ΧΡΙΣΟΥΓΕΝΝΑ:19-28 Δεκεμβρίου!
και
ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ:26 Δεκεμβρίου. - 4 Ιανουαρίου
Απ' ευθείας πτήσεις με Royal Air Marocco!
Ημιδιατροφή!
1η ΜΕΡΑ: ΑΘΗΝΑ - ΚΑΖΑΜΠΛΑΝΚΑ
Στον δρόμο για το Ελ. Βενιζέλος, χαζεύω τα φωτάκια που αναβοσβήνουν σε δρόμους που υποδύονται τους γιορτινούς, -αλλού είναι η γιορτή, μέσα μου, - το μέσα μου γιορτάζει σήμερα, πάω στο Μαρόκο, θυμάμαι, -μ’ αναστατώνει και το κρύβω επιμελώς κάθε που το θυμάμαι - το μαγικό ταξίδι που έκαναν τα κορίτσια του «Sex and the City» εκεί που τώρα πάω εγώ, στο Μαρόκο, θυμάμαι τις υγρές στο μέσον της ερήμου εμπειρίες τους και σκέφτομαι πως… αυτές τις Γιορτές, αντί να είμαι η Νέτα, μπορεί να πέσει πάνω μου η μοίρα της Κάρι Μπράντσο και της Σαμάνθα Τζόουνς μαζί...
Είμαι ήδη στο αεροδρόμιο, στο γκισέ του ραντεβού με υποδέχεται ο εκπρόσωπος του γραφείου, αγκαλιές φιλιά κι ευχές μ’ αγαπημένους συνταξιδιώτες από άλλα ταξίδια μαγικά τής Melodrakma που τελικά δεν είναι ένα ακόμα ταξιδιωτικό γραφείο, είναι κυρίως τρόπος να ταξιδεύεις, είναι τρόπος να μοιράζεσαι και να σχετίζεσαι με ανθρώπους που δεν ταξιδεύουν για το βιογραφικό αλλά γιατί αυτόν τον τρόπο βρήκαν να κάνουν λίφτινγκ κάθε τόσο στην ψυχή.
Είμαστε ήδη στο αεροπλάνο, απ’ ευθείας πτήση για Καζαμπλάνκα με την Royal Air Maroc.
Ωραία η πτήση μας, αναστάτωση σε σώμα και ψυχή, το μυαλό άστο είναι αναστατωμένο απ’ τον Αύγουστο, μήνες προσμονής για όλα τα μαγικά που θα ζήσουμε μαζί, πάντα σε κάθε ταξίδι η ίδια γλυκιά συγκίνηση…
Φτάσαμε πια στη χώρα αυτή που τόσοι και τόσοι ύμνησαν την ομορφιά της, πατάει το πόδι μας στην Αφρική, είμαστε πια στην Καζαμπλάνκα, πόλη πρώτη, πρώτος σταθμός του ταξιδιού...
Γαλλόφωνη υποδοχή, μας χαιρετάνε όλοι γαλλιστί, Αραβικά τους απαντάμε εμείς, με το γνωστό Σαλάμ αλέκουμ για να τους στείλουμε μήνυμα αυτοπεποίθησης απέναντι στη σκιά των κάποτε αφεντάδων τους, Σαλάμ Αλέκουμ, άλλο δεν ξέρουμε, Αραβικά και Γαλλικά μιλάνε εδώ, άφησαν οι Γάλλοι τη γλώσσα τους σε τούτα τα μέρη απ’ τα χρόνια που ’χανε κοτζάμ Μαρόκο για παιχνιδάκι στα χέρια τους, απ’ τα χρόνια της Μεγάλης Μοιρασιάς έφτιαξαν αποικία εδώ κι ύστερα έφυγαν... κι έγινε το Μαρόκο χώρα ελεύθερη…
Αλήθεια, έγινε;
Και τί δεν άφησαν πίσω τους οι Γάλλοι, όλα τους θυμίζουν…
Μισό λεπτό, εδώ στην έξοδο του αεροδρομίου, ανάμεσα στο πλήθος, μου φάνηκε πως είδα ζευγάρι γνώριμο πολύ, εκείνος ψηλός, γοητευτικός, με καμπαρντίνα κι εκείνη όμορφη κι ερωτευμένη δίπλα του, φαίνεται ο ερωτευένος άνθρωπος, λάμπει, το θυμάμαι από μένα παλιά, είναι ο Ρίκ και η Ιλσα, αιώνιο ζευγάρι αποχωρισμού, έσμιξαν και χωρίστηκαν για πάντα εδώ, στην Καζαμπλάνκα, Humphrey Bogart, Ingrid Bergman… λες να ‘ναι κι αυτοί μαζί μας, λες να ‘μαστε στο ίδιο γκρουπ;
Στο λεωφορείο πια, στο δρόμο τώρα για το ξενοδοχείο, ματιές αχόρταγες στον πρώτο μας σταθμό, μεγάλη πόλη, σύγχρονη, θαρρείς πως είσαι και δεν είσαι στην Ευρώπη, ξέχνα τη την Ευρώπη, είσαι ήδη πια στην Αφρική, κόσμος πολύς στους δρόμους, φωνές, Ανατολή και Δύση μαζί, πλατείες μεγάλες - κοίτα - και στο βάθος θάλασσα, τη νοιώθεις στον αέρα...
Φτάσαμε στο ξενοδοχείο, πήραμε αμέσως δωμάτια, ήταν όλα έτοιμα, οι πρώτοι ανεβαίνουν ήδη, δίνονται τα ραντεβού τα πρωινά, διευκρινίζονται ωράρια, η πόλη μοιράζει υποσχέσεις, μήπως να πιούμε ένα ποτό στο bar;
Δεν ήταν ιδέα μου, είχα δίκιο δηλαδή, κι αν δεν είναι στο γκρουπ μας, τουλάχιστον μένουμε σίγουρα στο ίδιο ξενοδοχείο, νάτος, ο Humprey είναι εδώ, πίνει μόνος το ποτό του και καπνίζει ενώ το τραγούδι συνοδεύει τη στιγμή νοσταλγικά όπως τότε:
«As time goes by…»
Καληνύχτα Ρικ...
Καληνύχτα Ιλσα ....
Bonne nuit ...Lailah sa idah ....Καληνύχτα ..
2η ΜΕΡΑ: ΚΑΖΑΜΠΛΑΝΚΑ – ΡΑΜΠΑΤ - ΤΑΓΓΕΡΗ
Ξημερώνει... Η Νέτα χαμένη μέσα στα παπλώματα ξυπνάει από ήχους μαγικούς Ανατολής...
Μήπως κοιμάμαι ακόμα; Ξύπνησα; Ακούω τη φωνή του μουεζίνη να καλεί για προσευχή... άρα δεν είναι όνειρο... είμαι στο Μαρόκο, η πόλη ξυπνά νωχελικά και με καλεί να τη γνωρίσω, η Καζαμπλάνκα ξυπνά και με καλεί κοντά της...
