30 Dec 2012

80 GUERRAS EN UNA!



La Vuelta al Mundo en 80 Guerras nos ha ofrecido a unos amigos y a mi, momentos muy intensos. Ha sido como una Guerra en el Ciber Espacio. Y en esta “Guerra”, tuve unos apoyos destacados aparte de los incondicionales, que son los de Alaitz y Alba.

Tuve a la Generala, Laura Coto con su Sargenta Belén Sánchez Gámez, en el frente de Madrid y de Cuenca. Laura, durante una semana dejó todo por luchar por mi causa. Y es escritora, le podría haber entrado alguna cosa rara, o mejor dicho algo Normal para la naturaleza humana. Pero NO. Luchó como si la propuesta fuera suya.

En el Frente de Levante tuve a la Generala Fabiola Serra con su Sargenta Amparo Puig. Defendiéndome con su Ejercito del Ebro.

En Andalucía, con sede en Málaga, tuve a una Pasionaria Griega, a Teodora Bratopoulou, amiga de mi amiga Patricia, pero defendiéndome como si hubiéramos nacido Juntos. A ratos pensaba que si Teodora hubiera estado aquel día en Málaga, hasta el Gran Bombardeo en la carretera de Almería habría desactivado.

Y en el momento de la depresión, alrededor del tercer día, cuando no entraba ningún voto, tuve la gran alegría de saber que mi paso -aunque con un solo pie en el mundo del Turismo,-no ha sido para nada. Gerardo Rappazzo ha dado la Vuelta al Mundo hablando a sus compañeros guías sobre un escritor griego. Alicia Bureba aparte de sus guías amigas movilizó hasta al Comité Olímpico Español vía Yolanda Gutierrez.
Joaquim Paulo Nogueira, mi amigo portugués, discretamente y elegantemente, en ritmos de Fado, ofreció esencial ayuda desde su Herido País. Y Javi, mi querido amigo de las carreteras españolas, junto a Begoña y a su hija Jezabel se implicaron y estuvieron pendientes en una manera emocionante que por una vez más me di cuenta de la Suerte que tengo en relacionare con Gente Buena y Generosa. Abcguionistas también con generosidad apoyó mi propuesta y Nereida Fonseca desde que se enteró no dejó ningún día tranquilos a sus amigos recordando les La Vuelta al Mundo en 80 Guerras.

En fin, Dios sólo sabe cuántas personas más se mojaron y no las nombro aquí. Lo que Sí sé es, cuantos estuvieron pendientes y preocupados por lo que a mi me ocupaba en ese momento.

En el proceso de la votación, especialmente en este Particular Momento de la Historia, mi primer objetivo era ver y demostrar a mis amigos lo que podíamos conseguir Juntos, para una cosa tan pequeña como es mi propuesta teatral. ¡Imaginaros uniéndonos en Causas mucho más importantes!

Por eso había decidido luchar. No sé por qué uso términos marciales, a lo mejor porque es guerra lo que vivimos (en Grecia al menos), y de Guerra habla la obra que propongo. Para mí, los 8 días de votación han sido como un Ejercicio de Batallas sobre un Ciber-Mapa; y he comprobado que SÍ, todavía SÍ que hay gente que está dispuesta a luchar por cosas que no son “suyas”.

Gracias a esta gente, LA VUELTA AL MUNDO EN 80 GUERRAS ganó el primer puesto siendo la propuesta más votada con 1122 votos, 47 más que la segunda.

¿Qué era eso por lo que lucharon mis amigos?

Una propuesta para una obra teatral que se tenía que hacer a través de un vídeo de 2 minutos para el concurso TALENT MADRID.

Alaitz me propuso varias músicas para “vestir” el vídeo. Ambos decidimos finalmente que iba a ser el Ständchen de Schubert en versión instrumental.

Escogí las imágenes y empecé por los orígenes de Alaitz y la mitad de mi Alba, que son lo más importante de mi vida. Comencé con “Guernica”, el cuadro de Picasso, el Símbolo más Famoso de una Perversión llamada Guerra, del Arte Contemporáneo.

Y sin tener Ninguna Duda de cual iba a ser la segunda imagen, seguí con lo que me ha hecho ser lo que soy, bueno o malo, pero lo que soy: la Luz en una mano, la Luz de mi país que ahora entró en la Época de la Oscuridad.

La Luz, de la mano Humana la desvié a otro Símbolo, al Partenón; que los que están “salvando” mi país, griegos y extranjeros soldados del Nuevo Orden, propusieron también PRIVATIZAR. SÍ, Propusieron que El Partenón se privatice ¿y se lo van a pensar dos veces con una tal Seguridad Social?

Y como tanto la Seguridad como la Social van desapareciendo, la siguiente imagen es la del Cristo Rey, a lo Alto de Río de Janeiro, a ver si Él puede hacer algo porque parece que nosotros estamos hipnotizados.

Y tras el Cristo Rey, una prostituta, Geisha, vestida en su traje tradicional japonés, lleva como espada un poema, decidida a batallar con su Gran Enemiga, la Globalización. Promete defender las Termópilas de sus tradiciones y jura que a pesar de usar Nokia, seguirá tomando el té en la misma postura que lo hacía su abuela en el momento que caía la bomba de Hiroshima.

Y después de Hiroshima, viene otra catástrofe, distinta ésta, la del Titanic, la de la Ambición humana de crear algo inhundible, como si existiera.

Luego viene la Inundación permanente de un pueblo entero, un pueblo generoso y trabajador…el pueblo filipino. Dos niños, el más grande salva al más pequeño mientras Imelda Marcos salva su nuevo par de zapatos…

Y justo allí, comienza la voz de Alba…

El Cristo Rey de Río de Janeiro desde su Alto Mirador, baja al Carnaval de Río
convirtiéndose en Espectador de mujeres medio desnudas, en una Ceremonia de Bacantes, con bastante dosis de kitsch americano…

Saltando como canguro las normas de la ética cristiana, llegué a Australia y no vi a ninguno de los borrachos aborígenes de este continente. Estaban todos durmiendo. Condenados a emborracharse a propósito, con mucho alcohol barato, los aborígenes duermen mientras los Sin Orígenes y Sin Vergüenza beben su sangre.

Y con otro salto mortal encontré, a Nelson Mandela despierto por fin fuera de la cárcel. Un símbolo de todo un continente que durante siglos está sangrando perlas y diamantes…
Yo no soy un hombre objetivo. Simplemente el hecho de que Mandela naciera el mismo día que mi Alba, un 18 de Julio, sería suficiente razón para considerarlo un símbolo. Mucho más ahora que el 18 de julio, es fecha Símbolo para una Guerra Mortal, la Guerra Civil Española, una guerra que podría valer por 80.

Otro salto y en el vídeo aparece una niña boliviana. Bebiendo Agua con pánico en los ojos, por si alguien la ve cometiendo este crimen: beber agua ya privatizada.

Justo después, el último intento de Globalización: El “Dios” de la Guerra, que no es Marte, otro, inseguro, más bajo, feo, feísimo, que tenía como Afrodita a una mujer que vete a saber que problemas tenía para estar con ese tipo de “Divinidad”. Eva Braun y su “Dios”, disfrutando el Arte de Picasso... “Masacre en Corea”.

Pintor quiso ser Adolfo Hitler, pero nunca llegó a serlo.

Parece que su frustración tuvo que pagarla toda la Humanidad. No es la primera vez que un Gran Crimen tiene su explicación en un Pequeño Complejo. Adolfo y Eva disfrutan cómo en el futuro los soldados seguirán matando niños y mujeres embarazadas…

Y luego se echan dos dados a ver qué Guerra toca.

11S! Es suficiente ver las dos Torres Gemelas para pensar en la guerra de Afganistán, en la de Iraq y en las que todavía van a venir con esta excusa.

Y sigo con Guerras…

Juan Pablo II y Karadzic cruzan sus miradas y Yugoslavia se desploma y se hacen 7 y para algunos 8 trozos bajo las banda sonora de Bregovic y como fondo, los cementerios.

Que busque y que encuentre la Historia cuál es el papel de estas dos personas en la masacre de los ´90.

Una manera de diferenciar a los balcánicos de los europeos es por su música y por sus cementerios. No tienen nada que ver con los parisinos cementerios-museos. Y también por esa razón, justo allí, decidí cambiar la música, de la música occidental de Schubert toma el testigo la música griega, de Macedonia, de la Antígua y la Moderna Macedonia, con capital Salónica, no de la otra, la llamada Macedonia, el Protectorado de Alemania y de los Estados Unidos. Si algún día a Marruecos le diera por llamar a una de sus provincias  Andalucía y a otra Perejil, con el fin de incorporar con el tiempo a Andalucía y a la isla de Perejil, entonces a lo mejor se comprendería lo que está ocurriendo con FYROM y el porqué no se debe reconocer como “Macedonia”.

Y bajo esta música balcánica, frente al mar Egeo, una iglesia ortodoxa, y Alaitz conmigo a su lado, como Adolf con Eva pero con completamente distintas intenciones. Prometiendo Paz entre nuestros Egos, porque otra manera para que sobreviva un Matrimonio no conozco. Y en vez de darnos nosotros el Beso, damos la vez a Nureyev y a Margot Fonteyn, a que se besen lo que quieran frente a los ojos de los líderes rusos que precisamente, época de muchos besos no fue la suya…

El Hombre de Goya abrazado a la muerte, abre sus brazos un 3 de Mayo; por otras, completamente distintas razones también los abre Kate Winslet abrazada por Leonardo Dicaprio.

Y el Hollywood se convierte en pura vida y realidad. Viendo a Gadafi con Obama, Gadafi con Papandreou, Gadafi con la otra banda, con Sarkozy y Aznar…

Todos comían con Gadafi hasta pocos días antes de matarlo.

La Historia aquí también nos tiene que contar qué es lo que realmente pasó. Yo, de una manera improvisada, tomé la iniciativa y puse como fin a esta secuencia la Bandera de Israel. Y por alguna razón subconsciente, justo después, decidí poner Oro. El oro que se compra, el oro que se vende, hasta el último diente se venderá con esta crisis…

Somos famosos lo balcánicos por los dientes de oro… Fíjate qué sabios. Ahora nos servirán de mucho…

El mapa del Mundo Romano vomita Tierras y Mares y llega hasta el pico más alto de los Andes donde aparece Evo Morales frente a una Rabiosa señora llamada Ángela Merkel… Detrás de ella, se parten de la risa Ernesto Che Guevara con Fidel… Igual se ríen porque hasta los Ateos se han dado cuenta lo inhumano que es lo que intenta esta Señora. Será fácil Intentarlo, por eso Alemania repite a menudo, pero es difícil que tantos pueblos dimitan de su Dignidad. Es Inmoral Enriquecerse a costa de vidas humanas. 3500 suicidios ha habido en Grecia los últimos 2 años. Por Dignidad. No sé. De repente a los griegos nos entró una rabia japonesa…

Y en mi vídeo-propuesta, acercándose al fin, aparece la famosa niña de Vietnam, famosa por su cuerpo quemado y su Terror, corriendo hacia el Futuro donde la esperan unas Miss Bañador que la envidiarán por su delgadez pensando que la consiguió con alguna dieta especial. Contraste y ejemplo vivo de la tendencia del Mundo al Olvido… Fuegos Artificiales, la Memoria y al fondo Disneyland, donde la inmensa mayoría de los niños del mundo nunca irán, porque la entrada cuesta lo que sus dos padres juntos ganan en un año.

Mi vídeo termina prometiendo una Gran Fiesta, Fred Astaire inclina a Gigi, el Torero al Toro, Clark Gable a Vivien Leigh, Sophía Loren ofrece sus pechos a Ian Wilmut, y a su “hija” Dolly.  La Oveja Dolly que nunca ha experimentado la dulzura del pezón de su madre porque no ha nacido de madre, su madre es la Perversión…

Termino con una baraja de cartas y un barco… Ni las cartas ni yo prometemos algo seguro. La única cosa segura es la promesa de zarpar y su rumbo, espero anunciaros pronto a qué sala de teatro. Con la ayuda de Alaitz y de Alba que me aguantan cuando escribo, será pronto.

