ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΗ ΒΡΟΧΗ! Προσωπικά ψίχουλα συμμετοχής στη σημερινή διαμαρτυρία.Την Σωτήρια ημέρα του Τρίτου Σωτηρίου Μνημονίου
Χθες μοιράστηκα με τους ισπανούς φίλους ένα ωραίο βίντεο της Ελλάδας μας, (όποιοι και να είμαστε αυτοί που αναφέρεται το «μας») με πλάνα παρμένα από ελικόπτερο, από ψηλά. Το πώς είναι από «χαμηλά», να μείνει μεταξύ μας, δε θα γίνουμε ρεζίλι σε ξένο κόσμο.
http://elgrecomadrid.blogspot.com.es/2012/11/el-agua-tambien-imagenes-de-grecia.html
Το μόνο που τους λέω απ’ τα «Κάτω Μυστικά μας» είναι ένα απ’ τα άρθρα του Νέου Μνημονίου που καλείται να ψηφήσει Δημοκρατικά η Βουλή μας. Αυτό που αναφέρεται στο Νερό. Αυτό που λέει ότι η πρόσβαση του ελληνικού λαού στο Νερό, θα εξαρτάται από το πόσο εκπληρώνει τις υποχρεώσεις απέναντι στους Ευρωπαϊκούς Οικονομικούς Κανόνες.
Αλήθεια, τίποτα άλλο δεν τους λέω. Όχι τόσο για να μη γίνουμε ρεζίλι στους ισπανούς αλλά περισσότερο για να μην τους τρομάξω με όσα τους περιμένουν. Γιατί μόνον ο Τρόμος θα τους μείνει, δεν είναι ότι θα είναι ενήμεροι κι έτσι θα ανατρέψουν κανέναν πεπρωμένο. Φαίνεται ότι αν δεν πάθουμε οι ίδιοι, δε μαθαίνουμε με τίποτα.
Αξίζει τον κόπο να βγει κανείς στους δρόμους σήμερα έστω και μόνο για το νερό. Το Τρίτο Μνημόνιο που ψηφίζεται σήμερα, το περιλαμβάνει και αυτό. Μου φαίνεται απ’ όλα, το φριχτότερο σενάριο. Ίσως μιλάω προσωπικά, επειδή έχω πρόβλημα εγώ με τα νεφρά και το χρειάζομαι λίγο παραπάνω. Ίσως επειδή δε μου φαίνεται καθόλου σενάριο. Είναι πρακτικές ήδη δοκιμασμένες. Στη Βολιβία πρόσφατα είχαμε τον Πόλεμου του Νερού. Αλλά που να προλάβουμε να ενημερωθούμε για όλα. Έχουμε άλλους πολέμους πιο κοντινούς και εντυπωσιακότερους.
Στη Βολιβία Ιδιωτικοποιήθηκε η Εταιρεία Νερού, ανέβασε –όπως είναι λογικό και αναμενόμενο απ’ τη «φύση» της» - τις τιμές σε επίπεδα που μόνον ελάχιστοι μπορούσαν να πληρώσουν. Το 1999, η Ιδιωτική Εταιρεία BECHTEL, με «παραίνεση» και σε συνεργασία με την Παγκόσμια Τράπεζα υπέγραψε το συμβόλαιο ιδιωτικοποίησης του Νερού με τον πρώην δικτάτορα και εν συνεχεία «εκλεγμένο» πρόεδρο της Βολιβίας Hugo Banzer. Ο Λαός μιας χώρας, δεν μπορούσε να έχει πρόσβαση στο Νερό διότι δεν πληρούσε οικονομικά κριτήρια. (Αυτό έγινε «πιλοτικά», έτσι το λένε το πείραμα τώρα, στην πόλη Cochabamba, την τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Βολιβίας.)
Κι άρχισαν να ξεσπούν επεισόδια και ταραχές, τέτοιας διάστασης που ονομάστηκε ο Πόλεμος του Νερού. Όπως λέμε ο Πόλεμος των Έξι Ημερών ή ο Πόλεμος του Ιράκ, αυτός ήταν ο Πόλεμος του Νερού.
