Τελευταία μέρα. Ολόκληρη μέρα. Με τη νύχτα της μαζί, πακέτο.
Βρέχει.
Από χθες το βράδυ βρέχει,
πριν να επιστρέψουμε απ’ τη βόλτα άρχισε,
είχαμε πάει βόλτα χθες βράδυ μετά το φαγητό θυμάστε;
Ήθελα να σας συστήσω και τις φίλες μου
τις Μαρίες αλλά
τελικά σήμερα,
δε βγήκαν χθες λόγω της βροχής.
Φοβούνται
και τις αστραπές
και τις βροντές
και το νερό
και την ξηρασία
όλα τα φοβούνται από τότε...
Βρέχει σα να μη θέλει,
σα να μην είναι σίγουρος ο ουρανός τί θέλει.
Βρέχει,
βγαίνει ο ήλιος
ξαναβρέχει...
Ούτε ο Ουρανός δεν ξέρει πια τι θέλει.
Μία απ’ όλες τις Άννες γλίστρησε κι έπεσε.
Γλιστράει πολύ η πέτρα αυτής της πόλης.
Πολύ
και
Εύκολα.
Όσο εύκολα γλιστράει κι η πρόθεση μας για Αμαρτία.
Ίσως επειδή το Σαντιάγκο έχει
Κοτζάμ Καθεδρικό,
το σκήνωμα του Αγίου Ιακώβου αυτοπροσώπως,
ένα τεράστιο, τεράστιο λιβανιστήρι,
η κάθε πρόσοψη του ναού εξάψαλμος ολόκληρος,
βιβλίο η σύνθεση των γλυπτών,
και τί δεν έχουν κεί
και μέσα
και έξω,
τον Άγιο τον ίδιο
μάλιστα μπορείς να μπεις και να τον αγκαλιάσεις,
σχεδόν επιβάλλεται η Αγκαλιά εδώ απ’ το έθιμο
αλλά μόνο σε Αγίους.
Ίσως γι’ αυτό κάνει τόσο σουξέ η Αμαρτία εδώ,
έχει τη Συγχώρεση δίπλα,
δυο βήματα.
(Χτες το βράδυ είδα την Κατερίνα να φέρενι άντρα στο ξενοδοχείο,
ούτε που τους είδαν απ’ τη Ρεσεψιόν, έστω τυπικά κάτι να ρωτήσουν... Ξένος ήταν, ισπανός, το κατάλαβα απ’ τα αγγλικά του. Ο Άγιος να τα κάνει αγγλικά αυτά.
Και η Μαρία έφερε άντρα. Έναν ευτραφούλη γάλλο, προσκυνητής υποτίθεται αυτός.)
Ιερή Πόλη το Σαντιάγκο
για όποιον χρειάζεται να νοιώθει πως υπάρχουν και τέτοιες.
Πρωί-πρωί για ξενάγηση.
Πρόσοψη για πρόσοψη ναού δε θ’ αφήσουμε...
Κι αγκαλιά όποιος θέλει,
του Αγίου εννοείται,
και θα μου πείτε και μόνοι σας τη διαφορά...
Μεγάλη Διαφορά η μία με την άλλη,
αυτού που είναι στο ‘δρόμο‘ ακόμα
που δεν άγιασε,
του γάλλου της Μαρίας για παράδειγμα,
ακολουθεί τα χνάρια της Αμφιβολίας
με μια μαργαρίτα στο χέρι:
θ’ αγιάσω
δε θ’ αγιάσω,
θ’ αγιάσω
δε θ’ αγιάσω...
ΟΧΙ!
Με τη Μαρία που έμπλεξες,
τη συγκεκριμένη κιόλας
δε θ’ αγιάσεις.
Σήμερα τουλάχιστον δε θ’ αγιάσεις.
και στο ξύπνιο μας
άλλα τόσα.
Ξενάγηση στην πόλη
κι από δω
κι από κει.
και του 10ου θα δούμε
και του 18ου αλλά...
αλλά και λίγος 21ος δε βλάπτει.
Χρόνος για:
καφέ (αγόρια)
ψώνια (κορίτσια)
Νά ένα "σίγουρο" για όποιον θέλει να παίξει Στοίχημα.