Os doy las Gracias por el tiempo que habéis dedicado a mi trabajo. Μi Gran Deseo es que llegue pronto el día que no se escriban más obras sobre Guerras porque estén pasadas de moda…

Feliz Año Nuevo a todos, sin ninguna Guerra Nueva, y que nunca llegue ni Año, ni día, ni momento en el que un Ser Vivo nazca por otro modo y motivo, que no sea la Atracción Natural de sus progenitores.

                                                                                                                Yiannis Lymtsioulis.




              

26 Dec 2012

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΕΥΧΕΣ (2012)



 Μετά από μια έντονη διαδικτυακή μου παρουσία την τελευταία περίοδο, εδώ και κάποιες μέρες είμαι εκτός σύνδεσης. Όχι μόνο από ανάγκη αποτοξίνωσης απ’ τον υπολογιστή. Ασφαλώς και γι’ αυτό, αλλά και γιατί τώρα είμαι σε Άλλη Αποστολή. Κατά τη διάρκεια της εβδομάδος της ψηφοφορίας της θεατρικής μου πρότασης, για 8 ολόκληρες ημέρες κοιμόμουν μόνο 3 ώρες την κάθε μία. Άλλη ώρα ξημερώνει για τους φίλους μου στις Φιλιππίνες, άλλοι στην Αμερική… Ήθελα να είμαι ξύπνιος την ώρα που οι φίλοι μου εκεί αφιέρωναν χρόνο για να με βοηθήσουν τον «Πόλεμό μου»

 Τους ουσιαστικούς λόγους τους εξήγησα στο Υστερόγραφο μέσω EL GRECO. Για να δω σε Άσκηση Μάχης επί Χάρτου, πόσοι μπορούν να παλέψουν ή απλά να ενωθούν σε κάτι που δεν είναι προσωπικά δικό τους. Έστω και μ’ ένα κλικ στον υπολογιστή. Δεν είναι εύκολο. Άλλο είναι το ΑΝΩΔΥΝΟ κλικ «Μ’ ΑΡΕΣΕΙ» κι άλλο στηρίζω την προσπάθεια ενός ανθρώπου μπαίνοντας σε μία διαδικασία… Και μόνο που είναι προσπάθεια κάποιου άλλου να κάνει κάτι, είναι αρκετός λόγος να «μπερδευτούμε» στη διαδικασία, και να ΜΗΝ… την ξέρουμε τη φύση την ανθρώπινη…

Κι όμως, Ο ΓΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΕ 80 ΠΟΛΕΜΟΥΣ ήρθε 1ος με 1122 ψήφους.

ΝΙΚΗΣΑΜΕ!

Βρέθηκαν 1122 φίλοι και φίλοι φίλων που δεν τους ένοιαξε που κάποιος άλλος θα «κερδίσει» κάτι απ’ τον δικός τους 3λεπτο κόπο.

Αυτή είναι η Νίκη. Κόντρα στη Σκοτεινή Πλευρά της Φύσης μας. Αυτή που κάνει και τους Πολέμους.

Και δε θα πω τίποτα, γιατί δεν έχω λόγια για κάποιους φίλους που όχι απλώς τρίλεπτο, εβδομάδα ολόκληρη αφιέρωσαν στο Στόχο μου, ξέθαψαν φιλίες παλιές, έκαναν καινούριες και «στρατολόγησαν» ανθρώπους για να γίνει πραγματικότητα ΟΧΙ το έργο μου, αλλά το Όνειρό μου να ΣΥΝΕΝΝΟΗΘΟΥΜΕ και να ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΟΥΜΕ και σε ζητήματα που δεν άπτονται του αυστηρώς προσωπικού μας συμφέροντος.

Αν είχαμε ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΕΙ με τέτοιο Πνεύμα στα άλλα, τα Σημαντικά, o Καπιταλισμός δε θα είχε καταφέρει να κάνει τόσους Πολέμους για να τρέχω τώρα εγώ να γράφω έργα.

Για μια ακόμη φορά Ευχαριστώ πολύ.

Είμαι σε άλλη Αποστολή τώρα, της Επιβίωσης. Από «Διαδικτυακός Αρχιστράτηγος» την περασμένη εβδομάδα, τις απόμενες δύο θα κάνω τον ξεναγό. Γιατί άμα περιμένει η Άλμπα να της φέρω να φάει απ’ το Θέατρο, θα Πεινάσει.

Από τη Βαρκελώνη, εύχομαι από καρδιάς Χρόνια Πολλά σε όλους. Όσο πιο πολλά γίνεται γιατί η Ζωή είναι Ωραία κι ας έχει και τις Σκοτεινές Πλευρές της. 

                                                                                                                           El Greco

22 Dec 2012

Υστερόγραφο στη Χθεσινή μέρα: που αν θυμάστε ήταν να τελειώσει ο Κόσμος…



Χθες, στις 21/12/2102 που θα τέλειωνε ο κόσμος κι όλα αυτά, στις 20:00 ώρα Ελλάδος, τέλειωσε απλώς η διαδικτυακή ψηφοφορία για τον Διαγωνισμό TALENT MADRID όπου συμμετείχα με το Γύρω του Κόσμου σε 80 Πολέμους.
Ακριβώς εκείνη τη στιγμή, ήμουν σε ζωντανή σύνδεση με πάρα πολλούς φίλους, παρακολουθώντας την εξέλιξη της διαδικασίας…Συγκεκριμένα 69 φίλοι απ’ όλο τον κόσμο, (με κατατρέχει αυτός ο αριθμός) μού έγραφαν ταυτόχρονα την τελευταία ώρα, «έχω 2 περίμενε», «πήραν 3 ψήφους οι άλλοι…», «μόλις βρήκα τους 10 φίλους «on line που κρατούσα για το τέλος» μου λέει η Patricia από το "Στρατηγείο" του Όσλο μία ώρα πριν τη λήξη της ψηφοφορίας, «τους αμολάω;» (σε ελεύθερη μετάφραση.) «Περίμενε» της λέω…Να το ανακοινώσω…

Ήταν η στιγμή που έγραψα στο facebook,

«ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΠΟΥ ΠΑΡΑΤΗΣΑΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΗΜΕΡΑ... ΓΙΑ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΛΑΚΑ... ATTACK PATRICIA!!!»
Και αφιέρωσα το τραγούδι «Αιγαίο…» μ’ αυτούς τους στίχους Έργο Μοντέρνας Τέχνης της Λίνας Νικολακοπούλου.

     Λίγο πριν το τέλος, 5 λεπτά πριν… έγραψα ένα πρόχειρο, ένα ελάχιστο, ένα πρώτο  ευχαριστώ, και μ' αυτή την ευκαιρία σκέφτηκα να σας συστήσω την οικογένεια μου. Θ’ ακολουθήσει άλλο, «με ονόματα και διευθύνσεις», όλων των φίλων και φίλων των φίλων ω φίλε που μπήκαν στον κόπο να στηρίξουν το Γύρο του Κόσμου σε 80 Πολέμους.

     Σήμερα, 24 ώρες μετά, και μετά από 24 ώρες αποχής από το διαδίκτυο λόγω επιβεβλημένης αποτοξίνωσης και όχι λόγω αγνωμοσύνης, βλέπω τα ιδιωτικά μηνύματα που μου στείλατε πολλοί από σας.

Όμως σήμερα, από τα μηνύματα, κυρίως ιδιωτικά αλλά και δημόσιες ερωτήσεις και σχόλια, πολλών φίλων, ξαναδιαβάζω και το χθεσινό μου ευχαριστώ και αντιλαμβάνομαι ότι δικαίως με ρωτούν… «τί έγινε…;;;;», «ξέρουμε τίποτα;», «νικήσαμε;;;», «χάσαμε;;;»…..

     Δικαίως ρωτούν. Εκείνοι που δεν ήταν «on line», μπήκαν κάποια στιγμή στο facebook, διαβάζουν αυτό που έγραφα και από πουθενά δεν προκύπτει ότι νικήσαμε. Ίσως από τα σχόλια άλλων φίλων, από τα συγχαρητήρια αλλά γιατί πρέπει να δει κάποιος και τα σχόλια με τόσα που περνούν μπροστά απ’ τα μάτια μας…

     Δικαίως ρωτούν και απαντώ:

 ΝΙΚΗΣΑΜΕ.

     Σ’ αυτή τη φάση, Ο ΓΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΕ 80 ΠΟΛΕΜΟΥΣ ήρθε πρώτος με 1122 ψήφους, και 47 διαφορά από τον δεύτερο.

     Όμως οφείλω να πω σε όλους τους φίλους που με αγάπη και πραγματικό ενδιαφέρον ρωτούν επειδή δεν κατάλαβαν, ότι εκείνη τη στιγμή, αυθορμήτως, δε μου βγήκε να γράψω ΝΙΚΗΣΑΜΕ αλλά αυτό που έγραψα….δηλαδή...:

Ποιος ήταν ο Στόχος και ο Λόγος που μπήκα σ’ αυτό το διαδικτυακό τσίρκο κι έβαλα και τόσο κόσμο. (Εξάλλου, μας αρέσει δε μας αρέσει, προς τα κει πάει το πράμα, το ‘χε πει κι ο Ελύτης, δεν μπορούμε να γυρίσουμε την πλάτη στην Τεχνολογία)

Ποιο είναι το Όραμα…

Και να σας πούμε Αλάιτζ, Άλμπα και ’γω, ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

     Υ.Γ: Νά τί περίπου είπα χθες και ελάχιστοι κατάλαβαν ότι Νικήσαμε. Συμπλήρωσα κάποια πράματα που ήθελα να σας πω, και που με τη βία και τα αισθήματα της στιγμής χθες δεν πρόλαβα. Αλλά και πάλι, η Ανακοίνωση της Νίκης με ψήφους κτλ, πάλι και στην νέα του εκδοχή, δε μου βγαίνει. Η Νίκη της Σχέσης ήταν χθες το Σημαντικό. :
 «Σκεφτόμουν πώς να σας πω ευχαριστώ. Δεν είμαι συγκεντρωμένος για λόγια. Όχι απ’ αυτό το «πράμα» που παθαίνουν την ώρα που τους λένε THE OSCAR GOES TO… Καμία σχέση. Όσοι με γνωρίζετε, το ξέρετε. Κατ’ αρχήν ετούτο εδώ (το TALENT MADRID) είναι μία λεπτομέρεια… συγκριτικά… (Αν δεν ήσασταν φίλοι μου ούτε που θα το παίρνατε χαμπάρι.) Απ’ την κούραση δεν μπορώ να συγκεντρωθώ. Χτες (την τελευταία νύχτα πριν τη λήξη της ψηφοφορία, 20-21 Δεκεμβρίου), όλη νύχτα σε "συσκέψεις" με Στρατηγούς και Φαντάρους για να «παίξουμε» σήμερα. (Αυτό ήταν το παιχνίδι, Ψηφοφορία μέσω Κοινωνικών Δικτύων κι αυτοί οι όροι του, αν δεν ήθελα ας μην συμμετείχα.) Πολεμική ορολογία χρησιμοποιούσα ATTACK, Στρατηγοί, Φαντάροι… γιατί για πόλεμο μιλάει το έργο.

     Όμως ο δικός μου Στόχος ήταν, σ’ αυτή την ιστορική συγκυρία για την Ελλάδα μας, να πω στους φίλους μου απλώς, ότι Μαζί Μπορούμε Πάρα Πολλά.

