Έκατσα σήμερα στον υπολογιστή να βάλω τάξη σε φωτογραφίες και αισθήματα κι έπεσα πάνω στη Σικελία... Τί Διαμάντι ταξίδι αποδείχτηκε αυτό!
Απ’ το αεροδρόμιο στην Όπερα, του Παλέρμο, ο Αλ Πατσίνο κι εμείς στη σκάλα της, φωτογραφία με το στόμα ορθάνοιχτο από χαρά εμείς, πάμε μέσα, είναι ωραία ευκαιρία το ταξίδι αυτό, προσφέρει αφορμές να σηκώσουμε το κεφάλι ψηλά, κοιτάξτε ψηλά, την οροφή του Teatro Massimo, δεύτερη μέρα, ξανακοιτάξτε ψηλά, τον Παντοκράτωρα του Μονρεάλε, πόσες ιστορίες κομματάκι-κομματάκι, κοιτάξτε ψηλά και στην Κεφαλού, το κεφάλι ψηλά, το βράδυ έχουμε αρραβώνες, θα φάμε ανελέτε, γλέντι σιτσιλιάνικο τη δεύτερη βραδιά κι αύριο πάμε στο Έριτσε, κοιτάξτε ψηλά πάνω στο βράχο το Έριτσε, κοιτάξτε ψηλά πάνω απ’ το βράχο, κάτω φαίνεται το Δρέπανον, κοιτάξτε τον Σελιντούντα, οι κολώνες του σ’ αφήνουν να τις αγγίξεις, δοκίμασε να δεις πόσο ερωτικό είναι ν’ αγκαλιάζεις αρχαία κολώνα, να γίνεται το στήριγμά σου, να γίνεται παιδικό μολύβι, μπαστούνι γέροντα, Αγκριτζέντο, νύχτα, ψηλά την Ψυχή, απέναντι ο Ναός της Ομονοίας στα μάτια λαού πάντα διχασμένου, Σπαρτιάτες και Αθηναίοι ξεκινάμε για τις Συρακούσες, στρίβουμε, ανεβαίνουμε ψηλά, Πιάτσα Αρμερίνα, σκύβουμε ταπεινά να διαβάσουμε ιστορίες ειπωμένες στα πατώματα, μωσαϊκά κορίτσια στήθη, καμπύλες τέλειες στο πάτωμα κορίτσια πεταμένα αιώνες, το κεφάλι ψηλά, οι Συρακούσες δε σε γέλασαν, έχουν την Ορτυγία, ψηλά το κεφάλι στα λατομεία, ανοιχτό ορθάνοιχτο και στόμα κι αυτί του Διονύσου ν’ ακούσει τον Θουκιδίδη να μιλάει για κείνους τους Έλληνες που πέθαναν κατά χιλιάδες από χέρι άλλων Ελλήνων, βρέχει, να ξεπλύνει της Ιστορίας τις αμαρτίες, ψηλά τις ομπρέλες, φωτογραφία, καρτ ποσταλ το Νότο, φύγαμε για Ταορμίνα, Χαίρε Ομορφιά, φύγαμε για Κατάνια, χαίρε γοητεία της παρακμής, κρασί, το κεφάλι ψηλά κοιτάξτε πόσο κρασί της Αίτνας βρίσκεται εδώ, Χαίρε Αίτνα, χαίρε Πενταδάκτυλε, και σε σένα χαίρε Εμπεδοκλή και Αρχιμίδη, Πυθαγόρα, Αισχύλε, Δάμωνα, Φιντία, χαίρε Βάσω του Ρηγίου γενναιόδωρη, χαίρε μπρούτζινε πολεμιστή του Ρηγίου, νέε και γέρε, χαίρε φίλε που ξανάρθες να ταξιδέψουμε μαζί, χαίρε φίλε φίλου που ήρθες και εγκαινιάσαμε φιλία…
Σπαρτιάτες και Αθηναίοι των δύο τελευταίων χρόνων, σας ευχαριστώ πολύ και γραπτώς. Ο τρόπος που βιώσαμε αυτό το ταξίδι είναι ο τρόπος που φτάνει στην καρδιά, έχει μια δύναμη το ταξίδι αυτό που σε κάνει να σηκώσεις το κεφάλι ψηλά γι’ αυτό και ανανέωσα το ραντεβού.
Υ.Γ: 1 -- Στο Ρήγιο είναι μια αγαπημένη πια φίλη που κάνει σπουδαία δουλειά. Εκτός από ξεναγός είναι και δασκάλα, κι έφτιαξε την «ΕΛΛΗΝΟΜΑΘΕΙΑ: Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού- Ρήγιο Καλαβρίας»! Μπορεί κάποιος απ’ την Ελλάδα να ενδιαφέρεται να κάνει κάτι μαζί της. Η Βάσω του Ρηγίου και της Λάρισας τράβηξε κι αυτό το βίντεο που μοιάζει σα να δαιμονίστηκαν όλοι απ’ τη χαρά, σα να απελευθερώθηκε το Άρωμα της Ανθρώπινης ξεγνοιασιάς για λίγες Στιγμές.
Υ.Γ: 2 -- όλες η φωτό είναι απ' το τελευταίο ταξίδι εκεί, τον περασμένο Σεπτέμβριο και είναι της αγαπημένης φίλης Κατρίνας Μαργαρίτη
Καινούριος Πρωθυπουργός στην Ισπανία, ο εφτάψυχος (άλλης στιγμής κουβέντα) Πέδρο Σάντσεθ. Μετά απ’ την πρόταση Μομφής που έκανε, την κέρδισε και έγινε αυτόματα Πρωθυπουργός.
Ούτε πραγματικά χαίρεται κανείς στην Ισπανία, ούτε αληθινά λυπάται μ’ αυτή την αλλαγή. Ούτε ουσιαστικές αλλαγές μπορεί να φέρει μια κυβέρνηση που ανέλαβε την εξουσία μ’ αυτό τον τρόπο έχοντας το πολύ-πολύ ορίζοντα 1,5 χρόνου ώσπου να γίνουν οι εκλογές, ούτε ήττα ταπεινωτική σε εκλογές είναι για το Κόμμα του Ραχόι. Ίσα-ίσα που του μένει η αίσθηση πως κάποιοι του πήραν την Εξουσία μπαμπέσικα. Ο κος. Ραχόι είχε τη δυνατότητα να παραιτηθεί προχθές και να προκηρύξει εκλογές αλλά δεν το ’κανε, γιατί;
Πρώτη φορά πάντως απ’ το Θάνατο του Φράνκο, στα χρόνια της Δημοκρατίας, πρώτη φορά σε 43 χρόνια υπερψηφίζεται μια πρόταση Μομφής και γίνεται αυτόματα Πρωθυπουργός ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Γιατί έγινε όλο αυτό;
Λόγω διαφθοράς!!!!
Απίθανης διαφθοράς, όποια πέτρα και να σηκώσουν βρίσκουν κάποιον του Κόμματος του Αθνάρ και του Ραχόι, κάποιον που κάτι έχει κρύψει, κάτι έχει κλέψει, τους διέφυγε εντελώς να δηλώσει 30-40 εκατομμύρια ευρώ, αλλά άνθρωπος είναι λέει, ξέχασε, όποιο συρτάρι και ν’ ανοίξουν βρίσκουν μυστικές χρηματοδοτήσεις, υπόγειες διασυνδέσεις των πάντων με όλα…
Είναι παρήγορο αυτό για την Ελλάδα;
Το ότι έχει διαφθορά και η Ισπανία, τη βοηθάει κάπου;
Γιατί μερικοί «φίλοι» φαίνεται να το καταφχαριστήθηκαν, με μηνύματα και μεηλ πανηγυρίζουν…
Αν αυτό βοηθάει κάποιον χαίρομαι. Κι έχω άλλα χίλια παραδείγματα διαφθοράς στην Ισπανία. Ούτε ένα ούτε δυο χίλια. Κι άλλα τόσα στη Γερμανία και την Ιταλία κοκ… Δεν είναι κρίση, είναι παρακμή να χαίρεσαι που υπάρχει κι αλλού διαφθορά λες και υπήρχε περίπτωση να έχεις αποκλειστικότητα. Δεν υπάρχει R αυθεντικότητας στην παρακμή, ο καθένας τη δικιά του.
