Ο ΥΠΝΟΣ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ ΓΕΝΝΑΕΙ ΤΕΡΑΤΑ

Πέρασε μια εβδομάδα από την Αναγγελία του Δημοψηφίσματος. Ακριβώς την περασμένη Κυριακή παρέλαβα στην Πορτογαλία 21 ανθρώπους που ήρθαν να κάνουν το ταξίδι στη Βόρειο Ισπανία ξεκινώντας απ' το Oporto, Santiago de Compostela, Coruña.. μετά Αστούριας, Χώρα των Βάσκων, Γκερνίκα...
Είναι η πιο παράξενη εβδομάδα που έχω ζήσει με γκρουπ τα τελευταία 25 χρόνια.
Σα να ζούμε τις τελευταίες μέρες της Πομπηίας.
Κάνω ό,τι μπορώ για να γίνουν τα πράματα ας πούμε κανονικά. Όμως είναι δυνατόν;
Πια με ιντερνετ, κάθε στιγμή ο καθένας από μας είναι στην Ελλάδα.
“Έβαλαν όριο 60 ευρώ...” ακούω τη Δευτέρα στο πρωινό στο Πόρτο...
“Το έκαναν 50 γιατί τέλειωσαν τα 20άρικα...”
“Είπαν...”
“Όχι εγώ διάβασα ότι...”
“Καλά, έχουμε 5 χρόνια που τ' ακούμε αυτά...”
“Ναι 5 χρόνια αλλά τέτοιο κακό δεν είχε γίνει...”
“Είχε γίνει άλλο όμως...”
“Όποιος λαός ψηφίζει μόνο με το συναίσθημα...”
“Και τί να το κάνει δηλαδή ένας λαός το συναίσθημα... λοβοτομή αισθήματος θα κάνει για να ψηφίσει με το χέρι αντί στην καρδιά στην τσέπη;”

Κυρίως προσπαθώ να μην γίνει το λεωφορείο έξιτ πολ του Φόβου όλων πια... αυτού του “βόηθα μη σκοτωθούμε μεταξύ μας”

Φτάσαμε στο Μπιλμπάο.
Κι είπα να γράψω δυο λόγια, να το βγάλω το κακό από μέσα μου, πες το γράμμα στους φίλους που άλλοι πήραν θέση, άλλοι όχι, πολλοί μου γράψανε:  “...δεν τον μεθύσαμε τον ήλιο τώρα τί γίνεται Γιάννη;”

Τί να πω;

“Τί βλέπεις απ' την Ισπανία, πώς φαίνονται τα πράματα από μακριά;”

Ιδέα δεν έχω. Ξερόλας δεν υπήρξα ποτέ. Όταν πίστευα κάτι το έλεγα κι αν χρόνος απεδείκνυε πως ήταν σωστό καλώς κι αν λάθος, ας πούμε ακόμα καλύτερα, μάθαινα.

Προσπαθώ μόνον να βάλω σε τάξη όση πληροφορία μπήκε μέσα μου αυτή την εβδομάδα στο "Πόρτο-Μπιλμπάο". Η Παραλία των Καθεδρικών ήταν πλημμυρισμένη, για πρώτη φορά δεν μπορέσαμε καν να κατεβούμε, έτσι για να κάνω τα δικά μου και να ζητήσω χρησμό απ' τη χαραμάδα μου.

Παλεύω να βάλω τάξη με τους δυο καταληψίες μου, καρδιά και μυαλό. Νιώθω εντονότατα ότι δεν είναι μια στιγμή ακόμα, ρουτίνας, πρέπει τουλάχιστον να προσπαθήσω καταλάβω, για να μπορέσω να εξηγήσω στον καθρέφτη, ή, ας πούμε για να μη μου πει η Άλμπα μια μέρα,
“...για άλλα έβρισκες χρόνο κι έγραφες μπαμπούλη... σε κείνη την κρίση όμως, στα γεγονότα του '15, τότε με το Δημοψήφισμα δε βρίσκω πουθενά τη γνώμη σου.”