Άσκηση επί Χάρτου ήταν, επί Διαδικτύου για να σας πω ότι Μπορούμε να βάλουμε Στόχους Κοινούς.
Και θέλω να σας παρακαλέσω, να το Κάνετε Κάτι Αυτό που έγινε αυτή την εβδομάδα,  με όσους έγινε, τη Δύναμη της Σχέσης που πήραμε μια μυρωδιά της μόνο…
Είναι και το Διαδίκτυο ένα απ’ τα όπλα του Συστήματος για ν’ αποβλακωθούμε δεν είναι; Ε, ας το κάνουμε μπούμερανγκ τους. Ας γίνει Τρόπος Σχέσης. Μπορεί όχι Ιδανικής αλλά πάντως Σχέσης.
Αυτός ήταν ο Πρώτος Στόχος, ο βραχυπρόθεσμος.
Ο Άλλος, ο Μεγάλος είναι η Ουτοπία να μη γράφονται πια Έργα για Πόλεμο, γιατί θα είναι Ντε Μοντέ.
Κι όπως μιλάω για το Μαζί, Θέλω να σας συστήσω την Οικογένεια μου, και όλοι μαζί να σας πούμε ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.»

Σημείωση: Όποιος φίλος θέλει να πει ό,τιδήποτε ας το πει, βγαίνοντας απ’ το μπλογκ, κάτω απ’ την ανάρτηση στο facebook. Μιας και μ’ αυτό το Μέσο «παίξαμε» αυτές τις μέρες, ας είναι το Δημόσιο πρόσωπο της Σχέσης μας. Το άλλο, το ιδιωτικό, εννοείται: το φυλάμε ως Άχραντα.


 (Στη Σκιάθο, που είναι στη λίστα των προς Πώληση Νησιών μας. Για τη Σωτηρία της Πατρίδος πάντα.)

Σας Παρακαλώ, να πείτε ένα Μεγάλο Ευχαριστώ στους φίλους σας που με στηρίξανε. ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ.


                                                                                                                 Γιάννης

20 Dec 2012

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ




Αυτό το όνειρο είδα χθες βραδυ...

Σε παραλλαγή αλλά στη ουσία αυτό...

Ότι ήμουν εγώ η Βούλα λέει... (Ναι, όνειρο ήταν, ό,τι ήθελα έκανα. Καλύτερα δηλαδή να έβλεπα ό,τι ήμουν ο Ιούλιος Καίσαρας ή ακόμα και η Κλεοπάτρα η ίδια; Στα Όνειρα υπάρχει Άλλη Ελευθερία αλλά και κει, συγκρατημένος νομίζω ήμουν.)

Η Ολυμπιάδα ήταν αυτός ο διαγωνισμός που συμμετέχω...

Κι αυτοί οι τρεις μπροστά μου, (ήταν συνέχεια μπροστά μου τρεις, τρεις και περισσότεροι ήταν όλη την εβδομάδα, το ξέρουν ορισμένοι) τρεις είχα λοιπόν εγώ και κανένας μαύρος σαν την Ντένβερ, όλοι άσπροι που είμαστε εξίσου επικίνδυνοι..

Κι έπεσαν λέει...

Και οι τρεις...

Στο τλευταίο εμπόδιο...

Και το εμπόδιο ήταν οι φίλοι μου...

Κάτι είχαν σχεδιάσει...

Άλλοι με τις ώρες μπροστά στον υπολογιστή να "τσιατεάρουν", να "ποστάρουν" να στέλνουν μηνύματα...

Άλλοι με το τηλέφωνο στο χέρι να δίνουν οδηγίες ποιο λινκ να πατήσει ο συνομιλητής..

Άλλοι να κατεβάζουν συνέχεια σκουπίδια που δεν είχαν μήπως συναντηθούν με κανέναν ένοικο που έχει φεισμπουκ και να του πιάσουν αθώα την κουβέντα...

Άλλοι απ' τα σάιντ τους όπως το ispania.gr http://www.ispania.gr/eidhseis/politistikes/4036-la-vuelta-al-mundo-en-80-guerras-yiannis-lymtsioulis

το

Art & City : http://www.artandcity.gr/2012/12/12658.html#ixzz2FUrSf300

το

enviromet.gr:  http://www.environment.gr/magazine/index.php/taxidromikoperisteri/ellada/item/939-gyroskosmouse-ogdodapolemous

να παρακινούν τους επισκέπτες να ψηφίσουν έναν έλληνα...

Άλλοι ολίγον ως πολύ αδιάφοροι... (αλλά ούτε πολλοί ήταν ούτε έχουν θέση εδώ)

Κι άλλοι σιωπηλά έκαναν το καλύτερο που μπορούσαν και ίσως να μην το μάθω ποτέ πόσο πολλά έκαναν.

Οι φίλοι του Γιάννη,

οι φίλοι του Ελ Γκρεκο,

αλλά κυρίως οι φίλοι των φίλων.

Άγνωστοι και Γενναιόδωροι...

Λες και ήξερα κι έβαλα για αυτόματο ευχαριστώ στην ψηφοφορία, την ατάκα της Μπλανς...

Και μετά ξύπνησα.

Υ.Γ.: Να μην ανησυχούν οι πραγματικοί μου φίλοι. (Εννοώ όσους με αγαπάνε με τα ελαττώματά μου.) Δεν τρελάθηκα εντελώς. Απλώς, μετά από τόσο Γιακουμάτο, τόσο Λοβέρδο, τόσο Πάγκαλο και Ρεπούση, είχα ανάγκη την Ανοησία και την Αφέλεια του Παραμυθιού και του Ονείρου.

Έστω και Αμερικάνικου.

Και οι φίλοι μου, μού το επιτρέψατε.

Ανεξαρτήτως επαναλαμβάνω αποτελέσματος, τώρα ξέρω πιο πολλά για σας. Και θα φροντίσω να μάθετε και σεις για μένα.

                                                                         Και Γιάννης και Ελ Γκρέκο σήμερα.


14 Dec 2012


Ο ΓΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΕ 80 ΠΟΛΕΜΟΥΣ 


Έκκληση Υποστήριξης. Επί Προσωπικού.

     Η Πρότασή μου για ένα Νέο Θεατρικό Έργο συμμετέχει στον Διεθνή Διαγωνισμό TALENT MADRID που φέτος γίνεται στην Ισπανία. Τολμώ να ζητήσω την υποστήριξή σας. Τη δική σας και των φίλων σας. Είναι η Μοναδική Ελληνική Συμμετοχή και σας διαβεβαιώνω, ΠΑΝΩ κι απ’ την προσωπική αναμφισβήτητα φιλοδοξία, είναι η απόλυτη πεποίθηση μου, ότι η Ελλάδα δεν παράγει μόνον χρέη. Αυτό είναι και το μήνυμα που θέλω να στείλω στην Τελική Φάση του Διαγωνισμού, αν και εφόσον βεβαίως η πρότασή μου φτάσει μέχρι εκεί.

Ο τίτλος του έργου που προτείνω και κατέθεσα είναι:

 Ο ΓΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΕ 80 ΠΟΛΕΜΟΥΣ

θα το βρείτε με τον ισπανικό του τίτλο:

LA VUELTA AL MUNDO EN 80 GUERRAS

     Σύμφωνα με την Προκήρυξη του Διαγωνισμού, οι Υποψηφιότητες κατατίθενται μ’ ένα Βίντεο 2 λεπτών. Όπως οι Οντισιόν, οι Ακροάσεις για τους ηθοποιούς. Μέσα σε δυο λεπτά έπρεπε να πω  Ό,ΤΙ ήθελα να πω για το έργο μου και να πείσω ότι ΑΥΤΟ πρέπει να είναι η ΕΠΙΛΟΓΗ.

     Νά με δυο λόγια Ο ΓΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΕ 80 ΠΟΛΕΜΟΥΣ, απ’ το κείμενο που συνονοδεύει το βίντεο:

     «Ο ΓΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΕ 80 ΠΟΛΕΜΟΥΣ» είναι μια Πανοραμική βόλτα στον Κόσμο. Μετά από 20 χρόνια που γράφω και ταξιδεύω ως ξεναγός αποφάσισα να γράψω ένα έργο που θα επιτρέψει στους θεατές να «βγάλουν τις δικές τους προσωπικές φωτογραφίες». Μέσα από τον τρόπο που έχω δομήσει το έργο, οι θεατές θα έχουν τη δυνατότητα να διαλέξουν σε ποιες χώρες 5 Ηπείρων και 105 Θαλασσών επιθυμούν να ταξιδέψουν. Οι ηθοποιοί και ο «ξεναγός», θα είναι έτοιμοι για οποιαδήποτε επιλογή ανάμεσα σε μια ευρύτατη λίστα που θα τους προσφερθεί. Δεν έχει σημασία πώς θα γίνει αυτό, είναι όλα υπό έλεγχο, πάντως οι θεατές θα έχουν τη δυνατότητα έστω κι έτσι, να ταξιδέψουν… Αφού η «Κρίση» έπαθε την κρίση της και σαν υστερικά όλο μας κλείνει δρόμους, έφτιαξα τον Γύρο του Κόσμου σε 80 Πολέμους για να ταξιδέψουμε αλλιώς. Να πάμε κι από δω να πάμε κι από κει, να γνωρίσουμε την Ιστορία άλλων ανθρώπων, «μακρινών», τις παραδόσεις και τις μουσικές τους, τα βάσανα και τις χαρές τους, το βαθμό παράδοσής τους στην Αγκαλιά της Παγκοσμιοποίησης, τους Πολέμους τους και την Επιθυμία τους για Ειρήνη.

«Ο ΓΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΕ 80 ΠΟΛΕΜΟΥΣ», εκτός από μια σύγχρονη «φωτογραφία» του Κόσμου, είναι ένα Ταξίδι της Μνήμης μέσα στην Ιστορία.

Στόχος μου είναι ο θεατής να περάσει καλά, με πολύ μουσική και χορό αλλά στην ίδια στιγμή, καθώς θα βγαίνει απ’ το θέατρο, θα ήθελα, αν είναι δυνατόν, να έχω συνεισφέρει στο να συνειδητοποιήσει ΤΙ ΘΑ ΧΑΘΕΙ αν η Παγκοσμιοποίηση κατορθώσει να μετατρέψει τον κόσμο σ’ ένα «πρόβατο Ντόλλυ», κλωνοποιώντας ένα και μοναδικό Modus Vivendi, έναν ίδιο κι απαράλλακτο τρόπο ζωής για όλους.

Οι πόλεμοι δε γίνονται γιατί είμαστε διαφορετικοί, αντίθετα, οι πόλεμοι κηρύσσονται. στο όνομα της μανίας μας να κάνουμε τους άλλους σαν και μας, να εξαφανίσουμε τις Διαφορές. Σ’ αυτές τις διαφορές κάνει «στάση» ο ««ΓΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΕ 80 ΠΟΛΕΜΟΥΣ».

     Στην προσπάθειά μου να βάλω σε τάξη τις εικόνες και τις σκέψεις μου μέσα σ’ ένα βίντεο 2 λεπτών με βοήθησαν 3 άνθρωποι.

