ΤΟ ΣΟΓΚΟΥΝΑΤΟ ΤΗΣ MELODRAKMA!

35 γκέισες, 5 Σαμουράι, μία χώρα, 10 μέρες και 2 ξεναγοί έφτιαξαν την Αυτοκρατορία των Αισθήσεων!

Η Melodrakma βρήκε το σφυγμό και το DNA της Ιαπωνίας και το ταξίδι θα επαναληφθεί!!!!!

Κανένα ταξίδι δε μοιάζει μ’ αυτό! Τίποτα δε θυμίζει κάτι απ’ όσα είδαν τα μάτια.

Σαν 1^ο Έτος φοίτησης σε Άλλο Κόσμο, σαν περίπατος προθέρμανσης, σαν προετοιμασία για ταξίδια σε άλλους πλανήτες. Θα γίνει κι αυτό, θα πάμε και σ’ άλλους πλανήτες μια μέρα, φτάνει να το βάλει στόχο ο άνθρωπος αλλά ως τότε... στην Ιαπωνία κατοικεί το πιο κοντινό στο Μέλλον και στο Παρελθόν.

Ένας πλανήτης μόνος του αυτή η χώρα. Το παρελθόν της εμπνέει σιωπή και σεβασμό. Το παρόν της το βιώνεις σε κάθε διαγώνια διάβαση του Τόκιο και της Οσάκα. Το μέλλον είναι παντού,  γραμμένο με Νέον στους ουρανοξύστες και χαραγμένο με σπαθί στα ξύλινα πατώματα των κάστρων.

Η Ιαπωνία μπήκε μέσα μας. Η Ιαπωνία έχει κάτι μοναδικό να πει ακόμα και στον πιο δύσπιστο. Η Ιαπωνία έχει μυστήριο. Έχει κώδικες δικούς της. Γλώσσα και γραφή και νοήματα και υπονοούμενα και βλέμματα και νεύματα και κινήσεις, όλα με σφραγίδα αυθεντικότητας!

Πόλεις Matrix του 23^ου αιώνα και χωριά 2000 ετών, χωριά ξεχασμένα ακόμα κι απ’ τους τυφώνες, ψηλά βουνά, ακόμα ψηλότερα ηφαίστεια, λίμνες, ποτάμια, κήποι και δάση ανέτελλαν κάθε μέρα μπροστά στα μάτια μας.

Άνθρωποι ευγενείς, ουσιαστικά ευγενείς, γιατί η ευγένεια είναι ουσία στις σχέσεις των ανθρώπων. Απ’ την ειλικρίνεια της αγένειας χίλιες φορές ο τύπος μιας υπόκλισης που την υπαγορεύουν αιώνες παράδοσης.

Η Melodrakma τόλμησε να πάει σε μέρη που δεν είναι γραμμένα με φωτεινά γράμματα στις μαρκίζες των ταξιδιωτικών προσδοκιών. Αντί για Τόκιο-Κυότο-Οσάκα και ολίγα περίχωρα πήγε μέχρι τα ξεχασμένα χωριά...

Η  Melodrakma τόλμησε και γαστρονομικά. Αντί για σαλάτα και κοτόπουλο άντε και λίγα νούντελς με σπρινγκ ρολς για να παριστάνουμε τους κοσμοπολίτες, πως δήθεν σεβόμαστε την τοπική κουζίνα αλλά εκ του ασφαλούς μην και ταραχθεί το υποσυνείδητο της συνήθειας... τολμήσαμε! Η Melodrakma προετοίμασε σταδιακά όσους την εμπιστεύτηκαν, βήμα-βήμα οδήγησε τους ταξιδιώτες σε μια γαστρονομική ερωτική σχέση... Καβούρια κυρίως την πρώτη βραδιά, χοτ-ποτ τη δεύτερη, την 4^η στην Καναζάουα ρεσιτάλ σεφ με 6^ο πιάτο μοσχαρίσιο κόμπε κι αποκορύφωμα στο Κυότο μια βραδιά Έργο Τέχνης παρουσία γκέισας. Ο χώρος, μια έπαυλη του 1600, ο κήπος της, η κουζίνα, το σέρβις, η γκέισα, κέντημα στιγμών στη μνήμη...

