ΤΗΣ ΓΚΟΛΦΩΣ: Hasta Siempre Γκόλφω...

Έστω και μ’ αυτή την καθυστέρηση, (λίγο ο θάνατος του Μαντέλα λίγο η μετακίνηση η δική μου από τη μια πατρίδα στην άλλη) θέλω και γραπτώς να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε:

α) όσους φίλους ζουν εκτός Αθηνών
και μου γραψαν
και μου τηλεφώνησαν
κι ¨έσκασαν¨ που δεν θα μπορούσαν να λανσάρουν τη μαντήλα τους.
Της επαρχίας η μαντήλα έχει χρώματα πολύ ¨ζωηρά¨ και κρίμα πραγματικά.

β) σε όσους ζουν  στην Αθήνα αλλά
λίγο η γρίπη
λίγο η κρίση η οικονομική
λίγο η κρίση η προσωπική (είχα κάτι ακυρώσεις κι απ’ αυτή),
λίγο που το κάναμε Τετάρτη
που η Πέμπτη είναι εργάσιμη,
που αρκετοί απ’ τους φίλους μου ακόμα έχουν δουλειά,
που είναι χειμώνας,
που ρουτίνα και τεμπελιά το χειμώνα είναι πιο εθιστικές
ντρόγκα το ¨βαριέμαι¨ ...
Πάντως κάποια στιγμή,
τους πέρασε απ’ το μυαλό να ’ρθουνε αλλά...

                               (Στην υγειά τους...)
γ) σε όσους ήθελαν πολύ να ’ρθουν,
προσπάθησαν να κάνουν κράτηση αλλά ήταν πια αργά. (Μην πει κανένας ότι δεν προειδοποίησα. Επικαλέστηκα μέχρι το Μοντέλο της Γιουροβίζιον που ανοίγουν τις γραμμές για ψηφοφορία ΜΟΝΟ για 10 λεπτά .)

δ) ευχαριστώ όσους ενώ δεν υπήρξε δυνατότητα κράτησης, ΗΡΘΑΝ και όρθιοι με τη μαντήλα τους στο χέρι μού έδιναν την αίσθηση ότι κάθονταν όλη μέρα κι ας είχαν έρθει κατ’ ευθείαν απ’ τη δουλειά.

ε) Ευχαριστώ και όσους πήραν στα σοβαρά το χαβαλέ που έκανα με τη Γιουροβίζιον και έσπευσαν να κλείσουν τραπέζι,
όχι σε 10 λεπτά,
σε 10 ώρες όμως το είχαν κάνει σολντ άουτ!
Τελικά,
όσοι παίρνουν στα σοβαρά το χαβαλέ μου,
βοηθούν και μένα να γνωρίσω τον εαυτό μου καλύτερα,
να συνειδητοποιήσω ότι
μάλλον,
και τελικά,
σοβαρολογώ μόνον όταν αυτοσαρκάζομαι.

Ευχαριστώ όσους ήρθαν άρρωστοι σαν την Αννούλα τη Γατούλα,
όσους πέρασαν απλώς για ένα γεια σαν τον Γιάννη και το Χρήστο
όσους κάθισαν στη σκάλα, σαν το Γιώργο και τη Βάσω,
όσους κάθισαν έξω, σαν την Άννα, το Στέφανο, τον Έρρολ, το Νίκο,
όσους δεν κάθισαν καθόλου,
όσους έκλεισαν μπέυμπυ-σιτερ,
όσους τη γλίτωσαν τελευταία στιγμή γιατί επιστρατεύθηκε γιαγιά, παππούς ή μπαμπάς...
ερωτεύτηκαν εκείνη τη βραδιά, (υπήρξε και τέτοιο περιστατικό)
όσους ένοιωσαν τόσο χαλαρά σα να ’ταν μόνοι τους
και δε σταμάτησανλεπτό να φιλιούνται,
γλώσσες με βλέμματα διασταυρώνονταν συνέχεια...

Κι όλα αυτά γιατί;

Όχι για ένα πουκάμισο αδειανό,
για μια μαντήλα πένθιμη,
για μια Γκόλφω.

Το Γιωργάκο τον χιλιοευχαριστώ, που απ’ τη λαχαναγορά όπου δούλευε όλη μέρα (και δουλεύει από 10 χρονών), άρρωστος ήρθε κατ’ ευθείαν για ν’ απαθανατίσει Της Γκόλφως τα καμώματα. 