     1) Η Νίκη, η Νίκη Λυμπέρη, μεγάλη τύχη να την έχεις φίλη. Απ’ την πάστα των παλιών ελλήνων κι ας είναι νέα, από κείνες τις ελληνίδες που αφού μπήκες στο σπίτι της θα κάτσεις και να φας και να πιεις, και γλυκό θα σου βγάλει κι ένα καφεδάκι μετά και θα σου φτιάξει κι ένα βίντεο αφού πιάνουν τα χέρια της. Για μια έστω συμβολική αμοιβή ούτε ν’ ακούσει. «Σιγά το πράμα» μου είπε «δεν είναι δύσκολο αυτό, 3-4 ωρίτσες δουλειά.» Πού να φανταστεί η έρμη ότι θα της βγάλω το λάδι, «όχι, μετακίνησε τη Μέρκελ με τέτοιο τρόπο που να δείχνει τον Έβο Μοράλες κι από πίσω της να σκάνε στα γέλια Φιδέλ και Τσέ… Τον Πάπα Ιωάννη Παύλο το 2ο βάλ’ τον να κοιτάζει τον Κάραζιτς, αυτοί διέλυσαν τη Γιουγκοσλαβία… τώρα βγάλε αυτή τη μουσική, έξω ο Σούμπερτ, βάλε αυτή που είναι δικιά μας, μιας και το βίντεο δεν μπορεί να είναι στα ελληνικά ας έχει κάτι απ’ τη μουσική μας, και… και το παιδί, το κατακαμένο από τη βόμβα του Βιετνάμ μετακίνησέ το ακριβώς πριν τις Μις Γιούνιβερς για το κοντράστ Πόνου και Ανοησίας… Τώρα θέλω τον Καντάφι, έτσι κι αλλιώς, και με κείνον και με τον άλλον… να φαίνεται καθαρά από τι κωλο-υλικά είμαστε φτιαγμένοι οι άνθρωποι, πως αυτόν που μέχρις χθες τρώγαμε μαζί, σήμερα κατακρεουργούμε και… θέλω την Ιμέλντα Μάρκος με τα παπούτσια της στο χέρι ακριβώς στο δευτερόλεπτο μετά την άλλη φιλιππινέζα που σώζει το παιδί της απ’ την πλημμύρα… θέλω την Ελλάδα μου παρούσα έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα… θέλω τα στήθη της Σοφίας Λόρεν ν’ αναμετρηθούν με την πιθανότητα του Τρόμου μια μέρα Άνθρωπος να μη γεννιέται από Άνθρωπο, να μην έχει στήθη μητρικά να βυζάξει… να ’ναι ένα πρόβατο, να ’ναι μια Ντόλλυ και μισή.

Την επόμενη μέρα, τής τ’ άλλαζα πάλι όλα κι άιντε πάλι απ’ την αρχή…

Τύχη να ’χεις φίλους σαν τη Νίκη. Είναι απ’ αυτούς τους ανθρώπους που ενώ σου δίνουν και σου δίνουν, ούτε δευτερόλεπτο δε στο πουλάνε ακριβά. Αντίθετα. Μιας ώρας φίλη ήταν η Νίκη όταν σα Λωξάνδρα, μού άνοιξε την καρδιά της κι είπε: «εγώ θα στο κάνω»

Έχει έναν τρόπο η Μπλανς Ντι Μπουά να επιστρέφει κάθε τρεις και λίγο στη ζωή μου με κείνο το μυθικό της:

 "Whoever you are, I've always depended on the kindness of strangers."


     2) Είχα την υποστήριξη της Αλάιτζ, Πραγματικός Σύντροφος, δίπλα μου μέχρι αργά κάθε βράδυ, όσες βραδιές έβγαζα και πίστη και λάδι στη Νίκη, εκείνη παρούσα, δίπλα μου, ξενύχτι κι η Αλάιτζ κι ας της αρέσει να κοιμάται απ’ τις 9:05.

     3) Και τη φρεσκάδα της φωνής της  Άλμπα μου είχα για στήριγμα, να λέει και να λέει, να διαφημίζει το έργο του μπαμπούλη της… «με το έργο του μπαμπούλη μου θα πάμε κι εδώ θα πάμε κι εκεί… και στην Ελλάδα που θα δούμε την αγαπημένη μου ιστορία… και στη Γιουγκοσλαβία αν κι ο πατέρας μου λέει ότι αυτή η χώρα δεν υπάρχει πια…  Θα πάμε και με το σχολείο γιατί το έργο είναι και για παιδιά μαθαίνεις ένα σωρό για τόσες και τόσες χώρες… Αν και έχει και λίγο πόλεμο στην υπόθεση… αλλά δεν πειράζει, έτσι θα μάθουμε και λίγη Ιστορία…»

Τα ’δωσε όλα η Άλμπα μου για να πω εγώ αυτό που ήθελα. Κι από πάνω, ο αχάριστος, θα δείτε στο βίντεο, να τη διακόπτω συνέχεια μην τυχόν και μαρτυρήσει τα μυστικά και τις εκπλήξεις του έργου.

     Πολύ θα ήθελα να το είχα κάνει και στα ελληνικά αλλά ήταν όρος ισπανικά ή αγγλικά.

     Τί ζητώ από σας: λίγο χρόνο. Είναι διαδικτυακή η υποστήριξη, από καρέκλα και καναπέ. Να μπείτε εδώ... να ψηφίσετε και ν' αφήσετε το σχόλιο σας ακριβώς μόλις σας το ζητήσει το Σύστημα.

http://www.talenthouse.com/creativeinvites/preview/a5ffefbfa8d840a8f29288a563cec406/755

ή ακόμα ευκολότερα εδώ... http://www.ispania.gr/eidhseis/politistikes/4036-la-vuelta-al-mundo-en-80-guerras-yiannis-lymtsioulis

     Αν δεν είναι στα αγγλικά ήδη, πάνω-πάνω και δεξιά πατήστε ENGLISH (αν σας είναι πιο εύκολο απ’ ό,τι στα ισπανικά) και μετά VOTE είτε στο καρτελάκι που έχει το f του facebook είτε στο «πουλάκι του Twitter Ή ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΥΟ (για όποιον έχει λογαριασμό και στο ένα και στο άλλο.) Έχει κι ένα SUPPORT YIANNIS, κάντε αν έχετε τη καλοσύνη κι αυτό. Τέλος γράψτε ένα σχόλιο, μικρό λέει, μέχρι 149 γράμματα, κάτι γι’ αυτό που είδατε ή γι’ αυτό που προσπαθώ εγώ να σας μεταφέρω. (Απ’ ό,τι φαίνεται υποχρεωτικό το σχόλιο για να μετρήσει ως έγκυρη η ψήφος. Στ αγγλικά ή στα ισπανικά. Αν επιτρέπει το σύστημα και στα ελληνικά, μεγάλη χαρά θα πάρω εγώ αλλά οι Παραλήπτες του Μηνύματος δε θα μπορέσουν να εισπράξουν την υποστήριξή σας. )

     Τα εξηγώ όλα αναλυτικά και μέχρι σε μένα φαίνεται κουραστικό όμως είναι για να μην ταλαιπωρηθείτε στη Σελίδα τους.

ΕΥΓΝΩΜΟΝ ΟΥΤΩΣ Ή ΑΛΛΩΣ και ΜΕΧΡΙ ΕΔΩ.

     Όμως αν θέλετε να βοηθήσετε λίγο παραπάνω μπορείτε. Με Κοινοποιήσεις στον «Τοίχο» του ο καθένας, σε φίλους, σε Μπλογκς, σε Σάιντς ή όπως κρίνετε.

     Η απόφαση για τις 10 ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΕΣ που θα μπουν στον ΤΕΛΙΚΟ εξαρτάται από την ΨΗΦΟ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ και από μια Επιτροπή Ειδικών.

     Η Επιτροπή ας κάνει καλά τη δουλειά της, μου είναι ΑΓΝΩΣΤΗ και Άγνωστή μου πρέπει να παραμείνει.

Από εσάς όμως, που είστε η Άλλη Επιτροπή, ΤΟΛΜΩ ΝΑ ΣΑΣ ΖΗΤΗΣΩ ΒΟΗΘΕΙΑ.

     Μπορεί και να το πήρα Πατριωτικά αλλά ειδικώς μετά τον διασυρμό των τελευταίων 2 χρόνων, επιθυμώ βαθιά την Ευκαιρία να πω με τον δικό μου τρόπο σε ισπανούς κι αμερικάνους πως η Ελλάδα Δεν Παράγει Μόνον Χρέη.

                                               Σας ευχαριστώ προκαταβολικά κι από καρδιάς

                                                                                                  Γιάννης Λυμτσιούλης.


10 Dec 2012

HARVEST: Συγκομιδή Ελπίδας!



     Όταν γεννήθηκε η Ειρήνη ήμουν ήδη 8 χρονών. Είχα χορτάσει μοναχοπαίδι γι’ αυτό και μόνο χαρά έφερε στη ζωή μου η άφιξη μιας αδερφής. Ειδικά η ελλείψη περιουσίας για τις γνωστές συγκρούσεις, απόλαυση σκέτη ένα μωρό στο σπίτι. Δεν είχαμε τίποτα να μοιράσουμε, να χωρίσουμε και να κληρονομήσουμε. Όταν ήρθε, αντί να μου πάρει, μου έδωσε. Και τί δε μου ’δωσε η Ειρήνη, πολύ περισσότερα απ’ όσα εγώ εκείνη.

     Κατ’ αρχάς, μια πρώτη γεύση πατρότητας, (8 χρόνια μεγαλύτερος, ψοφούσα να παριστάνω τον πατέρα. Μέχρι τα 16 της τη χτένιζα, φαίνεται εξάλλου στη φωτογραφία.)

     Ύστερα, θαυμασμό, ακόμα και οι ανοησίες μου γι’ αυτήν ήταν άξιες θαυμασμού. (Αυτό βέβαια άλλαξε τώρα αλλά, τα κρίσιμα χρόνια που χρειαζόμουν θαυμασμό κι αγάπη Άνευ Όρων τα είχα.) Ούτε ζήλειες ούτε ανταγωνισμοί, καμιά  «καλοπροαίρετη» δολοφονική διάθεση στο όνομα τού να καλύψω την απόσταση μιας κι έφτασα δεύτερη…

     Σ’ όλη μου την εφηβεία καφέ μόνος μου δεν έφτιαξα. Θυμάμαι την Ειρήνη με το που έκλεισε τα 6 και μέχρι που τέλειωσε το Λύκειο, μ’ ένα κουταλάκι και μια κούπα στο χέρι να μου χτυπάει το Νες Καφέ με γάλα για να τον πιω εγώ κρεμώδη. (Δεν είναι κι εύκολο να τα βρεις αυτά. Κι απ’ την Αρχή-Αρχή να το πάρεις, σου ρχεται ο Κάιν κο ο Άβελ στο μυαλό και βάζεις τα πράματα στο σωστό τους μέγεθος.)

     Πάνω όμως από καφέδες κι από γάλατα, αγάπες και θαυμασμούς, μου έδωσε την πολυτέλεια της ηρεμίας να νοιώθω ότι ούτε το Γήρας ούτε η Αναχώρηση των ανθρώπων που μας έφεραν στον κόσμο θα καταπλακώσει μόνο εμένα. Όταν έρθει η ώρα.

Μεγάλωνε, μεγάλωνε η Ειρήνη, ήρθε η ώρα και μπήκε στο Πανεπιστήμιο κι αμέσως με την εγγραφή άρχισε να δουλεύει. Αυτό μας το ’χαν μάθει καλά απ’ το σπίτι. Ήταν στο πρώτο-πρώτο μάθημα: Δουλειά, δουλειά, δουλειά… (Όχι λόγω Προτεσταντισμού, λόγω Ανάγκης.)

Δούλεψε κι από δω, δούλεψε κι από κει. Και σαντουιτσάκια σε κυλικείο σχολείου στις 5 το πρωί έφτιαχνε, και τις λεπτομέρειες της καριέρας του Μάριου Φραγκούλη για 5 χρόνια φρόντιζε.

     Κι ύστερα, λόγω των Ουσιαστικών Εκπαιδευτικών Μεταρρυθμίσεων των τελευταίων 40 χρόνων, βρήκε μια δουλειά πιο σταθερή, άσχετη ασφαλώς με τις σπουδές της, όπως εκατομμύρια παιδιά ελλήνων. Βρήκε δουλειά στο χώρο που εμείς οι νεοέλληνες, λίγο αναγκαστικά και λίγο όχι, ρίξαμε το βάρος της Προόδου και της Ουσιαστικής Μεταρρύθμισης, στο Χώρο του Καφέ βρήκε δουλειά.

