταίω εγώ πάλι, εγώ κανόνισα τα πάντα από πέρυσι ώστε να είμαι στο σπίτι αλλά… Αυτό που δεν υπολόγισα είναι ότι εσύ  είσαι πια έφηβη. Απ’ τον έναν μήνα στον άλλο έγινες έφηβη, που να προβλέψω εγώ ολόκληρης χρονιάς μεταμορφώσεις;
Μπήκαμε στον Αστερισμό του Απρόβλεπτου, το ξέρω, από δω και πέρα, όλο και περισσότερα δικά σου, κατάδικά σου σχέδια θα είναι σημαντικότερα απ’ το να περάσουμε λίγες μέρες μαζί. Πώς να σου λέγαμε όχι, δε θα πας στη Γαλλία με τη Χορωδία, μαζί με άλλα 40 εφηβάκια γιατί ο μπαμπούλης έφτιαξε έτσι το πρόγραμμά του από πέρυσι επίτηδες, για σένα, να μη δουλεύει στα γενέθλιά σου, να είναι σπίτι… (Άμα με πιάσεις καμιά φορά να λέω τέτοια τσιτάτα κι αηδίες σκούντα με Άλμπα μου, κάποιο πνεύμα κακό θα μ’ έχει καταλάβει, δε θα μαι εγώ…)

Διάβασα χθες το μήνυμα που έστειλες στο βίμπερ, γι’ αυτό το Γαλλάκι το κατάξανθο με τα μπλε μάτια που σου άρεσε και νομίζεις ότι σε κοίταξε κι αυτό κάπως περίεργα…

(Θυμάσαι πέρυσι στη Σικελία, στο Αγκριτζέντο;; Καμία σχέση...Μεταμορφώθηκες...)

Ένα χρόνο ακριβώς έχω να σου γράψω. Ένας χρόνος απ’ τα περσινά σου γενέθλια, τη μέρα που σε όρισα Γενική Κληρονόμο των Ονείρων μου κι ανακοίνωσα από δω τη δημιουργία της Melodrakma.

Πες ότι σου οφείλω μια πρώτη ετήσια αναφορά.

Λοιπόν Άλμπα,
κάναμε 4 γκρουπ, ένα στην Καταλονία, ένα στη Σικελία και δυο στην Πορτογαλία και τη Δυτική Ισπανία. 180 άνθρωποι μας εμπιστεύτηκαν μέχρι τώρα.

Έχουμε κι άλλα ταξίδια μπροστά μας, και τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο, και τον Οκτώβριο…

-Πώς τους είδα ως εδώ;

-Ας σου πουν εκείνοι.

-Τί νιώθω ότι ένιωσαν;;;

Πολλή χαρά και πολλή αγάπη, αυτό νομίζω Άλμπα μου.
Ξεκίνησε δειλά και συνεσταλμένα στην Καταλονία, απογειώθηκε η χαρά στη Σικελία, και στα τελευταία δυο ταξίδια, στους Θαλασσοπόρους κλάψαμε από χαρά. Δεν είναι εύκολο αυτό Άλμπα...

Από ΕΓΩ να γίνεις ΕΜΕΙΣ και μετά πάλι ΕΓΩ γιατί τα δάκρυα του καθενός έχουν τη δική τους πηγή.

Αποδεικνύεται πως και σ’ αυτό έχει δίκιο ο Πεσσόα Άλμπα: είμαστε Πολλοί και Πολλά.

Όταν έπεσα απ’ το Empire State Building του μυαλού μου, όταν πέρυσι συνειδητοποίησα πως στην Ελλάδα απέτυχα και γω κι ο Καπιταλισμός, άρχισε να χτίζεται μέσα μου ένα Γκουγκενχάιμ, όχι από τιτάνιο και γυαλί, τα μπάζα μου πήρα για υλικά...

Πέρασε ένας χρόνος Άλμπα μου που σου ‘χα γράψει…

Τον Οκτώβριο θα κλείσει χρόνος κι από τότε που θέλοντας και μη πήδηξα απ’ το ρετιρέ του Ουρανοξύστη μου, να γίνω μαύρος, σκλάβος της Αξιοπρέπειάς μου, και καθώς έπεφτα…

…
…
…

στο κενό…

...
...
...

