ΜΠΑΤΑΡΙΑ

     Σάββατο απόγευμα, ήπιαμε και καφέ μετά το φαΐ κι άνοιξα  τον υπολογιστή. Ας πούμε να δω τα νέα, να πάρω λίγο τη δόση μου.

     Για κάποιο λόγο, νομίζω από τσίπα απέναντι στο εαυτό μου θυμήθηκα ένα παλιό τραγούδι του Άσιμου, τη «ΜΠΑΤΑΡΙΑ». Σ’ αυτό το τραγούδι του ποίημα μεταξύ άλλων πολλών προφητικών λέει και:

«δεν θέλω ενημέρωση, τροφή και διασκέδαση γουστάρω ελευθερία.»

Ολόκληρο πάει έτσι:


"Εκπορνεύεσαι κουρέλι στην μπορντελοκοινωνία,
ξεπουλάς και την ψυχή σου για την υπεραφθονία,
στην καρδιά σου βάλαν φρένα, το μυαλό σου παίρνει βύσμα
για χιλιάδες σαν εσένα θα αρκέσει μια πρίζα.

Κι η πνευμονοκονίαση, κι η πνευμονοκονίαση
κι αυτή θα έχει πάψει
ρομποτανθρωπομήχανση και ξυπνοπνευματύπνωση
και χρυσωμένο χάπι.

Θα είσαι με μπαταρία
να εκτελείς εργασία
με σούπερ ενημέρωση, τροφή και διασκέδαση
θα πλέεις σ' ευφορία.

Θα είσαι με μπαταρία
να εκτελείς εργασία
με σούπερ ενημέρωση, τροφή και διασκέδαση
θα πλέεις σ' ευφορία.

Για κοιτάξτε με σακάτη
ένα έχω μόνο μάτι
μου ρουφήξατε το αίμα
μα ανυπόκριτο έχω βλέμμα.

Αποφασισμένος πάντα
στην προσωπικιά μου μπάντα
την ψυχή μου δεν πουλάω
και το δρόμο μου τραβάω.

Την πνευμονοκονίαση, την πνευμονοκονίαση
εγώ τη συζητάω
ρομποτανθρωπομήχανιση και ξυπνοπνευματύπνωση
δεν θέλω να την φάω.

Ξερνάω τη μπαταρία
δεν εκτελώ εργασία
δεν θέλω ενημέρωση, τροφή και διασκέδαση
γουστάρω ελευθερία.

Ξερνάω τη μπαταρία
δεν εκτελώ εργασία
δεν θέλω ενημέρωση, κορσέ και διασκέδαση
γουστάρω ελευθερία".

Απ’ το 1979 προειδοποιεί ο έρμο, δεν μπορούμε τώρα να κάνουμε τις παρθένες, ότι δεν ξέραμε.

    Παρότι μου 'ρθε στο μυαλό το συγκεκριμένο τραγούδι, δεν έκλεισα το υπολογιστή. (Ίσως υποσυνείδητα πιστεύω ότι ο Άσιμος με δικαιολογεί, έχει κατανόηση σε κάθε είδους έξη. Ο καθένας τη δικιά του.)

     Συνέχισα με το «ποντίκι» στην οθόνη και πιάστηκα στη φάκα. Είδηση ισπανική παγκόσμιας ακουστικής. Αλλά έτσι όπως γίναμε κι όπως τρέχουν τα πράματα, είδηση διάρκειας μιας ώρας.

«Πέθανε και το τέταρτο 17χρονο κορίτσι απ’ όσα ποδοπατήθηκαν στο Μεγάλο Πάρτι για το Χάλαουιν στη Μαδρίτη.»

Κατ’ αρχήν τί δουλειά έχει το Χάλαουιν στη Μαδρίτη;

Δε βρίσκω απάντηση και προχωρώ. Με το ποντίκι μου καβάλα πάω παρακάτω.

«Εκλογές στην Καταλονία.»

Πάω ένα Μπλογκ πιο κάτω, «ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ»

     Έχω την αίσθηση, τη βεβαιότητα έχω ότι είναι μάταιη η προσπάθεια να είμαστε ενήμεροι. Τόνοι ειδησιογραφίας. Ωκεανοί απόψεων. Οροσειρές τα Blogs και τα Sides. Τείχη ανυπέρβλητα κάθε φορά οι «Ημερομηνίες». Λες και θα σταματήσει ο Χρόνος να τρέχει πιο γρήγορα απ’ όσο τρέχει.