Ένα μεγάλο κομμάτι των στελεχών του Λαϊκού Κόμματος στην Ισπανία προέρχεται από την Φρανκική παράταξη, παιδιά και εγγόνια φρανκικών είναι πολλοί (και πολλοί άλλοι όχι) πώς να μη νομίζουν ότι το Κράτος του ανήκει;
Πάντως, νομίζω αξίζει να σταθεί κανείς στο ότι όσα περί διαφθοράς του Λαϊκού Κόμματος αποκαλύφθηκαν (όσα, γιατί σίγουρα θα υπάρχουν κι άλλα) από τη Δικαιοσύνη, με Κυβέρνηση του Λαϊκού Κόμματος αποκαλύφθηκαν. Και θα πάνε άνθρωποι στη φυλακή. (Όσοι βέβαια δεν έχουν φροντίσει να βάλουν στην άκρη καμιά 500αριά χιλιάδες ευρώ για εγγύηση ώστε να κυκλοφορούν πάλι ελεύθεροι.)
Απ’ την άλλη, ένας καχύποπτος θα μπορούσε να σκεφτεί ότι όλο αυτό είναι μια καλή ευκαιρία το Λαϊκό Κόμμα να φύγει απ’ το προσκήνιο (χωρίς να χάσει εκλογές) να αναλάβει ένα κάπως αριστερόστροφο, (να φθαρεί στη μέση του δρόμου και να μη μπορέσει να καρπωθεί σε εκλογές στο 100% την όποια φθορά του Λαϊκού Κόμματος) και μέσα στις μυρωδιές αυτής της «κουζίνας», να δημιουργηθούν προϋποθέσεις να πάρει άλλη τροπή το Καταλανικό Ζήτημα. Κι έτσι, για παράδειγμα όσοι έσερναν τον κόσμο στους δρόμους της Βαρκελώνης κραυγάζοντας σχεδόν «Ανεξαρτησία ή Θάνατος», τώρα, μπορεί να πουν ότι το «θάνατος» είναι μια υπερβολή και το «Ανεξαρτησία» το ίδιο. Αλλά όλα αυτά είναι υποθέσεις καχύποπτου συνωμοσιολόγου που φαντάζεται υπόγειες συνεννοήσεις Παλατιού και Μυστικών Υπηρεσιών.
Τώρα πια πάντως υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να μπαλωθεί η κατάσταση, το PSOE, το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα του Πέδρο Σάντσεθ είχε γιαγιάδες και παππούδες αριστερούς, ενώ οι γιαγιάδες κι οι παππούδες του PP, του Λαϊκού Κόμματος του Ραχόι ήταν δεξιοί. Και εν τω μεταξύ, πρωταγωνιστές πάλι οι γιαγιάδες κι οι παππούδες, ενώ τα παιδιά, προσπαθούν να πλουτίσουν και τα εγγόνια θεατές ενός αλμοδοβαριανού κιτς πια.
Μας αρέσει δε μας αρέσει η διαφθορά είναι δικιά μας, των των ανθρώπων, δεν είναι των χωρών.
Δύσκολη γέννα αλλά Habemus Prezzo!Λευκός Καπνός στο Στρατηγείο της Μαδρίτης και κατέληξα στην τιμή του ταξιδιού ζυγίζοντας την ποιότητα των υπηρεσιών, χωρίς ούτε μια έκπτωση σ' αυτό και συγχρόνως λαμβάνοντας υπ' όψιν και τις γενικές δυσκολίες των καιρών!
Κατ' αρχάς συνειδητοποιώ ότι αυτό δεν είναι ένα ταξίδι στην Τοσκάνη.
Είναι μια ευρεσιτεχνία, ένα ταξίδι με Βένετο, Εμίλια Ρομάνα, Ούμπρια και Τοσκάνη, ένα ταξίδι φτιαγμένο αποκλειστικά για όσους ενδιαφέρονται για ταξίδια θεματικά φτιαγμένα στο χέρι. Θα ακολουθήσουμε τα βήματα της ζωής του Δάντη, τον κύκλο της ζωής του, αυτό το υπέροχο δώρο που λέγεται ζωή και που κρατάει λίγο. Απ' τη Γέννηση μέχρι το θάνατό του Δάντη. Θα πάμε παντού, όπου κι αυτόν τον πήγε η ζωή. Την Ιταλία άνω-κάτω! Βερόνα, Λίμνη Γκάρντα, Μπολόνια, Ραβένα, Φλωρεντία, Αρέτζο, Σαν Τζιμινιάνο, Μονταλτσίνο, Μοντεπουλτσιάνο, Σιένα, Περούτζια, Ασίζη...
Δουλεύοντας πολύ καιρό γι' αυτό το ταξίδι, επιβεβαίωσα για μια ακόμα φορά πως είναι αφάνταστα δύσκολο να στήσεις στα πόδια του ταξίδι που δεν είναι μια πεπατημένη, ένα copy paste και μισό. Δεν ήθελα απλά ένα κολλάζ των high llights ενός τόπου, ήθελα να πω μια ιστορία μέσω του τόπου και για τον τόπο. Ήθελα όλα, και high llights αλλά και τ' άλλα, οι ανείπωτες δηλαδή ιστορίες των δρόμων, να είναι όλα μέρος ενός και μοναδικού σεναρίου, όχι το καθένα της μάνας του και του πατέρα του, "πήγα Φλωρεντία", "πήγαμε και Σιένα", σκέσε γειτόνισσα, σκάσε απ'τη ζήλεια σου... πήγαμε πήγαμε πήγαμε...
Πήγαμε αλλά πόσο ίδιοι γυρίσαμε;
Τί κάναμε εκεί που πήγαμε;
Και κυρίως, ΤΙ ΝΙΩΣΑΜΕ;
Όσο περνούν τα χρόνια, αυτό με νοιάζει μόνο, τί τελικά θα νιώσουμε γιατί θα είναι και το μόνο που θα θυμόμαστε.
Κι έτσι είπα μια φορά που πάμε, ας φτιάξουμε ωραίες αναμνήσεις και κει...
Έκατσα λοιπόν, πήρα βελόνι και κλωστή κι έφτιαξα πρώτα ιστορίες, κι ύστερα τις έβαλα να διαδραματίζονται μέσα σε πόλεις και σε εξοχές, αλλά ήθελα να μένουμε και μεις όπου εξελίσσεται η ιστορία μας, όχι σε πόλεις κοντινές, όχι στα 29 χιλιόμετρα, στις ίδιες που μένουν οι ήρωές μας, να μπορούμε να βγαίνουμε τα βράδια μαζί τους, δεν έχουμε ούτε μια νύχτα για χάσιμο, δε θα πρεπε να έχουμε ούτε μία στη ζωή μας για χάσιμο.
Είναι αφάνταστα δύσκολο να χτίσεις ένα ταξίδι θεματικό, να πατάει στο ίδιο story line, να δέσεις τα πάντα με την ίδια χρυσή κλωστή, πόσω δε μάλλον να χτίσεις και να δέσεις σε μία από τις πιο ακριβές περιοχές τής Ευρώπης... σαν έμπορος της Βενετίας να θες την καρδιά της Ιταλίας αλλά η καρδιά σου η ίδια να φωνάζει «χωρίς αίμα»…
Έτσι, μετά από πάρα πολύ προβληματισμό,- γι’ αυτό και η καθυστέρηση ν’ ανακοινωθεί η τιμή- αποφάσισα τελικά το ταξίδι μας να μην είναι με ημιδιατροφή.