κι όμως στο Κενό της Πτώσης μου
γονιμοποιήθηκα,
πολλαπλασιάστηκα,

έπεφτα κι έπεφτα κι έπεφτα και σε κάθε τελευταίο δευτερόλεπτο υπάρξεώς μου έβρισκα κι έναν ετερώνυμο μέσα μου,

100 Ετερώνυμους βρήκα, μέσα μου,
1000,

τους έφτιαξα βιογραφικό,
είπα εσύ θα είσαι…

ξεναγός όπως ήσουν,
εσύ επιχειρηματίας,
εσύ τηλεφωνητής,
εσύ πωλητής,
εσύ γραμματέας,
εσύ θα κάνεις τις επαφές με τα ξενοδοχεία,
εσύ με τα λεωφορεία, τα εστιατόρια...

εσύ θα κάνεις τις πληρωμές,

κι έπεφτα, κι έπεφτα, κι έπεφτα

εσύ θα κρατάς τα λογιστικά, όλα αποδείξεις, τιμολόγια, καταθετήρια, όλα, για να τα παραδίδεις στο λογιστή,

εσύ θα καθαρίζεις το γραφείο στο τέλος της ημέρας,

εσύ θα είσαι πατέρας…

εσύ σύζυγος... αν δεν ήταν και η ama τόσο δίπλα μου ως άλλοι 1000 ετερώνυμοι...


όλοι μαζί, ο κόσμος Μέσα μου Άλμπα, Στεριά και Θάλασσα Μέσα μου, η Αγωνία Μέσα μου, αγωνία όχι μην αποτύχω, μην τρελαθώ με τόσους ρόλους, με τόσους ετερώνυμους μην τρελαθώ και πώς θα διαχειριστείς εσύ μετά το Φόβο σου, μην είναι η τρέλα κληρονομική, μην αντί για Γενική Κληρονόμο των Ονείρων μου σου κληροδότησα απλά το Φόβο πως και συ θα τρελαθείς μια μέρα.

Τους μάζεψα μια μέρα όλους, Ετερώνυμους κι ανώνυμους στο Οβάλ γραφείο του Πείσματός μου, τους έδωσα το χέρι, δώσαμε τα χέρια και φιλί ζωής σε κείνο που σε είχα παροτρύνει σε παλιότερα γενέθλιά σου: Να κάνεις μεγάλα όνειρα γιατί οι άνθρωποι παίρνουν το μέγεθος των ονείρων τους.

Και δω είμαστε Άλμπα μου,

όλοι μαζί, όρθιοι, οι ετερώνυμοι μέσα μου συνεργάζονται αρμονικά, ο ένας βοηθάει τον άλλο, σπάνιο πράμα αλλά έπιασα χθες το βράδυ τον επιχειρηματία να μαγειρεύει, μετά να βοηθάει τον ξεναγό να ετοιμάσει μια διάλεξη κι ύστερα…μάλλον δε με είδε που κοίταζα κάτι πληρωμές, πήγε και καθάρισε το γραφείο από χαρτιά, χαρτάκια και πρόχειρες σημειώσεις…

ήταν ακριβώς εκείνη τη στιγμή που χτύπησε το τηλέφωνο της έμπνευσης και σκέφτηκα κάτι…για τα επόμενα βήματά μας…Θα σου τα πω από κοντά, σου υπόσχομαι όμως…

Σου υπόσχομαι Άλμπα μου, να κουραστώ μέχρι και την τελευταία αντοχή της ψυχή μου ώστε να παραλάβεις Όνειρο Ακέραιο Άσπιλο Αμόλυντο κι όχι στοιχειωμένο από μένα! Ορκίζομαι να προσπαθήσω να σου παραδώσω μια επιχείρηση που θα είναι η Καλύτερη Μπουτίκ Ταξιδιωτικών Ονείρων όλων των εποχών, όχι μια προσωποκεντρική υπόθεση του πατέρα σου! Η Melodrakma θα είναι Τρόπος να Ταξιδεύεις, όχι ταξιδιωτικό γραφείο, μια μικρή Μπουτίκ με λίγα Ταξίδια, που θα ‘χουν άλλα ταξίδια μέσα τους. Αυτό θα προσπαθήσουμε κι αν αποτύχουμε, αποτύχαμε, care and don´t care μου είπε ο toto Anton…

Και σένα σου έδωσε ωραία Ευχή-Χρησμό: «να είσαι Κομψή στην Εφηβεία Άλμπα. Μόνο αυτό, κομψή... Be Elegant  σου είπε ο toto Antón!

