Επέστρεψα απ' την 1η στη 2η πατρίδα. Δεν είναι εύκολο αλλά έχει πολλά θετικά του να έχεις δυο πατρίδες.
ΜΑΔΡΙΤΗ-ΑΘΗΝΑ-ΛΑΡΙΣΑ-ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ-ΛΑΡΙΣΑ-ΑΘΗΝΑ-ΜΑΔΡΙΤΗ...
Σαν κάτι αγχωτικά 5ήμερα ταξίδια που έχουν και το Ακαπούλκο και την Άρτα με τα Γιάννενα στο πρόγραμμά τους γιατί αλλιώς δε θα πουληθούν.
Πρόλαβα και είδα κάποιους φίλους,
άλλους δεν μπόρεσα,
άλλοι δεν μπόρεσαν πάντως
πήρα πολύ χαρά, ειδικά την πρώτη βραδιά που απ' το αεροδρόμιο κατ' ευθείαν στο HARVEST,
σε Πάρτυ Μασκέ κι ούτε που φανταζόμουν ότι θα μαζευόμασταν τόσοι άνθρωποι
για να γιορτάσουν μαζί μου τις Απόκριες λες κι όλο το προηγούμενο διάστημα με
τον
Άδωνη υπουργό,
τον Ταμήλο Βουλευτή,
πλέον η Μοίρα του Αμυρά να φέρει αυτόν εκεί που κάποτε ξύνονταν και φωτογραφίζονταν ο Ταμήλος
κι ο Μιχελογιαννάκης ντυμένος “Απεργός Πείνας” για 1,5 ολόκληρη μέρα να πεινάει σα λύκος για λίγη δημοσιότητα,
λες κι όλο αυτό το σκηνικό είναι το κανονικό και επιτέλους ήρθε η στιγμή να γιορτάσουμε κι
Απόκριες.
Πάνω από 100 φίλοι ήρθαν να γιορτάσουμε τη συνέχιση της Αποκριάς, γέμισε το μαγαζί λες κι ήταν όλοι συνδικαλιστές της ΔΕΗ και βγήκαν γιορτάσουν την αύξηση που πήραν για βάρδιες που δεν κάνουν. (Με όλο το σεβασμό στον κάθε εργαζόμενο, σ' αυτή την πολύ ιδιαίτερη στιγμή της Ελλάδος, θα προτιμούσα η πρώτη κατάκτηση των εγαζομένων να μην σχετίζονταν με χρήματα.)
Κάποιοι ήρθαν ίσα-ίσα για ένα γεια κι ένα φιλί και φύγανε κι άλλοι
σαν τον Στάθη και την Άννα
ήρθαν απ' την Αλεξανδρούπολη επί τούτου για ν' ανταμώσουμε γι' αυτό τους ευχαριστώ ιδιαιτέρως.
Δυο άλλα γλυκά κορίτσια, οι αδερφές Δήμητρα και Δέσποινα που κάποτε, πριν 10 χρόνια συνταξιδέψαμε εμφανίστηκαν μπροστά μου γιατί έπεσαν τυχαία πάνω στο Μπλογκ.
Είναι ωραίο συναίσθημα να ζεις στο εξωτερικό αλλά ούτε μια στιγμή να μη σ' αφήνουν οι ζωντανές σχέσεις να νιώσεις μετανάστης.
Το σύντομο αυτό ταξίδι -8 μέρες- το κανόνισα για δυο κυρίως λόγους:
α) Να δω την μάνα μου να περπατάει Χωρίς Πόνο μετά από 23 χρόνια.
β) Να πω αυτοπροσώπως ένα Ευχαριστώ στη Σοφία που έκανε το θαύμα της. (Επαναλαμβάνω, νά ένα αλάθητο κριτήριο ποιότητας ανθρώπου: σου κάνει τη χάρη της ζωής σου και στο παρουσιάζει έτσι που να σου πει κι ευχαριστώ από πάνω.)
Και οι Ωραίοι άνθρωποι, κι αυτοί διαστρεβλώνουν τα πράματα αλλά Ωραία.
Έτσι είναι η Σοφία. Έτσι την είχα αφήσει, έτσι τη βρήκα.