Οι λόγοι πάρα πολλοί και κυρίως τα κόστη. Ήμουν μέχρι πριν λίγες μέρες αποφασισμένος να λύσω αυτό το θέμα αλλά απ' την άλλη δεν ήθελα να είναι κάτι μακαρόνια κι arrivederci, ήθελα επιλεγμένα εστιατόρια με μενού ειδικά φτιαγμένα για μας…
Τα κόστη γι’ αυτό που ήθελα, απαγορευτικά!!!!!
Έτσι κατέληξα στο να συμπεριλάβω δύο μόνο γεύματα!
Το ένα με θέα το εκπληκτικό Σαν Τζιμινιάνο, και το άλλο, την πρώτη βραδιά
μας στη Φλωρεντία. Και τα δύο με wine tasting 3 κρασιών. Αλίμονο να μην κάνουμε στην Τοσκάνη 2 τουλάχιστον wine tasting και να μας λεν μετά βλαχάρες.)
Όλα τ’ άλλα, τα υπόλοιπα δείπνα, οι προθέσεις μου μέχρι προχθές, θα γίνουν προτάσεις επί τόπου με διάφορες εναλλακτικές ώστε να εκτιμήσει ο καθένας ανάλογα με την όρεξη της στιγμής και τις δυνατότητές του. Εκεί που αρνήθηκα να κάνω έκπτωση είναι στην ποιότητα της ουσίας τής σχέσης μας με τον συγκεκριμένο τόπο κι είπα κάθε βράδυ έξω μαζί, μικρά by night περιπατητικά για να δούμε με ποια σκιά μοιάζουμε και ποιο φως κάθε πόλης μας ταιριάζει.
Καταλήγοντας λοιπόν, ΟΛΑ θα γίνουν όπως περιγράφονται στο πρόγραμμα και απλώς στα δείπνα θα ακολουθεί όποιος θέλει και θα παραγγέλνει αλά καρτ ώστε να ξοδέψει όσο θέλει και μπορεί.
Τιμή 935 + 160 φόροι (Συμπεριλαμβάνονται δύο γεύματα/δείπνα.)
Επιβάρυνση για μονόκλινο 220 ευρώ.
Παρακαλώ θερμότατα, όσοι έχετε κάνει προκράτηση, να επικοινωνήσετε άμεσα για επιβεβαίωση ή όχι καθώς και για τα περαιτέρω
.
Ραντεβού στην καρδιά τής καρδιάς τής Ιταλίας!
Αυτή τη φορά, στην ιστορία μου, φεγγάρι δεν υπάρχει! Χέρι-χέρι θα διασχίσουμε το Σκοτάδι μες στην Κόλαση του Δάντη για ν' αναζητήσουμε ό,τι για τον καθένα μπορεί να είναι Παράδεισος.
Η Σκηνή της αναγνώρισης έγινε χθες τα ξημερώματα κι έτσι αναγκαστήκαμε να τα πάρουμε όλα απ’ τη αρχή. Ο Πινόκιο ανέβηκε στο βήμα και μίλησε για το Ψέμα. Για όλα τα ψέματα που είπαμε στον καθρέφτη. Είμαστε άσχημοι χωρίς ψέματα.
Ξυπνήσαμε όλοι με όρεξη για κρασί. Απ’ τις 8:00 το πρωί σκεφτόμαστε το κρασί. Σβήνουμε τον πόθο με καφέ. Όλη μέρα δεν πρέπει να πιούμε σήμερα. Μας περιμένει βράδυ αξέχαστο. Ένα Γκαλά που η Melodrakma μπορεί και να υποσχεθεί και να πραγματοποιήσει.
Πού;
Τί;
Πώς; Αυτό είναι το σημαντικότερο.
Μέρα υπόδειγμα κομψότητας η σημερινή. SIENA, MONTALCINO, MONTEPULCIANO και το βράδυ...
Να πάρουμε τα πράματα απ’ την αρχή, χτυπάει το τηλέφωνο, αφύπνιση, πρωινό κι αφού νικήσουμε την έντονη επιθυμία μας για κρασί, πάμε πρώτα στην πόλη, πάμε στη Σιένα, να περπατήσουμε στα στενά της, να δούμε πια μέρα όσα χθες βράδυ νιώσαμε. Άλλη τη μέρα άλλη τη νύχτα μια πόλη, όπως ακριβώς μερικοί άνθρωποι. Λες κι είναι άλλη κι η Piazza del Campo, άλλη η Duomo, άλλοι εντελώς μερικοί από μας… Χρόνος για καφέ, αυστηρά για καφέ, ούτε μπύρα 0%, καφέ μόνο και ραντεβού εδώ ακριβώς, ας το θυμάται το «εδώ» ο καθένας όπως θέλει.
Μιάμιση ώρα αργότερα.
Αναχώρηση για άλλο ένα χωριό-σκηνικό: Montalcino.
Μουσική.
Κοιτάξτε απ’ το παράθυρο… Σ’ αυτή την Κοιλάδα κάποτε… Όχι, δε μοιάζει με τις Θερμοπύλες κι όμως…
Θέμα μας σήμερα η Προδοσία. Όλη μέρα Προδοσία!
Ποιητή, μίλησέ μας μας για κείνη την ημέρα, τη μέρα που μπροστά στα ίδια σας τα μάτια προδόθηκε η πατρίδα σας, κι έπεσε η Φλωρεντία και συ μαζί της…
Πες μας ποιητή, ποια προδοσία πονάει πιο πολύ:
Της πατρίδας ή η άλλη, η μικρή-μεγάλη, η προσωπική; Πες μας Δάντη, μια απιστία μπορεί να τα βάλει με τις Θερμοπύλες μέσα μας;
Φτάσαμε στο Montalcino.
Απελθέτω απ΄ εμού το ποτήριον τούτο… Θέλω να τα σκεφτούμε όλα αυτά με καθαρό μυαλό, στάλα αλκοόλ, μόνο καφέ εδώ, απελθέτω…
ΟΧΙ!!!!!
Αλλαγή πλεύσης τής «θεραπείας». Ας γίνει το θέλημα της ομοιοπαθητικής. Πότε θα επιστρέψουμε σε τούτο το μαγικό χωριό της Τοσκάνης; Βγάζει έξοχο δικό του κρασί…
-20 μπουκάλια Brunello di Montalcino per favore!!!!
Εις υγείαν!
Ξέρω, δε σας νοιάζει καθόλου τώρα το χωριό, Viva il Brunello di Montalcino όμως… νά το Κάστρο, νά και το Δημαρχείο κι ο Καθεδρικός… να και η “Enoteca La Fortezza”
Σε όποια κατάσταση είναι ο καθένας, μαζεύει τη χαρά του και στο πούλμαν.
Μουσική.
Να βγουν οι προδομένοι στο διάδρομο.
Όχι, οι προδότες πρώτα.
Ποιος δεν είναι και τα δυο;
Μουσική.
Φύγαμε για το περίφημο Montepulciano!
Αυτό είναι η Τοσκάνη, τα χωριά της, η φύση της, η αρχοντιά της απλότητας…
Μόνο καφέ στο Montepulciano. Απελθέτω…
ΟΧΙ!!!!!
Αλλαγή πλεύσης τής «θεραπείας». Ας γίνει το θέλημα της ομοιοπαθητικής και δω!