Να είσαι κομψή σου λέω και γω και η ama. Και κάθε φορά που σου αντιστέκεται κάτι αναίτια, αντί για εμμονική και ξεροκέφαλη, να θυμάσαι ότι μπορούμε να είμαστε Πολλά και Πολλοί Άλμπα μου.

Σ’ αγαπάω.

Μπαμπούλης.


Υ.Γ: Αλήθεια, πόσο χρονών είναι το Γαλλάκι; Μην είναι κάνα νιάνιαρο 10 χρονών; Γιατί οι Γάλλοι κοιτάζουν μεγαλύτερες…

Αν και για μένα είσαι πάντα μωρό-γατάκι.

MELODRAKMA SICILIANA-Μπουτίκ Τουρισμού και Αισθήσεων

Αποχαιρέτησα πριν λίγο ένα Ιστορικό πια γκρουπ, τόσο για μένα προσωπικά όσο και για την Melodrakma!

Ιστορικό γιατί είναι το πρώτο στην Ιστορία της Melodrakma, το πρώτο  100% φτιαγμένο απ’ τα «χέρια» της, χωρίς μεσάζοντες και μετακυλιόμενες ευθύνες. 100% όλα ευθύνη δικιά μου και της εταιρεία που έφτιαξα πέρυσι τέτοιο καιρό. Είχε προηγηθεί η Πρόβα Τζενεράλε βέβαια το Πάσχα, 18 Απριλίου στην Καταλονία... Δυο μήνες μετά, Σικελία! Κι έτσι θα πάει... Λίγα ταξίδια και καλά! Μπουτίκ Τουρισμού και Αισθήσεων είναι ο Στόχος μου με τη Melodrakma.
Απ’ τον Οκτώβριο είπα: «τα θέλω όλα φττιαγμένα στο χέρι».

Είπα,
θέλω λεωφορείο καινούριο του κουτιού με σύστημα ήχου Ντόλμπυ, μέχρι να βγουν λεωφορεία με Οθόνη Κινηματογραφικών Διαστάσεων για να προβάλλονται τα αισθήματα, τουλάχιστον για την ώρα Ήχο Dolby, αυτό δεν είναι λεωφορείο είπα, είναι Σκηνή, η μουσική πρέπει να έχει τη δύναμη να καταπίνει κάθε άλλο ήχο, να επιβάλει σιωπή, να υποβάλει Μυσταγωγία, θέλω την Τρίτη μέρα κατά τας γραφάς, την Τρίτη μέρα σύμφωνα με τις δικές μου γραφές στο Αγκριτζένο το βράδυ… θέλω η Μουσική να παρασύρει σε χορό λεωφορεό Ολόκληρο, σφιχταγκαλιασμένοι όλοι μαζί κι ο καθένας χωριστά με μια κολόνα του Ναού της Ομονοίας να στριφογυρίζει και να νιώθει βαθιά στην ψυχή πως

«είναι κάτι στιγμές τρυφερές και λεπτές»

Κάτι στιγμές που από τουρίστες αναβαθμιζόμαστε σε ανθρώπους που η ψυχή τους διψάει όχι για τη γνώση που προσφέρει ένα βιβλίο αλλά για εκείνη του Βιώματος...
I don’t want reality I want Magic είπα!!!
Είπα, θέλω δίπλα μου άξιο ξεναγό, Ιταλό να μιλάει για την πατρίδα του όταν χρειάζεται και ν’ αγαπάει και τη δικιά μου...  Ξεναγός κι εγώ σ’ όλο το ταξίδι αλλά καλύτερα δύο αντί για ένας... Κι έγραψα το ρόλο του Δεύτερου Ηθοποιού και για φέτος... Άξιος Marco! Ευχαριστώ, τα λέμε πάλι το Σεπτέμβριο!