Πήγα στην Περαία να πω ευχαριστώ και βρέθηκα
να πίνω έναν ΓΕΡΟΒΑΣΙΛΕΙΟΥ του 1994 που άνοιξε για μένα,
να τρώω δύο τεράστιους, (καιροί που είναι δε θα πω τι)
ύστερα μπρούμυτα,
λίγο μετά ανάσκελα
και πάνω μου, χέρια έμπειρα να πασπατεύουν τα 14 κιλά που μου περισσεύουν,
πιο δίπλα μηχανήματα που δεν διαθέτουν (ΔΥΣΤΥΧΩΣ) ούτε Δημόσια Νοσοκομεία,
όλα πάνω μου,
12 χέρια 69 μηχανήματα...
χέρια μαχαίρια,
της Λένας,
της Ανατολής,
της Δήμητρας
της Στέλλας της Μοναδικής,
της Κατερίνας της Λατρεμένης
της Ελπίδας, της Κόρης τη Σοφίας που γεννάει ελπίδα για
νέες θεραπείες μέσω των αρωμάτων και της ενεργοποίησης του εγκεφάλου απ' αυτά,
όλοι θα τη χρειαστούμε και την Ελπίδα μια μέρα με τα σπουδαία που κάνει,
δεν αράζει στα σπουδαία έτοιμα της μάνας της,
τρέχει να ενημερωθεί για όσα μας Πονάνε,
απ' τη Νέα Υόρκη στην Κροατία τον άλλο μήνα...
Όσοι ταξίδεψαν μαζί μου γνωρίζουν την Εμμονή μου να ταξιδεύω ανάποδα,
να κοιτάζω τους ταξιδιώτες στα μάτια για να μην κάνουμε απλή διεκπεραίωση σε τίποτα,
να αγωνίζομαι να ισορροπήσω για 540 χιλιόμετρα για παράδειγμα στο Μαδρίτη -Σεβίλλη
επί 23 χρόνια,
η ένταση να κρατηθώ σε κάθε φρενάρισμα, το στρίψιμο του σώματος...
Μεγάλο πρόβλημα στη σπονδυλική στήλη!
Το βρήκε η Σοφία, βρήκε το γιατί ενίοτε πονάω σα να 'ναι κολικός νεφρού, όσοι περάσαν τέτοιο κολικό ξέρουν για ποιο πράμα μιλάω, το βρήκαμε και διέταξε προς χέρια και μηχανήματα γενική επίθεση,
κι όταν είδε ότι νιώθω κάθε ώρα και καλύτερα,
συμφωνήσαμε να επιστρέψω στη Θεσσαλονίκη για να γίνω καλά.
Θα επιστρέψω Σοφία γιατί κάνεις θαύματα.
Πρέπει να είναι πολύ ωραίο το συναίσθημα,
η γεύση στο στόμα της Σοφίας,
αυτή η αίσθηση να κάνεις για δεκαετίες τον κόσμο καλά,
να στέλνεις πόνους στον αγύριστο,
δεν είναι λίγο να παίρνεις τον πόνο των ανθρώπων,
πόνους που σου παν οι γιατροί να μάθεις να ζεις μ' αυτούς γιατί δε γίνεται τίποτα,
μπαμ έρχεται μια Σοφία και διαψεύδει ότι πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τον πόνο,
έχεις δίκιο Σοφία, δεν έχουμε καμιά δουλειά με τον πόνο...
Είδαν στη Λάρισα τη μάνα μου, το θαύμα της κουτσής να παίρνει το κρεβάτι της και να περπατάει κι έφυγαν τρέχοντας για τη Σοφία,
γέμισε η Περαία με λαρισαίους...
Κι η θεία Περιστέρα πήγε,
κι η θεία Νίτσα,
κι ο Δημήτρης,
κι η Αριστέα,
και η Ιφιγένεια,
κι η Γιώτα και και και...
Η Ιφιγένεια που βάφτισα πριν 17 χρόνια και της είπαν να μάθει απ' τα 17 της να ζει με τους πόνους της δισκοκήλης γιατί δε γίνεται τίποτα,
σκασίλα της τι είπε ο γιατρός, αυτή πήγε εκεί που είπε ο νονός και προχθές που ήμασταν όλοι μαζί εκεί, σεμνά πλησίασε τη Σοφία και της είπε:
“Σας ευχαριστώ πάρα πολύ κυρία Σοφία, δεν πονάω πια”
Γι' αυτό επιστρέφω στο Θέμα Σοφία, όχι για να διαφημίσω τη δουλειά της, γεμάτο το 'χει πάντα το “μαγαζί”, δεν μ' έχει ανάγκη εμένα η Σοφία, το Καλό, μιλάει μόνο του, επιστρέφω όμως στο “Θέμα” γιατί είναι σημαντικό
να μην συνηθίσουμε στον Πόνο!