6 και 7 Νοεμβρίου ΠΡΕΠΕΙ να ψηφιστούν τα Νέα Μέτρα στην Ελλάδα.

6 Νοεμβρίου διεξάγονται οι αμερικανικές εκλογές. (Αμήν και πότε! Μήπως μάθουμε κι εμείς το ριζικό μας αν όντος «ΟΛΑ» μπήκαν σε ελεγχόμενη ψύξη για να μην επηρεαστεί η Dorothy κι ο Jonathan ας πούμε δυο μέσοι αμερικανοί πολίτες.)

25 Νοεμβρίου διεξάγονται οι εκλογές στην Καταλονία. Το διακύβευμα είναι ΝΑ ΤΕΘΕΙ ή να ΜΗΝ ΤΕΘΕΙ ζήτημα ανεξαρτησίας της από την Ισπανία.

Αν ΤΕΘΕΙ, η Χώρα των Βάσκων θα μείνει με σταυρωμένα τα χέρια;

Και η Γαλικία;

Ή μήπως θα μείνει η Ισπανία; Ήδη οι Καταλανοί προειδοποιήθηκαν δια του «πλέον επισήμου στόματος» του «κυρίου» Μπαρόζο. «Αν οι Καταλονία επιλέξει-επιδιώξει Ανεξαρτησία, δεν θα ανήκει πλέον στη «Μεγάλη Ευρωπαϊκή Οικογένεια» ούτε στην «Ασφάλεια του Ευρώ». (Όλα αυτά βέβαια τα είπε «με την καλή έννοια», καμία πρόθεση δεν έχει να ανακατευτεί. Απλώς ήθελε να ενημερώσει για τη συνέπεια της ψήφου για να μη λένε μετά «Α γιατί δε μας το είπατε;») 

Και η Ιταλία με το Βορά και το Νότο της σαν το Χοντρό και το Λιγνό;

Και το Βέλγιο με τόσες διαφορές στην απόχρωση του ξανθού «μελί» της Κρυστάλ Κολόρ;

Και η Κρήτη;

Και η Θράκη;

     Παρά τις προειδοποιήσεις τού Άσιμου, το βιολί μου εγώ, συνεχίζω να "ενημερώνομαι" και πέφτω πάντα πάνω σε «τρομερές», σε «καταληκτικές», Ημερομηνίες Ορόσημο.

     Μία μου λείπει μόνο. Των νέων εκλογών στην Ελλάδα. Η Ελλάδα δεν ξέρει ακόμα την ακριβή ημερομηνία της διεξαγωγής των επόμενων εκλογών της. Θα τις κάνει Τέλος του 2012 ή αρχές τού '13. Δεν της το μαρτυράνε τα αδέρφια της, αυτά της Μεγάλης Ευρωπαϊκής Οικογένεια και ούτε η Θεία της απ’ το Σικάγο της λέει ακόμα τίποτα ξεκάθαρο.

     Λες και δε φτάνουν όλες αυτές οι προσδιορισμένες και μη προσδιορισμένες «Ημερομηνίες Ορόσημο», έχουμε να ετοιμαστούμε και για το Τέλος του Κόσμου που θα «Διεξαχθεί» στις 21 Δεκεμβρίου. (Εκτός κι αν τρελάθηκαν κι οι Μάγια σε καμιά προσπάθεια τους να είναι Ανταγωνιστικοί σε σχέση με τους Ίνκας κι άρχισαν να λένε ακατάληπτα κι αυτοί.)

     Δε θα αναφέρω άλλες Ημερομηνίες γιατί μπορεί να μας πάνε καροτσάκι μέχρι τις γερμανικές εκλογές τον Οκτώβριο του 2013.

Άσε που μπορεί να μη γίνει και τίποτα από τα παραπάνω. Ούτε Εκλογές, ούτε καν το Τέλος του Κόσμου. Πρώτη φορά θα είναι που θα ματαιωθούν και Εκλογές και Κόσμος.

     Κάθομαι κι ενημερώνομαι. Ανακρίβεια δε μου ξεφεύγει. Ούτε ένα ψέμα δεν έχω αφήσει χωρίς αρχειοθέτηση στο μυαλό μου.

«Αυτό θέλει ο άνθρωπος;» αναρωτιέμαι.