     Λες κι είχαν πιάσει τόπο τα χρόνια που πέρασε ως παιδί με κούπα και κουταλάκι στο χέρι,  προσελήφθη σε Εταιρεία Προώθησης του Καφέ. Τί Εσπρέσο γραμμαρίων Ακριβείας, τί Καπουτσίνο ζεστά με το Πράδο ολόκληρο καπέλο για ζωγραφιές στο γάλα, τί Φρέντο Απόλυτης Τριχρωμίας,
Σκούρο, (καφές)

Ανοιχτότερο, (αφρός)

Ανοιχτότατο,(αφρόγαλα),

όπως ακριβώς ξεθωριάζει το Πένθος είτε επειδή δεν αγαπήσαμε και πολύ είτε από καθαρή ανάγκη επιβίωσης κι αυτό.

     Κι ύστερα παντρεύτηκε από έρωτα, τον Παναγιώτη, που κι αυτόν, το ίδιο Τρίπτυχο Επιλογών του ’δωσαν οι γονείς του, «Δουλειά, Δουλειά, Δουλειά.». Έκανε και δυο όμορφα κορίτσια κι ύστερα, όπως τόσοι και τόσοι έλληνες που δεν ήταν συνδαιτυμόνες του κ. Πάγκαλου, η Ειρήνη έμεινε άνεργη.

     Περίμενε ένα χρόνο την Ανάπτυξη, την περίμενε άλλον έναν αλλά δεν είχε την Πολυτέλεια του Μπέκετ.

Ζύγισε τα πράματα, πρώτα με κείνον που όφειλε, τον άντρα της, κι ύστερα μας έκανε και μας συνδαιτυμόνες της Απελπισίας και της Απόφασής της. Αποφάσισε να μην την περιμένει άλλο την Ανάπτυξη. Αφού δουλειά δεν έβρισκε, αποφάσισε να τη δημιουργήσει.

Κι έτσι αποφάσισε ν’ ανοίξει το HARVEST.

     Ένα χώρο για καλό κρασί, γνόστιμα πιάτα, tapas επίσης λόγω πια ισπανικής επιροής, και εννοείται, μετά από τόσα χρόνια πείρας, πολύ καλό καφέ.

     Ήθελε το μαγαζί της να εστιάσει σε συγκεκριμένα πράματα, να μην είναι ένα ακόμα που έχει λίγο απ’ όλα. Κι εγώ, όσο και να μην υπήρξα Κάιν, πρωτότοκος ήμουν, ήθελα να ’χει και κάτι από μένα, κάτι απ’ την τωρινή ζωή μου, κάτι απ’ την Ισπανία.

     Κατ’ αρχάς ΚΡΑΣΙ! Και ελληνικό και ισπανικό κρασί. (Σχεδόν όρο το έβαλα να έχει και Ribera de Duero.)


     Φαΐ. Σαν τα φορέματα της νύφης, και πρόχειρο και καλό. Και τάπας, μικρές μερίδες, αλλά και πιατάρες ολόκληρες για όσους θέλουν και μπορούν.


     Και κρύα και ζεστά. (Εδώ, η μόνη προϋπόθεση που έθεσα ήταν να έχει χαμόν απ’ το καλό, το Ντε Μπεγιότα, απ’ τα μαύρα τα γουρουνάκια που τρέφονται μόνον με βελανίδια. Ο καθένας όπως μεγάλωσε,  Jamón de Bellota και την Tortilla... μου θυμίζουν τα παιδικά  χρόνια στη Λάρισα.)



     Καφέ! (Εκεί το βούλωσα. Τί να της πω εγώ περί καφέ, σχεδόν 30 χρόνια τον «δουλεύει»).


Βρέθηκε ένα κεντρικότατο παπουτσίδικο στην καρδιά της Αθήνας, 

Αιόλου και Ευριπίδους γωνία, το νοίκιασε πανάκριβα, του άλλαξε τα φώτα, εξασφάλισε κι ότι μπορούν να βγάζουν τραπεζάκια έξω, σόμπες για το χειμώνα επίσης, μέσα μπάρα μεγάλη, ταπας και φαΐ στο ισόγειο, και πάνω… στον 1ο όροφο… ανοιχτή κουζίνα... κι ο Σεφ να μαγειρεύει μπροστά στα μάτια όλων, να λάμπει η καθαρή κουζίνα, να βλέπουν ζωντανά, απ’ ευθείας μπροστά τους να κουνιούνται πιρούνες και κουτάλες όπως σε άλλου τύπου μπαρ χορευτές και χορεύτριες αγκαλιάζοντας δοκάρι...


Όλα αυτά στήθηκαν τους τελευταίους 5 μήνες. Μόνον 22 ώρες την ημέρα τής απαίτησε το όλο εγχείρημα αλλά και παλιά, όταν άφηναν τα παιδιά με τη γιαγιά και φεύγαν για τη Γερμανία, μήπως τα ’βλεπαν πιο συχνά οι μανάδες τους;

Προχθές που κάναν τα εγκαίνια και γύρισε τελικά στο σπίτι, την περίμενε μια πολύ ευχάριστη έκπληξη. Η Αγγελική, η μεγάλη της κόρη, τη θυμόταν καθαρά. Δε χρειάστηκε καμιά Σκηνή Αναγνώρισης. Αλλά και η μικρότερη, η Θάλεια που είναι 2,5, σιγά-σιγά λέει αρχίζει κι αποκτάει οικειότητα μαζί της .

Θα κάνω ό,τι μπορώ για να της παν καλά τα πράματα.

Κι αυτό ζητάω απ’ όλους τούς φίλους μου. Σιγά να μη ντραπώ να ζητήσω βοήθεια για μια προσπάθεια στο κάτω-κάτω επιβίωσης. Για ένα εγχείρημα τίμιο και καθαρό.

17 άνθρωποι, 17 οικογένειες μπορώ να πω πια μιας και το όνειρο του Γιώργου Παπανδρέου να έχει η κάθε οικογένεια έναν εργαζόμενο έγινε ήδη πραγματικότητα.

17 άνθρωποι δουλεύουν στο HARVEST!


Ειρήνη, εύχομαι να συνεχίσεις να πολεμάς όπως μέχρι τώρα! Κυρίως για να μην πάει άκλαυτη η Ελπίδα ότι μπορούμε ν’ αναγεννηθούμε απ’ τις Στάχτες Μας.

Κι απ’ όλους τους φίλους μου ζητώ, να βοηθήσουν. Όπως κρίνουν πάντα.


                                                                                                      EL GRECO









8 Dec 2012

ΚΟΣΜΙΚΑ: ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΗ ΠΤΩΣΗ ΕΠΙΠΕΔΟΥ



     Καθώς μείναμε όλοι άφωνοι κι ακίνητοι παρακολουθώντας τη μεγάλη Επιτυχία «Περιμένοντας την Ανάπτυξη», είπα να το ρίξω το επίπεδο. Να το γκρεμοτσακίσω. Έχουμε χρόνο, μέχρι να ’ρθει η Ανάπτυξη προλαβαίνουμε να ρίξουμε καμιά ματιά και σε θέματα που στο κάτω-κάτω είναι αυτά που «καίνε» τον Μέσο Πολίτη. Άσε που μπορεί και να του αλλάζουν την ψυχολογία.

     Και ούτε χρειάζεται να ’μαστε με το άγχος, μην τυχόν έρθει και δεν Την πάρουμε μυρωδιά, ή μη μας βρει να χαζεύουμε με Κοσμικά και τσαντιστεί και φύγει… (Είναι αλήθεια πάντως ότι έχει λίγο… ας πούμε «Ταμπεραμέντο» η Ανάπτυξη και τα παίρνει εύκολα στο Κρανίο, τα μαζεύει και φεύγει και να την παρακαλάς μετά, τίποτα, «μπέσα αρβανίτικη» λέγεται στη Λάρισα αυτό που την πιάνει.)

     Εγώ θα το ρίξω το επίπεδο και δεν άγχομαι καθόλου. Ο Χοντρός, ο Λιγνός και ο Απροσδιορίστου, έχουν βάλει ξυπνητήρι και θα μας ειδοποιήσουν όλους είπαν όταν έρθει.

     Σήμερα λοιπόν ούτε Ισλάμ, ούτε χαμάμ ούτε αναλύσεις και άλλα τέτοια καταθλιπτικά.

Σήμερα Κοσμικά από την Ισπανία.

Κατ’ αρχήν για ΄σους δεν κοιμήθηκαν χθες…

Έρχεται στον κόσμο σε λίγο το παιδί του Πικέ και της Σακίρας και Νά η πρώτη του φωτογραφία!


     Ναι, θα συνεχίσουν να γεννιούνται παιδιά. Αλλά κυρίως από ζευγάρια με τις οικονομικές δυνατότητες των φίλων μου Ζεράρντ και Σακίρας. Η αλήθεια είναι ότι ώρα ήταν η πλέμπα να μαζευτεί λίγο σ’ αυτό ζήτημα. Και δε χρειάζεται να σκάει αν η Μοίρα το ’φερε έτσι και τα δικά της οικονομικά δεν επιτρέπουν την απόκτηση δικών της παιδιών. Θα μπορεί να απολαμβάνει είτε από τηλεοράσεως είτε μέσω διαδικτύου  τα παιδιά των άλλων. Όλα παιδιά του Θεού είναι στο κάτω-κάτω και μάλιστα τώρα με την τεχνολογία, μπορούμε να ζούμε την κάθε στιγμή ξένων παιδιών. Μέχρι τα υπερηχογραφήματα μπορούμε πια να «ζήσουμε»… (Απ’ ό,τι μου είπε ο Ζεράρντ το περασμένο Σάββατο μετά τον αγώνα με την Ατλέτικο Μπιλμπάο, (5-1) θέλει να πάνε και για δεύτερο κατ’ ευθείαν αλλά η Σακίρα… Τέλος πάντων δε λέω περισσότερα γιατί αν και καλός φίλος, είναι τέτοιος χαρακτήρας που τα «παίρνει» άσχημα κι αυτός σαν την ανάπτυξη… Ειδικά με το κουτσομπολιό ο Ζεράρντ παθαίνει μηνίσκο... Απόδειξη η διακριτικότητα με την οποία αντιμετωπίζει το αγέννητο παιδί του.)

Άλλο σημαντικό… Όλε!

                             (Εδώ η Δούκισσα με τον τελευταίο της για την ώρα σύζυγο Αλφόνσο.) 

     Πριν λίγες μέρες η Δούκισσα της Άμπα  γιόρτασε την πρώτη (1η)  επέτειο ΑΥΤΟΥ του γάμου της. Το τονίζω το «ΑΥΤΟΥ» γιατί όπως αντιλαμβάνεστε απ’ τη φωτογραφία δεν είναι ούτε ο πρώτος γάμος κι απ’ ότι εκτιμώ εγώ (λόγω της πολύ καλής σχέσης μου με την κόρη της Ευγενία αλλά ούτε εδώ θα πω παραπάνω…) μάλλον δεν θα είναι ούτε ο τελευταίος της.

     (Με το Αλφόνσο πάλι. Συνήθως αυτός σπρώχνει και το αναπηρικό της καροτσάκι.) 

     Εδώ θα ήθελα λίγο να στρέψω την προσοχή μας σε κάτι που μας συμφέρει. Έτσι κι αλλιώς όλοι το συμφέρον τους κοιτάνε… Θέλω λοιπόν να εστιάσω στα Αρνητικά του να είναι κανείς Πλούσιος. Ο πλούσιος πέφτει σε μεγάλο λούκι, μεγάλες παγίδες πειρασμούς και κινδύνους… Ένας απ’ αυτούς λοιπόν είναι να μπορεί οικονομικά να επιτρέψει στον εαυτό του πάνω από 69 πλαστικές. Και νά τα αποτελέσματα…
 (Εδώ λίγο μετά το σβήσιμο των κεριών στα 200α της γενέθλια. Συνέπεσαν με το θάνατο του 7ου συζύγου αλλά δεν ήταν γεγονός να μη γιορταστεί.)

