ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ.
Σάββατο βράδυ 3 Νοεμβρίου. Είδαμε την προτελευταία παράσταση της Μήδειας από το Ballet Nacional de España. Στο Teatro de la Zarzuela.
5 Νοεμβρίου σήμερα.
Δύο μέρες μετά, είμαι ακόμα εκεί στο Θέατρο Zarzuela.
Χρόνια ακούω και διαβάζω για μυθικές παραστάσεις. Από προχθές, έχω κι εγώ κάτι Μυθικό να θυμάμαι και να διηγούμαι.
Άλλο βιογραφικό μετά απ' αυτή τη Μήδεια!
Επί 20 λεπτά, 1246 θεατές, -ούτε μια θέση δεν υπήρχε κενή- 1246 θεατές όρθιοι φώναζαν «ΜΠΡΑΒΟ».
Δεν ξεγελιούνται εύκολα 1246 θεατές.
Μη βγάζουμε συμπεράσματα απ’ το πώς ξεγελιούνται τόσα εκατομμύρια κάθε που πάνε να ψηφίσουν.
Στις Εκλογές δεν είναι το ίδιο.
Στις Εκλογές
ο θεατής γίνεται πρωταγωνιστής,
εκεί είναι που την πατάει.
Μας πάει καλύτερα του θεατή ο ρόλος.
Στη Σκηνή μη μας βγάλουν μόνο,
στην καρέκλα του θεατή δεν μας ξεγελάει κανένας.
Έκλαψα σ' αυτή τη Μήδεια.
Και στη στιγμή που έκαναν Έρωτα,
-Μήδεια και Ιάσωνας-
και στη στιγμή που
-ΕΚΤΟΣ χορογραφίας απ’ ό,τι ανακάλυψα-
η LOLA GRECO (σύμπτωση το επίθετο της χορεύτριας-Μήδειας)
άρπαξε με τα δόντια σα λυσσασμένο σκυλί το φόρεμα που αποφάσισε να δηλητηριάσει και το έσυρε εκτός σκηνής.
Δαιμόνιο είχε μπει μέσα της και την έκανε τη χορογραφία "καινούρια"
ζωή πραγματική την έκανε.
Ποιος σοβαρός χορογράφος θα «βάλει χέρι» στον άνθρωπο που πάει τη χορογραφία του «παραπέρα»;
Κάτι μπήκε μέσα της και τα 'κανε όλα ΕΝΑ:
Ηθοποιό και Χορεύτρια και Ρόλο...
20 λεπτά χειροκροτούσαμε εμείς,
20 λεπτά έκλαιγε η Lola γιατί ήξερε ότι είχε γίνει «κάτι»
που θα μείνει Αβάφτιστο κι Αξέχαστο.
1246 άνθρωποι βάζαμε στο βιογραφικό μας κάτι Μοναδικό.
Έκανε έρωτα επί Σκηνής με τον Ιάσω(ο)να σα Μυστικό,
μπροστά στα Μάτια μας αλλά ήταν το Μυστικό τους,
όπως ακριβώς πρέπει να είναι ο Έρωτας: Μυστικό
Ήταν τόσο δικό τους αυτό που γίνονταν στη Σκηνή
που ένοιωθα ματάκιας,
ανάμεσα σ' άλλους 1200 τόσους ακόμα ματάκηδες,
διεστραμμένοι ματάκηδες της κλειδαρότρυπας κι αυτοί.
Ματάκηδες του Μοναδικού όλοι μας αυτό το βράδυ!
Έκανε Έρωτα η Μήδεια με την Ελπίδα στο Στόμα,
την Ελπίδα πως κάτι μπορεί να γίνει έστω και τελευταία στιγμή
κάτι,
όπως στις ταινίες
και να 'ρθουν τα πάνω-κάτω,
και ν' ανατραπούν και Δεδομένα και Πεπρωμένα,
και να μη χρειαστεί να κάνει αυτό που η Μοίρα Έγραψε
να 'χει ένα όνομα που κανένας δε θέλει να δώσει στα παιδιά του.
Μήδεια!
Ποιος να βαφτίσει το παιδί του Μήδεια;
Συμβαίνει και σε Ανθρώπους και σε Λαούς
να θέλουν και να μη Μπορούν να δραπετεύσουν
απ' το Πεπρωμένο Απόφαση να πάρουν υπό το καθεστώς Θυμού.