Και πού με βοήθησε σαββατιάτικα που έμαθα τα νέα, ότι πέθανε ένα κορίτσι 17 χρονών και δε θα μάθει ποτέ τα νέα τής δικής του ζωής. Ολόκληρης κιόλας, σχεδόν ολόκληρης ζωής νέα μπροστά του.

     Αυτό θέλει ο άνθρωπος για να ’ναι χαρούμενος; Χαρούμενος μόνο θέλει να ’ναι, αυτό νομίζω. Κι ας μη μάθει ποτέ σαν τη 17χρονη , αν ο Ομπάμα κέρδισε τελικά στο νήμα ή όχι. Μιλάω αποκλειστικά για Ανθρώπους, όχι για τους «κλώνους» που προέκυψαν απ’ αυτόν, για υπ-ανθρώπους, παλια-νθρώπους,  ανθρωποειδή, ανθρωπόμορφα κτλ.

Να είναι χαρούμενος όχι ενημερωμένος θέλει ο Άνθρωπος αλλά συνέχεια το ξεχνάει. Δεν ξέρω τι του ρίχνουνε στηνΚόκα-Κόλα και το ξεχνάει.

Κι όχι ότι είναι ευκολότερο να 'σαι χαρούμνος αλλά για κάποιο λόγο λες πάντα «είναι μέσα στις δυνατότητές μου, το ’χω» λες. «Τί χρειάζομαι για να ’μαι καλά, μια δουλειά, έναν Άνθρωπο να μ’ αγαπάει, αν συμπέσει και με τον Άνθρωπο που Μπορώ ν’ αγαπήσω εγώ ακόμα καλύτερα, μερικούς φίλους, κανένα γλέντι, καμιά εκδρομή και την Ησυχία μου». Αυτά πάνω κάτω θέλει ο Άνθρωπος μαζί με τα παράγωγά τους, τους «κλώνους» τους, λίγο κρασί λίγο θάλασσα…

     Αμ έλα που μόνον γι’ αυτά δεν προσπαθούμε πια. Μας τρέλαναν. Τρελαθήκαμε. Να καταλάβουμε Δείκτες Ντάουν Τζόουνς, να καταλάβουμε Δηλώσεις Αξιωματούχων και να τις Ερμηνεύσουμε από πάνω, να Καταλάβουμε το ελάχιστο εκατοστό Ελευθερίας που δεν υπερασπίστηκε ο σύντροφός μας, να καταβάλουμε φόρους, να καταβάλουμε υπερπροσπάθεια να είμαστε «ανταγωνιστικοί» με ό,τι μπορεί να σημαίνει για τον καθένα αυτό… Μέχρι να Καταλάβουμε και να Καταβάλουμε τα πάντα εκτός από αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε πάει η Ζωή, πέρασε, έγινε είδηση μπαγιάτικη.

     Η μόνη Είδηση που θα ’πρεπε να μας καίει είναι: ποιος είμαι εγώ και τί θέλω. Κι ο μόνος τρόπος να φτάσουνε τα Νέα, είναι δίπλα σε άλλον Άνθρωπο. Αλλιώς, αλλιώς άστα να πάνε. Γιατί δεν είναι ποντίκι το Εγώ μας, Άλογο Κούρσας είναι και μάλιστα χρώματος πράσινου.

     Ωραίο ήταν το Σάββατο και οι καφέδες με την Αλάιτζ κι αυτά μ’ έκανε να σκεφτώ. Γιατί αν συνεχίσω να εξαρτώ τη χαρά μου από το πόσο αριστερός ξύπνησε σήμερα ο κύριος Κουβέλης, πόσο ΠΑΣΟΚ κυλάει στο αίμα του κυρίου Σαμαρά, και πόσο Αίμα και Τιμή έχουν απομείνει στον κύριο Βενιζέλο, μόνο καφέδες παρηγοριάς θα πίνω.

Υ.Γ.: Αν δεν υπάρχει Σύντροφος να λειτουργήσει ως Καθρέφτης, ψάξτε καλά, μπαούλα παλιά, συρτάρια κλειδωμένα, κάτω απ' το χαλί μήπως είναι τσαλαπατημένη η Τσίπα μας. Τσίπα απέναντι στον εαυτό μας τουλάχιστον. Το οφείλουμε στον εαυτό μας. Ούτε σ' αυτό είχε άδικο ο Καβάφης όταν στον εαυτό του έλεγε: «κι αν δεν μπορείς να κάνεις τη ζωή σου όπως τη θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον, μην την εξευτελίζεις…»

                                                                                                     EL GRECO