Άλμπα μου,

τί να σου πω; Δεν ψήφισα ποτέ τον ΣΥΡΙΖΑ όμως ομολογώ ότι τον είδα με θετική επιφύλαξη, μήπως του επιφύλαξε η Ιστορία το ρόλο έστω ν' ανοίξει το παράθυρο, να μπει όχι χρήμα, αέρας καθαρός να μπει ήλπιζα, βρωμούσαν όλα το '15 στην Ελλάδα Άλμπα μου, σα δωμάτιο που δεν αερίστηκε 40 χρόνια.
Το τί πιστεύω γενικά το ξέρεις απ' όσα λέμε στο σπίτι. Σου έχω πει ότι αν θες να είσαι εντάξει στη ζωή σου, να ξεχωρίσεις την “προσωπική θέση” αυτό δηλαδή που σε συμφέρει εσένα προσωπικά από την θέση την πολιτική σου. Είναι άλλο “τι μας συμφέρει προσωπικά” κι άλλο η θέση με τη ματιά προς το ΚΟΙΝΟ ΚΑΛΟ, έστω προς το καλό των  περισσότερων.

“Γίνεται αυτό μπαμπούλη;;;; Να είναι κάτι άλλο πάνω απ' το προσωπικό μας συμφέρον;”

Αυτό ελπίζω Άλμπα. Ας πούμε αυτή είναι η θέση μου η πολιτική, ότι γίννεται.

Σου έχω πει ότι τον μπαμπούλη ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ τον συμφέρει τα πράματα να συνεχίσουν όπως ήταν, οι τράπεζες να σωθούν, να “συνέλθουν” απ' όλη αυτή την “ταλαιπωρία” που “υπέστησαν” τα τελευταία χρόνια, να πάνε δυο-τρεις μήνες διακοπές και μετά ν' αρχίσουν πάλι να δίνουν δάνεια στα “παιδάκια” για να παν κι αυτά διακοπές, και να έρχονται τα παιδάκια με γκρουπάκια κι ο μπαμπούλης να έχει δουλειά κι έτσι όσο μπορεί να σου κάνει λίγο πιο εύκολη την αρχή της ζωή σου.

Αυτό τον συμφέρει τον μπαμπούλη ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ. Ξέρεις όμως, και δεν το κρυψε από κανέναν ότι η θέση του, στο σπίτι και η δημόσια δεν ήταν αυτή.
Είχε Ελπίδα ν' ανοίξουν τα παράθυρα να ξεβρομίσει ο τόπος,  ν' αλλάξουν τα πράματα για τους πολλούς προς το καλύτερο έστω κι αν αυτό συνεπάγονταν μια δύσκολη περίοδο για τον μπαμπούλη άρα και για σένα. Είναι η περίοδος που ονειρευόμουνα να έχω το χρόνο αντί να σου φέρνω το ψάρι να σου μάθω να ψαρεύεις.

Μιλήσαμε απόψε και μου είπες πως τα παιδιά που παίζεις στο χωριό μιλάνε συνέχεια για τον Τσίπρα, για ένα “ΝΑΙ” για ένα “ΟΧΙ”...

Κι άκουσες τη γνώμη απ όλα τα παιδάκια στην πλατεία, εκτός απ' τη δικιά μου. ΝΑΙ ή ΟΧΙ ρωτάς;

Ούτε “ΝΑΙ”, (που ήσουν σίγουρη γιατί με ξέρεις) ούτε όμως “ΟΧΙ” που το περίμενες, τουλάχιστον αν αντιδρούσα αυθόρμητα.

Είναι πολύ σοβαρή η κατάσταση Άλμπα μου για ν' αντιδράσω αυθόρμητα. Πρώτα-πρώτα σου λέω λοιπόν ότι έχεις δίκιο, καλά με ξέρεις, πώς να πει “ΝΑΙ” ο μπαμπούλης σε όλους αυτούς που έφεραν την Ελλάδα στην κατάσταση που την έφεραν; Σε ποιον να πει “ΝΑΙ”, στο Σαμαρά; Στον Βενιζέλο; Στο Θεοδωράκη, που δε θα του λεγα ΝΑΙ ούτε για να πιούμε έναν καφέ; Στη Φώφη; Που είναι σα να γίνεις εσύ  μια μέρα ξεναγός και να κατηγορείς όσους βοηθήθηκαν απ' τον πατέρα τους για να κάνουν τη δουλειά του.