     Η Δούκισσα της Άλμπα στα 235 με 237 της χρόνια (στον 18ο αιώνα δεν δήλωναν αμέσως τα παιδιά) προχώρησε πέρυσι στον 9ο  γάμο της. Κι αυτό είναι που γιορτάζουμε σήμερα. Την 1η επέτειο του 9ου γάμου στο 215ο ή 217ο έτος της ηλικίας της.

(Γνωστή γλετζού η Δούκισσα. Εδώ λίγο μετά την παραπάνω Κηδεία και κατά τη διάρκεια των γενεθλίων.)

     Όμως υπήρξε πιο νέα και ελεύθερη κάποτε… Νά εδώ σε παλιότερο πορτραίτο ζωγραφισμένο από τον τότε εραστή της Φρανθίσκο Ντε Γκόγια. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι τα είχαν μπλέξει μεταξύ 1795 και 1800 και άρα από τότε και το πορτραίτο της. Υπάρχουν βέβαια και κείνοι που υποστηρίζουν ότι αποκλείεται να είναι η ίδια αλλά μάλλον είναι όσοι δεν την έχουν δει ποτέ από κοντά.

                  (Εδώ η Δύκισσα της Άλμπα μεταξύ 1795 και 1800 σε ηλικία 25 με 30 χρόνων)

Άλλο θέμα που καίει… Όλε!

     Ο Δούκας της Πάλμα Ουρδαγκαρίν, ο σύζυγος τής Δουκίσσης της Πάλμα Χριστίνας, (όχι της πολύ άσχημης κόρης, τής άλλης) ο γαμπρός του Βασιλιά Χουάν Κάρλος και της Βασίλισσας Σοφίας επισκέφτηκε τον Μεγαλειότατο στο νοσοκομείο όπου εγχειρίστηκε στη λεκάνη. Η Πριγκίπισσα Χριστίνα, ζήτησε από τον Βασιλιά πατέρα της να επιτρέψει να τον επισκεφθεί ο άντρας της. Όχι απλώς γιατί είναι Βασιλιάς και πρέπει να ακολουθηθεί συγκεκριμένο Πρωτόκολλο, όχι, εδώ υπήρχαν επιπλέον λόγοι για να ζητηθεί η έγκριση. Ο άντρας της Πριγκίπισσας Χριστίνας κύριος Ουρδαγκαρίν έχει τα τελευταία χρόνια μια κακή συνήθεια: κλέβει. Τον πιάσανε λοιπόν πριν λίγο καιρό στα πράσα και έχει τώρα δικαστήρια. Ό,τι και να πω για τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται ο Δούκας της Πάλμα κ. Ουρδαγκαρίν , αυτή τη στιγμή, μόνον ο Άκης μπορεί να τον καταλάβει. Πάλι καλά που ο Δούκας μπόρεσε και συγκέντρωσε το υπέρογκο ποσό της εγγύησης κι έτσι δεν βρίσκεται στη φυλακή. Η Δούκισσα της Πάλμα πάντως Χριστίνα, έκρινε σκόπιμο να ρωτήσει το Βασιλιά πατέρας της μην τυχόν και δεν ήθελε να δώσει δικαιώματα συναναστρεφόμενος με κλέφτες.


     Ούτε μια στιγμή δεν το σκέφτηκε ο πατέρας. Ο Βασιλιάς δεν ξέρω, (η ψυχή του κάθε  βασιλιά τα ξέρει κάτι τέτοια) αλλά ο πατέρας είπε ΝΑΙ χωρίς δεύτερη σκέψη. (Απ’ ό,τι μου είπε χθες το απόγευμα η Βασίλισσα Σοφία που λόγω κοινής καταγωγής πίνουμε μια φορά το μήνα μαζί καφέ εγώ, τσάι εκείνη, ο Χουάν Κάρλος τής είπε την ώρα της επίσκεψης του γαμπρού να μη φοράει πολλά-πολλά χρυσαφικά γιατί λέει είναι σα να βάζεις μπροστά στον αλκοολικό τη βότκα..) Παρά τους φόβους τής Δουκίσσης Χριστίνας,  ο Βασιλιάς πατέρας της στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων (των οικογενειακών και της σύγχρονης τάσης προς Μεgαλο-Κλοπές) και δέχτηκε να τον επισκεφτεί ο κατά κοινή ομολογία κλέφτης γαμπρός του (όχι όμως με τη βούλα του Δικαστηρίου ακόμα).

(Εδώ στο δωμάτιο τού Νσοκομείου κατά τη διάρκεια της επίσκεψης. Είναι ακριβώς η στιγμή που ο Μεγαλειότατος λέει στη Βασίλισσα Σοφία να κρύψει την τσάντα της και το πορτοφόλι του.)

     Δεν είναι λίγοι που προσεγγίζουν το θέμα καθαρά ανθρώπινα. «Πατέρας είναι, τί να παρίστανε, το Βασιλιά;» μου έλεγε προχθές η Δούκισσα της Άλμπα σε μια εκδήλωση στο Μουσείο Κέρινων Ομοιωμάτων που συμπέσαμε. «Ο πατέρας της Κούλας Σταμάτη» μου λέει (κοίτα να δεις που ήξερε την περίπτωση αλλά με το άλλο όνομα όχι το Βίκυ) «θα αρνιόταν να δει τον συνομήλικο ή και μικρότερο σε ηλικία γαμπρό του Άκη; Είναι πατέρας του ανήλικου εγγονιού του» κατέληξε η Δούκισσα και βέβαια δεν είχα αντίλογο.
(Πάλι εδώ η Δούκισσα της Άλμπα στενή φίλη του Μεγαλειότατου. Δε ντρέπεται καθόλου, ποζάρει και σε κοντινά.) 

     Κάθισα μετά από κείνη την εκδήλωση στο καφέ του Ξενοδοχείου RITZ όπου συνηθίζω να παίρνω τη σοκολάτα μου μετά από τέτοιου είδους εκδηλώσεις (τα τσιούρος μου τα παίρνω πάντα αλλού, συνήθως στο ξενοδοχείο PALACE που μου πέφτει απέναντι). Πήρα την καυτή κούπα με την καυτή και πηχτή σοκολάτα, και δεδομένου ότι δεν είχα εκεί τα τσιούρος για να βουτήξω και να ξεχαστώ, άρχισα να σκέπτομαι τα λόγια της Δουκίσσης. Και είχε δίκιο. Κοίτα να δεις πώς καταργούνται οι Τάξεις στις δύσκολες στιγμές σκέφτηκα. Στα δύσκολα , πλέμπα και βασιλείς είμαστε όλοι το ίδιο, σ’ οποιονδήποτε μπορεί να τύχει ένας γαμπρός κλέφτης, αυτό δε σημαίνει ότι θα κόψουμε και τη σχέση μαζί του. Κι ύστερα, μπορεί κι ο κλέφτης να μην ήθελε πραγματικά να κλέβει. Μπορεί να παρασύρθηκε γιατί όλοι οι φίλοι του, οι παρέες του όλες έκλεβαν. Ή μπορεί ακόμα και να μπήκε κάνα δαιμόνιο μέσα του και να μην είχε καν συνείδηση του τι έκανε τα τελευταία 10 χρόνια. Ναι, σκέφτηκα, και ήπια άλλη μια γουλιά, εξαρτάται απ’ το Δαιμόνιο, υπάρχουν εκείνα που σε καταλαμβάνουν στιγμιαία κι αρχίζεις να πετάς πίδακες εμετού από το στόμα για 5-10 λεπτά σαν την Λίντα Μπλερ στον Εξορκιστή αλλά, ίσως να υπάρχουν κι άλλα, διαφορετικά δαιμόνια, που παν και θρονιάζονται μέσα στον άλλο 5-10 ολόκληρα χρόνια και τον κάνουν να κλέβει ενώ κατά βάθος δε θέλει. Φταίει αυτός ή το Δαιμόνιο; Να ένα καλό ερώτημα για ένα ολόκληρο σαββατοκύριακο. Ποιος μπορεί να πει κατηγορηματικά πόσα είδη Δαιμονίων υπάρχουν όταν στον Αμαζόνιο, ακόμα ανακαλύπτουν νέα είδη φιδιών; Ούτε τα φίδια δεν ξέρουμε πόσα είναι σκέφτηκα, με τα Δαιμόνια θα τα βάλουμε; Καθώς μου ερχόταν όλα αυτά τα καίρια ερωτήματα, σκέφτηκα να παραγγείλω και δεύτερη κούπα καυτής πηχτής σοκολάτας αλλά στο RITZ κάνει 17 ευρώ κι έτσι ζήτησα ποτήρι νερό.

Άλλο θέμα…. Όλε!

                                       (Εδώ, νύφη και πεθερά στα μαύρα τα Σιανέλ πανιά.)

     Η Πενέλοπε Κρουθ και ο Χαβιέρ Μπαρντέμ έφαγαν τη περασμένη Κυριακή στης «μαμάς», στης Πιλάρ Μπαρδέμ. Όμως, απ’ ό,τι μου είπε η ίδια η Πιλάρ χθες στο τηλέφωνο, (αν και δεν την άκουγα καλά γιατί ήμουν στο Σπα και ο θόρυβος των νερών…  όποιος ξέρει από Σπά με καταλαβαίνει) χίλιες φορές να μην είχαν πάει εκείνη την καταραμένη Κυριακή, αυτά και κάτι άλλα φώναζε στο τηλέφωνο αλλά...

     Όχι καλύτερα να μην πω τι  ξέρασε η Πιλάρ, γιατί οι θαυμάστριες του Χαβιέρ, θα χάσουν πάσα ιδέα με τη θέση που πήρε όταν προέκυψε μια ένταση, λογική για τέτοια νύφη και τέτοια πεθερά… Ένα έχω να πω: δύσκολο για μια γυναίκα να ’ναι παντρεμένη με μαμάκια.

                                                            (Χωρίς σχόλια.)

Αρχίζω να μη νοιώθω καλά…

Θα σταματήσω εδώ…

Άλλη μέρα περισσότερα Κοσμικά…

Ίσως τελειώνει η επίδραση ενός ληγμένου που είχα πάρει κι αρχίζω πάλι να βλέπω καθαρά ποιος είναι ο Χοντρός, ποιος ο Λιγνός και ποιος ο Απροσδιορίστου.

Καλό Σαββατοκύριακο

                                                                                                                  EL GRECO

6 Dec 2012


ΙΣΛΑΜ!  Συμβιβασμός Επί Ίσοις Όροις. 
(Αποστολή της κ. Ρεπούση ως Ειδική Επίτροπος σε Μουσουλμανικές Χώρες.)


(Η αφίσα των ελβετών που ρωτούσε: "Πώς θες να βλέπεις τη Λίμνη του Λουγκάνο σε 20 χρόνια. Οι επιλογές ήταν 2, η αριστερή και η δεξιά, όπως πάντα.)


     Η Ισπανία είχε 800 χρόνια Ισλάμ. Σπουδαίο Πολιτισμό παρήγαγαν ειδικά στην Ανδαλουσία, είναι γνωστά αυτά. Δεν ξέρω αν ήταν «Άλλο» Ισλάμ εκείνο, όπως ήμασταν Άλλοι και Αλλιώς και μείς κάποτε, πάντως σήμερα υπάρχει θέμα.

                                                (Το υπέροχο Τζαμί της Κόρδοβας.)

