Ας πούμε "κακόγουστο" καλοκαιρινό δώρο στην Άλμπα, (σ' αυτή θα συνοδευτεί με προφορικές εξηγήσεις) στ´ ανίψια μου και στα παιδιά των φίλων μου που 'χω το θάρρος.
Γιατί αυτή είναι μια πραγματικότητα τρία-τέσσερα τετράγωνα και δεξιά και αριστερά απ' τη μύτη μας.
Αρκεί να δούμε λίγο και πέρα απ' αυτή. Και για να μην κάνουμε πάλι τις "παρθένες" κι ανακαλύψουμε το πρόβλημα όταν δούμε (ή ξαναδούμε) ελληνάκια να κουβαλάνε λάσπη για να ξαναχτίσουν όσα γκρέμισαν μπαμπάς και παππούς.
Για να μην κάνουμε πάλι τους ανήξερους όπως με τη φτώχεια που νομίζαμε ότι ήταν
"Ντοκιμαντέρ".
Ναι, ξέρω, χρειαζόμαστε ευχάριστα θέματα, να μιλάμε πάντα για κάτι ευχάριστο. Φοβάμαι όμως αυτή η εμμονή μας είναι που μας έφερε ως εδώ. Να βλέπουμε το ευχάριστο σώνει και καλά υπάρχει δεν υπάρχει.
Λείπουν εκατομμύρια παιδιά. Λείπουν σίγουρα τα φιλιππινεζάκια, εκατομμύρια κι αυτά, χιλιάδες είδα με τα μάτια μου αλλά ούτε τα φωτογράφησα -νόμιζα από σεβασμό- ούτε τα μπόρεσα νομίζω να τα βοηθήσω σε τίποτα.
Καλή ανάπτυξη να έχουμε. Αλλά θα είναι με τον ιδρώτα αυτών των παιδιών.
Οι φωτογραφίες είναι του Steve McCurry, από το άλμπουμ του "Stolen Childhood".
El Greco
No comments:
Post a Comment