Άλλο ένα απ' τα highlights αυτού του ταξιδιού στη Θεσσαλονίκη: η συνάντησή μου με φίλο αγαπημένο μετά από 15 χρόνια, τον σκηνοθέτη Γρηγόρη Αποστολόπουλο.
Για κλάσματα δευτερολέπτου έβγαλε το καπέλο και μου έδειξε τα μαλλιά που λείπουν,
για κλάσματα του έδειξα και γω όλο αυτό που κρύβω κάτω απ' τη ριχτή μου μαύρη μπλούζα κι αμέσως κάναμε κι οι δυο με μεγάλη επιτυχία ότι τίποτα δεν άλλαξε πάνω μας,
μέσα μας,
έξω μας...
Το μόνο που άλλαξε για να επιβεβαιωθεί πως όλα αλλάζουν για να μένουν όλα ίδια,
είναι πως 15 χρόνια μετά κι οι δυο έχουμε από μια κόρη.
Ο Γρηγόρης, σκηνοθετεί αυτή την περίοδο το έργο:
“ΜΠΕΤΟΒΕΝ ΜΠΑΧ ΚΑΙ ΜΠΥΡΑ”,
στο θέατρο Αριστοτέλειον, Εθνικής Αμύνης 2, Θεσσαλονίκη.
Κάναμε ραντεβού να δω και πρόβα αλλά λόγω της θεραπείας δεν τα κατάφερα.
Παρακαλώ πολύ όλοι οι Γκρεκολανδιώτες να ενημερώσουν τους φίλους που έχουν στη Θεσσαλονίκη. Εννοείται οι θεσσαλονικείς την άλλη Δευτέρα ή Τρίτη θα είναι εκεί.
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:30 παίζεται η παράσταση.
Με βοήθησε πολύ, μου έκανε τα πράματα εύκολα σε δύσκολη στιγμή μου κάποτε ο Γρηγόρης.
Από πότε έχουμε να δούμε έργο αυστηρώς ακατάλληλο στο θέατρο;
Τέτοιο είναι λέει , έτσι το 'φτιαξε το : “ΜΠΕΤΟΒΕΝ ΜΠΑΧ ΚΑΙ ΜΠΥΡΑ”,
Στο εισιτήριο (15 ευρώ) περιλαμβάνεται μία μπύρα, το πρόγραμμα και ένα cd με την μουσική της παράστασης.
Γράφει η Όλγα Ν. Τσιπτσέ στο thinkfree: "Παίζουν, βρίζουν, γδύνονται, διευθύνουν ορχήστρες, τραγουδούν, χορεύουν και… ουρούν on stage οι: Τριαντάφυλλος Δελλής, Βάϊα Καθιώτου, Τάσος Μπαρνιάς, Λίζα Νεοχωρίτη, Λιάνα Παναγιωτίδου. Σπέσιαλ Guest star ως συγγραφέας ο Πασχάλης Τσαρουχάς. Μεταξύ των συντελεστών ξεχωρίζουμε τον Αντώνη Κανάκη στην μουσική επιμέλεια. Και όλα αυτά θα έχουμε την περιέργεια και την πρόκληση να τα παρακολουθήσουμε κάθε Δευτέρα και Τρίτη από 02 Μαρτίου στις 21.30 μ.μ. και μόνο για 10 παραστάσεις στο Θέατρο Αριστοτέλειον"
Θα μου πείτε εσείς, όσοι τη δείτε πως ήταν η παράσταση
πάντως,
νά η Κρίση του Γρηγόρη,
απ' την Επιλογή αυτού του Σπουδαίου βίντεο μπορείτε να 'χετε μια ιδέα τι επιλογές κάνει ο Γρηγόρης,
δείτε το μέχρι τελευταίο δευτερόλεπτο,
είναι το Φόντο της Παράστασης που έστησε,
τα είχε παλιά με τον Όσκαρ Ουάιλντ ο Γρηγόρης αλλά τα σπάσανε και τώρα έμπλεξε με τον Μπουκόφσκι.
Bukowski Style
"Ο διανοούμενος λέει κάτι απλό με δύσκολο τρόπο. Ο καλλιτέχνης λέει κάτι δύσκολο με απλό τρόπο."
Charles Bukowski
Καλή Επιτυχία Γρηγόρη μου,
μεγάλη χαρά μου έδωσες που σε μια εποχή βλαχομπαρόκ εσύ ακόμα υπερασπίζεσαι
το Θέατρο και το Στυλ.
