15 May 2013

Η ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ--LA EDUCACIÓN PROHIBIDA (video en español με υπότιτλους στα ελληνικά.)



Μιας και είναι στιγμή να τα πάρουμε όλα απ' την αρχή κι αφού πολύς λόγος γίνεται πέρι Μεταρύθμισης στην Εκπαίδευση, Δίκαιης ή Άδικης απεργίας των καθηγητών και όλα αυτά τα
μάλλον άσχετα με οποιαδήποτε ουσιαστική μεταρύθμιση, μοιράζομαι αυτό το βίντεο που μου το έστειλε η φίλη μου η Ελευθερία. Όχι επειδή συμφωνώ, με όλα ή με κάποια. Απλά επειδή δεν είναι Μεταρύθμιση να συγχωνεύσεις δυο σχολεία και να μετακινήσεις 1000 ή 10.000 καθηγητές.  

Σε κάθε περίπτωση, λάθος κουβέντα ανοίξαμε.  Άλλο είναι (νομίζω) το Θέμα: το αν απ' τα σχολεία μας θέλουμε να βγαίνουν παιδιά με ικανότητα Κριτικής Σκέψης ή  πολύγλωσσα παπαγαλάκια με υψηλή ασφαλώς εξειδικευση. 

Υ.Γ.: Ας μιλήσεις κάποιος θείος, θεία, γείτονας, φίλος, κάποιος τέλος πάντων ας μιλήσεις στα παιδιά αυτά γιατί οι γονείς φαίνεται ότι έχουν μπλοκάρει. Μαζί με τα παιδιά τους βγαίνουν στα κανάλια μ' αυτά τα δακρύβρεχτα τσιτάτα... "Ότι δεν έχει κανείς το δικαίωμα να εμποδίσει τις εξετάσεις και να κλέψει το Μέλλον..."  Ας πάρει κάποιος θείος στην άκρη τους γονείς να τους μιλήσει και για το Rexona και για το Μέλλον... 

Αν δεν ξεμπλοκάρει το μυαλό αυτών των παιδιών, δε θέλω ούτε να το φανταστώ πώς θα 'ναι αυτό το "Μέλλον" όταν μια μέρα πέσει στα χέρια τους, στα χέρια όσων σήμερα νοιώθουν ως "τρομερή αδικία" το ενδεχόμενο απεργίας των καθηγητών τους. 
Θ' αναπολούμε τα Χρόνια του Άδωνη, και τον Άδωνη τον ίδιο. 
Τί light που ήταν τα "περιστατικά" τότε θα λέμε! 

                                                                                                                          El Greco

Το παρακάτω κείμενο συνοδεύει το βίντεο στο youtube.

Η Απαγορευμένη Εκπαίδευση (La Educacion Prohibida) είναι ένα ανεξάρτητο ντοκιμαντέρ που κυκλοφόρησε το 2012. Περιγράφει ποικίλες εναλλακτικές πρακτικές εκπαίδευσης και αντισυμβατικά σχολεία στη Λατινική Αμερική και την Ισπανία, και περιλαμβάνει εκπαιδευτικές προσεγγίσεις όπως η λαϊκή επιμόρφωση, το σύστημα Μοντεσσόρι, η προοδευτική εκπαίδευση, η εκπαίδευση Βάλντορφ, η κατ οίκον διδασκαλία. Το ντοκιμαντέρ χωρίζεται σε 10 θεματικά επεισόδια, που το καθένα παρουσιάζει μια διαφορετική πτυχή της εκπαίδευσης στο πλαίσιο του σχολείου και έξω από αυτό. Τα θέματα περιλαμβάνουν την ιστορία του σχολικού συστήματος, την εξουσία και δύναμη στα σχολεία, την αξιολόγηση και το διαχωρισμό των μαθητών, την κοινωνική λειτουργία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, καθώς και το ρόλο των εκπαιδευτικών και των οικογενειών. Η ταινία περιέχει σχεδόν 30 λεπτά κινουμένων σχεδίων και μια φανταστική δραματοποιημένη ιστορία που συνδέει τα επεισόδια. Είναι η πρώτη Ισπανική ταινία που χρηματοδοτήθηκε μέσω της μεθόδου πληθοχρηματοδότησης και προβλήθηκε ταυτόχρονα σε 130 πόλεις, σε 13 χώρες, με συνολικό αριθμό 18.000 θεατών μέσα σε μια μέρα.



