Ο "ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΗΣ" ΚΑΡΑΒΟΛΙΑΣ ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟ.
     

     Να το τελευταίο έξοχο βιβλίο που διάβασα. Το «Είναι ο Καπιταλισμός Ηλίθιε» του Νίκου Μπογιόπουλου. Μου το χάρισαν 4 τουρίστες που έγιναν αγαπημένοι φίλοι. Κομμουνιστές. Ναι, και οι κομμουνιστές ταξιδεύουν και καλά κάνουν. Αυτά τα εύκολα τσιτάτα, «αριστεροί με δεξιές τσέπες» δεν μπορούν να ισοπεδώσουν τα πάντα. 

     Γιατί κάποιος που πιστεύει στον κομμουνισμό, δηλαδή στη δημιουργία συνθηκών ΟΛΟΙ να Απολαμβάνουν Αγαθά, πρέπει να μην απολαμβάνει τίποτα μέχρι να ‘ρθει η μέρα που θα μπορούν να το κάνουν όλοι; 

     Τί πρρέπει δηλαδή, να κλειστούν σε καπηλειό υπέροχοι άνθρωποι σαν την Αλέκα (σύμπτωση) τον Δημήτρη, την Τερέσα και τον Βαγγέλη και να 'χουμε αμολάτο να ταξιδεύει στο εξωτερικό τον βουλευτή Τρικάλων Ταμήλο;

     Είναι πιο λογική η στάση κάποιου που ενώ παίρνει σύνταξη ΟΓΑ 300 ευρώ ψηφίζει δεξιά για να μην έρθουν οι κομμουνιστές και του πάρουν τί; 

     Ή είναι φυσιολογικότερο αυτό που ακούω σε κάθε γκρουπ 20 χρόνια τώρα, πάντα, ειδικά εδώ στην Ισπανία, όλο και κάποιος να πετιέται μόλις δει κανένα κτίριο (σαν της πλειοψηφίας των Αθηνών),  κανένα που δεν είναι Νεοκλασικό ή και άσχημο να το πω, πάντα κάποιος, που δεν είναι ούτε κομμουνιστής ούτε δεξιός, συνήθως είναι κάπου στο κέντρο και ξέρουμε όλοι ποιοι είναι στο κέντρο, πάντα μες στο λεωφορείο κάποιος ανακράζει συνήθως μασώντας: «αυτά τα άσχημα τα κτίρια κύριε Γιάννη, εργατικές πολυκατοικίες είναι;» Θεωρώντας δεδομένο ότι η πλέμπα δεν έχει αισθητική. Στο ο,τιδήποτε δεν τους αρέσει τοποθετούν , φαντάζονται μέσα εργάτες. 

     Δεν είμαστε καλά κι αυτό φαίνεται όλο και πιο καθαρά τελευταία. Μας ζητούν πάλι να πανηγυρίσουμε όπως τότε, μετά το Καστελόριζο που μας ανακοίνωνε ο Γόνος (όχι καλαμαριού) το Μεγάλο Νέο της Σωτηρίας. 

     Άλλοι μας ζητούν να είμαστε «χαλαροί» και να νιώσουμε ως μαγκιά την χυδαία απλοϊκότητα «πηδημάτων» διαννόησης, 

ή το θράσος αμόρφωτων βουλευτών να ζητούν ανταλλάγματα για τη συμμετοχή τους σε επιτροπές,

 ή η πλήρης ξευτίλα του να μην υπάρχουν Θεσμοί και Κριτήρια, Ασφαλιστικές Δικλείδες ώστε τέτοιοι άνθρωποι όχι απλώς σε Επιτροπές της Βουλής να μην συμμετέχουν αλλά ούτε σε εκπομπή της Αννίτας Πάνια. 

     Δεν είναι όλα όμως σκατά! Κι εξαρτάται βεβαίως κι από μας πόσες κουταλιές θα επιτρέψουμε να φάμε. 

Και υπάρχουν βιβλία σαν του Μπογιόπουλου.