Στο Σογκουνάτο τής Melodrakma το Τόκιο φώναζε «μη φεύγετε έχω κι άλλα να σας δείξω»,

«Έχουμε ραντεβού με το ηλιοβασίλεμα στο Φούτζι»» είπαμε εμείς.

Η Τακαγιάμα μας περιμένει για τσάι,

ολόκληρη τελετή κομψότητας,
σεμινάριο ευγενικής κίνησης και Μνήμης ετοίμασε για μας,

2^η ώρα έχουμε ποίηση,

Ένα χάικου ο καθένας για να βρει τον ποιητή μέσα του,

φτάνει να κοιτάξεις απ’ το παράθυρο για να γίνεις ποιητής εδώ,

άκου τη μουσική

Κοίτα έξω...

Οι στέγες των σπιτιών

σα χέρια που προσεύχονται να φτάσουμε και να σταθούμε

μην προσπεράσουμε και μεις όπως οι αιώνες,

μικρό ασήμαντο χωριό,

χρόνος διάφανος αφανής διψάει για φλας

αφόρτιστο κινητό φόρτιση ψυχής.

Η Καναζάουα  μαγείρεψε φύλλα χρυσού

κήποι στον ατμό, κάστρα ωμά

σαμουράι σερβίρει ιστορία στα κάρβουνα εμφυλίου αιώνων.

Το σπαθί λάμπει

ήλιος πέταξε ψηλά

στο λαιμό δράκος.

Το Κυότο φόρεσε το καλό του κιμονό,

άνθη προσδοκίας στο μανίκι

γκέισες και Σογκούν τατουάζ στα μάτια μας.

Η Οσάκα τίγρης στο μπράτσο

κοιτάζει κατάματα το Τόκιο

προκαλεί σε αερομαχία ο ουρανοξύστης...

Η Χιροσίμα στο στήθος,

στην καρδιά μανιτάρι

άλγος της ψυχής η σκιά στην πέτρα.

Μυστικό ραντεβού Πραγματικότητας κι Ονείρου αυτό το ταξίδι.

Ποτέ σ’ ένα ταξίδι δεν είδε κάποιος τόσες αποχρώσεις πάνω σ’ ένα φύλλο καστανιάς...

Το κόκκινο του ήλιου και του φεγγαριού

του αίματος και του πόθου

Τέσσερα κόκκινα κάθε φύλλο...

το άγουρο πράσινο δίπλα στου γήρατος

το πράσινο της ελπίδας χέρι-χέρι με της υγρασίας και της σήψης 

τέσσερα πράσινα πάνω σε κάθε κλαράκι

το κίτρινο και το πορτοκαλί και το μωβ του πένθους για κάθε τί που τελειώνει

και το λευκό για να ξαναρχίσουμε σαν άγραφο χαρτί καινούριο ταξίδι...

Είδαμε Φως να μπαίνει σε φόρμα κι αυτό.

Κι είδαμε να χάνουν τη φόρμα τους όλα τα στερεότυπα.

Είδαμε τον υπαινιγμό της άρνησης

τη βεβαιότητα της επιφύλαξης

είδαμε άνθρωπο να κάνει έρωτα με την ύλη στο Τόκιο

κι άνθρωπο εξαϋλωμένο πάνω στην πέτρα της Χιροσίμας,

τί άλλο να ζητήσω από ένα ταξίδι;

Ευχαριστώ τον Άγγελο που έγινε Ξεναγός-Σαμουράι και ηθοποιός του "No", και είπε ναι κι αφέθηκε να τον σκηνοθετήσω!

Ευχαριστώ τους 40 συνταξιδιώτες. Τις συνταξιδιώτισσες κυρίως ευχαριστώ, χάρη σ’ αυτές κρατιούνται ανοιχτά και θέατρα και σινεμά και τουριστικά γραφεία...  

Ευγνώμων πάντα

Γιάννης Λυμτσιούλης