Χαίρε Θεσσαλονίκη με τη Σοφία και το Γρηγόρη σου, γιατί αυτό στο κάτω-κάτω είναι οι πόλεις, οι φίλοι μας που ζουν εκεί.
El Greco
ΜΑΔΡΙΤΗ-ΑΘΗΝΑ-ΛΑΡΙΣΑ-ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ-ΛΑΡΙΣΑ-ΑΘΗΝΑ-ΜΑΔΡΙΤΗ...
Σαν κάτι αγχωτικά 5ήμερα ταξίδια που έχουν και το Ακαπούλκο και την Άρτα με τα Γιάννενα στο πρόγραμμά τους γιατί αλλιώς δε θα πουληθούν.
Πρόλαβα και είδα κάποιους φίλους,
άλλους δεν μπόρεσα,
άλλοι δεν μπόρεσαν πάντως
πήρα πολύ χαρά, ειδικά την πρώτη βραδιά που απ' το αεροδρόμιο κατ' ευθείαν στο HARVEST,
σε Πάρτυ Μασκέ κι ούτε που φανταζόμουν ότι θα μαζευόμασταν τόσοι άνθρωποι
για να γιορτάσουν μαζί μου τις Απόκριες λες κι όλο το προηγούμενο διάστημα με
τον
Άδωνη υπουργό,
τον Ταμήλο Βουλευτή,
πλέον η Μοίρα του Αμυρά να φέρει αυτόν εκεί που κάποτε ξύνονταν και φωτογραφίζονταν ο Ταμήλος
κι ο Μιχελογιαννάκης ντυμένος “Απεργός Πείνας” για 1,5 ολόκληρη μέρα να πεινάει σα λύκος για λίγη δημοσιότητα,
λες κι όλο αυτό το σκηνικό είναι το κανονικό και επιτέλους ήρθε η στιγμή να γιορτάσουμε κι
Απόκριες.
Πάνω από 100 φίλοι ήρθαν να γιορτάσουμε τη συνέχιση της Αποκριάς, γέμισε το μαγαζί λες κι ήταν όλοι συνδικαλιστές της ΔΕΗ και βγήκαν γιορτάσουν την αύξηση που πήραν για βάρδιες που δεν κάνουν. (Με όλο το σεβασμό στον κάθε εργαζόμενο, σ' αυτή την πολύ ιδιαίτερη στιγμή της Ελλάδος, θα προτιμούσα η πρώτη κατάκτηση των εγαζομένων να μην σχετίζονταν με χρήματα.)
Κάποιοι ήρθαν ίσα-ίσα για ένα γεια κι ένα φιλί και φύγανε κι άλλοι
σαν τον Στάθη και την Άννα
ήρθαν απ' την Αλεξανδρούπολη επί τούτου για ν' ανταμώσουμε γι' αυτό τους ευχαριστώ ιδιαιτέρως.
Δυο άλλα γλυκά κορίτσια, οι αδερφές Δήμητρα και Δέσποινα που κάποτε, πριν 10 χρόνια συνταξιδέψαμε εμφανίστηκαν μπροστά μου γιατί έπεσαν τυχαία πάνω στο Μπλογκ.
Είναι ωραίο συναίσθημα να ζεις στο εξωτερικό αλλά ούτε μια στιγμή να μη σ' αφήνουν οι ζωντανές σχέσεις να νιώσεις μετανάστης.
Το σύντομο αυτό ταξίδι -8 μέρες- το κανόνισα για δυο κυρίως λόγους:
α) Να δω την μάνα μου να περπατάει Χωρίς Πόνο μετά από 23 χρόνια.
β) Να πω αυτοπροσώπως ένα Ευχαριστώ στη Σοφία που έκανε το θαύμα της. (Επαναλαμβάνω, νά ένα αλάθητο κριτήριο ποιότητας ανθρώπου: σου κάνει τη χάρη της ζωής σου και στο παρουσιάζει έτσι που να σου πει κι ευχαριστώ από πάνω.)
Και οι Ωραίοι άνθρωποι, κι αυτοί διαστρεβλώνουν τα πράματα αλλά Ωραία.
Έτσι είναι η Σοφία. Έτσι την είχα αφήσει, έτσι τη βρήκα.