Μισή ώρα έμεινε και προσωπικά νομίζω έκανε ό,τι ακριβώς και οι τρεις Μούσες: άφησε το προσωπικό του στίγμα με τις φωτογραφίες που τράβηξε. Όσες πρόλαβε. Όλες δικές του είναι. Οι φωτογραφίες όχι οι Μούσες. 

Ευχαριστώ τα τρία κορίτσια μου, τις  Μούσες, τα ¨μπαλέτα¨ μου 
που έκαναν Σπαγγάτο τις Αισθήσεις.

Την Ειρήνη Δασκαλάκη που είναι και γιαγιά εγγονού 25άρη.

Τη Francesca Bellenis που σε μια βδομάδα που γνωριζόμαστε, μας έφαγε και τους δυο η αμφιβολία μήπως γνωριζόμαστε από το ’70 κι απλώς είχαμε χαθεί. Ευχαριστώ Άννα και Θωμά που μου τη γνωρίσατε.

Και τη Χριστίνα Μαξούρη... Τη μάνα της Γκόλφως, 
το Ζωντανό Παράδειγμα της ήττας του Πέτρου, 
του Down 
και του  Town! 
Όχι!!! 
Δεν τα χάζεψαν όλα τα παιδιά!

Και οι τρεις μου έδωσαν γενναιόδωρα αυτό ακριβώς που χρειαζόμουν
για να φτιάξω μια Νύχτα
Αληθινή
και Χειροποίητη
Όπως στα χειροποίητα χαλιά που
η Συμμετρία και το Ντιζάιν
μπορεί να έχουν τα χάλια τους τα μαύρα
αλλά,
δε μοιάζουν με κανένα,
είναι χειροποίητα χαλιά
και τα  χρωμάτων κάνουν ό,τι θέλουν.

Η Ειρήνη η Φραντζέσκα και η Χριστίνα, μου έδωσαν με την Ψυχή του το Ταλέντο τους χωρίς να ζητήσουν τίποτα γι’ αντάλλαγμα.

Σε ρόλο Μοιραράκη εγώ,

ύφαινα στο μυαλό μου το Άλλο Χαλί,

του Ταξιδιού μας 

και ξέχασα ένα σωρό,

ούτε είπα ούτε έκανα όλα όσα ήθελα.

Για παράδειγμα είχα βιβλία να κληρώσω εις Ανάμνησην του Άδωνη που χάσαμε.
Αντίγραφα ενός δικού μου θεατρικού είχα,
έτσι για να εκτεθώ λίγο παραπάνω αλλά
τα ξέχασα.

Ούτε σας σύστησα μεταξύ σας με τρόπο δικό μου όπως είχα σκοπό.

Θα γίνει κι αυτό σε άλλη ευκαιρία 

όμως,

με καθησύχασε κάπως που κάποιοι από σας 

μου τηλεφωνήσατε ή μου γράψατε...

¨ Γιάννη, ήταν σα να γνωριζόμαστε όλοι μεταξύ μας και... και... και...¨

Εσείς το κάνατε όμως αυτό, όχι εγώ!

Εσείς που λες και δεν έχετε άλλα προβλήματα στο κεφάλι σας, 

η μαντήλα σάς έλειπε να του ρίξετε πάνω
και τεταρτιάτικα
να πάτε σ’ ένα πράμα που το ’πε ¨Της Γκόλφως¨

ένας ξεναγός που κάποτε ταξιδέψατε κάποιοι από σας μαζί του.

Εσείς το κάνατε, δεν ήμουν εγώ η αιτία.

Αν ήταν απλώς ο συνδετικός κρίκος,

σε όλους τους γάμους που ’χουμε βρεθεί καλεσμένοι θα υπήρχε η ίδια αίσθηση,

τί πιο συνδετικό,
πιο κρίκος
 απ’ το γάμο; 

Εσείς το κάνατε της Γκόλφως,

γιατί ήρθατε με αγάπη

και με διάθεση να παίξετε,

να μην παριστάνετε τίποτα.

Ούτε ένας Δήθεν δεν υπήρχε εκεί μέσα. 

(Ψέμα, υπήρχε ένας αλλά δε θα ξανάρθει από μόνος του, είναι ίδια η

Λιβανιού-Διαβόλου

η Σχέση

Αλήθειας-Δήθεν.)