Συνάντηση πάνω από βαρύ καφέ κι εξαίσια πρωινά, μπουφέδες ανυπόμονοι να εξαφανιστούν, γεύσεις πρωτόγνωρες κι άλλες γνωστές…
Πρωινό, ύστερα check out, φορτώνουμε αποσκευές και πάμε να γνωρίσουμε την Καζαμπλάνκα!
Νά η καρδιά της, η Place des Nations Unies, η Πλατεία των Ηνωμένων Εθνών κι από δω ξεκινούν όλοι οι μεγάλοι δρόμοι, οι ξακουστοί τής πόλης...
Αυτή, η μεγαλύτερη πόλη του Μαρόκου, είναι το μοντέρνο πρόσωπο της Ανατολής, εντυπωσιακά λευκά αποικιακά κτίσματα, λίγα τσαντόρ εδώ, ρούχα δυτικά και ψηλοτάκουνα, άντρες και γυναίκες μαζί στα μαγαζιά, είναι το άλλο Μαρόκο εδώ το δυτικότροπο, φωνάζει από πόνο, του ξεσκίζει τα σωθικά το υπαρξιακό του δίλημμα... Τί θα γίνει όταν «μεγαλώσει»… Ανατολή ή Δύση;
Δρόμοι και παραλίες τής Καζαμπλάνκα μας κλείνουν το μάτι… είμαστε τώρα στη μεγάλη παραλιακή οδό, στην ξακουστή Κορνίς, πόλη ξαπλωμένη στα πόδια του Ατλαντικού, σωριασμένη στους αφρούς του, νευρωτική Δύση και ράθυμη Ανατολή στους δρόμους...
Και να μπροστά μας η Μεδίνα, να και το Τζαμί του Χασάν του Β' με θέα στον Ατλαντικό, είναι το τρίτο μεγαλύτερο θρησκευτικό μνημείο στον κόσμο, κατεβαίνουμε να το επισκεφθούμε, 210 μέτρα μιναρές, ο ψηλότερος του κόσμου, ορατός από χιλιόμετρα μακριά, απίστευτο να το κοιτάς, μηχανές έτοιμες, τα κλικ βομβαρδίζουν το χώρο, πάμε να φωτογραφηθούμε με φόντο τη μεγάλη θάλασσα, πάμε όλοι μαζί, μια φωτογραφία είναι μεγάλο αποκούμπι όταν μια μέρα η μνήμη θα γελάει μαζί μας…
Εκείνοι πώς σκαρφάλωσαν εκεί πάνω;;; 210 μέτρα ύψος…
-Humphrey…
-Ingrid… να προσέχετε σας… κάθε τόσο στη ζωή μου σας χρειάζομαι… Μ’ ακούτε;;; Εμείς φεύγουμε από Καζαμπλάνκα, μ’ ακούτε;;; Φεύγουμε για Ραμπάαααατ...
Στο λεωφορείο.
Μουσική.
Λόγος και Μουσική.
Απ’ το παράθυρο εικόνες ανάμικτες, Ατλαντικός και κύματα και καμήλες, κωμοπόλεις και χωριά βγαλμένα από ταινία ώσπου… νάτο μπροστά μας το Ραμπάτ, η πρωτεύουσα του Μαρόκου που στα Αραβικά σημαίνει «καταφύγιο».
Low profile η πρωτεύουσα, ήρεμη, γλυκιά, εδώ ναι, είναι Μαρόκο, εδώ είναι πια πούρα Ανατολή, δαιδαλώδη πανέμορφα σοκάκια, υπέροχη Μεδίνα, εντυπωσιακή Κάσμπα, Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco…
Ξεκινάμε την βόλτα μας στη γοητευτική πόλη που βρίσκεται κι αυτή στις όχθες του Ατλαντικού. Πάμε να περπατήσουμε στο Βασιλικό Παλάτι, υπέροχο είναι, λογικό θα μου πείτε, είναι η κατοικία του βασιλιά του Μαρόκου, τί να ‘ταν, φαβέλα;
Συνεχίζουμε προς τον Πύργο του Χασάν, έργο του ηγεμόνα Yiakoub Al Mansour λέει, που ονειρευόταν να φτιάξει ένα ξακουστό Τζαμί αλλά τον πρόλαβε ο θάνατος και το άφησε στη μέση, πρόλαβε όμως κι άφησε πίσω του έργο περίτεχνο κι εντυπωσιακό, πολυτέλεια ανατολίτικη, σημείο αναφοράς στην καρδιά τής πόλης...
Δίπλα ακριβώς, το Μαυσωλείο του Μοχάμεντ Β' ! Τόπος ιερός, μάρμαρο και πηλός… κεραμίδι ροζ, εξαίσιο!
Κι ύστερα βουτιά στα σπλάχνα της υπέροχης Μεδίνα, εκεί που αλώνιζαν και γλένταγαν τις νύχτες Βερβερίνοι πειρατές, σκλαβοπάζαρα τότε οι δρόμοι της, πάθη και Ιστορία και τώρα είμαι εγώ εδώ, σκλάβα της ομορφιάς που αντικρίζουν τα μάτια μου, έτοιμη να χαθώ, στα σοκάκια της, μαγαζιά παντού, μπαχάρια, κεχριμπάρια, δερμάτινα, φωτιστικά περίτεχνα, παζάρι Ανατολίτικο και μυρωδιές ανάμικτες, κανέλα και γαρύφαλλο, πιπέρια και κάρδαμο, όσφρηση και όραση κάνουν πάρτι!
Στη μαγική Μεδίνα θα έχουμε χρόνο για να φάμε...
Τί να πρωτοδιαλέξω… Να πάρω για πρώτο ντόπια κρεατόσουπα, tangia τη λένε εδώ, σιγοβράζει για ώρα σε κεραμικό σκεύος… ή να πάρω φρέσκο τηγανητό ψαράκι Ατλαντικού με πράσινη σαλάτα και μπόλικο μαροκινό ψωμί;;;
Ή… μήπως τηγανητά αρνίσια μάγουλα που πολύ τα προτιμούν εδώ…
Ή…
Μετά σου λένε διάλεξε… «Πώς το σηκώνεις το βάρος το ασήκωτο που έχει η επιλογή σου;»
Ή να πάρω απλώς ένα επιδόρπιο και να φάω μία και καλή το βράδυ;
Θα πάρω harsha - σιμιγδαλένιες τηγανίτες με βούτυρο και μέλι ή amaloy - με τριμμένα αμύγδαλα, μέλι και λάδι Argan και πράσινο τσάι με μέντα… αυτό πίνουν όλοι οι ντόπιοι γύρω μου, αυτό θα κάνω και γω…
Λίγο αλλά μου γέμισε και την ψυχή και το στομάχι το Ραμπάτ. Αναχωρούμε. Γλυκιά ματιά αποχαιρετισμού και φύγαμε για την όμορφη Ταγγέρη.