Χιλιάδες οικογένειες βολιβιανών, διέκοψαν το σχολείο των παιδιών τους, «έκοψαν» τους γιατρούς και όλες αυτές τις πολυτέλειες διότι έπρεπε να διαλέξουν. Ή σχολείο και γιατρό, ή νερό. Όλα δε γίνονταν.
Οι διαμαρτυρίες συνεχίστηκαν. Κηρύχθηκε στρατιωτικός νόμος. Υπήρξαν θύματα και τραυματίες ώσπου η βολιβιανή κυβέρνηση αναγκάστηκε να αναστείλει το Συμβόλαιο με την Εταιρεία BECHTEL. Το 2001, η εν λόγο εταιρεία προσέφυγε στα Δικαστήρια ζητώντας αποζημιώσεις ύψους 25 εκατομμυρίων δολαρίων. Είχε προλάβει βλέπεις να κάνεις επενδύσεις, λέει, για την καλυτέρευση της ποιότητας του νερού που θα έπιναν οι βολιβιανοί, για το καλό του κοινωνικού συνόλου.
Το 2006, η BECHTEL καθώς και οι υπόλοιποι Διεθνής Συνεταίροι και Επενδυτές (γιατί ήταν Διεθνές το ενδιαφέρον να πίνουν καλύτερο νερό οι βολιβιανοί) απέσυρε τις μηνύσεις και τις προσφυγές διεκδίκησης αποζημιώσεων. Όχι επειδή συνειδητοποίησαν κάποιο λάθος τους. Επειδή οι βολιβιανοί ήταν μόνιμα σε επιφυλακή, σχεδόν μόνιμα στους δρόμους.
Επειδή δεν μπορούμε να πάμε κόντρα στη φύση μας, επειδή αν δεν πάθουμε οι ίδιοι μας είναι αδύνατον να μάθουμε απ’ τα παθήματα των άλλων κάθομαι αι σκέφτομαι εναλλακτικές. Επειδή απ’ ότι φαίνεται θα ψηφιστεί το Μνημόνιο, οι βουλευτές μας δεν έχουν τη δικιά μας ανωριμότητα, εκλεγμένοι βουλευτές είναι, πρέπει να είναι υπεύθυνοι θα ψηφίσουν ΝΑΙ στην Ιδιωτικοποίηση του Νερού, ψάχνω να βρω κι ένα δικό μας PLAN B. (Εκείνοι επειδή είναι πιο «Υπεύθυνοι», έχουν και B και C και D.)
Το μόνο που βρίσκω είναι οι Λιτανείες. Να βρέξει πολύ να μαζέψουμε νερό, να το βράσουμε και να ξεδιψάμε μια φορά τη μέρα.
Αλλά ποιος -εγώ σίγουρα όχι- ποιος μπορεί να αποκλείσει την περίπτωση μιας Κυβερνητικής Ανακοίνωσης που θα λέει: «Λόγω της επιδείνωσης της Παγκόσμιας ή της Εθνικής Οικονομίας και σε συνδυασμό με τις αυξημένες βροχοπτώσεις, το Υπουργικό Συμβούλιο αποφάσισε την επιβολή Ειδικού Φόρου Βροχής. (Συνήθως λένε για μια περίοδο 3 ετών μόνο). Η πρόθεση της Κυβέρνησης είναι η δίκαιη κατανομή των οικονομικών βαρών. Όλοι οι πολίτες αντιλαμβάνονται το πόσο βοήθησαν οι φετινές βροχές στην αύξηση των εισοδημάτων τω αγροτών. (…..) »
Το Κυβερνητικό Ανακοινωθέν μπορεί να συνεχίσει για λίγο ακόμα σε δύο άξονες: ο ένας είναι να «σπείρει» Ενοχή στους αγρότες που δεν ξεράθηκαν φέτος τα σπαρτά τους και ο δεύτερος άξονας να στρέψει τις άλλες κοινωνικές ομάδες ενάντια στους «ανάλγητους» αγρότες που δε θέλουν να φορολογηθεί η Βροχή τους.