Τέλος  ευχαριστώ όλους τους παρόντες που χάρηκαν την απόφασή μου
αυτή τη φορά,

αντί για κλήρωση,

ν’ αποφασίσω εγώ και όχι η Τύχη,

μόνος μου,

¨δικτατορικά¨,

συσκεπτόμενος μόνον με το ταβάνι μου

για το ποιος θα κερδίσει την προσφορά του Κύκλου,

το τριήμερο σε 4άστερο ξενοδοχείο στη Μαδρίτη.

Λίγο,
κάπως
είχα προϊδεάσει λέγοντας ότι θα δοθεί

ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΑΤΑΚΑΣ ΤΟΥΡΙΣΤΑ 2013 !

(Δεν βγαίνει από κλήρωση το καλύτερο)

Τον Έρωτα αποφάσισα να Βραβεύσω. 

Τον Έρωτα που Νίκησε το Θάνατο ήθελα να Επιβραβεύσω!

Δεν ξέρω αν η Έλενα έχει συνειδητοποιήσει τι σπουδαίο πράμα είπε,

σίγουρα πάντως δεν ξέρει πόσο σπουδαίο δώρο έκανε σε μένα.

Νά μια ¨Σκηνή¨ από το έργο που Βραβεύτηκε:

Τα Πρόσωπα του Έργου.

ΚΟΡΙΤΣΙ(Έλενα): Γύρω στα 25, όμορφο, με θλιμμένο χαμόγελο.

ΑΓΟΡΙ (Πλάτωνας): Γύρω στα 30, όμορφο, με τη χαρά της αφθαρσίας μες στα μάτια.

ΞΕΝΑΓΟΣ: Γύρω στα 45, πρόσφατα έκοψε το κάπνισμα και πρέπει με κάτι να ασχολείται, οπότε διαργανώνει ¨events¨.

ΣΚΗΝΗ: Σε ταξί, στη Σεβίλλη, 

ο ξεναγός μπροστά,

πίσω ένα νεαρό ζευγάρι.

(Ήδη απ’ την πρώτη μέρα στη Μαδρίτη ο ξεναγός το είχε εντοπίσει 
το ζευγαράκι...

καθώς χωρίς καμία πρόθεση επιδειξιομανίας 

φιλιόντουσαν 

σε κάθε ευκαιρία

έτσι όπως φαντάζομαι ότι θα φιλούσε η Μαρία Πολυδούρη 

τον άνθρωπο που την έκανε να γράψει...)

¨...Μόνο γιατί όπως πέρναγα με καμάρωσες

και στη ματιά σου να περνάει

είδα τη λυγερή σκιά μου ως όνειρο

να παίζει, να πονάει,

μόνο γιατί όπως πέρναγα με καμάρωσες. 

Μόνο γιατί μ' αγάπησες γεννήθηκα

γι' αυτό η ζωή μου εδόθη.

Στην άχαρη ζωή την ανεκπλήρωτη

μένα η ζωή πληρώθη.

Μόνο γιατί μ' αγάπησες γεννήθηκα. (...)¨ 

 (Στο ταξί...)

ΞΕΝΑΓΟΣ: Πώς γνωριστήκατε;

ΚΟΡΙΤΣΙ (Έλενα): Μου τον έκανε δώρο η μαμά μου.

(Ψύχραιμα ο Ξεναγός, αφήνει κάποια δευτερόλεπτα σιωπής και όλες τις πιθανότητες ανοιχτές: από το Κορίτσι να είναι ΟΥΦΟ έως να εννοεί κάτι Πολύ Σπουδαίο.)

ΞΕΝΑΓΟΣ: Δηλαδή;

ΚΟΡΙΤΣΙ (Έλενα): Η μαμά μου αρρώστησε, καρκίνο παντού, κατεβήκαμε απ’ τα Αγρίνιο στην Αθήνα για κάτι εξετάσεις και... Ήταν εκεί ο Πλάτωνας... Είναι ακτινολόγος...

ΑΓΟΡΙ (Πλάτωνας): Είμαι πάρα πολύ τυχερός που είχα βάρδια εκείνη την ημέρα. Σε τρεις μέρες μέσα ήξερα ότι ήταν η γυναίκα της ζωής μου.

ΚΟΡΙΤΣΙ (Έλενα): Πέθανε η μαμά, πριν 2 μήνες, το Σεπτέμβριο... Είπαμε να κάνουμε αυτό το ταξίδι στην Ισπανία για να ξεφύγει λίγο το μυαλό... 