Ασφαλώς κι έχει δικό του κρασί το Montepulciano! Πάμε κατ’ ευθείαν στην Piazza Grande
20 μπουκάλια Nobile di Montepulciano per favore!!!!!!!
Viva il Nobile di Montepulciano!!!!!!!!!!!!!!!
Viva!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ελάτε μια βόλτα στο χωριό κι αναχωρούμε… Ανεβείτε στο λεωφορείο…
Μουσική…
Πού πάμε;
Στην Αντηνόρα… Είναι στο μυαλό του Ποιητή η Αντηνόρα, το πιο κρύο χωριό του μυαλού, μια τεράστια κωμόπολη, σχεδόν μεγαλούπολη τη λες πια την Αντηνόρα… Ανοίξτε το Χάρτη να σας τη δείξω, κάτω-κάτω, στην Κόλαση βρίσκεται, φλερτάρει μόνιμα το μυαλό με την Κόλαση, κλείστε τα μάτια, κοιτάξτε… κάνει κρύο στην Αντηνόρα τρομερό γιατί είναι από πάγο φτιαγμένη η καρδιά του προδότη… Εκεί ζουν μόνο προδότες της Ιστορίας και της Ποίησης, πάμε, τώρα που θωρακιστήκαμε με κρασί πάμε να δούμε ποιος μας μοιάζει… Κάτω-κάτω, σκαλί-σκαλί στην Κόλαση… να ο Μπόκα ντελί Αμπάτι, εκείνος που τσουγγρίζει το ποτήρι του με τον Εφιάλτη… Να κι ο Τάσος της Γκόλφως σε ρομαντικό δείπνο με τον Chris Wilton, , τον κατά κόσμον Jonathan Rhys-Meyers, εκείνον τον ελεεινό απ’ το Mach Point του Woody Allen…Κι αυτός εκεί ο ζητιάνος;;;; Ο Ωνάσης...
Σςςς... ποια φωνή ακούγεται πίσω απ' αυτή την πόρτα;
Βιβή, άνοιξε…
Ο Μουσολίνι…
Θε μου, αυτή μάλιστα, είναι Κόλαση με τα όλα της!
Φτάσαμε. Στη Σιένα, στο ξενοδοχείο μας.
Είναι μεσημέρι, όλοι χρειάζονται λίγο χρόνο, ανάμεσα από Κόλαση και παράδεισο το Καθαρτήριο-Ξενοδοχείο. Όλοι χρειάζονται λίγο χρόνο, ανάμεσα σε κρεβάτι και καθρέφτη ο χρόνος ετούτος.
Ραντεβού σε δυο ώρες στο λόμπυ.
Είναι η τελευταία βραδιά απόψε.
Η Melodrakma ετοίμασε κάτι αντάξιο της εμπιστοσύνης και της αγάπης που εισπράττει.
Η βραδιά αυτή πρέπει να μπει στο περίφημο μπορντό βελούδινο κουτάκι όπου φυλάμε τα διαμάντια των Στιγμών.
Η Αριστοκρατία της Τοσκάνης, οι βαρόνοι της Μόδας της Ιταλίας ολόκληρης θέλω να θαμπωθούν απόψε μόλις δουν το λαμπερό και κομψό σας ντύσιμο! Απόψε θέλω Star Quality, να λάμπουμε που η βραδιά είναι μπροστά κι ας είναι η τελευταία.
Όχι, δε θα πω πού πάμε…
Για δείπνο πάμε, Γκαλά σε τόπο μαγικό…
Κοιτάξτε γύρω μας, πράσινα αμπέλια, αχτίδες χρυσές κι ένας κόκκινος ήλιος πάνω απ’ το Κάστρο… Ναι, σ’ αυτό το Κάστρο πάμε, κι αυτά τ’ αμπέλια ήταν ένα Φέουδο κάποτε, τότε, που ο Μοντεβέρντι θα γράψει την πρώτη Όπερα, αμπέλια και μουσική, ξενάγηση πρώτα, ξενάγηση μ’ ένα ποτήρι στα χέρια, κι άλλο ποτήρι, και τρίτο, θα δοκιμάσουμε τρία διαφορετικά κρασιά μιας γης που δίκαια καυχιέται για ό,τι προσφέρει στον ήλιο, εις υγείαν όλων όσων μας αγάπησαν και τους προδώσαμε, είναι κι αυτή μια Συγνώμη, μια κάθαρση, εις υγείαν κι ακολουθείστε με, θα περάσουμε μέσα στο Κάστρο τώρα, για το Δείπνο.
Δείπνο στο ωραιότερο Μεσαιωνικό Κάστρο της Τοσκάνης και αφιέρωμα στην Όπερα. Μία-μία οι ηρωίδες του Λυρικού Θεάτρου απόψε θα μας πουν την Ιστορία τους!!!!!!!! Το δείπνο μας αυτό θα το συνοδεύσουν οι σημαντικότερες άριες του Λυρικού Θεάτρου!
Σςςςςς ακούστε ομορφιά…
Δείτε ομορφιά…
Κλείστε τα μάτια, δείτε ποιοι μας περιμένουν… Ναι… η Norma είναι αυτή που προσεύχεται στο Φεγγάρι των Προδομένων, να και η Manon Lescaut, έχει μείνει Sola Perduta Abbandonata… No voglio moriré, no voglio moriré, No voglio moriré, no voglio moriré…η Madame Butterfly γυαλίζει το σπαθί με κρασί και sake, η Mimi αφήνει τη μποέμικη ζωή για να ρθει μαζί μας μια βραδιά στον Παράδεισο της Κολάσεως, η Πριγκίπισσα Turandot αποκαλύπτει το όνομα του αιώνιου εραστή της, η Carmen κάνει έρωτα μπροστά στα μάτια μας με την Ελευθερία και την Απόφασή να είναι ο εαυτός της, η Violetta Valéry ξεριζώνει την καρδιά της κραυγάζοντας «Ama me Alfredo», η Maddalena τραγουδάει στον ποιητή Andrea Chénier, η Tosca στο ζωγράφο Mario Cavaradossi, η Lauretta ψιθυρίζει στον Rinuccio «O Mio Babbino Caro» και μεις, παρά τα όσα του καθενός μαζί τους υψώνουμε το ποτήρι στη χαρά της ζωής.
Αυλαία σήμερα. Δεν ξέρω αν στο ταξίδι αυτό στη Βόρειο Ισπανία έρχονται άνθρωποι καλοί ή καλούς τους κάνει ο τόπος.
Από καρδιά σε καρδιά κατ’ ευθείαν η κάρτα που ήρθε χθες στο δωμάτιό μου.
«Γιάννη βρήκα τη ροκ θεία και μου έδωσε μια ροκ ζώνη για σένα. Να τη θυμάσαι και να σαι πάντα ανυπότακτος, να γεμίζεις τους ταξιδιώτες σου φως, μουσική τέχνη, ιστορία…
Μας πέταξες όπως η μάγισσα Μάρι σχίζοντας τον άνεμο που έρχεται απ’ την πατρίδα όλων μας, τον ορίζοντα, το χτένι του ανέμου και η μουσική μας… Θα φχαριστιόμαστε που γινόμαστε κάτι αντίθετο απ’ την απάτη κι αυτό είναι κάτι…
Βουλιάξαμε «κυριολεκτικά» στα κύματα του Ατλαντικού, ανασάναμε πάνω απ’ τις λίμνες, στις χιονισμένες κορυφές, παραστάσεις, Πασιονάρια, ΕΤΑ, Γκερνίκα…
«Καλύτερα να πεθαίνεις όρθιος παρά να ζεις γονατιστός», βασκική γη και Ελευθερία, μουσική…κλάψαμε μαζί σου στη Γκερνίκα Γιάννη. Σ’ ευχαριστούμε.»