Όσο Στερεότυπο Φαίνεται
άλλο τόσο Αληθινό είναι.
Και μετά,
θα την αφήσουμε κι αυτή την πόλη. (έχουμε ήδη φορτώσει βαλίτζες απ’ το πρωί.)
Μας περιμένει και η ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ του Οπόρτο.
Ανεβαίνουμε στο λεωφορείο.
Βρέχει ακόμη.
Ευτυχώς η Πτώση της Άννας δεν ήταν πολύ σοβαρή. Θα ζήσει.
Καθόμαστε.
Αναπαυτικά.
Είναι η τελευταία μέρα που έχουμε να μοιραστούμε στιγμές μέσα στο λεωφορείο,
που έχουμε να κάνουμε μια διαδρομή Μαζί.
Στο Οπόρτο πάμε σήμερα,
μέχρι χώρα θ’ αλλάξουμε σήμερα αλλά...
Καθίστε.
Θα κάνουμε μια Εκπληκτική διαδρομή,
θέλω να την απολαύσετε.
Πρώτα όμως,
βγαίνοντας απ’ την πόλη του Σαντιάγκο
αντί για μουσική
ακούγεται η φωνή της Κικής Δημουλά
στο "Διαζευκτικόν ή".
Σςςςςς......
Σςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςς...................
"Το Διαζευκτικόν ή"
Μ' έκλεισε μέσα η βροχή
και μένω τώρα να εξαρτιέμαι από σταγόνες.
Όμως πού ξέρω αν αυτό είναι βροχή
ή δάκρυα από τον μέσα ουρανό μιας μνήμης;
Μεγάλωσα πολύ για να ονομάζω
τα φαινόμενα χωρίς επιφύλαξη,
αυτό βροχή, αυτό δάκρυα.
Στεγνή στέκομαι ανάμεσα
στα δύο ενδεχόμενα: βροχή ή δάκρυα,
κι ανάμεσα σε τόσα διφορούμενα:
βροχή ή δάκρυα,
έρωτας ή τρόπος να μεγαλώνουμε,
εσύ ή μικρή αποχαιρετιστήρια αιώρηση σκιάς
του τελευταίου φύλλου.
Το κάθε τελευταίο,
τελευταίο τ' ονομάζω χωρίς επιφύλαξη.
Και μεγάλωσα πολύ
για να είναι αυτό αφορμή δακρύων.
Δάκρυα ή βροχή, πού να ξέρω;
Και μένω να εξαρτιέμαι από σταγόνες.
Και μεγάλωσα πολύ
για να περιμένω άλλο μέτρο όταν βρέχει
κι όταν δε βρέχει άλλο.
Σταγόνες για όλα.
Σταγόνες βροχής ή δάκρυα.
Από τα μάτια κάποιας μνήμης ή τα δικά μου.
Εγώ ή η μνήμη, πού να ξέρω;
Μεγάλωσα πολύ για να χωρίζω τους χρόνους.
Βροχή ή δάκρυα.
Εσύ ή μικρή αποχαιρετιστήρια αιώρηση σκιάς
Μουσική και...
Βγαίνω.
1η Ώρα ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΘΕΜΑ
Κινούμαστε προς...
Η Δώρο-Έκπληξη της Ημέρας.
Θα πάμε από τις Ρίας Μπάχας.
Να δούμε και τα κάτω Φιόρδ της Γαλικίας.
Όμορφα όλα.
Και τα πάνω Φιορδ της Γαλικίας είδαμε
και τα κάτω σήμερα.
Ας ρίξει λίγο τις τιμές κι η Νορβηγία να πάμε και κει αλλά,
δεν είναι λιγότερο όμορφα τα Φιόρδ της Γαλικίας.
Είναι υπέροχο αυτό το κομμάτι.
Και καταραμένο απ’ ό,τι λέει η Ιστορία.
Άπειρα τα Ναυάγια εδώ.
Γι’ αυτό και λέγεται
Η Ακτή του Θανάτου.
LA COSTA DE LA MUERTE!