6 comments:

  1. Αγαπητέ μου Γιάννη. Στην Ελλάδα έχουμε την τάση να μιλάμε γενικόλογα για όλα, να χρησιμοποιούμε αφορισμούς και συνθήματα, είτε καθισμένοι στον καναπέ, είτε στα καφενεία, είτε κάνοντας …επαναστατική γυμναστική στους δρόμους. Και αποδίδουμε όλα τα κακά στο άτιμο το «σύστημα» που φταίει για όλα τα κακά της μοίρας μας. Στη γενικόλογη παπαρολογία πρωτοστατούν τα κόμματα, ιδίως όταν είναι στην αντιπολίτευση. Μιλούν γενικώς και αορίστως αλλά όταν έλθει η εξουσία και η ώρα του συγκεκριμένου: απορία ψάλτου βηξ! Από το «λεφτά υπάρχουν» γενικώς και αορίστως του Γιωργάκη και την «επανίδρυση του κράτους» του Κωστάκη περάσαμε στο «ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ και έχει ο θεός» του κατά τα λοιπά σοβαρού οικονομολόγου και βουλευτή Σταθάκη.
    Αντί έτσι να μιλήσουμε με τρόπο σαφή και να προτείνουμε απτά και συγκεκριμένα πράγματα, μέτρα και ιδέες προτιμούμε και ίσως βολευόμαστε στην …..γενική αίσθηση και την καταγγελία, όπως την καταλαβαίνει ο καθένας, και αποφεύγουμε τη νηφάλια και συγκροτημένη συζήτηση για συγκεκριμένα και ενίοτε πρακτικά θέματα, ορισμένα εκ των οποίων λύνονται χωρίς να έχει κανείς τη φοβερή εξειδίκευση αλλά την κοινή λογική.
    Επειδή είσαι σοβαρός άνθρωπος, όπως πιστεύω από τότε που σε γνώρισα, σου λέω ότι είναι το ίδιο λάθος να βλέπεις το δέντρο και να χάνεις το δάσος με το να μιλάς περί των δασών γενικώς όταν τα δέντρα γύρω σου καίγονται και μπορείς να τα σώσεις απλά ρίχνοντας τους νερό. Και να γίνω πιο συγκεκριμένος, καθώς αυτό προσπαθώ να κάνω σε κάθε συζήτηση: στην πολιτική, πέραν των οραμάτων και των γενικόλογων τοποθετήσεων καλό είναι να μιλάμε και συγκεκριμένα και για τα επιμέρους και για τον τρόπο που θα τα διορθώσουμε. Και να κρίνουμε συγκεκριμένες ενέργειες (νομοσχέδια, απεργίες) όχι στη βάση προκαταλήψεων (Ιερά Εξέταση η κυβέρνηση, συντεχνίες οι διαμαρτυρόμενοι, θύματα τα παιδιά) αλλά με βάση του τι συγκεκριμένα προτείνει ο καθένας. Δεν χρειάζεται εξειδίκευση γι΄ αυτό αλλά και να χρειαζόταν ομολογώ ότι προσωπικά θα καθόμουν να μάθω και να ψάξω γιατί αυτό επιβάλλει η υπεύθυνη τοποθέτηση. Η γενική αίσθηση και η διαίσθηση δεν αρκεί (ίσως μόνον στον έρωτα αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία).
    Εν προκειμένω έκανες ένα σχόλιο υπέρ της συγκεκριμένης απεργίας των καθηγητών και σου απάντησα ότι η συγκεκριμένη απεργία και όχι γενικώς οι απεργίες δεν έχει σωστά αιτήματα παρά μόνο άρνηση. Και το είπα αυτό διότι κάθισα και έψαξα τα αιτήματα, τις προτάσεις της άλλης πλευράς, άκουσα τους εκπροσώπους της ΟΛΜΕ, διάβασα. Αν αυτό αποτελεί εξειδίκευση άχρηστη που με οδηγεί στο να μη ξέρω τελικά τίποτα τι να σου πω; Μακάρι να ήμουν εξειδικευμένος σε παιδαγωγικά θέματα. Θα άκουγα επίσης με μεγάλο ενδιαφέρον εξειδικευμένους ανθρώπους να λένε την άποψή τους και όχι παπαρολογούντες πολιτικούς και πολιτικολογούντες, άσχετους με τον αντικείμενο (χωρίς να υπαινίσσομαι ότι πρέπει να κυβερνούν ντε και καλά τεχνοκράτες). Αντίθετα με τις γενικότητες και τις κορώνες δεν τα έχω καλά: γιατί εμφανίζεσαι (όχι αναγκαστικά εσύ προσωπικά) να μοιάζεις ότι ξέρεις τα πάντα ενώ στην πραγματικότητα δεν ξέρεις τίποτα! Και όχι μόνο: όταν έρχεται η ώρα του συγκεκριμένου αναγκάζεσαι να σφυρίξεις κλέφτικα!
    Μπορούμε να συζητούμε ώρες για την έννοια του «συστήματος» και την εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης γενικώς και αορίστως και να μην οδηγηθούμε πουθενά. Προτιμώ στην εποχή του χάους πιο πολύ το συγκεκριμένο. Έχοντας υπόψη ότι καμιά φορά αρκούν αλλαγές σε πράγματα που θεωρούμε «μικρά» για να αλλάξει δραστικά η καθημερινότητά μας. Αντί να επικεντρώνομαι αποκλειστικά σε μεγαλεπήβολα και γοητευτικά «οράματα» που ουκ ολίγες φορές οδήγησαν σε δικτατορίες.