Αυλαία σήμερα για τη Φρεγάτα των ταξιδιών της Melodrakma!
Αυλαία και για την ΕΤΑ. 4 Μαΐου μαζεύτηκαν στη Γαλλία, να κλείσουν υποτίθεται οριστικά ένα ακόμα μεγάλο κεφάλαιο της Ιστορίας και τα φερε έτσι η ζωή να τα ζήσουμε όλα από κοντά. Η ΕΤΑ ανακοίνωσε τη διάλυσή της μετά από 59 χρόνια. Ήμασταν και μεις εκεί με τον τρόπο μας. Και είδαμε πόσο μας μοιάζουν τα 59 χρόνια. Πως ο χρόνος μπορεί με όλα, πως εκφυλίζονται και άνθρωποι και Ιδέες και Αγώνες. Αυλαία και για την ΕΤΑ με επιλεκτικές συγνώμες και ιστορικές στιγμές. .
10 μέρες αυτό το ταξίδι, κάθε μέρα του κι ένα ραντεβού με μια στιγμή αιώνια.
Στο Πόρτο μας περίμενε ο Πεσσόα και σα να ήμασταν καλεσμένοι σε γάμο στην Κανά, μάς μάζεψε και μας πολλαπλασίασε γίναμε πολλοί και πολλά κι όλα έτοιμα μέσα μας για ταξίδι.
Στο Σαντιάγκο οι Άγιες Μαρίες τάισαν αναρχικούς γλάρους και μας πέταξαν ως τα γκρίζα χρόνια της Ισπανίας, γκρίζα όλα ώσπου ήρθε η Κορούνια κι άναψε το φάρο της έβαψε Μπλε το γκρι, έγχρωμα όλα μέσα μας κι η θάλασσα και οι λίμνες και τα βουνά, και τα δάση, κι όσα είπαμε, κι όσα τα πρόλαβε το αίσθημα, τα νιώσαμε και δε χρειάστηκε να πούμε, η Ελευθερία, η Φύση, η Χαρά για τη ζωή, το Πέφτω και ξανασηκώνομαι… Στην υγειά όλων αυτών πίναμε κάθε βράδυ μόνοι η παρέα, στην Ελευθερία, στη Φύση, στη Χαρά για ζωή μέχρι που φτάσαμε στην Γκερνίκα, που ισοπεδώθηκε κι ύστερα σιωπηλά ξανασηκώθηκε στα πόδια της για να γίνει σύμβολο και μήνυμα…
Την τελευταία μέρα του ταξιδιού πήγαμε στη Γκερνίκα.
Μέσα σ’ αυτή την πράσινη θάλασσα, μέσα στα απίθανα βασκικά δάση, λίγο πιο πέρα απ’ το περίφημο Δέντρο τής Γκερνίκα, προχθές φυτεύτηκε ένα δέντρο ακόμα. Παιδιά απ’ το Ναγκασάκι ήρθαν ως το βασκικό χωριό-σύμβολο και φύτεψαν δέντρο, για να μην ξεχάσουν κι αυτοί και μεις…
Τα δυο πειράματα της φρίκης, το 1ο και το τελευταίο: «Βόμβες σε άμαχους». Γκερνίκα-Ναγκασάκι κι ανάμεσα στα δυο 60.000.000 θύματα!
Το ταξίδι αυτό αποδεικνύεται ένα μεγάλο επίκαιρο Σχολείο.
Ευχαριστώ όλους όσους το μοιραστήκαμε κι αυτή τη φορά, όλους όσους εμπιστεύονται τον τρόπο τής Melodrakma για να γίνει το κάθε ταξίδι βίωμα.
81 Χρόνια μετά, ποιος ξέρει τί θα γράψει η Ιστορία, αν θα μας σημειώσει κάπου έστω κάτω-κάτω και πίσω, αν θα μαθευτεί η αλήθεια, αν υπάρχει αλήθεια, τί πραγματικά έγινε στα Ιμια, τί μαγειρεύτηκε με το δημοψήφισμα, πόσες κουταλιές Αμερικανικού ή Ρωσικού ή Γερμανικού συμφέροντος έχει η όποια ενίοτε "προοδευτική στάση" της όποιας δήθεν προοδευτικής Κυβέρνησης...
Να τί έγραφε ένα μέρος του Ευρωπαικού Τύπου λίγες μέρες μετά το βομβαρδισμό της Γκερνίκα. Ερήμην μας γράφεται κι επτασφράγιστο μυστικό μένει η ιστορία μας η ίδια. El Greco «ΤΗΝ ΓΚΕΡΝΙΚΑ ΤΗΝ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΑΝ ΟΙ ΕΡΥΘΡΟΙ [!]»: Βερολίνον, 30.- Ο εν Σαλαμάνκα ιδιαίτερος απεσταλμένος του ημιεπισήμου Γερμανικού Πρακτορείου ηδυνήθη –ως τηλεγραφεί– να συνοδεύση τα πρώτα εθνικά [φρανκικά] στρατεύματα, τα οποία εισήλθον εις την πόλιν της Γκουερνίκας, την οποίαν κατέστρεψαν οι ερυθροί. Ο εν λόγω ανταποκριτής προσθέτει ότι ο ενθουσιασμός των ανδρών και γυναικών, οι οποίοι είχον καταφύγει εις υπογείους σήραγγας ή εις τα όρη και οι οποίοι κατασπάζωνται τους στρατιώτας, παρουσίαζε μίαν περίεργον αντίθεσιν προς την εικόνα της καταστροφής, την οποίαν είχον προκαλέσει οι ερυθροί.
ΤΟ ΓΑΛΛΙΚΟ ΧΑΒΑΣ: Ο απεσταλμένος του [πρακτορείου] «Χαβάς», μεταδίδει: «Η Γκερνίκα δεν υφίσταται πλέον. Η πυρκαϊά την οποίαν έθεσαν φεύγοντες οι ερυθροί, την μετέβαλεν εις σωρόν ερειπίων, επάνω εις τα οποία προβάλλουν μερικοί τοίχοι.
ΓΑΛΛΙΚΕΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ: Τας πληροφορίας περί καταστροφής της Γκερνίκα από τους ερυθρούς, επιβεβαιούν και τα τηλεγραφήματα των απεσταλμένων της «Ζουρνάλ» και της «Ζουρ» εις Γκερνίκα. Ούτοι προσθέτουν την πληροφορίαν, ότι η Γκερνίκα επυρπολήθη από τους αναρχικούς μετά οξυτάτην διένεξιν με τους Βάσκους αυτονομιστάς. [Σημ. «Φ»: Ισπανοί ερευνητές ανέτρεψαν τους ισχυρισμούς περί ερυθρών, υπογραμμίζοντας ότι ο φρανκικός στρατηγός Μόλα είχε δώσει σαφείς εντολές στους Γερμανούς να αποφεύγουν βομβαρδισμούς αμάχων. Αλλά και ο Γκαίρινγκ είχε παραδεχθεί σε Αμερικανούς ανακριτές του ότι στην Γκερνίκα δοκιμάστηκαν οι νέες τεχνικές βομβαρδισμού από τα «Heinkel He 111».
«ΑΓΑΝΑΚΤΟΥΝ ΟΙ ΦΡΑΝΚΙΚΟΙ»: Βερολίνον, 1.- Αγγέλλεται εκ Βιττώρια της Βισκαΐας ότι θύελλα αγανακτήσεως επικρατεί εν όλη τη εθνική Ισπανία λόγω της εσκεμμένης καταστροφής της ιεράς πόλεως των Βάσκων Γκουερνίκας υπό των ερυθρών οι οποίοι έκαμον χρήσιν δυναμίτιδος και πετρελαίου διά το καταστρεπτικόν των έργον.