Εννοείται πως “ΟΧΙ” λέμε σ' όλους αυτούς Άλμπα μου. Προσπαθώ όμως να καταλάβω όλο το πακέτο. Κι αναρωτιέμαι αν γίνονταν να είναι χειρότερη η διατύπωση του ερωτήματος του Δημοψηφίσματος και γενικότερα το πώς διαχειρίστηκαν όλο αυτό το πράμα.

Να σου πω γενικά είμαι υπέρ των Δημοψηφισμάτων,
και κάθε βδομάδα αν γίνεται,  Δημοψήφισμα θα ήθελα,
η Τεχνολογία το επιτρέπει,
επιτρέπει πια αν θέλουν πραγματικά τη γνώμη και την ψήφο μας στα σημαντικά τουλάχιστον ζητήματα επιτρέπει η Τεχνολογία να μας ρωτούν
αλλά,
προσπαθώ να καταλάβω μια σειρά από Άλλα πράματα Αλμπάκι και δεν τα καταλαβαίνω.

Γιατί έκανε το Δημοψήφισμα τελευταία στιγμή;

Τί θα πει ήλπιζε μέχρι τελευταία στιγμή σε συμφωνία;

Και ποια είναι η τελευταία; Δεν είναι αυτή που επιτρέπει ομαλές συνθήκες;

Μήπως η στιγμή που το όρισε είναι “ΜΕΤΑ” την τελευταία;

Τί θα πει πίστευε ότι δε θα πίεζαν οι Ευρωπαίοι τόσο πολύ.
Πού το στήριζε αυτό το “πίστευε”;
Αν ήταν για ένα οικόπεδο δικό του, να το δεχτώ, να ρισκάρει και να το βασίσει σε προσωπικά πιστεύω, αλλά για ένα τόσο σημαντικό ζήτημα όλων των Ελλήνων δεν έπρεπε να εξασφαλίσει πως δε θα μπορέσουν να του κάνουν καμία ντρίπλα, καμιά τρικλοποδιά, ότι ακόμα κι αν είναι στα σχέδιά τους, δε θα τους αφήσει τα περιθώρια χρησιμοποιώντας έστω τυπολατρεία, να γίνει το Δημοψήφισμα με κλειστές τράπεζες;
“Λυπούμαστε, έληξε το πρόγραμμα”;
Τί θα πει δεν πίστευες ότι θα φερθούν έτσι;
Πού το στήριζες; Δε βλέπεις; Μπίζνες κάνουν. Κι αν δε σ' αρέσει ρώτα τουλάχιστον καθαρά: “Να Φύγουμε να Μείνουμε”.
Αυτό ναι, είναι ένα σοβαρό ερώτημα.
Τί θα πει δεν πίστευες ότι θα φερθούν έτσι;

Πού το βάσιζες; Στο πώς φέρθηκαν το '22, όταν πηδούσαν οι μικρασιάτες στη θάλασσα;;;

Είχαν δείξει κάτι άλλο τον τελευταίο καιρό; Είχαν δείξει έναν εξαιρεικό χαρακτήρα και τώρα σε εκπλήσσουν;;;

Κι όσο τα σκέφτομαι όλα αυτά Άλμπα μου, (και χρησιμοποιώ όση Λογική μου απόμεινε) ακόμα μεγαλύτερη αγωνία με πιάνει.
Ναι, με Λογική!
Ποτέ μην την εγκαταλείψεις τη Λογική, μέχρι στο Συναίσθημα βοηθάει αυτή, έως που θα ΝΙΩΘΕΙΣ τα πράματα εντονότερα με ΛΟΓΙΚΗ.
Προσπαθώ  απλώς να σκεφτώ Λογικά όλα αυτά που λέει ο Πρωθυπουργός τις τελευταίες μέρες.