Τοπία πια καθαρής Ανατολής στον δρόμο μας, άλλη ήπειρος, άλλος κόσμος αλλιώτικος, φοίνικες, άμμος και θάλασσα, άνθρωποι αλλιώτικοι με μακριά ομοιόμορφα λευκά ενδύματα, με καπελάκια ομοιόμορφα, τζαμιά και βρύσες να πλένουν χέρια, πόδια, πρόσωπο, έτοιμοι όλοι γύρω μου να σταθούν καθαροί απέναντι στο θεό τους για να προσευχηθούν...
Μπαίνουμε πια στη μαγική Ταγγέρη...
Άφιξη στο ξενοδοχείο, τακτοποίηση και συγκέντρωση στο εστιατόριο για δείπνο.
Στο lobby, ένα ζευγάρι μας κοιτάζει επίμονα, μάτια σκούρα, διαπεραστικά, κόλ και χένα, ρούχα Ανατολής, ο Αμπντούλ και η Ζεχρά, λες και βγήκαν από παραμύθι…
Κάτι λένε…
Η Ζεχρά φεύγει… ο Αμπντούλ δεν κάνει τίποτα για να τη σταματήσει… με κοιτάζει… θα πάω να του μιλήσω… ή ν’ αφήσω να έρθει εκείνος;
Θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό!
Καληνύχτα ...
3η ΜΕΡΑ: ΤΑΓΓΕΡΗ – ΜΕΝΚΕΣ-ΦΕΣ
Ξημέρωμα γνώριμο πια κι ας είναι μόνον το δεύτερό μας ξύπνημα εδώ, με τη φωνή του μουεζίνη πάλι, παντού αυτή η ηχώ του θεού… θεός ξυπνητήρι, πάω πάλι στο παράθυρο για την πρώτη εικόνα της πόλης στο φως της μέρας…
Καλημέρα Ταγγέρη, καλημέρα 3η ημέρα μαγικού ταξιδιού, παραδίνομαι στη φωτεινή αγκαλιά σου, άσπρο και μπλε, θάλασσα κι ουρανός, κυκλαδίτικα θαρρείς τα σπίτια, εδώ στην κορυφή του Μαρόκου, στο πιο βορινό της άκρο, απ΄ τις ακτές της πόλης η θέα στον ορίζοντα… θέα τα Στενά του Γιβραλτάρ, εκεί που ενώνεται ο Ατλαντικός με τη δική μας τη Μεσόγειο, πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σχοινιά… εκεί που σχεδόν ακουμπάνε δυο Ήπειροι, δίνει φιλί καυτό στην Ευρώπη η Αφρική, απλώνω το χέρι ν’ αγγίξω την Ισπανία, το Πέρασμα, αιώνες τώρα από δω περνούν άνθρωποι, τα όνειρα τους, τα έργα τους, πάμφτωχοι μετανάστες, πάμπλουτοι έμποροι, απελπισμένοι πρόσφυγες, Ευρώπη και Αφρική, αιώνες και αιώνες, τόσες και τόσες επιρροές του ενός προς τον άλλο κι αντίστροφα, παζάρι Ανταλλαγής Πολιτισμού, εδώ, απέναντι απ’ τις Ηράκλειες Στήλες ημών των Ελλήνων…
Πρωινό εξαίσιο, καφές βαρύς να ξυπνήσει κορμιά και αισθήσεις, check out και φύγαμε…
Πανοραμική ξενάγηση με το πούλμαν πρώτα, να δουν τα μάτια μας, να νιώσει η ψυχή μας…
Η Ταγγέρη η όμορφη, η αριστοκρατική, με τα 800 καφενεία της, σήμα κατατεθέν της πόλης, μεράκι και καφές και καζάνια το τσάι μέντας… Σημείο συνάντησης των μποέμ καλλιτεχνών και κατασκόπων και σωματέμπορων και ποιητών, χαίρε Ταγγέρη με τα καφενεία σου, χαίρε Ποιητή, χαρά μεγάλη θα έβρισκες και δω, Κ.Π. Καβάφη έλα, επέστρεφε, αγαπημένη αίσθηση επέστεφε, φιλοσοφία και κουβέντα, έρωτες και κρυφές λαβωματιές και μυστικά, οι Rolling Stones έγραφαν τα τραγούδια τους στα τραπεζάκια ετούτων των μαγαζιών, ο Τένεσι Ουίλιαμς έγραψε τη Μπλάνς εδώ κι ο Τζίμ Τζάρμους –σιγά που θα του ξέφευγε γύρισε εδώ το «Μόνο οι εραστές μένουν ζωντανοί», εδώ, στην όμορφη Ταγγέρη… Και κει, κάνει ουρά η Ιστορία, ο ένας λατρεμένος πίσω απ’ τον άλλον, κάνουν ουρά να μυρίσουν τον τόπο, να αποκωδικοποιήσουν το DNA του, ο Μπέκετ, ο Ζενέ, να και ο Μπόουλς ετοιμάζεται,
Acción… «Τσάι στη Σαχάρα»,
τί έχει αυτή η χώρα κι ήρθαν όλοι εδώ;
Κατεβαίνουμε, πάμε να περπατήσουμε και σε τούτη τη Μεδίνα, να δούμε το Μικρό και το Μεγάλο Σούκ, σεντέφια, κεχριμπάρια και χαλιά, μπαχάρια και αρώματα… Έλα λίγο… μου γνέφει ο Αμπντούλ, ο πειρασμός πάλι μπροστά μου… Αμπντούλ… έλα λίγο επιμένει, πάμε να δοκιμάσουμε ό,τι ετοίμασε η Μεδίνα, σήμερα κους-κους κι ύστερα ένα γλυκό σερμπέτι για επιδόρπιο…Αυτά είπε και χάθηκε πάλι μες στο πλήθος ο Αμπντούλ…
Είναι ώρα του ραντεβού με τους άλλους, φεύγουμε, αυτά είχε να μας δώσει η Ταγγέρη. Άλλα δεν έχει, μας τα δωσε όλα, τη χαρά, τα χρώματα τις μυρωδιές… Μια τελευταία ματιά στη γοητεία της και φύγαμε, μας περιμένει η Μεκνές !!
Αναχώρηση για Μενκές.
Λεωφορείο, Λόγος, Μουσική…
Άφιξη στη Μεκνές.
Άλλο και τούτο πάλι!!!!!
Παλιά Αυτοκρατορική πρωτεύουσα η ιστορική Μεκνές, Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς την όρισε κι αυτή η Unesco, η ζώσα Ιστορία του Μαρόκου, η πόλη με τις 20 πύλες κι ανάμεσα τους η ομορφότερη με την εξαίσια την Πύλη Μπαμπ Αλ Μανσούρ, το γράφει άλλωστε στην κορυφή της «Είμαι η πιο όμορφη Πύλη του Μαρόκου» κλικ… Φωτογραφία 21ος Αιώνας!
Τι πόλη κι αυτή!!!! Μια από τις ωραιότερες του Αραβικού κόσμου, περίτεχνα στολίσματα και Μαυσωλεία βασιλιάδων, εδώ βρίσκεται κομμάτι της παλιάς ψυχής του Μαρόκου!!!!!