Από μακριά αγναντεύω την Ελλάδα, απ' την Ισπανία
και με παρηγορεί η ιδέα πως η απόσταση ίσως να θολώνει τη θέα
Άλλα Αντί Άλλων να βλέπω
να κάνω λάθος όταν περνάει απ' το μυαλό μου που και που
Μήδεια-Πατρίδα.
Γιατί είναι Θυμωμένη.
Σαν τη LOLA GRECO, δεν το δείχνει,
ούτε που το φαντάστηκε ο Ιάσω(ο)νας...
έμπαινε μέσα της
εκείνη ευτυχής του άνοιγε τα πόδια
κοντανάσαινε
έκλεινε τα πόδια κεφαλοκλείδωμα
ούτε που τη φαντάστηκε ο Ιάσω(ο)νας τέτοια Ανατροπή.
Πάλονταν πάνω της και κάθε τόσο τον έπνιγαν τσουνάμι οι οργασμοί της
πού να το φανταστεί ότι ανάμεσα σε δύο οργασμούς κρύβεται η Προδοσία
γέφυρα ο Πόθος για να περάσει η Διαστροφή ντυμένη Εκδίκηση.
Συμβαίνουν αυτά,
και σε ανθρώπους και σε λαούς.
Σε ερωτευμένους και σε απελπισμένους
όλα μπορούν να συμβούν.
Η παράσταση που είδαμε ανέβηκε για πρώτη φορά πέρυσι (2011).
Λόγω της φήμης που άφησε πίσω της αλλά νομίζω και λόγω Συλλογικής Ανάγκης για το Ωραίο, φέτος την επανέλαβαν έχοντας καλλιτέχνιδα «καλεσμένη», εκτός ομάδος του Εθνικού Μπαλέτου της Ισπανίας: Την Lola Greco.
Η μουσική γράφτηκε πέρυσι ειδικά γι’ αυτή την παράσταση από τον Manolo Sanlúcar. Και παίζεται ζωντανά από την Ορχήστρα της Αυτονομίας της Μαδρίτης, κάθε βράδυ, εκεί, προσπαθώντας να συντονιστούν ζωντανά στο ρυθμό της Εκδίκησης ένα σωρό άνθρωποι.
Η χορογραφία από τον José Granero είναι απόδειξη ότι το Φλαμένκο δεν είναι είδος τουριστικό, φολκλόρ, «χρώμα» τοπικό για εμπειρία μιας φοράς.
Το Φλαμένκο είναι τρόπος να ερωτεύεσαι.
Η Μήδεια επίσης.
Ή τρόπος να εκδικείσαι.
(Η Frances Makil Ignacio στη Μήδεια σε Σκηνοθεσία του Anton Juan)
Υπάρχει όμως κι άλλος, εκείνς που πρότεινε η Κική. (Δημουλά.)
Όταν τη ρώτησαν κάποια στιγμή περί Προδοσίας και Εκδίκησης είπε:
«Δεν μπορούμε να σκοτώσουμε όλοι τα παιδιά μας για να τιμωρήσουμε τον προδότη. Εγώ ως Προδοσία έχω συλλάβει την καλύτερη μορφή, να πάψεις ν’ αγαπάς κάποιον που αγαπάς χωρίς να το ξέρει.»
Χωρίς να το ξέρει.
Το Μυστικός μας.
Πολιτικά πια μιλώντας,
Το Μυστικό μας... στην κατάλληλη στιγμή...
Ενώ οι πολιτικοί μας νομίζουν ότι πάλι μας φέραν βόλτα
ότι ανοίξαμε πόδια και τσέπες και κοντανασαίνουμε και τους αφήσαμε πάλι να πάλονται πάνω μας...
Black Out και...
Και δε θα είναι Διαστροφή.
Απονομή Δικαιοσύνης θα το πουν.
Υ.Γ. Λίγα λεπτά από την περσινή Μήδεια. Το συγκεκριμένο απόσπασμα έχει 4 ενότητες:
Πίκρα
Συνεννόηση
Ασυνεννοησία
Έλξη!
Ίδια παράσταση με άλλους συντελεστές.
Όσο μπορεί να είναι ίδια μια παράσταση όταν αλλάζουν οι Ψυχές.
Σάββατο βράδυ 3 Νοεμβρίου. Είδαμε την προτελευταία παράσταση της Μήδειας από το Ballet Nacional de España. Στο Teatro de la Zarzuela.
5 Νοεμβρίου σήμερα.