    ReplyDelete
  2. Εν προκειμένω θεωρώ ότι τα συγκεκριμένα μέτρα δεν συνιστούν την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που θα θέλαμε, ούτε υπαινίχθηκα κάτι τέτοιο. Ορισμένα όμως από αυτά κινούνται, με τις οποίες επιμέρους ενστάσεις μπορεί να έχει κανείς, στη σωστή κατεύθυνση. Η στάση δε τη ΟΛΜΕ, για τους λόγους που εξήγησα, αντί να είναι δημιουργική με την έννοια της συγκεκριμένης αντιπρότασης για όσα θέματα είχαν τεθεί στο τραπέζι περιορίστηκε στην άρνηση, στην κινδυνολογία και στην γενικότητα και αυτό καταδίκασα, καταδικάζοντας συνακόλουθα και την απεργία. Η οποία για μένα θα ήταν δικαιολογημένη ανεξαρτήτως χρόνου εξετάσεων, αν το συνδικαλιστικό όργανο των καθηγητών κατέβαζε δική του πρόταση τόσο για τον τρόπο που θα καλυφθούν τα κενά στα σχολεία, όσο και τον τρόπο που θα αξιολογούνται οι καθηγητές αλλά και για τον τρόπο που θα ελέγχονται πειθαρχικά.
    Θα μου πεις φτάνουν αυτά για να αλλάξει η παιδεία; Όχι βέβαια. Αλλά δυστυχώς είμαστε πίσω ακόμη και για τα αυτονόητα. Και είναι αυτονόητο να αξιολογούνται οι καθηγητές όπως συμβαίνει σε όλες τις χώρες του κόσμου, μια και αναφέρθηκες στο τι ισχύει στο εξωτερικό για τις διακοπές τους. Είναι αυτονόητο να μην διδάσκει δάσκαλος που κατηγορείται για σοβαρά πειθαρχικά αδικήματα μέχρι να λάβει απόφαση το αρμόδιο πειθαρχικό όργανο. Είναι αυτονόητο να μην έχουμε σχολεία των 20 μαθητών όταν αυτοί μπορούν να εξυπηρετηθούν από γειτονικό σχολείο ένα χιλιόμετρο πιο κάτω και να μην λειτουργούν πανεπιστημιακές σχολές με 3 φοιτητές σε κάθε πόλη και κάθε χωριό της Ελλάδας. Αν εσύ πίσω από την συγχώνευση βλέπεις τη νύχια της Μέρκελ ίσως να είσαι πιο οξυδερκής. Εγώ βλέπω την αδιέξοδη πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που ίδρυαν φορείς και διόριζαν κόσμο χωρίς να χρειάζεται, απλά για να βολεύουν πελατεία. Και τη διατήρηση του καθεστώτος αυτού την στηρίζει σήμερα ο …ΣΥΡΙΖΑ.
    Φυσικά και πολλά άλλα είναι αυτονόητα και δεν τα κάνουμε. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι επειδή δεν κάνουμε όλα όσα πρέπει να αντιδρούμε γενικώς και σε όλα. Ιδίως όταν δεν έχουμε τι να αντιπροτείνουμε παρά μόνον γενικώς την αλλαγή αυτού έρμου του «συστήματος». Που καθένας το εκλαμβάνει κατά το δοκούν και ανάλογα με τα προσωπικά του συμφέροντα ή τις προσωπικές του φαντασιώσεις. Διευκρινιστικά να σου αναφέρω ότι ουδέποτε είπα, και απορώ γιατί δεν τον κατάλαβες, ότι θα πρέπει να κοπούν προνόμια ή άλλου είδους παροχές προς τους καθηγητές. Να αυξηθούν πρέπει σε όσους κάνουν καλά τη δουλειά τους. Αλλά να: μου είναι κομμάτι δύσκολο να πιστέψω ότι είναι τόσο φοβερό να αυξηθεί κατά δύο ώρες η διδακτική τους απασχόληση για να καλυφθούν διδακτικά κενά όταν έχουν τρείς και πλέον μήνες διακοπές το χρόνο!