Ξενάγηση παντού, χρόνος για καφέ και συνεχίζουμε, φεύγουμε για τη Φες, τί έχουν να δουν τα μάτια μας και σήμερα, απ’ το παράθυρο του λεωφορείου γνώριμα τοπία κι άλλα πρωτόγνωρα, καμήλες όρθιες, καμήλες καθιστές που μασουλάνε, φοίνικες ιεροί που προστατεύονται -ούτε ένα κλαράκι δεν επιτρέπεται να κόψεις - φτάνουμε στη Φες την ιερή, στην Πολιτιστική Πρωτεύουσα του Μαρόκου!
Άφιξη στο ξενοδοχείο, τακτοποίηση, λίγη ξεκούραση, δείπνο και μετά… Ας υπάρχει και μια πρόταση για όποιον θέλει να συνεχίσει, μια φορά είμαστε στο Μαρόκο, πάμε για διασκέδαση, σ’ ένα από τα πιο όμορφα Riad της Φες…
Τι είναι αυτά τα Riad;;;
Ο τόπος που διασκεδάζουν είναι, ναι, είναι παραδοσιακές Μαροκινές κατοικίες, -κτισμένες γύρω από μια αυλή- με παράθυρα που βλέπουν προς τα μέσα για να προστατεύεται η ιδιωτική ζωή… έφεραν κάποτε και στην Ανδαλουσία τον τρόπο τους και τον άφησαν για πάντα εκεί, Σ΄ ένα τέτοιο χώρο, θα γλεντήσουμε απόψε… βάλτα όλοι ό,τι πιο παραδοσιακό αραβικό έχετε στη βαλίτζα σας, απόψε θα γλεντήσουμε με λάγνα βλέμματα και λικνίσματα κορμιών, χορός και χαρά, με φλερτ σιροπιαστό, ντόπια γλυκά και φερετζέδες και διάθεση γιορτινή, να δούμε ποια θα είναι η ντάμα του Αμπντούλ, ποια θα διαλέξει… να δούμε και ποιος ο καβαλιέρος της Ζεχρά , να στενάξουν τα Μαρόκα !!!!!!!!
Μετά το γλέντι τα βήματα μας εύθυμα, τα γέλια μας ακούγονται σ’ όλη τη Φες που κάνει πως κοιμάται, πάμε στην αγκαλιά του κρεβατιού γιατί ο μουεζίνης δεν ξέρει από γλέντια, την ίδια πάντα ώρα θα αρχίσει πάλι το τραγούδι του…
4η ΜΕΡΑ:ΦΕΣ
Ο μουεζίνης ξυπνητήρι στην ώρα του, ημέρα 4η ,κανονική αφύπνιση παραγγελία, ελβετικό ρολόι ο θεός εδώ, πρώτη ματιά στην πόλη απ΄ το παράθυρο, βαθιά ανάσα, πάμε για πρωινό …
Πρωινό και φύγαμε για ξενάγηση.
Άνετα παπούτσια για περπάτημα στη Φες, στην πόλη–εμπειρία, να τα δουν όλα τα μάτια μας, να καταλάβουν βερβέρικη ζωή, πνεύμα και σώμα, να μην χορταίνουν τόση ομορφιά… Κι εδώ, κι εκεί, παντού, βασιλικά παλάτια, κρήνες περίτεχνες, τζαμιά με μιναρέδες να σκίζουν ουρανό, κοίτα εκεί, το παλαιότερο Πανεπιστήμιο του κόσμου, κοίτα γνώση, κοίτα ομορφιά, εδώ αγρίευε η σκέψη, δίψα για όλα, ανακαλύψεις, Μαθηματικά κι Αστρονομία, Γράμματα και Τέχνες, είμαι εδώ που χτυπάει η πνευματική καρδιά του Μαρόκου!
Πάμε στη Μεδίνα, όλοι μιλάνε για την ομορφιά της, πάμε, δρομάκια στενά γεμάτα μαγαζιά, απ’ όλα, λίγο απ’ όλα, αυτή η εικόνα γύρω μας είναι εικόνα βγαλμένη από τη Βίβλο, τα μάτια δεν πιστεύουν, ταράζεται ο νους, ταξίδι σε άλλη εποχή, ταξίδι βαθιά μέσα στον χρόνο…
Σε λίγο θα σταθώ μπροστά στο γνωστότερο «κλικ» της Φες, το πιο φωτογραφημένο, τα βυρσοδεψεία Chouwara, εδώ που εργάτες χωμένοι μέχρι τη μέση σε πέτρινες λεκάνες γεμάτες από χρώματα βάφουν τα δέρματα κάτω από τον ήλιο, τότε θαρρείς και σε γελούν τα μάτια σου που αυτό υπάρχει και τώρα…ναι υπάρχει… και όλα μπροστά στα μάτια μου συμβαίνουν…
Ζαλισμένοι από μεθυστικά αρώματα, μπαχαρικά και βότανα, πάμε, αν θέλουμε, να φάμε να στυλώσουμε, πάμε, εδέσματα ντόπια εξαίσια, τάπας μαροκινά και ταμπουλέ και κέικ αμυγδάλου πορτοκάλι κι έναν καφέ βερβέρικο να πιούμε, ντόπιο καφέ με κάρδαμο, κανέλα και μυρωδικά, να πάρουμε μαζί μας, στο σπίτι να πίνουμε, να θυμόμαστε, να ξαναζούμε…
Όλη μέρα στη Φες.
Όλη μέρα εμπειρία!
Το βράδυ στο ξενοδοχείο δείπνο και ανάπαυση ή ό,τι άλλο θέλει ο νους ο εξεγερμένος πια!
5η ΜΕΡΑ: ΦΕΣ – ΙΦΡΑΝ – ΜΙΝΤΕΛΤ – ΕΡΑΣΙΝΤΙΑ – ΕΡΦΟΥΝΤ – ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ!
Ξημερώνει η 5η ημέρα μαγικού ταξιδιού και τα καλύτερα είναι ακόμα μπροστά μας…
Allahu Akbar ξελαρυγγιάζεται πρωινός-πρωινός ο μουεζίνης της γειτονιάς, τον συνήθισα νομίζω, θα μου λείψει στην Αθήνα, ίσως υπάρχει σε εφαρμογή στο κινητό, δε θέλω βίαια να κόβονται οι συνήθειες, σίγουρα θα υπάρχει σε κάποιο app και θα κάνει τη δουλειά του στο Παγκράτι…
Πρωινό, αμέσως μετά check out και φύγαμε για τον Νότο, πάμε για τσάι στη Σαχάρα…
Αφήνουμε πίσω την κουλτουριάρα, τη μαγική τη Φες και τρέχουν τα χιλιόμετρα στα μάτια μας, τρέχουν, άγνωστα τοπία, κάθε κομμάτι του Μαρόκου κι ένας άλλος κόσμος, πρωτόγνωρος κόσμος μπροστά στα μάτια μας, εξαίσιες πόλεις, Βερβερίνικα χωριά του Μέσου Άτλαντα… Απέραντη η οροσειρά του Άτλαντα και τώρα σκαρφαλώνουμε στη ράχη του, ετούτο το βουνό απλώνει τα πλοκάμια του σε Μαρόκο, Αλγερία, Τυνησία χωρίζει Μεσόγειο κι Ατλαντικό απ΄ τη Σαχάρα, σκαρφαλώνουμε, σα σε καμήλα, καβάλα στη ράχη του Άτλαντα, αγγίζουμε ήδη τους κέδρους του, χωριά προβάλλουν ξαφνικά στο πουθενά, αυτό δεν είναι χώρα, είναι πλατό απέραντο για γύρισμα ταινίας εποχής, είναι μια χώρα Σκηνικό... Wahabibi… Σ’ αγαπάω Μαρόκο…αγάπη μου!
