1933-2018
Έγραψαν και θα γράψουν οι ειδικοί πολλά. Ο αδερφός της τη βοήθησε πολύ, εκείνη βοήθησε πολύ τον Χοσέ Καρέρας, έγινε ροκ χωρίς να το καταλάβει όταν γνώρισε Φρέντυ Μέρκιουρυ και ποπ όταν τραγούδησε του Μεκάνο το Hijo de la Luna. Έκανε πράματα που μπορεί να είναι υπερήφανη, ίσως να έκανε κι άλλα που μέσα της να ντρέπεται, όλοι κάναμε απ' όλα...
Όταν η Μαρία άκουσε την Μονσεράτ στη Νόρμα, το 1974, της έστειλε τα σκουλαρίκια της δώρο, ως εκδήλωση θαυμασμού. Τα δύσκολα και τα ανεκτίμητα Εύγε λένε πως έρχονται απ’ τους ομότεχνους κι η Μονσεράτ τα κέρδισε με το σπαθί της.
Το Σάββατο 6/10/2018 που ανακοινώθηκε η είδηση του θανάτου της, πολλά θέατρα στην Ισπανία τήρησαν στις παραστάσεις εκείνης της βραδιάς Ενός Λεπτού Σιγή. Κάτι έχεις κάνει στο πέρασμα σου απ’ αυτή τη ζωή για να συμβεί αυτό. Το Teatro Real, η Όπερα της Μαδρίτης την είχε τιμήσει ήδη το 2014 στην ειδική εκδήλωση για τα 200 του χρόνια. Αξίζει να δει κανείς αυτό το δωδεκάλεπτο κι ας μην καταλαβαίνει Ισπανικά, θα καταλάβει. Και θα καταλάβει απ’ το γέλιο της το αληθινό, το αυθεντικό και το αυθόρμητο που μαζί με το ταλέντο της την κάνανε ξεχωριστή. (Είναι αξιοπρόσεχτο το πόσο γενναιόδωρο είναι το χειροκρότημα των Μαδριλένιων.)
Το Liseu, η Όπερα της Βαρκελώνης, ανακοίνωσε σήμερα πως θα την τιμήσει σε μια σούπερ-βραδιά το Νοέμβριο.
Έγινε σήμερα η κηδεία της χωρίς πολλά-πολλά, έτσι ήθελε. Και μπήκε κάτω κι απ’ τ’ όνομα της Μονσεράτ η περίφημη γραμμούλα ανάμεσα στις δυο ημερομηνίες.
Βαρκελώνη 12 Απριλίου 1933 – Βαρκελώνη 6 Οκτωβρίου 2018
Αυτό το Βαρκελώνη-Βαρκελώνη είναι σα γρατζουνιά μέσα μου από προχθές που το παρατήρησα. Έχει τη γοητεία του να τελειώνει κανείς εκεί που άρχισε αλλά υπάρχουν και μετανάστες.
Βαρκελώνη-Βαρκελώνη...
Λάρισα – κι ένα σωρό ερωτηματικά στην άλλη πλευρά της παύλας... Ποια πόλη θα κλείσει των ημερών μου τα μάτια;
Μάλλον έχει δίκιο ο Όρσον Ουέλς, είναι κανείς από κει που αποφάσισε να πεθάνει κι όχι απ’ όπου έτυχε να γεννηθεί.
Adiós Montserrat
Μαδρίτη, 8/10/2018
El Greco
No comments:
Post a Comment