    ReplyDelete
  3. Καταλήγοντας θα σου πρότεινα να στηρίζεις όχι οποιαδήποτε κίνηση- αντίδραση στο συγκεκριμένο σύστημα, θυμίζοντας σου ότι κάθε αντίδραση πρέπει να κρίνεται αυτοτελώς και σταθμισμένα. Και η Χρυσή Αυγή αντιδρά από τη σκοπιά της στο σύστημα και εισπράττει, ως «αντισυστημική» τις ψήφους των αφελών αλλά δεν τη στηρίζουμε. Και κάτι τελευταίο: μπορεί να σου φαίνεται τραγικό να προσπαθεί ΝΔ ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ να λύσουν τα προβλήματα αφού αυτοί τα δημιούργησαν. Και μένα με ξενίζει και με προβληματίζει πολύ γι΄ αυτό και κρατώ πολύ μικρό καλάθι, παρά το ότι θυμάμαι και το αρχαίο ρητό «ο τρώσας και ιάσεται» και παρά το γεγονός ότι έλαβαν κάπου 48% όλοι μαζί στις εκλογές και συνεπώς νομιμοποιούνται να προσπαθήσουν Αναρωτιέμαι όμως ποιος θα μπορούσε να τα λύσει; Και επειδή στον τόπο αυτό όλοι έχουν παρελθόν έχω πολλές και μεγάλες επιφυλάξεις για το τι θα συνέβαινε αν στη θέση τους ήταν το κόμμα του υφυπουργού του Κωστάκη Πάνου Καμμένου, τα καλόπαιδα του φυρερίσκου της Χρυσής Αυγής, οι υμνητές του Στάλιν, οι κάποιοι πρώην τρόφιμοι της αυλής του Αντρέα που εσχάτως κάνουν παρέα με μετανοημένους σταλινικούς που ονειρεύονται τη σημερινή δικτατορία του Φιντέλ, του Κιμ ιλ Γιουνγκ, ή το καθεστώς Τσαουσέσκου, από το οποίο λάμβαναν για χρόνια βοήθεια.
    Να είσαι βέβαιος όμως ότι και σε αυτή την περίπτωση πάλι για συγκεκριμένα πράγματα θα μιλούσα και δεν θα δίσταζα να επικροτήσω κάθε τι που θα βοηθούσε να μπει ένα πετραδάκι θετικό σε μια Ελλάδα στην οποία θα είμαστε περήφανοι για να ζούμε (εξαιρείται φυσικά η περίπτωση του νεοναζισμού). Και χαίρομαι που η συζήτησή μας είχε ως αποτέλεσμα να αναζητήσεις το βίντεο για τις εναλλακτικές μορφές εκπαίδευσης στη Λατινική Αμερική, αν και νομίζω ότι για αρχή καλό θα ήταν να κοιτάξουμε τη γειτονιά μας και την Ευρώπη, που αν και μαστίζεται από τη κρίση που προκάλεσαν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές έχει πολλά να δώσει. Ακόμα.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Κατ' αρχήν Παναγιώτη σ' ευχαριστώ για όλο το χρόνο που αφιερώνεις. Κι απ' ό,τι βλέπω δε διαφωνούμε επί της ουσίας σε τίποτα. Εκτος ίσως από το γεγονός ότι εσύ αφήνεις πιθανότητα έστω και μία στο εκατομμύριο οι συγκεκριμένοι να λύσουν κάποιο πρόβλημα ενώ εγώ καμία. Ας ακούγεται όσο τετριμμένο και παλαιοληθικό θέλει: εκτελούν αποστολή. Το ίδιο έκαναν και με τους αγρότες. Δες τί κάνανε με τα φωτοβολταικά. Πώς τους πήραν και τα λεφτά (αθετώντας συμφωνίες) και τους αχρήστευσαν και τη γη. Κι ο κόσμος τα 'χει πάιξει. Εγώ δε λέω ότι δεν έχει ευθύνη, αλλά κυρίως έχει Ανάγκη να πιστέψει σε κάτι. Κι αυτό το ξέρουν γι' αυτό οι σφαλιάρες πάνε σύννεφο. Το βίντεο το 'χα καιρό μέσα και έκρινα ότι ήταν μια στιγμή που μπορεί και να είχε νόημα. Λίγο η απεργία λίγο η κουβέντα που ανοίξαμε. .. Νομίζω πάντως πως αν μιλάμε για Λατινική Αμερική θα είμαστε πιο κοντά στην Πραγματικότητα. Την ελληνική τουλάχιστον. (Για την κομματική και κομματοσκυλική πραγματικότητα στην Ελλάδα συμφωνώ απόλυτα.) Κι αφού βλέπω ότι και συ το ίδιο σκατό βλέπεις, ποια είναι η λύση; (Έχω στοιχεία και λόγους εγώ για να μην εμπιστεύομαι τους τρεις.) Ελπίζω να έχεις και συ για να τους δίνεις έστω κι αυτή την ευκαιρία. Ότι έστω και κάτι θα το κάνουν καλά. Έχοντας βέβαια πρώτα διαμορφώσει οι ίδιοι το όλο νεοφιλελεύθερο τοπίο.