Η μια έκπληξη πάνω στην άλλη… Η ταμπέλα γράφει ΙΦΡΑΝ και μπροστά μας ξάφνου προβάλλει ένα χωριό Ελβετικό με τα όλα του, Ελβετικό ναι, σαλέ και χιονοδρομικό, κοίτα ο Άτλαντας εκπλήξεις, στάση, καφές με κάρδαμο να καρδαμώσουμε, είναι πολλά τα όμορφα, πρέπει να έχω τα μάτια μου ορθάνοιχτα, δεν πρέπει να με πάρει ο ύπνος, δε θέλω να χάσω ούτε λεπτό απ’ αυτό που ζω…
Συνεχίζουμε, τώρα περνάμε την όμορφη ΜΙΝΤΕΛΤ, ίδια παραμύθι κι ύστερα την ωραία ΕΡΑΣΙΝΤΙΑ, ώσπου φτάνουμε στον σημερινό μας προορισμό στο ΕΡΦΟΥΝΤ…
Wahabibi Ερφούντ!!!
Μια πόλη όαση στην άκρη της ερήμου, πόλη-αφετηρία για την εξόρμηση που ο καθένας ονειρεύεται στη μαγική Σαχάρα… Ήρθε, να που έφτασε μια από τις πιο μαγευτικές στιγμές του ταξιδιού…
Ξενοδοχείο, δωμάτια, η ανυπομονησία κορυφώνεται...
Ανοίγω βαλίτσα, βγάζω από μέσα τα τυρμπάν και τις μαντήλες, τσάντα Τσάι στη Σαχάρα και παντελόνι στο χρώμα της άμμου, μποτάκια ενισχυμένα για τζιπ ή για καμήλα, δεν ξέρω τι μπορεί να συναντήσω σε μέρη που συχνάζουν Βεδουίνοι, πού να τρέχω με τη γόβα, κατεβαίνω στο lobby πρώτη και περιμένω… Νιώθω το βλέμμα του ρεσεψιονίστ πάνω μου… είναι ίσως ο ωραιότερος άντρας που είδα ποτέ… Ναι, πιο ωραίος κι απ’ τον Αμπντούλ, τί να κάνω;;; Από στιγμή σε στιγμή θα κατέβουνε όλοι…
Ακούω που με φωνάζουν… Νέτα…Νέτα…
Όχι, δε με φωνάζουν… απ’ το μυαλό μου το βγαλα…
Τί να κάνω;;
Με κοιτάζει και μου χαμογελάει…;του χαμογελάω και γω…
Ουφφ…Ευτυχώς κατέβηκαν κάποιοι κι έσπασαν τα νερά, κι απέβαλε ο πόθος το σκοτάδι του…
Είναι όλοι μεταμφιεσμένοι, περίπου σαν εσένα, μη αναγνωρίσιμοι σχεδόν, ξανασυστηνόμαστε και ανεβαίνουμε περιχαρείς στα τζίπ που μας έκλεισε η Melodrakma για να πάμε στους αμμόλοφους, να δούμε ηλιοβασίλεμα στην έρημο… Ναι…ηλιοβασίλεμα στην έρημο… Ρίχνω μια τελευταία ματιά στον ρεσεψιονίστ και βλέπω στο βλέμμα Ανατολή Ήλιου Ολόκληρου και έκλειψη Σελήνης!
Δε θα κοιτάξω άλλο πίσω, σαν τη γυναίκα του Λωτ η ματιά του μπορεί να μου στερήσει το υπόλοιπο ταξίδι…
Φύγαμε…
Κάποιοι από μας διαλέγουνε καμήλα, τις ικετεύουμε να γονατίσουν και κάποιες υπακούν μασουλώντας κάτι απροσδιόριστο, ο καμηλιέρης Βέρβερος κανονικός, δυο σκούρα μάτια λάμπουν πίσω απ΄ τη μαντήλα, άλλοι βολεύονται στα τζιπ… φύγαμε για τη Merzuga με τους αμμόλοφους τους μαγικούς, τους πολυφωτογραφημένους …
Ταξίδι εμπειρία ζωής, αυτή τη διαδρομή πόσες φορές την ονειρεύτηκα, άμμος, Σαχάρα, απεραντοσύνη, είναι μαγεία η ζωή μας τελικά, είναι δώρο αυτό που μας δόθηκε…ζωή!
Φτάνουμε στους αμμόλοφους, κατεβαίνουμε, έτοιμο το ηλιοβασίλεμα, λες και στη σχάρα ροδοκοκκινισμένο έτοιμο σα να μας περίμενε, ο ήλιος χαμηλώνει, εμείς κρατάμε την ανάσα μας και τότε αρχίζουνε τα χρώματα χορό, μπροστά στα μάτια μας χορός χρωμάτων, πορτοκαλί και κίτρινο και η άμμος είναι τώρα πορφυρή, φωτιά, θάλασσα κόκκινη να μην τελειώσει αυτή η στιγμή...
Ο Ήλιος έσβησε πια και παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής… Ο ουρανός σκοτεινιάζει τώρα κι αρχίζουνε να λάμπουνε τ’ αστέρια του… κι έχουν δίκιο όσοι το λένε, αλήθεια είναι, πουθενά δεν φαίνονται καλύτερα τ’ αστέρια, πουθενά στον κόσμο δεν λάμπουν τόσο μαγικά όσο εδώ… στην Έρημο!
Αμπντούλ, Ζεχρά, εσείς ήσασταν, σάς είδα κάτω απ’ τ’ αστέρια τής ερήμου… Ζεχρά συγνώμη… Αμντούλ… σ’ ευχαριστώ. Και συ κι η χώρα σου είναι μαγική!