     Στη Ισπανία του σήμερα οι μουσουλμάνοι δεν μπορούν παραπονεθούν ότι δεν γίνεται σεβαστή η θρησκευτική τους ταυτότητα. Δεν ξέρω πόσα γουρουνάκια τους υποχρέωσε να φάνε στη Σεγκόβια η Βασίλισσα Ισαβέλλα κάποτε πάντως σήμερα, και ό,τι θέλουν τρώνε,  και ό,τι θέλουν φοράνε, και στην πρωτεύουσα την ίδια, τη Μαδρίτη, ένα Τζαμί μεγαλοπρεπέστατο έχουν, τεράστιο, από λευκό μάρμαρο, δίπλα στην Αρένα, την Πλάθα Ντε Τορος, και και και…

                                             (Το τεράστιο Τζαμί της Μαδρίτης.)

     Ήδη το μικρόβιο όμως έχει φτάσει και δω. Πολλοί ισπανοί σήμερα αναρωτιούνται: μπορώ εγώ να πάω στη Μέκκα μ’ ένα μπούτι χαμόν, από γουρουνάκι μαυροπόδαρο, pata negra στον ώμο; Και οι ισπανίδες, στις ζέστες τις μεγάλες, μπορούν να σουλατσάρουν στη Τζέντα τοπ-λες;

(Το Μελλοντικό Τζαμί της Βαρκελώνης. Ναι! Είναι η Αρένα Μονουμεντάλ. Οι καταλανοί που λόγω ευαισθησίας κατήργησαν τις Ταυρομαχίες θα έχουν κατά πάσα πιθανότητα σύντομα την ευκαρία να δουν την πρώην πια ιστορική Αρένα, Τζαμί. Να 'ξερε ο συγχωρεμένος ο Σπύρος Καλογήρου πόσο διαχρονική και Παγκόσμια Κουβέντα είπε με κείνο το "Είναι πολλά τα λεφτά Άρη"!)

     Προσωπικά, δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους μουσουλμάνους. Και φίλους είχα κάποτε και μπορώ με βεβαιότητα να πω ότι μου φέρθηκαν καλύτερα από πολλούς χριστιανούς. Με ελληνική, ευγένεια, και γενναιοδωρία με φιλοξένησαν, αυτή που είχαμε κάποτε τουλάχιστον κι όχι και τόσο παλιά.

     Σπουδαία πράματα κάναν οι μουσουλμάνοι εδώ στην Ισπανία παλιά όμως αυτό πολύ παλιά και είναι άλλη συζήτηση, σε άλλη ευκαιρία. Σήμερα μόνο θέλω να καταλάβω: γιατί σε μια σειρά από «προοδευτικούς» ανθρώπους (ή καλύτερα σε εισαγωγικά κι αυτό, «ανθρώπους») φαίνεται «πρόοδος» και «πολιτισμός» η αποδοχή ισλαμικών modus vivendi ενώ το αντίστοιχο από πλευράς άλλης θρησκείας σε ισλαμική χώρα, έλλειψη σεβασμού και κακώς εννοούμενος εθνικισμός.

Μακάρι βέβαια να μπορούσε να ρυθμιστεί κι αυτό Φυσικά, χωρίς την Παρέμβαση "προοδευτικών ανθρώπων", χωρίς καν την παρέμβαση Ανθρώπων, να ρυθμίζονταν με τον Αρχαίο Νόμο «Πάρε-Δώσε.» Από κοινή Λογική και μόνο να μην έκανε ο καθένας στο «σπίτι» τού άλλου κάτι που στο δικό του θα του ήταν αδιανόητο να επιτρέψει. Όμως φαίνεται ότι όσο Λογικός κι αν είναι ο Νόμος, κι όσο Νόμος κι αν είναι, υπεράνω όλων είναι το Αρχαιότερο «Σύνταγμα»: με ακροτελεύτιο Άρθρο το «Ο Θάνατός σου η Ζωή μου».

     Κι αφού απ’ ό,τι φαίνεται, Φυσικά ούτε μπορεί και μάλλον ούτε συμφέρει να ρυθμιστεί το Ζήτημα, ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΤΗΝ ΑΝΑΛΗΨΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΑΠΟ ΠΛΕΥΡΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΑΡ.

Έχει τον κατάλληλο άνθρωπο η ΔΗΜΑΡ, για τόσο Λεπτά Ζητήματα. (Και πάνω έναν μπορώ να πω.)

     Προτείνω λοιπόν να διορισθεί, η κ. Ρεπούση Ειδική Επίτροπος (κάτι σαν την κ. Δαμανάκη που έχουμε στην Ε.Ε) αλλά η Μαρία της ΔΗΜΑΡ να πάει στον Απανταχού (στον Απανταχού, όχι στον Αγύριστο) Μουσουλμανικό Κόσμο. 

Να Διορισθεί!

Με το δάχτυλο, έτσι, «ΕΣΥ θα πας!», χωρίς διαγωνισμούς και αηδίες για τη θέση. Την έχει κερδίσει τη θέση αυτή με το σπαθί της. Άξιος θα είναι κι αυτός ο Μισθός της

     Μια βδομάδα στο Ισλαμαμπάντ, μία στο Αφιόν Καραχισάρ, άλλη στο Χαρτούμ, 15 μέρες θα χρειαστεί σίγουρα στην Άγκυρα για ευνόητους λόγους, (σίγουρα θα ’χει μεγάλο μερτικό του χρόνου της και η Θράκη, την αγαπάει πολύ τη Θράκη η Βουλευτής της ΔΗΜΑΡ.), ύστερα ένας μήνας τουλάχιστον είναι επίσης απαραίτητος μεταξύ Τζέντας και Βαγδάτης (στο Νουμπάι ούτε transit γιατί είναι μεγάλος Πειρασμός τα Ρόλεξ) και τον υπόλοιπο χρόνο ας τον μοιράσει εκείνη όπως κρίνει. (Παρίσι και τέτοια δεν έχει, ας βρουν οι Γάλλοι τη δική τους Μαρία να λύσει το τεράστιο αντικειμενικά πρόβλημά τους.)

Αποστολή της ποια θα είναι: Πολύ Απλή. Να διαδώσει την Πολυπολιτισμική Αντίληψη και την Θρησκευτική Ανοχή σ’ αυτές τις κοινωνίες. 

     Κι αν βρει χρόνο ας δουλέψει λίγο και το Πρότζεκτ της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης. Αλλά αυτό προαιρετικά, έτσι κι αλλιώς θα την επισκιάζει πάντα με τη Λάμψη του στο Ζήτημα ο πρώην πρωθυπουργός Γ. Α. Παπανδρέου.

Αν η Μαρία δεχτεί την πρόταση, μπορεί να τα καταφέρει. Εγώ την πιστεύω. Πιστεύω πολύ στις δυνατότητες που έχει να διαστρεβλώνει πραγματικότητες. Αν χρειαστεί να υψώσει τους τόνους και το δάχτυλο, ας το κάνει, για το καλό τους θα ’ναι έτσι κι αλλιώς, πρέπει να "βοηθηθούν", να "ωριμάσουν" και οι μουσουλμάνοι κάποια στιγμή.

Γι' αυτό ετοίμασα για τη Μαρία μια πρόχειρη πιθανή σκηνή του Ρόλου της, για τις πρώτες μέρες τουλάχιστον, μετά δεν ανησυχώ, θα της βγει αυθόρμητα ο χαρακτήρας της, αλλά πρέπει να τους πάρει απ' την αρχή τον αέρα. Βουίζει ήδη μες στ’ αυτιά μου η η φωνή της να τους λέει:

- «Πρέπει να ανοίξεις το πνεύμα σου Ομάρ,

κι εσύ Ζαιρέ,

κοίτα με στα μάτια,

δε σε βλέπω, που κοιτάς;

Βγάλτο τέλος πάντων αυτό απ’ τα μούτρα σου!

Λοιπόν, Ομάρ και Ζαιρέ, ακούστε με καλά,

δε θα επιτρέψουμε άλλο να σας λένε απολίτιστους.

Κατ’ αρχήν θέλω να βοηθήσετε ως εθελοντές στην ανέγερση ενός Καθεδρικού Ναού στην Κεντρική Πλατεία του Κανταχάρ.

Και φωνάξτε μου και κείνους τους 69 Ταλιμπάν που κρύβονται σε Χίλιες και Μία Σπηλιές.

Ελάτε εδώ εσείς…

Ταλιμπάν!!!!! Σε σας μιλάω, μη χαϊδολογάτε τα γένια σας,

θα σας τα βγάλω τρίχα-τρίχα…

Με το που θα πω τους ζυγούς λύσατε θα πάτε κατ' ευθείαν να ξυριστείτε...

όμως...

ακούστε με πρώτα καλά και οι 69. Θέλω να εγγυηθείτε την παραχώρηση  του οικοπέδου στο κέντρο της Καμπούλ, ώστε δίπλα στο Τζαμί να χτιστεί μια Ορθόδοξη Εκκλησία, περιμένετε… δεν τέλειωσα…. Και ακριβώς δίπλα θα γίνει το Χριστιανικό Σχολείο.

Κατανοητό σε όλους;

Αν υπάρχει η παραμικρή διαφωνία θέλω να την ακούσω τώρα.

Κανένας δεν έχει να πει τίποτα;

Πολύ καλά λοιπόν, πηγαίνετε!

Μισό λεπτό…

Πρέπει να βάλετε καλά στο μυαλό σας ότι δεν μπορεί μόνο να ζητάτε. Τζαμί στο Παρίσι, Τζαμί στη Μαδρίτη, Τζαμί στη Ρώμη σε λίγο θα ζητάτε και στα Τρίκαλα σαν το Σαράφη... Δεν έχει σημασία ποιος είναι  Σαράφης, άλλο είναι το θέμα μας τώρα. Λοιπόν, η ζωή είναι πάρε-δώσε. Θυμάστε πόσο σας κακοφάνηκε όταν η Ελβετία πριν λίγο καιρό με Δημοψήφισμα απαγόρευσε τους Μιναρέδες;

Σας παρακαλώ πολύ παιδιά, θέλω να με βοηθήσετε να τους βάλουμε τα γυαλιά. Αν σας μαλώνω κάποια στιγμή και υψώνω τους τόνους, πιστέψτε με είναι για το καλό σας. Δε θα κάνετε τώρα και σεις τα ίδια που κάνουν αυτά τα βλαχάκια τα ελβετάκια..

Περιμένετε, θα σας πω εγώ πότε μπορείτε να φύγετε...

Ένα τελευταίο κι ανοίξτε καλά τ’ αυτιά σας…

Οι ευρωπαίοι, οι αμερικανοί, γενικά οι δυτικοί έχουν λεφτά (;;;) και τους αρέσει να ταξιδεύουν. Πρέπει να εκμεταλλευτούμε κι αυτή την πηγή πόρων, είναι σπουδαία πηγή ο Τουρισμός! Λοιπόν,

Αχμέτ, εσύ που έχεις 12 ξαδέρφια στη Ρώμη,

24 στη Μαδρίτη

και 48 στο Παρίσι,

δε θες να σεβαστούν

ιταλοί, ισπανοί και γάλλοι

τον τρόπο που θέλουν να ντύνονται οι γυναίκες των ξαδέρφων σου;

Ε, αυτό ακριβώς πρέπει να κάνουμε κι εμείς εδώ με τους δυτικούς

που αποφασίζουν να επισκεφτούν τον τόπο σας.

Μπορεί το τάνγκα να είναι μόδα και να περάσει αλλά για την ώρα φοριέται πολύ στη Δύση…

Μη μου πείτε ότι και σας δε σας αρέσει να υο βλέπετε…

Για φαντάσου Αχμέτ μια γερμανίδα για παράδειγμα να σουλατσάρει στους δρόμους της Καμπούλ

με το τάνγκα της βυθισμένο μέσα στο βαυαρικό «φαράγγι» της…

Ησυχία…

ΣΚΑΣΜΟΣ!!!!

Όσοι συμφωνούν μ’ αυτό το τελευταίο να ’ρθουν από δω….