Πηγή τουλάχιστον για μας στην προκειμένη ο Φιλίστωρ της Καθημερινής
Καλημέρα Malena, καλημέρα Lucia, καλημέρα Arice, Rita, Julieta, Γκόλφω, Nicoleta, Principessa, Alaitz… Καλημέρα Αφροδίτη, καλημέρα Μποτιτσέλι, και σε σένα Μοντεβέρντι καλημέρα, να πεις χαιρετισμούς στη Δάφνη, να της πεις πως κάθε Μεταμόρφωση αν δεν ξεκινάει απ’ τη Μέσα Αγωνία, όπερα δε φτιάχνεται, καλημέρα Οβίδιε, καλημέρα Μικελάτζελο…
Σας κάλεσα όλους μαζί εδώ σήμερα για να σας ζητήσω μια χάρη…Θέλω να πάρει ο καθένας από σας μερικά άτομα του γκρουπ απ’ το χέρι και να τα κάνει να χαθούν μες στην πόλη. Φροντίστε μόνο, όσο θα χάνονται, τόσο να βρίσκουν... Στη Φλωρεντία είμαστε, όλο κκαι κάτι θα βρει ο καθένας φτάνει ν' αφεθεί να χαθεί...
ΜΕΡΑ 5η:
Αφύπνιση. Πρωινό. Φορτώνουμε βαλίτζες και δε φεύγουμε. Ελεύθερος χρόνος στην πόλη που μπορεί να κοιτάξει κατάματα οποιαδήποτε άλλη πόλη στον κόσμο.
Χρειαζόμαστε ένα πρωινό με χρόνο ελεύθερο σ’ αυτή την πόλη. Κάποιος μπορεί να θέλει να επισκεφτεί το Palazzo Vecchio, κάποιος άλλος μπορεί να ξαναμπεί στην Uffizi, άλλοι μπορεί απλά να περπατήσουν κι ύστερα να πιουν καφέ, κάποιος μπορεί να βρει μια γωνία και να φλερτάρει με τους περαστικούς και με το παρελθόν του, τότε που πραγματικά φλέρταρε τους πάντες και τα πάντα, θέλω ένα πρωινό χαλαρό, για ό,τι διψάει η ψυχή του καθενός...Μέχρι και χωνιά επιτρέπονται σήμερα. Μοναδική, μία και μοναδική ευκαιρία για ψώνια φτάνει να μην τα δω, μια ζακέτα, ένα καλό μεταξωτό φουλάρ ριγμένο πάνω στις σακούλες, να μην τα δω, να είναι κάπως καμουφλαρισμένα μόνο όταν θα συναντηθούμε, για ν’ αναχωρήσουμε για ν' αναχωρήσουμε απ' την πόλη του Ποιητή.
Ραντεβού εκεί που στέκεται τώρα αυτό το ηλικιωμένο ζευγάρι, ναι, η κυρία με τη γυρτή πλάτη κι κύριος με το τρεμάμενο μπαστούνι. Εκεί θα είναι μην ανησυχείτε. Με τα χρόνια η κίνηση γίνεται μέσα μας, λιγοστεύει η περιττή μετακίνηση, κίνηση μόνο και μέσα μας… Το ηλικιωμένο ζευγάρι θα είναι εκεί, σα μνημείο να μας δείξει το δρόμο προς όσα θα έρθουν και στη δική μας ζωή.
(Κάποιες ώρες αργότερα. Στο λεωφορείο.)
Συγχαρητήρια για τη συνέπεια.
Κοιτάξτε το ζευγάρι…
Φεύγουν κι αυτοί… ώρα για φαγητό. Αυτοί στο σπίτι τους και μεις… Εμείς πάμε σε κάτι που πραγματικά το αξίζετε. Κλείσατε αυτό το ταξίδι πριν καν ολοκληρωθεί το γράψιμό του…Αξίζετε να γνωρίζετε την πραγματική Τοσκάνη!!!! Φύγαμε… Μουσική! Φύγαμε... Πάμε για κρασί σ’ ένα απ’ τα ωραιότερα αγροκτήματα του μαγικού αυτού τόπου. Πάμε κάπου με θέα εκπληκτική γιατί το αξίζετε… Σήμερα το μεσημέρι θα φάμε και θα πιούμε με θέα το Σαν Τζιμινιάνο! Θα φάμε και θα πιούμε κοιτάζοντας έναν πίνακα… Ναι, συμφωνήσαμε να σεβαστούμε το χρόνο και τα χρήματα που διαθέτουμε σε ταξίδι… Συμφωνήσαμε πως καμιά φορά από 7-8 μέρες εξαρτάται η χρονιά μας ολόκληρη, το να τη βγάλουμε και φέτος χωρίς αντικαταθλιπτικά… Με απόλυτη εμπιστοσύνη μού αναθέσατε να φροντίζω κάθε χρόνο τις λέγες μέρες που θα θρέφουν τις πολλές, είναι σπουδαίο δώρο αυτό, δε θα το απωλέσω…
Φτάσαμε…
Ναι, αυτός είναι ο ιδανικότερος λόφος για να κοιτάζει κανείς το Μανχάταν του Μεσαίωνα πίνοντας κρασί και δοκιμάζοντας τον κόπο των χεριών κάποια Λουτσίας και της μικρής της αδερφής, τής Αναλίζας.
Γεύμα με θέα το Σαν Τζιμινιάνο.
Όπως ακριβώς βρήκαμε το ιδανικό σημείο απέναντι στο θρυλικό Τολέδο και δειπνήσαμε, αυτό ήθελα και εδώ…
Saluti!
Ελάτε… φωτογραφία όλοι μαζί!!!!
Ήθελα να φάμε και να πιούμε βουτηγμένοι στην ομορφιά αλλά τώρα θέλω να περπατήσουμε μέσα της, να περπατήσουμε σ’ ένα απ’ τα ωραιότερα χωριά τής Ευρώπης. Πάμε απέναντι, πάμε για ξενάγηση στο Σαν Τζιμινιάνο και μετά καφέ.
Ωραίο κι από μακριά ωραίο κι από μέσα... Μετά καφέ είπαμε, περιμένετε… Πρώτα θέλω ν’ ανακαλύψουμε τί έκανε ο Δάντης σε τούτο εδώ το χωριό κι ήρθε άρον άρον εκείνη την Άνοιξη…
Τώρα στρίψτε από δω, αριστερά…θέλω να σας συστήσω ένα καλό φίλο Πάπα που πάνω κι απ’ το Θεό αγάπησε το κρασί του Σαν Τζιμινιάνο…
Στηθείτε εκεί απέναντι…Θα σας πω τί θέλω να κάνουμε… Θα σας το πω εκεί, εκείνη την ώρα και τη στιγμή όχι τώρα… Στηθείτε...
Ελεύθεροι για καφέ.
Θυμάται κανείς τί ώρα είπαμε θα φύγουμε;;;
Μπράβο Βιβή, είναι αλκοτέστ τέτοια ώρα κι η πιο απλή ερώτηση.
Ραντεβού την ώρα που μόλις ακούσατε στην Piazza della Cisterna.
(Κάποια ώρα αργότερα στο λεωφορείο.)
Είμαστε όλοι!!!
Andiamo.
Μουσική…
Φτάσαμε.
Κοιτάξτε τη από μακριά… Μισό λεπτό…κόψε ταχύτητα… περίμενε ν’ ανοίξω και την ένταση της μουσικής…Κοιτάξτε τη… Αυτή είναι η Σιένα! Εδώ θα κοιμηθούμε δυο νύχτες!