Επιστροφή στο ξενοδοχείο μας, στην ΕΡΦΟΥΝΤ, τί είναι αυτό στην ψυχή αν όχι γαλήνη; Αυτό νιώθουμε όλοι. Σπάνιο πράμα πια η γαλήνη, σπανιότερο η συλλογική… Θαύμα το λες, η ψυχή όλων μας γαλήνεψε…
Δείπνο και καληνύχτα… ή μάλλον…θα κατεβώ στη ρεσεψιόν… μήπως δε άλλαξε η βάρδια…
6η ΜΕΡΑ:ΕΡΦΟΥΝΤ – ΤΙΝΓΚΧΙ - ΦΑΡΑΓΓΙ ΤΟΝΤΡΑ - ΟΥΑΡΖΑΖΑΤ
Ξημέρωμα της 6ης ημέρας …
Είναι αλλιώς να ξυπνάς στην άκρη της ερήμου, κάθε πρωί το ξύπνημα είναι διαφορετικό εδώ… Ούτε μουεζίνης, ούτε θεός, ούτε άνθρωπος με ξύπνησε σήμερα… Απλά γιατί δεν κοιμήθηκα όλη νύχτα. Μπορεί να έχει έξτρα χρέωση αλλά έχει και τα καλά του το μονόκλινο. Κατέβηκα στη ρεσεψιόν ακριβώς τη στιγμή που άλλαζε η βάρδια και… ήταν έτοιμος να φύγει, μου ξαναχαμογέλασε κι αφέθηκα και γω στην ειλικρίνεια του πόθου μου…
Πρωινό ,check out κι έχουμε χρόνο να βολτάρουμε στην όμορφη την Κάσμπα της ΕΡΦΟΥΝΤ, λένε πως εδώ, στα δρομάκια της, πουλάνε τα πιο όμορφα τριαντάφυλλα της ερήμου, λουλούδια πέτρινα που σχηματίζει αέρας και άμμος, τα πάντα έχει εδώ κι οι πιο γλυκιοί χουρμάδες σε τσαμπιά παντού, να αγοράσεις να γευτείς τη γλύκα της ψυχής τους…
Φεύγουμε με προορισμό την ΟΥΑΡΖΑΖΑΤ, μια πόλη ορεινό προπύργιο πάνω στον Άτλαντα, στάση παλιά καραβανιών…
Διαδρομή υπέροχη, ονείρου, όπως παντού, εξωπραγματική τόση ομορφιά μέσα σε λίγες μέρες…
Περνάμε μικρά Βερβερίνικα χωριά, κατευθυνόμαστε τώρα προς το ΤΙΝΓΚΧΙΡ, κάθε ταξίδι στο Μαρόκο πρέπει να κάνει μια στάση εδώ…
Φτάνουμε, πριν μπούμε στην πόλη που βρίσκεται στο κέντρο τής πιο εντυπωσιακής Όασης του Νότου αυτής της χώρας, wahabibi Μαρόκο, να, μπροστά μας το εντυπωσιακό ΦΑΡΑΓΓΙ ΤΟΝΤΡΑ, θεόρατοι κόκκινοι βράχοι δίπλα στον ποταμό, από τα εντυπωσιακότερα φαράγγια του κόσμου κι ύστερα στην πόλη – όαση με τους τεράστιους φοίνικες για φαγητό σε ένα σπίτι παραδοσιακό μαροκινό, πάμε, ναι περάστε, κοπιάστε, να νοιώσουμε τις γεύσεις της ερήμου, εκλεκτά κρεατικά, υπέροχα ορεκτικά, ντόπιες συνταγές ενός άλλου κόσμου, μπαχάρια, σπάει η μύτη από τη μυρωδιές τις εξαίσιες…
Γλυκά για τη διαδρομή, κάποια σιροπιαστά, να μη χορταίνεις και τσάι πράσινο με μέντα να δροσερέψει η αναπνοή και φύγαμε για την πόλη με τα καραβάνια…
Φτάσαμε στην ΟΥΑΡΖΑΖΑΤ… wahabibi Μαρόκο… Τί ομορφιά αντικρίζουν πάλι τα μάτια μας!
Άφιξη στο ξενοδοχείο, τακτοποίηση και δείπνο.
Γλυκιά η βραδιά, όπως η αίσθηση της μέρας όλης, γλυκιά… Κλείνω τα μάτια και ξαναζώ τη μέρα, επιστρέφω στα τόσα μαγικά… Καληνύχτα… Αύριο έχουμε γύρισμα, σαν ταινία η αυριανή μέρα, για λίγες μέρες, σα μια ταινία η ζωή μας…
7η ΜΕΡΑ: ΟΥΑΡΖΑΖΑΤ - ΚΑΣΜΠΑ ΤΑΟΥΡΙΡΤ – ATLAS STUDIOS - ΑΙΤ ΜΠΕΝ ΧΑΝΤΟΥ - ΜΑΡΑΚΕΣ
Φως μπαίνει από τις γρίλιες στο δωμάτιο… Ξημερώνει η ημέρα η 7η , μουεζίνη σήμερα δεν σ’ άκουσα, κοιμήθηκα βαθιά, χαλάρωσα κι ονειρεύτηκα την ευτυχία...
Καλημέρα, πρωινό, να έρθουν οι καφέδες, check out, φεύγουμε και η πυξίδα δείχνει ΜΑΡΑΚΕΣ !!!
Ξεκινήσαμε, ωραία διαδρομή, δεν ξέρω αν είμαι εγώ ή ο τόπος, όλα μοιάζουν μαγικά, στο δρόμο για το Μαρακές, με στάσεις στα πιο όμορφα...
Επισκεπτόμαστε τώρα την οχυρωμένη ΚΑΣΜΠΑ ΤΑΟΥΡΙΡΤ, άλλο και τούτο πάλι, θαύμα, σαν ένα κάστρο απόρθητο στην άμμο, καφέ και κόκκινο κάστρο, ώχρα, πηλός και πράσινο της φοινικιάς… κι ύστερα το απίστευτο… Atlas Studios!!!!! Φτάσαμε στα Κινηματογραφικά Στούντιο του Χόλυγουντ!!!
Μα είναι δυνατόν;;; Εδώ, στη μέση της ερήμου, μακριά από μεγάλες πόλεις, εδώ, τα μεγαλύτερα Κινηματογραφικά studios του κόσμου, ένα Χόλλυγουντ στην Αφρική, στη μέση του πουθενά… Πού είσαι τώρα μουεζίνη, έλα να δεις το θαύμα, άνθρωπος κάνει τα θαύματα τρέξε να δεις… Εδώ γυρίστηκε ο Λώρενς της Αραβίας, εδώ κι η Βιβλική Κλεοπάτρα, κι ο πιο πρόσφατος, ο Μονομάχος εδώ κι αυτός, κατεβαίνουμε, πάμε… επίσκεψη στο Απίστευτο! Σα να ζούμε το making of μιας ολόκληρης ζωής, στα θερινά τα σινεμά φιλιά δροσερά κι ύστερα το χειμώνα καυτά τα χείλη τής Ελίζαμπεθ… κι ο Ρίτσαρντ εδώ, ξανά και ξανά μισιούνται κι αγαπιούνται, μαζί μ’ όλα τ’ άλλα και μένα αγαπώ, τώρα είμαι εδώ, πίσω απ’ την κάμερα, πριν το φιλί, πριν τόσα φιλιά στη μεγάλη οθόνη της ζωής μου…
Από μόνος του ο τόπος ένα Σκηνικό κι από πάνω Σκηνικά παντού, τί να φωτογραφίσεις πρώτο, τί να πρωτοθυμηθείς… κι ακόμα δεν είδαμε το πιο σπουδαίο…
Μια στάση εδώ… στην πόλη Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco!!!