Κι αναρωτιέμαι τι είδους συμφωνία θα γίνει μέσα σε 48 ώρες -έτσι είπε προχθές στον ΑΝ1- αν το “ΟΧΙ” πάρει 70% για παράδειγμα;
Πώς Πρωθυπουργός χώρας που προκηρύσσει Δημοψήφισμα ξεστομίζει τέτοιο πράμα;

“ΟΠΟΙΟ ΚΑΙ ΝΑ 'ΝΑΙ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΣΕ 48 ΩΡΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΘΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΜΦΩΝΙΑ”;

Κι αν πάρει 80% το “ΟΧΙ”(υπόθεση εργασίας) θα πάει στις Βρυξέλλες με καπέλο, μπότες και πιστόλι και θα τους υποχρεώσει να υπογράψουν ΣΥΜΦΩΝΙΑ;
Να υπογράψουν τί;;;;
Την πρόταση Γιούνγκερ που δεν ισχύει;
Τη δικιά του που είχαν απορρίψει και οι Γιούνγκερ και οι του κόμματός του;
Την επόμενη δικιά του που χάθηκε μέσα στον πανικό των ημερών;
Τί συμφωνία είναι αυτή “μέσα σε 48 ώρες”;

Τη δήλωση αυτή την κάνεις για να καθησυχάσεις τις Αγορές μήπως;

Και τη Λογική των ανθρώπων που δε σκέπτονται κομματικά, πότε και πώς θα την καθησυχάσεις;

Τί συμφωνία θα είναι αυτή μέσα σε 48 ώρες;;;;

Κάτι που να ικανοποιεί και τους “ΝΑΙ” και τους “ΟΧΙ”;;;

Και γιατί σ αυτή την περίπτωση να μην εισακουστεί το βροντερό 80%  (αν υποθέσουμε ότι τόσο πήρε).

Κι αν είναι 53% με 47%;;;;
Κι αν είναι 47% με 53%;;;;
Να σκοτωθούμε;;;

Και το άλλο Άλμπα μου... ξέχασα να σου πω και το άλλο που με τσάκισε. Είπανε χθες, προχθες, υπεύθυνος άνθρωπος του Τσίπρα, ο Τσκαλώτος ότι  το Δημοψήφισμα το κάνουμε γιατί θα έπεφτε η Κυβέρνηση εκ των έσω;
Προσπαθώ να καταλάβω: κάνουμε Δημοψήφισμα για εσωκομματικές ισορροπίες;;;;
Και γιατί δεν έκανε Συνέδριο για να λύσει τα εσωκομματικά του;;;

Το “ΟΧΙ” της καρδιάς μου στα ευρωπαϊκά νταβατζιλίκια Άλμπα παρακολουθεί αμήχανα τα ελληνικής πατέντας νταβατζιλίκια,
αμήχανα το “ΟΧΙ” μου στην Συγκεκριμένη Ε.Ε βλέπει το πώς στην Ευρώπη θα περάσει μήνυμα πως ένα μεγάλο συσπειρωμένο πια κομμάτι του ελληνικού λαού λέει
“ΝΑΙ”
γενικά λέει “ΝΑΙ”
στα μέτρα του Γιούνγκερ.
Είναι στρεβλό αυτό Άλμπα.
Έτσι όπως έγιναν τα πράματα

Το ελάχιστο που θα σκεφτόμουν αν ήμουν Ολλανδός είναι ότι

“τελικά, οι Έλληνες δεν είναι καλά, το ζητάει ο οργανισμός τους...”