Πήγα στην Περαία να πω ευχαριστώ και βρέθηκα
να πίνω έναν ΓΕΡΟΒΑΣΙΛΕΙΟΥ του 1994 που άνοιξε για μένα,
να τρώω δύο τεράστιους, (καιροί που είναι δε θα πω τι)
ύστερα μπρούμυτα,
λίγο μετά ανάσκελα
και πάνω μου, χέρια έμπειρα να πασπατεύουν τα 14 κιλά που μου περισσεύουν,
πιο δίπλα μηχανήματα που δεν διαθέτουν (ΔΥΣΤΥΧΩΣ) ούτε Δημόσια Νοσοκομεία,
όλα πάνω μου,
12 χέρια 69 μηχανήματα...
χέρια μαχαίρια,
της Λένας,
της Ανατολής,
της Δήμητρας
της Στέλλας της Μοναδικής,
της Κατερίνας της Λατρεμένης
της Ελπίδας, της Κόρης τη Σοφίας που γεννάει ελπίδα για
νέες θεραπείες μέσω των αρωμάτων και της ενεργοποίησης του εγκεφάλου απ' αυτά,
όλοι θα τη χρειαστούμε και την Ελπίδα μια μέρα με τα σπουδαία που κάνει,
δεν αράζει στα σπουδαία έτοιμα της μάνας της,
τρέχει να ενημερωθεί για όσα μας Πονάνε,
απ' τη Νέα Υόρκη στην Κροατία τον άλλο μήνα...
Όσοι ταξίδεψαν μαζί μου γνωρίζουν την Εμμονή μου να ταξιδεύω ανάποδα,
να κοιτάζω τους ταξιδιώτες στα μάτια για να μην κάνουμε απλή διεκπεραίωση σε τίποτα,
να αγωνίζομαι να ισορροπήσω για 540 χιλιόμετρα για παράδειγμα στο Μαδρίτη -Σεβίλλη
επί 23 χρόνια,
η ένταση να κρατηθώ σε κάθε φρενάρισμα, το στρίψιμο του σώματος...
Μεγάλο πρόβλημα στη σπονδυλική στήλη!
Το βρήκε η Σοφία, βρήκε το γιατί ενίοτε πονάω σα να 'ναι κολικός νεφρού, όσοι περάσαν τέτοιο κολικό ξέρουν για ποιο πράμα μιλάω, το βρήκαμε και διέταξε προς χέρια και μηχανήματα γενική επίθεση,
κι όταν είδε ότι νιώθω κάθε ώρα και καλύτερα,
συμφωνήσαμε να επιστρέψω στη Θεσσαλονίκη για να γίνω καλά.
Θα επιστρέψω Σοφία γιατί κάνεις θαύματα.
Πρέπει να είναι πολύ ωραίο το συναίσθημα,
η γεύση στο στόμα της Σοφίας,
αυτή η αίσθηση να κάνεις για δεκαετίες τον κόσμο καλά,
να στέλνεις πόνους στον αγύριστο,
δεν είναι λίγο να παίρνεις τον πόνο των ανθρώπων,
πόνους που σου παν οι γιατροί να μάθεις να ζεις μ' αυτούς γιατί δε γίνεται τίποτα,
μπαμ έρχεται μια Σοφία και διαψεύδει ότι πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τον πόνο,
έχεις δίκιο Σοφία, δεν έχουμε καμιά δουλειά με τον πόνο...
Είδαν στη Λάρισα τη μάνα μου, το θαύμα της κουτσής να παίρνει το κρεβάτι της και να περπατάει κι έφυγαν τρέχοντας για τη Σοφία,
γέμισε η Περαία με λαρισαίους...
Κι η θεία Περιστέρα πήγε,
κι η θεία Νίτσα,
κι ο Δημήτρης,
κι η Αριστέα,
και η Ιφιγένεια,
κι η Γιώτα και και και...
Η Ιφιγένεια που βάφτισα πριν 17 χρόνια και της είπαν να μάθει απ' τα 17 της να ζει με τους πόνους της δισκοκήλης γιατί δε γίνεται τίποτα,
σκασίλα της τι είπε ο γιατρός, αυτή πήγε εκεί που είπε ο νονός και προχθές που ήμασταν όλοι μαζί εκεί, σεμνά πλησίασε τη Σοφία και της είπε:
“Σας ευχαριστώ πάρα πολύ κυρία Σοφία, δεν πονάω πια”
Γι' αυτό επιστρέφω στο Θέμα Σοφία, όχι για να διαφημίσω τη δουλειά της, γεμάτο το 'χει πάντα το “μαγαζί”, δεν μ' έχει ανάγκη εμένα η Σοφία, το Καλό, μιλάει μόνο του, επιστρέφω όμως στο “Θέμα” γιατί είναι σημαντικό
να μην συνηθίσουμε στον Πόνο!
