Βλέποντας χθες ζωντανά το «θερμό επεισόδιο» ανάμεσα σε Δένδια και Τσαβούσογλου, ομολογώ ότι μεταξύ άλλων πολλών, το πρώτο που σκέφτηκα είναι ότι η Εξωτερική Πολιτική τής Ελλάδος αυτή τη στιγμή είναι στα χέρια ενός ιδιαίτερα ευφυούς ανθρώπου. Όχι μόνο ευφυής. Ψύχραιμος, sangre fría λεν οι Ισπανοί, γρήγορος, χρησιμοποιώντας το μικρό όνομα τού «αντιπάλου» του, «Μεβλούτ μου… και Μεβλούτ μου» σκοπίμως και ευφυώς με τεχνητή φιλικότητα έβγαζε κάθε δέκα δευτερόλεπτα το βαμβάκι κι έκοβε, «Τούρκο» τον έκανε τον Τούρκο Υπουργό Εξωτερικών.
Όχι μόνο ευφυής και ψύχραιμος αλλά και με συνδυαστικό νου επίσης, απαντούσε στον Τσαβούσογλου αλλά συγχρόνως κάθε λέξη απευθύνονταν στη Διεθνή Κοινότητα, σε Θεσμούς και σε πρόσωπα, με ευγένεια αλλά συγχρόνως κι αυτό που λένε οι Άγγλοι bitch, «σκύλα» που δεν αφήνει τίποτα να πέσει κάτω και με χαμόγελο σου λέει πως μυρίζουν οι μασχάλες σου, το στόμα σου, και τα πόδια σου μυρίζουν, έχεις προγούλι και τα μπράτσα σου έχουν κρεμάσει... με την καλή έννοια γλυκέ μου/γλυκιά μου… (Που θα πει: και την Αγια Σοφιά τζαμί την κάνατε, και παράνομες παραβιάσεις-υπερπτήσεις πάνω από έδαφος, όχι μόνο από θάλασσα, από έδαφος κάνετε, και με πόλεμο απειλείτε, και απελπισμένους ανθρώπους, πρόσφυγες χρησιμοποιείτε φέρνοντας τους στα σύνορα, στον Έβρο μετατρέποντας ανθρώπους σε εργαλεία για να πιέσετε προς όφελός σας, και τη Σχολή τής Χάλκης κλείσατε... και άι σιχτίρ αλλά δε θα στο πω Μεβλούτ μου το "άι σιχτιρ" γιατί είμαι ένας ευγενής άνθρωπος!)
Ακόμη και παράσταση να ήταν, έκανε έξοχα το ρόλο του ο κύριος Δένδιας. Ασφαλώς και το «παιχνίδι» παίζεται σε άλλα επίπεδα, ασφαλώς και δεν άλλαξε κάτι επί της ουσία όμως χάρηκα πολύ βλέποντας έναν ευφυή, μορφωμένο και καλά προετοιμασμένο άνθρωπο να μιλάει με επιχειρήματα και όχι με μαγκιές και τσαμπουκάδες εσωτερικής κατανάλωσης για ρεμάλια τής Φωκίωνος Νέγρη και τσιχλόμαγκες τής Πλατείας Κολωνακίου όλων των κομμάτων.
Είναι ένας πολύ καλός δικηγόρος ο κύριος Δένδιας. Αυτό είδα χθες. Κι αυτού του τύπου τον Λόγο ακούει (όταν ακούει) η Δύση στην οποία αποφασίσαμε να ανήκουμε, όχι τις κορώνες σοπράνο από φωνή βαρύτονου.
Η παρουσία του κυρίου Δένδια χθες μου φάνηκε ως ένας θρίαμβος των ανθρώπων χαμηλών τόνων, των λεγόμενων «μη χαρισματικών» που όπως πολύ καλά ξέρουμε είναι αυτοί που τελικά βγάζουν συνήθως τα κάστανα απ’ τη φωτιά. Τα αυτονόητα βασικά έλεγε χθες ο κύριος Δένδιας, τίποτα παράξενο, καινούριο ή εντυπωσιακό αλλά μας έκανε εντύπωση γιατί πάει καιρός που το αυτονόητο πήγε «περίπατο»
Ήταν σα μια παρτίδα σκάκι η χθεσινή συνέντευξη τύπου των δύο Υπ. Εξωτερικών. Και με πολλή χαρά είδα έναν άνθρωπο που ενώ φαίνονταν ότι αυτοσχεδίαζε στο απρόβλεπτο τής στιγμής, είχε δουλέψει πολύ κι είχε προβάρει την κάθε εξέλιξη τής παρτίδας, την κάθε εν δυνάμει κίνηση του άλλου παίχτη.
Αυτό μου φάνηκε εμένα πως έγινε χθες μπροστά στις κάμερες. Ασφαλώς και τα σημαντικότερα έγιναν και γίνονται στα παρασκήνιο. Και είναι Παγκόσμιο το παρασκήνιο στην προκειμένη γι’ αυτό και δεν είναι πεδίο για κομματική αντιπαράθεση το θέμα αυτό. Ο κύριος Δένδιας είναι ένας πάρα πολύ ικανός άνθρωπος που όμως ίσως, ίσως λέω για ανεξήγητους λόγους περιπέσει σε δυσμένεια. Θα δείξει.
Κύριε Δένδια, αν ω μη γένοιτο συμβεί αυτό και βρεθείτε εκτός Υπ. Εξωτερικών, αναλάβετε σας παρακαλώ πολύ το Υπ. Τουρισμού.
Υ.Γ: Μια πολύ δυσάρεστη «υποψία». Φαίνεται πως έχει αρχίσει μια συζήτηση για την εδαφική κυριαρχία τής χώρας. Μακάρι να κλείσει σύντομα αλλά η Νέα Εποχή, η Γεωπολιτική η Ενέργεια στην Ανατολική Μεσόγειο, το φλερτ και η άλλη παρτίδα σκάκι ανάμεσα σε Τουρκία και Δύση, δε λένε πως πάμε για κλείσιμο. Πάντα όμως υπάρχει ο αγαπημένος (πολλές φορές) απρόβλεπτος παράγοντας τής Ιστορίας.
El Greco
No comments:
Post a Comment