Η ΜΟΙΡΑ;

Με αφορμή την κρίση που ζούμε, χθες, στην Ισπανία, βγήκε στη δημοσιότητα άλλη μια ενδιαφέρουσα ιστορία. Η ιστορία της ζωής της Άννας, μιας γυναίκας που γεννήθηκε το 1913 σ’ ένα χωριό της Ρόντα  στην Ανδαλουσία και είναι σήμερα 107. Έζησε δηλαδή και την προηγούμενη πανδημία, την περίφημη Ισπανική Γρίπη» του 1918-1920.

Θυμάται ήταν 7 χρόνων… ζούσε με τη μάνα της και τη μεγαλύτερη αδερφή της στο χωριό, η αδερφή της δεν επέστρεψε, πήραν τους δρόμους με τη μάνα της και τη βρήκαν νεκρή στο χωράφι. Θάψανε την αδερφή της, θάψανε κι ένα σωρό άλλους χωριανού και σύνέχισε τη ζωή της. Παντρεύτηκε, έμεινε χήρα 24 χρονών με 4 παιδιά, δούλεψε όπως λέει η ίδια «χωρίς ωράρια και όρια», μάζευε ρεβίθια κι ό,τι άλλη δουλειά υπήρχε στον κάμπο της Ανδαλουσίας, έκανε το κουμάντο της, αγόρασε ένα μικρό κτήμα, μετά ένα χωράφι, δίπλα, ύστερα και το άλλο πιο δίπλα…
Και συνέχισε τη ζωή της, γιατί η ζωή συνεχίζεται, κι έζησε ολόκληρο τον αιώνα που της έλαχε, κι άρχισε και τον επόμενο κι έφτασε στο 2020, σε τούτη τη νέα  πανδημία, κόλλησε τον κορωνοιό, μπήκε στην εντατική και βγήκε.
Γερή και συνεχίζει τη ζωή, με όλα τα χτυπήματα, τους πολέμους,  τις απώλειες…
Είναι αυτό που λέμε «αντέχει το παλιό σκαρί»; Είναι η μοίρα; Πάντως άξιζε τον κόπο που τα ‘ζησε όλα λέει, γιατί είναι δώρο η ζωή.

Στη φωτό, η Ana del Valle πριν την πανδημία, όταν μπορούσε να χαίρεται την αγκαλιά από παιδιά, εγγόνια, δισέγγονα, τρισέγγονα…

El Greco