Λες κι είναι 50% -50% οι Πιθανότητας...
Αμέτρητα τα Ναυάγια κατά μήκος της διαδρομής μας...
Ούτε Βροχή είναι,
ούτε Ωκεανός
αυτό που βλέπετε έξω.
Δάκρυα είναι..
Χωρίς Επιφύλαξη.
ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ των Ρίας Μπάχας
Μετά απ’ όλα όσα θα ’χουμε πει περί Ναυαγίων
θα σας ζητήσω ν’ ανεβούμε σε καράβι...
Αλήθεια λέω.
Το εννοώ κι αυτό.
Αλλιώς δεν ταΐζονται 365 μέρες
από 10.
Είναι κανείς χωρίς Πίστη;;;;
Ναι.
Ποιος το περίμενε!!!
Ο Κώστας και η Ελευθερία δε θέλουν.
Τελικά ζορίστηκαν πολύ,
οικονομικά ζορίστηκαν αλλά...
ήρθαν και με τα δυο παιδιά.
Με το που άκουσαν η Ισιδώρα και η Νικολέτα
ότι θα μείνουν στη στεριά,
έκαναν αυτό που ξέρει πολύ καλά να κάνει ένα παιδί
όταν θέλει κάτι
και τελικά
οι γονείς υποχώρησαν....
Και είχαν δίκιο τα παιδιά.
Θα είχαν χάσει.
ΕΚΠΛΗΞΗ!
Μετά κι απ’ αυτή την Δοκιμασία,
φύγαμε για Πορτογαλία.
Για Οπόρτο.
Φτάσαμε που φτάσαμε μέχρι εκεί,
ήθελα να πάρουμε μια γεύση κι από τη χώρα του
Fado.
Aν το Φλαμένγκο λέει
"Σ’ ΑΓΑΠΩ"
το Φάδο λέει...
"ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ".
2η Ώρα:
Περί Πορτογαλίας και άλλων Πρώην Αφεντών και νυν Σκλάβων.
Άφιξη.
Καμιά τακτοποίηση πάλι.
Πετάμε τις βαλίτζες σα να ήταν οι σάκες του σχολείου
τον Ιούνιο
με τις πρώτες ζέστες
και βγαίνουμε για βόλτα στην πόλη.
ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ του Οπόρτο:
Η ΔΥΣΚΟΛΟΤΕΡΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ.
ΝΑ ΟΜΟΝΟΗΣΟΥΜΕ.
Α) Να πάμε για Φάδο;
Β) Να πάμε για βραζιλιάνικα; (Μέρες Μουντιάλ από πάνω)
Γ) Να φέρω φίλη τραγουδίστρια Φάδο
σε ταβερνάκι που θα κλείσουμε μόνο για μας.
Δ) Να φέρω άλλες φίλες μου,
βραζιλιάνες αυτές στο ξενοδοχείο; (Δε γίνεται απ’ τη φύση τους μόνο για μας)
Ε) Να πάμε στην παραλία ν’ ανάψουμε φωτιά
και να τραγουδήσουμε όπως Τότε. (Όποτε και να ’ναι αυτό το "ΤΟΤΕ" για τον καθένα.)
Ζ) Άλλο; (Δικής σας πρόταση για την Τελευταία Βραδιά.)
Άντε να Ομονοήσουμε.
Αυτή η Νύχτα Μένει όμως...
Ελπίδα μου να Ομονοήσουμε αλλά
καλού κακού,
θέτω ήδη σε Ψηφοφορία τις Επιλογές
για την Τελευταία Βραδιά.
Sodade... Μια Μέρα μας έμεινε.
Κουτσή κιόλας, χωρίς τη Νύχτα της.
Θα μου λείψετε...
Τα λέμε αύριο... Έχουμε ξενάγηση στο Οπόρτο και μετά,
Αποχαιρετισμό... Αεροδρόμιο το απόγευμα.
El Greco
Για κράτηση στο 210-32 25 175. (κ. Καλαμπαλίκη)
και για επιβεβαίωση στείλτε μήνυμα στο
yannismadrid@hotmail.com
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το ταξίδι πατήστε εδώ:
No comments:
Post a Comment