Είπα θέλω οδηγό που να μη νιώθει πως θα ‘πρεπε να έχει υπουργοποιηθεί κι ανάθεμα την κακή του τύχη που τον έκανε οδηγό λεωφορείου, ανάθεμα και τους τουρίστες και τη βαλίτσα τους που πρέπει τώρα να φορτώνει. Απαίτησα τον Gianluca, ένα παιδί που όταν στις 10 το βράδυ του πρότεινα στο Αγκριτζέντο να ρθει να πιει ενα ποτό μαζί μας, μου είπε «ευχαριστώ αλλά, πρέπει να καθαρισω καλά τα τζάμια για να…» Για να βλέπει ο κόσμος καθαρά την ομορφιά στην πανοραμική βόλτα που θα κάναμε στις 11:00!!! Ναι, υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι ακόμα, αυτούς αναζητά η Melodrakma γιατί την Εξίσωση που λέγεται «Ταξίδι», η Ποιότητα των Ανθρώπων μόνο μπορεί να τη λύσει.

Απ’ την πρώτη κιόλας μέρα στο Παλέρμο, σηκώσαμε το κεφάλι ψηλά, πάνω το κεφάλι, ψηλά το βλέμμα... στην Ομορφιά της Οροφής τής Όπερας,
χαίρε Teatro Mássimo που έγινες αφορμή να μιλήσουμε για Έρωτες μεγάλους,
Χαίρε και συ Παντοκράτορα του Monreale που από ψηλά μας προστατεύεις απ’ ό,τι προσπαθεί να μας κάνει να σκύψουμε!!!

Χαίρε Cefalú που μας βούτηξες στο Τυρηνικό Πέλαγος και μας τάισες φρέσκο τόνο ακούγοντας Σικελικό Εσπερινό!

Χαίρε Erice και Selinunta και Agrigento και Armerina και Siracusa, χαίρε Αλκιβιάδη και Μόνικα Μπελούτσι, Taormina και Catania, Χαίρε Αίτνα με τα κρασιά σου και τις 10.000 ετικέτες σου...

Είπα 47 ταξιδιώτες... τόσοι άνθρωποι καινούριοι στη ζωή μου την επαγγελματική, τόσοι υποψήφιοι φίλοι, δικαιούνται το καλύτερο, κι έκανα τα πάντα, μη λογαριάζοντας κανένα κόστος με κρυφό όνειρο και σκοπό ομολογώ... ν’ ακούσω, να κρυφακούσα στην πορεία των ημερών κάτι που να μου δώσει δύναμη να συνεχίσω...

Κι ήρθε η στιγμή που τ’ άκουσα και όντως κρυφάκουσα στις Συρακούσες... δε με είδαν κι έμεινα ν’ ακουσω...

«Τελικά ο Γιάννης δεν είναι απλά καλός ξεναγός... οι επιλογές του σε συνεργάτες, τα ξενοδοχεία του, τα λεωφορεία του, οι συνταγές και το τί τρώμε κάθε βράδυ, πρώτη φορά σε ταξίδι τρώμε καλύτερα στα μενού που έχει φροντίσει το γραφείο παρά όταν πάμε μόνοι μας...η πρόνοια να σκηνοθετήσει συναισθηματικά την κάθε στιγμή...»

… Και γέμισε η καρδιά μου και τα μάτια μου γιατί είναι κάτι στιγμές που... όταν αναγνωρίζεται ο Κόπος και η Ειλικρίνεια της Αγάπης που έβαλες για να γίνει το ταξίδι βίωμα, γεμίζουν και μάτια καρδιά...
Κι ένιωσε πως όλος ο κόπος απ’ τον περασμένο Οκτώβριο που αποφάσισα να πηδήξω απ’ τον έβδομο, ας έσπασα χέρια, πόδια και πλευρά, άξιζε γιατί ανακαλύπτω τα φτερά μου... Έχω πάντα στο μυαλό μου και τον Ίκαρο και τον Ήλιο και στα πόδια μου έχω τη Γη να πατάω, τη μόνη που εμπιστεύομαι όταν διαχειρίζομαι χρήματα και όνειρα άλλων ανθρώπων.