      Delete
  4. Προτιμώ να είμαι πραγματιστής και οι εν λόγω τύποι που κυβερνούν στην παρούσα μοιάζουν λιγότερο κακό σε σχέση με το τσίρκο του ΣΥΡΙΖΑ. Σε γενικές γραμμές δηλαδή καλούμαστε να επιλέξουμε ανάμεσα στα σκατά και στα σκατά! Και με τσαντίζει αυτό γιατί ειδικά από την Αριστερά, στον ευρύτερο χώρο της οποίας τοποθετούμαι, περίμενα πολλά και εισπράττω το τίποτα. Νομίζεις ότι αν δεν είχε αυτά τα χάλια, όπως με τον Τσίπρα, ο κόσμος θα έδινε το ποσοστό που έδωσε στους καθεστωτικούς τον Ιούνιο του 2012; Αν εννοείς ότι θα καταλήξουμε να μοιάζουμε με τη Λατινική Αμερική έχεις δίκιο. Αν εννοείς όμως ότι το πρότυπο μας πρέπει να είναι το Μεξικό, η Κούβα, η Βενεζουέλα ή το Σαλβατόρ, δεν συμφωνώ! Πάντως μια και λες για στοιχεία, θεωρώ ότι σε όλα σχεδόν τα κόμματα υπάρχουν σοβαροί άνθρωποι αλλά είναι μειοψηφία. Και το μόνο που τελικά περιμένω είναι μήπως αυτές οι μειοψηφίες συννενοηθούν μεταξύ τους και τελικά καταφέρουν κάτι, ανεξάρτητα από κόμματα και κομματόσκυλα. Καθένας με τον τρόπο του.
    Όσο για μας ένα έχω να πω: αν καταφέρεις και το κόψεις το ρημάδι θα το κάνω και εγώ! Αν μην τι άλλο ας κάνουμε κάτι καλό για τον εαυτό μας αν δεν καταφέραμε να κάνουμε τόσα χρόνια για την Ελλάδα...

    ReplyDelete
    Replies
    1. Αμήν Γιώτη. Και για το τσιγάρο και για τη συνεννόηση των μειοψηφιών αν και αυτό το δεύτερο το 'χω για αδύνατο. Πρώτα βλέπω να κόβο εγώ εσύ και η Κανέλλη το τσιγάρο και μετά να συνεννοούνται. Όσο για τη Λατινική Αμερική, να σου πω την αλήθεια εννούσα λίγο από το ένα (πάμε προς τα κει καρφωτοί) και λίγο από το άλλο (είναι πολλά απ' το Σύστημα Παιδείας της Κούβας που είναι να τα ζηλεύεις και άλλα όχι.)

      4η μέρα Παναγιώτη χωρίς ούτε ένα.

      Delete