     Νά ένας κι ευφυής άνθρωπος! Ο "καπιταλιστής" κύριος Καραβόλιας. Χωρίς κανέναν ιδεολογικό κομπλεξισμό "Ανεπιφύλακτα" προτείνει το βιβλίο του κομμουνιστή Νίκου Μπογιόπουλου.

     Και ασχέτως αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με την Ιδελογία του Μπογιόπουλου, Νά τι είναι  Αριστερή Διαννόηση. Ίσως επειδή δεν έσπευσε να επωφεληθεί της "Μισής Αθήνας" που είχε γλιτώσει απ' τον άλλο, του 'μεινε Χρόνος να Μοιραστεί Ουσία με όσους ενδιαφέρονται γι' αυτή.

                                                                               EL GRECO


"ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΗΛΙΘΙΕ"

Συγγ: Νίκος Μπογιόπουλος (εκδόσεις Λιβάνη).

Από τον Ηλία Καραβόλια * 5/11/2012


     Από τους ελάχιστους Έλληνες αναλυτές της κρίσης που δεν χάνουν την μεγάλη εικόνα, ο Νίκος Μπογιόπουλος καταφέρνει με το έξοχο αυτό βιβλίο του να θίξει τον πυρήνα του Κακού: την καπιταλιστική ρύση υπερ-συσσώρευσης, που με βάση την μαρξιστική ανάλυση οφείλουμε οι πάντες ως Οικονομολόγοι να προσεγγίζουμε αυτές τις εποχές ,ειδικά όσοι ασχολούμαστε με την μηχανική των αγορών χρήματος και κεφαλαίου. Ο Μπογιόπουλος προσπαθεί να προσφέρει στο ελληνικό κοινό κάτι που συστηματικά αποκρύπτεται: να συνδέσει την πραγματικότητα των κρίσεων με την κοινωνικά επώδυνο αποτέλεσμα της χρηματοοικονομικής μηχανικής των καπιταλιστικών αγορών.

     Το βιβλίο αποτελεί τομή στις όποιες ελληνικές προσπάθειες έχουν γίνει για καταγραφή της τρέχουσας καπιταλιστικής κρίσης. Πλήθος παραδειγμάτων του οδηγούν τον αναγνώστη στο να αντιληφθεί την θεωρητική τεκμηρίωση για την συστημικότητα και τις επιδράσεις της στο αχανές διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα . Περιγράφοντας τους αφανείς αλλά και εμφανείς ιμάντες μεταφοράς των τραπεζικών καταρρεύσεων στις λειτουργίες των παγκοσμιοποιημένων αγορών κεφαλαίου, ο συγγραφέας εμβαθύνει με ιδιαίτερη επιμέλεια στις δυνάμεις που ο καπιταλισμός εσωκλείει και που σκόπιμα αγνοεί ο κυρίαρχος λόγος.

     Ο καπιταλισμός ως σύστημα εξετάζεται από τον συγγραφέα στο επίπεδο της πλανητικής εικόνας που ‘αγνοούμε’ και ξεχνάμε, δήθεν απορροφημένοι από το εθνικό πρόβλημα. Και μάλιστα το βιβλίο αποκαλύπτει σε πολλά σημεία του ποιες είναι οι στρεβλώσεις και οι ανωμαλίες του ελληνικού καπιταλιστικού μοντέλου και πώς αυτές θάβονται κάτω από την δημοσιονομική κρίση χρέους που χρησιμοποιεί την εσωτερική υποτίμηση της εργασίας και την απαξίωση του ελληνικού εργατικού μόχθου.

