Πρόκειται για ένα Συνέδριο-Διάσκεψη που οργανώνει το Πανεπιστήμιο OSNABRüCK του Βερολίνου και το Institut für Migrationsforschung und Interkulturelle Studien (IMIS)
Θέμα, η μετανάστευση, το «παράνομο» πέρασμα «συνόρων», η Ευρώπη και η Ιστορία τής Μετανάστευσης.
Τίτλος του Συνεδρίου: «The Impossible Order».
Φαίνεται μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση καθώς στο βάθος, για φόντο και για σκηνικό αυτής της πραγματικότητας που πολλές χώρες βιώνουν, μπαίνει ένα σπουδαίο πια Σύμβολο: το Τείχος του Βερολίνου.
Κι εκεί ακριβώς είναι το σημείο που μας τιμά. Κι εμένα προσωπικά αλλά και τη Melodrakma, στην οποία έχω παραχωρήσει όλα τα δικαιώματα διαχείρισης των έργων που έχω γράψει.
Απόσπασμα (ένας μονόλογος) από το έργο μου Guernica θα παιχτεί στο Checkpoint Charlie, στο πιο διάσημο πια σημείο για την περίοδο 1949 – 1990.
Εκεί ακριβώς που τον Οκτώβριο του 1961 στάθηκαν κι έστρεψαν τα κανόνια τους τα μεν προς τα δε, σοβιετικά και αμερικανικά τανκς ενώ ο πλανήτης ζούσε υπό τον τρόμο ενός «κουμπιού», μιας πυρηνικής καταστροφής.
Καμιά φορά η Ιστορία γίνεται τουριστική ατραξιόν. Απ’ τις Πυραμίδες των Αιγυπτίων και τον Παρθενώνα των Ελλήνων, μέχρι το Άουσβιτς και το Checkpoint Charlie της Σύγχρονης Ιστορίας.
Κι αν το σκεφτεί κανείς με ψυχραιμία μέχρι «πάλι καλά» λες, χίλιες φορές παρελθόν και τουριστική ατραξιόν ένα «Τείχος» παρά «Project», Όνειρο και Στόχος του Μέλλοντος.
Μεγάλη τσούλα η Ιστορία. Τα ‘φερε έτσι, που όσοι φώναζαν για τα Τείχη, να γκρεμιστούν, να καταποντιστούν γιατί δεν συνάδουν με την Ελευθερία, όσοι αποκαλούσαν το Τείχος του Βερολίνου Τείχος της Ντροπής, τώρα χτίζουν Νέα Τείχη, και διαφημίζουν την πραμάτεια τους, πουλώντας «προστασία»!
11-13 Μαΐου του 2017 θα παιχτεί εκεί, στο Checkpoint Charlie απόσπασμα ενός έργο μου που μιλάει για το χαμό μεταναστών στη θάλασσα, στην προσπάθειά τους να διασχίσουν τη Μεσόγειο, από τον 3ο στον 1ο Κόσμο.
Και μ’ όλες την Ειρωνεία και τα παράδοξα της Ιστορίας, είναι Μεγάλη Τιμή για μένα που θα παιχτεί εκεί, μπροστά σ’ ένα σύμβολο: στο Checkpoint Charlie του Τείχους του Βερολίνου.
Μεγάλη τιμή να ενώσω την ελάχιστη φωνή μου με κείνη του Μπέρτολ Μπρεχτ όταν με κάθε τρόπο φώναζε και προειδοποιούσε ότι καλά δεν πάμε!
Ευχαριστώ τον Dr. phil. Frank Wolff που δέχτηκε την πρόταση να μη μείνει η Διάσκεψη μόνον στο θεωρητικό και Ακαδημαϊκό επίπεδο αλλά να υπάρξει μια ξενάγηση, εκεί όπου παίχτηκαν κάποια σημαντικά της επεισόδια της Σύγχρονης Ιστορίας και εν συνεχεία να βάλει και το Θέατρο ένα λιθαράκι στο γκρέμισμα (αν δυνατόν εστί) της σύγχρονης υποκρισίας.
Προσωπικά θεωρώ ότι το θέατρο έχει ευθύνη και υποχρέωση να δώσει φωνή στους μετανάστες, στους «Άθλιους» και ταλαίπωρους κάθε Εποχής. Κάποιος πρέπει να μιλήσει και γι’ αυτούς που πνίγηκαν και δε μπορούν να πουν πια ούτε τί πραγματικά έγινε και βούλιαξαν, ούτε τί τους έκανε να ρισκάρουν τη ζωή των παιδιών τους πάνω σε σαπιοκάραβα.
Είναι αδύνατον πια για τους νεκρούς να διηγηθούν την Ιστορία τους.
Γι’ αυτό, για μένα προσωπικά, ετούτο εδώ το έργο, η Guernica μου, είναι το «μαύρο κουτί», αυτό που θα προσπαθήσει να πει την αλήθεια όσων δε μπορούν να μιλήσουν πια.
Το «μαύρο κουτί» με την ηχογραφημένη αλήθεια είναι το θέατρο για μένα. Αυτό τουλάχιστον το Θέατρο προσπαθώ να υπηρετήσω στο Λίγο που καμιά φορά το χρησιμοποιώ για να μιλήσω. Ευγνώμων για μια ακόμα φορά στη ζωή για τόσες ευκαιρίες που μου δίνει να περπατάω πάνω σε Τείχη της Ιστορίας και να κρυφοκοιτάζω στην άλλη πλευρά τους χωρίς να χρειάζομαι φεύγοντας να πάρω μαζί μου ένα κομμάτι τους για σουβενίρ λες και ξεχνιέται ένα Τείχος.
Κοιτάζοντας φράχτες και τείχη της Ιστορίας, στο Ισραήλ, στο Μεξικό, στο Βερολίνο, σκέφτομαι πως μόνο ένα τελικά είναι απροσπέλαστο: αυτό απ’ το θάνατο, να πηδήξεις πίσω πάλι στη ζωή.
Υ.Γ: Με αφορμή αυτή την πρόσκληση, σκέπτομαι του χρόνου να πάμε και κει. 5ήμερο στο Βερολίνο της Ιστορίας και των ιστοριών που δεν ειπώθηκαν ποτέ.
El Greco
No comments:
Post a Comment