Για κλάσματα δευτερολέπτου έβγαλε το καπέλο και μου έδειξε τα μαλλιά που λείπουν,
για κλάσματα του έδειξα και γω όλο αυτό που κρύβω κάτω απ' τη ριχτή μου μαύρη μπλούζα κι αμέσως κάναμε κι οι δυο με μεγάλη επιτυχία ότι τίποτα δεν άλλαξε πάνω μας,
μέσα μας,
έξω μας...
Το μόνο που άλλαξε για να επιβεβαιωθεί πως όλα αλλάζουν για να μένουν όλα ίδια,
είναι πως 15 χρόνια μετά κι οι δυο έχουμε από μια κόρη.
“ΜΠΕΤΟΒΕΝ ΜΠΑΧ ΚΑΙ ΜΠΥΡΑ”,
στο θέατρο Αριστοτέλειον, Εθνικής Αμύνης 2, Θεσσαλονίκη.
Κάναμε ραντεβού να δω και πρόβα αλλά λόγω της θεραπείας δεν τα κατάφερα.
Παρακαλώ πολύ όλοι οι Γκρεκολανδιώτες να ενημερώσουν τους φίλους που έχουν στη Θεσσαλονίκη. Εννοείται οι θεσσαλονικείς την άλλη Δευτέρα ή Τρίτη θα είναι εκεί.
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:30 παίζεται η παράσταση.
Με βοήθησε πολύ, μου έκανε τα πράματα εύκολα σε δύσκολη στιγμή μου κάποτε ο Γρηγόρης.
Από πότε έχουμε να δούμε έργο αυστηρώς ακατάλληλο στο θέατρο;
Τέτοιο είναι λέει , έτσι το 'φτιαξε το : “ΜΠΕΤΟΒΕΝ ΜΠΑΧ ΚΑΙ ΜΠΥΡΑ”,
Στο εισιτήριο (15 ευρώ) περιλαμβάνεται μία μπύρα, το πρόγραμμα και ένα cd με την μουσική της παράστασης.
Γράφει η Όλγα Ν. Τσιπτσέ στο thinkfree: "Παίζουν, βρίζουν, γδύνονται, διευθύνουν ορχήστρες, τραγουδούν, χορεύουν και… ουρούν on stage οι: Τριαντάφυλλος Δελλής, Βάϊα Καθιώτου, Τάσος Μπαρνιάς, Λίζα Νεοχωρίτη, Λιάνα Παναγιωτίδου. Σπέσιαλ Guest star ως συγγραφέας ο Πασχάλης Τσαρουχάς. Μεταξύ των συντελεστών ξεχωρίζουμε τον Αντώνη Κανάκη στην μουσική επιμέλεια. Και όλα αυτά θα έχουμε την περιέργεια και την πρόκληση να τα παρακολουθήσουμε κάθε Δευτέρα και Τρίτη από 02 Μαρτίου στις 21.30 μ.μ. και μόνο για 10 παραστάσεις στο Θέατρο Αριστοτέλειον"
Θα μου πείτε εσείς, όσοι τη δείτε πως ήταν η παράσταση
πάντως,
νά η Κρίση του Γρηγόρη,
απ' την Επιλογή αυτού του Σπουδαίου βίντεο μπορείτε να 'χετε μια ιδέα τι επιλογές κάνει ο Γρηγόρης,
δείτε το μέχρι τελευταίο δευτερόλεπτο,
είναι το Φόντο της Παράστασης που έστησε,
τα είχε παλιά με τον Όσκαρ Ουάιλντ ο Γρηγόρης αλλά τα σπάσανε και τώρα έμπλεξε με τον Μπουκόφσκι.
Bukowski Style
"Ο διανοούμενος λέει κάτι απλό με δύσκολο τρόπο. Ο καλλιτέχνης λέει κάτι δύσκολο με απλό τρόπο."
Charles Bukowski
Καλή Επιτυχία Γρηγόρη μου,
μεγάλη χαρά μου έδωσες που σε μια εποχή βλαχομπαρόκ εσύ ακόμα υπερασπίζεσαι
το Θέατρο και το Στυλ.
Χαίρε Θεσσαλονίκη με τη Σοφία και το Γρηγόρη σου, γιατί αυτό στο κάτω-κάτω είναι οι πόλεις, οι φίλοι μας που ζουν εκεί.
El Greco
No comments:
Post a Comment