Ιστορικό γιατί είναι το πρώτο στην Ιστορία της Melodrakma, το πρώτο 100% φτιαγμένο απ’ τα «χέρια» της, χωρίς μεσάζοντες και μετακυλιόμενες ευθύνες. 100% όλα ευθύνη δικιά μου και της εταιρεία που έφτιαξα πέρυσι τέτοιο καιρό. Είχε προηγηθεί η Πρόβα Τζενεράλε βέβαια το Πάσχα, 18 Απριλίου στην Καταλονία... Δυο μήνες μετά, Σικελία! Κι έτσι θα πάει... Λίγα ταξίδια και καλά! Μπουτίκ Τουρισμού και Αισθήσεων είναι ο Στόχος μου με τη Melodrakma.
Απ’ τον Οκτώβριο είπα: «τα θέλω όλα φττιαγμένα στο χέρι».
Είπα,
θέλω λεωφορείο καινούριο του κουτιού με σύστημα ήχου Ντόλμπυ, μέχρι να βγουν λεωφορεία με Οθόνη Κινηματογραφικών Διαστάσεων για να προβάλλονται τα αισθήματα, τουλάχιστον για την ώρα Ήχο Dolby, αυτό δεν είναι λεωφορείο είπα, είναι Σκηνή, η μουσική πρέπει να έχει τη δύναμη να καταπίνει κάθε άλλο ήχο, να επιβάλει σιωπή, να υποβάλει Μυσταγωγία, θέλω την Τρίτη μέρα κατά τας γραφάς, την Τρίτη μέρα σύμφωνα με τις δικές μου γραφές στο Αγκριτζένο το βράδυ… θέλω η Μουσική να παρασύρει σε χορό λεωφορεό Ολόκληρο, σφιχταγκαλιασμένοι όλοι μαζί κι ο καθένας χωριστά με μια κολόνα του Ναού της Ομονοίας να στριφογυρίζει και να νιώθει βαθιά στην ψυχή πως
«είναι κάτι στιγμές τρυφερές και λεπτές»
Κάτι στιγμές που από τουρίστες αναβαθμιζόμαστε σε ανθρώπους που η ψυχή τους διψάει όχι για τη γνώση που προσφέρει ένα βιβλίο αλλά για εκείνη του Βιώματος...
I don’t want reality I want Magic είπα!!!
Είπα, θέλω δίπλα μου άξιο ξεναγό, Ιταλό να μιλάει για την πατρίδα του όταν χρειάζεται και ν’ αγαπάει και τη δικιά μου... Ξεναγός κι εγώ σ’ όλο το ταξίδι αλλά καλύτερα δύο αντί για ένας... Κι έγραψα το ρόλο του Δεύτερου Ηθοποιού και για φέτος... Άξιος Marco! Ευχαριστώ, τα λέμε πάλι το Σεπτέμβριο!
Είπα θέλω οδηγό που να μη νιώθει πως θα ‘πρεπε να έχει υπουργοποιηθεί κι ανάθεμα την κακή του τύχη που τον έκανε οδηγό λεωφορείου, ανάθεμα και τους τουρίστες και τη βαλίτσα τους που πρέπει τώρα να φορτώνει. Απαίτησα τον Gianluca, ένα παιδί που όταν στις 10 το βράδυ του πρότεινα στο Αγκριτζέντο να ρθει να πιει ενα ποτό μαζί μας, μου είπε «ευχαριστώ αλλά, πρέπει να καθαρισω καλά τα τζάμια για να…» Για να βλέπει ο κόσμος καθαρά την ομορφιά στην πανοραμική βόλτα που θα κάναμε στις 11:00!!! Ναι, υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι ακόμα, αυτούς αναζητά η Melodrakma γιατί την Εξίσωση που λέγεται «Ταξίδι», η Ποιότητα των Ανθρώπων μόνο μπορεί να τη λύσει.
Απ’ την πρώτη κιόλας μέρα στο Παλέρμο, σηκώσαμε το κεφάλι ψηλά, πάνω το κεφάλι, ψηλά το βλέμμα... στην Ομορφιά της Οροφής τής Όπερας,
χαίρε Teatro Mássimo που έγινες αφορμή να μιλήσουμε για Έρωτες μεγάλους,
Χαίρε και συ Παντοκράτορα του Monreale που από ψηλά μας προστατεύεις απ’ ό,τι προσπαθεί να μας κάνει να σκύψουμε!!!
Χαίρε Cefalú που μας βούτηξες στο Τυρηνικό Πέλαγος και μας τάισες φρέσκο τόνο ακούγοντας Σικελικό Εσπερινό!
Χαίρε Erice και Selinunta και Agrigento και Armerina και Siracusa, χαίρε Αλκιβιάδη και Μόνικα Μπελούτσι, Taormina και Catania, Χαίρε Αίτνα με τα κρασιά σου και τις 10.000 ετικέτες σου...
Είπα 47 ταξιδιώτες... τόσοι άνθρωποι καινούριοι στη ζωή μου την επαγγελματική, τόσοι υποψήφιοι φίλοι, δικαιούνται το καλύτερο, κι έκανα τα πάντα, μη λογαριάζοντας κανένα κόστος με κρυφό όνειρο και σκοπό ομολογώ... ν’ ακούσω, να κρυφακούσα στην πορεία των ημερών κάτι που να μου δώσει δύναμη να συνεχίσω...
Κι ήρθε η στιγμή που τ’ άκουσα και όντως κρυφάκουσα στις Συρακούσες... δε με είδαν κι έμεινα ν’ ακουσω...