Στο μαγικό ΑΙΤ ΜΠΕΝ ΧΑΝΤΟΥ !!! Κοίτα καλά… Τοn γνωρίζω τον τόπο ετούτο… ναι, τον γνωρίζω πολύ καλά… είναι από όνειρο; Είναι από άλλη ζωή, είναι από σινεμά, δεν ξέρω αλλά, με καταπίνει αυτή η αίσθηση του οικείου…
Νάτος ο Λώρενς, να κι ο Μονομάχος, κι ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ, και το Διαμάντι του Νείλου, ποταμός, ξεχειλίζει μέσα μου η αίσθηση του οικείου… και το Game of Thrones εδώ, ναι… αφού στο σενάριο της σειράς, η πιο μεγαλειώδης πόλη που έχει υπάρξει ποτέ, η εξαίσια Qarth ήταν στην πραγματικότητα το ΑΙΤ ΜΠΕΝ ΧΑΝΤΟΥ !!!
Αφήνουμε πίσω studios και πόλεις μαγικές και το μυθικό ταξίδι κάνει απόψε στάση στην καρδιά του Μαρόκου, στην πόλη που έδωσε το όνομα της στη χώρα, στο ΜΑΡΑΚΕΣ που στη γλώσσα των ντόπιων σημαίνει: κόκκινη πόλη, η πόλη του Θεού!!!
Ξενοδοχείο, Δείπνο ,Διανυκτέρευση, ξεκούραση, όνειρα…
Η μέρα η αυριανή είναι μια στάση καρδιάς σε όλο αυτό που κάνει το Μαρόκο μαγικό... μια Προσευχή!
8η ΜΕΡΑ: ΜΑΡΑΚΕΣ
Μουεζίνη βγαίνεις…
Ξύπνημα γνώριμο πια, στο ΜΑΡΑΚΕΣ… μουεζίνης, προσευχή, πρώτη ματιά από το παράθυρο του δωματίου στην πόλη, καλημέρες, πρωινό, γαλλικά κρουασάν και φρέσκος χυμός πορτοκάλι, η μέρα ξεκινά και πάλι μαγική …
Ξενάγηση στην πόλη καρτ-ποστάλ, στην πόλη που φέρνει συνέχεια στον νου αυτό που λέμε Χίλιες και μια Νύχτες, Αλί Μπαμπά και χαρέμια, πειρατές και σκλαβοπάζαρα, αποικιοκράτες και αγώνες για Ανεξαρτησία…
Μαγική Μεδίνα, τα γνωστά δαιδαλώδη σουκ ,πολύβουα παζάρια, δερμάτινα, μπαχάρια και τσαμπιά με μέντα…
Αυτοκρατορικό Μαρακές!
Παλάτια όπως αυτό που βλέπουμε μπροστά μας, το παλάτι ΑΛ ΜΠΑΧΙΑ με τα ξακουστά χαρέμια του, τζαμιά με μιναρέδες που φαίνονται παντού στην πόλη… Γητευτές φιδιών και χαρτορίχτρες να σου λένε τη μοίρα σου να σου λεν το ριζικό σου κι ας μη μπόρεσε ποτέ κανείς να μαντέψει τη χαρά που νιώθει η ψυχή… χαρά… σπουδαία λέξη!
Επίσκεψη στους κήπους του Μαρακές, στον κήπο που χάρισε στην πόλη ο Yves Saint Lorrant που πέρασε εδώ μεγάλο μέρος της ζωής του, τον ξέρουν όλες οι υπαίθριες οι αγορές, κάθε σουκ έχει κάτι από κείνον…
Επίσκεψη στο Βερβέρικο Φαρμακείο με τα διάσημα καλλυντικά και βότανα ARGAN, παράγονται από τον καρπό Αργκάν, διάσημα για τις ιδιότητες τους σε όλο τον κόσμο… Χρόνος ελεύθερος στην πόλη, χρόνος, πολύς, από το μεσημέρι και μετά χρόνος ελεύθερος, τον χρειάζεται η ψυχή…
Βόλτα στη μεγαλύτερη πλατεία – υπαίθριο Θέατρο της Αφρικής, τη μοναδική JEMMA EL FNA, αυτοσχέδιες παραστάσεις, ζογκλέρ και φακίρηδες κι εξωτικά πουλιά, απίστευτη πόλη, να τη χαρείς και πιο πολύ το βράδυ, αλλάζει πρόσωπα, χάνεται το μυαλό σου… Εκείνος ο φακίρης είναι ίδιος ο ρεσεψιονίστ… και με τον Αμπντούλ μοιάζει λίγο… Θα πάω να του μιλήσω.
ΟΧΙ.
Πώς να τελειώσει η μέρα στο Μαρακές και πώς να ξεκολλήσεις απ’ τους δρόμους του;
Επιστροφή στο ξενοδοχείο, μαγεμένοι όλοι.
Δείπνο ,Διανυκτέρευση ,ξεκούραση, όνειρα… Ο νυχτερινός ο μουεζίνης θαρρείς σαλπίζει σιωπητήριο…
Αύριο μας περιμένει κάτι συγκλονιστικό… θα πάμε στην πόλη εκείνη που όλοι συστήνουν να μη χάσεις, θα πάμε ως την ακτή του Ατλαντικού…
Καληνύχτα Μαρακές…
Καλημέρα ΕΣΑΟΥΙΡΑ !!!
9η ΜΕΡΑ: ΜΑΡΑΚΕΣ – ΕΣΑΟΥΙΡΑ - ΚΑΖΑΜΠΛΑΝΚΑ
Ξημέρωμα στο Μαρακές, προτελευταία μέρα του ταξιδιού, τελευταία ολόκληρη μέρα, με τη νύχτα της, τελευταία νοσταλγική ματιά στην πόλη, κατεβαίνουμε για πρωινό, ύστερα check out… κλείνουμε μυστικά το μάτι στο Μαρακές, φλερτ και υπόσχεση μαζί πως θα ξαναβρεθούμε σίγουρα, η ΕΣΑΟΥΙΡΑ είναι έτοιμη μέσα μου, με περιμένει…
Ξεκινήσαμε, μουσική…
Λόγος και Μουσική, πάντα όλα φροντισμένα με αγάπη και ειδικά για την περίσταση, μα πόσα τραγούδια πια έχουν γραφτεί για το Μαρόκο;
Κι αυτό;;;
Πώς αγαπιέται αυτή η χώρα από τους Καλλιτέχνες, πόσοι και πόσοι δημιουργοί αλλά και θαυμαστές της Τέχνης, μια χώρα ολόκληρη, έμπνευση… τώρα πια καταλαβαίνω το γιατί…
Εξαίσια διαδρομή… άλλα τοπία εδώ, πιο ήπια, πιο φωτεινά θαρρείς, σα δωρο-αντανάκλαση που δίνουν στη γη ο ουρανός κι η θάλασσα…
Φτάσαμε… Καλημέρα θρυλική ΕΣΑΟΥΙΡΑ, στα πόδια σου, εδώ η Ανατολή ακουμπά στη θάλασσα… Μια καστροπολιτεία ετούτη η πόλη, κτισμένη και προστατευμένη μέσα στα τείχη που πάνω του χτυπιούνται τα κύματα τα τεράστια του Ατλαντικού…
Λιθόστρωτα δρομάκια με άμμο που φέρνει ο αέρας ο δυνατός του μεγάλου Ωκεανού, Alizee τον λένε οι ντόπιοι κι ένας θρύλος λέει πως τους τρελαίνει τους ανθρώπους κι η καρδιά τους γίνεται αέρας και πετάει… Λένε πως ο δικός μας ο Αμπντούλ, που σα σκιά ακολουθεί το καραβάνι μας και μας προσέχει, λένε πως είναι αυτός ο τόπος του και πως ο αέρας ο δικός του λέγεται Ζεχρά, που κάποτε την είδε εδώ κι έχασε νου και λογική κι έσμιξαν οι ζωές τους, όμως την κλέψαν τη Ζεχρά του κι από τότε έγινε αέρας ο Αμπντούλ, γυρίζει μαζί με τους ταξιδιώτες το Μαρόκο και ψάχνει την ψυχή του που την έχασε...