ΑΓΟΡΙ (Πλάτωνας¦): 51 χρονών η μαμά της...

Μπράβο στη μάνα που μεγάλωσε τέτοιο παιδί κι ας μην πρόλαβε να το καμαρώσει όσο θα ’θελε. Μπράβο και που την οδήγησε σε κείνο το  υπόγειο,
στο ακτινολογικό,
και της γνώρισε τον Πλάτωνα,
τον άντρα της ζωής της,
και Μετουσίωσε το Θάνατο
σε Ζωή
και σε συνέχεια.

                                           (Μαρκ Σιαγκάλ, αυτό, όχι του Γιώργου Παπαχρήστου.)

(Σημ. του Συγγρ.) :

Κι αν ω μη γένοιτο κάτι δεν πάει καλά,
αν η σχέση δεν πάει χέρι-χέρι μέχρι το 3001,
κανένας δε θα μπορέσει να πάρει πίσω απ’ τα παιδιά αυτά
την Ένταση και τη Βεβαιότητα ότι αγαπήθηκαν πολύ
κάποια Στιγμή,
πως έστω και για μια Στιγμή
κάποτε,
υπήρξαν
ο Άντρας
και η Γυναίκα
της Ζωή κάποιου Ανθρώπου.

Πόσοι και πόσοι,
δεν έχουμε να επιδείξουμε
ούτε καν αυτό.

Να υπήρξαμε ο Κόσμος Ολόκληρος
για έναν άνθρωπο
 έστω και για μια Στιγμή.

Ασφαλίζει η Αγάπη,
κι ακόμα περισσότερο όταν ξεπηδάει
απ’ το κουκούλι του
Έρωτα. 

                    (Η Νικήτρια Έλενα Φαναριώτη.)

(Ο Πλάτωνας Παππάς στη Σεβίλλη. Άλλος Πλάτωνας αυτός αλλά, εδώ και κάποιο διάστημα, βρίσκεται σε καθημερινό Συμπόσιο με την Έλενα.)

Υ.Γ.: Ακολουθεί η μισάωρη δουλειά του Γιώργου.

Κι αν κάποιος δε δει τον εαυτό του εδώ πιο κάτω,
να πει,
ή ας σκεφτεί
ότι είναι από διακριτικότητα,
ότι είναι τύπος που αποφεύγει κάμερες και φώτα.
Ή
ας ρίξει το φταίξιμο στο φωτογράφο,
ας πει ήταν λαχαναγορίτης και
δεν ήξερε τι του γίνονταν
τι πραγματικά άξιζε να φωτογραφήσει...

Στη λαχαναγορά μεγάλωσε,
ξέρει ο Γιώργος να σηκώνει Αδίκως Βάρη.

Ο Τάσος σε εκδοχή Γκόλφως

Μπράβο Γιωργάκο. Πώς τις έσβησες τις ετικέτες και ούτε διαφήμιση ούτε ζημιά.

Η Άννα πάλι, είναι σα διαφήμιση του Χάρβεστ.

Η Βιβή. Που γνώρισα πριν 24 χρόνια στο αμφιθέατρο στη Σόλωνος. Έχει ακόμα πιτυρίδα αλλά ο Γιώργος εδώ την εξαφάνισε. Άφησε μόνον την ουσία στο βλέμμα της και τον σαρκασμό στο χαμόγελό της.

Η Φλώρα του Κυριάκου σε πρώτο πλάνο σκεπτική και στο βάθος ο Διονύσης Αμντ Αλ Ραχμάν ο Β με το χαρέμι του.

Ο Θύμιος, ο Αρχομάστορας Σόλνες του Χάρβεστ κάτι πάει να κάνει πίσω απ’ την πλάτη του ¨Τάσου¨ .

Ο Γιώργος και η Βάσω άναυδοι γιατί δεν ταξίδεψαν ποτέ με τον Ελ Γκρέκο (κι ας τους παρακαλάει γιατί τους αγαπάει πολύ.) Εδώ προσπαθούν κάτι να καταλάβουν... Σα να κοιτάζουν κάποιους που φιλιούνται μοιάζουν.

Η Έντζα που δε μιλούσε μόνον όταν τραγουδούσε η συμπατριώτισσά της η Φραντζέσκα και δίπλα η Φιλιώ, που δεν της φαίνεται με τίποτα ότι έχει παιδιά στο Πανεπιστήμιο.