Όλοι από δω ε;;;; »

     Αυτά για μια πρώτη αρχή μετά θα τα καταφέρει και μόνη της η Μαρία, το ’χει το διαστρεβλωτικό στο αίμα, θα τα καταφέρει.

Κι ύστερα δεν είναι δύσκολοι άνθρωποι οι μουσουλμάνοι… Κατά βάθος τουλάχιστον… Κι είναι πολλοί, πάρα πολλοί, και να θέλουμε δε χωράνε όλοι στον ίδιο σάκο. Όπως και οι χριστιανοί, δεν έχουμε καμιά δουλειά στο ίδιο τσουβάλι όλοι μαζί, δεν είμαστε όλοι ίδιοι.

     Ας το προσπαθήσουμε κι αυτό. Ας αναθέσουμε αυτή την αποστολή στη Μαρία και σε όλους τους «προοδευτικούς» "συνεργάτες" της, όλους όσους με τόσο πάθος υπερασπίζονται δικαίως τα δικαιώματα των μουσουλμάνων στις απανταχού χριστιανικές χώρες.

Να εξηγήσουν όμως ένα πράμα:

Πώς συμβιβάζεται απ’ τη μία να υπηρετούν τη Νέα Τάξη Πραγμάτων που βομβαρδίζει, κυριολεκτικά με βόμβες βομβαρδίζει  Βαγδάτη, Τρίπολη, Καμπούλ κι από την άλλη όλη τους η ευαισθησία να εξαντλείται και να εστιάζεται στους μουσουλμάνους της Θράκης;

Ακόμη κι αν η κυρία Ρεπούση μπορέσει να πει κατά λέξη και κατάμουτρα στους Ταλιμπάν τα παραπάνω, θα τολμήσει να τους χλευάσει επειδή τιμούν τους νεκρούς τους. Αν οι Ταλιμπάν βλέποντας τις παρακάτω πρόσφατες φωτογραφίες από την Παλαιστίνη σηκωθούν όρθιοι και κρατήσουν Ενός Λεπτού Σιγή  στη Μνήμη των Νεκρών τους, θα σηκωθεί απαξιωτικά να φύγει όπως έκανε στις 19 Μαΐου του 2012 όταν στην Ελληνική Βουλή κρατήθηκε σιγή στη Μνήμη της Γενοκτονίας των Ποντίων;

Ποιος είναι το Αφεντικό του Παράλογου;

Ποιος έχει κάνει αυτή την Κολοσσιαία Επένδυση στο Στρεψόδικο;

Ποιος προσφέρει κάθε τόσο άφθονο υλικό για να μπορούν να «διοργανωθούν» άπειρες Εκθέσεις Φωτογραφίας με θέμα «Οικογενειακές Στιγμές»

Ακολουθεί Έκθεση Φωτογραφίας με θέμα " Οικογενειακές Στιγμές". Το υλικό προσέφεραν πλουσιοπάροχα οι κατά τ' άλλα "Υποστηρικτές του Ισλάμ"

                                                                                                        EL GRECO








3 Dec 2012


EL GRECO! “Οι Ψαλμοί του Δαυίδ ζωγραφισμένοι»


   «Μπήκε και στην Ισπανία η Τρόικα. Σήμερα ή από καιρό, πάντως σήμερα το ανακοίνωσαν. Και πάλι με μισόλογα! Μπήκε, αλλά όχι ακριβώς μπήκε, μπήκε λίγο, αλλά θα βγει αν μπει σε τάξη και αν και εφόσον… Με άλλα λόγια αυτό το κλασικό, που την ή τον πιάνεις στο κρεβάτι με παρέα και σου λέει «δεν είναι αυτό που νομίζεις»

   Η αλήθεια είναι ότι μπήκε, όσο τέλος πάντων μπήκε, αλλά διακριτικότερα σε σχέση με την «διείσδυση» στην Ελλάδα. Ίσως επειδή το «μαγαζί» είναι μεγαλύτερο και πρέπει να σεβαστούν στοιχειώδη πράματα. (4 φορές μεγαλύτερη από την Ελλάδα είναι η Ισπανία.) Ίσως απλώς τώρα που είναι αρχή και με το «ελληνικό πείραμα» δεδομένο, να κρατούν κάπως τα προσχήματα, μην υπάρξουν «λαϊκές εξεγέρσεις». (Ούτε αυτοί δεν το πιστεύουν ότι δεν πρόκειται να εξεγερθούμε. Όσο τουλάχιστον έχουμε ένα πιάτο φαγητό…) 

   Μπήκε; Δε μπήκε η Τρόικα; Όποιον κι αν ρώτησα σήμερα στην Ισπανία δεν ξέρει να μου πει με ακρίβεια πόσο ακριβώς «μπήκε»

Είπα να μην πω τίποτα για Πολιτική σήμερα. Σήμερα ειδικά νοιώθω έως Ένοχος. Σχεδόν υπεύθυνος νοιώθω. Λέω μήπως φταίω εγώ. Λέω μήπως ό,τι αγαπάω εγώ πρέπει να το φάει η Μαύρη Τρόικα.  Πρώτα την Ελλάδα μου, μετά την Ισπανία… Ευτυχώς λέω δεν αγαπάω καμιά άλλη χώρα. Έτσι τουλάχιστον όπως αυτές τις δυο.

   Είπα σήμερα να ξορκίσω το κακό που «ίσως» ή «μάλλον» ή «κάπως» μπήκε. Μ’ έναν έλληνα που αγάπησε πολύ την Ισπανία. Μ’ έναν έλληνα που όπως λέει ο Καζαντζάκης η ζωγραφική του είναι «σα να βλέπεις του Ψαλμούς του Δαυίδ Ζωγραφισμένους». Έναν έλληνα που έσπασε το Μέτρο από Δίψα να Υψωθεί, να δει τι είναι αυτό που όλοι Υπόσχονται, να δει Λίγο απ’ την Άλλη την Πολλά Υποσχόμενη Ζωή και που από δω Κάτω δε φαίνεται ούτε Πνοή της. Τί Ζωή είναι αυτή η Άλλη χωρίς Πνοή;

   Ένας Έλληνας κάποτε εδώ στην Ισπανία έσπασε το Μέτρο δεν το Έχασε σαν το Λοβέρδο και τόσους και τόσους Ομοίους του. (Κόμμα δικό του έλλειπε; Αυτό κατάλαβε απ’ την τόση δυστυχία γύρω του;)

   Είπα σήμερα να μοιραστώ ένα βίντεο, μια ωραία δουλειά για τον El Greco, (δουλειά τού φίλου χρήστη «Laika») μαζί με μια λίστα των έργων του επί ισπανικού εδάφους. Των Έργων που ζωγράφισε απ’ το 1578 (το 1577 έφτασε στην Ισπανία), έως το 1614 που πέθανε, εδώ, ανελλιπώς εδώ…

   Ώρες-ώρες σκέφτομαι, -εντελώς αυθαίρετα βεβαίως, εντελώς ανιστόρητα - αλλά βάζω με το μυαλό μου και λέω να δεις που κάτι Πάγκαλοι και Ταμήλοι της Εποχής θα τον έκαναν να πάρει τα μάτια του και να φύγει, με μαύρη πέτρα πίσω του. Ποτέ δε γύρισε.

   Μας έβαλε η Μαλάκινση στο μάτι, και θέλει σώνει και καλά να περιφέρει το Κουφάρι μας στην Πόλη. Το λίγο που μπορούμε, ας το κάνουμε. Προς τα Πάνω. Κι ας έχει κι άλλο, κι άλλο πιο Κάτω.

                                Από Σεβασμό και Μέτρο, σήμερα Γιάννης, όχι Ελ Γκρέκο.





El Greco – Τα Έργα του στα χρόνια της Ισπανίας:

1.    1578.Maria Magdalena en penitencia

2.1579.El Expolio

3.   1579.Retablo mayor Santo Domingo el Antiguo

4.   1579. Asunción de la Virgen-Retablo mayor Santo Domingo el Antiguo

5.   1579.Trinidad -- detalle del Retablo

6.   1579.Fábula

7.    1580.Cristo adorado en la cruz por la Virgen, Maria Magdalena y S.Juan

8.   1580.Cristo en la cruz

9.   1580.El caballero de la mano en el pecho

10.   1580.La Adoración del Nombre de Jesús

11.   1580.Maria Magdalena en penitencia

12.   1580.Retrato de un caballero de la casa de Leiva

13.   1580.Señora con pieles

14.   1580.Sta Verónica y la Sábana Santa

15.   1581.Martirio de San Mauricio

16.   1585.Cristo abrazado a la cruz

17.   1585.Maria Magdalena en penitencia

18.   1588.El entierro del Conde Orgaz

19.   1588.El entierro del Conde Orgaz-detalle 1

20.   1588.El entierro del Conde Orgaz-detalle 2

21.   1588.El entierro del Conde Orgaz-detalle 3

22.   1590.Julián Romero de las Azanas y su sto.patrón

23.   1590.La Agonia en el Huerto

24.   1590.La Agonia en el Huerto-detalle

25.   1590.Maria Magdalena en penitencia

26.   1590.Poeta Ercilla y Zuniga

27.   1591.Coronación de la Virgen

28.    1592.Fábula

29.   1595. San Andrés y San Francisco

30.   1595.Cristo

31.   1595.Retrato de mujer

32.   1596.Las lágrimas de San Pedro

33.   1599.San Martín y el mendigo

34.   1600.Fábula

35.   1600.Adoración de los pastores Bucarest

36.   1600.Altar de la Capilla de San José de Toledo

37.   1600.Altar de la Capilla de San José de Toledo-Cristo niño y San José

38.   1600.San Juan y San Francisco

39.   1600.Anunciacion

40.   1600.Anunciación

41.   1600.Anunciación

42.   1600.Bautismo de Cristo

43.   1600.Cristo Salvador

44.   1600.Cristo de la agonia en la cruz

45.   1600.Crucifixion

46.   1600.Resurreccion

47.   1600.Pentecostés

48.   1600.Sagrada Familia con Sta.Ana

49.   1600.Sagrada Familia – detalle

50.   1600.San Jerónimo Cardenal

51.   1600.Diego de Covarrubias

52.   1600.Antonio de Covarrubias

53.1600.Caballero joven

54.1600.Caballero mayor

55.1600.Caballero Anciano, considerado autorretrato

56.1600.Vista de Toledo

57.1600.Vista de Toledo-detalle

58.1600.Caballero Anciano, considerado autorretrato

59.1603.Retrato de su hijo Jorge Manuel Theotokopoulos

60.1603.San Bernardino

61.1604.San Juan Evangelista

62.1604.Virgen Maria

63.1605.Anunciacion

64.1605.Natividad

65.1605.Coronación de la Virgen

66.1605.San Ildefonso

67.1606.Cristo

68.1607.Cristo con la Cruz

69.1608.San Pedro y San Pablo

70.1609.Fray Hortensio Félix Paravicino

71.1609.Vista y plano de Toledo

72.1610.Concierto de angeles

73.1610.Jerónimo de Cevallos

74.1610.La Adoración de los Pastores

75.1610.Maria Magdalena en penitencia

76.   1610.La purificación del templo III-Toledo

77.1613.San Ildefonso

78.1613.Asunción-detalle

79.1613.San Pedro

80.1614.Adoración de los pastores

81.1614.Matrimonio de la Virgen

82.1614.Anunciación

83.1614.San Andrés

84.1614.San Andrés

85.1614.San Bartolomé

86.1614.San Felipe

87.1614.San Jerónimo penitente

88.1614.San Judas Tadeo

89.1614.San Lucas

90.1614.San Mateo

91.1614.San Pablo

92.1614.San Pedro

93.1614.San Simón

94.1614.Sto.Tomás

95.1614.Santiago el Mayor

96.1614.Visión del Apocalipsis por San Juan

97.1614.Laoconte