«Τελικά ο Γιάννης δεν είναι απλά καλός ξεναγός... οι επιλογές του σε συνεργάτες, τα ξενοδοχεία του, τα λεωφορεία του, οι συνταγές και το τί τρώμε κάθε βράδυ, πρώτη φορά σε ταξίδι τρώμε καλύτερα στα μενού που έχει φροντίσει το γραφείο παρά όταν πάμε μόνοι μας...η πρόνοια να σκηνοθετήσει συναισθηματικά την κάθε στιγμή...»
… Και γέμισε η καρδιά μου και τα μάτια μου γιατί είναι κάτι στιγμές που... όταν αναγνωρίζεται ο Κόπος και η Ειλικρίνεια της Αγάπης που έβαλες για να γίνει το ταξίδι βίωμα, γεμίζουν και μάτια καρδιά...
Κι ένιωσε πως όλος ο κόπος απ’ τον περασμένο Οκτώβριο που αποφάσισα να πηδήξω απ’ τον έβδομο, ας έσπασα χέρια, πόδια και πλευρά, άξιζε γιατί ανακαλύπτω τα φτερά μου... Έχω πάντα στο μυαλό μου και τον Ίκαρο και τον Ήλιο και στα πόδια μου έχω τη Γη να πατάω, τη μόνη που εμπιστεύομαι όταν διαχειρίζομαι χρήματα και όνειρα άλλων ανθρώπων.
Κλείσαμε χθες με την Απόλυτη Ομορφιά, οι δύο Πολεμιστές του Ριάτσε μας σήκωσαν στα χέρια τους ψηλά και μας έδειξαν ένα χωριό αετοφωλιά... Δεν πήγαμε στη Bova φέτος, πήγαμε στον Πενταδάκτυλο, και μας περίμενε ο Ντανίλο εκεί, σαν τον εραστή του Παζολίνι, εκείνον τον Ντανίλο με καθαρό βλέμμα άλλης εποχής έπαιζε μουσική καθώς ανεβαίναμε κι ύστερα μας είπε στα γκρεκάνικα πως αγαπάει τη γλώσσα μας, πως νιώθει να τη θυμάται, νιώθει πως τη μιλούσε αιώνες πριν κι ήρθε ο παππούς του, Ιταλός σε όλα του πάππου προς πάππου ο παππούς ο ταχυδρόμος, Il Postino ο παππούς του κι έμαθε γκρεκάνικα για να λέει καμιά κουβέντα με τους ελληνόφωνους κάθε φορά που ανέβαινε στις αετοφωλιές τους να τους πάει γράμμα και γραφή...
Έχει όνειρο να πάει μια μέρα στην Κρήτη λέει ο Ντανίλο, να μιλήσει με τους βοσκούς εκεί γιατί μες στο μυαλό του είναι βέβαιος πως τα γκρεκάνικά είναι αδέρφια με τη γλώσσα που μιλούν στον Ψηλορίτη. Η Μικρή Ιστορία ενός μικρού ανθρώπου φούσκωσε, έγινε μεγάλη, έγινε Ιστορία, μέρος της προσωπικής μας Ιστορίας η ειλικρίνεια της Στιγμής στον Πενταδάκτυλο κι είδα μάτια να τρέχουν...
Κι η ζωή συνεχίζεται, όλα ξχνιούνται αλλά όχι όσα νιώσαμε. Θα κάνετε όλοι εύχομαι κι άλλα πολλά καλά και καλύτερα ταξίδια όμως, κανείς ποτέ δε θα μας πάρει ορισμένες Στιγμές που είναι τρυφερές και λεπτές και μας θυμίζουν ότι πάνω από τουρίστες είμαστε άθρωποι. Αυτό θα κάνει η Melodrakma, θα ακρωτηριάζει τα κύτταρα του Τουρίστα και θα ενεργοποιεί εκείνα του Ωραίου Τρυφερού Ανθρώπου.
Αυτή η ομάδα είχε ανθρώπους που δεν κάνανε «ταξίδια μακρινά» και άλλους που είχαν φτάσει στα πέρατα της γης, απ’ την καρδιά της Αφρικής, τα Ημαλάια και τις Άνδεις... Κι όλοι πήραν τη θέση τους στην καρδιά μου γιατί ενεργοποιήθηκε το Τρυφερό τους Κύτταρο.
4-11 Σεπτεμβρίου ξανά Σικελική Εκστρατεία και Puttanesca Siciliana. Για κείνη την αναχώρηση θ’ αλλάξω το ξενοδοχείο στο Αγκριτζέντο και το Τελευταίο Δείπνο στη Scilla! Γιατί όλα μπορούν να γίνουν καλύτερα φτάνει να ξέρεις ν’ ακούς και να πατάς στη Γη. Ξέρω τί θα κάνω…
Ευχαριστώ πολύ και τα 47 Σικελάκια, σας ευχαριστώ που μου δώστε αυτή την Ωραία Ευκαιρία, ν’ ακούσω και να νιώσω πως ο Γιάννης δεν είναι τελικά απλά ένας καλός ξεναγός...
Υπόσχομαι και δεσμεύομαι αυτό να κάνει η Melodrakma... Τη ζωή ολόκληρη δε γίνεται να την αναβαθμίσουμε αλλά 8-10 μέρες το χρόνο θα την ποτίζουμε με κάτι Στγμές Τρυφερές και Λεπτές.
Ευχαριστώ πολύ
El Greco
No comments:
Post a Comment