Η Βάσω κοιτάζει πως ο Γιώργος σιγά-σιγά μαζεύει τα μπογαλάκια του και δεν έχει ακόμη εντοπίσει τη Νέτα. (Την κρατάει για το επόμενο επεισόδειο...)

Είναι σαφές ότι η Έντζα πίσω δεξιά δε μιλάει. Βλέπετε ποιος τραγουδάεικαι με τι Πάθος.

Εδώ πάλι είναι σαφές ότι αυτή τη στιγμή δεν τραγουδάει η Φραντζέσκα. Αλλιώς η Έντζα δε θα το ’χε ρίξει στο μπουρ-μπουρ. Στο βάθος φαίνεται και η Βίβιαν.

Πάλι δεν τραγουδάει η Φραντζέσκα και στο βάθος αυτή τη φορά η Φρόσω. Όχι η Κυρά Φροσύνη, άλλη Μεγάλη Κυρία, η Φρόσω Βαρελά. (Η Φλέγγα θα χρειαστεί να επιστρέψει στο επόμενο επεισόδιο μαζί με τη Νέτα...)

                                                         Το Χριστινάκι.

                                     Το Φραντζεσκάκι.

Το Ειρηνάκι

Εδώ, οι μέσα από τη μπάρα, κοιτάζουμε και χρονομετρούμε το φιλί γνωστού ζευγαριού τής Κοσμική Αθήνας. Το ίδιο απ’ ότι μου είπαν έκαναν και οι έξω από τη μπάρα. Στους μέσα φάνηκε μεγαλύτερη η διάρκεια.  

Η κυρία Ειρήνη, η Ντίνα και πίσω η νοικάρισσά μου η Νίκη. Που είναι και φίλη και νοικάρισσα να με ζηλεύουν όλοι οι ιδιοκτήτες του κόσμου και δημιουργός του περσινού βίντεο του ¨Γύρου του Κόσμου σε 80 Πολέμους¨. Κοιτάζουν και οι τρεις το Φιλί που έλεγα...

Εδώ ο Τάσος αγανακτισμένος σηκώνει τα χέρια και φωνάζει... ¨Σπάσατε το Παγκόσμιο Ρεκόρ, Σπασατε το Παγκόσμιο Ρεκόρ...¨  Ένα Ρεκορ που κρατούσε απ’ το ’70, από μια Πενθήμερη Εκδρομή Τρίτης Λυκείου του Τότε...  

Η Βιβή. Εδώ φαίνεται καθαρά ότι έχει ακόμα πυτιρίδα. Τίποτα δεν άλλαξε μέσα μου γι’ αυτή.

Σας ευχαριστώ πολύ όλους και καλή Αντάμωση στη Επόμενο Επεισόδιο. 
Αντί για 1 βραδιά στο Χάρβεστ,
10 χειροποίητα μερόνυχτα 
μαζί 
στη Βόρειο Ισπανία. 

Μέσα στην επόμενη εβδομάδα θα δημοσιεύσω το πρόγραμμά μας.

Υ.Γ.(9-12-2013): Χάρη στη φίλη Ιωάννα Ποντίδα υπάρχουν και ηχητικά Ντοκουμέντα της βραδιάς. Και μου κανε και τη χάρη να κόψει όσο μπορούσε τη φωνή μου. Φώναξα την Αλάιτζ ν’ ακούσει τις τρεις φωνές που κι αυτές χάρη μου έκαναν να τραγουδήσουν για τους φίλους μου και τί μου είπε;

Μετά απ’ αυτές βγήκες και τραγούδησες εσύ;;;;;;

Ειρήνη Δασκαλάκη:

http://www.youtube.com/watch?v=Zn0rpLciMYg&feature=youtu.be


Francesca Bellenis:

http://www.youtube.com/watch?v=8Ds9Xw6cg14&feature=youtu.be

Χριστίνα Μαξούρη:

http://www.youtube.com/watch?v=USMfu7-Cbqk&feature=youtu.be


Θέλω να πιστεύω ότι αυτό που ακούγεται στο 2,23‘ και λίγο μετά
της Ειρήνης, 
δεν είναι αυτό που κατάλαβα, 
δηλαδή ανάγωγη βλαχομπαρόκ αντίδραση κάποιου που 
επειδή μάλλον δεν του άρεσε 
έκανε παρωδία οδυρμού... 
Όχι. 
Σίγουρα λάθος κατάλαβα. 

Ευχαριστώ Ιωάννα.

                                                         El Greco