Πάμε να περπατήσουμε στη νησιώτικη την πόλη με τα άσπρα σπίτια και τα μπλε παράθυρα κι έχει ψαράκι νόστιμο Ατλαντικού η βόλτα μας, ξεκίνησαν να τηγανίζουν, πάμε, σπάει τη μύτη η φρεσκάδα στο τηγάνι, πάμε να φάμε, εδώ στα παλιά τα ναυπηγεία…
Μετά το ψάρι το θέλω το γλυκό μου, - δεν πρέπει να ζυγιστώ τις πρώτες μέρες στο σπίτι, - θέλω τα ωραία τα αμυγδαλωτά τους, θέλω και τσάι, θέλω και βλέμμα ερωτικό πάνω για να μπορώ να φύγω…
Γλυκός αποχαιρετισμός στην ΕΣΑΟΥΙΡΑ, φιλιά αρμυρά, θαλασσινά...
«As time goes by»
Και τώρα οι δρόμοι όλοι οδηγούν πίσω στην Καζαμπλάνκα...
Αφήσαμε πίσω την καρδιά μας και τον Αμπντούλ με την αέρινη Ζεχρά του, χάνονται μες στο βλέμμα μου, υγρασία, όαση τα δακρυσμένα μάτια του αποχαιρετισμού, γεια σου Αμπντουλ, ξέρω, θα παραλάβεις άλλους, αλλού θ’ αναζητήσεις τη μικρή Ζεχρά, σε άλλο καραβάνι, φύσα Αμπντούλ, ανέμισε το μπλε μαντήλι μου, πάρε τα μαλλιά μου, την ψυχή μου στην έχω δώσει ήδη…
Όσο για μας που φτάσαμε ξανά στην Καζαμπλάνκα της αρχής, τίποτα δεν τέλειωσε, δεν είναι κύκλος για να κλείσει, σπιράλ είναι το ταξίδι μας, στην πόρτα του ξενοδοχείου μάς περιμένει ο Humphrey τζέντελμαν, με βοηθάει με τη βαλίτζα να μη σηκώσω βάρος, η Igrid, είναι στο μπαρ, έχουν φροντίσει την κάθε λεπτομέρεια της τελευταίας μας βραδιάς, να μας γλυκάνουν τον καημό, να μας παρηγορήσουν…
Ξενοδοχείο – Δείπνο Αποχαιρετιστήριο – Διανυκτέρευση – και πώς να κλείσεις μάτι….
10η ΜΕΡΑ: ΚΑΖΑΜΠΛΑΝΚΑ - ΑΘΗΝΑ
Το ταξίδι σε χρόνο πραγματικό εδώ τελειώνει όμως τόσα ταξίδια κι ένας χρόνος άλλος έχουν διασταλεί μέσα μου. Κυοφορώ χαρά…
Μουεζίνη βγαίνεις για τελευταία φορά… ξύπνα με απ’ τ’ όνειρο…
Αποσκευές έτοιμες, ψυχή ανέτοιμη γι’ αυτόν τον αποχαιρετισμό, ανοίγω και πάλι τη βαλίτζα, τοποθετώ προσεκτικά τη Σχέση, μη σπάσει – εμπειρίες και Σχέση με τον τόπο, - βαλίτζα το σώμα μου όλο, εικόνες εξαίσιες και μαγικές στιγμές, κλείνω μαλακά το φερμουάρ της ψυχής, μη γίνουν τζίνι οι αναμνήσεις της Ανατολής και πετάξουν μακριά μου…
Κατεβαίνουμε για πρωινό, check out, μελαγχολία για ό,τι τέλειωσε, χαρά για όσα μοιραστήκαμε… αναχώρηση για το αεροδρόμιο.
Είναι μεσημεράκι τώρα που το αεροπλάνο μας σηκώνεται πάνω απ΄ τη μαγική τη γη του Μαρόκου, οι άνθρωποι σιγά σιγά παύουν να φαίνονται, μόνον τον Humphrey ξεχωρίζω, τα σπίτια χάνονται απ’ το βλέμμα και μένει μόνο πια η θάλασσα η κοινή μας, η Μεσόγειος που μας ενώνει...
Απ’ ευθείας πτήση για Αθήνα.
Άφιξη.
Και τώρα, κάθε φορά που θα έρχονται ειδήσεις απ΄ το Μαρόκο, κάθε πλάνο ταινίας που γυρίστηκε εκεί, κάθε που θ’ ανοίγω ένα συρτάρι και θα αναστατώνουν τις αισθήσεις μου οι μαγικές οσμές που μου χάρισε το Ωραίο Ταξίδι, κάθε φωτογραφία κομμάτι της ζωής και της Ιστορίας μου πια…
Κι όταν θα στέκομαι αντίκρυ στις δικές μας θάλασσες και στρέφω τα μάτια μου στον Νότο, θα ‘ ναι σαν να στέλνω μυστικό χαιρετισμό σε όλους και όλα, φιλί στο μπουκάλι σ’ ότι μου χαρίστηκε αυτές τις μέρες, σ’ ό,τι μπήκε μέσα μου κι έγινε ζωή μου, με σώμα, με ψυχή με νου… wahabibi Μαρόκο!!!!
Έφτασα στο σπίτι, στο Παγκράτι. Δεν πιστεύω στα μάτια μου, ο Humphrey είναι εδώ, με βοηθάει πάλι με τη βαλίτζα, να μη σηκώσω βάρος, τζέντελμαν…
Τί είναι αυτό;;;
Φυσάει Αμπντούλ στα μαλλιά μου…
El Greco
Υ.Γ: Ευχαριστώ τον αγαπημένο φίλο Περικλή Μοσχολιδάκη, που σε μια πολύ δύσκολη περίοδο για μένα, έβαλε πλάτη και χέρι και μυαλό και ψυχή για να φτιάξουμε ετούτο το ταξίδι στο χαρτί. Πέρι μου, απ’ την καρδιά μου σ’ ευχαριστώ.
No comments:
Post a Comment