κι οι Ισπανοί, οι Γάλλοι, οι Άγγλοι που διαδήλωσα υπέρ της Ελλάδος;;; Τί θα πουν και πώς θα νοιώσουν αν δουν τον μισό ελληνικό λαό  να λέει “ΝΑΙ” στα μέτρα του Γιούνγκερ;

Είμαστε η Αρχή και η Ευκαιρία λέει ν' αλλάξουμε όλη την Ευρώπη; Πρώτα όμως ν' αλλάξουμε τα δικά μας, απ' το σπίτι πρώτα, είναι αλλαγή η χρήση του πασοκικού “Know-How”;;;;;

Μπορεί όντως να πρέπει να βγούμε απ' το Ευρώ, μπορεί όλο αυτό το Ευρωπαϊκό μας Όνειρο να είναι σαν την κάποτε Μεγάλη Ιδέα για τη Μεγάλη Ελλάδα αναρίθμητων Ηπείρων και Θαλασσών, μπορεί Καταστροφή και με τη μία καταστροφή και με την άλλη αλλά να μην παραιτηθείς ποτέ απ' το προσωπικό σου δικαίωμα να ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΤΗ ΛΟΓΙΚΗ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΝΑ ΚΡΙΝΕΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ.

 “ΝΑΙ” στον Γιούνγκερ ΔΕ ΘΑ ΕΛΕΓΑ ούτε αν μου έταζε να φέρει και ν' ανοίξει στα πόδια μου όλα τα Μπλου Λέιμπελ που έχει σκοπό να πιει ακόμα στην υγειά του κάθε εργαζόμενου  Ευρωπαίου που τον διατηρεί στη θέση του.

Αλλά  και το “ΟΧΙ” για ποιο λόγο αν ούτως ή άλλως θα υπάρξει συμφωνία σε 48 ώρες; Επειδή πιστεύει ότι θα τον δυναμώσει; Κι άλλα πίστευε αλλά δεν έγιναν όπως τα περίμενε.

Κυριακή, 5 Ιουλίου 2015, κι είπα να σου γράψω πριν να πάμε για ξεάγηση στο Γκούγκενχαϊμ.
Μετά, θα πάμε εκδρομή στη Γκερνίκα. Και κει κάτω από την Ιερή Βελανιδιά των Βάσκων, του μισού σου εαυτού Άλμπα, στη βομβαρδισμένη στον Ισπανικό Εμφύλιο πόλη, θα στήσω κάλπη. 21 άνθρωποι που είναι μαζί μου δέχτηκαν να το κάνουμε. Θα κάνουμε το καθήκον μας και θα ψηφίσουμε στο Κοινοβούλιο τής Guernika.
Και θα βγάλω έξιτ πολ και θα το δημοσιεύσω άμεσα, από κει, κατά τις 7 ώρα Ελλάδος θα σου στείλω ανταπόκριση απ' τη Γκερνίκα.

Τί θα ψηφίσω εγώ;

Θα τυπώσω ετούτο εδώ του Γκόγια, τη Διαχρονική του Προφητεία, που της έδωσε για τίτλο “Ο ΥΠΝΟΣ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ ΓΕΝΝΑΕΙ ΤΕΡΑΤΑ”, και στην κάλπη. Κάθε βδομάδα αν θέλουν να κάουμε Δημοψηφίσματα, αλλά με σοβαρά, καθαρά και ειλικρινή ερωτήματα.

Μπορεί να κάνω λάθος Άλμπα μου κι όλα αυτά να γίνονται τελικά για καλό. Αυτά τα συμφωνήσαμε, πάντα ο μπαμπούλης έχει πιθανότητα να κάνει λάθος, απλώς για την Ιστορία ήθελα να ξέρεις ότι σ' αυτή τη Στιγμή κάτι δε μου “κολλάει”.

Όπως λέει κι ο Σεφέρης, «Ποιος πάει για το καλύτερο ο Θεός το ξέρει..»

Εσύ παίξε! Παιχνίδι Άλμπα μου. Μόνο παίξε. Και θυμήσου τί μου 'χε ζητήσει να σου πω εκείνος ο κύριος, ο άλλος ο ποιητής, ο Πορτογάλος, ο Πεσόα πέρυσι στα γενέθλιά σου. “Ο Άνθρωπος παίρνει το Μέγεθος των Ονείρων του”

                                                                              Μπαμπούλης.