     Ο Μπογιόπουλος μεταδίδει, ακόμη και στον μη μυημένο με την μαρξιστική προσέγγιση αναγνώστη ,τον μόνιμο μηχανισμό αλληλεπίδρασης μεταξύ των χρηματοπιστωτικών αναταράξεων και της κινητικότητας κεφαλαίων στις αγορές της πραγματικής οικονομίας. Πέραν της ακρίβειας παράθεσης των γεγονότων και της επιμελούς καταγραφής των βασικών συμβάντων εντός του’ ιδιαίτερου’ οικονομικού κόσμου τραπεζικών και πιστωτικών ιδρυμάτων, το βιβλίο δείχνει τις βασικές διαδρομές που ακολουθεί η αλυσίδα της καπιταλιστικής νομοτέλειας καθώς και τις κοινωνικές επιπτώσεις από την ξέφρενη κούρσα ανταγωνιστικότητας, εις όφελος μονοπωλιακών κερδών και εις βάρος κοινωνικών ομάδων . Σε πολλά σημεία γίνεται επίσης αντιληπτό το πολλαπλασιαστικό αρνητικό αποτέλεσμα μιας κατάρρευσης ή μιας σειράς καταρρεύσεων, από κεφαλαιακούς οργανισμούς που λειτουργούν στον κλάδο της χρηματοοικονομικής.

     Ο Μπογιόπουλος είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις συγγραφέα και δημοσιογράφου που ενταγμένος στην βαθιά θεωρητική κατάρτιση της μαρξιστικής θεωρίας γνωρίζει το ‘καλυμμένο’ οικονομικό σύμπαν, είτε κάποιος διαφωνεί στην κομματική του στράτευση( ΚΚΕ) είτε όχι. Ανεπιφύλακτα, το ‘Είναι ο Καπιταλισμός ηλίθιε’, διαβάζεται από όλους εκείνους που θέλουν να καταλάβουν πως και με ποιό τρόπο οι κρίσεις είναι μέρος του καπιταλιστικού συστήματος στο οποίο ζούμε και συναλλασσόμαστε. Διαβάζεται από όσους θέλουν να γνωρίζουν ποιές είναι οι πρωτογενείς αιτίες και οι βασικές εστίες πυροδότησης των αλυσιδωτών φαινομένων στο διατραπεζικό σύστημα και πώς οι νόμοι της πτωτικής τάσης του ποσοστού κέρδους και της υπερσυσσώρευσης , εγκλωβίζουν τις πιστωτικές ροές προς τις αγορές εμπορευμάτων και υπηρεσιών, με συνέπεια να πλήττονται οι κοινωνίες από μακρόχρονες, πολλές φορές, περιόδους ύφεσης και στασιμότητας .

     Το βιβλίο αυτό, αξίζει να βρίσκεται στην βιβλιοθήκη κάθε Έλληνα που βομβαρδίζεται εδώ και τρία χρόνια με τα ψέματα των καθεστωτικών ΜΜΕ και της πολιτικής κυρίαρχης τάξης που ευνοεί τα ελληνικά και διεθνή μονοπώλια. Αξίζει να διαβαστεί από όποιον αγνοεί την στενή σχέση του ελληνικού καπιταλισμού με αυτόν τον ίδιο καπιταλισμό που επίσης τρώει τις σάρκες από τις εργατικές κοινωνίες στις παραδοσιακές χώρες της νεοφιλελεύθερης κουλτούρας και απορύθμισης των πάντων.

* Ο Η. Καραβόλιας είναι  Council Member της Gerson Lehrman Group και Partner της InVent Solutions. Είναι τακτικός αρθρογράφος σε ελληνικά και ξένα sites  και έντυπα καθως και member σε journals -think tanks του Λονδίνου και των ΗΠΑ.Oι απόψεις που εκφράζει ειναι αυστηρά προσωπικές.
Ο Νίκος Μπογιόπουλος γεννήθηκε το 1967 στην Αθήνα. Σπούδασε στο Οικονομικό τμήμα του Πανεπιστημίου της Αθήνας. Εργάζεται από το 1992 ως δημοσιογράφος στο Ριζοσπάστη. Έχει συνεργαστεί με ραδιοφωνικούς σταθμούς και περιοδικά. Προηγούμενα βιβλία του το Βαλκάνια ― 78 μέρες «στόχος» του ΝΑΤΟ (εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή) και σε συνεργασία με τον Δημήτρη Μηλάκα το Ποδόσφαιρο: Μια θρησκεία χωρίς απίστους (εκδόσεις Λιβάνη).


ΠΗΓΗ: olympiada