Δύο μέρες μετά, είμαι ακόμα εκεί στο Θέατρο Zarzuela.
Χρόνια ακούω και διαβάζω για μυθικές παραστάσεις. Από προχθές, έχω κι εγώ κάτι Μυθικό να θυμάμαι και να διηγούμαι.
Άλλο βιογραφικό μετά απ' αυτή τη Μήδεια!
Επί 20 λεπτά, 1246 θεατές, -ούτε μια θέση δεν υπήρχε κενή- 1246 θεατές όρθιοι φώναζαν «ΜΠΡΑΒΟ».
Δεν ξεγελιούνται εύκολα 1246 θεατές.
Μη βγάζουμε συμπεράσματα απ’ το πώς ξεγελιούνται τόσα εκατομμύρια κάθε που πάνε να ψηφίσουν.
Στις Εκλογές δεν είναι το ίδιο.
Στις Εκλογές
ο θεατής γίνεται πρωταγωνιστής,
εκεί είναι που την πατάει.
Μας πάει καλύτερα του θεατή ο ρόλος.
Στη Σκηνή μη μας βγάλουν μόνο,
στην καρέκλα του θεατή δεν μας ξεγελάει κανένας.
Έκλαψα σ' αυτή τη Μήδεια.
Και στη στιγμή που έκαναν Έρωτα,
-Μήδεια και Ιάσωνας-
και στη στιγμή που
-ΕΚΤΟΣ χορογραφίας απ’ ό,τι ανακάλυψα-
η LOLA GRECO (σύμπτωση το επίθετο της χορεύτριας-Μήδειας)
άρπαξε με τα δόντια σα λυσσασμένο σκυλί το φόρεμα που αποφάσισε να δηλητηριάσει και το έσυρε εκτός σκηνής.
Δαιμόνιο είχε μπει μέσα της και την έκανε τη χορογραφία "καινούρια"
ζωή πραγματική την έκανε.
Ποιος σοβαρός χορογράφος θα «βάλει χέρι» στον άνθρωπο που πάει τη χορογραφία του «παραπέρα»;
Κάτι μπήκε μέσα της και τα 'κανε όλα ΕΝΑ:
Ηθοποιό και Χορεύτρια και Ρόλο...
20 λεπτά χειροκροτούσαμε εμείς,
20 λεπτά έκλαιγε η Lola γιατί ήξερε ότι είχε γίνει «κάτι»
που θα μείνει Αβάφτιστο κι Αξέχαστο.
1246 άνθρωποι βάζαμε στο βιογραφικό μας κάτι Μοναδικό.
Έκανε έρωτα επί Σκηνής με τον Ιάσω(ο)να σα Μυστικό,
μπροστά στα Μάτια μας αλλά ήταν το Μυστικό τους,
όπως ακριβώς πρέπει να είναι ο Έρωτας: Μυστικό
Ήταν τόσο δικό τους αυτό που γίνονταν στη Σκηνή
που ένοιωθα ματάκιας,
ανάμεσα σ' άλλους 1200 τόσους ακόμα ματάκηδες,
διεστραμμένοι ματάκηδες της κλειδαρότρυπας κι αυτοί.
Ματάκηδες του Μοναδικού όλοι μας αυτό το βράδυ!
Έκανε Έρωτα η Μήδεια με την Ελπίδα στο Στόμα,
την Ελπίδα πως κάτι μπορεί να γίνει έστω και τελευταία στιγμή
κάτι,
όπως στις ταινίες
και να 'ρθουν τα πάνω-κάτω,
και ν' ανατραπούν και Δεδομένα και Πεπρωμένα,
και να μη χρειαστεί να κάνει αυτό που η Μοίρα Έγραψε
να 'χει ένα όνομα που κανένας δε θέλει να δώσει στα παιδιά του.
Μήδεια!
Ποιος να βαφτίσει το παιδί του Μήδεια;
Συμβαίνει και σε Ανθρώπους και σε Λαούς
να θέλουν και να μη Μπορούν να δραπετεύσουν
απ' το Πεπρωμένο Απόφαση να πάρουν υπό το καθεστώς Θυμού.
Από μακριά αγναντεύω την Ελλάδα, απ' την Ισπανία
και με παρηγορεί η ιδέα πως η απόσταση ίσως να θολώνει τη θέα
Άλλα Αντί Άλλων να βλέπω
να κάνω λάθος όταν περνάει απ' το μυαλό μου που και που
Μήδεια-Πατρίδα.
