Τις τελευταίες 10 μέρες «έτρεξαν» δυο γκρουπ παράλληλα. Στη Βόρειο Ισπανία ο κλασικός πια γύρος και στην Καταλονία, το συλλεκτικό σουρεαλιστικό αφιέρωμα «Η Επιμονή της Μνήμης». Με τη βοήθεια δυο σπουδαίων συνεργατών της Φαίδρας και της Σοφίας, μπόρεσα να είμαι και στα δύο με τρόπο που μου επέτρεψε ν’ ακούσω την καρδιά των ανθρώπων που επέστρεψαν και πάλι στα ταξίδια.
Φωτογραφηθήκαμε, γελάσαμε και κλάψαμε σε δέντρα Ιερά σαν αυτό της Γκερνίκα, σε Μουσεία τρομερά σαν αυτό του Νταλί, σε πάρκα και σε κάστρα και πλατείες και ναούς και κοιμητήρια και παιδικές χαρές…
Ήταν μια καταπληκτική εμπειρία αυτή η Διγαμία και το Δισυπόστατο για μένα καθώς με βοήθησε απ’ τη μία να επιβεβαιώσω ότι η πραγματικότητα δεν εξαρτάται από το τί βρίσκεται μπροστά μας αλλά απ’ το τι βλέπουμε εμείς, να επιβεβαιώσω πως η πραγματικότητα εξαρτάται από τον παρατηρητή κι από την άλλη, να σιγουρευτώ πως «είμαστε πολλοί και πολλά».
Ευχαριστώ Σουρεαλιστές, Βόρειους και Νότιους, ευχαριστώ όλους όσους αφήνονται στα ταξίδια, όλους όσους μ’ αφήνουν να τους σκηνοθετήσω «ανφας και προφίλ»
Υ.Γ: Στην πατρίδα του Πεσσόα πια, περιμένοντας τους νέους "προσκυνητές" του Βορρά κι από κει στη Νάπολη, κι ύστερα στο Μεξικό, και στη Νορβηγία-Σουδία, και στη Γαλλία και στη Σικελία... I'm sending my condolences to fear...
No comments:
Post a Comment