Πάμε για λίγο στο ξενοδοχείο, το χρειάζεστε όλοι μετά από τόσο κρασί αλλά ραντεβού την ώρα που είπαμε στη ρεσεψιόν. Θα βγούμε για το καθιερωμένο μας by night…
Ναι, αυτή είναι η Piazza del Campo, εδώ γίνονται κάθε χρόνο οι θρυλικές Μεσαιωνικές Ιπποδρομίες…το περίφημο Palio. Αύριο θα τη δούμε καλύτερα την πόλη, πάμε τώρα προς το Duomo γιατί εκεί έκανα ραντεβού με κάτι ντόπιους φίλους. Χρόνια κανονίζω αυτή τη συνάντηση. Θα έρθει ο Πάπας Μαρτίνος! Του ζήτησα να μας μιλήσει περί αλκοόλ… Απόψε η βραδιά είναι αφιερωμένη στην κλίση μας προς κάθε τι που μπορεί να καλύψει ολόκληρη τη γκάμα: απ’ το να μας κάνει απόλυτα ευτυχισμένους ως να μας καταστρέψει εντελώς.
Αυτό είναι το θέμα μας σήμερα, η Γοητεία που ασκεί πάνω μας ο κίνδυνος, η επαφή με τα όριά μας…
Περάστε στο Καθαρτήριο κι έρχομαι… Ξεντυθείτε απ’ τη μέση και πάνω, θέλω ν’ ακούσω την καρδιά να μιλάει για τον Πόθο που έμεινε ανεκπλήρωτος από φόβο. Κι ο Ποιητής θέλει ν' ακούσει όλα όσα δεν τολμήσατε, ξεντυθείτε.
Dante, δικοί σου...
Μόλις ο Ποιητής ακούσει και τον τελευταίο, θα πάμε για φαγητό, γι’ απόψε, για το δείπνο το θέμα μας είναι το Ψέμα. Ετοιμάστε ένα ψέμα ο καθένας, ένα ελεεινό ψέμα, το ελεεινότερο που είπατε κάποτε και που στην αρχή δε σας άφηνε να κοιμηθείτε μην και σας ανακαλύψουν αλλά ύστερα το συνηθίσατε και το πιστέψατε και το ζήσατε και σχεδόν έγινε αλήθεια κι έτσι ο ψεύτης μοιάζει τώρα προφήτης…
Ένα νόμισμα η ζωή μας που πετάχτηκε πάνω κάποτε κι ακόμα πέφτει…
Βάλτε κι άλλο κρασί και κάποιος ν’ ανοίξει την πόρτα, δεν ακούτε που χτυπάει;
Καλώς τον!!! Έλα να σ’ αγκαλιάσω… Ήσουν εκεί πάντα, δάσκαλος στα δύσκολα πάντα…
Λοιπόν, φορέστε τώρα τις μπλούζες και τα πουκάμισά σας και γονατίστε... Αυτός θα σας εξομολογήσει σήμερα.
Ό,τι μπορούσα να κάνω για να είναι έτοιμος ο χώρος που θα στεγαστεί ένα όνειρο και δουλειά 25 χρόνων το έκανα. Τα περισσότερα, λόγω φυσικής απουσίας τα έκανε η Ειρήνη, η αδερφή μου, κι ο Θύμιος, ο συνεταίρος της στο Harvest. Ένα ακόμα μεγάλο κέρδος για την καρδιά. Να ξέρεις ότι η αδερφή σου είναι αδερφή σου στα εύκολα και στα δύσκολα κι επιπλέον να επιβεβαιώνεις πως η περίοδος που κάνουμε φίλους τελικά δεν κλείνει κάπου μετά τα 30.
Κι οι δυο τους ήταν εκεί μέρα νύχτα, ρωτώντας πάντα, την Αλάιτζ και μένα, «τί θες, πώς το θες»… κι όσο επέτρεπε η απόσταση προσπάθησα να το κάνω εύκολο…
«Στο χώρο υποδοχής θέλω αυτό…»
«Στο κυρίως γραφείο ετούτο…»
«Στο δικό μου σίγουρα αυτό…hecho a mano con amor… στο γραφείο μου θέλω τον κόσμο φτιαγμένο στο χέρι με αγάπη, όπως είναι κάθε ταξίδι, στο χέρι, με αγάππη…
«Α…και να βάλετε εγκατάσταση για Μουσική… Καμιά έκπτωση στη Μουσική… Ν΄ακούγεται Dolby Stereo η αγάπη για τη ζωή.» με τέτοια τους ζάλισα…
Ειρήνη, Θύμιο, είναι στιγμές που εκτός απ’ τα ιδιωτικά οφείλουμε και δημόσια κάποια ευχαριστώ κι αυτό σας λέω τώρα. Ευχαριστώ κυρίως για το χρόνο που ξέρω πως στερήσατε απ’ τα παιδιά σας για να είστε στον 7ο όροφο ενίοτε μέχρι και τα ξημερώματα.
Κι έτσι εγώ σήμερα μπορώ να υποδεχτώ φίλους και φίλους φίλων, καινούριους και παλιούς, για ένα κρασί, για μια φωτογραφία, με θέα το Λυκαβηττό και φόντο ένα μικρό όνειρο για το σεργιάνι μας στον κόσμο.
Τιμή μου ο λίγος χρόνος που θα βρει κάποιος να περάσει από κει, έστω για μια στιγμή. Τιμή μου γιατί όσο μεγαλώνω ξέρω πως κάθε στιγμή που δίνουμε σε κάποιον από κάποιον άλλο τη στερούμε.
Αλάτζ, Άλμπα, σας αγαπάω και σας είμαι ευγνώμων για όσα ξέρετε κι όσα ίσως όχι.
Πάνω στο γραφείο μου έχω αφήσει κι ένα τετράδιο για να γράψει ο καθένας από σας ό,τι θέλει κι ό,τι νιώθει αλλά κυρίως με νοιάζει να ‘χω την ανάμνηση… Γι’ αυτό και τίτλο στο τετράδιο έβαλα: «Η Ανάμνηση του Αισθήματος: το εντονότερο απ’ όσα ένιωσα στο ταξίδι μας»
Σας περιμένω στην Πλατεία Κλαυθμώνος, Παλαιών Πατρών Γερμανού 7, στον 7ο όροφο, μετά τις 7.
Μια ανάρτηση μικρή παρεμβολή στην πορεία προς τα αυριανά εγκαίνια. Πριν ολοκληρωθεί η δημοσίευση όλων των ημερών του ταξιδιού μας στην Τοσκάνη, κοντεύουν να γεμίσουν κι οι τρεις αναχωρήσεις, αγαπήθηκε πολύ αυτό το ταξίδι, πριν την ώρα του κι όσο δε φαντάζεστε αγαπήθηκε και αναδημοσιεύεται από το παρακάτω site με τον τίτλο: «Ταξίδι σα θεατρικό Έργο» και στο τέλος την ένδειξη… «Συνεχίζεται».
Πολύ χαίρομαι Δημήτρη που σ’ άρεσε και σ’ ευχαριστώ.
Ασφαλώς και συνεχίζεται… Μένουν τρεις μέρες ακόμα η μία καλύτερη απ’ την άλλη… Πολύ σύντομα ολόκληρο το πρόγραμμα στις οθόνες μας…
Ραντεβού αύριο με τους 7 φίλους του ο καθένα... Στις 7 στον 7ο όροφο… Παλαιών Πατρών Γερμανού 7
Αυτό που έγινε δεν ήταν για να γίνει. Δεν ήταν στα πλάνα μου ποτέ η Γερμανία και μπήκε σαν εκείνα τα γκολ του Ρουμενίγκε σε κάποιο 96ο λεπτό, στο τελευταίο δευτερόλεπτο των καθυστερήσεων της συνείδησής μου. Ειδικά μετά την τελευταία οικονομική κρίση, μαζί με το αυτομαστίγωμα για τις δικές μας ευθύνες, είχα στείλει στα υπόγεια της Κομανταούρ της καρδιάς μου ολόκληρη την πατρίδα του Μπαχ..