Γιατί είναι Θυμωμένη.
Σαν τη LOLA GRECO, δεν το δείχνει,
ούτε που το φαντάστηκε ο Ιάσω(ο)νας...
έμπαινε μέσα της
εκείνη ευτυχής του άνοιγε τα πόδια
κοντανάσαινε
έκλεινε τα πόδια κεφαλοκλείδωμα
ούτε που τη φαντάστηκε ο Ιάσω(ο)νας τέτοια Ανατροπή.
Πάλονταν πάνω της και κάθε τόσο τον έπνιγαν τσουνάμι οι οργασμοί της
πού να το φανταστεί ότι ανάμεσα σε δύο οργασμούς κρύβεται η Προδοσία
γέφυρα ο Πόθος για να περάσει η Διαστροφή ντυμένη Εκδίκηση.
Συμβαίνουν αυτά,
και σε ανθρώπους και σε λαούς.
Σε ερωτευμένους και σε απελπισμένους
όλα μπορούν να συμβούν.
Η παράσταση που είδαμε ανέβηκε για πρώτη φορά πέρυσι (2011).
Λόγω της φήμης που άφησε πίσω της αλλά νομίζω και λόγω Συλλογικής Ανάγκης για το Ωραίο, φέτος την επανέλαβαν έχοντας καλλιτέχνιδα «καλεσμένη», εκτός ομάδος του Εθνικού Μπαλέτου της Ισπανίας: Την Lola Greco.
Η μουσική γράφτηκε πέρυσι ειδικά γι’ αυτή την παράσταση από τον Manolo Sanlúcar. Και παίζεται ζωντανά από την Ορχήστρα της Αυτονομίας της Μαδρίτης, κάθε βράδυ, εκεί, προσπαθώντας να συντονιστούν ζωντανά στο ρυθμό της Εκδίκησης ένα σωρό άνθρωποι.
Η χορογραφία από τον José Granero είναι απόδειξη ότι το Φλαμένκο δεν είναι είδος τουριστικό, φολκλόρ, «χρώμα» τοπικό για εμπειρία μιας φοράς.
Το Φλαμένκο είναι τρόπος να ερωτεύεσαι.
Η Μήδεια επίσης.
Ή τρόπος να εκδικείσαι.
Υπάρχει όμως κι άλλος, εκείνς που πρότεινε η Κική. (Δημουλά.)
Όταν τη ρώτησαν κάποια στιγμή περί Προδοσίας και Εκδίκησης είπε:
«Δεν μπορούμε να σκοτώσουμε όλοι τα παιδιά μας για να τιμωρήσουμε τον προδότη. Εγώ ως Προδοσία έχω συλλάβει την καλύτερη μορφή, να πάψεις ν’ αγαπάς κάποιον που αγαπάς χωρίς να το ξέρει.»
Χωρίς να το ξέρει.
Το Μυστικός μας.
Πολιτικά πια μιλώντας,
Το Μυστικό μας... στην κατάλληλη στιγμή...
Ενώ οι πολιτικοί μας νομίζουν ότι πάλι μας φέραν βόλτα
ότι ανοίξαμε πόδια και τσέπες και κοντανασαίνουμε και τους αφήσαμε πάλι να πάλονται πάνω μας...
Black Out και...
Και δε θα είναι Διαστροφή.
Απονομή Δικαιοσύνης θα το πουν.
Υ.Γ. Λίγα λεπτά από την περσινή Μήδεια. Το συγκεκριμένο απόσπασμα έχει 4 ενότητες:
Πίκρα
Συνεννόηση
Ασυνεννοησία
Έλξη!
Ίδια παράσταση με άλλους συντελεστές.
Όσο μπορεί να είναι ίδια μια παράσταση όταν αλλάζουν οι Ψυχές.
Υ.Γ.: (14-2-2014, Του των Ερωτευμένων.)
Όλα καλά. Και τα ροζ, και τα τρυφερά.
Όμως είναι κι ο Άλλος ο Έρωτας.
Μην πούμε κι ότι δεν ερωτεύτηκε η Μήδεια...
El Greco
Όλα καλά. Και τα ροζ, και τα τρυφερά.
Όμως είναι κι ο Άλλος ο Έρωτας.
Μην πούμε κι ότι δεν ερωτεύτηκε η Μήδεια...
El Greco
No comments:
Post a Comment