Και μετά, άιντε πάλι στους δρόμους. Όχι για αγώνες να αποσυρθεί το βάρβαρο μέτρο. Για λιτανείες να σταματήσουν οι Βροχές.
Όλα αυτά με τη Βροχή δεν είναι ούτε Σενάρια Επιστημονικής Φαντασίας ούτε εξυπνάδες ενός εξυπνάκια. Επιχειρήθηκαν στη Βολιβία. Έχουν γίνει εκπομπές, ντοκυμαντέρ, (2003, THE CORPORATION, καναδέζικη παραγωγή) και μια ωραία ταινία της ισπανίδας Icíar Bollaín, με τίτλο «TAMBIÉN LA LLUVIA» (ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΗ ΒΡΟΧΗ).
Στη Βολιβία επιχείρησαν να φορολογήσουν τη Βροχή. Αλλά δεν ολοκληρώθηκε το Σχέδιο, έμεινε «πιλοτικό» γιατί ο Λαός αντιστάθηκε. Ήταν η τελευταία Ιδιωτικοποίηση. Όλα τ’ άλλα τα είχαν είδη ιδιωτικοποιηθεί: πετρέλαια, αεροπορικές εταιρείες, ηλεκτρική ενέργεια, τηλεπικοινωνίες… Όταν δίψασαν μόνον αντιστάθηκαν.
Ας το δω θετικά. Φαίνεται ότι είμαστε κοντά στην Αντίσταση.
Στους ισπανούς χθες έγραψα μόνο για το νερό. Κι άφησα ν’ απολαύσουν το ωραίο βίντεο που δείχνει τις Ομορφιές της Ελλάδας από Ψηλά. Από ψηλά φαίνονται όλα ωραία. Αυτή την εικόνα της Ελλάδας μας θέλω να κρατήσουν. Τα ίδια δεν κάνουμε και στα μνήματα των δικών μας; Μια φωτογραφία ωραία βάζουμε, όχι έτσι όπως τους κατάντησε ο Χρόνος ο Καρκίνος και η Αιμοκάθαρση.
Υ.Γ.: Ώρες-ώρες δε θέλω να εμβαθύνω στην αναζήτηση των αιτιών της παρακμής και των δεινών μας. Δε θέλω να πάω πίσω στις «χωματερές», στην αποβιομηχανοποίηση της χώρας ακόμα πιο πίσω στο ένα και στο άλλο λάθος μας…
Λέω να ρίξω όλο το φταίξιμο στον Πάολο Κοέλιο και στον Αλχημιστή του. Απ’ την ώρα που είπε εκείνη τη «Μεγάλη Φιλοσοφία» του, (φιλοσοφία της παντόφλας κατά τη γνώμη μου) αράξαμε. Αράξαμε και περιμένουμε. Περιμένουμε το Σύμπαν να Συνωμοτήσει για να Πραγματοποιηθεί αυτό που εμείς επιθυμούμε. Άλλη δουλειά δεν είχε το Σύμπαν. (Το έρμο, που πρέπει να κινείται συνέχεια γιατί ό,τι δεν κινείται πεθαίνει.) Και μεις αραγμένοι.
Κι άιντε να πω ότι θα βρει χρόνο το Σύμπαν ν’ ασχοληθεί μαζί μας. Τι ακριβώς πρέπει να κάνει του είπαμε; Ξέρουμε τι ακριβώς Επιθυμούμε για να ’χει και το Σύμπαν έναν μπούσουλα στη Συνωμοσία του;
Δεν πάει στο διάολο λέω εγώ κι ο Κοέλιο! Τώρα ξέρω, αυτός μας κατέστρεψε!
Μαδρίτη
ΕΛ ΓΚΡΕΚΟ
No comments:
Post a Comment