Μέχρι που το Βερολίνο μου ΄στειλε γράμμα σε μπουκάλι, τα ποτάμια ενώθηκαν, ρεύματα υπόγεια συγκινονούντα, Σπρε-Πηνειός-Μανθανάρες, Βερολίνο-Λάρισα-Μαδρίτη κι έφτασε σε έντονο προσωπικό ύφος η Επιστολή του Βερολίνου:
« ... Εγώ δεν είμαι ό,τι κι ό,τι… Εδώ, στην παλάμη μου γράφτηκαν μερικά απ’τα σημαντικότερα κεφάλαια του 20ου αιώα. Κι αν θες να πάμε και πιο πίσω να πάμε, να πάμε όσο πίσω θες αλλά εγώ, δεν είμαι κανένα τσουλάκι-πόλη να μου κάνεις οντισιόν στο πόδι και να με απορρίψεις. Εμένα με ισοπέδωσαν ξανά και ξανά, με υποβάθμισαν, με απαξίωσαν, μ’ έβαλαν να πουλάω κουλούρια στη Βόνη αλλά επανήλθα κι είμαι και πάλι Πρωτεύουσα, και στα επόμενα 20 χρόνια θα είμαι πρωταγωνιστής σ’ ένα έργο γραμμένο για μένα… Εγώ δεν είμαι καμιά πόλη-τσουλάκι να με ξεπετάξεις με μια οντισιόν στο πόδι, είμαι το Βερολίνο. Υ.Γ: Πρώτα ο Θεός-Κέρδος, όντως θα είμαι πρωταγωνιστής αν δεν πάθει πάλι κάποια σοβαρή επιληπτική κρίση ο αδερφός μου, το Μόναχο που πάσχει από ακραίο σύνδρομο καταστροφής και αυτοκαταστροφής. Με εκτίμηση Βερολίνο »
Αυτή ήταν η Επιτολή που μου ‘γραψε η πρωτεύουσα της Γερμανίας, αυτή έλαβε και συνέλαβε πέρυσι η συνείδησή μου κι αποφάσισα να ρίξω γέφυρα κατασκόπων προς τα κει, να οργανώσω έστω πιλοτικά ένα ολιγοήμερο ταξίδι στις όχθες του Σπρε.
Και ήρθε η ώρα κι έγινε η παγκόσμια πρεμιέρα μου επί Γερμανικού Εδάφους. Χωρίς πολλά-πολλά, χωρίς διαφήμιση, με εμπιστοσύνη αλλά και με Κριτική Σκέψη και Συγκριτική Ανάλυση όλων των προγραμμάτων της αγοράς, άνθρωποι σκεπτόμενοι πια οι ταξιδιώτες στους οποίους θέλω να απευθύνομαι, διάβασαν κι αποφάσισαν να κατακλύσουν την «πλατεία του θεάτρου μου»! 48 άνθρωποι, σε κατάμεστο λεωφορείο κι η παράσταση άρχισε…
Σκοπός πρωταρχικός δικός μου, να βγάλω το απόστημα που λέει πως στη Γερμανία μόνο εγκεφαλικά μπορούμε να κινηθούμε, το συναίσθημα θάψτο κάτω απ’ τα ερείπια της Ιστορίας, στόχος μου ήταν να πιέσω κι ας πονέσει, να βγει όλο το πύον της δίκαιης Ιστορικής Κραυγής μας…
Προς αυτή τη κατεύθυνση δούλεψα σκληρά, καιρό κι ας πει η εμπειρία του καθενός κι ο χρόνος τί κατορθώθηκε.
Μια πρώτη συντριπτικά καθολική διαπίστωση ανάμεσα σε 48 συνταξιδιώτες είναι πως έγινε μια πολύ δυνατή πρεμιέρα.
Η Λειψία μας έδωσε τη Μουσική.
Η Δρέσδη τη ζωγραφική και τη νύχτα της.
Και το Βερολίνο… μέρα νύχτα Πόλεμο και Ειρήνη!!!
Πόλεμος και Ειρήνη κι ο συνεργάτης που επέλεξα, ο Γιάννης, που μέσα σε καταρρακτώδη βροχή ιστορικών κεραυνών και λαθών δε σταμάτησε στιγμή να θέλει να προσφέρει κάτω απ’ τους στίχους και τη μουσική του Χατζιδάκι, "είσαι καλός είσαι κακός, δεν ξέρω, πώς σε λεν Ορφέα…και μένα Ευρυδίκη".
Αγαπημένες πια φίλες τής Melodrakma η Στέλλα και η Μάρω, μου είπαν κάποια στιγμή προς το τέλος του ταξιδιού…
«΄Έτσι όπως είναι το Βερολίνο Γιάννη, πώς να τα δεις και πώς να τ’ ανακαλύψεις όλα αν δεν έρθεις με τον τρόπο που σχεδίασες το ταξίδι;»
Σε πόσες χώρες έχετε πάει κορίτσια;
Σε 110… (είπαν στο Γιώργο και το Λεώ)
(Μου επιτρέπω καμιά φορά ένα δημόσιο «χάδι», να χαρώ δηλαδή δημόσια, για τον καλό λόγο και τη χαρά στο πρόσωπο ανθρώπων που έχουν ταξιδέψει σε 110 χώρες του κόσμου! )
Και τώρα, όπως πάντα μετά από κάθε πρεμιέρα κάθομαι να τα ξαναδώ όλα: τα «φώτα», τη «μουσική», το ρυθμό» τού κάθε μονολόγου, το ρυθμό γενικά…
Τρία πράματα βρήκα για να είναι το ταξίδι αυτό, όχι πιλοτικό πρόγραμμα Κατάδυσης στην Ιστορία αλλά υποχρέωση προς το εαυτό μας, υποχρέωση να ταξιδέψουμε όλοι εκεί όπου διαδραματίστηκαν τα σημαντικότερα επεισόδια του 20ου αιώνα: στο Βερολίνο.
Ποια είναι αυτά τα τρία που θα απογειώσουν ένα έτσι κι αλλιώς δοκιμασμένο πια με επιτυχία πρόγραμμα; Α) Πιο έντονη Πολιτιστική και Επιστημονική προσέγγιση. Μέσα απ’ την Τέχνη και τις Επιστήμες δηλαδή ν' ανακαλύψουμε την Ιστορία. Πιο πολύ και Γκαίτε και Μπρεχτ και Βαιλ και Σίλερ και Ρόμπερτ Κωχ και Άινστάιν...
Β) Πιο υπογραμμισμένη την θετική συνεισφορά της Γερμανίας στον κόσμο (η Αρνητική έτσι κι αλλιώς είναι γνωστή και παροιμιώδης).
Γ) Λίγο περισσότερος ελεύθερος χρόνος.
Προς αυτή την κατεύθυνση θα κινηθεί το επόμενο γκρουπ 25-29 Μαΐου 2018.
(…) Εμένα με ισοπέδωσαν ξανά και ξανά, με υποβάθμισαν, με απαξίωσαν, μ’ έβαλαν να πουλάω κουλούρια στη Βόνη αλλά επανήλθα κι είμαι και πάλι Πρωτεύουσα, και στα επόμενα 20 χρόνια θα είμαι πρωταγωνιστής σ’ ένα έργο γραμμένο για μένα… Εγώ δεν είμαι καμιά πόλη-τσουλάκι να με ξεπετάξεις με μια οντισιόν στο πόδι, εγώ είμαι το Βερολίνο!
Ευχαριστώ και τους 48 που μ’ άφησαν να πειραματιστώ μαζί τους.