Κλείσαμε χθες με την Απόλυτη Ομορφιά, οι δύο Πολεμιστές του Ριάτσε μας σήκωσαν στα χέρια τους ψηλά και μας έδειξαν ένα χωριό αετοφωλιά... Δεν πήγαμε στη Bova φέτος, πήγαμε στον Πενταδάκτυλο, και μας περίμενε ο Ντανίλο εκεί, σαν τον εραστή του Παζολίνι, εκείνον τον Ντανίλο με καθαρό βλέμμα άλλης εποχής έπαιζε μουσική καθώς ανεβαίναμε κι ύστερα μας είπε στα γκρεκάνικα πως αγαπάει τη γλώσσα μας, πως νιώθει να τη θυμάται, νιώθει πως τη μιλούσε αιώνες πριν κι ήρθε ο παππούς του, Ιταλός σε όλα του πάππου προς πάππου ο παππούς ο ταχυδρόμος, Il Postino ο παππούς του κι έμαθε γκρεκάνικα για να λέει καμιά κουβέντα με τους ελληνόφωνους κάθε φορά που ανέβαινε στις αετοφωλιές τους να τους πάει γράμμα και γραφή...

Έχει όνειρο να πάει μια μέρα στην Κρήτη λέει ο Ντανίλο, να μιλήσει με τους βοσκούς εκεί γιατί μες στο μυαλό του είναι βέβαιος πως τα γκρεκάνικά είναι αδέρφια με τη γλώσσα που μιλούν στον Ψηλορίτη. Η Μικρή Ιστορία ενός μικρού ανθρώπου φούσκωσε, έγινε μεγάλη, έγινε Ιστορία, μέρος της προσωπικής μας Ιστορίας η ειλικρίνεια της Στιγμής στον Πενταδάκτυλο κι είδα μάτια να τρέχουν...

Κι η ζωή συνεχίζεται, όλα ξχνιούνται αλλά όχι όσα νιώσαμε. Θα κάνετε όλοι εύχομαι κι άλλα πολλά καλά και καλύτερα ταξίδια όμως, κανείς ποτέ δε θα μας πάρει ορισμένες Στιγμές που είναι τρυφερές και λεπτές και μας θυμίζουν ότι πάνω από τουρίστες είμαστε άθρωποι. Αυτό θα κάνει η Melodrakma, θα ακρωτηριάζει τα κύτταρα του Τουρίστα και θα ενεργοποιεί εκείνα του Ωραίου Τρυφερού Ανθρώπου.

Αυτή η ομάδα είχε ανθρώπους που δεν κάνανε «ταξίδια μακρινά» και άλλους που είχαν φτάσει στα πέρατα της γης, απ’ την καρδιά της Αφρικής, τα Ημαλάια και τις Άνδεις... Κι όλοι πήραν τη θέση τους στην καρδιά μου γιατί ενεργοποιήθηκε το Τρυφερό τους Κύτταρο.

4-11 Σεπτεμβρίου ξανά Σικελική Εκστρατεία και Puttanesca Siciliana. Για κείνη την αναχώρηση θ’ αλλάξω το ξενοδοχείο στο Αγκριτζέντο και το Τελευταίο Δείπνο στη Scilla! Γιατί όλα μπορούν να γίνουν καλύτερα φτάνει να ξέρεις ν’ ακούς και να πατάς στη Γη. Ξέρω τί θα κάνω…

Ευχαριστώ πολύ και τα 47 Σικελάκια, σας ευχαριστώ που μου δώστε αυτή την Ωραία Ευκαιρία, ν’ ακούσω και να νιώσω πως ο Γιάννης δεν είναι τελικά απλά ένας καλός ξεναγός...

Υπόσχομαι και δεσμεύομαι αυτό να κάνει η Melodrakma... Τη ζωή ολόκληρη δε γίνεται να την αναβαθμίσουμε αλλά 8-10 μέρες το χρόνο θα την ποτίζουμε με κάτι Στγμές Τρυφερές και Λεπτές.

                   Ευχαριστώ πολύ

                                          El Greco